Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

accession

  • 1 accresco

    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
        Accresco, accrescis, accreui, penul prod. accrescere. Ex ad et cresco compositum. Sallust. Liu. Croistre, Accroistre.
    \
        Accreuit pectori cespes. Tac. Estoit aussi hault que la poictrine.

    Dictionarium latinogallicum > accresco

  • 2 adcresco

    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
    accresco (adcresco), ĕre, crēvi, crētum - intr. - [st1]1 [-] aller en s'accroissant, s'accroître, grossir (fleuve).    - flumen subito accrevit, Cic. Inv. 2, 31, 97: soudain le fleuve grossit.    - in dies dolores accrescere sensit, Nep. Att. 21, 4: il sentit ses souffrances s'accroître de jour en jour.    - redde rationem quid tibi accreverit, Sall.: rends compte de l'accroissement de ta fortune.    - jus adcrescendi: le droit d'accession, d'accroissement. --- Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3. [st1]2 [-] venir en surcroît, s'ajouter à.    - accrescere alicui rei: s'ajouter à qqch.    - veteribus negotiis nova adcrescunt, Plin. Ep. 2, 8: de nouvelles affaires viennent s'ajouter aux anciennes.    - in partem pretii vectigal accrescebat, Tac. An. 13, 31: l'impôt s'ajoutant faisait une part du prix d'achat.
    * * *
        Adcresco, adcrescis, adcreui, pen. prod. adcrescere. Horat. Estre adjousté.

    Dictionarium latinogallicum > adcresco

  • 3 auctus

        auctus ūs, m    [augeo], increase, accession: fluminum, Ta.: (civitatem) maxumis auctibus crescere, L.: imperii, Ta.
    * * *
    I
    aucta -um, auctior -or -us, auctissimus -a -um ADJ
    enlarged, large, abundant, ample; richer/increased in power/wealth/importance
    II
    growth, increase, enlargement, act of increasing; accession; prosperity; bulk

    Latin-English dictionary > auctus

  • 4 appendix

    appendix, īcis, f. [st2]1 [-] ce qui pend, objet suspendu à. [st2]2 [-] appendice, accessoire, supplément, addition.    - appendices, Liv.: troupes auxiliaires, troupes de renfort.    - appendix spina, Plin.: épine-vinette (arbrisseau).
    * * *
    appendix, īcis, f. [st2]1 [-] ce qui pend, objet suspendu à. [st2]2 [-] appendice, accessoire, supplément, addition.    - appendices, Liv.: troupes auxiliaires, troupes de renfort.    - appendix spina, Plin.: épine-vinette (arbrisseau).
    * * *
        Appendix, appendicis, pen. prod. foem. gen. Un appentis contre une maison, Accessoire, Despendence, Appartenance.
    \
        Appendix, per metaphoram dicitur. Cic. Appendicem animi esse corpus. Accession.

    Dictionarium latinogallicum > appendix

  • 5 additāmentum

        additāmentum ī, n    [addo], an accession: inimicorum meorum, i. e. reinforcement.
    * * *
    addition; additional factor/amount/element; something added

    Latin-English dictionary > additāmentum

  • 6 cumulus

        cumulus ī, m    [2 CAV-], a heap, pile, mass, accumulation: Gallorum cumuli, i. e. of slain, L.: armorum cumulos coacervare, L.: aquarum, O.: harenae, V.: insequitur cumulo aquae mons, follows with its mass, V. — Fig., a mass, accumulation: acervatarum legum, L.—Meton., a surplus, overplus, accession, addition, increase: ut ad illam praedam damnatio Roscii velut cumulus accedat: mercedis: dierum, additional number: accesserint in cumulum, as an addition: aliquem cumulum artibus adferre: perfidiae, O.: cladis, as the crown of woe, O.: gaudii.
    * * *
    heap/pile/mound/aggregate/mass/accumulation; wave (water); surplus, increase; finishing touch, consummation, pinnacle, summit, peak, crown; ending of speech

    Latin-English dictionary > cumulus

  • 7 decennal

    festival (pl.); (originally every 10th anniversary of an emperor's accession)

    Latin-English dictionary > decennal

  • 8 accessio

    accessĭo, ōnis, f. [accedo], a going or coming to or near, an approach.
    I.
    In gen.:

    quid tibi in concilium huc accessio est?

    why comest thou hither? Plaut. Trin. 3, 2, 86; cf.:

    quid tibi ad hasce accessio est aedīs prope?

    id. Truc. 2, 2, 3; Cic. Univ. 12:

    ut magnas accessiones fecerint in operibus expugnandis,

    sallies, Caes. B. Alex. 22:

    suo labore suisque accessionibus,

    i. e. by his labor of calling on people, by his visits, Cic. Verr. 2, 2, 53 fin.
    II.
    In part.
    A.
    In medicine, t. t., the access, attack, or paroxysm of a disease, Cels. 2, 12; 3, 3 sq.; Sen. Ep. 85, 12; id. N. Q. 6, 18, 6; Suet. Vesp. 23 al.—
    B. 1.
    In abstracto:

    paucorum annorum,

    Cic. Lael. 3, 7:

    pecuniae,

    Nep. Att. 14, 2:

    fortunae et dignitatis,

    Cic. Fam. 2, 1; 7, 6; 10, 9; id. Rep. 2, 21:

    odii,

    Caes. B. Alex. 48:

    dignitatis,

    Vell. 2, 130 fin.
    2.
    The thing added, the addition, or accession: in concreto:

    Scaurusaccessionem adjunxit aedibus,

    added a new part, Cic. Off. 1, 39, 138; so id. Att. 16, 16. Thus Syphax is called, accessio Punici belli, as not being the chief enemy in the Punic war, but, as it were, an appendage to the war, Liv. 47, 7; so in Pliny: turbā gemmarum potamus—et aurum jam accessio est, and gold is only accessory, a mere appendage, 33 prooem. fin.
    C.
    In rhetor., an addition that makes a definition complete:

    nisi adhiberet illam magnam accessionem,

    Cic. Ac. 2, 35, 112; so id. Fin. 2, 13.—
    D.
    The addition to every kind of fee or tax (opp. decessio), Cato R. R. 144:

    decumae,

    Cic. Rab. 11; so id. Verr. 2, 3, 33, § 116 al.

    Lewis & Short latin dictionary > accessio

  • 9 accessus

    1.
    accessus, a, um, Part. of accedo.
    2.
    accessus, ūs, m. [accedo], a going or coming to or near, an approaching, approach (syn. aditus; opp. recessus, discessus).
    I.
    Lit.:

    accessus nocturnus ad urbem,

    Cic. Mil. 19:

    (bestiarum) ad res salutares (opp. recessus),

    id. N. D. 2, 12 fin.:

    accessus prohibet refugitque viriles,

    Ov. M. 14, 636:

    solisaccessus discessusque,

    Cic. N. D. 2, 7;

    of the tide,

    id. Div. 2, 14 fin.;

    of a disease,

    Gell. 4, 2;

    of soldiers: difficilis,

    Caes. B. Afr. 5: maritimus, from the sea:

    pedestris,

    on the land side, id. B. Alex. 26:

    loci,

    to a place, id. B. Hisp. 38.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet. of permission to approach, access, admittance (cf. aditus):

    dare accessum alicui,

    Ov. Pont. 2, 2, 41:

    negare,

    id. Her. 10, 64.—
    2.
    The place by which one approaches, a passage, an entrance (in sing. and plur.), Verg. A. 8, 229; Suet. Caes. 58; Flor. 2, 12, 5;

    for ships,

    Liv. 29, 27, 9.—
    II.
    Fig.
    A.
    An approaching, approach:

    ita pedetemptim cum accessus a se ad causam facti, tum recessus,

    an approach to the matter, Cic. Fam. 9, 14, 7.—
    B.
    An accession, increase: accessu istius splendoris, Cod. Th. 6, 35, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > accessus

  • 10 acquisitio

    acquīsītĭo, ōnis, f. [acquiro], acquisition.
    I.
    In abstr., Dig. 44, 4, 4, § 31; Tert. Exh. Cast. 12.—
    II.
    Concr., an increase, accession, Frontin. Aquaed. 10; 69 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > acquisitio

  • 11 additamentum

    addĭtāmentum, i, n. [addo], an addition, accession, increase: inimicorum, * Cic. Sest. 31, 68:

    vitae,

    Sen. Ep. 17, 6: praeter nomen nihil est additamenti, Pseud.Sall. ad Caes. de Rep. Ord. 2:

    pretii,

    App. M. 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > additamentum

  • 12 adluvio

    allŭvĭo ( adl-), ōnis, f. [id.].
    I.
    In gen., a washing upon, an overflowing, an inundation:

    adluvione paulatim terra consumitur,

    Vulg. Job, 14, 19:

    terra aquarum saepe adluvionibus mersa,

    App. Mund. p. 67, 41.—
    II.
    In the jurists, an accession of land gradually washed to the shore by the flowing of water, alluvial land:

    quod per adluvionem agro nostro flumen adjecit, jure gentium nobis adquiritur,

    Dig. 41, 1, 7; 19, 1, 13 —Hence, jura adluvionum et circumluvio num, Cic. de Or. 1, 38, 173; cf. Dig. 41, 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > adluvio

  • 13 adquisitio

    acquīsītĭo, ōnis, f. [acquiro], acquisition.
    I.
    In abstr., Dig. 44, 4, 4, § 31; Tert. Exh. Cast. 12.—
    II.
    Concr., an increase, accession, Frontin. Aquaed. 10; 69 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > adquisitio

  • 14 ai

    1.
    ai, in old Lat., corresponding to ae: AIDILIS, CAISAR, AITERNOS, for Aedilis, Caesar, aeternus; also, still later, sometimes in the poets in the termination of the genitive of the first decl.; but, as in Enn. and Lucr., per diaeresin always dissyl. with long penult:

    furit intus aquāï,

    Verg. A. 7, 464:

    aurāï simplicis ignem,

    id. ib. 6, 747:

    terrāï frugiferāï,

    Mart. 11, 91, 5; cf. Quint. 1, 7, 18; Spauld. Prisc. 728; Prob. 1438; Vel. Long. 2222; Mart. Vict. 2460 P.—In prim. syllables, as in voc. Gaĭ, ăi could not be changed to ae if i was an ending; but i was changed to i cons., when the word received accession, e. g. Gaius. —When a conson. followed ai, as in CNAIVOS for GNAIWOS (v. the Epitaphs of the Scipios, in the Append.), ae was written at a later per., as Gnaeus; hence from Graïos both Graecus and Graius; from Aiakos, Aeacus, and Aiax, for Aias, were formed; just as Achaeus or Achivus with Achaĭus or Achaĭcus was used.
    2.
    * ai = ai, interj., denoting grief, ah! alas! Ov. M. 10, 215.
    2.
    ai, imper., from aio.

    Lewis & Short latin dictionary > ai

  • 15 alluvio

    allŭvĭo ( adl-), ōnis, f. [id.].
    I.
    In gen., a washing upon, an overflowing, an inundation:

    adluvione paulatim terra consumitur,

    Vulg. Job, 14, 19:

    terra aquarum saepe adluvionibus mersa,

    App. Mund. p. 67, 41.—
    II.
    In the jurists, an accession of land gradually washed to the shore by the flowing of water, alluvial land:

    quod per adluvionem agro nostro flumen adjecit, jure gentium nobis adquiritur,

    Dig. 41, 1, 7; 19, 1, 13 —Hence, jura adluvionum et circumluvio num, Cic. de Or. 1, 38, 173; cf. Dig. 41, 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > alluvio

  • 16 ampendix

    appendix, ĭcis, f (acc. to Paul. ex Fest. p. 21 Müll., earlier ampendix, m.; v. ampendices) [appendo].
    I.
    That which hangs to any thing, an appendage.
    A.
    Lit., App. M. 8, p. 211, 27; 5, p. 169, 10.—More freq.,
    B.
    Trop., an addition, supplement, or accession to any thing, Varr R. R. 1, 16, 1; cf. id. ib. 3, 9, 2: vidit enim appendicem animi esse corpus, * Cic. Hort. Fragm. ap. Non. p. 42, 9:

    exigua appendix Etrusci belli,

    Liv. 9, 41 (cf. accessio):

    appendices majoris muneris,

    id. 39, 27:

    appendices Olcadum,

    id. 21, 5.—
    II.
    A thorny shrub, the barberrybush: Berberis vulgaris, Linn.; Plin. 24, 13, 70, § 114.

    Lewis & Short latin dictionary > ampendix

  • 17 appendix

    appendix, ĭcis, f (acc. to Paul. ex Fest. p. 21 Müll., earlier ampendix, m.; v. ampendices) [appendo].
    I.
    That which hangs to any thing, an appendage.
    A.
    Lit., App. M. 8, p. 211, 27; 5, p. 169, 10.—More freq.,
    B.
    Trop., an addition, supplement, or accession to any thing, Varr R. R. 1, 16, 1; cf. id. ib. 3, 9, 2: vidit enim appendicem animi esse corpus, * Cic. Hort. Fragm. ap. Non. p. 42, 9:

    exigua appendix Etrusci belli,

    Liv. 9, 41 (cf. accessio):

    appendices majoris muneris,

    id. 39, 27:

    appendices Olcadum,

    id. 21, 5.—
    II.
    A thorny shrub, the barberrybush: Berberis vulgaris, Linn.; Plin. 24, 13, 70, § 114.

    Lewis & Short latin dictionary > appendix

  • 18 coronaria

    cŏrōnārĭus, a, um, adj. [corona], of or belonging to a wreath:

    anemonae,

    suitable for garlands, Plin. 21, 23, 94, § 164:

    aes,

    id. 33, 9, 46, § 131:

    lusus naturae,

    i. e. presenting a garland-like growth, id. 14, 3, 4, § 42:

    opus,

    stucco-work, Vitr. 7, 4 and 6;

    but also,

    the making of a golden crown, id. 9, praef. 10.—Esp. freq.: coronarium aurum, a present of gold collected in the provinces for a victorious general (orig. expended for a golden crown; cf. Liv. 38, 37, 4, and 39, 7, 1;

    but, afterwards, in gen. for any purpose),

    Cic. Agr. 1, 4, 12; 2, 22, 59; id. Pis. 37, 90; Inscr. Grut. 230;

    and under the emperors,

    a tribute paid on the accession of an emperor, Spart. Had. 6, 5.—
    II.
    Subst.
    A.
    cŏrōnārĭus, ii, m., a maker of or dealer in crowns or garlands, Plin. 21, 9, 30, § 54; 21, 31, 105, § 177; 34, 11, 26, § 111; Front. Ep. ad M. Caes. 1, 6 (2, 1).—
    B.
    cŏrōnārĭa, ae, f., she who makes or vends crowns or garlands, Plin. 21, 2, 3, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > coronaria

  • 19 coronarius

    cŏrōnārĭus, a, um, adj. [corona], of or belonging to a wreath:

    anemonae,

    suitable for garlands, Plin. 21, 23, 94, § 164:

    aes,

    id. 33, 9, 46, § 131:

    lusus naturae,

    i. e. presenting a garland-like growth, id. 14, 3, 4, § 42:

    opus,

    stucco-work, Vitr. 7, 4 and 6;

    but also,

    the making of a golden crown, id. 9, praef. 10.—Esp. freq.: coronarium aurum, a present of gold collected in the provinces for a victorious general (orig. expended for a golden crown; cf. Liv. 38, 37, 4, and 39, 7, 1;

    but, afterwards, in gen. for any purpose),

    Cic. Agr. 1, 4, 12; 2, 22, 59; id. Pis. 37, 90; Inscr. Grut. 230;

    and under the emperors,

    a tribute paid on the accession of an emperor, Spart. Had. 6, 5.—
    II.
    Subst.
    A.
    cŏrōnārĭus, ii, m., a maker of or dealer in crowns or garlands, Plin. 21, 9, 30, § 54; 21, 31, 105, § 177; 34, 11, 26, § 111; Front. Ep. ad M. Caes. 1, 6 (2, 1).—
    B.
    cŏrōnārĭa, ae, f., she who makes or vends crowns or garlands, Plin. 21, 2, 3, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > coronarius

  • 20 cumulus

    cŭmŭlus, i, m. [Sanscr. çva, to swell; Gr. kueô, kuô; cf. kuma], a heap, as coming to a point, a pile, a mass piled up (class.;

    esp. freq. in the signif. II.): in hoc immenso aliarum super alias acervatarum legum cumulo,

    Liv. 3, 34, 6; cf.:

    hostium coacervatorum,

    id. 22, 7, 5; 5, 48, 3:

    corpus obrutum superstratis Gallorum cumulis,

    id. 9, 29, 19; and: armorum cumulos coacervare id. 5, 39, 1:

    caesorum corporum,

    id. 22, 59, 3:

    saxei,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    eminens (aquae in poculis),

    id. 2, 65, 65, § 163:

    aquarum,

    Ov. M. 15, 508:

    pulveris,

    id. ib. 14, 137:

    harenae,

    Verg. G. 1, 105: insequitur cumulo praeruptus aquae mons. follows with its mass, id. A. 1, 105; cf. id. ib. 2, 498. —
    II.
    A heap added to an accumulated mass or to a full measure (cf. Paul. ex Fest. s. v. auctarium, p. 14, 17 Müll.), a surplus, overplus, accession, addition, increase; a summit, point, crown, etc., Cic. Prov. Cons. 11, 26: ut ad illam praedam damnatio Sex. Roscii [p. 497] velut cumulus accedat, id. Rosc. Am. 3, 8; cf.:

    ad summam laetitiam meam magnus ex illius adventu cumulus accedet,

    id. Att. 4, 19 (18):

    cumulus commendationis tuae,

    id. ib. 16, 3, 3; and:

    cui gloriae amplior adhuc cumulus accessit,

    Suet. Tib. 17:

    accesserint in cumulum manubiae vestrorum imperatorum,

    as an addition, Cic. Agr. 2, 23, 62:

    aliquem cumulum artibus adferre,

    id. de Or. 3, 35, 143:

    magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris,

    id. Fam. 13, 62 fin.; cf. Ov. M. 11, 206:

    Otho pontificatus honoratis jam senibus cumulum dignitatis addidit,

    Tac. H. 1, 77:

    mille equites, cumulus prosperis aut subsidium laborantibus, ducerentur,

    id. ib. 2, 24 fin.:

    pro mercedis cumulo,

    Cic. Att. 1, 16, 5; Ov. M. 14, 472. —
    B.
    In rhet.:

    peroratio, quam cumulum quidam, alii conclusionem vocant,

    Quint. 6, 1, 1; cf. id. 7, prooem. § 1; 8, 3, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulus

См. также в других словарях:

  • accession — [ aksesjɔ̃ ] n. f. • XIIe; lat. accessio I ♦ Le fait d accéder. 1 ♦ Vx Arrivée. 2 ♦ (XVIIIe; empr. angl.) Accession au trône, le fait d y monter. ⇒ avènement. 3 ♦ Fig. et mod. Le fait d accéder, d arriver (à un état, une situation) …   Encyclopédie Universelle

  • accession — ac·ces·sion /ik se shən, ak / n 1: increase by something added; specif: the mode of acquiring property by which the owner of property (as a building, land, or cattle) becomes the owner of an addition by growth, improvement, increase, or labor 2:… …   Law dictionary

  • Accession — (from Lat. accedere , to go to, to approach), in law, a method of acquiring property adopted from Roman law (see: accessio ), by which, in things that have a close connection with or dependence on one another, the property of the principal draws… …   Wikipedia

  • Accession — • Method of acquiring ownership of a thing arising from the fact that it is in some way added to, or is the fruit of something already belonging to oneself Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Accession     Accession …   Catholic encyclopedia

  • Accession — Ac*ces sion, n. [L. accessio, fr. accedere: cf. F. accession. See {Accede}.] 1. A coming to; the act of acceding and becoming joined; as, a king s accession to a confederacy. [1913 Webster] 2. Increase by something added; that which is added;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • accession — [n1] something that augments, adds to accretion, addition, augmentation, enlargement, extension, increase, increment, raise, rise; concepts 700,775 accession [n2] coming to power assumption, attainment, inauguration, induction, investment,… …   New thesaurus

  • accession — [ak sesh′ən, əksesh′ən] n. [Fr < L accessio < accessus, ACCESS] 1. the act of coming to or attaining (a throne, power, etc.) [the accession of a new king] 2. assent; agreement 3. a) increase by addition b) an item adde …   English World dictionary

  • Accession — (accessio), das Hinzukommen einer Sache, in der Rechtswissenschaft das zu einem Eigenthum hinzukommende Zubehör an Vortheilen und Lasten, nach dem Grundsatze: wem die Hauptsache gehört, dem gehört auch deren Nebensache. Die Accession ist… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Accession — (v. lat. Accessio, Rechtsw.), jede Sache, welche zu einer andern in einem solchen Verhältniß steht, daß sie als Attribut der andern (der Hauptsache) betrachtet wird, deshalb auch von ihr abhängig ist u. ihr Schicksal theilt. Den allgemeinen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • accession — (n.) act of coming to a position, especially of a throne, 1640s, from L. accessionem (nom. accessio) a going to, joining, increase, noun of action from pp. stem of accedere (see ACCEDE (Cf. accede)) …   Etymology dictionary

  • accession — 1 *addition, accretion, increment Antonyms: discard 2 access, attack, *fit, paroxysm, spasm, convulsion Analogous words: see those at ACCESS 2 …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»