-
1 abscedere
удаляться, отступатьa) = discedere s. 2.напр. absc. a templorum cultu (1. 112 C. Th. 12, 1);b) отделять, вычесть из, pars dimidia absc. a bonis (1. 11 § 3 D. 35, 2);dos absc. a bonis patris (1. 9 D. 37, 7);
pars hereditatis absc. alicui (1. 7 D. 37, 8. 1. 35 D. 28, 6);
c) отделяться от,nomina novatione a pristina obligatione absc. (1. 21 § 3 D. 33, 1);
proprietas abscedente usufructu (1. 3 § 2. 1. 56. D. 7, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > abscedere
-
2 illinc
[ illim + ce\]1) оттуда (abscedere Pl; fugere C)2) с той стороны, на той сторонеi. facere C — стоять на той стороне (принадлежать другой партии) -
3 latus
I lātus, a, um part. pf. к fero II lātus, a, um1) широкий (via C etc.; clavus Dig; flumen Cs); высокий ( frons PJ); имеющий в ширину (с acc., gen. или abl.)fossa quinque pedes lata Cs — ров шириной в пять футовl. (ab umĕris Su) — широкоплечий (l. et lacertosus vir Col)2) обширный (regnum L; fines Cs)4) протяжный, растянутый, протяжно произносимый ( verba C)5) пространный, обстоятельный, подробный (oratio C, PJ); содержательный ( disputatio C)6) серьёзный, тяжкий ( culpa Dig)7) большой, крупный ( latis pecuniis conquisītus Ap)8) строгийIII latus, eris n.1) сторона (insulae, villae Cs); мат. сторона ( triangulum aequis lateribus constituere Q); грань ( crystallus sexangulis nascitur lateribus PM); стена, стенка (domūs H; fossae Cs); борт ( navis O)l. mundi H — страна света2) бокlatĕris (latĕrum) dolor C, H etc. — боль (колотьё) в бокуl. dare VF — подставлять бокa latere (in l.) C etc. — вбок, в сторонуnunquam ab alicujus latere discedere C (haerēre или junctum esse lateri alicujus Just, тж. lateri adhaerēre L) — не отходить от кого-л.l. alicujus (alicui H) tegere L — идти (сопровождать кого-л.) с левой стороны3) фланг (dextrum exercitūs l. Cs; a lateribus circumveniri Sl)4) склон, скат (ardua latera Atlantis V)5) грудь или лёгкие ( aliquid voce magnā et bonis lateribus suadere C)6) окружение, близкие, друзьяa latere alicujus esse (ad latus alicujus sedēre) L — быть близким с кем-л.ille tuum dulce l. M — этот твой задушевный друг7) телоl. fessum longā militiā H — тело, уставшее от долгих военных трудовl. metiri H — измерять ростhoc l. H — ego -
4 tego
tēxī, tēctum, ere1) крыть ( casas stramentis Cs); покрывать (ossa tegebat humus O; tenĕbris teguntur omnia O); прикрывать, закрывать ( gladium clipeo L)latus alicui t. H, bAl, Su или aliquem t. V, St — сопровождать кого-л.tecto latere abscedĕre погов. Ter соотв. — выйти сухим из воды, дёшево отделаться2) укрывать ( fugientem Cs); скрывать, прятать ( turpia facta oratione Sl)3) защищать ( se jure legum C); охранять ( alicujus senectutem C)4) хранить в тайне (commissa H; commissum arcanum H)5) окутывать, смыкать ( lumina somno V). — см. тж. tectus -
5 vestigium
vestīgium, ī n.1)а) подошва ногиqui adversa vobis urgent vestigia C — ваши антиподыfallente vestigio PJ — оступившись или поскользнувшись2) подковаv. equi excussum ungula PM — сбитая с конского копыта подкова3) отпечаток ноги, след (virīlis pedis Vtr; socci Pl)vestigia facere, imprimere, premere, figere или ponere V, C etc. — оставлять следы, ступать, вступать (in foro, in possessione C)glacie non recipiente v. L — так как следов на льду не оставалосьleviter pressum v. C — едва заметный (лёгкий) следvestigiis alicujus ingrĕdi C — идти по чьим-л. следам (стопам)vestigia vertĕre или torquēre V — повернуть(ся)vestigia sua ferre O — направиться, пойтиvestigia referre V — идти назад, перен. отложить ( in decĭmum annum V)v. abscedĕre ab aliquo L — отступить на шаг от кого-л.4) след, колея ( rotae Vtr); знак, след ( verbĕrum L); след, остаток, признак5) мгновение, момент, точка (времени или пространства), место(in) vestigio suo haerere L — оставаться на месте, не сдвинуться -
6 abscedo
, abscessi, abscessum, abscedere 3отступать, удаляться
См. также в других словарях:
abcéder — [ apsede ] v. intr. <conjug. : 6> • 1539; lat. abscedere ♦ Méd. Se transformer en abcès, suppurer. Tumeur qui abcède. Pronom. Nodule qui s est abcédé. P. p. adj. Nodule abcédé. ⇒ABCÉDER, verbe intrans. MÉD. Se transformer en abcès. Emploi… … Encyclopédie Universelle
АБСЦЕСС — (лат. от abscedere отходить, открывать). Нарыв или опухоль, заражающие или воспаляющие некоторую часть тела. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АБСЦЕСС воспалительная опухоль, гноевой нарыв. Полный… … Словарь иностранных слов русского языка
Abszess — Eiteransammlung; Empyem (fachsprachlich) * * * Abs|zess [aps ts̮ɛs], der, österr. auch: das; es, e: eitriges Geschwür: der Arzt öffnet einen Abszess. * * * ◆ Ab|szẹss 〈m. 1〉 durch Einschmelzung entstandene Eiteransammlung im Gewebe,… … Universal-Lexikon
abszedieren — abtrennen; absondern; trennen von; sezernieren (fachsprachlich) * * * ◆ ab|sze|die|ren 〈V. intr.; hat〉 1. sich absondern, entfernen 2. eitern, Abszess bilden [<lat. abscedere „weggehen“] ◆ Die Buchstabenfolge ab|sz... kann in Fremdwörtern auch … Universal-Lexikon
abscess — noun (plural abscesses) Etymology: Latin abscessus, literally, act of going away, from abscedere to go away, from abs , ab + cedere to go Date: 1615 a localized collection of pus surrounded by inflamed tissue • abscessed adjective … New Collegiate Dictionary
Seneque le Jeune — Sénèque le Jeune Pour les articles homonymes, voir Sénèque (homonymie). Sénèque Philosophe Occidental Antiquité … Wikipédia en Français
Sénèque le Jeune — Pour les articles homonymes, voir Sénèque (homonymie). Sénèque Philosophe Occidental Antiquité … Wikipédia en Français
Sénèque le jeune — Pour les articles homonymes, voir Sénèque (homonymie). Sénèque Philosophe Occidental Antiquité … Wikipédia en Français
Sénèque le tragique — Sénèque le Jeune Pour les articles homonymes, voir Sénèque (homonymie). Sénèque Philosophe Occidental Antiquité … Wikipédia en Français
abscess — abscessed, adj. /ab ses/, n. Pathol. a localized collection of pus in the tissues of the body, often accompanied by swelling and inflammation and frequently caused by bacteria. [1535 45; < L abscessus a going away, abscess, equiv. to absced , var … Universalium
ABCÈS — Collection purulente bien limitée qui se forme au sein d’un organe ou d’un tissu, au cours d’une réaction inflammatoire. Un certain nombre d’agents pathogènes, introduits accidentellement en un point de l’organisme, sont capables d’entraîner… … Encyclopédie Universelle