Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

abrepta

  • 1 abripio

    abrĭpĭo, ĕre, rĭpŭi, reptum [ab + rapio] - tr. - [st2]1 [-] emmener de force, arracher, enlever, entraîner, emporter violemment. [st2]2 [-] détacher de, ravir, détourner.    - abripere aliquem de convivio in vincla atque in tenebras, Cic. Verr. 2, 4, 10: emmener qqn de force du banquet à la prison ténébreuse.    - arma vi fluminis arrepta, Caes. BC. 1, 64, 6: armes emportées par la violence du fleuve.    - (filium) etiam si natura a parentis similitudine abriperet, Cic. Verr. 2, 5, 12: (fils) même si la nature l’entraînait à ne pas ressembler à son père.    - a tribunali abripere, Cic. Verr. 5, 17: arracher du tribunal.    - avec dat. pecora litori abrepta Plin. Ep 8, 20, 8, troupeaux arrachés au rivage.    - Romulum etiamsi natura ad humanum exitum abripuit, Cic. Rep. 1, 25: Romulus, quoique la nature l’ait emporté brusquement vers une fin mortelle.    - repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terra abripuit, Cic. de Or. 3, 145: soudain, pour ainsi dire, le flot impétueux de ton génie t’a entraîné loin du rivage.    - voluntate omnes tecum fuerunt, tempestate abreptus est unus, Cic. Lig. 12: tous (les trois) étaient de coeur avec toi: un seul a été écarté par la tempête.    - se abripere: s’esquiver, se dérober.    - abripuit sese subito, Plaut.: il s'est esquivé en un clin d'oeil.    - cf. Liv. 22, 6, 10 ; Suet. Tib. 45.
    * * *
    abrĭpĭo, ĕre, rĭpŭi, reptum [ab + rapio] - tr. - [st2]1 [-] emmener de force, arracher, enlever, entraîner, emporter violemment. [st2]2 [-] détacher de, ravir, détourner.    - abripere aliquem de convivio in vincla atque in tenebras, Cic. Verr. 2, 4, 10: emmener qqn de force du banquet à la prison ténébreuse.    - arma vi fluminis arrepta, Caes. BC. 1, 64, 6: armes emportées par la violence du fleuve.    - (filium) etiam si natura a parentis similitudine abriperet, Cic. Verr. 2, 5, 12: (fils) même si la nature l’entraînait à ne pas ressembler à son père.    - a tribunali abripere, Cic. Verr. 5, 17: arracher du tribunal.    - avec dat. pecora litori abrepta Plin. Ep 8, 20, 8, troupeaux arrachés au rivage.    - Romulum etiamsi natura ad humanum exitum abripuit, Cic. Rep. 1, 25: Romulus, quoique la nature l’ait emporté brusquement vers une fin mortelle.    - repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terra abripuit, Cic. de Or. 3, 145: soudain, pour ainsi dire, le flot impétueux de ton génie t’a entraîné loin du rivage.    - voluntate omnes tecum fuerunt, tempestate abreptus est unus, Cic. Lig. 12: tous (les trois) étaient de coeur avec toi: un seul a été écarté par la tempête.    - se abripere: s’esquiver, se dérober.    - abripuit sese subito, Plaut.: il s'est esquivé en un clin d'oeil.    - cf. Liv. 22, 6, 10 ; Suet. Tib. 45.
    * * *
        Abripio, abripis, pen. cor. abripui, abreptum, abripere, Ex ab, et rapio. Plin. Ravir, Oster par force.
    \
        Aliquem a terra abripere. Cic. Le ravir de terre, et l'emporter en l'air.
    \
        A complexu abripere, vele, aut ex complexu. Liu. Arracher d'entre les bras.
    \
        Abripere, Emmener par force.
    \
        In vincula atque in tenebras abripi iussit. Cic. En prison.
    \
        Etiam si natura eum a parentis similitudine abriperet. Cic. Combien que nature l'esloignast de la semblance de son pere, Combien que de sa nature il ne resemblast à son pere.
    \
        Sese abripere. Plaut. Se desrober soubdain et s'enfuir.

    Dictionarium latinogallicum > abripio

  • 2 abripio

    ab-ripio, ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), fortraffen, I) fortraffen, fortreißen = von hinnen führen, fortführen, a) eig.: tres naves (v. Sturm), Verg.: beluam, verschlingen (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. (im Bilde) Cic.: abripi vi fluminis, Caes.: abripi vi tempestatis ex Indicis aequoribus, Mela: abripi tempestatibus in Germaniam, Plin.: abripi tempestate ab Africa ad insulam Aegimurum, verschlagen werden, Liv.: abreptus pulchro caedum amore, Sil.: m. Dat., pecora litori abrepta, Plin. ep. 8, 20, 8: v. abstr. Subjj., cum dispersos pavor fugientium abriperet (mit sich fortriß), Tac. – dah. se abr., sich aus dem Staube machen, das Weite suchen, repente sese subito, Plaut.: se foras, Plaut.: sublatis signis se abr., Liv.: domum se abr., Suet. – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen, Cic. Verr. 5, 30: Romulum si natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de rep. 1, 25: quos leves ob causas damnationis incursus abripuit, die V. rasch ereilte, Val. Max. 8, 1. damn. 5. – II) gewaltsam fortraffen, A) abbeißend usw. = abreißen, nasum mordicus, abbeißen, Plaut. Men. 195: articulos morsu, Phaedr. 6, 28, 5: nodum (v. einem Hunde), Pers. 5, 159. – B) wegnehmend od. wegführend fortreißen, 1) wegnehmend = wegreißen, entreißen, wegnehmen, abnehmen, rauben, corpus, Verg.: quaedam signa (Feldzeichen), Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de demenso suo compersit miser, id illa universum abripiet, Ter.: übtr., quā sacer abripitur caeco descensus hiatu, unterbrochen wird, Prop. 4, 8, 5: abrepto amore, der L. beraubt, Prop.1, 13, 2. – 2) wegführend = fortreißen, fortschleppen, a) übh.: alqm intro, Ter.: alqm intro inter manus, Plaut.: alqm inde, Cic.: Cappadocem de grege venalium, Cic.: m. Dat., Antonium simulacro Divi Iuli, Suet. Aug. 17, 5. – b) zur Haft, zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic: alqm hinc in cruciatum, Ter.: alqm ad quaestionem, Cic.: indemnatum et intestatum abripi, Plaut. Vgl. Garatoni zu Cic. Mil. 22, 69. p. 245 ed. Orell. – c) entführend, raubend fortschleppen, wegführen, entführen, rauben, eam (novam nuptam), Plaut.: familias, Cic.: omnes eius gentis cives, Nep.: coniugem (die Geliebte), Prop.: coniuges ad libita Caesarum, Tac.: Cererem, Cic.: parvolam hinc, Ter.: ex eo loco virginem, Cic.: parvolam (puellam) e Sunio, ex Attica hinc, Ter.: filios e complexu parentum, Cic.: virginem a complexu patris, Liv.: liberos eorum obsidum nomine in servitutem, Auct. b. Afr.

    lateinisch-deutsches > abripio

  • 3 Furie

    Furie, I) als Göttin, Furia. – die Furien, Furiae: von den Furien getrieben, gepeinigt werden, Furiis agitari, vexari: die F. lassen jmd. nirgends ruhen, Furiae nusqam consistere alqm patiuntur. – II) übtr., ein wütender Mensch, furia (z.B. von Klodius). – mulier furore incensa od. abrepta (ein wütendes Weib, in welchem Sinne furia nicht vorkommt).

    deutsch-lateinisches > Furie

  • 4 hinc

    hinc, adv. [st2]1 [-] d'ici, de ce côté. [st2]2 [-] de là, de cet endroit. [st2]3 [-] d'ici, à partir de ce moment; maintenant; depuis ce temps; désormais, ensuite.    - (via), quae est hinc in Indiam, Cic. Fin. 3, 14, 45: (chemin) qui conduit d'ici en Inde.    - hinc... illinc... Cic.: d'un côté... de l'autre...    - hinc atque illinc: d'un côté et de l'autre, des deux côtés; de part et d'autre.    - hinc ducentos annos, Plaut. Truc. 2.3.19: dans deux cents ans d'ici.    - hinc volucrum naturae dicentur, Plin.: je ferai maintenant l'histoire des oiseaux.    - hinc, ubi... Virg.: ensuite, lorsque...
    * * *
    hinc, adv. [st2]1 [-] d'ici, de ce côté. [st2]2 [-] de là, de cet endroit. [st2]3 [-] d'ici, à partir de ce moment; maintenant; depuis ce temps; désormais, ensuite.    - (via), quae est hinc in Indiam, Cic. Fin. 3, 14, 45: (chemin) qui conduit d'ici en Inde.    - hinc... illinc... Cic.: d'un côté... de l'autre...    - hinc atque illinc: d'un côté et de l'autre, des deux côtés; de part et d'autre.    - hinc ducentos annos, Plaut. Truc. 2.3.19: dans deux cents ans d'ici.    - hinc volucrum naturae dicentur, Plin.: je ferai maintenant l'histoire des oiseaux.    - hinc, ubi... Virg.: ensuite, lorsque...
    * * *
        Hinc, Aduerbium de loco. Plaut. D'ici où je suis.
    \
        Hinc ab ianua. Terent. De ceste porte ci.
    \
        Hinc ciuis est. Terent. Bourgeois de ceste ville.
    \
        Hinc a nobis profecti in caelum reperientur. Cic. D'ici d'avec nous.
    \
        Hinc ex Attica abrepta. Terent. De ce lieu et ville d'Athenes.
    \
        Hinc ex proximo. Plaut. D'ici aupres.
    \
        Raros colligis hinc et hinc capillos. Martialis. D'un costé et d'autre.
    \
        Hinc illinc. Liu. D'ici dela.
    \
        - dum cognatus hinc Illinc veniret expectantem? Terent. Deca et dela, De costé et d'autre.
    \
        Hinc atque illinc totus Septentrio eremigatus. Plin. D'une part et d'autre.
    \
        Hinc et illinc exhibent mihi negotium. Plaut. De toutes parts.
    \
        Hinc inde. Plin. iunior. D'une part et d'autre, De touts costez.
    \
        Ne inde odium, hinc contemptus oriatur. Quintil. De ce.
    \
        Conueni hodie quendam mei loci hinc. Terent. Qui estoit d'ici dont je suis.
    \
        Hinc illae lachrymae. Terent. De ceci, ou pour ceci jectoit il ces pleurs, ces larmes.
    \
        Hinc scibo iam vbi siet. Terent. Je scauray de luy là où il est.
    \
        Hinc. Ci. Ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia: hinc pudicitia, illinc stuprum. De ce costé ci.
    \
        Hinc volucrum naturae dicentur. Plinius. D'ici en avant, Ci apres.

    Dictionarium latinogallicum > hinc

  • 5 abripio

    ab-ripio, ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), fortraffen, I) fortraffen, fortreißen = von hinnen führen, fortführen, a) eig.: tres naves (v. Sturm), Verg.: beluam, verschlingen (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. (im Bilde) Cic.: abripi vi fluminis, Caes.: abripi vi tempestatis ex Indicis aequoribus, Mela: abripi tempestatibus in Germaniam, Plin.: abripi tempestate ab Africa ad insulam Aegimurum, verschlagen werden, Liv.: abreptus pulchro caedum amore, Sil.: m. Dat., pecora litori abrepta, Plin. ep. 8, 20, 8: v. abstr. Subjj., cum dispersos pavor fugientium abriperet (mit sich fortriß), Tac. – dah. se abr., sich aus dem Staube machen, das Weite suchen, repente sese subito, Plaut.: se foras, Plaut.: sublatis signis se abr., Liv.: domum se abr., Suet. – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen, Cic. Verr. 5, 30: Romulum si natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de rep. 1, 25: quos leves ob causas damnationis incursus abripuit, die V. rasch ereilte, Val. Max. 8, 1. damn. 5. – II) gewaltsam fortraffen, A) abbeißend usw. = abreißen, nasum mordicus, abbeißen, Plaut. Men. 195: articulos morsu, Phaedr. 6, 28, 5: nodum (v. einem Hunde), Pers. 5, 159. – B) weg-
    ————
    nehmend od. wegführend fortreißen, 1) wegnehmend = wegreißen, entreißen, wegnehmen, abnehmen, rauben, corpus, Verg.: quaedam signa (Feldzeichen), Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de demenso suo compersit miser, id illa universum abripiet, Ter.: übtr., quā sacer abripitur caeco descensus hiatu, unterbrochen wird, Prop. 4, 8, 5: abrepto amore, der L. beraubt, Prop.1, 13, 2. – 2) wegführend = fortreißen, fortschleppen, a) übh.: alqm intro, Ter.: alqm intro inter manus, Plaut.: alqm inde, Cic.: Cappadocem de grege venalium, Cic.: m. Dat., Antonium simulacro Divi Iuli, Suet. Aug. 17, 5. – b) zur Haft, zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic: alqm hinc in cruciatum, Ter.: alqm ad quaestionem, Cic.: indemnatum et intestatum abripi, Plaut. Vgl. Garatoni zu Cic. Mil. 22, 69. p. 245 ed. Orell. – c) entführend, raubend fortschleppen, wegführen, entführen, rauben, eam (novam nuptam), Plaut.: familias, Cic.: omnes eius gentis cives, Nep.: coniugem (die Geliebte), Prop.: coniuges ad libita Caesarum, Tac.: Cererem, Cic.: parvolam hinc, Ter.: ex eo loco virginem, Cic.: parvolam (puellam) e Sunio, ex Attica hinc, Ter.: filios e complexu parentum, Cic.: virginem a complexu patris, Liv.: li-
    ————
    beros eorum obsidum nomine in servitutem, Auct. b. Afr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abripio

  • 6 abripere

    похищать, отнимать, напр. res vi abrepta (1. 1 § 1 D. 13, 3);

    per causam belli parentibus abrepti filii (1. 18 D. 27, 1);

    lucrum abr. (1. 1 § 4 D. 41, 5);

    per violentiam abreptum (1. 1 C. 9, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > abripere

  • 7 abripiō

        abripiō ripuī, reptus, ere    [ab + rapio], to take forcibly away, snatch away, tear from, force off: puella ex Atticā hinc abrepta, stolen, T.: filios e complexu parentum: alqm de convivio in vincla atque in tenebras: (milites) vi fluminis abrepti, Cs.: aliquem ad quaestionem: iam intro abripiere, shall be dragged, T.: sublatis signis se, to run away, L.—Of property, to dissipate, squander: quod ille compersit miser, id illa univorsum abripiet, will snatch away in a lump, T.—Fig., to carry off, remove, detach: tempestate abreptus: (filium) si natura a parentis similitudine abriperet, i. e. made unlike him.
    * * *
    abripere, abripui, abreptus V TRANS
    drag/snatch/carry/remove away by force; wash/blow away (storm); abduct, kidnap

    Latin-English dictionary > abripiō

  • 8 abripio

    ab-rĭpĭo, pui, eptum, 3, v. a. [rapio], to take away by violence, to drag away, to tear off or away (stronger than its synn. abduco, abigo, abstraho).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    abripite hunc intro actutum inter manus,

    hurry him away, Plaut. Most. 2, 1, 38:

    puella ex Atticā hinc abrepta,

    stolen, Ter. Eun. 1, 2, 30; cf.:

    abreptam ex eo loco virginem secum asportāsse,

    Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107:

    de convivio in vincla atque in tenebras,

    id. ib. 2, 4, 10, §

    24: ab complexu alicujus,

    Liv. 3, 57, 3:

    milites vi fluminis abrepti,

    Caes. B. C. 1, 64; cf. Mel. 3, 5, 8; Plin. 2, 67, 67, § 170; Verg. A. 1, 108:

    aliquem ad quaestionem,

    Cic. Clu. 33, 89; cf.:

    aliquem ad humanum exitum,

    id. Rep. 1, 16 fin.; with acc. only:

    Cererem,

    Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111:

    cives,

    Nep. Milt. 4, 2:

    aliquid,

    id. Dat. 4, 2: abripere se, to run, scamper away:

    ita abripuit repente sese subito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 21; so id. Curc. 5, 1, 8.—
    B.
    Transf., of property, to dissipate, squander:

    quod ille compersit miser, id illa univorsum abripiet,

    Ter. Phorm. 1, 1, 11.—
    II.
    Trop., to carry off, remove, detach:

    repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum... abstraxit,

    Cic. de Or. 3, 36, 145: voluntate omnes tecum fuerunt;

    tempestate abreptus est unus,

    id. Lig. 12, 34 (the figure taken from those driven away in a storm at sea); so,

    abreptus amore caedum,

    Sil. 5, 229; cf. id. 6, 332:

    (filium) etiam si natura a parentis similitudine abriperet,

    i.e. made unlike him, Cic. Verr. 2, 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > abripio

См. также в других словарях:

  • No. 294 Squadron RAF — Active 24 Sep 1943 8 Apr 1946 Country United Kingdom B …   Wikipedia

  • GENEVA — urbs Allobrogum extrema, mirae antiquitatis: Cuius, ut et pontis super Rhodanum siti, ac a se rescissi, meminit Caesar, l. 1. de Bell. Gallic. c. 2. ampla, populosa et probe munita, ad ostia Lemani lacus, ubi Rhodanus exit, proxima Helvetiorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LUBOVERA — secunda Abbas, monasterii S. Crucis Pictavii, a Rhadegonde Regina fundati, praefnit, A. C. 589. hinc abrepta a satellitibus Chrodieldae, filiae Charibetti Regis et Basina, filia Chilpetici, quae monasterio egreslae cum 40. monialibus, multum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LYSIMACHUS — I. LYSIMACHUS Agathoclis fil e successoribus Alex. Mag. Pergamo praefuit, ubi thesauri Regis fuêrunt. Hic illustri quidem Macedoniae loco natus, virtute illustrior fuit, amore literarum ac Philosophiae ardens adeo, ut Callisthenem tunc ab Alex.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PACTA Dotalia — cum incunda essent, apud romanos. Auspices noctu et sub auroram auguria captabant. Dote dein dictâ, quae ????sui proportione respondebat, signabantur. M. Fab. Quintilian. l. 4. c. 11. Nihil obstat, quo minus iustum Matrimonium sit mente coeumtium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPONSA ut et SPONSUS — SPONSA, ut et SPONSUS inde dicti Verrio Flacco, apud Pomp. Festum, quod ςπονδὰς interpositis rebus divinis facerent: Ulpiano vero ac Florentino, a sponsiombus vel spondendo, quod Veter. stipulari et spondere Uxores solerent; quam sententiam ipse… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TIGURUM — rectius secundum quosdam Tirigum, vel Thuricum, German. Zurich, una e vetustissimis non Helvetiae solum, sed totius Orbis, urbs ampla et culta; Hanc Limagus e lacu egressus separat in duas partes; Sedet inter duos monticulos, ad oram lacus, ubi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • lieu — Lieu, m. monosyllab. Vient du Latin Locus, et signifie toute place où quelque chose est. Il se prend aussi plus largement pour un pourpris tant en bastiment qu en assiete de paysage. Selon ce on dit d une maison assise au milieu d un pays… …   Thresor de la langue françoyse

  • proces — Proces, Controuersia, Dica dicae, Lis. Proces criminel, Iudicium capitis. Un proces verbal, Renuntiatio. Un proces où il est question de la liberté ou servage d aucun, Liberalis causa. Proces pour raison de succession, Haereditaria controuersia.… …   Thresor de la langue françoyse

  • sauver — Sauver, c est franchir de mal, peril et danger, Saluum facere, Seruare, Incolumem, Indemnem habere, Comme j ay faict cela pour sauver mon honneur, Id feci ne nomen labefactaretur meum. Sauver aussi est se garentir en lieu de sauveté, In tutum… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»