Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

abas

  • 61 рука руку моет - обе белы живут

    Русско-латышский словарь > рука руку моет - обе белы живут

  • 62 Abanteus

    Abantēus, - tiadēs,, - tias,, - tius, s. Abas.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Abanteus

  • 63 Acrisius

    Acrisius, ī, m. (Ἀκρίσιος), König von Argos, Sohn des Abas, Vater der Danaë, Hor. carm. 3, 16, 1 sqq. Ov. met. 4, 608 sqq. Hyg. fab. 63. – Dav. 1) Acrisiōnē, ēs, f. (Ἀκρισιώνη), Tochter des Akrisius = Danaë, Verg. catal. 11, 33. – 2) Acrisiōnēus, a, um (Ἀκρισιώνειος), akrisionëisch, der Akrisionen, arces, Argos, Ov.: amores, der Danaë, Col.: muri, Ardea, von Danaë erbaut, Sil.: so auch Acrisioneis Danaë colonis fundasse urbem dicitur, Verg. – 3) Acrisiōniadēs, ae, m. (Ἀκρισιωνιάδης), der Akrisioniade = Perseus, Ov. met. 5, 69.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Acrisius

  • 64 mora

    1. mora, ae, f., I) der Verzug, die Verzögerung, der Aufschub, der Aufenthalt, A) im allg.: moram alci rei inferre od. afferre od. facere, Cic.: moram alci rei offerre od. inicere, Liv.: moram exigere, Vell.: dare moram parvulam, Iuven.: nec mora nec requies interdatur fluendi, Lucr.: moram interponere, s. interpono no. II, B: moras agitare, Sall.: moras nectere, Flor.: moram moliri, Verg.: moram u. moras (Aufschub) quaerere, Corp. inscr. Lat. 4, 2069. Ov. met. 2, 461 (vgl. si fenerator in recipiendo tardus ac difficilis moras quaerit, Sen. de ben. 2, 17, 7): morae ad decernendum bellum auctorem fuisse, Liv. 31, 40, 9 (vgl. 21, 45, 9): moram trahere, zögern, Verg.: moram producere malo, das Übel aufschieben, Ter.: moras rumpere, Verg., pellere od. corripere, Ov., praecipitare, Verg.: moras tollere, Ov.: pati lentas obsidione moras, eine sich langsam hinziehende Belagerung aushalten, Ov.: quaeris in nullo amore moram, bei keiner Liebe suchst du, hast du lange Verzug, d.i. bald findest du bei den Mädchen Gehör, Prop.: res habet (leidet) moram, Cic.: habui paululum morae, dum etc., mußte ein wenig verziehen, Caes. in Cic. ep.: tibi paululum esse morae, Cic.: nihil in mora habuit, quo minus etc., zögerte nicht usw., Vell.: est alqd in mora, quo minus m. Konj., Liv., od. ne m. Konj., Liv.: so auch alci esse in mora, Ter.: od. esse morae
    ————
    nuptiis, Ter.: in mora tribuni erant, waren hinderlich, Liv.: neque ego in mora sum, Liv.: alci esse in mora, Plaut.: hoc mihi morae est, hält mich auf, Ter.: per me nulla mora est, Ter., od. nulla in me est m., Verg., ich halte es nicht auf: non m. tibi erit in me, ich werde dich nicht aufhalten, Ter.: nulla m. est, das kann ohne weiteres (sogleich) geschehen, Nep.: iam iam nulla mora est, jetzt zögere ich nicht mehr, Verg.: in iudice nulla mora est, der R. läßt nicht auf sich warten, ist bereit, Ov. – non (nulla) mora est u. dgl. m. folg. quin od. quo minus u. Konj., nec m. ulla est, quin... ducam, ich will sogleich usw., an mir soll's nicht liegen usw., Ter.: nec per nos erit mora, quo minus gratissimi simus, Sen.: et (bona Sthenii) vendidisset, si tantulum morae fuisset, quo minus ei pecunia illa numeraretur, Cic.: quaero, num quando tibi moram attulerit, quo minus concilium advocares, Cic.: nullam exoriri moram posse, quo minus diriperentur, Caes.: nullam moram interponendam putavimus, quin videremus hominem, Cic.: haud ullam intercessuram moram, quin urbs in potestatem eins tradatur, Liv.: nulla mora facta, quin Poenus in aciem educeret, Liv.: moram mihi nullam fore, daß ich nicht zögern dürfe, Cic.: est m., das hält zu lange auf, ist zu langweilig, Plaut.: nec mora, und sogleich (ohne Verzug), Verg., Ov. u. Apul. – mora est m. Infin., es würde aufhalten, Ov. met. 3, 225: mera mora est m.
    ————
    Infin. = es wäre reine Zeitverschwendung, Plaut. capt. 396: longa mora est m. Infin., es würde zu lange aufhalten, Ov. met. 1, 214; 5, 207 u. 463; 13, 205: aber hoc quoque, cur ita sit, dicere nulla mora est, sag ich dir ohne Verzug, Ov. fast. 3, 768: sine mora, Cic., od. haud mora, Verg., od. nullā morā, Prop., d.i. ohne Verzug: inter moras, unterdessen, mittlerweile, Plin. ep. 9, 13, 20. Suet. Ner. 49, 2: u. so inter aliquas moras, Suet. Aug. 78, 2. – B) insbes.: 1) der Aufenthalt auf dem Marsche, die Rast, der Rasttag, Liv. u. Ov. – 2) als rhet. t. t. = das Innehalten im Reden, die Pause, interpuncta, morae respirationesque, Cic.: respiratio est m., Quint. – 3) der Nachdruck beim Stoß mit einer Waffe, bildl., sic oratio non ictu magis quam morā imprimitur, Plin. ep. 1, 20, 3. – II) übtr.: 1) die Zeit, insofern sie eine Weile währt, der Zeitraum, die Länge der Zeit, longa fuit medii mora temporis, eine lange Zwischenzeit verstrich, Ov.: dolor finitus est morā (mit der L. d. Z., mit der Zeit), Ov.: u. so molliri morā, Ov.: non temporariā morā, verum aeternitatis destinatione, Plin. – 2) meton., v. dem, was Verzug macht, der Verzug, das Hindernis, v. einer Pers., restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es, verzögerst u. verhinderst, Liv. 23, 9, 11: si nihil aliud erimus certe belli mora, Sen. suas. 2. § 19: Abas pugnae nodusque moraque, der den Sieg verhindert u.
    ————
    verzögert, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – v. einem Fisch, s. echeneis. – v. Lebl., moris indupedita exiguis, Lucr. 6, 453: quae tantae tenuere morae? Verg. Aen. 2, 283 (u. so absol. 9, 13; 10, 888; 12, 699): m. subj. Genet., mora clipei, 12, 541: crudi mora corticis, Val. Flacc. 6, 97: morae loricae, Verg. Aen. 10, 485: morae capuli, aeris, Sil. 1, 516 u. 5, 319: morae fossarum, Verg. Aen. 9, 143 u. Sil. 9, 218: morae portarum, Stat. Theb. 10, 196.
    ————————
    2. mora, ae, f. (μόρα), eine Abteilung des spartanischen Heeres, die aus vierhundert, fünfhundert, siebenhundert, ja neunhundert Mann bestand, eine More, Nep. Iph. 2, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mora

  • 65 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder-
    ————
    nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, die
    ————
    Geschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nodus

  • 66 Abantēus

        Abantēus adj.,    of Abas (king of Argos): Argi, O.

    Latin-English dictionary > Abantēus

  • 67 Abantiadēs

        Abantiadēs ae, m    a son or descendant of Abas (king of Argos), O.

    Latin-English dictionary > Abantiadēs

  • 68 nōdus

        nōdus ī, m    [see HED-], a knot: nodus vinculumque: Necte tribus nodis ternos colores, V.: Cacum Conripit in nodum complexus, clasping him as in a knot, V.: nodos manu diducere, O.: crinem nodo substringere, Ta.: crura sine nodis, Cs.: baculum sine nodo, L.: telum solidum nodis, V.: nodoque sinūs conlecta fluentes, V.— Prov.: nodum in scirpo quaeris, look for a knot in a bulrush, i. e. make difficulties, T.—In a plant, a joint, eye: in ipso Fit nodo sinus, V.— A star in the constellation Pisces, C.—Fig., a band, bond: his igitur singulis versibus quasi nodi apparent continuationis: amicitiae.— A bond, obligation: imponere nodos (i. e. ius iurandum), O.— A knotty point, difficulty, impediment: dum hic nodus expediatur: huius erroris, L.: nisi dignus vindice nodus Intersit, crisis, H.: Abas pugnae nodusque moraque, V.: iuris, Iu.
    * * *
    knot; node

    Latin-English dictionary > nōdus

  • 69 XIPEUHCAYOTL

    xîpêuhcâyôtl:
    Pelures, criblures (S).
    Esp., mondadura de abas, fruta, o varas verdes (Bnf 361).
    Angl., peeling, skinning, flaying. R.Joe Campbell & Frances Karttunen II 216.

    Dictionnaire de la langue nahuatl classique > XIPEUHCAYOTL

  • 70 ambidexter

    cilvēks, kas vienādi veikli lieto abas rokas; divkosis; vienādi izveicīgs ar abām rokām; divkosīgs

    English-Latvian dictionary > ambidexter

  • 71 ambidexterity

    spēja vienādi veikli lietot abas rokas; divkosība

    English-Latvian dictionary > ambidexterity

  • 72 both sides of paper

    papīra abas puses

    English-Latvian dictionary > both sides of paper

  • 73 take either half, they're exactly the same

    ņemiet vienu vai otru pusi, abas ir gluži vienādas

    English-Latvian dictionary > take either half, they're exactly the same

  • 74 to be all eyes

    turēt abas acis vaļā

    English-Latvian dictionary > to be all eyes

  • 75 fall between two stools

    (to lose both of two possibilities by hesitating between them or trying for both.) zaudēt (abas) iespējas; dzīties pakaļ diviem zaķiem

    English-Latvian dictionary > fall between two stools

  • 76 one's gorge rises at smth.

    что-л. вызывает отвращение, омерзение; ≈ с души воротит от чего-л. [шекспировское выражение; см. цитату]

    Hamlet: "Let me see. (Takes the skull.) - Alas, poor Yorick! - I knew him, Horatio; a fellow of infinite jest, of most excellent fancy: he hath borne me on his back a thousand times; and now, how abhorred in my imagination it is! my gorge rises at it." (W. Shakespeare, ‘Hamlet’, act V, sc. 1) — Гамлет: "Дай взгляну. (Берет череп в руки.) Бедняга Йорик! - я знал его, Горацио. Это был человек бесконечного остроумия, неистощимый на выдумки. Он тысячу раз таскал меня на спине. А теперь это само отвращение, и тошнота подступает к горлу." (перевод Б. Пастернака)

    Abas, the boy who remained faithful to him, knew how to cook only native food, and Cooper, a coarse feeder, found his gorge rise against the everlasting rice. (W. S. Maugham, ‘Complete Short Stories’, ‘The Outstation’) — Абас, единственный, кто остался ему верен, умел готовить только туземные блюда - и, как ни был неприхотлив Купер, неизменный рис в конце концов осточертел ему.

    Her gorge rose at the thought of that neglected state into which the pariahs of society fall... (Th. Dreiser, ‘The Titan’, ch. XI) — Ее охватывало возмущение, когда она думала о том, с каким бездушием относятся в обществе к париям...

    Large English-Russian phrasebook > one's gorge rises at smth.

  • 77 Aba

    Aba. (or Abas), ae, m., v. Aga.

    Lewis & Short latin dictionary > Aba

  • 78 Acrisius

    Ācrĭsĭus, ii, m., Akrisios, King of Argos, son of Abas, and father of Danaë; unintentionally killed by his grandson, Perseus, Ov. M. 4, 608 sq.; Verg. A. 7, 372; Hor. C. 3, 16, 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Acrisius

  • 79 mora

    1.
    mŏra, ae, f. [Sanscr. smar, remember; Gr. root mer-, mar-; mermêra, merimna, care; martur, witness; cf. memor, memoria; perh. mellein], a delay.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tarditas sententiarum, moraque rerum,

    Cic. Fam. 10, 22, 2:

    mora et sustentatio,

    id. Inv. 2, 49, 146:

    mora aut tergiversatio,

    id. Mil. 20, 54:

    moram rei alicui inferre,

    to delay, put off, defer, hinder, id. Inv. 1, 9, 12:

    moram ad insequendum intulit,

    Caes. B. C. 3, 75:

    afferre,

    Cic. Verr. 2, 5, 64, § 165:

    facere delectui,

    Liv. 6, 31:

    facere dimicandi,

    id. 21, 32:

    facere creditoribus,

    to put off payment, Cic. Sull. 20, 58:

    moras nectere,

    Sen. Ira, 3, 39, 2:

    offerre,

    Plaut. Ps. 1, 3, 17:

    obicere,

    id. Poen. 1, 3, 37:

    trahere,

    to delay, Verg. A. 10, 888:

    moliri,

    to cause delay, id. ib. 1, 414:

    producere malo alicui,

    to defer, Ter. And. 3, 5, 9:

    tibi moram dictis creas,

    Plaut. Ps. 1, 3, 168:

    rumpere,

    Verg. A. 4, 569:

    pellere,

    Ov. M. 10, 659:

    corripere,

    id. ib. 9, 282:

    removere,

    to make haste, not to delay, Plaut. Stich. 2, 1, 37:

    moram interponere,

    to interpose delay, Cic. Phil. 10, 1, 1: habeo paululum morae, dum, etc., Cass. ap. Cic. Fam. 12, 12, 2:

    Caesar nihil in morā habuit, quominus perveniret,

    delayed not, Vell. 2, 51, 2: saltus Castulonensis nequaquam tantā in morā est, does not hinder, Asin. Pall. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

    nec mora ulla est, quin eam uxorem ducam,

    I will without delay, Ter. And. 5, 6, 7;

    so freq. in the poets: nec (haud) mora,

    Prop. 4 (5), 4, 82; Ov. M. 1, 717; 6, 53; Verg. G. 4, 548; id. A. 5, 140:

    ne in morā illi sis,

    hinder, keep waiting, Ter. And. 3, 1, 9:

    per me nulla est mora,

    there is no delay on my part, id. ib. 3, 4, 14:

    in me mora non erit ulla,

    Verg. E. 3, 52; Ter. And. 2, 5, 9: nulla igitur mora per Novium... quin, etc., it is no fault of Novius, etc., Juv. 12, 111:

    nam si alia memorem, mora est,

    it will detain us too long, Plaut. Capt. 4, 3, 6: inter [p. 1164] moras consul mittit senatum, in the meantime, meanwhile, Plin. Ep. 9, 13, 20:

    inter aliquas moras,

    Suet. Aug. 78; id. Ner. 49: sine mora, without delay, at once:

    quod ego, ut debui, sine mora feci,

    Cic. Ep. ad Erut. 1, 18, 1, id. Fam. 10, 18, 4:

    moram certaminis hosti exemit,

    i. e. hastened it on, Liv. 9, 43.—
    B.
    In partic., of speech, a stopping or pause:

    morae, respirationesque,

    Cic. Or. 16, 53:

    oratio non ictu magis quam morā imprimitur,

    Plin. Ep. 1, 20, 3. —
    II.
    Transf.
    A.
    Any thing that retards or delays, a hinderance:

    ne morae illi sim,

    Plaut. Rud. 2, 3, 81:

    ne morae meis nuptiis egomet siem (al. mora),

    hinder, Ter. Ad. 4, 5, 78:

    hoc mihi morae est,

    id. ib. 5, 7, 5:

    restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es,

    Liv. 23, 9, 11:

    Abas pugnae nodusque moraque,

    Verg. A. 10, 428:

    loricaeque moras et pectus perforat ingens,

    id. ib. 10, 485; cf. Flor. 4, 9, 1.—
    B.
    Mora temporis, a space of time, Ov. M. 9, 134:

    an tibi notitiam mora temporis eripit horum?

    id. P. 2, 10, 5:

    moram temporis quaerere dum Hannibal in Africam traiceret,

    Liv. 30, 16, 14; so,

    temporaria,

    Plin. 36, 15, 24, § 114.
    2.
    mŏra, ae, f., the fish echeneis, Plin. 32, 1, 1, § 6 (al. remora).
    3.
    mŏra, ae, f., = mora, a division of the Spartan army, consisting of three, five, or seven hundred men:

    moram Lacedaemoniorum intercepit,

    the Spartan army, Nep. Iphicr. 2, 3 (but in Cic. Tusc. 2, 16, 37, the best reading is agmen, v. Klotz ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > mora

  • 80 Προῖτος

    Lexicon to Pindar > Προῖτος

См. также в других словарях:

  • ABAS — heißen mehrere Personen der griechischen Mythologie, siehe Abas (Mythologie) Abas (Sophist), ein griechischer Sophist Abas (Schriftsteller), ein antiker Schriftsteller, Autor der Troica Abas ist der Familienname folgender Personen: Elisha Abas (* …   Deutsch Wikipedia

  • Abas — (griechisch Ἄβας) ist: Gestalt der griechischen Mythologie: Abas (Argos), der 14. König von Argos, Sohn des Lynkeus (Sohn des Aigyptos) und der Hypermestra, Enkel des Danaos und Großvater der Danaë Abas (Sohn des Melampus), der Sohn des… …   Deutsch Wikipedia

  • Abas — or ABAS may refer to: In people: Abas (sophist), an ancient Greek sophist and rhetorician Abas (mythology), several individuals in Greek and Roman mythology Abas (son of Lynceus), son of Lynceus of the royal family of Argos, and Hypermnestra, the …   Wikipedia

  • Abas [4] — ABAS, antis, der Metanira Sohn, wurde, ungeachtet er nur noch ein mäßiger Knabe war, böse, daß seine Mutter die Ceres, als sie ihre verlorene Tochter, die Proserpina, suchte, zu sich in ihre Hütte nahm; und, da ihr dieselbe noch darzu etwas zu… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Abas [1] — ABAS, antis, Gr. Ἄβας, αντος, (⇒ T. XVIII.) des Lynceus und der Hypermnestra, einer Tochter des Danaus, Sohn, Apollodor. lib. II. c. 2. §. 1. folgete A.M. 2566. seinem Vater in dem Königreiche zu Argis, und verwaltete solches bis A.M. 2590. und… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • abas — abas; abas·ed·ly; …   English syllables

  • Abás — Saltar a navegación, búsqueda Abbas Obtenido de Ab%C3%A1s …   Wikipedia Español

  • Abas [1] — Abas, 1) Sohn des Lynkeus u. der Hypermnestra, Vater des Prötos u. Akrisios von Aglaia, Großvater des Perseus, daher dieser der Abantiade hieß. Er gilt nach Einigen für den Erfinder des Schildes; 2) Sohn des Neptun u. der Arethusa, nach ihm hieß… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Abas [2] — Abas (a. Geogr.), Nebenfluß des Cyrus in Albanien, an welchem Pompejus die Albaner schlug …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Abas [3] — Abas, Münze, so v.w. Abbassi …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Abas — Abas, Gewicht und Münze, s. Abassî …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»