-
1 stupeo
stupeo, uī, ēre (zu Wz. *stup-, schlagen, stoßen in stuprum usw.), I) betäubt sein, A) physisch betäubt-, erstarrt sein, Partiz. stupēns, betäubt, erstarrt, starr, cum semisomnus stuperet, sich nicht recht besinnen konnte, Cic.: animo relictos (Ohnmächtige) stupentesque (u. Besinnungslose) frigidā aquā spargere, Sen.: torpescunt stupentque pallentes, Plin.: stupentia (steife, starre) membra, Curt.: oculi, Sen. rhet. u.a. – m. ad u. Akk., vini natura non gelascit; alias ad frigus stupet tantum, ist nur erstarrt (dick), Plin. 14, 132. – B) geistig: 1) lahm sein, quantum stupere atque frigere Caecilius visus est, Gell. 2, 23, 7. – 2) starr-, verdutzt-, verblüfft-, betreten sein, stutzen, staunen, haec cum loqueris, nos stupemus, Cic.: animus lassus curā confectus stupet, Ter. – mit Abl. (durch = über), gaudio, Cael. bei Quint.: illis carminibus, Hor.: aere, Hor.: novitate, Quint.: tam saevā dominatione, Iustin. – m. in u. Abl., in Turno, Verg.: in ducibus, Val. Flacc.: in titulis et imaginibus, Hor. – m. ad u. Akk., ad auditas voces, Ov.: ad raptus tuos, Mart.: ad supervacua, Sen. ep. 87, 5. – m. Acc., donum exitiale Minervae, anstaunen, erstaunen über usw., Verg.: plena horrea, Plin. pan.: superbi regis delicias, Mart.: omnia (v. einer Pers.), Val. Flacc.: stupent omnia, stutzen vor allem (v. Hirschen), Solin.: mirantur haec homines et stupent qui nesciunt ea, Augustin. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. ecl. 6, 37; Aen. 12, 707. Mart. 4, 35, 3. Prud. dittoch. 184. Corp. inscr. Lat. 8, 212. v. 15 u. 48. – Partiz. adj., a) stupēns, stutzend, stutzig, verdutzt, quae cum tuerer stupens, Cic.: attoniti et stupentibus similes, Curt.: m. Genet. loc., capti et stupentes animi, Liv. 6, 38, 8. – b) stupendus, a, um, erstaunenswert, bewunderswert, erstaunlich, virtutibus et vitae meritis stupendus, Val. Max. 5, 7, 1: Porus stupendus satis supra hominum magnitudines, Itin. Alex. 48 (111): venire ad ingentium virtutum stupenda penetralia, Nazar. pan. 6, 1. – II) übtr., von lebl. Subjj., die keine od. eine schwere Bewegung haben, die ermattet zu sein, zu ruhen scheinen, stocken, stillstehen, stupuit Ixionis orbis, Ov.: unda, quae stupet pigro lacu, stehendes Wasser, Mart.: stupente seditione, Liv.: stupuerunt verba palato, erstarben, Ov.
-
2 stupeo
stupeo, uī, ēre (zu Wz. *stup-, schlagen, stoßen in stuprum usw.), I) betäubt sein, A) physisch betäubt-, erstarrt sein, Partiz. stupēns, betäubt, erstarrt, starr, cum semisomnus stuperet, sich nicht recht besinnen konnte, Cic.: animo relictos (Ohnmächtige) stupentesque (u. Besinnungslose) frigidā aquā spargere, Sen.: torpescunt stupentque pallentes, Plin.: stupentia (steife, starre) membra, Curt.: oculi, Sen. rhet. u.a. – m. ad u. Akk., vini natura non gelascit; alias ad frigus stupet tantum, ist nur erstarrt (dick), Plin. 14, 132. – B) geistig: 1) lahm sein, quantum stupere atque frigere Caecilius visus est, Gell. 2, 23, 7. – 2) starr-, verdutzt-, verblüfft-, betreten sein, stutzen, staunen, haec cum loqueris, nos stupemus, Cic.: animus lassus curā confectus stupet, Ter. – mit Abl. (durch = über), gaudio, Cael. bei Quint.: illis carminibus, Hor.: aere, Hor.: novitate, Quint.: tam saevā dominatione, Iustin. – m. in u. Abl., in Turno, Verg.: in ducibus, Val. Flacc.: in titulis et imaginibus, Hor. – m. ad u. Akk., ad auditas voces, Ov.: ad raptus tuos, Mart.: ad supervacua, Sen. ep. 87, 5. – m. Acc., donum exitiale Minervae, anstaunen, erstaunen über usw., Verg.: plena horrea, Plin. pan.: superbi regis delicias, Mart.: omnia (v. einer Pers.), Val. Flacc.: stupent omnia, stutzen vor allem (v. Hirschen), Solin.: mirantur haec homines et stupent qui nesciunt ea, Au-————gustin. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. ecl. 6, 37; Aen. 12, 707. Mart. 4, 35, 3. Prud. dittoch. 184. Corp. inscr. Lat. 8, 212. v. 15 u. 48. – Partiz. adj., a) stupēns, stutzend, stutzig, verdutzt, quae cum tuerer stupens, Cic.: attoniti et stupentibus similes, Curt.: m. Genet. loc., capti et stupentes animi, Liv. 6, 38, 8. – b) stupendus, a, um, erstaunenswert, bewunderswert, erstaunlich, virtutibus et vitae meritis stupendus, Val. Max. 5, 7, 1: Porus stupendus satis supra hominum magnitudines, Itin. Alex. 48 (111): venire ad ingentium virtutum stupenda penetralia, Nazar. pan. 6, 1. – II) übtr., von lebl. Subjj., die keine od. eine schwere Bewegung haben, die ermattet zu sein, zu ruhen scheinen, stocken, stillstehen, stupuit Ixionis orbis, Ov.: unda, quae stupet pigro lacu, stehendes Wasser, Mart.: stupente seditione, Liv.: stupuerunt verba palato, erstarben, Ov. -
3 astupeo
-
4 astupeo
-
5 admiror
ad-mīror, ātus sum, ārī, gleichs. anwundern, a) = etwas (als herrlich, groß in seiner Art) mit Bewunderung betrachten, bewundern, anstaunen, res gestas alcis, Cic.: ingenium, magnitudinem animi alcis, Cic.: alqm, Cic.: alqm in alqa re, Cic.: alqm sic, ut etc., Eutr.: vehementer admirans, noch voll von Bewunderung, Cic.: admiror, stupeo; nihil est perfectius illis (libellis), Mart. – b) = sich über etw. verwundern, über etw. staunen, es auffallend finden, mit Befremden wahrnehmen, mit Verwunderung fragen (s. Wopkens Lectt. Tull. 2, 1 in. Burmann Phaedr. 1, 12, 5. Garatoni u. Halm Cic. Sull. 9 ed. mai.), auch m. Advv., wie leviter, vehementer (vehementissime), magnopere u. dgl., alqd, Cic.: nihil od. nil, sich durch nichts aus der Fassung bringen lassen, Cic. u. Hor.: in alqa re, Cic.: bl. de alqa re, de alqo, Cic.: m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. u.a.: m. folg. quod, cur, quo pacto, unde u. dgl., Cic. u.a.: in quo (wobei) admiror, cur etc., Cic.: in quo (hierbei) admirandum est, ne (enklit.)... an etc., Cic. – / Akt. Nbf. admirabant, Itala (Rehd.) Marc. 7, 37. – Prisc. 8, 16 wird admirari irrtümlich für Infin. Pass. genommen. – admirandissimus, Salvian. ep. 8, 2.
-
6 circumstupeo
circum-stupeo, ēre, ringsum staunen, Auct. Aetn. 337.
-
7 obstupendus
obstupendus, a, um (ob u. stupeo) od. obstupēscendus, a, um (obstupesco), staunenswert, obstupenda optimorum morum constantia, Varro sent. 82 ed. De-Vit. (Riese 74 obstupescenda): ordinatarum rerum obstupenda praeconia, Cassiod. var. 6, 23, 1.
-
8 obstupeo
ob-stupeo, ēre, a) intr. = θαμβοῦμαι, in Staunen versetzt werden, Gloss. II, 326, 24. – b) tr. = καταπλήσσω, in Staunen versetzen, Gloss. II, 343, 2.
-
9 stupefacio
stupefacio, fēci, factum, ere, Pass. stupefīo, factus sum, fierī (v. stupeo u. facio), betäubt-, sinnlos machen, betäuben, privatos luctus stupefecit publicus pavor, übertäubte, Liv.: stupefactus, a, um, erstaunt, außer sich usw., Cic.
-
10 stupesco
-
11 stupidus
stupidus, a, um (stupeo), I) betäubt, verdutzt, betroffen, verblüfft, vernarrt, Komik., Cic. u.a.: omnes stupidi timore obmutuerunt, Cornif. rhet. – II) dumm, dämisch, borniert, a) übh.: stupidum esse Socratem dixit, Cic.: maritus, Mart. – Superl., homo stupidissimus, Varro sat. Men. 406. Tert. adv. Marc. 1, 26. – b) als stehende Rolle in der röm. Komödie, der Tölpel, Capit. Anton. phil. 29, 2. Corp. inscr. Lat. 6, 1063, 12 u. 1064, 4. Vgl. Heinrich Iuven. 5, 171.
-
12 stupor
stupor, ōris, m. (stupeo), I) die Betroffenheit, a) die Gefühllosigkeit, sensus, Cic.: in corpore, Cic.: totius corporis, Sen. rhet.: stupor linguae, Unbeholfenheit, Schwerfälligkeit der Sprache, Cic. – b) die Verdutztheit, das Staunen, stupor patres defixit, Liv.: stupor et admiratio omnes incessit, Iustin. – II) die Dummheit, der Stumpfsinn, die Borniertheit, Cic. u.a. – meton. = dummer, bornierter Kerl, Einfaltspinsel, Catull. 17, 21. Ps. Verg. cat. 3, 4.
-
13 admiror
ad-mīror, ātus sum, ārī, gleichs. anwundern, a) = etwas (als herrlich, groß in seiner Art) mit Bewunderung betrachten, bewundern, anstaunen, res gestas alcis, Cic.: ingenium, magnitudinem animi alcis, Cic.: alqm, Cic.: alqm in alqa re, Cic.: alqm sic, ut etc., Eutr.: vehementer admirans, noch voll von Bewunderung, Cic.: admiror, stupeo; nihil est perfectius illis (libellis), Mart. – b) = sich über etw. verwundern, über etw. staunen, es auffallend finden, mit Befremden wahrnehmen, mit Verwunderung fragen (s. Wopkens Lectt. Tull. 2, 1 in. Burmann Phaedr. 1, 12, 5. Garatoni u. Halm Cic. Sull. 9 ed. mai.), auch m. Advv., wie leviter, vehementer (vehementissime), magnopere u. dgl., alqd, Cic.: nihil od. nil, sich durch nichts aus der Fassung bringen lassen, Cic. u. Hor.: in alqa re, Cic.: bl. de alqa re, de alqo, Cic.: m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. u.a.: m. folg. quod, cur, quo pacto, unde u. dgl., Cic. u.a.: in quo (wobei) admiror, cur etc., Cic.: in quo (hierbei) admirandum est, ne (enklit.)... an etc., Cic. – ⇒ Akt. Nbf. admirabant, Itala (Rehd.) Marc. 7, 37. – Prisc. 8, 16 wird admirari irrtümlich für Infin. Pass. genommen. – admirandissimus, Salvian. ep. 8, 2. -
14 circumstupeo
circum-stupeo, ēre, ringsum staunen, Auct. Aetn. 337.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumstupeo
-
15 obstupendus
obstupendus, a, um (ob u. stupeo) od. obstupēscendus, a, um (obstupesco), staunenswert, obstupenda optimorum morum constantia, Varro sent. 82 ed. De- Vit. (Riese 74 obstupescenda): ordinatarum rerum obstupenda praeconia, Cassiod. var. 6, 23, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstupendus
-
16 obstupeo
ob-stupeo, ēre, a) intr. = θαμβοῦμαι, in Staunen versetzt werden, Gloss. II, 326, 24. – b) tr. = καταπλήσσω, in Staunen versetzen, Gloss. II, 343, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstupeo
-
17 stupefacio
stupefacio, fēci, factum, ere, Pass. stupefīo, factus sum, fierī (v. stupeo u. facio), betäubt-, sinnlos machen, betäuben, privatos luctus stupefecit publicus pavor, übertäubte, Liv.: stupefactus, a, um, erstaunt, außer sich usw., Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stupefacio
-
18 stupesco
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stupesco
-
19 stupidus
stupidus, a, um (stupeo), I) betäubt, verdutzt, betroffen, verblüfft, vernarrt, Komik., Cic. u.a.: omnes stupidi timore obmutuerunt, Cornif. rhet. – II) dumm, dämisch, borniert, a) übh.: stupidum esse Socratem dixit, Cic.: maritus, Mart. – Superl., homo stupidissimus, Varro sat. Men. 406. Tert. adv. Marc. 1, 26. – b) als stehende Rolle in der röm. Komödie, der Tölpel, Capit. Anton. phil. 29, 2. Corp. inscr. Lat. 6, 1063, 12 u. 1064, 4. Vgl. Heinrich Iuven. 5, 171.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stupidus
-
20 stupor
stupor, ōris, m. (stupeo), I) die Betroffenheit, a) die Gefühllosigkeit, sensus, Cic.: in corpore, Cic.: totius corporis, Sen. rhet.: stupor linguae, Unbeholfenheit, Schwerfälligkeit der Sprache, Cic. – b) die Verdutztheit, das Staunen, stupor patres defixit, Liv.: stupor et admiratio omnes incessit, Iustin. – II) die Dummheit, der Stumpfsinn, die Borniertheit, Cic. u.a. – meton. = dummer, bornierter Kerl, Einfaltspinsel, Catull. 17, 21. Ps. Verg. cat. 3, 4.
См. также в других словарях:
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
Cave Canem — La mosaïque, toujours visible des touristes visitant la cité perdue … Wikipédia en Français
Cave canem — La mosaïque, toujours visible des touristes. Un autre cave canem, bien q … Wikipédia en Français
stupor — A state of impaired consciousness in which the individual shows a marked diminution in reactivity to environmental stimuli and can be aroused only by continual stimulation. [L. fr. stupeo, to be stunned] benign s. a stuporous syndrome from which… … Medical dictionary
stupeur — [ stypɶr ] n. f. • 1333; lat. stupor 1 ♦ Méd. État d inertie et d insensibilité profondes lié à un engourdissement général. ⇒ anéantissement. « La stupeur, qui l envahissait de plus en plus, lui ôtait jusqu à la sensation de la souffrance »… … Encyclopédie Universelle
-eur — I. ⇒ EUR1, suff. Suff. formateur de subst. fém. désignant la qualité exprimée par l adj. de base. A. Le dér. désigne une perception, une sensation (avec en gén. des emplois fig.) une couleur : blancheur, blondeur, noirceur, pâleur, roseur,… … Encyclopédie Universelle
ANSAE poculorum — Pocula quaedam ansulis olim carebant, alia ansas habebant, nonnulla unâ tantum parte erant aurita. Iulius Pollux Onom. l. 6. c. 18. Phialam vero ancipitem, inquit, et aureum poculum (ἄμφωνον) utrinque ansatum Homerus a forma appellat, sed unicam… … Hofmann J. Lexicon universale
ՊԱԿՆՈՒՄ — (կեայ, կի՛ր, կուցեալ, եւ կեալ, եւ կեցեալ.) NBH 2 0585 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 13c ձ. καταπλήσσομαι, καταπλαγῆναι percellor, perculsum esse, stupeo, obstupesco, terreor. Պախիլ. վրդովիլ յահէ. զարհուրիլ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՔԱՆՉԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0766 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 11c, 12c չ. ἑξίσταμαι stupeo, exstupefio ἑκπλήσσομαι percellor θαυμάζω miror, dmiror. Մեծապէս զարմանալ. սխրանալ. հիանալ. հրաշանալ. պակնուլ. արմննալ նմալ. ...… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
estupeficar — v. tr. 1. Causar grande pasmo, grande assombro. = ESPANTAR, PASMAR 2. Causar estupefação a. 3. Causar entorpecimento. = ENTORPECER • Sinônimo geral: ESTUPEFAZER ‣ Etimologia: latim stupeo, ere, estar entorpecido + ficar … Dicionário da Língua Portuguesa
(s)teu-1 — (s)teu 1 English meaning: to push, hit Deutsche Übersetzung: ‘stoßen, schlagen” under likewise Note: with conservative extensions Material: A. (s)teu k : Gk. τύκος “hammer, chisel; Streitaxt”, τυκίζω “bearbeite Steine”, τυκάνη … Proto-Indo-European etymological dictionary