Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+prophecy

  • 41 fatiloquium

    fātĭlŏquĭum, ii, n. [fatiloquus], prophecy:

    Sibyllae fatiloquia,

    App. de Deo Socr. p. 46, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fatiloquium

  • 42 fatus

    1.
    fātus, a, um, Part., from for.
    2.
    fātus, ūs, m. [for].
    I.
    A word, saying, Mart. Cap. 7, § 802.—
    B.
    Esp., an oracle, a prophecy:

    Deliaco fatu,

    Mart. Cap. 1, § 24:

    ficta fatu,

    Sid. Ep. 9, 13.— Plur.:

    Apollinis fatus,

    Mart. Cap. 1, § 23.—
    II.
    Fate:

    incerto fatu fortunae aliorsum prorupit eventus,

    Amm. 23, 5, 8; Petr. 42, 77 al.; v. fatum, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > fatus

  • 43 for

    for, fātus, 1, v. defect. (the forms in use are fatur, fantur, fabor, fabitur; part. perf. fatus; perf. fatus sum or eram; imper. fare, poet.; inf. fari; and parag. farier, Verg. A. 11, 242; gerund. fandi, fando; sup. fatu; part. praes. fans, fantis, fantem; for praes. faris, v. Diom. p. 375;

    fantur,

    Varr. L. L. 6, 7, § 52; Paul. Diac. p. 88, 11; imperf. subj. farer, August. Conf. 1, 8), n. and a. [Sanscr. bhā-mi, appear; bhās, shine; bhāsh, speak; Gr. pha-, phainô, and phêmi; Lat. fama, fas, fax, facies, favilla, etc.; cf.: facetus, focus, v. Curt. Gr. Etym. p. 297 sq.; Corss. Ausspr. 1, 420 sqq.], to speak, say (mostly poet.; cf.:

    quaedam vetera etiam necessario interim sumuntur, ut fari,

    Quint. 8, 3, 27; syn.: loquor, dico, perhibeo; inquam. aio).
    I.
    In gen.
    A.
    Neutr.: fatur is, qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo ante quam id faciant, pueri dicuntur infantes;

    cum id faciant, jam fari,

    Varr. L. L. 6, § 52 Müll.; cf.:

    filius Croesi, cum jam per aetatem fari posset, infans erat,

    Gell. 5, 9, 1:

    non enim eram infans, qui non farer,

    Aug. Conf. 1, 8:

    nescios fari pueros,

    Hor. C. 4, 6, 18:

    cum primum fari coepisset,

    Suet. Aug. 94:

    tum ad eos is deus, qui omnia genuit, fatur: haec vos, etc.,

    Cic. Univ. 11; Val. Fl. 3, 616:

    Venulus dicto parens ita farier infit,

    Verg. A. 11, 242:

    praetor qui tum fatus est, si, etc.,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:

    sic fatus validis ingentem viribus hastam contorsit,

    Verg. A. 2, 50:

    meum ingenium fans atque infans tu nondum edidicisti,

    Plaut. Pers. 2, 1, 7:

    coram data copia fandi,

    Verg. A. 1, 520: fandi doctissima Cymodocea, id. ib. 10, 225:

    quae mollissima fandi Tempora,

    id. ib. 4, 293:

    quid fando tua tela manusque Demoror?

    Stat. Th. 1, 655:

    his fando si nuntius exstitit oris,

    Val. Fl. 4, 170.—Fando, for famā, rumore, report, hearsay:

    neque fando umquam accepit quisquam, etc.,

    by report, by hearsay, Plaut. Am. 2, 1, 41; cf.:

    ne fando quidem auditum est, crocodilum aut ibim violatum ab Aegyptio,

    Cic. N. D. 1, 29, 82; Verg. A. 2, 81; Ov. M. 15, 497, Sil. 10, 484:

    haud mollia fatu,

    Verg. A. 12, 25:

    lapis fatu dignissimus,

    Sol. 3: famino, dicito, Paul. ex Fest. p. 87, 10 (cf. praefor and fruor init.).—
    B.
    Act.
    (α).
    With acc.:

    (animus) dementit deliraque fatur,

    Lucr. 3, 464:

    qui sapere et fari possit, quae sentiat,

    Hor. Ep. 1, 4, 9: fabitur hoc aliquis, Cic. Poët. ap. Gell. 15, 6, 3:

    vix ea fatus eram,

    Verg. A. 2, 323:

    dehinc talia fatur,

    id. ib. 1, 256:

    cui talia fanti,

    id. ib. 6, 46; cf.:

    haec fantem,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 65:

    quis talia fando temperet a lacrimis?

    Verg. A. 2, 6.—
    (β).
    With interrog. clauses:

    fare age, quid venias,

    Verg. A. 6, 389; cf.:

    sed te qui vivum casus, age fare vicissim Attulerint,

    id. ib. 6, 531:

    fare, an patriam spes ulla videndi,

    Val. Fl. 5, 552.—
    II.
    In partic.
    A.
    To utter in prophecy, to foretell, predict: Venus quem fata docet fari, divinum pectus habere, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 19 ed. Vahl.); cf.: fatis fandis, id. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 ib.):

    fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo,

    Verg. A. 1, 261. Cf. also in the foll.—
    B.
    To sing in verse, to celebrate:

    Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe sepulcrum Fabor,

    Prop. 4 (5), 4, 2.
    In pass.
    signif.: Fasti dies sunt, in quibus jus fatur, Suet. ap. Prisc. p. 793 P.— Hence, fandus, a, um, P. a., that may be spoken or uttered, right (opp. to nefandus, wrong):

    omnia fanda, nefanda malo permixta furore,

    Cat. 64, 406:

    respersae fando nefandoque sanguine arae, i. e. with blood both of sacrifice and of murder,

    Liv. 10, 41, 3; cf.:

    at sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543:

    non fanda timemus,

    Luc. 1, 634:

    inexpleto non fanda piacula busto,

    id. 2, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > for

  • 44 Manto

    1.
    manto, āre, 1, v. freq. n. and a. [maneo].
    I.
    Neutr., to stay, remain, wait (ante-class.): in eādem mantat malitiā, Caecil. ap. Non. 505, 27 (Com. Rel. v. 87 Rib.):

    manta,

    Plaut. Ps. 1, 3, 49; id. Rud. 2, 4, 26:

    usque mantant,

    id. Most. 1, 2, 34. —
    II.
    Act., to wait for, await a person:

    nos apud aedem,

    Plaut. Poen. 1, 2, 52: jam me adeo manta, Caecil. ap. Fest. p. 133 (Com. Rel. v. 34 Rib.).
    2.
    Manto, ūs, f., = Mantô.
    I.
    The daughter of Tiresias, a prophetess, and mother of the seer Mopsus, Ov. M. 6, 157; Mel. 1, 17, 2; Hyg. Fab. 128; Stat. Th. 7, 758; 10, 679.—
    II.
    An Italian nymph who had the gift of prophecy, the mother of Ocnus, who founded the city of Mantua:

    (Ocnus) Fatidicae Mantūs et Tusci filius amnis,

    Verg. A. 10, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > Manto

  • 45 manto

    1.
    manto, āre, 1, v. freq. n. and a. [maneo].
    I.
    Neutr., to stay, remain, wait (ante-class.): in eādem mantat malitiā, Caecil. ap. Non. 505, 27 (Com. Rel. v. 87 Rib.):

    manta,

    Plaut. Ps. 1, 3, 49; id. Rud. 2, 4, 26:

    usque mantant,

    id. Most. 1, 2, 34. —
    II.
    Act., to wait for, await a person:

    nos apud aedem,

    Plaut. Poen. 1, 2, 52: jam me adeo manta, Caecil. ap. Fest. p. 133 (Com. Rel. v. 34 Rib.).
    2.
    Manto, ūs, f., = Mantô.
    I.
    The daughter of Tiresias, a prophetess, and mother of the seer Mopsus, Ov. M. 6, 157; Mel. 1, 17, 2; Hyg. Fab. 128; Stat. Th. 7, 758; 10, 679.—
    II.
    An Italian nymph who had the gift of prophecy, the mother of Ocnus, who founded the city of Mantua:

    (Ocnus) Fatidicae Mantūs et Tusci filius amnis,

    Verg. A. 10, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > manto

  • 46 monitum

    mŏnĭtum, i, n. [moneo], admonition, advice, counsel (rare but class.):

    meis consiliis, monitis, etc.,

    Cic. Fam. 5, 8, 2:

    tuis monitis praeceptisque,

    id. ib. 5, 13, 3:

    meas aures omnium praeceptis monitisque patuisse,

    id. Phil. 14, 7, 20; Vulg. Job, 1, 15; id. Deut. 21, 20.—
    II.
    A prophecy, prediction:

    deorum monita,

    Cic. Har. Resp. 25, 54:

    Carmentis Nymphae,

    Verg. A. 8, 336.

    Lewis & Short latin dictionary > monitum

  • 47 monitus

    1.
    mŏnĭtus, a, um, Part., from moneo.
    2.
    mŏnĭtus, ūs, m. [moneo], a reminding, warning, admonition.
    I.
    In gen. (only poet.):

    monitu nutricis,

    Ov. H. 18, 115:

    finierat monitus,

    id. M. 2, 103:

    laevo monitu pueros producit avaros,

    Juv. 14, 228:

    monitus acres tradere,

    Val. Fl. 1, 475. —
    II.
    In partic., admonition by the gods through omens, an omen, prognostic, prophecy, the will of the gods, a warning by oracles, lightning, etc. (class.): fortunae monitu, * Cic. Div. 2, 41, 86:

    revererique numinum monitus,

    Plin. Pan. 76:

    fulgarum,

    Plin. 2, 7, 5, § 24: pecudum, sacrificial signs or prognostics, Val. Fl. 1, 29: sub obtentu monituum deorum quaedam enuntiare, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > monitus

  • 48 onus

    ŏnus (in good MSS. also wr. hŏnus), ĕris, n. [etym. dub.; cf. Sanscr. anas, a wagon for freight], a load, burden (cf. pondus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    oneris maximi pondus,

    Vitr. 10, 8:

    onus sustinere,

    Plaut. As. 3, 3, 68:

    cum gravius dorso subiit onus (asellus), Hor S. 1, 9, 20: tanti oneris turris,

    Caes. B. G. 2, 30: ad minimum redigi onus, Ov M. 14, 149.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of goods, baggage, etc., a load, lading, freight, cargo:

    insula Delos, quo omnes undique cum mercibus atque oneribus commeabant,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55:

    onera afferuntur,

    Plin. 6, 23, 26, § 104:

    (naves) ad onera et ad multitudinem jumentorum transportandam paulo latiores,

    Caes. B. G. 5, 1, 2:

    jumentis onera deponere,

    loads, packs, id. B. C. 1, 80.—
    2.
    Poet., the burden of the womb, the fœtus, embryo:

    gravidi ventris,

    Ov. Am. 2, 13, 1; id. F. 2, 452; id. H. 4, 58; Phaedr. 1, 18, 5. —
    3.
    The excrements:

    ciborum onera reddere,

    Plin. 8, 27, 41, § 97:

    duri ventris solvere,

    Mart. 13, 29, 2.—
    II.
    Trop
    A.
    A burden, in respect of property, i. e. a tax or an expense (usually in the plur.):

    municipium maximis oneribus pressum,

    Cic. Fam. 13, 7, 2:

    haec onera in dites a pauperibus inclinata,

    Liv. 1, 43:

    patria,

    Suet. Calig. 42:

    haerere in explicandis oneribus,

    id. Dom. 12 init.:

    oneribus novis turbantur provinciae,

    Tac. A. 4, 6.—
    B.
    A load, burden, weight, charge, trouble, difficulty of any kind (so most freq. in Cic.; cf. molestia): magni sunt oneris;

    quicquid imponas, vehunt,

    capable of bearing great burdens, Plaut. Most. 3, 2, 95:

    quae (senectus) plerisque senibus sic odiosa est, ut onus se Aetnā gravius dicant sustinere,

    Cic. Sen. 2, 4:

    onus atque munus magnum,

    id. de Or. 1, 25, 116:

    hoc onus si vos adlevabitis,

    id. Rosc. Am. 4, 10:

    officii,

    id. ib.:

    probandi,

    the burden of proof, obligation to prove, Dig. 31, 1, 22; Cic. Rep. 1, 23, 37:

    oneri esse,

    to be a burden, Liv. 23, 43; Vulg. 2 Reg. 15, 33:

    neque eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    epici carminis onera lyrā sustinere,

    Quint. 10, 1, 62.—
    C.
    (Eccl. Lat.) The burden of a prophecy, the woes predicted against any one:

    Babylonis,

    Vulg. Isa. 13, 1:

    Tyri,

    id. ib. 23, 1.—With subj.gen.:

    Domini,

    Vulg. Jer. 23, 33:

    verbi Domini,

    id. Zach. 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > onus

  • 49 oraculum

    ōrācŭlum (sync. oraclum: ex oraclo, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42, or Trag. v. 65 Vahl.; plur, oracla, Att. ap. Non. 488, 2, or Trag. Rel. p. 185 Rib.; Ov. M. 1, 321), i, n. [oro], a divine announcement, an oracle (class.).
    I.
    Lit.:

    oracula ex eo ipso appellata sunt, quod inest in his deorum oratio,

    Cic. Top. 20, 77:

    quid est enim oraculum? nempe voluntas divina hominis ore enuntiata,

    Sen. Contr. 1 praef.:

    edere,

    Cic. Tusc. 1, 48, 116:

    petere a Dodonā,

    id. Div. 1, 43, 95:

    quaerere,

    Verg. G. 4, 449:

    poscere,

    id. A. 3, 456:

    consulere,

    Ov. M. 3, 8:

    Delphis oracula cessant,

    Juv. 6, 555.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a prophetic declaration, a prophecy:

    exposui somnii et furoris oracula,

    Cic. Div. 1, 32, 70; 1, 50, 115.—
    B.
    A place where oracular responses were given, an oracle:

    illud oraculum Delphis tam celebre,

    Cic. Div. 1, 19, 37:

    Hammonis,

    Plin. 12, 23, 49, § 107:

    Delphicum,

    Macr. S. 1, 18, 4.—
    2.
    Esp. (eccl. Lat.), the mercy-seat, the place in the tabernacle in which the presence of God was manifest, Vulg. Exod. 25, 18; 40, 18:

    oraculum templi, sanctum sanctorum,

    id. 3 Reg. 8, 6.—
    C.
    An oracular saying, oracle pronounced by a man:

    haec ego nunc physicorum oracula fundo,

    Cic. N. D. 1, 24, 66:

    inde illa reliqua oracula: nequam agricolam esse, etc.,

    Plin. 18, 6, 8, § 40.—
    D.
    An imperial rescript, Just. Inst. 1, 11, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > oraculum

  • 50 Phineius

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phineius

  • 51 Phineus

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phineus

  • 52 Phinides

    Phīneus, ĕi and ĕos (Gr. acc. plur. Phineas, Mart. 9, 26, 10), m., = Phineus.
    I.
    King of Salmydessus, in Thrace. He possessed the gift of prophecy, but was struck with blindness for having deprived his sons of sight, upon a false accusation made against them by Idœa, their step-mother, Ov. M. 7, 3; Val. Fl. 4, 425; Hyg. Fab. 19; Serv. Verg. A. 3, 209; Ov. A. A. 1, 339; id. R. Am. 355.—
    2.
    Transf., a blind man, Mart. 9, 26, 10.—Hence,
    B.
    Phīnēïus and Phīnēus, a, um, adj., of or belonging to Phineus, Phinean:

    Phineïa domus,

    Verg. A. 3, 212:

    guttur,

    Ov. F. 6, 131:

    Phineum venenum,

    Petr. 136:

    aves,

    the Harpies, Sen. Thyest. 154.—
    2.
    Phīnīdes, ae, m., a male descendant of Phineus, Ov. Ib. 273.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Phinides

  • 53 praedicatio

    praedĭcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A public proclaiming, a proclamation, publication (class.) of the praeco, luctuosa et acerba praedicatio, Cic. Agr. 2, 18, 48:

    mandata praedicatio,

    App. M. 6, p. 176, 10:

    praedicatio societatis,

    Cic. Verr. 2, 3, 61, § 140.— Hence, an assertion:

    decem praedicationes,

    Mart. Cap. 4, § 383.—
    II.
    A praising, praise, commendation (class.):

    praedicatio tua,

    Plaut. Mil. 4, 6, 22; Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 41:

    grata,

    Plin. Ep. 9, 9, 3; Plin. 20, 10, 42, § 109; Liv. 4, 49, 10:

    vana,

    Flor. 4, 2, 63; cf. Plin. 35, 3, 5, § 15.—
    III.
    A prediction, prophecy, soothsaying, Lact. 4, 21, 2; Sulp. Sev. Chron. 1, 36, 3.—
    IV.
    (Eccl. Lat.) Preaching:

    stultitia praedicationis,

    Vulg. 1 Cor. 1, 21; id. Tit. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praedicatio

  • 54 prophetia

    prŏphētīa, ae, f., = prophêteia, prediction, prophecy (eccl. Lat.), Tert. Anim. 35 fin.; Vulg. 1 Tim. 1, 18.—
    II.
    A body of prophets or singers, Vulg. 1 Par. 15, 27 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > prophetia

  • 55 prophetialis

    prŏphētĭālis, e, adj. [prophetia], of or belonging to prophecy, prophetic (eccl. Lat.):

    patrocinium,

    Tert. adv. Val. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > prophetialis

  • 56 pseudoprophetia

    pseudŏprŏphētīa, ae, f., = pseudoprophêteia, a false prophecy, Tert. Jejun. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > pseudoprophetia

  • 57 sors

    sors, tis (nom. sortis, Plaut. Cas. 2, 6, 28; abl. sorti. C. I. L. 198, 54; 200, 16; Plaut. Cas. 2, 7, 5; Liv. 4, 37, 6; 28, 45, 11; 29, 20, 4; cf. Neue, Formenl. 1, 241; but sorti is dat., Verg. G. 4, 165 Forbig. ad loc.; Sil. 7, 3, 65), f. [2. sero; cf.: fors, fero], any thing used to determine chances.
    I.
    Lit., a lot:

    aut populna sors aut abiegna,

    Plaut. Cas. 2, 6, 32:

    coniciam sortes in sitellam,

    id. ib. 2, 5, 34 sq.:

    tot in hydriam sortes conicerentur,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    ponere in sitellam,

    Liv. 41, 18, 8;

    and simply conicere,

    Plaut. Cas. 2, 6, 34 sq.; Cic. Lig. 7, 21:

    deicere,

    Caes. B. C. 1, 6 fin.; Verg. A. 5, 490; cf.:

    cum dejecta in id sors esset,

    lots were cast for it, Liv. 21, 42:

    miscere,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    ducere,

    id. ib. 2, 41, 86; id. Verr. 2, 4, 64, § 143:

    cum de consularibus mea prima sors exisset,

    id. Att. 1, 19, 3:

    ut cujusque sors exciderat,

    Liv. 21, 42, 3:

    sortem in sitellam latam,

    id. 41, 18, 8 Weissenb.:

    et Caere sortes extenuatas (creditum est), as an omen of ill,

    id. 21, 62, 5 and 8:

    sortes suā sponte adtenuatas,

    id. 22, 1, 11.—Of chances or tickets in a lottery, Suet. Aug. 75 fin.; Lampr. Heliog. 21 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Abstr., a casting or drawing of lots, decision by lot, lot:

    quaestor quem sors dedit,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11:

    res revocatur ad sortem,

    id. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    sorti sum victus,

    Plaut. Cas. 2, 7, 5:

    ei sorte provincia Sicilia obvenit,

    Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17; cf.:

    cui Sicilia provincia sorte evenisset,

    Liv. 29, 20;

    for which: cui ea provincia sorti evenit,

    id. 4, 37, 6:

    Q. Caecilio sorte evenit, ut in Bruttiis adversum Hannibalem bellum gereret,

    id. 28, 45, 11:

    sorte ductus,

    Cic. Rep. 1, 34, 51; Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 201:

    sorte ducti e primoribus civitatis unus et viginti,

    Tac. A. 1, 54; 13, 29: sorte in provinciam proficisci, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 8:

    sorte agros legionibus assignare, Brut. ib., 11, 20, 3 et saep.: de se ter sortibus consultum dicebat,

    Caes. B. G. 1, 53 fin.:

    jubet extra sortem Theomnastum renuntiari,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    extra sortem agrum Campanum dividere,

    Suet. Caes. 20. —
    B.
    A lot, share, the duty assigned by lot, esp. of the prætors, who divided by lot the duties of their office:

    praetores, Q. Fulvius Flaccus urbanam, M. Valerius Laevinus peregrinam sortem in juris dictione habuit,

    Liv. 23, 30, 18; 22, 35, 5; cf.:

    urbana, peregrina (sc. sors),

    id. 27, 36, 10; 28, 10, 9 al.:

    urbana et peregrina (provinciae), quae duorum ante sors fuerat,

    id. 25, 3, 2; 24, 44, 2; [p. 1733] cf. id. 35, 41, 6:

    comitia suae sortis esse,

    i.e. had by lot been assigned to him, id. 35, 6, 2;

    hence, numquam ex urbe afuit nisi sorte,

    i.e. on official duty, Cic. Planc. 27, 67.—
    C.
    In gen., an oracular response (which was often written on a little tablet or lot), a prophecy (cf. responsum):

    cum (Spartiatae) oraculum ab Jove Dodonaeo petivissent legatique illud, in quo inerant sortes, collocavissent: simia et sortis ipsas et cetera quae erant ad sortem parata, disturbavit,

    Cic. Div. 1, 34, 76:

    ut interpres egeat interprete et sors ipsa ad sortis referenda sit,

    id. ib. 2, 56, 115:

    Italiam Lyciae jussere capessere sortes,

    i.e. the oracles of the Lycian Apollo, Verg. A. 4, 346; 4, 377; so,

    Phoebeae,

    Ov. M. 3, 130:

    faticinae,

    id. ib. 15, 436:

    sacrae,

    id. ib. 1, 368;

    11, 412: edita oraculo,

    Curt. 3, 1, 16; 5, 4, 11; 6, 9, 18; Val. Max. 1, 6, 3:

    neque responsa sortium ulli alii committere ausus,

    Liv. 1, 56: conjecturam postulat, ut se edoceret, Quo sese vertant tantae sortes somniūm, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 64 Vahl.).—
    2.
    In partic., oracular sayings, verses, or sentences at the opening of a book, selected for the purpose:

    sortes Vergilii or Vergilianae,

    Lampr. Alex. Sev. 14, 5; Spart. Had. 2, 8:

    sacrae,

    Tib. 1, 3, 11:

    sanctorum,

    Isid. Orig. 8, 9, 28:

    sortes tollere,

    Tib. 1. 1.:

    ducere,

    Juv. 6, 583:

    de paginis poëtae cujusdam sortem consulere,

    Aug. Conf. 4, 3:

    de paginis evangelicis sortes legere,

    id. Ep. 119.—
    D.
    In gen., like the Engl. lot, for fate, destiny, chance, fortune, condition, share, part (esp. freq. after the Aug. per.; cf.

    fors, casus, fortuna): nescia mens hominum fati sortisque futurae,

    Verg. A. 10, 501:

    ferrea sors vitae,

    Ov. Tr. 5, 3, 28:

    vires ultra sortemque senectae,

    Verg. A. 6, 114:

    iniqua,

    id. ib. 6, 332; Liv. 38, 23:

    qui fit, ut nemo, quam sibi sortem Seu ratio dederit seu fors objecerit, illa Contentus vivat,

    Hor. S. 1, 1, 1:

    sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem,

    id. C. 2, 10, 14:

    sors mea fuit irrequieta,

    Ov. M. 2, 386:

    sors querenda, Non celanda foret,

    id. ib. 3, 551:

    aliena,

    Liv. 21, 43, 2:

    sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti,

    to whose lot, Verg. G. 4, 165; Sil. 7, 368:

    homines ultimae sortis,

    Suet. Aug. 19; cf.: non tuae sortis juvenem, of your rank or condition, Hor. C. 4, 11, 22:

    sors tua mortalis,

    Ov. M. 2, 56:

    nec cedit nisi sorte mihi,

    id. ib. 5, 529:

    dilectos inter sors prima sodales,

    id. Tr. 4, 5, 1:

    huic sortem concede priorem,

    id. A. A. 1, 581:

    quattuor ille quidem juvenes totidemque crearat Femineae sortis,

    i. e. of the female sex, id. M. 6, 680; so,

    feminea,

    id. ib. 13, 651:

    altera,

    id. ib. 9, 676; cf. id. ib. 3, 329:

    Saturni sors ego prima fui,

    i. e. the first child, id. F. 6, 30:

    suae sortis oblitus,

    Curt. 3, 2, 11:

    ultima,

    id. 9, 2, 6:

    nec pars nec sors in sermone isto,

    Vulg. Act. 8, 21.—With gen.:

    cujus mali sors incidit Remis,

    Hirt. B. G. 8, 12, 3:

    incommodi,

    id. ib. 8, 1 fin.:

    nobis quoniam prima animi ingenique negata sors est, secundam ac mediam teneamus,

    Liv. 22, 29, 9:

    puer post avi mortem in nullam sortem bonorum natus (opp. omnium heredi bonorum),

    to no share of the property, id. 1, 34, 3:

    praedae mala sors,

    Ov. M. 13, 485:

    utrius vitae sortem legant,

    Just. 1, 6, 6:

    servitutis,

    id. 6, 5, 1.—
    2.
    In partic., in mercant. lang. (prop. fortune, money; hence), capital bearing interest, principal:

    et sors et fenus,

    Plaut. Most. 3, 1, 122; 5, 2, 38; 3, 1, 34; 3, 1, 64; 3, 1, 70; 3, 1, 84; Ter. Ad. 2, 2, 35; Cic. Att. 6, 1, 3; Liv. 6, 14; 6, 15; Plin. praef. § 23; Mart. 5, 42, 3; Dig. 33, 2, 24; Inscr. Orell. 4405; cf. Varr. L. L. 6, § 65, and id. ib. 5, § 183 Müll.—
    E.
    A rank, class, order (late Lat.):

    ex turbā imae sortis,

    Amm. 14, 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > sors

  • 58 Themis

    Thĕmis, ĭdis, f., = Themis, the goddess of justice and of prophecy, Cat. 68, 153; Ov. M. 1, 321; 1, 379; 4, 643; 7, 762; 9, 403; 9, 419; Luc. 5, 81; Claud. Rapt. Pros. 1, 107; Mart. Cap. 2, § 174; Schol. Juv. 1, 82.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Themis

  • 59 vaticinium

    vātĭcĭnĭum, ii, n. [vaticinus], a prediction, prophecy (post-Aug. for vaticinatio, oraculum, praedictio), Plin. 7, 52, 53, § 178; Gell. 16, 17, 1; Lact. 1, 4, 3; 2, 10, 6; 4, 6, 3; Sulp. Sev. Chron. 2, 1, 109.

    Lewis & Short latin dictionary > vaticinium

  • 60 vomica

    vŏmĭca ( o scanned long, Ser. Samm. 40, 743), ae, f. [vomo], a sore, boil, ulcer, imposthume, abscess, encysted tumor.
    I.
    Lit., Cels. 2, 8; 4, 8 fin.; Cic. N. D. 3, 28, 70; Plin. 20, 22, 89, § 244; Lucil. ap. Non. p. 186, 27; Plaut. Pers. 2, 5, 11; Juv. 13, 95.—
    II.
    Transf., of stones, a bunch or knob filled with fluid, Plin. 33, 6, 32, § 99; 37, 2, 10, § 28.—
    III.
    Trop., an evil, annoyance, grief, plague, curse (very rare. and censured as low by Quint.; v. the foll.): hostis, Romani, si expellere vultis, vomica quae gentium venit longe, Apollini vovendos censeo ludos, qui, etc., an old prophecy ap. Liv. 25, 12, 9; and Macr. S. 1, 17:

    sunt quaedam et humiles translationes et sordidae: non enim si Cicero recte Sentinam reipublicae dixit, foeditatem hominum significans, idcirco probem illud quoque veteris oratoris, Persecuisti reipublicae vomicas,

    Quint. 8, 6, 15:

    (Augustus) Agrippam nepotem et Julias, filiam et neptem, omnibus probris contaminatas appellare solebat tres vomicas aut tria carcinomata sua,

    Suet. Aug. 65.

    Lewis & Short latin dictionary > vomica

См. также в других словарях:

  • Prophecy — Prophecy, generally, describes the disclosing of information that is not known to the prophet by any ordinary means. [ [http://plato.stanford.edu/entries/prophecy/ Prophecy (Stanford Encyclopedia of Philosophy)] ] In religion, this is thought to… …   Wikipedia

  • Prophecy — • Says that in the strict sense, prophecy is the revelation of future events, but points out that in Scripture, prophecy may also be related to the gift of knowledge and sometimes is used to refer to divine inspiration concerning any secret… …   Catholic encyclopedia

  • Prophecy Productions — Aktive Jahre seit 1996 Gründer Martin Koller Sitz Zeltingen Rachtig, Deutschland Website www.prophecyproductions.de Labelcode …   Deutsch Wikipedia

  • Prophecy, Prophet, and Prophetess — • Discusses prophecy and prophets in the Old and New Testaments Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Prophecy, Prophet, and Prophetess     Prophecy, Prophet, and Prophetess …   Catholic encyclopedia

  • Prophecy (disambiguation) — Prophecy is a prediction or the disclosure of information that is not known to the prophet by any ordinary means.Prophecy may also refer to:In film: * Prophecy (film), an ecological horror film starring Robert Foxworth and Talia Shire * The… …   Wikipedia

  • Prophecy - Le monstre — Prophecy : le Monstre Prophecy : le Monstre (Prophecy) est un film d horreur réalisé en 1979 par John Frankenheimer et mettant en vedette Robert Foxworth, Talia Shire et Armand Assante. Il a été novélisé la même année par le scénariste David …   Wikipédia en Français

  • Prophecy (Stargate SG-1) — Saltar a navegación, búsqueda Prophecy Episodio de Stargate SG 1 Archivo:Prophecy.jpg Título Profecia Episodio nº Temporada 6 Episodio 21 …   Wikipedia Español

  • Prophecy — Productions ist ein deutsches Musiklabel mit Sitz in Zeltingen Rachtig. Das Label wurde 1996 von Martin Koller gegründet, die erste Veröffentlichung war A Wintersunset... von Empyrium, welche durch ihren Erfolg dem Label auf den Weg half. Die… …   Deutsch Wikipedia

  • Prophecy : le Monstre — Prophecy : le Monstre (Prophecy) est un film d horreur réalisé en 1979 par John Frankenheimer et mettant en vedette Robert Foxworth, Talia Shire et Armand Assante. Il a été novélisé la même année par le scénariste David Seltzer. Sommaire 1… …   Wikipédia en Français

  • Prophecy — студийный альбом группы Soulfly 2004 года. Prophecy европейский фестиваль. Prophecy  набор карт из серии Magic: The Gathering …   Википедия

  • Prophecy — Proph e*cy, n.; pl. {Prophecies}, [OE. prophecie, OF. profecie, F. proph[ e]tie, L. prophetia, fr. Gr. ?, fr. ? to be an interpreter of the gods, to prophesy, fr. ? prophet. See {Prophet}.] 1. A declaration of something to come; a foretelling; a… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»