-
1 Vesbius
Vesbius, iī, m., s. Vesuvius.
-
2 Vesbius
Vesbius, iī, m., s. Vesuvius. -
3 Vesbius
Vesbĭus, i, v. Vesuvius. -
4 Vesbius
ī m. Su, M, St = Vesuvius -
5 Vesuvius
Vesuvius, iī, m., der Vesuv, der bekannte feuerspeiende Berg in Kampanien, südöstlich von Neapel, bei dessen erstem Ausbruche unter Titus die Städte Herkulaneum, Pompeji u. Stabiä verschüttet wurden, Mela 2, 4, 9 (2. § 70) u. Plin. 14, 22. Suet. vit. Plin. p. 93, 5 Reiff. – Nbf. Vesēvus, Stat. silv. 4, 8, 5. Val. Flacc. 4, 507. Boëth. cons. phil. 1. metr. 4, 7. Paul. Nol. carm. 26, 541: in Apposition, Vesevo iugo, Verg. georg. 2, 224 (wo Ribbeck u. Schaper Vesaevo). – zsaz. Nbf. Vesvius od. Vesbius, Suet. Tib. 8 Roth. Mart. 4, 44, 1. Stat. silv. 4, 4, 79. Sil. 8, 654. Val. Flacc. 3, 209. – Dav. Vesuvīnus od. gew. zsgz. Vesvīnus, a, um, vesuvisch, des Vesuvs, iuga, Sil. 12, 152: apex, Stat. silv. 3, 5, 72: incendia, ibid. 2, 6, 62 u. 5, 3, 205. – subst., Vesuvīnum u. Vesvīnum, ī, n. (sc. vinum), Wein vom Vesuv, Vesuv., Corp. inscr. Lat. 4, 2559: Vesv., ibid. 4, 2557 u. 2558. – Nbf. Vesēvīnus, a, um ( von Vesevus, s. vorh.), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 48.
-
6 Vesuvius
Vesuvius, iī, m., der Vesuv, der bekannte feuerspeiende Berg in Kampanien, südöstlich von Neapel, bei dessen erstem Ausbruche unter Titus die Städte Herkulaneum, Pompeji u. Stabiä verschüttet wurden, Mela 2, 4, 9 (2. § 70) u. Plin. 14, 22. Suet. vit. Plin. p. 93, 5 Reiff. – Nbf. Vesēvus, Stat. silv. 4, 8, 5. Val. Flacc. 4, 507. Boëth. cons. phil. 1. metr. 4, 7. Paul. Nol. carm. 26, 541: in Apposition, Vesevo iugo, Verg. georg. 2, 224 (wo Ribbeck u. Schaper Vesaevo). – zsaz. Nbf. Vesvius od. Vesbius, Suet. Tib. 8 Roth. Mart. 4, 44, 1. Stat. silv. 4, 4, 79. Sil. 8, 654. Val. Flacc. 3, 209. – Dav. Vesuvīnus od. gew. zsgz. Vesvīnus, a, um, vesuvisch, des Vesuvs, iuga, Sil. 12, 152: apex, Stat. silv. 3, 5, 72: incendia, ibid. 2, 6, 62 u. 5, 3, 205. – subst., Vesuvīnum u. Vesvīnum, ī, n. (sc. vinum), Wein vom Vesuv, Vesuv., Corp. inscr. Lat. 4, 2559: Vesv., ibid. 4, 2557 u. 2558. – Nbf. Vesēvīnus, a, um ( von Vesevus, s. vorh.), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 48.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Vesuvius
-
7 evomo
I.Lit.:B.(haec avis scribitur) conchas cum concoxerit, evomere,
Cic. N. D. 2, 49; Suet. Claud. 44; id. Ner. 2; Tac. A. 12, 67; Vulg. Jonah, 2, 11 al.—Transf.:II.quod (urbs) tantam pestem evomuerit forasque ejecerit,
Cic. Cat. 2, 1 fin.:herbas,
to put forth, Col. 8, 15, 3:ignes (Vesbius),
Sil. 17, 594:pecuniam devoratam,
to disgorge, give up, Cic. Pis. 37:Nilus in Aegyptium mare se evomit,
discharges itself, empties, Plin. 5, 9, 10, § 54.—Trop.:virus acerbitatis suae apud aliquem,
Cic. Lael. 23, 87:in aliquem orationem ex ore impurissimo,
id. Phil. 5, 7, 20: iram in aliquem, Ter. Ad. 3, 2, 14; cf. id. ib. 3, 4, 65; id. Hec. 3, 5, 65. -
8 suscito
I.In gen. (only poet.):II.terga (i. e. humum),
to throw up, cast up, Verg. G. 1, 97:undas (Nilus),
Luc. 10, 225:aura lintea Suscitat,
swells, fills, Ov. H. 5, 54:aures,
to erect, prick up, Val. Fl. 2, 125:vulturium a cano capite,
to scare away, Cat. 68, 124:pulverem pede,
Val. Max. 9, 3, ext. 3.—In partic.A.To build, erect (ante- and postclass.):B.delubra deum,
Lucr. 5, 1166:basilicas et forum in tantam altitudinem, ut, etc.,
Eum. Pan. ad Const. 22 med. —Of persons sleeping, at rest, or quiet; of things at rest, etc., to stir up, rouse up, arouse, awaken; to set in motion, encourage, incite (the predom. signif. of the word;b.syn. expergefacio): aliquem e somno,
Cic. Tusc. 4, 19, 44:aliquem e molli quiete,
Cat. 80, 4:quae me somno suscitet,
Plaut. Mil. 3, 1, 96:hic deposuit caput et dormit: suscita,
id. Most. 2, 1, 35:se ad suom officium,
id. Rud. 4, 2, 17:in arma viros,
Verg. A. 9, 463; 2, 618:te ab tuis subselliis contra te testem suscitabo,
Cic. Rosc. Com. 13, 37:tacentem musam,
Hor. C. 2, 10, 19:oscinem corvum prece suscitabo Solis ab ortu,
will invoke, id. ib. 3, 27, 11:ut te (aegrotum) Suscitet,
would restore, revive, id. S. 1, 1, 83:mortuos,
to awaken, resuscitate, Aug. Serm. Verb. Dom. 44, 2; 44, 1; 44, 3 sq.:Cupido Suscitat affixam maestis Aeetida curis,
Val. Fl. 8, 233:Vesbius attonitas acer cum suscitat urbes,
startles, id. 3, 209:si te suscitat Oceanus,
Mart. 6, 9, 2:quā te suscitat,
id. 3, 95, 10; 5, 36, 5:suscitatus,
raised from the dead, Aug. Serm. Verb. Dom. 44.—Of things concr. or abstr.:cinerem et sopitos suscitat ignes,
stirs up, rekindles, Verg. A. 5, 743:ignes hesternos,
Ov. M. 8, 642; cf.:exstinctos ignes (i. e. amoris),
id. A. A. 3, 597:crepitum,
to raise, excite, Prop. 2, 4, 14:clamores,
Phaedr. 5, 5, 28: fictas sententias, to bring forth, produce, invent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 40, 88 (Trag. v. 447 Vahl.): bellum civile, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3:vim suscitat ira,
Verg. A. 5, 454:saevam caedem,
id. ib. 12, 498:sensus tuos,
Sen. Agam. 789:ne sopitam memoriam malorum oratio mea suscitet,
Nazar. Pan. ad Const. 8:ensis ad tympana,
Claud. in Eutr. 2, 281. -
9 Vesbinus
Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and sbe-, root of sbennumi; v. Lidd. and Scott s. v.], a celebrated volcano in Campania, Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev-), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition:Vesevo jugo,
Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus, ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.—Hence, Vĕsŭvī-nus, a, um, adj., of or belonging to Vesuvius, Vesuvian:apex,
Stat. S. 3, 5, 72:incendia,
id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus, a, um:aquae,
Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus, Sil. 12, 152. -
10 Vesevinus
Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and sbe-, root of sbennumi; v. Lidd. and Scott s. v.], a celebrated volcano in Campania, Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev-), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition:Vesevo jugo,
Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus, ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.—Hence, Vĕsŭvī-nus, a, um, adj., of or belonging to Vesuvius, Vesuvian:apex,
Stat. S. 3, 5, 72:incendia,
id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus, a, um:aquae,
Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus, Sil. 12, 152. -
11 Vesuvinus
Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and sbe-, root of sbennumi; v. Lidd. and Scott s. v.], a celebrated volcano in Campania, Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev-), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition:Vesevo jugo,
Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus, ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.—Hence, Vĕsŭvī-nus, a, um, adj., of or belonging to Vesuvius, Vesuvian:apex,
Stat. S. 3, 5, 72:incendia,
id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus, a, um:aquae,
Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus, Sil. 12, 152. -
12 Vesuvius
Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and sbe-, root of sbennumi; v. Lidd. and Scott s. v.], a celebrated volcano in Campania, Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev-), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition:Vesevo jugo,
Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus, ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.—Hence, Vĕsŭvī-nus, a, um, adj., of or belonging to Vesuvius, Vesuvian:apex,
Stat. S. 3, 5, 72:incendia,
id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus, a, um:aquae,
Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus, Sil. 12, 152. -
13 Vesvius
Vĕsŭvĭus, ii, m. [ve and sbe-, root of sbennumi; v. Lidd. and Scott s. v.], a celebrated volcano in Campania, Liv. 8, 8, 19; Mel. 2, 4, 9; Plin. 14, 2, 4, § 22; Col. 3, 2, 10; Plin. Ep. 6, 6, 12.—Collat. form Vĕsēvus ( Vĕsaev-), i, m., Suet. Tit. 8; id. Vit. Plin.; Stat. S. 4, 8, 5; Val. Fl. 4, 507.—In apposition:Vesevo jugo,
Verg. G. 2, 224 (Rib. Vesaevo); Claud. Rapt. Pros. 3, 184.—Contr. collat. form Vesvĭus or Vesbĭus, ii, m., Mart. 4, 44, 1; Stat. S. 4, 4, 79; Sil. 8, 655; 17, 598; Val. Fl. 3, 209.—Hence, Vĕsŭvī-nus, a, um, adj., of or belonging to Vesuvius, Vesuvian:apex,
Stat. S. 3, 5, 72:incendia,
id. ib. 2, 6, 62; 5, 3, 205.—Collat. form Vĕsēvīnus, a, um:aquae,
Cael. Aur. Tard. 2, 1.—Contr. Vesbīnus, Sil. 12, 152.
См. также в других словарях:
VESBIUS sive VESVIUS et VESUVIUS — VESBIUS, sive VESVIUS, et VESUVIUS Val. Flaccus, l. 3. v. 209. Magis ut mugitor anhelat Vesbius. Vide Vesevus … Hofmann J. Lexicon universale
VESEVUS — qui et Vesvius et Vesuvius, mons celeberrimus, et ignivomus Campaniae Nolae vicinus, inter Neapolim et Stabias 8. mill. pass. agros habens mirae fertilitatis praeterquam in solo cacumine, ubi planitiem habet magnam, fructum omnino nullam ferentem … Hofmann J. Lexicon universale
Vesbium — Ves bi*um, n. [NL., from L. Vesuvius, contr. Vesbius, Vesuvius.] (Chem.) A rare metallic element of which little is known. It is said by Scacchi to have been extracted from a yellowish incrustation from the cracks of a Vesuvian lava erupted in… … The Collaborative International Dictionary of English
Mount Vesuvius — This article is about the mountain/volcano in Italy. For other uses, see Vesuvius (disambiguation). Mount Vesuvius Monte Vesuvio … Wikipedia
Monte Vesubio — «Vesubio» redirige aquí. Para el centro clandestino de detención argentino, véase El Vesubio. Monte Vesubio Pompeya y el Vesubio … Wikipedia Español