Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Vălĕrĭus

  • 1 Valerius

    Vălĕrĭus (old form Vălĕsĭus, acc. to Fest. s. v. Aureliam, p. 23 Müll.; v. letter R), i, m.; Vălĕrĭa, ae, f., the name of a Roman gens.
    I.
    The favorite of the people, P. Valerius Publicola, Liv. 1, 58; 2, 2; 2, 8; Cic. Rep. 2, 31, 55; id. Leg. 2, 23, 58:

    Laevinum, Valerī genus,

    Hor. S. 1, 6, 12.—
    II.
    The historian, Q. Valerius Antias, Gell. 1, 7, 10.—
    III.
    The poets C. Valerius Flaccus and M. Valerius Martialis, Plin. Ep. 3, 21. —
    IV.
    The writer of Memorabilia, Valerius Maximus, al.—As adjj.
    1.
    Vălĕrĭus, a, um, of or belonging to a Valerius:

    gens,

    Cic. Fl. 1, 1; 11, 25: lex, of the interrex L. Valerius Flaccus, id. Agr. 3, 2, 6; id. Rosc. Am. 43, 125; of the Consul suffectus, 668 A. U. C., L. Valerius Flaccus, id. Font. 1: tabula, a place in the forum beside the Curia Hostilia (so called from the tablet erected there in memory of M. Valerius Maximus Messala, consul 491 A. U. C., victorious in Gaul, Schol. Bob. ad Cic. Vatin. p. 318 Orell.), Cic. Fam. 14, 2, 2; id. Vatin. 9, 21.—
    2.
    Vălĕrĭānus, a, um, of or belonging to a Valerius, Valerian: praedatores, Sall. Fragm. ap. Non. 553, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Valerius

  • 2 Valerius

    Valerius, a, um (arch. Valesius, Quint. 1, 4, 13), Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten P. Valerius Volesus Publicola (Popl.), Gehilfe bei Vertreibung des letzten röm. Königs Tarquinius Superbus, Liv. 1, 58 sq.: dah. Valeri (statt Valerii) genus, Abkömmlinge des V., Hor. sat. 1, 6, 12. – Q. Valerius Antias, ein unzuverlässiger Geschicht- und Chronikenschreiber, um 140 v. Chr., von Livius benutzt, Liv. 3, 5, 12. Gell. 1, 7, 10: auch bl. Antias gen., Plin. 3, 70. Gell. 1, 7, 13. – Valerius Cato, ein Grammatiker zur Zeit Sullas, Suet. gr. 11. – C. Valerius Flaccus, ein Dichter zur Zeit des Kaisers Vespasian, Quint. 10, 1, 90. – P. Valerius Maximus, ein Geschichtschreiber unter Tiberius, der bekannte Verfasser der Memorabilia; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 279. – M. Valerius Martialis, s. 2. Mārtiālis. – Adi. valerisch, gens, Cic. Flacc. 1 u.a. – tabula, ein (nach der dort aufgestellten Gedächtnistafel des Konsuls M. Val. Messala ben.) Ort am Forum in der Nähe der Curia Hostilia, Standort der Wechslerbuden, Cic. ep. 14, 2, 2 u. Vatin. 21 (und dazu Halm). – lex, s. Orelli Onomast. Tull. 3. p. 288 sqq. – Dav. Valeriānus, a, um, valerianisch, praedatores, Sall. hist. fr. 3, 36 (41). – Plur. subst., Valeriānī, ōrum, m., die Soldaten des Kriegstribunen L. Valerius Publicola (s. Liv. 6, 1, 8), die Valerianer, Liv. 6, 9, 11.

    lateinisch-deutsches > Valerius

  • 3 Valerius

    Valerius, a, um (arch. Valesius, Quint. 1, 4, 13), Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten P. Valerius Volesus Publicola (Popl.), Gehilfe bei Vertreibung des letzten röm. Königs Tarquinius Superbus, Liv. 1, 58 sq.: dah. Valeri (statt Valerii) genus, Abkömmlinge des V., Hor. sat. 1, 6, 12. – Q. Valerius Antias, ein unzuverlässiger Geschicht- und Chronikenschreiber, um 140 v. Chr., von Livius benutzt, Liv. 3, 5, 12. Gell. 1, 7, 10: auch bl. Antias gen., Plin. 3, 70. Gell. 1, 7, 13. – Valerius Cato, ein Grammatiker zur Zeit Sullas, Suet. gr. 11. – C. Valerius Flaccus, ein Dichter zur Zeit des Kaisers Vespasian, Quint. 10, 1, 90. – P. Valerius Maximus, ein Geschichtschreiber unter Tiberius, der bekannte Verfasser der Memorabilia; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 279. – M. Valerius Martialis, s. 2. Martialis. – Adi. valerisch, gens, Cic. Flacc. 1 u.a. – tabula, ein (nach der dort aufgestellten Gedächtnistafel des Konsuls M. Val. Messala ben.) Ort am Forum in der Nähe der Curia Hostilia, Standort der Wechslerbuden, Cic. ep. 14, 2, 2 u. Vatin. 21 (und dazu Halm). – lex, s. Orelli Onomast. Tull. 3. p. 288 sqq. – Dav. Valeriānus, a, um, valerianisch, praedatores, Sall. hist. fr. 3, 36 (41). – Plur. subst., Valeriānī, ōrum, m., die Soldaten des Kriegstribunen L. Valerius Publicola (s. Liv. 6, 1, 8), die Valerianer, Liv.
    ————
    6, 9, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Valerius

  • 4 valerius

    I
    Valerius; (Roman gens name); P. Valerius Publicola, very early consul (509 BC)
    II
    Valeria, Valerium ADJ
    Valerius, Roman gens; P. Valerius Publicola, one of the first consuls (509 BC)

    Latin-English dictionary > valerius

  • 5 Valerius

    (First names) Valerius /vəˈlɪərɪəs/
    m.

    English-Italian dictionary > Valerius

  • 6 Valerius

    s.
    Valerio, Valerius.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > Valerius

  • 7 Valerius

    a, um
    Валерий, римск. nomen; наиболее известны
    1) Р. V. Poplicola, принявший деятельное участие в изгнании Тарквиниев, консул в 509 г. до н. э. L
    2) L. V. Poplicola, консул в 449 г. до н. э., вместе со своим коллегой М. Горацием издал leges Valeriae-Horatiae с целью уладить столкновения между сенатом и народом; в 445 г. опять выступил посредником в сословной борьбе L
    3) M. V. Corvus, римск. военачальник (ок. 370270 гг. до н. э.), был 6 раз консулом C, L
    4) C. V. Flaccus, коллега Катона по консульству в 199 г. до н. э. и цензорству в 184 г. L
    5) M. V. Maximus Messala, в качестве консула в 264 г. до н. э. отличился в I Пунической войне L
    6) M. V. Laevīnus, участник II Пунической войны L
    7) L. V. Flaccus, сторонник Мария, консул в 86 г. до н. э. (одновременно с Цинной); убит в походе против Митридата своим легатом Фимбрией L
    8) L. V. Flaccus, сын предыдущего, претор в 63 г. до н. э. (в консульство Цицерона); в 62 г. до н. э. пропретор в Азии, в 59 г. до н. э. привлечен к ответственности по обвинению в злоупотреблениях, но, благодаря защите Цицерона, был оправдан C, Sl
    9) M. V. Messala Corvīnus (ок. 64 г. до н. э. — 9 г. н. э.), оратор, политик, учёный и полководец, вначале сторонник убийц Цезаря, затем приверженец Антония и, наконец, Октавиана; был близок с Овидием и особенно с Тибуллом Su, O
    10) Q. V. Antias (из Антия), анналист середины II в. до н. э., автор одного из источников истории Ливия
    11) V. Maxīmus, историк времен Тиберия, автор «Factorum dictorumque memorabilium libri novem»
    12) C. V. Flaccus, поэт времён Веспасиана, автор «Argonautica»
    13) M. V. Martialisсм. Martialis II

    Латинско-русский словарь > Valerius

  • 8 Valerius

    Христианство: Валерий (имя святого), Уалерий

    Универсальный англо-русский словарь > Valerius

  • 9 Valerius

    n ч. ім'я
    Валіріус, Валерій

    English-Ukrainian dictionary > Valerius

  • 10 Valerius

    Οὐαλέριος, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Valerius

  • 11 Valerius, bishop of Trier

    Универсальный англо-русский словарь > Valerius, bishop of Trier

  • 12 severus Valerius

    юрист, на которого ссылаются Юлиан и Ульпиан (1. 29 D. 3, 5. cf. 1. 8 pr. D. 3, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > severus Valerius

  • 13 Valeria

    Vălĕrĭus (old form Vălĕsĭus, acc. to Fest. s. v. Aureliam, p. 23 Müll.; v. letter R), i, m.; Vălĕrĭa, ae, f., the name of a Roman gens.
    I.
    The favorite of the people, P. Valerius Publicola, Liv. 1, 58; 2, 2; 2, 8; Cic. Rep. 2, 31, 55; id. Leg. 2, 23, 58:

    Laevinum, Valerī genus,

    Hor. S. 1, 6, 12.—
    II.
    The historian, Q. Valerius Antias, Gell. 1, 7, 10.—
    III.
    The poets C. Valerius Flaccus and M. Valerius Martialis, Plin. Ep. 3, 21. —
    IV.
    The writer of Memorabilia, Valerius Maximus, al.—As adjj.
    1.
    Vălĕrĭus, a, um, of or belonging to a Valerius:

    gens,

    Cic. Fl. 1, 1; 11, 25: lex, of the interrex L. Valerius Flaccus, id. Agr. 3, 2, 6; id. Rosc. Am. 43, 125; of the Consul suffectus, 668 A. U. C., L. Valerius Flaccus, id. Font. 1: tabula, a place in the forum beside the Curia Hostilia (so called from the tablet erected there in memory of M. Valerius Maximus Messala, consul 491 A. U. C., victorious in Gaul, Schol. Bob. ad Cic. Vatin. p. 318 Orell.), Cic. Fam. 14, 2, 2; id. Vatin. 9, 21.—
    2.
    Vălĕrĭānus, a, um, of or belonging to a Valerius, Valerian: praedatores, Sall. Fragm. ap. Non. 553, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Valeria

  • 14 Valesius

    Vălĕrĭus (old form Vălĕsĭus, acc. to Fest. s. v. Aureliam, p. 23 Müll.; v. letter R), i, m.; Vălĕrĭa, ae, f., the name of a Roman gens.
    I.
    The favorite of the people, P. Valerius Publicola, Liv. 1, 58; 2, 2; 2, 8; Cic. Rep. 2, 31, 55; id. Leg. 2, 23, 58:

    Laevinum, Valerī genus,

    Hor. S. 1, 6, 12.—
    II.
    The historian, Q. Valerius Antias, Gell. 1, 7, 10.—
    III.
    The poets C. Valerius Flaccus and M. Valerius Martialis, Plin. Ep. 3, 21. —
    IV.
    The writer of Memorabilia, Valerius Maximus, al.—As adjj.
    1.
    Vălĕrĭus, a, um, of or belonging to a Valerius:

    gens,

    Cic. Fl. 1, 1; 11, 25: lex, of the interrex L. Valerius Flaccus, id. Agr. 3, 2, 6; id. Rosc. Am. 43, 125; of the Consul suffectus, 668 A. U. C., L. Valerius Flaccus, id. Font. 1: tabula, a place in the forum beside the Curia Hostilia (so called from the tablet erected there in memory of M. Valerius Maximus Messala, consul 491 A. U. C., victorious in Gaul, Schol. Bob. ad Cic. Vatin. p. 318 Orell.), Cic. Fam. 14, 2, 2; id. Vatin. 9, 21.—
    2.
    Vălĕrĭānus, a, um, of or belonging to a Valerius, Valerian: praedatores, Sall. Fragm. ap. Non. 553, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Valesius

  • 15 Laevinus

    Laevīnus, i, m. [laeva], a Roman surname in the gens Valeria, Plin. 35, 2, 2, § 8. Esp.
    1.
    M. Valerius Laevinus, consul during the second Punic war, Liv. 26, 40.—
    2.
    C. Valerius Laevinus, prætor and consul about B. C. 180, Liv. 40, 44, 2; ib. § 7.—
    3.
    P. Valerius Laevinus, lampooned by Horace, Hor. S. 1, 6, 12; 19.

    Lewis & Short latin dictionary > Laevinus

  • 16 Triarius

    Trĭārĭus, ii, m., a surname in the gens Valeria.
    I.
    C. Valerius Triarius, a friend of Cicero, Cic. Brut. 76, 266; he is introduced as a speaker in Cicero's treatise de Finibus; v. Cic. Fin. 1, 15, 13 sq.—
    II.
    His father was named L. Valerius Triarius, Cic. Verr. 1, 14, 37.—
    III.
    P. Valerius Triarius, the accuser of M. Scaurus, Cic. Att. 4, 16, 8; 4, 17, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Triarius

  • 17 Catullus

    ī m.
    Катулл, римск. cognomen
    1) Gajus Valerius C., лирич. поэт. род. в Вероне ок. 87 г., умер в Риме ок. 54 г. до н. э.
    2) Q. Lutatius C. (Urbicarius), мимограф времен Домициана J
    3) C. Valerius Messalīnus, известный шпион и доносчик той же эпохи J, PJ, T

    Латинско-русский словарь > Catullus

  • 18 Antium

    Antium, ī, n. (Ἄντιον, Ἄνθιον), uralte Stadt in Latium auf einer sich weit ins Meer erstreckenden felsigen Landspitze, j. Torre od. Porto d' Anzio, Lieblingsaufenthalt reicher Römer, dah. mit herrlichen Palästen u. Tempeln (wie dem der beiden Fortunae mit einem Orakel, des Äskulap, des Herkules u.a.) geschmückt, Mela 2, 4, 19 (2. § 71). Cic. ad Att. 2, 8, 2. Hor. carm. 1, 35, 1. Tac. ann. 14, 4. – Dav.: a) Antiānus, a, um, zu A. gehörig, antianisch, Hercules, zu Antium verehrt, Cic. fr. b. Non. 284, 1. – subst., Antiānum, ī, n., das antianische Gebiet, das Gebiet von Antium, in Antiano, Plin. 3, 81. – b) Antiās, ātis, zu od. aus Antium, antiatisch, plebs, Liv.: Fortunae, Inscr.: Q. Valerius Antias, s. Valerius. – Plur. subst., Antiātēs, ium, m., die Einw. von Ant., die Antiaten, Liv. – c) Antiātīnus, a, um, zu Antium, antiatinisch, Fortunae, Suet. Cal. 57, 3 (s. oben). – d) Antiēnsis, e, zu Antium, antiensisch, templum (Aesculapii), Val. Max. 1, 8, 2.

    lateinisch-deutsches > Antium

  • 19 annalis

    [st1]1 [-] annālis, e [annus]: relatif à l'année.    - tempus annale, menstruum, Varr. R. 1, 27, 1: [il y a deux divisions du temps] l'année, le mois.    - clavus annalis, P. Fest. 56: clou marquant l'année (qu'on enfonçait chaque année, aux ides de septembre, dans la paroi latérale du temple de Jupiter Capitolin).    - leges annales (lex annalis): lois annales, lois concernant l'âge exigé pour chaque magistrature.    - cf. Cic. Phil. 5, 47; de Or. 2, 261.    - pris subst. annālis, is, (= annālis liber): livre d'annales; employé surtout au plur.: annāles, ĭum: annales.    - sous ce mot sont désignés: 1° les Annales (Annales Maximi) sorte de registres des événements principaux de l'année tenus par les grands pontifes; 2° les oeuvres particulières des premiers historiens latins, comme Fabius Pictor, Cincius Alimentus, qui écrivent en grec, Cassius Hémina, Claudius Quadrigarius, Valérius Antias, qui écrivent en latin; 3° enfin c'est le titre de l'épopée d'Ennius: cf. Ennius in nono Annali, Cic. Br. 58: Ennius dans le neuvième livre des Annales; chez Tacite, les modernes appellent Annales le récit des temps que l'auteur n'a pas vus et Histoires le récit des temps contemporains de l'auteur.    - annales nostrorum laborum, Virg. En. 1, 373: le récit [année par année] de nos peines.    - Annālĭa, ĭum, n.: Inscr. sacrifices annuels (fête fixée au début de l'année). [st1]2 [-] Annālis, is, m.: surnom des Villius.    - cf. Liv. 40, 44, 1; Cic. Fam. 8, 8, 5, etc.
    * * *
    [st1]1 [-] annālis, e [annus]: relatif à l'année.    - tempus annale, menstruum, Varr. R. 1, 27, 1: [il y a deux divisions du temps] l'année, le mois.    - clavus annalis, P. Fest. 56: clou marquant l'année (qu'on enfonçait chaque année, aux ides de septembre, dans la paroi latérale du temple de Jupiter Capitolin).    - leges annales (lex annalis): lois annales, lois concernant l'âge exigé pour chaque magistrature.    - cf. Cic. Phil. 5, 47; de Or. 2, 261.    - pris subst. annālis, is, (= annālis liber): livre d'annales; employé surtout au plur.: annāles, ĭum: annales.    - sous ce mot sont désignés: 1° les Annales (Annales Maximi) sorte de registres des événements principaux de l'année tenus par les grands pontifes; 2° les oeuvres particulières des premiers historiens latins, comme Fabius Pictor, Cincius Alimentus, qui écrivent en grec, Cassius Hémina, Claudius Quadrigarius, Valérius Antias, qui écrivent en latin; 3° enfin c'est le titre de l'épopée d'Ennius: cf. Ennius in nono Annali, Cic. Br. 58: Ennius dans le neuvième livre des Annales; chez Tacite, les modernes appellent Annales le récit des temps que l'auteur n'a pas vus et Histoires le récit des temps contemporains de l'auteur.    - annales nostrorum laborum, Virg. En. 1, 373: le récit [année par année] de nos peines.    - Annālĭa, ĭum, n.: Inscr. sacrifices annuels (fête fixée au début de l'année). [st1]2 [-] Annālis, is, m.: surnom des Villius.    - cf. Liv. 40, 44, 1; Cic. Fam. 8, 8, 5, etc.
    * * *
        Annale tempus. Varro. Le temps d'un an.

    Dictionarium latinogallicum > annalis

  • 20 flaccus

    [st1]1 [-] flaccus, a, um: - [abcl][b]a - flasque, pendant [en parl. des oreilles]. ---Varr. R. 2, 9, 4. - [abcl]b - aux oreilles pendantes. --- Cic. Nat. 1, 80.[/b] [st1]2 [-] Flaccus, i, m.: Flaccus. - [abcl][b]a - surnom romain chez les Valerius, les Cornelius. - [abcl]b - Horace [désigné par son surnom]. --- Juv. 7, 227.[/b]    - Flacccĭānus, a, um, de Flaccus. --- Val.-Max. 6, 3, 1.
    * * *
    [st1]1 [-] flaccus, a, um: - [abcl][b]a - flasque, pendant [en parl. des oreilles]. ---Varr. R. 2, 9, 4. - [abcl]b - aux oreilles pendantes. --- Cic. Nat. 1, 80.[/b] [st1]2 [-] Flaccus, i, m.: Flaccus. - [abcl][b]a - surnom romain chez les Valerius, les Cornelius. - [abcl]b - Horace [désigné par son surnom]. --- Juv. 7, 227.[/b]    - Flacccĭānus, a, um, de Flaccus. --- Val.-Max. 6, 3, 1.
    * * *
        Flaccus, Adiectiuum. Cic. Qui ha les oreilles pendentes et avachies.

    Dictionarium latinogallicum > flaccus

См. также в других словарях:

  • Valerius — originally was a Roman nomen of the gens Valeria, one of the oldest patrician families of the city. The name was in use throughout Roman history. Later it became also a given name.Possible Latin forms include, in the nominative: * Valerius , male …   Wikipedia

  • Valerius — ist der Name folgender Personen: Valerius Anshelm (geb. Valerius Rüd, auch Ryd; 1475–1546/1547), Berner Chronist Valerius von Hippo, Bischof von Hippo im 4. Jahrhundert Valerius Maximus, lateinischer Schriftsteller im 1. Jahrhundert Valerius von… …   Deutsch Wikipedia

  • Valerius — Valerĭus, röm. Patriziergeschlecht. Publius V. erwarb sich als Konsul 509 v. Chr. durch seine die Grundlage der röm. Freiheit sichernden Gesetze (Leges Valeriae) den Namen Publicŏla (Volksfreund). – Marcus V., genannt Corvus, soll 343 die… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Valerĭus — Valerĭus, römischer Name. I. Die Valeria (Valesia) gens war ein patricisches Geschlecht in Rom, welches aus Sabinum stammte; zu ihm gehörten die Familien: A) Antias, s.d.; B) Asiaticus: 1) V. Asiaticus, aus Vienna, Anfangs Freund des Kaisers… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Valerĭus — Valerĭus, Name eines berühmten patrizischen Geschlechts in Rom, von sabinischer Abstammung, dessen Ahnherr Volesus zwischen Romulus und Tatius Frieden gestiftet haben soll. Die wichtigsten Glieder dieses Geschlechts sind: 1) Publius V. Poplicola …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Valerius [1] — Valerius, röm. patriz. Geschlecht, das sich im Gegensatze zu den Claudius durch Popularität auszeichnete; zu denselben gehören die Antias, Aurelianus, Constantinus, Diocletianus, Falto, Flaccus, Lävinus, Maximus, Messala, Proculus, Volusus, Tappo …   Herders Conversations-Lexikon

  • Valerius [2] — Valerius Flaccus, Setinus Balbus, geb. zu Vespasians Zeit (69–79 n. Chr.) zu Patavium (Padua), st. arm u. frühzeitig, hinterließ ein Gedicht »Argonautica«, worin er den Apollonius nachahmte, ausgezeichnet aber auch dunkel durch alexandrinische… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Valerius — Valerii Principales gentes romaines Gens Aemilia Gens Claudia Gens Cornelia Gens Fabia Gens Iulia Gens Iunia …   Wikipédia en Français

  • Valerius — (as used in expressions) Gaius Aurelius Valerius Diocletianus Gaius Galerius Valerius Maximianus Valerius Licinianus Licinius Marcus Valerius Martialis Marcus Aurelius Valerius Maximianus Catullus Gaius Valerius Flavius Valerius Constantius… …   Universalium

  • Valerius — (as used in expressions) Flavius Valerius Constantius Flavius Valerius Constantinus Gaius Aurelius Valerius Diocletianus Gaius Galerius Valerius Maximianus Valerius Licinianus Licinius Marcus Valerius Martialis Marcus Aurelius Valerius Maximianus …   Enciclopedia Universal

  • VALERIUS — I. VALERIUS Antias, scriptor Historiae, saepe ab Auctoribus testis citatur, Livio inprimis, Vide Plin. l. 2. c. 107. Plutarch. Priscian. l. 9. A. Gell. l. 7. c. 9. Voss. de Hist. Lat l. 1. c. 10. etc. Nic. Lloydius. II. VALERIUS M. Publicolae… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»