Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Tĕlămo

  • 1 Telamo(n)

    Telamō(n), ōnis m.
    Теламон, сын Эака, царя Эгины, брат Пелея и Фока, изгнанный за убийство Фока и отправившийся на о-в Соломин, где женился на дочери местного царя и стал его преемником; отец Аякса-Теламонида и Тевкра C, H, O etc.

    Латинско-русский словарь > Telamo(n)

  • 2 Telamo(n)

    Telamō(n), ōnis m.
    Теламон, сын Эака, царя Эгины, брат Пелея и Фока, изгнанный за убийство Фока и отправившийся на о-в Соломин, где женился на дочери местного царя и стал его преемником; отец Аякса-Теламонида и Тевкра C, H, O etc.

    Латинско-русский словарь > Telamo(n)

  • 3 Telamo

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > Telamo

  • 4 telamo

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > telamo

  • 5 telamo [1]

    1. telamo od. telamōn, ōnis, m. (τελαμών von ταλάω, τλάω, fero), der Träger, als t.t. der Baukunst, telamones, männliche Figuren, die die Sparrenköpfe od. das Karnies tragen, Vitr. 6, 7, 6.

    lateinisch-deutsches > telamo [1]

  • 6 Telamo [2]

    2. Telamo u. Telamōn, ōnis, m. (Τελαμών), ein Argonaut, Sohn des Äakus, Bruder des Peleus und Vater des Ajax u. Teucer, Cic. de or. 2, 193; Tusc. 3, 58. Ov. met. 7, 476 sq.: Aiax Telamone natus, Hor. carm. 2, 4, 5: ders. de Telamone satus, Ven. Fort. carm. 6, 10, 44. – Dav.: A) Telamōniadēs, ae, m. (Τελαμωνιάδης), der Telamoniade (Sohn des Telamon), d.i. Ajax, Ov. – B) Telamōnius, a, um (Τελαμώνιος), telamonisch, subst. = der Telamonier (Sohn des Telamon) = Ajax, Ov.

    lateinisch-deutsches > Telamo [2]

  • 7 telamo

    1. telamo od. telamōn, ōnis, m. (τελαμών von ταλάω, τλάω, fero), der Träger, als t.t. der Baukunst, telamones, männliche Figuren, die die Sparrenköpfe od. das Karnies tragen, Vitr. 6, 7, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > telamo

  • 8 Telamo

    2. Telamo u. Telamōn, ōnis, m. (Τελαμών), ein Argonaut, Sohn des Äakus, Bruder des Peleus und Vater des Ajax u. Teucer, Cic. de or. 2, 193; Tusc. 3, 58. Ov. met. 7, 476 sq.: Aiax Telamone natus, Hor. carm. 2, 4, 5: ders. de Telamone satus, Ven. Fort. carm. 6, 10, 44. – Dav.: A) Telamōniadēs, ae, m. (Τελαμωνιάδης), der Telamoniade (Sohn des Telamon), d.i. Ajax, Ov. – B) Telamōnius, a, um (Τελαμώνιος), telamonisch, subst. = der Telamonier (Sohn des Telamon) = Ajax, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Telamo

  • 9 Telamon

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > Telamon

  • 10 telamon

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > telamon

  • 11 Telamoniades

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > Telamoniades

  • 12 Telamonius

    1.
    tĕlămo or tĕlămon, ōnis, m., = telamôn (a bearer, supporter); in architecture, a male figure that supports an entablature; in the plur.:

    telamones,

    Vitr. 6, 10 fin.
    2.
    Tĕlămo or Tĕlămon, ōnis, m., = Telamôn, an Argonaut, son of Æacus, brother of Peleus, and father of Ajax and Teucer, Hyg. Fab. 14; 89; 97; Val. Fl. 1, 354; Ov. M. 7, 476 sq.; 11, 216 sq.; Cic. N. D. 3, 32, 79; id. Tusc. 3, 18, 39; 3, 18, 43; 3, 24, 58; 3, 29, 71; id. de Or. 2, 46, 193:

    Ajax Telamone natus,

    Hor. C. 2, 4, 5.—Hence,
    A.
    Tĕlămōnĭus, ii, m., son of Telamon, the Telamonian, for Ajax, Ov. M. 13, 194; id. Tr. 2, 525; id. A. A. 2, 737.—
    B.
    Tĕlămō-nĭădes, ae, m., the offspring of Telamon, i. e. Ajax, Ov. M. 13, 231.

    Lewis & Short latin dictionary > Telamonius

  • 13 exsulo

    ex-sulo (exulo, archaist. exsolo, exolo), āvī, ātum, āre (exsul), I) intr. im Auslande-, entfernt vom Vaterlande-, in der Verbannung (im Exil) leben, ein Verwiesener, -Verbannter sein, a) eig.: Telamo exsulans, Cic.: iam dudum exulo, Acc. fr.: exs. Rhodi, Hieron.: Romae, Cic.: apud alqm, Cic.: in vicina civitate, Eutr.: in insula, Spart.: per oras extremas, Ov.: Protei ad usque columnas, heimatlos umherirren, Verg.: hinc abire foras exolatum, um in der Verbannung zu leben, Plaut.: u. so in Volscos exulatum abire, Liv.: Suessam Pometiam exulatum ire, Liv.: aptissimus ad exsulandum locus, Cic. – b) übtr., in regno, Curt.: domo exsulo, ich darf nicht nach Hause, Ter.: meo discessu exsulasse rem publicam, sei ohne Heimat gewesen (habe nicht mehr bestanden), Cic.: exolatum abiit salus, Plaut.: perfidia ex urbe et avaritia si exolant, Plaut.: ut (cor) exolatum ex pectore aufugiat meo, Plaut.: cum manent corpore, animo exsulant et vagantur, Cic. de rep. 2, 7 ed. Halm. – Depon. Nbf. exsulor, ārī, Lact. 5, 21, 5. Hyg. fab. 26 (u. dazu Muncker noch mehr Stellen aus Spät.). – II) tr. verbannen, Dict. Cret. 4, 4. Fulg. myth. 1. prooem. p. 15 M. u. 3, 6. p. 116 M.

    lateinisch-deutsches > exsulo

  • 14 retineo

    retineo, tinuī, tentum, ēre (re u. teneo), I) zurückhalten, aufhalten, festhalten, A) eig.: 1) zurück-, aufhalten, a) leb. Wesen: quid nunc me retines? Plaut.: concilium dimittit, Liscum retinet, Caes.: nisi iam profecti sunt, retinebis homines, Cic.: legatos (Ggstz. dimittere legatos), Liv.: milites, milites in loco, legiones ad urbem, cohortes apud se, Caes.: venit Varro ad me, et quidem id tempus, ut retinendus esset, (zu Tische) dabehalten werden mußte, Cic.: biduum tempestate retentus, Caes. – b) Lebl.: lacrimas, Ov.: manus ab ore, Ov.: ibi paulum retentus (fons) in Larium lacum decĭdit, Plin. ep. – 2) zurückhalten, behalten, einhalten, armorum parte tertiā celatā atque in oppido retentā, Caes.: mercedem, Plaut.: semel empta, Eutr.: alienum, Cic.: u. alqm obsidem (als G.). – u. eine Eroberung behaupten, oppidum, Caes.: Moesiam, Eutr.: Hispanias contra hostem, Eutr.: arces, Catull. – B) übtr.: 1) zurück-, in Schranken halten, auf-, anhalten, erum ad salutem, Plaut.: liberos pudore, liberalitate, metu, Ter.: ut, cum sciatis, quo quaeque res inclinet, retinere aut ante possitis occurrere, Cic.: moderari cursum atque in sua potestate r., Cic.: r. gaudia, rabiem, Ov. – r. labantem disciplinam, im Sinken aufhalten, nicht ganz sinken lassen, Spart. Hadr. 10, 3. – r. in officio, Cic.: animos sociorum in fide, Liv. – retineri nequeo od. non possum u. aegre retineor m. folg. quin u. Konj., retineri nequeo, quin dicam ea quae promeres, Plaut.: tormento non retineri potuit ferreo, quin reciperet se huc esum, Plaut.: retineri non poterant, quin in nostros tela conicerent, Caes.: aegre sunt retenti, quin oppidum irrumperent, Caes. – 2) etw. zurückbehalten, a) im allg. = bewahren, behalten, beibehalten, sich erhalten, behaupten, id egit, ut amicos observantiā, rem parsimoniā retineret, Cic.: retinere servareque amicos, Hor.: ret. se, sich als Freund erhalten, Cic.: inconsultius uxor assumpta, retenta (beibehalten) patientius, Plin. pan.: ius augurum rei publicae causā conservare ac r., Cic.: ius suum, Cic.: statum suum, Cic.: pristinam virtutem, Caes.; vgl. vestigium pristinae dignitatis, Cic.: officium, Cic.: iustitiam ( neben colere), Cic.: caritatem in pastores, Cic.: utilitatem in amicitia et fidem, Cic.: hunc morem usque adhuc, Cic.: memoriam suae pristinae virtutis, Caes.: memoriam alcis, Cic.: alqd memoriā, im G. behalten, Cic.; vgl. (v. den Ohren) r. commissa, Hor. – b) prägn.: α) als Gesetz, Regel beibehalten, mit folg. ut od. ne u. Konj., ut Palaemo et Telamo et Plato dicerentur, retinuerunt, Quint. 1, 5, 60: vehementer id retinebatur (man hielt streng darauf), populi comitia ne essent rata, nisi etc., Cic. de rep. 2, 56. – β) im Gedächtnisse bewahren, sich erinnern, Gell. 17, 9, 16: mit folg. Acc. u. Infin., Ulp. dig. 35, 1, 92 in. – II) fest halten, A) eig.: alqm dexterā manu, Plaut.: mulierem per vim, Plaut.: arcum manu, Cic.: iniectā ferreā manu et retentā utrāque nave, Caes. – b) übtr., festhalten = fesseln, ordo ipse annalium mediocriter nos retinet quasi enumeratione fastorum, Cic. ep. 5, 12, 5 (vgl. ibid. § 4): (Picus) ore suo volucres vagas retinere solebat, Ov. met. 14, 340.

    lateinisch-deutsches > retineo

  • 15 Thelamo

    Thelamo, s. 2. Telamo.

    lateinisch-deutsches > Thelamo

  • 16 exsulo

    ex-sulo (exulo, archaist. exsolo, exolo), āvī, ātum, āre (exsul), I) intr. im Auslande-, entfernt vom Vaterlande-, in der Verbannung (im Exil) leben, ein Verwiesener, -Verbannter sein, a) eig.: Telamo exsulans, Cic.: iam dudum exulo, Acc. fr.: exs. Rhodi, Hieron.: Romae, Cic.: apud alqm, Cic.: in vicina civitate, Eutr.: in insula, Spart.: per oras extremas, Ov.: Protei ad usque columnas, heimatlos umherirren, Verg.: hinc abire foras exolatum, um in der Verbannung zu leben, Plaut.: u. so in Volscos exulatum abire, Liv.: Suessam Pometiam exulatum ire, Liv.: aptissimus ad exsulandum locus, Cic. – b) übtr., in regno, Curt.: domo exsulo, ich darf nicht nach Hause, Ter.: meo discessu exsulasse rem publicam, sei ohne Heimat gewesen (habe nicht mehr bestanden), Cic.: exolatum abiit salus, Plaut.: perfidia ex urbe et avaritia si exolant, Plaut.: ut (cor) exolatum ex pectore aufugiat meo, Plaut.: cum manent corpore, animo exsulant et vagantur, Cic. de rep. 2, 7 ed. Halm. – Depon. Nbf. exsulor, ārī, Lact. 5, 21, 5. Hyg. fab. 26 (u. dazu Muncker noch mehr Stellen aus Spät.). – II) tr. verbannen, Dict. Cret. 4, 4. Fulg. myth. 1. prooem. p. 15 M. u. 3, 6. p. 116 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsulo

  • 17 retineo

    retineo, tinuī, tentum, ēre (re u. teneo), I) zurückhalten, aufhalten, festhalten, A) eig.: 1) zurück-, aufhalten, a) leb. Wesen: quid nunc me retines? Plaut.: concilium dimittit, Liscum retinet, Caes.: nisi iam profecti sunt, retinebis homines, Cic.: legatos (Ggstz. dimittere legatos), Liv.: milites, milites in loco, legiones ad urbem, cohortes apud se, Caes.: venit Varro ad me, et quidem id tempus, ut retinendus esset, (zu Tische) dabehalten werden mußte, Cic.: biduum tempestate retentus, Caes. – b) Lebl.: lacrimas, Ov.: manus ab ore, Ov.: ibi paulum retentus (fons) in Larium lacum decĭdit, Plin. ep. – 2) zurückhalten, behalten, einhalten, armorum parte tertiā celatā atque in oppido retentā, Caes.: mercedem, Plaut.: semel empta, Eutr.: alienum, Cic.: u. alqm obsidem (als G.). – u. eine Eroberung behaupten, oppidum, Caes.: Moesiam, Eutr.: Hispanias contra hostem, Eutr.: arces, Catull. – B) übtr.: 1) zurück-, in Schranken halten, auf-, anhalten, erum ad salutem, Plaut.: liberos pudore, liberalitate, metu, Ter.: ut, cum sciatis, quo quaeque res inclinet, retinere aut ante possitis occurrere, Cic.: moderari cursum atque in sua potestate r., Cic.: r. gaudia, rabiem, Ov. – r. labantem disciplinam, im Sinken aufhalten, nicht ganz sinken lassen, Spart. Hadr. 10, 3. – r. in officio, Cic.: animos sociorum in fide, Liv. – retineri nequeo od. non
    ————
    possum u. aegre retineor m. folg. quin u. Konj., retineri nequeo, quin dicam ea quae promeres, Plaut.: tormento non retineri potuit ferreo, quin reciperet se huc esum, Plaut.: retineri non poterant, quin in nostros tela conicerent, Caes.: aegre sunt retenti, quin oppidum irrumperent, Caes. – 2) etw. zurückbehalten, a) im allg. = bewahren, behalten, beibehalten, sich erhalten, behaupten, id egit, ut amicos observantiā, rem parsimoniā retineret, Cic.: retinere servareque amicos, Hor.: ret. se, sich als Freund erhalten, Cic.: inconsultius uxor assumpta, retenta (beibehalten) patientius, Plin. pan.: ius augurum rei publicae causā conservare ac r., Cic.: ius suum, Cic.: statum suum, Cic.: pristinam virtutem, Caes.; vgl. vestigium pristinae dignitatis, Cic.: officium, Cic.: iustitiam ( neben colere), Cic.: caritatem in pastores, Cic.: utilitatem in amicitia et fidem, Cic.: hunc morem usque adhuc, Cic.: memoriam suae pristinae virtutis, Caes.: memoriam alcis, Cic.: alqd memoriā, im G. behalten, Cic.; vgl. (v. den Ohren) r. commissa, Hor. – b) prägn.: α) als Gesetz, Regel beibehalten, mit folg. ut od. ne u. Konj., ut Palaemo et Telamo et Plato dicerentur, retinuerunt, Quint. 1, 5, 60: vehementer id retinebatur (man hielt streng darauf), populi comitia ne essent rata, nisi etc., Cic. de rep. 2, 56. – β) im Gedächtnisse bewahren, sich erinnern, Gell. 17, 9, 16: mit folg. Acc. u. Infin., Ulp. dig. 35, 1, 92 in. – II) fest-
    ————
    halten, A) eig.: alqm dexterā manu, Plaut.: mulierem per vim, Plaut.: arcum manu, Cic.: iniectā ferreā manu et retentā utrāque nave, Caes. – b) übtr., festhalten = fesseln, ordo ipse annalium mediocriter nos retinet quasi enumeratione fastorum, Cic. ep. 5, 12, 5 (vgl. ibid. § 4): (Picus) ore suo volucres vagas retinere solebat, Ov. met. 14, 340.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > retineo

  • 18 Thelamo

    Thelamo, s. 2. Telamo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thelamo

  • 19 retineo

    rĕ-tĭnĕo, ŭi, tentum, 2, v. a. [teneo].
    I.
    (With the signif. of the re predominating.) To hold or keep back, not let go; to detain, retain; to restrain (class.; cf. restringo).
    A.
    Lit.: Ep. Asta, abire hinc non sinam. Th. Quid nunc me retines? Plaut. Ep. 1, 1, 61:

    quotiens foras ego ire volo, me retines, revocas,

    id. Men. 1, 2, 5:

    quid, malum, astas? Quin retines altrinsecus?

    id. Mil. 2, 5, 36; id. Stich. 2, 3, 11:

    te dexterā retinens manu Opsecro,

    id. Capt. 2, 3, 82: si magis vis, eam omittam. Py. Nolo;

    retine,

    id. Mil. 4, 8, 27:

    retine me,

    id. Curc. 2, 3, 11; Ter. Heaut. 2, 4, 23:

    concilium dimittit, Liscum retinet,

    Caes. B. G. 1, 18:

    homines,

    Cic. Att. 13, 14, 1:

    ab his fit initium retinendi Silii, etc.,

    Caes. B. G. 3, 8; 3, 9; 3, 10 et saep.:

    milites,

    id. ib. 7, 47; 7, 52; cf.:

    milites in loco,

    id. B. C. 3, 92:

    legiones ad urbem,

    id. ib. 1, 2;

    1, 9: cohortes apud se,

    id. ib. 2, 19:

    venit Varro ad me, et quidem id tempus, ut retinendus esset,

    when he must be kept, Cic. Att. 13, 33, 4:

    biduum tempestate retentus,

    detained, Caes. B. C. 3, 102; cf. id. B. G. 7, 1; Plaut. Curc. 2, 1, 12; cf.:

    aegre sunt retenti, quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13 fin.:

    vi me, vi inquam, Plancius et complexu suo retinuit,

    Cic. Planc. 41, 100:

    nisi jam profecti sunt, retinebis homines,

    id. Att. 13, 14, 1:

    euntem,

    Ov. H. 18, 99:

    aliquem vinclis,

    id. R. Am. 213:

    consulem,

    Liv. 37, 51:

    morbo retineri,

    id. 34, 10;

    v. also infra, B.: armorum parte tertiā celatà atque in oppido retentā,

    Caes. B. G. 2, 32 fin.; 2, 33:

    naves pro bonis Tarquiniorum ab Aristodemo retentae sunt,

    i. e. as security, Liv. 2, 34, 4:

    vinum portantes naves tempestatibus retentas esse,

    id. 37, 27, 2; Plaut. Stich. 5, 4, 45:

    mercedem,

    to keep back, stop, id. As. 2, 4, 37:

    alienum,

    Cic. Fl. 23, 56:

    lacrimas,

    Ov. M. 1, 647:

    manus ab ore,

    id. ib. 9, 575 et saep.:

    mulierem,

    to hold, Plaut. Ep. 4, 1, 33; cf.:

    mulierem per vim,

    id. Bacch. 4, 8, 2:

    arcum manu,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    faculas sagittas,

    Prop. 2, 29 (3, 27), 5; cf.:

    injectā manu ferreā et retentā utrāque nave,

    Caes. B. C. 1, 58:

    sudor madidā veste retentus,

    Mart. 5, 79, 3.—
    B.
    Trop., to hold in check, keep within bounds, to restrain, check, repress, etc.: hoc servi esse officium reor, retinere at salutem (erum), Plaut. Aul. 4, 1, 8:

    liberos retinere,

    Ter. Ad. 1, 1, 33; Cic. Rep. 2, 25, 46; cf.:

    moderantem cursum atque in suā potestate retinentem,

    id. ib. 1, 29, 45:

    gaudia,

    Ov. M. 12, 285:

    rabiem,

    id. ib. 3, 566:

    verba dolore,

    id. ib. 10, 474:

    aliquem in officio,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70:

    animos sociorum in fide,

    Liv. 25, 40:

    retineri nequeo quin dicam ea, quae promeres,

    Plaut. Trin. 3, 2, 15 (cf. supra, A.):

    quae (varietas) vehementer animos hominum in legendo tuo scripto retinere possit... ordo ipse annalium mediocriter nos retinet,

    binds, enchains, Cic. Fam. 5, 12, 4 and 5:

    (picus) Ore suo volucres vagas retinere solebat,

    Ov. M. 14, 340:

    lingua retenta metu,

    id. H. 11, 82:

    retinentibus vobis, erumperem,

    Curt. 6, 3, 5.—
    II.
    (With the signif. of the verb predominant.) To hold fast, keep, retain, preserve, maintain, etc. (freq. only since the class. per.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. obtineo).
    A.
    Lit.: potius mansuetudine et innocentiā imperatoris provinciam quam vi militum aut benignitate deorum retentam atque conservatam esse, Cato ap. Cic. Fam. 15, 5, 2:

    oppidum,

    Caes. B. G. 7, 21 fin.:

    arces (Minerva),

    to preserve, protect, Cat. 64, 8:

    id egit, ut amicos observantiā, rem parsimoniā retineret,

    Cic. Quint. 18, 59; cf.:

    retinere servareque amicos,

    Hor. S. 1, 1, 89:

    summos cum infimis pari jure,

    Cic. Off. 2, 12, 41:

    Aegyptum,

    Curt. 4, 1, 30:

    regionem,

    id. 6, 5, 21:

    neque virtutem qui habet virtute retinetur in vitā,

    Cic. Fin. 3, 18, 61 B. and K.: fortunam citius reperias quam retineas, Publ. Syr. 168 Rib. —
    B.
    Trop.:

    retinete (fidem), post factum ut laetemini,

    Plaut. Rud. prol. 30:

    existimo jus augurum... rei publicae causā conservatum ac retentum,

    Cic. Div. 2, 35, 75; so,

    jus suum,

    id. Verr. 2, 3, 14, § 37; Caes. B. C. 1, 5:

    statum suum,

    Cic. Rep. 2, 23, 43:

    pristinam virtutem,

    Caes. B. G. 5, 48, 91; cf.:

    vestigium pristinae dignitatis,

    Cic. Sull. 32, 91:

    officium,

    id. Off. 3, 29, 105:

    justitiam (with colere),

    id. ib. 2, 12, 42 Beier; id. Inv. 1, 1, 3:

    caritatem in pastores,

    id. Lael. 19, 70:

    utilitatem in amicitiā et fidem,

    id. ib. 24, 88:

    hunc morem usque adhuc,

    id. Rep. 2, 20, 36; cf. id. ib. 2, 9, 16:

    de finibus retentae defensaeque sententiae,

    id. Tusc. 5, 30, 84:

    gravitatem retinere, iracundiam pellere,

    id. Off. 1, 38, 137:

    ferociam animi in vultu,

    Sall. C. 61, 4:

    memoriam suae pristinae virtutis, tot secundissimorum proeliorum,

    Caes. B. G. 2, 21; 7, 62:

    aliquid memoriā,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19; id. Rosc. Am. 12, 33:

    commissa (aures),

    Hor. Ep. 1, 18, 70 et saep.:

    ut Palaemo et Telamo et Plato dicerentur, retinuerunt,

    Quint. 1, 5, 60.— With ne, Cic. Rep. 2, 32, 56.—
    2.
    Post-class. for memoriā retinere, to keep in mind, remember:

    sive ille Hasdrubal est, sive quis alius, non retineo,

    Gell. 17, 9, 16.—With object-clause:

    retineo me dixisse,

    Dig. 35, 1, 92 init. — Hence, rĕtĭnens, entis, P. a., holding fast, tenacious, observant of any thing (class.; cf. tenax); constr. with gen.:

    homo sui juris dignitatisque retinens,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 11:

    nimium equestris juris et libertatis,

    id. Planc. 23, 55:

    avitae nobilitatis,

    Tac. A. 2, 38 fin.:

    modestiae,

    id. ib. 5, 11:

    Seleuci conditoris (civitas),

    i. e. retaining his institutions, id. ib. 6, 42; cf.:

    antiqui moris,

    id. ib. 16, 5 et saep. — Sup.:

    proprietatum in verbis retinentissimus,

    Gell. 10, 20, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > retineo

См. также в других словарях:

  • TELAMON sive TELAMO — TELAMON, sive TELAMO Etruriae portus, Plin. l. 3. c. 5. Mox Umbro navigiorum capax, et ab eo tractus Umbriae, portusque Telamon. Τελαμῶν Stephano, qui etiam πόλιν eum vocat, Ptolem. Τελαμῶν ἄκρον dicitur. Originem oppidi, nominisque ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Telamones — Tel a*mo nes, n. pl. [L., pl. of telamo or telamon, Gr. ? a bearer, fr. ? to bear.] (Arch.) Same as {Atlantes}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Joan Roís de Corella — (Gandía o Valencia, 1435 Valencia, 1497)[1] fue un poeta, caballero y sacerdote valenciano del siglo XV, que escribió en catalán. Su familia, procedente de Aragón, se estableció tras la conquista en Valencia, su padre se llamaba Joan Roís de… …   Wikipedia Español

  • Römisches Reich — Die Buchstaben und Zahlen zwischen den Linien | E4 | bezeichnen die Quadrate der Karte. Orte. AbellaE4 AbellinumEF4 AccaeF3 AceruntiaFG4 Ad FinesB1 Ad NovasNebenk. AgrigentumD7 Alba FucensD2 AlbalongaC3 AletriumD3 AllifaeE3 AlsiumBC3 AmiternumD2… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Chiron — CHIRON, ónis, Gr. Χειρων, ωνος, (⇒ Tab. VIII.) 1 §. Namen. Diesen soll er von χεὶρ, χειρὸς, die Hand, haben weil er nämlich ein guter Chirurgus, oder Wundarzt zu seiner Zeit gewesen, und folglich die Hände insonderheit zu seiner Kunst mit… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Telamon — Telamon,   griechischer Mythos: Sohn des Aiakos, Bruder des Peleus, flüchtete von Ägina nach Salamis, wo er die Herrschaft übernahm und Vater des Aias wurde. Nach einer späteren Version des Mythos nahm er am Zug des Herakles gegen Troja teil, um… …   Universal-Lexikon

  • telamone — /tela mone/ s.m. [dal lat. telămo(n ) onis, gr. telamṓn ônos, affine a tlē̂nai sostenere ]. (archeol.) [figura maschile scolpita e usata, in luogo di colonna o pilastro, a sostegno di sovrastanti membrature architettoniche] ▶◀ atlante.… …   Enciclopedia Italiana

  • Telamon — Te|la|mon [auch ... mo:n] der od. das; s, ...onen <aus gleichbed. gr. telamo̅n, eigtl. »der Träger«, zu tlẽnai »(er)tragen«>: 1. (veraltet) Leibgurt für Waffen (Mil.). 2. kraftvolle Gestalt als Träger von [vorspringenden] Bauteilen …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»