-
1 προβάτερος
προβάτερος, comparat. zu πρόβατον, schafiger, scheint von Sophron gebildet zu sein, s. Ahrens Dial. Dor. p. 388.
-
2 πυκταλεύω
-
3 πω
πω, ion. κω, enklit. Partikel, noch, je, irgend; gewöhnlich bei Hom. u. Hes.; bei Pind. immer nach einer Negation, οὔπω, μήπω, οὐδέπω, μηδέπω, noch nicht, die oben angeführt sind, wie οὐπώποτε, οὐδεπώποτε. – Ohne Verneinung in Fragen, die nur ein anderer Ausdruck für eine Negation sind; Soph. O. R. 1130; πόλις ἀφισταμένη τίς πω τούτῳ ἐπεχείρησε, welche irgend abtrünnige Stadt, Thuc. 3, 45. – Es ist ursprünglich dor. = που, und wurde nach den VLL. von den Doriern, bes. den Siciliern auch für πόϑεν gebraucht; πῶ τις ὄνον ὠνασῆται; Sophron bei E. M., wovon soll man einen Esel kaufen? Vgl. πώμαλα.
-
4 πωλή
-
5 ποιφύσσω
ποιφύσσω (scheint durch Reduplication aus φυσάω Schol. ποιφύζειν hat u. es sowohl πνεῖν erkl., aus Euphor. ζεφύρου μέγα ποιφύξαντος, als ἐκφοβεῖν, aus Sophron παιδικὰ ποιφύζεις, vgl. Ath. VII, 324 e); vgl. Anyte 12 (VII, 215); trans., anblasen, anfachen, eine Glut durch Blasen erregen, Lycophr. 198; übertr., anschnauben, bedrohen, in Schrecken setzen, s. Sophr. a. a. O.
-
6 πλακίτης
-
7 πῦς
-
8 στρουθωτός
στρουθωτός, wie von στρουϑόω, mit Vögeln bemalt od. gestickt, ἑλίγματα Sophron Ath. II, 48 c.
-
9 σιλη-πορδέω
σιλη-πορδέω, dor. σιλᾱπορδέω, kom. Wort des Sophron, vom Betragen eines Uebermüthigen, Einen zum Hohn anfarzen, mit frecher Ungezogenheit behandeln, ganz das lat. oppedere alicui, vgl. Ath. V, 212 c, aus Posidon. Der erste Theil hängt mit σίλλος zusammen.
-
10 σκάτος
-
11 σκῶρ
-
12 τρικτύς
-
13 τριγόλης
-
14 τῆ
τῆ, alter ep. imperat. wie λαβέ, ἔχε, da, nimm, worauf immer noch ein andrer imperat. folgt, τῆ, σπεῖσον Διῒ πατρί, Il. 24, 287; τῆ, πίε οἶνον, Od. 9, 347; τῆ, τόδε φάρμακον ἐσϑλὸν ἔχων ἔρχευ, 10, 287 (wo der accus. von ἔχων abhängt), u. sonst; auch τῆ νῦν καὶ σοὶ τοῦτο, γέρον, κειμήλιον ἔστω, Il. 23, 618; τῆ δέ, Od. 8, 477; vgl. Cratin. bei Ath. XI, 446 b; sp. D., die es auch mit dem accus. vrbdn, Jac. A. P. 498. Vgl. übrigens Buttm. Lexil. I p. 164, der nachweis't, daß es wirklich ein imperat. ist, den Sophron nach Schol. Ar. Ach. 204 auch im plur. τῆτε gebraucht hat, u. der verwandt ist mit τεταγών.
-
15 τῡρόεις
τῡρόεις, εσσα, εν, zsgzgn τῡροῦς, οῦσσα, οῦν, käsig, käseartig; ἄρτος, Sophr. bei Ath. III, 110 d; ὁ τυρόεις, sc. ἄρτος oder πλακοῦς, Käsebrot, Käsekuchen, τυροῦντα Hegemon bei Ath. XV, 698 e; so ist bei Theocr. 1, 58 auch zu schreiben, wenn nicht τυρόεντα dreisylbig auszusprechen od. mit Sophron. τυρῶντα, dor. für τυροῦντα zu schreiben ist.
-
16 φωρότατος
-
17 φώρ
-
18 χηράμβη
-
19 χοιρ-άγχη
-
20 νυμφο-πόνος
νυμφο-πόνος, mit der Braut beschäftigt, bes. mit ihrem Schmuck, Hesych.; Titel eines Stückes des Sophron, Ath. VIII, 362 c.
См. также в других словарях:
Sophron — Sophron, Sophrone Sophron est un ancien nom de baptême issu du grec et signifiant prudent, avisé. Il existe un saint du nom de Sophron (Sophronius), fêté le 11 mars. Il fut ermite à Damas, puis patriarche de Jérusalem qu il vit tomber aux mains… … Noms de famille
Sophron — steht als Name für Sophron (Dichter), einen Dichter aus Syrakus (5. Jahrhundert vor Christus) Sophron (Statthalter), einen Statthalter von Königin Laodike in Ephesos (3. Jahrhundert vor Christus) Sophron (Mainz), einen sagenhaften Bischof von… … Deutsch Wikipedia
Sophron — Sophron, of Syracuse, writer of mimes, flourished about 430 BC.He was the author of prose dialogues in the Doric dialect, containing both male and female characters, some serious, others humorous in style, and depicting scenes from the daily life … Wikipedia
Sophron — (gr.), 1) der Mäßige, Bescheidene; 2) Dichter aus Syrakus, zur Zeit des Euripides; er schr. im dorischen Dialekt Mimen (s.d.); Fragmente davon bei H. Grotius, Excerpta ex tragoed. et comoed. gr., Par. 1626; über ihn schrieben Grysar, Köln 1838, u … Pierer's Universal-Lexikon
Sóphron — Sóphron, griech. Mimendichter, aus Syrakus, im 5. Jahrh. v. Chr., verfaßte Mimen, Dialoge in rhythmischer Prosa dorischen Dialekts, ernsthaften wie spaßhaften Inhalts, die Szenen des Volkslebens aufs treueste schilderten. Platon schätzte sie hoch … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Sophron — Sophron, griechischer Dichter des 5. Jahrhunderts v. Chr. aus Syrakus; erhob den Mimus erstmals aus der Improvisation zum literarischen Kunstwerk in rhythmischer Prosa. Ausgaben: Comicorum graecorum fragmenta, herausgegeben von G. Kaibel,… … Universal-Lexikon
SOPHRON — poeta Syracusanus, cuius scriptis Platonem usque adeo delectatum ferunt, ut etiam moriens capiti ea habuerit subiecta. Scripsit linguâ Doricâ Mimos viriles et femineos, et alia quaedam non contemnenda, sed adeo implicita, ut a paucis… … Hofmann J. Lexicon universale
Sophron Of Syracuse — ▪ Greek author flourished c. 430 BC author of rhythmical prose mimes in the Doric dialect. Although the mimes survive mostly in fragments of only a few words, it can be seen from their titles e.g., The Tunny fisher, The Sempstress, etc.… … Universalium
SOPHRON — Sophronius … Abbreviations in Latin Inscriptions
sophron — o (G). Temperate, sensible … Dictionary of word roots and combining forms
Sophrone — Sophron, Sophrone Sophron est un ancien nom de baptême issu du grec et signifiant prudent, avisé. Il existe un saint du nom de Sophron (Sophronius), fêté le 11 mars. Il fut ermite à Damas, puis patriarche de Jérusalem qu il vit tomber aux mains… … Noms de famille