Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Sidone

  • 1 Sidone

    Sidone n.pr.f. (Geog.stor) Sidon.

    Dizionario Italiano-Francese > Sidone

  • 2 Sidon

    Sidon /ˈsaɪdn/ (stor.)
    n.
    Sidonian
    a. e n.
    (abitante) di Sidone.
    (Place names) Sidon /ˈsaɪdn/

    English-Italian dictionary > Sidon

  • 3 Sidon

    Sīdōn, ōnis, f. (Σιδών, ῶνος, u. όνος), die älteste u. wichtigste Stadt Phöniziens, nördlich von Tyrus in einer von Bergen eingeschlossenen Ebene, Mutterstadt von Tyrus, schon zu Homers Zeiten berühmt durch Handel, Schiffahrt u. Künste, j. Saida, Mela 1, 12, 2 (1. § 66). Cic. ad Att. 9, 9, 2: Akk. Sīdōna, Curt. 4, 1 (3), 15 u. (mit langem o) Verg. Aen. 1, 619: Abl. Sīdōne (mit langem o), Lucr. 6, 585. Ov. met. 4, 572; u. Sīdone (mit kurzem o), Sil. 8, 438. – Dav.: A) Sīdōnicus, a, um (Σιδωνικός), sidonisch, Sall. – B) Sīdones, um, m. (Σιδόνες), die Sidoner, Curt. – C) Sīdōnis u. Sīdonis, idis, f., sidonisch, tyrisch, concha, tyrischer Purpur, Ov.: tellus, Phönizien, Ov. – subst. = die Sidonierin, v. der Europa, Ov. art. am. 3, 252 (Vok. Sidoni); fast. 5, 610 u. 617 (Vok. Sidoni): v. der Dido, Ov. met. 14, 80: von Anna, der Schwester der Dido, Ov. fast. 3, 649. – D) Sīdōnius u. Sīdonius, a, um (Σιδώνιος, poet. Σιδόνιος, sidonisch, tyrisch, phönizisch, navis, Liv.: hospes, Kadmus, Ov.: urbs, Verg., od. moenia, Ov., die Stadt Sidon: amor, der Europa, Mart.: bes. vom Purpur, ostrum, Ov.: chlamys, purpurn, Verg. – subst., Sīdōnia, ae, f., die Gegend um Sidon, Iustin.: Sīdōniī, ōrum, m. (Σιδώνιοι), die Sidonier od. Tyrier, Ov. u. Curt. – weil Karthago u. Theben von Sidon abstammen, dah.: α) karthagisch, Sil.: subst., Sīdōniī, ōrum, m., die Karthager, Sil. – β) thebisch, thebanisch, Stat.

    lateinisch-deutsches > Sidon

  • 4 Sidon

    Sīdōn, ōnis, f. (Σιδών, ῶνος, u. όνος), die älteste u. wichtigste Stadt Phöniziens, nördlich von Tyrus in einer von Bergen eingeschlossenen Ebene, Mutterstadt von Tyrus, schon zu Homers Zeiten berühmt durch Handel, Schiffahrt u. Künste, j. Saida, Mela 1, 12, 2 (1. § 66). Cic. ad Att. 9, 9, 2: Akk. Sīdōna, Curt. 4, 1 (3), 15 u. (mit langem o) Verg. Aen. 1, 619: Abl. Sīdōne (mit langem o), Lucr. 6, 585. Ov. met. 4, 572; u. Sīdone (mit kurzem o), Sil. 8, 438. – Dav.: A) Sīdōnicus, a, um (Σιδωνικός), sidonisch, Sall. – B) Sīdones, um, m. (Σιδόνες), die Sidoner, Curt. – C) Sīdōnis u. Sīdonis, idis, f., sidonisch, tyrisch, concha, tyrischer Purpur, Ov.: tellus, Phönizien, Ov. – subst. = die Sidonierin, v. der Europa, Ov. art. am. 3, 252 (Vok. Sidoni); fast. 5, 610 u. 617 (Vok. Sidoni): v. der Dido, Ov. met. 14, 80: von Anna, der Schwester der Dido, Ov. fast. 3, 649. – D) Sīdōnius u. Sīdonius, a, um (Σιδώνιος, poet. Σιδόνιος, sidonisch, tyrisch, phönizisch, navis, Liv.: hospes, Kadmus, Ov.: urbs, Verg., od. moenia, Ov., die Stadt Sidon: amor, der Europa, Mart.: bes. vom Purpur, ostrum, Ov.: chlamys, purpurn, Verg. – subst., Sīdōnia, ae, f., die Gegend um Sidon, Iustin.: Sīdōniī, ōrum, m. (Σιδώνιοι), die Sidonier od. Tyrier, Ov. u. Curt. – weil Karthago u. Theben von Sidon abstammen, dah.: α) karthagisch, Sil.: subst., Sīdōniī,
    ————
    ōrum, m., die Karthager, Sil. – β) thebisch, thebanisch, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sidon

  • 5 Sidon

    Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,
    A.
    Sīdō̆nĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Sidon, Sidonian:

    urbs,

    i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.

    moenia,

    Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—
    2.
    Poet., Phœnician:

    raptus,

    i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:

    rates,

    Ov. Tr. 4, 3, 2:

    hospes,

    i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:

    Dido,

    Verg. A. 11, 74:

    nautae,

    Hor. Epod. 16, 59:

    murex,

    Tib. 3, 3, 18; cf.

    ostrum,

    Hor. Ep. 1, 10, 26; so,

    vestis,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 55:

    chlamys,

    Verg. A. 4, 137:

    palla,

    Prop. 4 (5), 9, 47:

    mitra,

    id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—
    3.
    Carthaginian:

    duces,

    Sil. 1, 10:

    miles,

    id. 17, 213:

    cuspis,

    id. 5, 474.—
    4.
    Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:

    Sidoniae comites, i. e. Ismenides,

    Ov. M. 4, 542:

    turres,

    Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—
    * B.
    Sīdōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Sidon, Sidonian, Sall. J. 78, 4.—
    C.
    Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:

    tellus,

    i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:

    concha,

    i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:

    Sīdōnĭda,

    id. 8, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > Sidon

  • 6 Sidonia

    Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,
    A.
    Sīdō̆nĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Sidon, Sidonian:

    urbs,

    i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.

    moenia,

    Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—
    2.
    Poet., Phœnician:

    raptus,

    i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:

    rates,

    Ov. Tr. 4, 3, 2:

    hospes,

    i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:

    Dido,

    Verg. A. 11, 74:

    nautae,

    Hor. Epod. 16, 59:

    murex,

    Tib. 3, 3, 18; cf.

    ostrum,

    Hor. Ep. 1, 10, 26; so,

    vestis,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 55:

    chlamys,

    Verg. A. 4, 137:

    palla,

    Prop. 4 (5), 9, 47:

    mitra,

    id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—
    3.
    Carthaginian:

    duces,

    Sil. 1, 10:

    miles,

    id. 17, 213:

    cuspis,

    id. 5, 474.—
    4.
    Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:

    Sidoniae comites, i. e. Ismenides,

    Ov. M. 4, 542:

    turres,

    Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—
    * B.
    Sīdōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Sidon, Sidonian, Sall. J. 78, 4.—
    C.
    Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:

    tellus,

    i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:

    concha,

    i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:

    Sīdōnĭda,

    id. 8, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > Sidonia

  • 7 Sidonicus

    Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,
    A.
    Sīdō̆nĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Sidon, Sidonian:

    urbs,

    i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.

    moenia,

    Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—
    2.
    Poet., Phœnician:

    raptus,

    i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:

    rates,

    Ov. Tr. 4, 3, 2:

    hospes,

    i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:

    Dido,

    Verg. A. 11, 74:

    nautae,

    Hor. Epod. 16, 59:

    murex,

    Tib. 3, 3, 18; cf.

    ostrum,

    Hor. Ep. 1, 10, 26; so,

    vestis,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 55:

    chlamys,

    Verg. A. 4, 137:

    palla,

    Prop. 4 (5), 9, 47:

    mitra,

    id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—
    3.
    Carthaginian:

    duces,

    Sil. 1, 10:

    miles,

    id. 17, 213:

    cuspis,

    id. 5, 474.—
    4.
    Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:

    Sidoniae comites, i. e. Ismenides,

    Ov. M. 4, 542:

    turres,

    Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—
    * B.
    Sīdōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Sidon, Sidonian, Sall. J. 78, 4.—
    C.
    Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:

    tellus,

    i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:

    concha,

    i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:

    Sīdōnĭda,

    id. 8, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > Sidonicus

  • 8 Sidonii

    Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,
    A.
    Sīdō̆nĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Sidon, Sidonian:

    urbs,

    i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.

    moenia,

    Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—
    2.
    Poet., Phœnician:

    raptus,

    i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:

    rates,

    Ov. Tr. 4, 3, 2:

    hospes,

    i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:

    Dido,

    Verg. A. 11, 74:

    nautae,

    Hor. Epod. 16, 59:

    murex,

    Tib. 3, 3, 18; cf.

    ostrum,

    Hor. Ep. 1, 10, 26; so,

    vestis,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 55:

    chlamys,

    Verg. A. 4, 137:

    palla,

    Prop. 4 (5), 9, 47:

    mitra,

    id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—
    3.
    Carthaginian:

    duces,

    Sil. 1, 10:

    miles,

    id. 17, 213:

    cuspis,

    id. 5, 474.—
    4.
    Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:

    Sidoniae comites, i. e. Ismenides,

    Ov. M. 4, 542:

    turres,

    Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—
    * B.
    Sīdōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Sidon, Sidonian, Sall. J. 78, 4.—
    C.
    Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:

    tellus,

    i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:

    concha,

    i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:

    Sīdōnĭda,

    id. 8, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > Sidonii

  • 9 Sidonis

    Sīdon, ōnis (usu. ō, as in Greek; but in the derivatives common. A later collat. form Sīdōnĭa, ae, Just. 11, 10, 8; cf.: Babylonia, Lacedaemonia, etc.), f, = Sidôn, ônos and onos, Heb. and Phoen. a very ancient and celebrated Phœnician city, the mother-city of Tyre, now Saida, Mel. 1, 12, 2; Plin. 5, 19, 17, § 76; Just. 18, 3, 4; Cic. Att. 9, 9, 2; Luc. 3, 217 al.; abl. Sidone, Lucr. 6, 585; Ov. M. 4, 571; cf. acc. Sīdōna Verg A. 1, 619; abl. Sīdŏne, Sil. 8, 438.—Hence,
    A.
    Sīdō̆nĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Sidon, Sidonian:

    urbs,

    i. e. Sidon, Verg. A. 4, 545; cf.

    moenia,

    Ov. P. 1, 3, 77: amor, i. e. Jupiter's for Europa (of Sidon), Mart. 7, 32.—
    2.
    Poet., Phœnician:

    raptus,

    i. e. of Europa, Stat. Th. 1, 5:

    rates,

    Ov. Tr. 4, 3, 2:

    hospes,

    i. e. Cadmus, id. M. 3, 129:

    Dido,

    Verg. A. 11, 74:

    nautae,

    Hor. Epod. 16, 59:

    murex,

    Tib. 3, 3, 18; cf.

    ostrum,

    Hor. Ep. 1, 10, 26; so,

    vestis,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 55:

    chlamys,

    Verg. A. 4, 137:

    palla,

    Prop. 4 (5), 9, 47:

    mitra,

    id. 2, 29 (3, 27), 15 et saep.—
    3.
    Carthaginian:

    duces,

    Sil. 1, 10:

    miles,

    id. 17, 213:

    cuspis,

    id. 5, 474.—
    4.
    Because Thebes, in Bœotia, was said to have been founded by Cadmus, Theban:

    Sidoniae comites, i. e. Ismenides,

    Ov. M. 4, 542:

    turres,

    Stat. Th. 7, 443.— Subst plur.: Sīdō̆nĭi, ōrum, m., the Sidonians, Sall. J. 78, 1; and poet., Phœnicians, Ov. F. 3, 108.—
    * B.
    Sīdōnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Sidon, Sidonian, Sall. J. 78, 4.—
    C.
    Sīdō̆nis, ĭdis, adj. f., Sidonian; poet., Phœnician:

    tellus,

    i. e. Phœnicia, Ov. M. 2, 840:

    concha,

    i. e. purple, id. ib. 10, 267.—More freq. subst., a Sidonian or Phœnician woman; of Europa, Ov. A. A. 3, 252; id. F. 5, 610; 5, 617; Stat. Th. 9, 334.—Of Dido, Ov. M. 14, 80.—Of Anna, Ov. F. 3, 649; Sil. 8, 70:

    Sīdōnĭda,

    id. 8, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > Sidonis

  • 10 vilis

    vīlis, e, wohlfeil (Ggstz. pretiosus, carus), I) eig.: servulus, Cic.: merces (Waren), Ggstz. merces opimae (kostbare), Amm.: frumentum vilius, Cic.: res viliores, wohlfeilere Zeiten, Ter.: res vilissimae, Cic.: de pretio vilissimi pisces, Donat.: non ecastor vilis est emptus modius, qui venit, salis, Plaut. – absol. Abl. vīlī, wohlfeil, emere, Plaut., vendere, Mart.: u. so viliori vendere oder distrahere, ICt.: u. vilissimo distrahere, ICt. – vīle adv., Claud. IV. cons. Hon. 37. Schol. Iuven. 11, 145; vgl. viliter a.E. – II) übtr.: a) wertlos, gering an Wert, gleichgültig, verächtlich, rex, Nep.: vita, Cic.: etiamsi honos noster vobis vilior fuisset, Cic.: vita vilissima, Cic.: nihili quidem hercle verbum id ac vilissimum, Plaut.: pericula vilia habere, geringschätzen, Sall.: inter vilia habere, Hor.: poscis vilia rerum, Hor. – mit Infin. als Subj., si est tibi vile mori, Ov. her. 7, 48: als Obj., stat fucare colus nec Sidone vilior Ancon, Sil. 8, 436. – vīle adv., gering, vile virentes rami, Claud. IV. cons. Hon. 37: vile facere, gering achten, Lact. ad Stat. Theb. 5, 28. – b) poet. = (weil im Überflusse vorhanden) überall feil, phaselus, Verg. georg. 1, 227: poma, ibid. 1, 274.

    lateinisch-deutsches > vilis

  • 11 vilis

    vīlis, e, wohlfeil (Ggstz. pretiosus, carus), I) eig.: servulus, Cic.: merces (Waren), Ggstz. merces opimae (kostbare), Amm.: frumentum vilius, Cic.: res viliores, wohlfeilere Zeiten, Ter.: res vilissimae, Cic.: de pretio vilissimi pisces, Donat.: non ecastor vilis est emptus modius, qui venit, salis, Plaut. – absol. Abl. vīlī, wohlfeil, emere, Plaut., vendere, Mart.: u. so viliori vendere oder distrahere, ICt.: u. vilissimo distrahere, ICt. – vīle adv., Claud. IV. cons. Hon. 37. Schol. Iuven. 11, 145; vgl. viliter a.E. – II) übtr.: a) wertlos, gering an Wert, gleichgültig, verächtlich, rex, Nep.: vita, Cic.: etiamsi honos noster vobis vilior fuisset, Cic.: vita vilissima, Cic.: nihili quidem hercle verbum id ac vilissimum, Plaut.: pericula vilia habere, geringschätzen, Sall.: inter vilia habere, Hor.: poscis vilia rerum, Hor. – mit Infin. als Subj., si est tibi vile mori, Ov. her. 7, 48: als Obj., stat fucare colus nec Sidone vilior Ancon, Sil. 8, 436. – vīle adv., gering, vile virentes rami, Claud. IV. cons. Hon. 37: vile facere, gering achten, Lact. ad Stat. Theb. 5, 28. – b) poet. = (weil im Überflusse vorhanden) überall feil, phaselus, Verg. georg. 1, 227: poma, ibid. 1, 274.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vilis

  • 12 vilis

    I.
    Lit.:

    nec quicquam hic vile nunc est nisi mores mali,

    Plaut. Trin. 1, 1, 10:

    annona vilior,

    id. Mil. 3, 1, 138:

    istaec (puella) vero vilis est,

    Ter. Phorm. 3, 3, 25:

    istuc verbum vile est viginti minis,

    Plaut. Most. 1, 3, 139:

    ex eis praediis talenta argenti bina Statim capiebat... Ac rebus vilioribus multo talenta bina,

    Ter. Phorm. 5, 3, 8:

    frumentum quoniam vilius erat,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195: res vilissimae (opp. pretiosissimae), [p. 1991] id. Fin. 2, 28, 91.— Abl. neutr. (sc. pretio), at a small price, at a low rate, cheaply: Ep. Quanti eam emit? Th. Vili, Plaut. Ep. 1, 1, 49:

    vili vendere,

    Mart. 12, 66, 10.— Comp.:

    quod viliori praedium distraxerit... et si non viliori vendidit, etc.,

    Dig. 43, 24, 11, § 8.— Sup.:

    res stipulatoris vilissimo distracta est,

    Dig. 13, 4, 2 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Of trifling value, cheap, poor, paltry, common, mean, worthless, base, vile (cf. indignus):

    si honor noster vobis vilior fuisset,

    Cic. Fl. 41, 103:

    nihil tam vile neque tam vulgare,

    id. Rosc. Am. 26, 71:

    Velia non est vilior quam Lupercal,

    id. Fam. 7, 20, 1:

    hi quorum tibi auctoritas est videlicet cara, vita vilissima,

    id. Cat. 1, 8, 19:

    fidem fortunas pericula vilia habere,

    Sall. C. 16, 2:

    nec adeo vilis tibi vita esset nostra, ut, etc.,

    Liv. 40, 9:

    et genus et virtus nisi cum re vilior alga est,

    Hor. S. 2, 5, 8:

    inter Perfectos veteresque referri debet an inter Viles et novos?

    id. Ep. 2, 1, 38:

    vilis Europe,

    vile, abandoned, id. C. 3, 27, 57:

    tu poscis vilia rerum,

    id. Ep. 1, 17, 21:

    si, dum me careas, est tibi vile mori,

    Ov. H. 7, 48.— Neutr. adverb.:

    et vile virentes Hesperidum risit ramos,

    i. e. in the ordinary manner, Claud. IV. Cons. Hon. 37: vile comparati, Schol. Juv. 11, 145.—Prov.:

    vile est, quod licet,

    Petr. 93.—
    (β).
    With inf.: stat fucare colos nec Sidone vilior, Ancon. Sil. 8, 438. —
    B.
    Found in great quantities, abundant, common ( poet. and rare):

    poma,

    Verg. G. 1, 274:

    phaselus,

    id. ib. 1, 227.—Hence, adv.: vīlĭter.
    1.
    Lit., cheaply:

    venire poteris intestinis vilius,

    Plaut. Curc. 2, 1, 28:

    vilissime constat,

    Plin. 18, 6, 8, § 45:

    vilissime constiterit,

    Col. 9, 1, 6.—
    2.
    Transf., meanly, poorly, vilely:

    se ipsum colere,

    App. Flor. 1, p. 344, 29; Claud. IV. Cons. Hon. 97:

    vilissime natus,

    Eutr. 9, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > vilis

См. также в других словарях:

  • SIDON — Sidone …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SIDONAEL — Sidone Aelius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SINDON — an quod Sidone primum inventa? certe Tyria Sindon Martiali l. 4. Epigr. 19. ubi de Endronude, memoratur, byssus nempo seu lini species pretiosissima, e qua vestes mollissimae ac pretiosissimae conficiebantur, mutierum luxui destinatae (verba sunt …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Alexander III. (Makedonien) — Alexander der Große. Hellenistisch, 2. bis 1. Jahrhundert v. Chr., griechischer Marmor. Alexander der Große (Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας; Aléxandros ho Mégas) bzw. Alexander III. (* 20. Juli 356 v. Chr. in Pella (Makedonien); † …   Deutsch Wikipedia

  • Alexander der Grosse — Alexander der Große. Hellenistisch, 2. bis 1. Jahrhundert v. Chr., griechischer Marmor. Alexander der Große (Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας; Aléxandros ho Mégas) bzw. Alexander III. (* 20. Juli 356 v. Chr. in Pella (Makedonien); † …   Deutsch Wikipedia

  • Alexander der Große — Alexander der Große; hellenistisch, 2. bis 1. Jahrhundert v. Chr., griechischer Marmor Alexander der Große (griechisch Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας Aléxandros ho Mégas) bzw. Alexander III. von Makedonien (* 20. Juli 356 v. Chr. in Pella; † 10. Juni …   Deutsch Wikipedia

  • König Alexander III — Alexander der Große. Hellenistisch, 2. bis 1. Jahrhundert v. Chr., griechischer Marmor. Alexander der Große (Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας; Aléxandros ho Mégas) bzw. Alexander III. (* 20. Juli 356 v. Chr. in Pella (Makedonien); † …   Deutsch Wikipedia

  • Бонончини, Джованни Баттиста — Джованни Баттиста Бонончини итал. Giovanni Battista Bononcini …   Википедия

  • SIDON — perantiqua, opulenta, et celebris Phoenices urbs, in tribu Aser, atque insigne emporium: Chananaeorum olim ad Aquilonem respiciens terminus fuit, postea vero regionis Iudaeae, quam Sidon, primogenitus undecim filiorum Chanaan, iuxta Libani montis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TYRUS — vel Tyros, Phoeniciae insula, nunc Pendoli, et urbs celebertima, in saxo undique praerupto, cum portu capaci, orbis olim emporium; Condita, ut Iasephus vult, Ant. Iud. l. 3. A. M. 2783. ante templum Salomonis, 240. Archiepiscopalis sub Patriarcha …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Giovanni Battista Bononcini — (18 July 1670 9 July 1747) was an Italian Baroque composer and cellist, one of a family of string players and composers. His father, Giovanni Maria Bononcini ((1642 78), was a violinist and a composer.BiographyGiovanni Battista Bononcini was born …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»