Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Scythĭcus

  • 1 Scythicus

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scythicus

  • 2 Scythicus

    Латинско-русский словарь > Scythicus

  • 3 Poecilimon scythicus

    2. RUS пилохвост m скифский
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Poecilimon scythicus

  • 4 Scytha

    I и Scythēs, ae m.
    скиф C, PM, Lcn etc.
    II Scytha, ae adj. m. SenT, M, St = Scythicus

    Латинско-русский словарь > Scytha

  • 5 orbis

    orbis, is, m., jede Rundung, I) der Kreis, A) im allg.: in orbem torquere, Cic.: equitare in orbem, ringsherum, in einem Kreise, Ov.: orbem ducere, Sen., od. efficere, Ov., einen Kreis machen: digitum iusto orbe terit anulus, paßt gerade an den Finger, Ov.: orbis saltatorius, Tanzreif, Cic.: orb. laneus, wollene Binde, Prop.: orb. rotae, Felgen, Ov., Plin. u.a.: interior pars urbis, cui brevior munitionis orbis (ein engerer Mauerkreis) circumiectus erat, Liv. – B) insbes.: 1) als milit. t. t. = ein Kreis, Karree, orbem facere, Caes. u. Sall.: in orbem consistere, Caes.: in orbem coire, Liv.: orbem colligere, volvere, Liv.: in orbem se tutari, Liv. – 2) von Himmelskreisen: orb. signifer, der Tierkreis, Cic.: orbes finientes, der Horizont, Cic.: orbis lacteus (γαλαξίας κύκλος), die Milchstraße, Cic. – 3) v. den Windungen, kreisförmigen Bewegungen, immensi orbes, der Schlangen, Verg.: columbarum crebris pedum orbibus adulatio, Plin. – v. Kreislaufe des Jahres, annuus exactis completur mensibus orbis, ex quo etc., Verg.: triginta magnos volvendis mensibus orbes imperio explebit, Jahresläufe, Verg. – temporum orbes, Curt. – v. Kreislaufe der Geschäfte, der Erscheinungen, imperium per omnes in orbem ibat, ging im Kreise-, ging die Reihe herum, Liv.: ut idem in singulos annos orbis volveretur, damit sich derselbe Kreislauf (der Erscheinungen) regelmäßig alle Jahre wiederhole, Liv. – v. der periodischen Abrundung, Periode der Rede, orationis od. verborum, Cic.: ut forma ipsa concinnitasque verborum conficiat orbem suum, Cic. – v. abgeschlossenen Kreise von Ansichten, explosae eiectaeque sententiae Pyrrhonis, Aristonis, Erilli, quod in hunc orbem, quem circumscripsimus, incĭdere non possunt (weil sie in den von uns beschriebenen Kreis nicht fallen dürfen), adhibendae omnino non fuerunt, Cic. de fin. 5, 23; vgl. Hor. de art. poët. 132. – v. abgeschlossenen Kreis, dem Inbegriff der Enzyklopädie der Wissenschaften, orbis doctrinae, Übersetzung von εγκύκλιος παιδεία, Quint. 1, 10, 1. – v. abgeschlossenen Kreis, dem Inbegriff der Länder und ihrer Bewohner auf der Erde, orbis terrarum, der Erdkreis, die Welt (versch. von orbis terrae, s. unten no. II, B, 1, c), Cic. u.a.: velut conventum terrarum orbis (der ganzen Welt) acturus, Iustin.: u. bl. orbis, zB. alter orbis, ein zweiter Erdkreis, eine neue Welt, Vell. 2, 46, 1. Flor. 3, 10, 16: bes. v. röm. Reiche, orbis noster, Vell. 1, 2, 3 (vgl. 124, 1 u. 126, 3): orbis Romanus, Aur. Vict. epit. 41, 19: orbis totus, Sen. contr. 1. pr. 11. Corp. inscr. Lat. 8, 27 u. 1179: orbis pacator, ibid. 1579. – II) die Scheibe, A) im allg.: orb. mensae, ein rundes Tischblatt, Ov.: orb. genuum, die Kniescheibe, Ov. – B) insbes.: 1) v. Weltkörpern: a) die Scheibe der Sonne und des Mondes, solis orbis, Liv. u. Vell.: u. so bl. lucidus orbis erit, Verg.: v. Monde, lunae orbis fulgens, Lact.: luna implet orbem, Ov. – b) der Himmel, Verg. u. Hor. – c) orbis terrae (hier nicht terrarum, s. oben no. I, B, 3 a. E.), die Erdscheibe, nach der Meinung der Alten, die Erde, das Erdenrund, α) übh.: orbis terrae circuitio, Vitr.: veram mensuram orbis terrae colligere, den Umfang der Erde genau berechnen, Vitr.: ager Campanus orbis terrae pulcherrimus, Cic.: summum consilium orbis terrae, Cic. – β) poet. wie unser Erde = Land, Gebiet, Gegend, Eous, das Morgenland, Ov.: Scythicus, Ov. – γ) poet. = Reich, di te summoveant orbe suo, Ov.: Crete, qui meus est orbis, Ov. – δ) meton. = das Menschengeschlecht, orbis terrae iudicio ac testimonio comprobari, Cic.: toti salutifer orbi cresce puer, Ov. – 2) v. anderen Gegenständen: a) ein runder Tisch (bes. v. Marmor), Mart. u. Iuven. – b) ein mit runden Stücken von buntem Marmor eingelegter Fußboden, Iuven. 11, 175. – c) die runde Scheibe des discus, quo ictus ab orbe cadas, Ov. Ib. 586. – d) die Wagschale, Tibull. 4, 1, 44. – e) der Spiegel, Mart. 9, 18, 5. – f) der Schild, Verg., Petron. u.a. – g) das Rad, Verg. georg. 3, 361. – u. v. Rade der Fortuna, Tibull. 1, 5, 70. Ov. trist. 5, 8, 7; ex Pont. 2, 3, 56. – bildl., festive et minore sonitu, quam putaram, orbis in hac re publica est conversus, hat sich das Rad (der Politik) gedreht, Cic. ad Att. 2, 9, 1: u. so sic orbem rei publicae esse conversum, ut vix sonitum audire, vix impressam orbitam videre possemus, ibid. 2, 21, 2: circumagetur hic orbis, das Blatt wird sich wenden, Liv. 42, 42, 6. – h) die Drehscheibe an der Öl- u. Weinkelter, Cato r. r. 11, 2; 13, 1; 18, 9 u. ö. – i) die Höhlung, der Kreis der Augen, Ov.: u. die Augen selbst, Ov. u.a. – k) eine Art Handpauke (tympanum), Auct. b. Suet. Aug. 78 (wo es aber das Volk in bezug auf Augustus für »Erdkreis« nimmt). – C) übtr., ein uns unbekannter Fisch, Plin. 32, 14. – / Ungew. Abl. orbi, Lucr. 5, 705 u. 1164. Varro r. r. 3, 5, 16; 3, 16, 5. Cic. Arat. 340 u. 363. Manil. 5, 128 u. 279; in der Verbindung toto in orbi terrarum, Lucr. 5, 74; 6, 629: ex orbi terrarum, P. Rutil, fr. b. Charis. 139, 18: u. im lokat. orbi terrarum, Lucr. 2, 543. Cic. de rep. 5, 10; Verr. 4, 82; de domo 10, 24: ebenso orbi terrae, Cic. Sest. 66. Vgl. Charis. 139, 20. – Nbf. orbs, Ven. Fort. carm. 8, 6 (7), 198; 9, 3, 14. – Nbf. urbis, Corp. inscr. Lat. 9, 5940, 2.

    lateinisch-deutsches > orbis

  • 6 Scytha

    Scytha, ae, m. u. Scythēs, ae, m. (Σκύθης), der Szythe, Nom. Scythes, Cic. Tusc. 5, 90. Hor. carm. 2, 11, 1 u. 4, 14, 42. Plin. 7, 198. Flor. Vergil. or. an. poët. p. 107, 31 Halm. Sen. Hipp. (Phaedr.) 167 (173). Ps. Apul. Asclep. 24: Akk. Scythen, Hor. carm. 4, 5, 25. Plin. 7, 197: Nom. Scytha, Phaedr. 3. prol. 52. Lucan. 10, 454. Avien. descr. orb. 906. Vopisc. Aurel. 3, 5. Vulg. Coloss. 3, 11. Ven. Fort. carm. 5, 6, 218. Prisc. 5, 5: Akk. Scytham, Lact. 3, 25, 18: Abl. Scytha, Tac. ann. 2, 60 (wo es = Szythenland). Tert. adv. Marc. 1, 1. – Plur. Scythae, die Szythen, ein unbestimmter Name, bald eines Volkes, bald aller nomadischen Völker, die im Norden des Schwarzen und Kaspischen Meeres bis tief in das östliche Asien hin ihre Wohnsitze hatten, Mela 2, 1, 2; 1, 2, 3 (1. § 11 u. 12) sq. Cic. Verr. 5, 150. – als (poet.) Adi. Scythēs u. Scytha, ae, comm., szythisch, Nom. Taurus Scythes, Sen. Hipp. (Phaedr.) 906 (914): Akk. pontum Scythen, den Pontus Euxinus, Sen. Herc. fur. 1210 L.: Nom. pontus Scytha, Stat. Theb. 11, 437: Akk. Plur. Scythas zmaragdos, Mart. 4, 28, 4. – Dav.: A) Scythia, ae, f. (Σκυθία), das Land der Szythen, Szythien, Verg., Ov. u. Mela. – B) Scythicus, a, um (Σκυθικός), zu den Szythen gehörig, szythisch, a) eig.: tegimen, Cic.: arcus, Ov.: amnis, Tanaīs, Hor.: Oceanus, Eismeer, Plin.; Pontus Euxinus, Val. Flacc.: rupes, Mart. u. Auson.: convallis, Claud.: Diana, die taurische, Ov.: Scythica herba u. subst. bl. Scythicē, ēs, f., eine Pflanze, Plin. – b) = parthisch, pharetra, Lucan. – C) Scythis, idis, f. (Σκυθίς), szythisch, subst., eine Szythin, Ov. u. Val. Flacc.: vorzugsw. vom szythischen Edelstein, Mart. Cap. 1. § 67 u. (neben smaragdus u. iaspis) 75. – D) Scythissa, ae, f., eine Szythin, mater, Nep. Dat. 1. § 1.

    lateinisch-deutsches > Scytha

  • 7 video

    video, vīdī, vīsum, ēre ( altindisch véda, ich weiß, griech. ειδον, St. Ϝιδ, οιδα für Ϝοιδα, gotisch witan, ahd. wizzan, wissen), sehen, I) sehend sein, 1) Sehkraft haben u. vermittelst der Sehkraft die Gegenstände erkennen-, sehen können, a) absol.: propter imbecillitatem iam non audit aut non videt, Cels.: clare v. oculis, hell sehen, helle Augen haben, Plaut.: bene v. oculis, gut s., gute Augen haben, Cic.: perplexe vides, siehst nicht recht, Plaut.: v. acrius, Cic.: v. in aqua obtunsius, in terra acutissime (v. Krokodil), Solin.: quam longe videmus? wie weit reicht unser Blick? Cic. – sensus videndi, Gesichtssinn, Cic.: videndi facultas, Cels. – b) m. Acc.: at ille nescio qui mille et octoginta stadia quod abesset videbat (die Gegenstände in einer Entfernung von 1080 St. erkennen konnte), Cic.: quaedam volucres longius (sc. vident), sehen weiter, Cic.: non nulli, cum aliquamdiu nihil vidissent (nichts sehen-, erkennen konnten), repentinā profusione alvi lumen receperunt, Cels. – 2) prägn., sehen, die Augen offen haben = erwacht sein, Verg. ecl. 6, 21.

    II) etwas sehen, schauen, d.i. A) erblicken, mit den Augen gewahren, AA) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: α) v. Pers.: ego Catuli Cumanum ex eo loco video; Pompeianum non cerno, Cic.: o praeclarum prospectum! Puteolos videmus: at familiarem nostrum C. Avianum, fortasse in porticu Neptuni ambulantem, non videmus, Cic.: quod non vidisset pro viso sibi renuntiasse, Caes.: ut te viderem et viserem, um dich zu sehen u. nachzusehen, wie du dich befändest, Cic. – m. dopp. Acc., quem puerum vidisti formosum, hunc vides deformem in senecta, Varro LL. 5, 5. – m. Partiz. als Objekt, adulescentium greges Lacedaemone vidimus ipsi incredibili contentione certantes pugnis, calcibus etc., wie sie kämpften, Cic. – m. Acc. u. Infin., suos fugere et concīdi videbat, Caes.: cum suos interfici viderent, Caes.: scindi videres vincula, da konnte man sehen, Liv.: so auch serpentes errare videres, Hor.: wechselnd mit dem Partiz., Hor. carm. 3, 5, 21 sqq. – m. cum u. Konj., dies et noctes virum summā virtute et prudentiā videbamus, philosopho cum operam daret, Q. Tuberonem, Cic. – im Passiv, ubi sol sex mensibus continuis non videtur, Varro: negat sibi umquam, cum oculum torsisset, duas ex lucerna flammulas esse visas, Cic. – β) v. Lebl., triclinium hortum et gestationem videt, Plin. ep. 2, 17, 13: triclinium valvis pratum multumque ruris videt, Plin. ep. 5, 6, 19: Appenninus Gallica rura videt devexasque excipit Alpes, Lucan.: pontus quidquid Scythicus a tergo videt, Sen. poët.: quae nascentem videt ora solem, nach Osten liegt, Sen. poët. – v. Zeiten, vidit noctem dies, Sen. poët. – u.v. Ereignissen, sanguinem extremae dapes videbunt et cruor Baccho incĭdet, Sen. poët. – b) sehen = antreffen, nostri saeculi medicus, quem nuper vidimus, den ich noch vor kurzem gesehen habe, d.i. der noch vor k. gelebt hat, Cels.: attonitos raro videmus, Cels.: interdum lumbricos, interdum teretes videmus, Cels. – bes. nach angestellter Beobachtung, beobachten, raro admodum, adeo ut magni professores numquam se vidisse memoriae mandaverint, Cels. – c) sehen = lesen, reiectum esse ab Asclepiade vomitum in eo volumine, quod de tuenda sanitate composuit, video, Cels. – d) leben = erleben, α) eine Zeit lebend erreichen, utinam eum diem videam, cum etc., Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos laetissimosque viderit, Cic. – β) im Leben, in einer Zeit ein Übel erfahren od. eines Gutes teilhaftig werden, quam miseriam vidi! Ter.: suo toto consulatu somnum non vidisse, Cic.: nimis sero imperia immodica et regni paterni speciem, Liv.: clarissimas victorias aetas nostra vidit, Cic. – v. lebl. Subjj., et casus abies visura marinos, Verg.

    2) übtr., übh. mit den Sinnen wahrnehmen, wie unser sehen, mugire videbis sub pedibus terram et descendere montibus ornos, Verg.: tum videres stridere secretā divisos aure susurros, Hor.: naso pol iam haec quidem videt plus quam oculis, Plaut.: caseus, qui vehementior vetustate fit, vel eā mutatione, quam in eo transmarino videmus, sehen (vermittels des Geschmackssinnes), Cels.

    BB) bildl., vermittels der inneren Sinne sehen, 1) = wahrnehmen, merken, einsehen, begreifen, quem exitum ego tam video animo, quam ea, quae oculis cernimus, Cic.: si dormientes aliquid animo videre videamur, Cic.: alqm od. alqd in somnis, Cic., secundum quietem, Cic., per somnum oder per quietem, Iustin.: somnia, Tr. sehen, -haben, Cic.: acutius atque acrius vitia in dicente quam recta, Cic.: plus, weiter sehen, einen tieferen Blick haben, Cic.: u. so plus in re publica, einen tieferen politischen Blick haben, Cic.: in futurum, Liv.: aliena melius videre et diiudicare, Ter. – ut quod viderit, non viderit (merkt), Plaut.: exterae gentes, cum subtilem medicinae rationem non noverint, communia tantum vident, Cels.: quod ego, cur nolim, nihil video, Cic. – mit dopp. Acc., quem virum P. Crassum vidimus! Cic. de sen. 61: cum invidiosum se propter nimias opes videret, Iustin. 32, 4, 4. – m. Acc. u. Infin., vidit magno se fore periculo, nisi etc., Nep.: etsi (Datis) non aequum locum videbat suis, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz, equidem, cuius criminis reus sim, non video, Curt.: vide, quantum fidei tuae credam, Curt.

    2) im Passiv, den Schein haben, scheinen, dünken, als etwas erscheinen, für etwas gehalten werden, gelten, a) übh.: α) m. bl. Nom. des Prädikats: ut imbelles timidique videamur, Cic.: quod utile videretur, Cic.: multo rem turpiorem fore et iniquiorem visum iri intellegebant, Cic.: ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis, Cic. – m. persönl. Dat., quae quibusdam admirabilia videntur, Cic.: a natura mihi videtur potius quam ab indigentia orta amicitia, Cic.: quod idem Scipioni videbatur, Cic. – β) m. Infin., oft = ich glaube, sperare videor, ich glaube hoffen zu dürfen, Cic.: ut beate vixisse videar, Cic.: solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt, Cic.: videre iam videor populum a senatu disiunctum, Cic. – mit persönl. Dat., videor mihi perspicere ipsum animum, Cic. – γ) m. Nom. u. Infin.: ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur, Cic.: ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur, Cic.: quia videbatur et Limnaeum eodem tempore oppugnari posse, Liv. – m. persönl. Dat., divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia, Cic. – δ) mit Acc. u. Infin. = es hat den Anschein, non mihi videtur, ad beate vivendum satis posse virtutem, Cic.: quae vult videri se esse prudentiam, Cic. – ε) m. Partic. Fut. act. statt des Infin.: eius praecepta sic optime divisuri videmur, ut etc., Quint. 5. prooem. § 5: igitur ut Aratus ab Iove incipiendum putat, ita nos rite coepturi ab Homero videmur, Quint. 10, 1, 46. – b) behutsamer Ausdruck in amtlichen Erklärungen statt der bestimmten Entscheidung: maiores nostri voluerunt, quae iurati iudices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut videri pronuntiarent, Cic. (u. so v. Richter, deinde secessi et ex consilii sententia ›videtur‹ inquam, Plin. ep. 5, 1, 6): fecisse videri pronuntiat, Cic.: cum pontifices decressent, videri posse sine religione eam partem areae mihi restitui, Cic.: consul adiecit senatusconsultum, Ambraciam non videri vi captam esse, Liv. – c) prägn., videtur (alci), es erscheint, dünkt gut, gefällt, beliebt (jmdm.), es ist jmd. der Meinung, es glaubt jmd., eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, Cic.: tibi si videbitur, villis illis utere, quae etc., Cic.: qui imitamur quos cuique visum est, Cic.: quem videretur ei cum imperio mitteret, Liv.: ubi visum est, Caes.: ut Hippocrati visum est, Cels.: m. folg. Infin., nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., ubi ei videbatur horam esse tertiam, Varro LL. 6, 89.

    B) Jmd. od. etw. sehen, schauen = beschauen, ansehen, AA) eig.: a) übh.: mulieres et pueri, qui visum processerant, um zu schauen, den Kampf mit anzusehen, Sall. – v. nascentem placido lumine, Hor.: niveus videri, anzuschauen wie Schnee, Hor.: alqm videre non posse, jmd. nicht ersehen (nicht ausstehen) können, Cic. – impers., De. Vide sis modo etiam (sieh nur her, sieh mich nur an). Ly. Visum est, hab' schon gesehen, Plaut. – b) nach etwas sehen, nachsehen, zusehen, vide sis signi quid siet, sieh doch nach, was es für ein Siegel ist, sieh doch zuvor das S. an, Plaut.: vide tali ubi sint, Plaut.: illud vide, os ut sibi distorsit carnifex, Ter. – c) jmd. sehen = jmd. aufsuchen und sprechen, Othonem vide, Cic.: videbis hominem, Cic.: rogo, mane Plinium videas domi, Plin. ep. – v. Arzte, einen Kranken sehen = besuchen, qui (medici) aegrum raro vident, Cels. – d) besorgend nach etw. sehen, etw. besorgen, aliud (vinum) lenius vide, Ter.: dulciculae potionis aliquid et cibi, Cic.: alci prandium, Cic.: puerum iubet Taurus oleum in aulam videre, Gell. – e) mit Vertrauen auf jmd. sehen, me vide, sieh auf mich = vertraue auf mich, verlaß dich auf mich, ich bin dir gut dafür, Komik, u. Sen. (s. Brix Plaut. trin. 808. Westerh. Ter. Andr. 2, 2, 13. p. 97 Stallb.). – f) auf jmd. als Vorbild sehen, achten, quin tu me vides? warum siehst du nicht auf mich? da sieh nur auf mich (wie ich es gemacht habe)! Cic. Pis. 61. – g) etwas gleichgültig mit ansehen, gleichgültig zusehen, tantum pro! degeneramus a parentibus nostris, ut praeter quam nuper oram illi suam Punicas vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nos nunc plenam hostium iam factam videamus? Liv. 22, 14, 6: u. so Liv. 6, 14, 4; 6, 18, 8 u.a.

    BB) bildl., mit dem Verstande, Geiste usw. sehen, ins Auge fassen, a) in Betrachtung-, in Erwägung ziehen, zusehen = überlegen, erwägen, bedenken, alio loco de oratorum animo videro, Cic.: nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent, Cic.: id primum videamus, quatenus amor in amicitia progredi debeat, Cic.: videas... et consideres, quid agas, Cic.: ipse viderit, er mag selbst zusehen (mich kümmert's nicht), Cic.: quam id recte faciam, viderint sapientes, Cic.: sitne malum dolere, Stoici viderint, Cic.: videre oportet, nervine id vitium an cutis sit, Cels.: videndum est, num etc., Cels.: ante omnia videndum est, tristes an hilares sint (insanientes), Cels. – b) sich um etw. bekümmern, sich nach etw. umsehen, sich mit etw. befassen, für etw. Sorge tragen, sorgen, auf etw. achten, zusehen, daß oder daß nicht usw., viderint ista officia viri boni, Cic.: negotia mea videbis, Cic.: viderit ista deus, Ov.: post de matre videro, Ter.: videndum sibi esse aliud consilium, Cic. – m. folg. ut od. ne u. Konj., ut habeas (comites etc.), diligenter videbis, Cic.: videret, ut quam primum tota res transigeretur, Cic.: illud videndum est, ne quis nervus laedatur, Cels.: videant consules, ne quid res publica detrimenti capiat od. accipiat, Cic.: videndum est, ne obsit benignitas... tum, ut pro dignitate cuique tribuatur, Cic.: vide (nimm dich in acht), ne post mortem meam mentiaris te vicisse, Sen.: vide, ne nulla sit divinatio, es dürfte wohl keine D. geben, Cic.: dagegen videndum est, ne non satis sit, es dürfte wohl nicht genug sein, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, tu, quemadmodum his satisfacias, videris, magst zusehen, Cic.: u. absol., viderit, da mag ein anderer zusehen, Ov. trist. 5, 2, 43 u.a. (s. dazu Platz). – c) etwas im Auge haben = etw. beabsichtigen, maius quiddam, Cic.: vidit aliud, er hat andere Absichten, Cic.: v. gloriam, Liv. – / redupliziertes Plusqu.-Perf. videderant, Itala (Fuld.) Marc. 16, 14: vulg. Fut. videas, Itala num. 23, 13: videant, Itala Iob 21, 20: parag. Infin. viderier, Ter. Hec. 759. Cic. de domo 136. Gell. 3, 7, 8 u. 15, 2, 1. Arnob. 7, 46 in. – 2. Pers. Imperat. Akt. verkürzt in der Verbindung vidĕ sis, Plaut. Pseud. 48 u. sis vidĕ, Plaut. Pseud. 152.

    lateinisch-deutsches > video

  • 8 boreas

    boreās, ae, m. (acc. -am, -an) [st2]1 [-] borée, aquilon (vent du nord). [st2]2 [-] Borée (fils de Strymon, qui enleva Orithye). [st2]3 [-] le septentrion.    - [gr]gr. βορέας.
    * * *
    boreās, ae, m. (acc. -am, -an) [st2]1 [-] borée, aquilon (vent du nord). [st2]2 [-] Borée (fils de Strymon, qui enleva Orithye). [st2]3 [-] le septentrion.    - [gr]gr. βορέας.
    * * *
        Boreas, Boreae, pen. corr. Virg. Vent de Bize.
    \
        Boreas Alpinus. Virg. Qui vient ou souffle des Alpes.
    \
        Arctous. Senec. Septentrional, ou Soufflant de Septentrion.
    \
        Praeceps. Ouid. Impetueux.
    \
        Sarmaticus. Senec. Venant de Sarmatie.
    \
        Scythicus. Stat. Venant de Scythie.

    Dictionarium latinogallicum > boreas

  • 9 orbis

    orbis, is, m., jede Rundung, I) der Kreis, A) im allg.: in orbem torquere, Cic.: equitare in orbem, ringsherum, in einem Kreise, Ov.: orbem ducere, Sen., od. efficere, Ov., einen Kreis machen: digitum iusto orbe terit anulus, paßt gerade an den Finger, Ov.: orbis saltatorius, Tanzreif, Cic.: orb. laneus, wollene Binde, Prop.: orb. rotae, Felgen, Ov., Plin. u.a.: interior pars urbis, cui brevior munitionis orbis (ein engerer Mauerkreis) circumiectus erat, Liv. – B) insbes.: 1) als milit. t. t. = ein Kreis, Karree, orbem facere, Caes. u. Sall.: in orbem consistere, Caes.: in orbem coire, Liv.: orbem colligere, volvere, Liv.: in orbem se tutari, Liv. – 2) von Himmelskreisen: orb. signifer, der Tierkreis, Cic.: orbes finientes, der Horizont, Cic.: orbis lacteus (γαλαξίας κύκλος), die Milchstraße, Cic. – 3) v. den Windungen, kreisförmigen Bewegungen, immensi orbes, der Schlangen, Verg.: columbarum crebris pedum orbibus adulatio, Plin. – v. Kreislaufe des Jahres, annuus exactis completur mensibus orbis, ex quo etc., Verg.: triginta magnos volvendis mensibus orbes imperio explebit, Jahresläufe, Verg. – temporum orbes, Curt. – v. Kreislaufe der Geschäfte, der Erscheinungen, imperium per omnes in orbem ibat, ging im Kreise-, ging die Reihe herum, Liv.: ut idem in singulos annos orbis volveretur, damit sich derselbe Kreislauf (der Er-
    ————
    scheinungen) regelmäßig alle Jahre wiederhole, Liv. – v. der periodischen Abrundung, Periode der Rede, orationis od. verborum, Cic.: ut forma ipsa concinnitasque verborum conficiat orbem suum, Cic. – v. abgeschlossenen Kreise von Ansichten, explosae eiectaeque sententiae Pyrrhonis, Aristonis, Erilli, quod in hunc orbem, quem circumscripsimus, incĭdere non possunt (weil sie in den von uns beschriebenen Kreis nicht fallen dürfen), adhibendae omnino non fuerunt, Cic. de fin. 5, 23; vgl. Hor. de art. poët. 132. – v. abgeschlossenen Kreis, dem Inbegriff der Enzyklopädie der Wissenschaften, orbis doctrinae, Übersetzung von εγκύκλιος παιδεία, Quint. 1, 10, 1. – v. abgeschlossenen Kreis, dem Inbegriff der Länder und ihrer Bewohner auf der Erde, orbis terrarum, der Erdkreis, die Welt (versch. von orbis terrae, s. unten no. II, B, 1, c), Cic. u.a.: velut conventum terrarum orbis (der ganzen Welt) acturus, Iustin.: u. bl. orbis, zB. alter orbis, ein zweiter Erdkreis, eine neue Welt, Vell. 2, 46, 1. Flor. 3, 10, 16: bes. v. röm. Reiche, orbis noster, Vell. 1, 2, 3 (vgl. 124, 1 u. 126, 3): orbis Romanus, Aur. Vict. epit. 41, 19: orbis totus, Sen. contr. 1. pr. 11. Corp. inscr. Lat. 8, 27 u. 1179: orbis pacator, ibid. 1579. – II) die Scheibe, A) im allg.: orb. mensae, ein rundes Tischblatt, Ov.: orb. genuum, die Kniescheibe, Ov. – B) insbes.: 1) v. Weltkörpern: a) die Scheibe der Sonne und des
    ————
    Mondes, solis orbis, Liv. u. Vell.: u. so bl. lucidus orbis erit, Verg.: v. Monde, lunae orbis fulgens, Lact.: luna implet orbem, Ov. – b) der Himmel, Verg. u. Hor. – c) orbis terrae (hier nicht terrarum, s. oben no. I, B, 3 a. E.), die Erdscheibe, nach der Meinung der Alten, die Erde, das Erdenrund, α) übh.: orbis terrae circuitio, Vitr.: veram mensuram orbis terrae colligere, den Umfang der Erde genau berechnen, Vitr.: ager Campanus orbis terrae pulcherrimus, Cic.: summum consilium orbis terrae, Cic. – β) poet. wie unser Erde = Land, Gebiet, Gegend, Eous, das Morgenland, Ov.: Scythicus, Ov. – γ) poet. = Reich, di te summoveant orbe suo, Ov.: Crete, qui meus est orbis, Ov. – δ) meton. = das Menschengeschlecht, orbis terrae iudicio ac testimonio comprobari, Cic.: toti salutifer orbi cresce puer, Ov. – 2) v. anderen Gegenständen: a) ein runder Tisch (bes. v. Marmor), Mart. u. Iuven. – b) ein mit runden Stücken von buntem Marmor eingelegter Fußboden, Iuven. 11, 175. – c) die runde Scheibe des discus, quo ictus ab orbe cadas, Ov. Ib. 586. – d) die Wagschale, Tibull. 4, 1, 44. – e) der Spiegel, Mart. 9, 18, 5. – f) der Schild, Verg., Petron. u.a. – g) das Rad, Verg. georg. 3, 361. – u. v. Rade der Fortuna, Tibull. 1, 5, 70. Ov. trist. 5, 8, 7; ex Pont. 2, 3, 56. – bildl., festive et minore sonitu, quam putaram, orbis in hac re publica est conversus, hat sich das Rad (der Politik) gedreht,
    ————
    Cic. ad Att. 2, 9, 1: u. so sic orbem rei publicae esse conversum, ut vix sonitum audire, vix impressam orbitam videre possemus, ibid. 2, 21, 2: circumagetur hic orbis, das Blatt wird sich wenden, Liv. 42, 42, 6. – h) die Drehscheibe an der Öl- u. Weinkelter, Cato r. r. 11, 2; 13, 1; 18, 9 u. ö. – i) die Höhlung, der Kreis der Augen, Ov.: u. die Augen selbst, Ov. u.a. – k) eine Art Handpauke (tympanum), Auct. b. Suet. Aug. 78 (wo es aber das Volk in bezug auf Augustus für »Erdkreis« nimmt). – C) übtr., ein uns unbekannter Fisch, Plin. 32, 14. – Ungew. Abl. orbi, Lucr. 5, 705 u. 1164. Varro r. r. 3, 5, 16; 3, 16, 5. Cic. Arat. 340 u. 363. Manil. 5, 128 u. 279; in der Verbindung toto in orbi terrarum, Lucr. 5, 74; 6, 629: ex orbi terrarum, P. Rutil, fr. b. Charis. 139, 18: u. im lokat. orbi terrarum, Lucr. 2, 543. Cic. de rep. 5, 10; Verr. 4, 82; de domo 10, 24: ebenso orbi terrae, Cic. Sest. 66. Vgl. Charis. 139, 20. – Nbf. orbs, Ven. Fort. carm. 8, 6 (7), 198; 9, 3, 14. – Nbf. urbis, Corp. inscr. Lat. 9, 5940, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orbis

  • 10 Scytha

    Scytha, ae, m. u. Scythēs, ae, m. (Σκύθης), der Szythe, Nom. Scythes, Cic. Tusc. 5, 90. Hor. carm. 2, 11, 1 u. 4, 14, 42. Plin. 7, 198. Flor. Vergil. or. an. poët. p. 107, 31 Halm. Sen. Hipp. (Phaedr.) 167 (173). Ps. Apul. Asclep. 24: Akk. Scythen, Hor. carm. 4, 5, 25. Plin. 7, 197: Nom. Scytha, Phaedr. 3. prol. 52. Lucan. 10, 454. Avien. descr. orb. 906. Vopisc. Aurel. 3, 5. Vulg. Coloss. 3, 11. Ven. Fort. carm. 5, 6, 218. Prisc. 5, 5: Akk. Scytham, Lact. 3, 25, 18: Abl. Scytha, Tac. ann. 2, 60 (wo es = Szythenland). Tert. adv. Marc. 1, 1. – Plur. Scythae, die Szythen, ein unbestimmter Name, bald eines Volkes, bald aller nomadischen Völker, die im Norden des Schwarzen und Kaspischen Meeres bis tief in das östliche Asien hin ihre Wohnsitze hatten, Mela 2, 1, 2; 1, 2, 3 (1. § 11 u. 12) sq. Cic. Verr. 5, 150. – als (poet.) Adi. Scythēs u. Scytha, ae, comm., szythisch, Nom. Taurus Scythes, Sen. Hipp. (Phaedr.) 906 (914): Akk. pontum Scythen, den Pontus Euxinus, Sen. Herc. fur. 1210 L.: Nom. pontus Scytha, Stat. Theb. 11, 437: Akk. Plur. Scythas zmaragdos, Mart. 4, 28, 4. – Dav.: A) Scythia, ae, f. (Σκυθία), das Land der Szythen, Szythien, Verg., Ov. u. Mela. – B) Scythicus, a, um (Σκυθικός), zu den Szythen gehörig, szythisch, a) eig.: tegimen, Cic.: arcus, Ov.: amnis, Tanaīs, Hor.: Oceanus, Eismeer, Plin.; Pontus Euxinus, Val.
    ————
    Flacc.: rupes, Mart. u. Auson.: convallis, Claud.: Diana, die taurische, Ov.: Scythica herba u. subst. bl. Scythicē, ēs, f., eine Pflanze, Plin. – b) = parthisch, pharetra, Lucan. – C) Scythis, idis, f. (Σκυθίς), szythisch, subst., eine Szythin, Ov. u. Val. Flacc.: vorzugsw. vom szythischen Edelstein, Mart. Cap. 1. § 67 u. (neben smaragdus u. iaspis) 75. – D) Scythissa, ae, f., eine Szythin, mater, Nep. Dat. 1. § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Scytha

  • 11 video

    video, vīdī, vīsum, ēre ( altindisch véda, ich weiß, griech. ειδον, St. ιδ, οιδα für οιδα, gotisch witan, ahd. wizzan, wissen), sehen, I) sehend sein, 1) Sehkraft haben u. vermittelst der Sehkraft die Gegenstände erkennen-, sehen können, a) absol.: propter imbecillitatem iam non audit aut non videt, Cels.: clare v. oculis, hell sehen, helle Augen haben, Plaut.: bene v. oculis, gut s., gute Augen haben, Cic.: perplexe vides, siehst nicht recht, Plaut.: v. acrius, Cic.: v. in aqua obtunsius, in terra acutissime (v. Krokodil), Solin.: quam longe videmus? wie weit reicht unser Blick? Cic. – sensus videndi, Gesichtssinn, Cic.: videndi facultas, Cels. – b) m. Acc.: at ille nescio qui mille et octoginta stadia quod abesset videbat (die Gegenstände in einer Entfernung von 1080 St. erkennen konnte), Cic.: quaedam volucres longius (sc. vident), sehen weiter, Cic.: non nulli, cum aliquamdiu nihil vidissent (nichts sehen-, erkennen konnten), repentinā profusione alvi lumen receperunt, Cels. – 2) prägn., sehen, die Augen offen haben = erwacht sein, Verg. ecl. 6, 21.
    II) etwas sehen, schauen, d.i. A) erblicken, mit den Augen gewahren, AA) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: α) v. Pers.: ego Catuli Cumanum ex eo loco video; Pompeianum non cerno, Cic.: o praeclarum prospectum! Puteolos videmus: at familiarem nostrum
    ————
    C. Avianum, fortasse in porticu Neptuni ambulantem, non videmus, Cic.: quod non vidisset pro viso sibi renuntiasse, Caes.: ut te viderem et viserem, um dich zu sehen u. nachzusehen, wie du dich befändest, Cic. – m. dopp. Acc., quem puerum vidisti formosum, hunc vides deformem in senecta, Varro LL. 5, 5. – m. Partiz. als Objekt, adulescentium greges Lacedaemone vidimus ipsi incredibili contentione certantes pugnis, calcibus etc., wie sie kämpften, Cic. – m. Acc. u. Infin., suos fugere et concīdi videbat, Caes.: cum suos interfici viderent, Caes.: scindi videres vincula, da konnte man sehen, Liv.: so auch serpentes errare videres, Hor.: wechselnd mit dem Partiz., Hor. carm. 3, 5, 21 sqq. – m. cum u. Konj., dies et noctes virum summā virtute et prudentiā videbamus, philosopho cum operam daret, Q. Tuberonem, Cic. – im Passiv, ubi sol sex mensibus continuis non videtur, Varro: negat sibi umquam, cum oculum torsisset, duas ex lucerna flammulas esse visas, Cic. – β) v. Lebl., triclinium hortum et gestationem videt, Plin. ep. 2, 17, 13: triclinium valvis pratum multumque ruris videt, Plin. ep. 5, 6, 19: Appenninus Gallica rura videt devexasque excipit Alpes, Lucan.: pontus quidquid Scythicus a tergo videt, Sen. poët.: quae nascentem videt ora solem, nach Osten liegt, Sen. poët. – v. Zeiten, vidit noctem dies, Sen. poët. – u.v. Ereignissen, sanguinem extremae dapes videbunt et cruor Baccho incĭdet, Sen.
    ————
    poët. – b) sehen = antreffen, nostri saeculi medicus, quem nuper vidimus, den ich noch vor kurzem gesehen habe, d.i. der noch vor k. gelebt hat, Cels.: attonitos raro videmus, Cels.: interdum lumbricos, interdum teretes videmus, Cels. – bes. nach angestellter Beobachtung, beobachten, raro admodum, adeo ut magni professores numquam se vidisse memoriae mandaverint, Cels. – c) sehen = lesen, reiectum esse ab Asclepiade vomitum in eo volumine, quod de tuenda sanitate composuit, video, Cels. – d) leben = erleben, α) eine Zeit lebend erreichen, utinam eum diem videam, cum etc., Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos laetissimosque viderit, Cic. – β) im Leben, in einer Zeit ein Übel erfahren od. eines Gutes teilhaftig werden, quam miseriam vidi! Ter.: suo toto consulatu somnum non vidisse, Cic.: nimis sero imperia immodica et regni paterni speciem, Liv.: clarissimas victorias aetas nostra vidit, Cic. – v. lebl. Subjj., et casus abies visura marinos, Verg.
    2) übtr., übh. mit den Sinnen wahrnehmen, wie unser sehen, mugire videbis sub pedibus terram et descendere montibus ornos, Verg.: tum videres stridere secretā divisos aure susurros, Hor.: naso pol iam haec quidem videt plus quam oculis, Plaut.: caseus, qui vehementior vetustate fit, vel eā mutatione, quam in eo transmarino videmus, sehen (vermittels des Geschmackssinnes), Cels.
    ————
    BB) bildl., vermittels der inneren Sinne sehen, 1) = wahrnehmen, merken, einsehen, begreifen, quem exitum ego tam video animo, quam ea, quae oculis cernimus, Cic.: si dormientes aliquid animo videre videamur, Cic.: alqm od. alqd in somnis, Cic., secundum quietem, Cic., per somnum oder per quietem, Iustin.: somnia, Tr. sehen, -haben, Cic.: acutius atque acrius vitia in dicente quam recta, Cic.: plus, weiter sehen, einen tieferen Blick haben, Cic.: u. so plus in re publica, einen tieferen politischen Blick haben, Cic.: in futurum, Liv.: aliena melius videre et diiudicare, Ter. – ut quod viderit, non viderit (merkt), Plaut.: exterae gentes, cum subtilem medicinae rationem non noverint, communia tantum vident, Cels.: quod ego, cur nolim, nihil video, Cic. – mit dopp. Acc., quem virum P. Crassum vidimus! Cic. de sen. 61: cum invidiosum se propter nimias opes videret, Iustin. 32, 4, 4. – m. Acc. u. Infin., vidit magno se fore periculo, nisi etc., Nep.: etsi (Datis) non aequum locum videbat suis, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz, equidem, cuius criminis reus sim, non video, Curt.: vide, quantum fidei tuae credam, Curt.
    2) im Passiv, den Schein haben, scheinen, dünken, als etwas erscheinen, für etwas gehalten werden, gelten, a) übh.: α) m. bl. Nom. des Prädikats: ut imbelles timidique videamur, Cic.: quod utile videretur, Cic.: multo rem turpiorem fore et iniquiorem
    ————
    visum iri intellegebant, Cic.: ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis, Cic. – m. persönl. Dat., quae quibusdam admirabilia videntur, Cic.: a natura mihi videtur potius quam ab indigentia orta amicitia, Cic.: quod idem Scipioni videbatur, Cic. – β) m. Infin., oft = ich glaube, sperare videor, ich glaube hoffen zu dürfen, Cic.: ut beate vixisse videar, Cic.: solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt, Cic.: videre iam videor populum a senatu disiunctum, Cic. – mit persönl. Dat., videor mihi perspicere ipsum animum, Cic. – γ) m. Nom. u. Infin.: ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur, Cic.: ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur, Cic.: quia videbatur et Limnaeum eodem tempore oppugnari posse, Liv. – m. persönl. Dat., divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia, Cic. – δ) mit Acc. u. Infin. = es hat den Anschein, non mihi videtur, ad beate vivendum satis posse virtutem, Cic.: quae vult videri se esse prudentiam, Cic. – ε) m. Partic. Fut. act. statt des Infin.: eius praecepta sic optime divisuri videmur, ut etc., Quint. 5. prooem. § 5: igitur ut Aratus ab Iove incipiendum putat, ita nos rite coepturi ab Homero videmur, Quint. 10, 1, 46. – b) behutsamer Ausdruck in amtlichen Erklärungen statt der bestimmten Entscheidung: maiores nostri voluerunt, quae iurati iudices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut videri pronuntia-
    ————
    rent, Cic. (u. so v. Richter, deinde secessi et ex consilii sententia ›videtur‹ inquam, Plin. ep. 5, 1, 6): fecisse videri pronuntiat, Cic.: cum pontifices decressent, videri posse sine religione eam partem areae mihi restitui, Cic.: consul adiecit senatusconsultum, Ambraciam non videri vi captam esse, Liv. – c) prägn., videtur (alci), es erscheint, dünkt gut, gefällt, beliebt (jmdm.), es ist jmd. der Meinung, es glaubt jmd., eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, Cic.: tibi si videbitur, villis illis utere, quae etc., Cic.: qui imitamur quos cuique visum est, Cic.: quem videretur ei cum imperio mitteret, Liv.: ubi visum est, Caes.: ut Hippocrati visum est, Cels.: m. folg. Infin., nunc autem visum est mihi de senectute aliquid ad te conscribere, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., ubi ei videbatur horam esse tertiam, Varro LL. 6, 89.
    B) Jmd. od. etw. sehen, schauen = beschauen, ansehen, AA) eig.: a) übh.: mulieres et pueri, qui visum processerant, um zu schauen, den Kampf mit anzusehen, Sall. – v. nascentem placido lumine, Hor.: niveus videri, anzuschauen wie Schnee, Hor.: alqm videre non posse, jmd. nicht ersehen (nicht ausstehen) können, Cic. – impers., De. Vide sis modo etiam (sieh nur her, sieh mich nur an). Ly. Visum est, hab' schon gesehen, Plaut. – b) nach etwas sehen, nachsehen, zusehen, vide sis signi quid siet, sieh doch nach, was es für ein Siegel ist, sieh doch zuvor das
    ————
    S. an, Plaut.: vide tali ubi sint, Plaut.: illud vide, os ut sibi distorsit carnifex, Ter. – c) jmd. sehen = jmd. aufsuchen und sprechen, Othonem vide, Cic.: videbis hominem, Cic.: rogo, mane Plinium videas domi, Plin. ep. – v. Arzte, einen Kranken sehen = besuchen, qui (medici) aegrum raro vident, Cels. – d) besorgend nach etw. sehen, etw. besorgen, aliud (vinum) lenius vide, Ter.: dulciculae potionis aliquid et cibi, Cic.: alci prandium, Cic.: puerum iubet Taurus oleum in aulam videre, Gell. – e) mit Vertrauen auf jmd. sehen, me vide, sieh auf mich = vertraue auf mich, verlaß dich auf mich, ich bin dir gut dafür, Komik, u. Sen. (s. Brix Plaut. trin. 808. Westerh. Ter. Andr. 2, 2, 13. p. 97 Stallb.). – f) auf jmd. als Vorbild sehen, achten, quin tu me vides? warum siehst du nicht auf mich? da sieh nur auf mich (wie ich es gemacht habe)! Cic. Pis. 61. – g) etwas gleichgültig mit ansehen, gleichgültig zusehen, tantum pro! degeneramus a parentibus nostris, ut praeter quam nuper oram illi suam Punicas vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nos nunc plenam hostium iam factam videamus? Liv. 22, 14, 6: u. so Liv. 6, 14, 4; 6, 18, 8 u.a.
    BB) bildl., mit dem Verstande, Geiste usw. sehen, ins Auge fassen, a) in Betrachtung-, in Erwägung ziehen, zusehen = überlegen, erwägen, bedenken, alio loco de oratorum animo videro, Cic.: nunc ea vi-
    ————
    deamus, quae contra ab his disputari solent, Cic.: id primum videamus, quatenus amor in amicitia progredi debeat, Cic.: videas... et consideres, quid agas, Cic.: ipse viderit, er mag selbst zusehen (mich kümmert's nicht), Cic.: quam id recte faciam, viderint sapientes, Cic.: sitne malum dolere, Stoici viderint, Cic.: videre oportet, nervine id vitium an cutis sit, Cels.: videndum est, num etc., Cels.: ante omnia videndum est, tristes an hilares sint (insanientes), Cels. – b) sich um etw. bekümmern, sich nach etw. umsehen, sich mit etw. befassen, für etw. Sorge tragen, sorgen, auf etw. achten, zusehen, daß oder daß nicht usw., viderint ista officia viri boni, Cic.: negotia mea videbis, Cic.: viderit ista deus, Ov.: post de matre videro, Ter.: videndum sibi esse aliud consilium, Cic. – m. folg. ut od. ne u. Konj., ut habeas (comites etc.), diligenter videbis, Cic.: videret, ut quam primum tota res transigeretur, Cic.: illud videndum est, ne quis nervus laedatur, Cels.: videant consules, ne quid res publica detrimenti capiat od. accipiat, Cic.: videndum est, ne obsit benignitas... tum, ut pro dignitate cuique tribuatur, Cic.: vide (nimm dich in acht), ne post mortem meam mentiaris te vicisse, Sen.: vide, ne nulla sit divinatio, es dürfte wohl keine D. geben, Cic.: dagegen videndum est, ne non satis sit, es dürfte wohl nicht genug sein, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, tu, quemadmodum his satisfacias, videris, magst zusehen,
    ————
    Cic.: u. absol., viderit, da mag ein anderer zusehen, Ov. trist. 5, 2, 43 u.a. (s. dazu Platz). – c) etwas im Auge haben = etw. beabsichtigen, maius quiddam, Cic.: vidit aliud, er hat andere Absichten, Cic.: v. gloriam, Liv. – redupliziertes Plusqu.-Perf. videderant, Itala (Fuld.) Marc. 16, 14: vulg. Fut. videas, Itala num. 23, 13: videant, Itala Iob 21, 20: parag. Infin. viderier, Ter. Hec. 759. Cic. de domo 136. Gell. 3, 7, 8 u. 15, 2, 1. Arnob. 7, 46 in. – 2. Pers. Imperat. Akt. verkürzt in der Verbindung vidĕ sis, Plaut. Pseud. 48 u. sis vidĕ, Plaut. Pseud. 152.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > video

  • 12 Scytha

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scytha

  • 13 Scythae

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scythae

  • 14 Scythia

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scythia

  • 15 Scythis

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scythis

  • 16 Scythissa

    Scytha, ae, m., and Scythes, ae, m., = Skuthês, a Scythian; sing. form Scytha, Phaedr. 3, prol. 52; Luc. 10, 454; Vulg. Col. 3, 11; cf. Lact. 3, 25, 18; Tac. A. 2, 60;

    form Scythes (class.),

    Cic. Tusc. 5, 32, 90; Hor. C. 2, 11, 1; 4, 14, 42; Plin. 7, 56, 57, § 198; cf. Hor. C. 4, 5, 25; Sen. Hippol. 167.— Mostly in plur.: Scythae, ārum, m., = Skuthai.
    I.
    The Scythians, a general designation of the nomadic tribes of the north of Europe and Asia, beyond the Black Sea, Mel. 2, 1, 2; 1, 2, 3 sq.; 3, 7, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81; 6, 17, 19, § 50; Cic. Verr. 2, 5, 58, § 150; Hor. C. 1, 35, 9; 3, 8, 23; 3, 24, 9; id. C. S. 55 et saep.—Hence,
    II.
    Scythes or Scytha, ae, adj. comm., Scythian:

    Taurus,

    Sen. Hippol. 906:

    Pontus,

    Stat. Th. 11, 437; Sen. Herc. Fur. 1210:

    pellis,

    Mart. 10, 62, 8:

    smaragdos,

    id. 4, 28, 4.—
    B.
    Scy-thĭa, ae, f., the country of the Scythians, Scythia, Mel. 1, 3, 4; 2, 1, 6; 3, 5, 6; Plin. 2, 50, 51, § 135; 4, 13, 27, § 941; Just. 2, 2; Cic. Pis. 8, 18; id. N. D. 2, 34, 88; Ov. M. 1, 64; 2, 224; id. Tr. 1, 3, 61; 3, 2, 1 et saep.—
    C.
    Scythĭcus, a, um, adj., Scythian:

    Oceanus,

    Mel. 1, 2, 1; Plin. 2, 17, 20, § 53: Ister, Ov.Tr.5, 1, 21:

    amnis,

    i. e. the Tanais, Hor. C. 3, 4, 36:

    orae,

    Ov. Tr. 4, 9, 17; id. M. 5, 649:

    montes,

    id. ib. 15, 285:

    sagitta,

    id. ib. 10, 588:

    tegimen,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    Diana,

    i. e. the Taurian Diana, Ov. M. 14, 331 et saep.—In partic.:

    herba,

    Plin. 27, 1, 1, § 2; more usually called Scythĭcē, ēs, f., id. 25, 8, 43, § 82; 26, 14, 87, § 146. —
    D.
    Scythis, ĭdis, f.
    1.
    A Scythian woman, Ov. M. 15, 360; Val. Fl. 5, 343.—
    2.
    The Scythian emerald, Mart. Cap. 1, §§ 67 and 75.—
    E.
    Scythissa, ae, f., a Scythian woman, Nep. Dat. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Scythissa

См. также в других словарях:

  • SCYTHICUS Mons — idem Caucaso, Coraxico et Moschico, Tauri pars, qua se in Boream extendit inter Fuxinum ad Occidentem, et Caspium ad Ortum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SCYTHICUS Sinus — pars maris Caspii, quam Scythae et Nomades accolunt, in ora Boreali Plin. loc. cit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Chthonius scythicus —   Chthonius scythicus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Galeodes scythicus —   Galeodes scythicus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Agnus Scythicus — Ag nus Scyth i*cus [L., Scythian lamb.] (Bot.) The Scythian lamb, a kind of woolly skinned rootstock. See {Barometz}. [Webster 1913 Suppl.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Agnus scythicus — Mittelalterliche Darstellung des Skythischen Lammes Darstellung aus dem Buch The Vegetable Lamb of Tartary Das Skythische Lamm (auch Pflanzliches Lamm od …   Deutsch Wikipedia

  • Agnus scythicus — (A. vegetabilis), fabelhaftes Geschöpf, s. u. Baromez …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Agnus scythicus — Agnus scythicus, s. Baranetz …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Agnus Scythicus — Agnus Scythĭcus, Skythisches Lamm, Fructus tartareus, der Stamm von Cibotium Barometz J. Sm., einem Farn der Cyatheazeen im südöstl. Asien; die den Stamm bedeckenden goldgelben, seidenglänzenden Haare werden in Ostasien als blutstillendes Mittel …   Kleines Konversations-Lexikon

  • scythe — [ sit ] adj. et n. • av. 1580; scytique « barbare » XVIe; lat. scythicus ♦ Qui est relatif à la Scythie, aux Scythes, peuple de l Antiquité qui habitait le sud de la Russie actuelle. On dit aussi SCYTHIQUE [ sitik ] adj. ⊗ HOM. Site. ● scythe… …   Encyclopédie Universelle

  • scythique — scythe [ sit ] adj. et n. • av. 1580; scytique « barbare » XVIe; lat. scythicus ♦ Qui est relatif à la Scythie, aux Scythes, peuple de l Antiquité qui habitait le sud de la Russie actuelle. On dit aussi SCYTHIQUE [ sitik ] adj. ⊗ HOM. Site. ●… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»