Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Salamīnius

  • 1 Salaminius

    I Salamīnius, a, um [ Salamis ] II Salamīnius, ī m.

    Латинско-русский словарь > Salaminius

  • 2 Salaminius

    Lewis & Short latin dictionary > Salaminius

  • 3 Salaminiacus

    Salamīniacus, a, um Lcn, Sil = Salaminius I

    Латинско-русский словарь > Salaminiacus

  • 4 Salamis

    Salamīs, īnis, Akk. īna, f. (Σαλαμίς), I) Insel u. Stadt im Saronischen Meerbusen, Eleusis u. Attika gegenüber, wo einst Telamon, Vater des Ajax u. des Teucer, herrschte u. in deren Nähe später (480 v. Chr.) Themistokles den Sieg über die Perser erfocht, j. Kuluri, Cic. de off. 1, 61; Tusc. 1, 110. Nep. Them. 2, 8. Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 242, 233 H. u. 8, 14. ext. 1. Hor. carm. 1, 7, 21. – latinisierte Form Salamīna, ae, f., Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 240, 21 H. (Akk. -am). Iustin. 2, 7, 7 (Genet. -ae) u. 44, 3, 2 (Akk. -am). Dict. 6, 4 Deder. (Akk. -am). Hieron. in epist. ad Philem. 1 sqq. (Akk. -am). Schol. Bob. ad Cic. Sest. 67. p. 311, 19 B. (Akk. -am), – u. spät. griech. Nbf. Salamīn (spätgriech. Σαλαμίν, ινος), Stat. Theb. 12, 627. – Hyg. fab. 173. – meton. – die Schlacht bei Salamis, Lucan. 3, 183. Flor. 2, 8, 13. – II) Stadt auf Cyprus, von Teucer erbaut, Cic. ad Att. 6, 1, 6. Ov. met. 14, 760: Akk. -ina, Hor. carm. 1, 7, 29. Vell. 1, 1. § 1. – Dav.: A) Salamīniacus, a, um (Σαλαμινιακός), zur Insel Salamis gehörig, salaminisch, Lucan. u. Sil. – B) Salamīnius, a, um (Σαλαμίνιος), a) zur Insel Salamis gehörig, salaminisch, tropaeum (vom Siege des Themistokles über die Perser), Cic.: so auch victoria, Nep.: Teucer, aus Salamis, Hor.: Aiax, Epit. Iliad. 197. – subst., Salamīniī, ōrum, m., die Einw. von Salamis, die Salaminier, Cic. u. Plin. – b) zur Stadt Salamis auf Cyprus gehörig, salaminisch, Iuppiter, zu Salamis verehrt, Tac.: insulae, S. gegenüberliegend, Plin. – subst., Salamīniī, ōrum, m., deren Einw., die Salaminier, Cic. ad Att. 5, 2, 11.

    lateinisch-deutsches > Salamis

  • 5 instituo

    instĭtŭo, ĕre, instĭtŭi, instĭtūtum [in + statuo] - tr. - [st1]1 [-] mettre dans, fixer dans.    - instituere arborem, Suet.: planter un arbre.    - vah, quemquamne hominem in animo instituere quod sit carius quam ipse est sibi? Ter.: ah! quelle folie! faut-il qu'un homme fasse une place dans son coeur à un être qui lui soit plus cher que lui-même?    - instituere multa argumenta in pectus, Plaut.: se mettre en tête mille raisonnements.    - instituere vineas, Cic.: planter des vignes. [st1]2 [-] établir, instituer, construire, fabriquer; fournir, pourvoir, préparer.    - instituere convivium, Suet.: préparer un festin.    - instituere portorium vini, Cic. Font. 5: établir un péage sur le vin.    - pontem instituere, Caes.: construire un pont.    - pila instituere: fabriquer des javelots.    - turrim instituere, Caes.: bâtir une tour.    - instituere sibi quaestum, Cic.: se créer des profits. [st1]3 [-] disposer, ménager, organiser, faire, fonder, instituer, décider, introduire (un usage).    - aliquem heredem instituere, Cic.: instituer qqn héritier, faire de qqn son héritier.    - aliquos sibi amicos instituere, Cic. Verr. 2: se faire quelques amis.    - instituere remiges ex provincia, Caes.: lever des rameurs dans la province.    - cum aliquo sibi certamen instituere, Cic. Ac. 1, 12: engager la lutte avec qqn.    - instituere delectum: décider une levée, faire une levée.    - instituere ut: établir (comme usage) que, décider que.    - neque frustra antiquitus institutum est ut signa undique concinerent, Caes. BC. 3: et ce n'est pas pour rien que de temps immémorial il a été établi que de toutes parts sonnât le signal de l'attaque.    - instituit ut (filiae) barbam sibi et capillum adurerent, Cic.: il décida que ses filles lui brûleraient la barbe et les cheveux. [st1]4 [-] commencer, entamer, entreprendre, se mettre à, se résoudre à.    - instituere + inf.: se mettre en devoir de, décider de, se mettre à, entreprendre de.    - scribere historias instituit: il entreprit d’écrire l’histoire.    - institui declamitare graece, Cic.: j'ai commencé à déclamer en grec.    - perge ut instituisti: continue comme tu as commencé.    - de mandatis Caesaris agere instituit, Caes. BC. 3: il commença à rendre compte de la mission que lui avait confiée César.    - fortasse cupressum scis simulare... Amphora coepit institui, Hor.: peut-être sais-tu dessiner un cyprès... Tu as entrepris de tourner une amphore.    - ab instituto opere discedit, Caes. BC. 1: il quitte le travail entrepris.    - silvas caedere instituit, Caes.: il décida d'abattre des forêts. [st1]5 [-] enseigner, instruire, former, dresser.    - instituere aliquem lyrā, Quint.: apprendre à qqn à jouer de la lyre.    - adulescentes instituere: former les jeunes gens.    - instituere aliquem ad dicendum, Cic.: former qqn à la parole.    - quo modo illi (gladiatores), qui bene instituti sunt, accipere plagam malunt quam turpiter vitare! Cic. Tusc. 2, 41: comment ces gens-là, qui ont été bien formés, aiment-ils mieux recevoir des coups que de les esquiver honteusement!    - prima Ceres ferro mortalis vertere terram instituit, Virg.: la première, Cérès apprit aux mortels à retourner la terre avec le fer.    - veterum philosophorum praeceptis instituta vita, Cic. Fin. 4: un esprit formé par les préceptes des vieux philosophes.
    * * *
    instĭtŭo, ĕre, instĭtŭi, instĭtūtum [in + statuo] - tr. - [st1]1 [-] mettre dans, fixer dans.    - instituere arborem, Suet.: planter un arbre.    - vah, quemquamne hominem in animo instituere quod sit carius quam ipse est sibi? Ter.: ah! quelle folie! faut-il qu'un homme fasse une place dans son coeur à un être qui lui soit plus cher que lui-même?    - instituere multa argumenta in pectus, Plaut.: se mettre en tête mille raisonnements.    - instituere vineas, Cic.: planter des vignes. [st1]2 [-] établir, instituer, construire, fabriquer; fournir, pourvoir, préparer.    - instituere convivium, Suet.: préparer un festin.    - instituere portorium vini, Cic. Font. 5: établir un péage sur le vin.    - pontem instituere, Caes.: construire un pont.    - pila instituere: fabriquer des javelots.    - turrim instituere, Caes.: bâtir une tour.    - instituere sibi quaestum, Cic.: se créer des profits. [st1]3 [-] disposer, ménager, organiser, faire, fonder, instituer, décider, introduire (un usage).    - aliquem heredem instituere, Cic.: instituer qqn héritier, faire de qqn son héritier.    - aliquos sibi amicos instituere, Cic. Verr. 2: se faire quelques amis.    - instituere remiges ex provincia, Caes.: lever des rameurs dans la province.    - cum aliquo sibi certamen instituere, Cic. Ac. 1, 12: engager la lutte avec qqn.    - instituere delectum: décider une levée, faire une levée.    - instituere ut: établir (comme usage) que, décider que.    - neque frustra antiquitus institutum est ut signa undique concinerent, Caes. BC. 3: et ce n'est pas pour rien que de temps immémorial il a été établi que de toutes parts sonnât le signal de l'attaque.    - instituit ut (filiae) barbam sibi et capillum adurerent, Cic.: il décida que ses filles lui brûleraient la barbe et les cheveux. [st1]4 [-] commencer, entamer, entreprendre, se mettre à, se résoudre à.    - instituere + inf.: se mettre en devoir de, décider de, se mettre à, entreprendre de.    - scribere historias instituit: il entreprit d’écrire l’histoire.    - institui declamitare graece, Cic.: j'ai commencé à déclamer en grec.    - perge ut instituisti: continue comme tu as commencé.    - de mandatis Caesaris agere instituit, Caes. BC. 3: il commença à rendre compte de la mission que lui avait confiée César.    - fortasse cupressum scis simulare... Amphora coepit institui, Hor.: peut-être sais-tu dessiner un cyprès... Tu as entrepris de tourner une amphore.    - ab instituto opere discedit, Caes. BC. 1: il quitte le travail entrepris.    - silvas caedere instituit, Caes.: il décida d'abattre des forêts. [st1]5 [-] enseigner, instruire, former, dresser.    - instituere aliquem lyrā, Quint.: apprendre à qqn à jouer de la lyre.    - adulescentes instituere: former les jeunes gens.    - instituere aliquem ad dicendum, Cic.: former qqn à la parole.    - quo modo illi (gladiatores), qui bene instituti sunt, accipere plagam malunt quam turpiter vitare! Cic. Tusc. 2, 41: comment ces gens-là, qui ont été bien formés, aiment-ils mieux recevoir des coups que de les esquiver honteusement!    - prima Ceres ferro mortalis vertere terram instituit, Virg.: la première, Cérès apprit aux mortels à retourner la terre avec le fer.    - veterum philosophorum praeceptis instituta vita, Cic. Fin. 4: un esprit formé par les préceptes des vieux philosophes.
    * * *
        Instituo, instituis, institui, institutum, pen. prod. instituere, Ex IN et STATVO compositum. Terent. Proposer et deliberer.
    \
        Instituere accusationem. Vlpian. Dresser et encommencer ou apprester son accusation, baillant son libelle accusatoire, et gardant les autres solennitez accoustumees.
    \
        Aueo scire quarum rerum actionem instituat. Cic. Que c'est qu'il pense de faire.
    \
        Instituere. Terent. Commencer.
    \
        Instituere animum ad cogitandum. Terent. Dresser et appliquer son esprit et se mettre à penser.
    \
        Argumenta in corde instituere. Plaut. Amasser force raisons en son coeur.
    \
        Astutiam. Plaut. Controuver et inventer une tromperie.
    \
        Sibi certamen cum aliquo instituere. Cic. Prendre debat avec aucun.
    \
        Collegium. Plin. iunior. Fonder un college, Instituer.
    \
        Consuetudinem. Cic. Prendre familiarité avec aucun.
    \
        Cursum. Terent. Commencer sa course.
    \
        Delectum militum. Caesar. Commencer à lever gents de guerre.
    \
        Exemplum. Plin. iunior. Faire le patron et exemple aux autres.
    \
        Haeredem. Cic. Faire, Instituer, Ordonner son heritier.
    \
        Instituere in animo. Terent. Proposer en soymesme, Deliberer.
    \
        Iter instituere. Cato. Ciceroni. Commencer.
    \
        Mercatum instituere. Cic. Lever un marché, ou le mettre sus.
    \
        Naues instituere. Caesar. Accoustrer, ou edifier.
    \
        Quinqueremem instituit Nesichthon Salaminius. Plin. Il fut le premier qui feit, ou inventa les galees à cinq rames pour banc.
    \
        Negotium. Plaut. Commencer.
    \
        Officinam alicubi instituere. Cic. Lever un ouvroir. Sic, Tabernam instituere. Lever boutique.
    \
        Sibi quaestum. Cic. Commencer, ou prendre une maniere et train de gaigner.
    \
        Instituere regnum. Plaut. Commencer.
    \
        Instituere sermonem. Caesar. Commencer et tenir propos avec aucun.
    \
        Textrinam alicubi instituere. Ci. Lever un ouvroir de tisserand.
    \
        Vestigia retro instituit. Lucret. Il recule.
    \
        Sapienter vitam instituere. Terent. Ordonner sagement sa maniere de vivre.
    \
        Vitem instituere. Sueton. Planter une vigne.
    \
        Instituere. Cic. Enseigner et apprendre, Instruire, Endoctriner.

    Dictionarium latinogallicum > instituo

  • 6 Salamis

    Salamīs, īnis, Akk. īna, f. (Σαλαμίς), I) Insel u. Stadt im Saronischen Meerbusen, Eleusis u. Attika gegenüber, wo einst Telamon, Vater des Ajax u. des Teucer, herrschte u. in deren Nähe später (480 v. Chr.) Themistokles den Sieg über die Perser erfocht, j. Kuluri, Cic. de off. 1, 61; Tusc. 1, 110. Nep. Them. 2, 8. Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 242, 233 H. u. 8, 14. ext. 1. Hor. carm. 1, 7, 21. – latinisierte Form Salamīna, ae, f., Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. 240, 21 H. (Akk. -am). Iustin. 2, 7, 7 (Genet. -ae) u. 44, 3, 2 (Akk. -am). Dict. 6, 4 Deder. (Akk. -am). Hieron. in epist. ad Philem. 1 sqq. (Akk. -am). Schol. Bob. ad Cic. Sest. 67. p. 311, 19 B. (Akk. -am), – u. spät. griech. Nbf. Salamīn (spätgriech. Σαλαμίν, ινος), Stat. Theb. 12, 627. – Hyg. fab. 173. – meton. – die Schlacht bei Salamis, Lucan. 3, 183. Flor. 2, 8, 13. – II) Stadt auf Cyprus, von Teucer erbaut, Cic. ad Att. 6, 1, 6. Ov. met. 14, 760: Akk. -ina, Hor. carm. 1, 7, 29. Vell. 1, 1. § 1. – Dav.: A) Salamīniacus, a, um (Σαλαμινιακός), zur Insel Salamis gehörig, salaminisch, Lucan. u. Sil. – B) Salamīnius, a, um (Σαλαμίνιος), a) zur Insel Salamis gehörig, salaminisch, tropaeum (vom Siege des Themistokles über die Perser), Cic.: so auch victoria, Nep.: Teucer, aus Salamis, Hor.: Aiax, Epit. Iliad. 197. – subst., Salamīniī, ōrum, m., die Einw. von Salamis,
    ————
    die Salaminier, Cic. u. Plin. – b) zur Stadt Salamis auf Cyprus gehörig, salaminisch, Iuppiter, zu Salamis verehrt, Tac.: insulae, S. gegenüberliegend, Plin. – subst., Salamīniī, ōrum, m., deren Einw., die Salaminier, Cic. ad Att. 5, 2, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Salamis

  • 7 Salamina

    Sălămis, īnis (a Latinized collat. form Sălămīna, ae, Just. 2, 7, 7; 44, 3, 2; and acc. to MSS., acc. Salaminam, Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf. Eleusinam, s. v. Eleusin), f., = Salamis.
    I.
    The island of Salamis, in the Saronic Gulf, opposite Eleusis, now Kuluri or Salamis, Plin. 4, 12, 20, § 62; abl. Salamine, Cic. Off. 1, 18, 61; Gr. acc. Salamina, Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193 (Trag. Rel. p. 99 Rib.); Verg. A. 8, 158; Hor. C. 1, 7, 21: Salaminem, Att. ap. Non. 259, 26 (Trag. Rel. p. 370 Rib.).—Hence,
    A.
    Să-lămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to the island of Salamis:

    tropaeum,

    Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf.

    victoria,

    Nep. Them. 6, 3:

    Teucer,

    Hor. C. 1, 15, 23.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Salamis, Cic. Arch. 8, 19; Plin. 7, 56, 57, § 208.—
    B.
    Sălămīnĭăcus, a, um, adj., of Salamis:

    mare,

    Luc. 5, 109:

    tropaea,

    Sil. 14, 282.—
    II.
    The city of Salamis in Cyprus, founded by Teucer of the island of Salamis, Mel. 2, 7, 5; Cic. Att. 6, 1, 6; Ov. M. 14, 760; acc. Salamina, Hor. C. 1, 7, 29; Vell. 1, 1, 1; Plin. 5, 31, 35, § 130.—Hence,
    B.
    Sălămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to Salamis in Cyprus:

    Juppiter,

    worshipped there, Tac. A. 3, 62 fin.:

    insulae,

    lying opposite to the city of Salamis, Plin. 5, 31, 35, § 130.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of the Cyprian Salamis, Cic. Att. 5, 21, 10; 6, 1, 5; 6, 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Salamina

  • 8 Salaminiacus

    Lewis & Short latin dictionary > Salaminiacus

  • 9 Salaminii

    Sălămis, īnis (a Latinized collat. form Sălămīna, ae, Just. 2, 7, 7; 44, 3, 2; and acc. to MSS., acc. Salaminam, Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf. Eleusinam, s. v. Eleusin), f., = Salamis.
    I.
    The island of Salamis, in the Saronic Gulf, opposite Eleusis, now Kuluri or Salamis, Plin. 4, 12, 20, § 62; abl. Salamine, Cic. Off. 1, 18, 61; Gr. acc. Salamina, Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193 (Trag. Rel. p. 99 Rib.); Verg. A. 8, 158; Hor. C. 1, 7, 21: Salaminem, Att. ap. Non. 259, 26 (Trag. Rel. p. 370 Rib.).—Hence,
    A.
    Să-lămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to the island of Salamis:

    tropaeum,

    Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf.

    victoria,

    Nep. Them. 6, 3:

    Teucer,

    Hor. C. 1, 15, 23.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Salamis, Cic. Arch. 8, 19; Plin. 7, 56, 57, § 208.—
    B.
    Sălămīnĭăcus, a, um, adj., of Salamis:

    mare,

    Luc. 5, 109:

    tropaea,

    Sil. 14, 282.—
    II.
    The city of Salamis in Cyprus, founded by Teucer of the island of Salamis, Mel. 2, 7, 5; Cic. Att. 6, 1, 6; Ov. M. 14, 760; acc. Salamina, Hor. C. 1, 7, 29; Vell. 1, 1, 1; Plin. 5, 31, 35, § 130.—Hence,
    B.
    Sălămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to Salamis in Cyprus:

    Juppiter,

    worshipped there, Tac. A. 3, 62 fin.:

    insulae,

    lying opposite to the city of Salamis, Plin. 5, 31, 35, § 130.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of the Cyprian Salamis, Cic. Att. 5, 21, 10; 6, 1, 5; 6, 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Salaminii

  • 10 Salamis

    Sălămis, īnis (a Latinized collat. form Sălămīna, ae, Just. 2, 7, 7; 44, 3, 2; and acc. to MSS., acc. Salaminam, Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf. Eleusinam, s. v. Eleusin), f., = Salamis.
    I.
    The island of Salamis, in the Saronic Gulf, opposite Eleusis, now Kuluri or Salamis, Plin. 4, 12, 20, § 62; abl. Salamine, Cic. Off. 1, 18, 61; Gr. acc. Salamina, Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193 (Trag. Rel. p. 99 Rib.); Verg. A. 8, 158; Hor. C. 1, 7, 21: Salaminem, Att. ap. Non. 259, 26 (Trag. Rel. p. 370 Rib.).—Hence,
    A.
    Să-lămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to the island of Salamis:

    tropaeum,

    Cic. Tusc. 1, 46, 110; cf.

    victoria,

    Nep. Them. 6, 3:

    Teucer,

    Hor. C. 1, 15, 23.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Salamis, Cic. Arch. 8, 19; Plin. 7, 56, 57, § 208.—
    B.
    Sălămīnĭăcus, a, um, adj., of Salamis:

    mare,

    Luc. 5, 109:

    tropaea,

    Sil. 14, 282.—
    II.
    The city of Salamis in Cyprus, founded by Teucer of the island of Salamis, Mel. 2, 7, 5; Cic. Att. 6, 1, 6; Ov. M. 14, 760; acc. Salamina, Hor. C. 1, 7, 29; Vell. 1, 1, 1; Plin. 5, 31, 35, § 130.—Hence,
    B.
    Sălămīnĭus, a, um, adj., of or belonging to Salamis in Cyprus:

    Juppiter,

    worshipped there, Tac. A. 3, 62 fin.:

    insulae,

    lying opposite to the city of Salamis, Plin. 5, 31, 35, § 130.—In plur. subst.: Sălămīnĭi, ōrum, m., the inhabitants of the Cyprian Salamis, Cic. Att. 5, 21, 10; 6, 1, 5; 6, 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Salamis

  • 11 urgenter

    urgeo (less correctly urgueo), ursi ( perf. rare; past part. not found), 2, v. a. [Gr. Werg-, heirgnumi, to shut in; Sanscr. varg-, vargami, prevent; Germ. Merk; Engl. work], to press, push, force, drive, impel, urge.
    I.
    Lit. (mostly poet.;

    syn.: pello, trudo): unda impellitur undā Urgeturque eadem veniens urgetque priorem,

    Ov. M. 15, 182:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135:

    angustoque vagos pisces urgere catino,

    id. ib. 2, 4, 77:

    trepidique pedem pede fervidus urget,

    Verg. A. 12, 748; cf. Cic. Rep. 6, 20, 21:

    aut petis aut urges ruiturum, Sisyphe, saxum,

    i. e. roll up, Ov. M. 4, 460:

    versaque in obnixos urguentur cornua vasto Cum gemitu,

    Verg. G. 3, 222:

    tres (naves) Eurus ab alto In brevia et Syrtes urget,

    id. A. 1, 111:

    miserum tenues in jecur urget acus,

    Ov. H. 6, 92:

    equites in oppidum, Auct. B. Afr. 6, 3: (Mars) aetherias currus urgebat ad arces,

    Stat. Th. 3, 222.—
    B.
    Transf.
    1.
    To press upon (as something burdensome or compulsory).
    a.
    To bear hard or close upon; press hard, beset (class.):

    Caesar cum septimam legionem, quae juxta constiterat, urgeri ab hoste vidisset,

    Caes. B. G. 2, 26; 2, 25; Sall. J. 56, 6; cf.:

    hinc Pallas instat et urget Hinc contra Lausus,

    Verg. A. 10, 433:

    urgent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus,

    Hor. C. 1, 15, 23:

    hac urget lupus, hac canis angit,

    id. S. 2, 2, 64. —
    b.
    To weigh or bear down, to burden, oppress:

    at onus urget,

    Plaut. Poen. 4, 2, 35; cf.:

    onus aut jam urgentis aut certe adventantis senectutis,

    Cic. Sen. 1, 2:

    quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,

    Hor. C. 1, 22, 20:

    quem scabies aut morbus urget,

    id. A. P. 453; cf.:

    ergo Quintilium perpetuus sopor Urget,

    id. C. 1, 24, 5:

    omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    id. ib. 4, 9, 27:

    populus militiā atque inopiā urguebatur,

    Sall. J. 41, 7:

    praesens atque urgens malum,

    Cic. Tusc. 3, 25, 61.—
    c.
    To urge, press, stimulate, drive, solicit (syn. insto):

    quod te urget, scelus, Qui huic sis molestus?

    Plaut. Men. 2, 2, 47:

    etiam atque etiam insto atque urgeo,

    Cic. Planc. 19, 48:

    quamobrem, ut facis, urge, insta, perfice,

    id. Att. 13, 32, 1: Lepidus ursit me et suis et Antonii litteris, ut, etc., Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

    nihil urget,

    is pressing, Cic. Att. 13, 27, 2:

    cur patrem non urserit ad exsolutionem,

    Dig. 23, 3, 33.—
    2.
    To press, strain, exert in excess, etc.:

    vox autem ultra vires urgenda non est,

    Quint. 11, 3, 51; cf.

    orationem,

    id. 11, 3, 102.—
    3.
    To press upon (by too great nearness), to crowd, hem in, confine:

    ne urbem hanc urbe aliā premere atque urgere possitis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    vallis, quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus,

    Verg. A. 11, 524; 7, 566:

    quāque pharetratae vicinia Persidis urget,

    id. G. 4, 290.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, ply, urge with argument (a favorite expression of Cic.):

    urgerent praeterea philosophorum greges... instaret Academia,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    illum neque ursi, neque levavi,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    sed urges me meis versibus,

    id. Div. 2, 20, 45:

    urguebat Arcesilas Zenonem, cum ipse falsa omnia diceret, etc.,

    id. N. D. 1, 25, 70.—With acc. and inf.:

    sed urguetis identidem hominum esse istam culpam non deorum,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    illud urgeam, non intellegere eum, quid, etc.,

    id. Fin. 5, 27, 80.— Absol.:

    ut interrogando urgeat,

    Cic. Or. 40, 137:

    urgent tamen et nihil remittunt,

    id. Fin. 4, 28, 77; id. Off. 3, 9, 39; id. Lig. 3, 9 (also ap. Quint. 9, 2, 57).—
    B.
    To follow up, keep to, stick to, ply hard, push forward, urge on any thing:

    eundem locum diutius,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    quin tu urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    jus, aequitatem,

    id. Off. 3, 16, 67: idem illud de provinciis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3:

    propositum,

    Hor. S. 2, 7, 6:

    et durum terrae rusticus urget opus,

    Tib. 1, 9, 8; Ov. M. 4, 390; cf.:

    non tacta ligonibus arva,

    Hor. Ep. 1, 14, 26:

    vestem,

    Verg. A. 9, 489:

    iter,

    Ov. F. 6, 520:

    vestigia ad manes,

    Sil. 12, 419:

    Romae cum sum et urgeo forum,

    am often in the Forum, Cic. Fam. 9, 15, 4; cf. altum, to force or plunge into, Hor. C. 2, 10, 2.— Urgeri, with gen., to be hard pressed, prosecuted for any thing:

    male administratae provinciae aliorumque criminum,

    Tac. A. 6, 29.— Poet., with inf.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20.—Hence, urgens, entis, P. a. (acc. to I.B.1.), pressing, cogent, urgent (postclass. and very rare):

    urgentior causa,

    Tert. Res. Carn. 2 med.:

    urgentissima ratio,

    Cod. Just. 3, 11, 1.— Adv.: urgenter, pressingly (late Lat.), Cypr. Ep. 30, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > urgenter

  • 12 urgeo

    urgeo (less correctly urgueo), ursi ( perf. rare; past part. not found), 2, v. a. [Gr. Werg-, heirgnumi, to shut in; Sanscr. varg-, vargami, prevent; Germ. Merk; Engl. work], to press, push, force, drive, impel, urge.
    I.
    Lit. (mostly poet.;

    syn.: pello, trudo): unda impellitur undā Urgeturque eadem veniens urgetque priorem,

    Ov. M. 15, 182:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135:

    angustoque vagos pisces urgere catino,

    id. ib. 2, 4, 77:

    trepidique pedem pede fervidus urget,

    Verg. A. 12, 748; cf. Cic. Rep. 6, 20, 21:

    aut petis aut urges ruiturum, Sisyphe, saxum,

    i. e. roll up, Ov. M. 4, 460:

    versaque in obnixos urguentur cornua vasto Cum gemitu,

    Verg. G. 3, 222:

    tres (naves) Eurus ab alto In brevia et Syrtes urget,

    id. A. 1, 111:

    miserum tenues in jecur urget acus,

    Ov. H. 6, 92:

    equites in oppidum, Auct. B. Afr. 6, 3: (Mars) aetherias currus urgebat ad arces,

    Stat. Th. 3, 222.—
    B.
    Transf.
    1.
    To press upon (as something burdensome or compulsory).
    a.
    To bear hard or close upon; press hard, beset (class.):

    Caesar cum septimam legionem, quae juxta constiterat, urgeri ab hoste vidisset,

    Caes. B. G. 2, 26; 2, 25; Sall. J. 56, 6; cf.:

    hinc Pallas instat et urget Hinc contra Lausus,

    Verg. A. 10, 433:

    urgent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus,

    Hor. C. 1, 15, 23:

    hac urget lupus, hac canis angit,

    id. S. 2, 2, 64. —
    b.
    To weigh or bear down, to burden, oppress:

    at onus urget,

    Plaut. Poen. 4, 2, 35; cf.:

    onus aut jam urgentis aut certe adventantis senectutis,

    Cic. Sen. 1, 2:

    quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,

    Hor. C. 1, 22, 20:

    quem scabies aut morbus urget,

    id. A. P. 453; cf.:

    ergo Quintilium perpetuus sopor Urget,

    id. C. 1, 24, 5:

    omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    id. ib. 4, 9, 27:

    populus militiā atque inopiā urguebatur,

    Sall. J. 41, 7:

    praesens atque urgens malum,

    Cic. Tusc. 3, 25, 61.—
    c.
    To urge, press, stimulate, drive, solicit (syn. insto):

    quod te urget, scelus, Qui huic sis molestus?

    Plaut. Men. 2, 2, 47:

    etiam atque etiam insto atque urgeo,

    Cic. Planc. 19, 48:

    quamobrem, ut facis, urge, insta, perfice,

    id. Att. 13, 32, 1: Lepidus ursit me et suis et Antonii litteris, ut, etc., Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

    nihil urget,

    is pressing, Cic. Att. 13, 27, 2:

    cur patrem non urserit ad exsolutionem,

    Dig. 23, 3, 33.—
    2.
    To press, strain, exert in excess, etc.:

    vox autem ultra vires urgenda non est,

    Quint. 11, 3, 51; cf.

    orationem,

    id. 11, 3, 102.—
    3.
    To press upon (by too great nearness), to crowd, hem in, confine:

    ne urbem hanc urbe aliā premere atque urgere possitis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    vallis, quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus,

    Verg. A. 11, 524; 7, 566:

    quāque pharetratae vicinia Persidis urget,

    id. G. 4, 290.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, ply, urge with argument (a favorite expression of Cic.):

    urgerent praeterea philosophorum greges... instaret Academia,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    illum neque ursi, neque levavi,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    sed urges me meis versibus,

    id. Div. 2, 20, 45:

    urguebat Arcesilas Zenonem, cum ipse falsa omnia diceret, etc.,

    id. N. D. 1, 25, 70.—With acc. and inf.:

    sed urguetis identidem hominum esse istam culpam non deorum,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    illud urgeam, non intellegere eum, quid, etc.,

    id. Fin. 5, 27, 80.— Absol.:

    ut interrogando urgeat,

    Cic. Or. 40, 137:

    urgent tamen et nihil remittunt,

    id. Fin. 4, 28, 77; id. Off. 3, 9, 39; id. Lig. 3, 9 (also ap. Quint. 9, 2, 57).—
    B.
    To follow up, keep to, stick to, ply hard, push forward, urge on any thing:

    eundem locum diutius,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    quin tu urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    jus, aequitatem,

    id. Off. 3, 16, 67: idem illud de provinciis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3:

    propositum,

    Hor. S. 2, 7, 6:

    et durum terrae rusticus urget opus,

    Tib. 1, 9, 8; Ov. M. 4, 390; cf.:

    non tacta ligonibus arva,

    Hor. Ep. 1, 14, 26:

    vestem,

    Verg. A. 9, 489:

    iter,

    Ov. F. 6, 520:

    vestigia ad manes,

    Sil. 12, 419:

    Romae cum sum et urgeo forum,

    am often in the Forum, Cic. Fam. 9, 15, 4; cf. altum, to force or plunge into, Hor. C. 2, 10, 2.— Urgeri, with gen., to be hard pressed, prosecuted for any thing:

    male administratae provinciae aliorumque criminum,

    Tac. A. 6, 29.— Poet., with inf.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20.—Hence, urgens, entis, P. a. (acc. to I.B.1.), pressing, cogent, urgent (postclass. and very rare):

    urgentior causa,

    Tert. Res. Carn. 2 med.:

    urgentissima ratio,

    Cod. Just. 3, 11, 1.— Adv.: urgenter, pressingly (late Lat.), Cypr. Ep. 30, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > urgeo

  • 13 urgueo

    urgeo (less correctly urgueo), ursi ( perf. rare; past part. not found), 2, v. a. [Gr. Werg-, heirgnumi, to shut in; Sanscr. varg-, vargami, prevent; Germ. Merk; Engl. work], to press, push, force, drive, impel, urge.
    I.
    Lit. (mostly poet.;

    syn.: pello, trudo): unda impellitur undā Urgeturque eadem veniens urgetque priorem,

    Ov. M. 15, 182:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135:

    angustoque vagos pisces urgere catino,

    id. ib. 2, 4, 77:

    trepidique pedem pede fervidus urget,

    Verg. A. 12, 748; cf. Cic. Rep. 6, 20, 21:

    aut petis aut urges ruiturum, Sisyphe, saxum,

    i. e. roll up, Ov. M. 4, 460:

    versaque in obnixos urguentur cornua vasto Cum gemitu,

    Verg. G. 3, 222:

    tres (naves) Eurus ab alto In brevia et Syrtes urget,

    id. A. 1, 111:

    miserum tenues in jecur urget acus,

    Ov. H. 6, 92:

    equites in oppidum, Auct. B. Afr. 6, 3: (Mars) aetherias currus urgebat ad arces,

    Stat. Th. 3, 222.—
    B.
    Transf.
    1.
    To press upon (as something burdensome or compulsory).
    a.
    To bear hard or close upon; press hard, beset (class.):

    Caesar cum septimam legionem, quae juxta constiterat, urgeri ab hoste vidisset,

    Caes. B. G. 2, 26; 2, 25; Sall. J. 56, 6; cf.:

    hinc Pallas instat et urget Hinc contra Lausus,

    Verg. A. 10, 433:

    urgent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus,

    Hor. C. 1, 15, 23:

    hac urget lupus, hac canis angit,

    id. S. 2, 2, 64. —
    b.
    To weigh or bear down, to burden, oppress:

    at onus urget,

    Plaut. Poen. 4, 2, 35; cf.:

    onus aut jam urgentis aut certe adventantis senectutis,

    Cic. Sen. 1, 2:

    quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,

    Hor. C. 1, 22, 20:

    quem scabies aut morbus urget,

    id. A. P. 453; cf.:

    ergo Quintilium perpetuus sopor Urget,

    id. C. 1, 24, 5:

    omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    id. ib. 4, 9, 27:

    populus militiā atque inopiā urguebatur,

    Sall. J. 41, 7:

    praesens atque urgens malum,

    Cic. Tusc. 3, 25, 61.—
    c.
    To urge, press, stimulate, drive, solicit (syn. insto):

    quod te urget, scelus, Qui huic sis molestus?

    Plaut. Men. 2, 2, 47:

    etiam atque etiam insto atque urgeo,

    Cic. Planc. 19, 48:

    quamobrem, ut facis, urge, insta, perfice,

    id. Att. 13, 32, 1: Lepidus ursit me et suis et Antonii litteris, ut, etc., Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

    nihil urget,

    is pressing, Cic. Att. 13, 27, 2:

    cur patrem non urserit ad exsolutionem,

    Dig. 23, 3, 33.—
    2.
    To press, strain, exert in excess, etc.:

    vox autem ultra vires urgenda non est,

    Quint. 11, 3, 51; cf.

    orationem,

    id. 11, 3, 102.—
    3.
    To press upon (by too great nearness), to crowd, hem in, confine:

    ne urbem hanc urbe aliā premere atque urgere possitis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    vallis, quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus,

    Verg. A. 11, 524; 7, 566:

    quāque pharetratae vicinia Persidis urget,

    id. G. 4, 290.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, ply, urge with argument (a favorite expression of Cic.):

    urgerent praeterea philosophorum greges... instaret Academia,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    illum neque ursi, neque levavi,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    sed urges me meis versibus,

    id. Div. 2, 20, 45:

    urguebat Arcesilas Zenonem, cum ipse falsa omnia diceret, etc.,

    id. N. D. 1, 25, 70.—With acc. and inf.:

    sed urguetis identidem hominum esse istam culpam non deorum,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    illud urgeam, non intellegere eum, quid, etc.,

    id. Fin. 5, 27, 80.— Absol.:

    ut interrogando urgeat,

    Cic. Or. 40, 137:

    urgent tamen et nihil remittunt,

    id. Fin. 4, 28, 77; id. Off. 3, 9, 39; id. Lig. 3, 9 (also ap. Quint. 9, 2, 57).—
    B.
    To follow up, keep to, stick to, ply hard, push forward, urge on any thing:

    eundem locum diutius,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    quin tu urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    jus, aequitatem,

    id. Off. 3, 16, 67: idem illud de provinciis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3:

    propositum,

    Hor. S. 2, 7, 6:

    et durum terrae rusticus urget opus,

    Tib. 1, 9, 8; Ov. M. 4, 390; cf.:

    non tacta ligonibus arva,

    Hor. Ep. 1, 14, 26:

    vestem,

    Verg. A. 9, 489:

    iter,

    Ov. F. 6, 520:

    vestigia ad manes,

    Sil. 12, 419:

    Romae cum sum et urgeo forum,

    am often in the Forum, Cic. Fam. 9, 15, 4; cf. altum, to force or plunge into, Hor. C. 2, 10, 2.— Urgeri, with gen., to be hard pressed, prosecuted for any thing:

    male administratae provinciae aliorumque criminum,

    Tac. A. 6, 29.— Poet., with inf.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20.—Hence, urgens, entis, P. a. (acc. to I.B.1.), pressing, cogent, urgent (postclass. and very rare):

    urgentior causa,

    Tert. Res. Carn. 2 med.:

    urgentissima ratio,

    Cod. Just. 3, 11, 1.— Adv.: urgenter, pressingly (late Lat.), Cypr. Ep. 30, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > urgueo

См. также в других словарях:

  • Sozomen, Salaminius Hermias — • One of the famous historians of the early Church, born at Bethelia, a small town near Gaza in Palestine Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

  • SALAMIS vel SALAMIN — SALAMIS, vel SALAMIN hodie Coluri, teste Sophianô, insula sinus Saronici, inter Peloponnesum et Atticam, Aeginae proxima. Dionysius v. 511. Πρόςθε δὲ Σουνιάδος κορυφῆς, ἐφύπερθεν Α᾿βάντων Φαίνονται Σαλαμίς τε καὶ Αἰγίνης πτολιέθρον. Olim Cychria …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sozomen — Salminius Hermias Sozomenus [Variations on his name include, Salamanes and Salaminius .] (Σωζομενός) (c. 400 c. 450) was a historian of the Christian church. Family and HomeHe was born around 400 in Bethelia, a small town near Gaza, into a… …   Wikipedia

  • Liste Historique Des Cardinaux — Voici une liste de cardinaux pendant le premier millénaire, classés selon le pape qui les a créés. Sommaire 1 Alexandre Ier 2 Sixte Ier 3 Zéphyrin 4 Lucius Ier …   Wikipédia en Français

  • Liste des cardinaux — Liste historique des cardinaux Voici une liste de cardinaux pendant le premier millénaire, classés selon le pape qui les a créés. Sommaire 1 Alexandre Ier 2 Sixte Ier 3 Zéphyrin 4 Lucius Ier …   Wikipédia en Français

  • Liste historique des cardinaux — Voici une liste de cardinaux pendant le premier millénaire, classés selon le pape qui les a créés. Sommaire 1 Alexandre Ier 2 Sixte Ier 3 Zéphyrin 4 Lucius Ier …   Wikipédia en Français

  • Sozomeno — Para otros usos de este término, véase Hermias. Sozomeno, cuyo nombre era Hermias Sozomenus, (c. 400 c. 450) fue un historiador que escribió sobre la Iglesia cristiana.[1] Recogió las tradiciones orales sobre la historia de Palestina, demostrando …   Wikipedia Español

  • Cypern [1] — Cypern, 1) (Kypros, a. Geogr.), Insel des Mittelmeeres u. zwar im Pamphylischen Meere; hatte viele Landzungen u. Vorgebirge (Pedalium, Akamas, Kallinusa, Krommyon, Kleides, Eläa, [613] Throni, Drepanon, Kurion …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Salminius Hermias Sozomen —     Salminius Hermias Sozomen     † Catholic Encyclopedia ► Salminius Hermias Sozomen     One of the famous historians of the early Church, born at Bethelia, a small town near Gaza in Palestine, in the last quarter of the fourth century; died… …   Catholic encyclopedia

  • ARISTUS — Salaminius, Historicus Graecus scripsit expeditiones Alexandri M. Arrian. l. 7. Strabo l. 14. Athen. et Clem. Alexandr …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EUTHYMENES — I. EUTHYMENES Archon Athenis, a quo illud decretum, ne quis nominatim in Comoedia perstringeretur, tribus ante annis Morychido Archonte latum, est abrogatum. Vide Scholia in Aristoph. Acharnens. 374. A. II. EUTHYMENES Chronica condidit, Clem.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»