-
1 surus
-
2 surus
sūrus, ī m.шест, кол Enn , Vr -
3 surus
1.sūrus, i, m., a branch, a stake, Varr. L. L. 10, § 73 Müll.:2.surum dicebant, ex quo per deminutionem fit surculus. Ennius: unus surus surum ferret, tamen defendere possent,
Fest. p. 299 ib. (cf. Enn. Ann. v. 516 Vahl.); cf. crebrisuro.Surus, i, m., a celebrated elephant in the Carthaginian army, mentioned by Cato, Plin. 8, 5, 5, § 12 (v. Syrus). -
4 surus [1]
1. sūrus, ī, m., der Zweig, Sproß, Pfahl, Enn. ann. 525. Vgl. Fest. 286 (b), 1 u. 297 sq.
-
5 Surus [2]
2. Surus, s. 1. Syrus unter Syri.
-
6 surus
1. sūrus, ī, m., der Zweig, Sproß, Pfahl, Enn. ann. 525. Vgl. Fest. 286 (b), 1 u. 297 sq. -
7 Surus
2. Surus, s. Syrus unter Syri. -
8 Surus
Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,A.Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:B.triticum,
Plin. 18, 7, 12, § 63:oleum,
id. 23, 4, 49, § 95:pira,
Verg. G. 2, 88:ros,
i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:C.vina,
Hor. C. 1, 31, 12:lagena,
Mart. 4, 46, 9:Orontes,
Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:D. E.boves,
Plin. 8, 45, 70, § 179:praetor,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:publicani,
doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:legiones,
Suet. Tib. 48:bellum,
Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—F.Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:servus,
Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:Copa,
Verg. Cop. 1. -
9 surus
ISura, Surum ADJSyrian, of SyriaIISyrian, native of Syria; (esp. as a slave); (name of a slave) -
10 crebrisurum
crēbri-sūrum, ī n. [ creber + surus ] (sc. vallum)вал, усаженный частыми кольями Enn -
11 surculus
ī m. [demin. к surus ]1) сук, сучок, побег V, Cato, PM etc.2) черенок (для прививки) C3) саженец C, Ap4) заноза, колючка, шип ( surculum extrahere PM)5) палочка AG -
12 crebrisurum
crēbrisūrum, ī, n. (creber u. surus, Pfahl), sc. vallum, ein dicht mit Pfählen besetzter Wall, Enn. b. Paul. ex. Fest. 59, 3 u. dazu Otfr. Müller.
-
13 surculus
sūrculus, ī, m. (Demin. v. sūrus, s. Paul. ex Fest. 299, 1), der ( junge) Zweig, Schößling, das Reis, I) im allg., Verg., Plin. u.a.: traiectos surculos (Gesträuch) rasit, Suet.: surculum defringere, als Symbol der Besitzergreifung, Cic. de or. 3, 110 (s. Ellendt z. St.). – II) insbes.: 1) das junge Reis zum Setzen, das Pfropfreis, Setzreis, der Setzling, Cic. u.a.: ruratio omnis in sarculo et surculo, in Bodenbearbeitung und Baumzucht, Apul. flor. 15 in. p. 16, 15 Kr. – 2) ein abgebrochener Zweig, Span, Spänchen, Splitter, a) übh.: ubi surculus corpori infixus est, Cels.: surculum extrahere (v. Pers.), Plin.: surculum educere (v. einem Heilmittel), Cels.: surculum vel manu vel etiam ferramento eicere, Cels. – b) als chirurg. t.t., die kleine Schiene, Cels. 8, 10, 6. – c) als t.t. der Kochkunst, der Speil, das Spießchen (s. Schuch Apic. 5, 181), surculo alligare, Apic. 5, 207: surculo infigere, Apic. 7, 319. – d) das Stäbchen, surculi duo erant teretes, oblonguli, Gell. 17, 9, 7. – / Akk. Plur. synkop. surclos, Varro r.r. 1, 40, 4 K. – Nbf., surculum, ī, n., Plur. surcula, Ven. Fort. carm. 5, 13, 4.
-
14 Syri
Syrī (Surī), ōrum, m. (Σύροι), die Syrer, die Bewohner der Landschaft Syrien, Plaut. Curc. 443 u. trin. 542. Cic. de or. 2, 265 u. de har. resp. 28. Liv. 35, 49, 8. Ov. fast. 2, 474: Nom. Singul. Surus, Varro LL. 10, 73: Genet. Plur. Syrûm, Avien. descr. orb. 1056. – Dav.: A) Syrus, a, um, syrisch, vina, Hor.: lagoena, Mart.: sermo, Vopisc. u. Eccl.: mercator, Eumen. pan. – B) Syria (Suria), ae, f. (Συρία), Syrien, eine Landschaft in Asien am Mittelländischen Meere, zwischen Cilicien u. Palästina, Cic. de imp. Pomp. 64 u.a. Mela 1, 2, 6 (1. § 14); 1, 11, 1 (1. § 62) sqq. Plin. 5, 66. Manil. 4, 624 u. 722. – im weiteren Sinne auch mit Inbegriff der Länder bis an den Tigris, wie Mesopotamien, Babylon u. Assyrien, dah. Syria = Assyria, Cic. Tusc. 5, 101. Suet. Caes. 22, 2 (Suria). – Plur., Catull. 45, 22. Mela 2, 7, 5 (2. § 102). Prisc. perieg. 820. Ulp. dig. 48, 22, 7. § 7. Eumen. pan. Constant. 10, 2: Syriarum rex, Ruf. Fest. 10. – C) Syriacus, a, um (Συριακός), syrisch, in od. aus Syrien, nomen, Varro LL.: boves, Plin.: bellum, Flor.: cultus, Lampr.: classis, Tac.: legiones, Tac.: expeditio, nach Syrien, Suet.: publicani, die in Syrien Geschäfte haben, Cic.: ros, s. 1. rōs. – Adv. Syriacē, Vulg. 4. regg. 18, 26. – D) Syriāticus, a, um, syrisch, Ulp. dig. 26, 2, 15. Fronto princ. hist. p. 206, 17 N. Pelagon. veterin. 27 (365 Ihm) ( bei Flor. 2, 9, 1 u. 2, 11, 1 jetzt Syriacus). – E) Syriscus, a (griech. Συρίσκος, -κα, Demin. v. Σύρος, -α), Syrer, Syrerin, als männl. u. weibl. Eigenname, Form -us. Mart. 5, 70, 2. Auson. epigr. 128, 1: Form -us, verächtlich od. liebkosend für den Sklavennamen Syrus, Ter. eun. 772; adelph. 763: Form -a, Copa Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (s. dazu Sillig). – F) Syrius, a, um (Σύριος), syrisch, Tibull.: dea (ἡ θεὰ ἡ Συρία), die syrische Göttin, als die Mutter aller Lebenden verehrt, von den Römern bald mit der Venus, bald mit der Juno verglichen, Suet. u. Flor. – / Die Schreibung Suri, Suria ist oft die der besten Hdschrn., zB. Cic. de har. resp. 28 cod. Paris. Tac. ann. 2, 60, 69 cod. Medic.
-
15 crebrisurum
crēbrisūrum, ī, n. (creber u. surus, Pfahl), sc. vallum, ein dicht mit Pfählen besetzter Wall, Enn. b. Paul. ex. Fest. 59, 3 u. dazu Otfr. Müller.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crebrisurum
-
16 surculus
sūrculus, ī, m. (Demin. v. sūrus, s. Paul. ex Fest. 299, 1), der ( junge) Zweig, Schößling, das Reis, I) im allg., Verg., Plin. u.a.: traiectos surculos (Gesträuch) rasit, Suet.: surculum defringere, als Symbol der Besitzergreifung, Cic. de or. 3, 110 (s. Ellendt z. St.). – II) insbes.: 1) das junge Reis zum Setzen, das Pfropfreis, Setzreis, der Setzling, Cic. u.a.: ruratio omnis in sarculo et surculo, in Bodenbearbeitung und Baumzucht, Apul. flor. 15 in. p. 16, 15 Kr. – 2) ein abgebrochener Zweig, Span, Spänchen, Splitter, a) übh.: ubi surculus corpori infixus est, Cels.: surculum extrahere (v. Pers.), Plin.: surculum educere (v. einem Heilmittel), Cels.: surculum vel manu vel etiam ferramento eicere, Cels. – b) als chirurg. t.t., die kleine Schiene, Cels. 8, 10, 6. – c) als t.t. der Kochkunst, der Speil, das Spießchen (s. Schuch Apic. 5, 181), surculo alligare, Apic. 5, 207: surculo infigere, Apic. 7, 319. – d) das Stäbchen, surculi duo erant teretes, oblonguli, Gell. 17, 9, 7. – ⇒ Akk. Plur. synkop. surclos, Varro r.r. 1, 40, 4 K. – Nbf., surculum, ī, n., Plur. surcula, Ven. Fort. carm. 5, 13, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > surculus
-
17 Syri
Syrī (Surī), ōrum, m. (Σύροι), die Syrer, die Bewohner der Landschaft Syrien, Plaut. Curc. 443 u. trin. 542. Cic. de or. 2, 265 u. de har. resp. 28. Liv. 35, 49, 8. Ov. fast. 2, 474: Nom. Singul. Surus, Varro LL. 10, 73: Genet. Plur. Syrûm, Avien. descr. orb. 1056. – Dav.: A) Syrus, a, um, syrisch, vina, Hor.: lagoena, Mart.: sermo, Vopisc. u. Eccl.: mercator, Eumen. pan. – B) Syria (Suria), ae, f. (Συρία), Syrien, eine Landschaft in Asien am Mittelländischen Meere, zwischen Cilicien u. Palästina, Cic. de imp. Pomp. 64 u.a. Mela 1, 2, 6 (1. § 14); 1, 11, 1 (1. § 62) sqq. Plin. 5, 66. Manil. 4, 624 u. 722. – im weiteren Sinne auch mit Inbegriff der Länder bis an den Tigris, wie Mesopotamien, Babylon u. Assyrien, dah. Syria = Assyria, Cic. Tusc. 5, 101. Suet. Caes. 22, 2 (Suria). – Plur., Catull. 45, 22. Mela 2, 7, 5 (2. § 102). Prisc. perieg. 820. Ulp. dig. 48, 22, 7. § 7. Eumen. pan. Constant. 10, 2: Syriarum rex, Ruf. Fest. 10. – C) Syriacus, a, um (Συριακός), syrisch, in od. aus Syrien, nomen, Varro LL.: boves, Plin.: bellum, Flor.: cultus, Lampr.: classis, Tac.: legiones, Tac.: expeditio, nach Syrien, Suet.: publicani, die in Syrien Geschäfte haben, Cic.: ros, s. ros. – Adv. Syriacē, Vulg. 4. regg. 18, 26. – D) Syriāticus, a, um, syrisch, Ulp. dig. 26, 2, 15. Fronto princ. hist. p. 206, 17 N. Pelagon. veterin. 27 (365 Ihm) ( bei Flor. 2, 9,————1 u. 2, 11, 1 jetzt Syriacus). – E) Syriscus, a (griech. Συρίσκος, -κα, Demin. v. Σύρος, -α), Syrer, Syrerin, als männl. u. weibl. Eigenname, Form -us. Mart. 5, 70, 2. Auson. epigr. 128, 1: Form -us, verächtlich od. liebkosend für den Sklavennamen Syrus, Ter. eun. 772; adelph. 763: Form -a, Copa Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (s. dazu Sillig). – F) Syrius, a, um (Σύριος), syrisch, Tibull.: dea (ἡ θεὰ ἡ Συρία), die syrische Göttin, als die Mutter aller Lebenden verehrt, von den Römern bald mit der Venus, bald mit der Juno verglichen, Suet. u. Flor. – ⇒ Die Schreibung Suri, Suria ist oft die der besten Hdschrn., zB. Cic. de har. resp. 28 cod. Paris. Tac. ann. 2, 60, 69 cod. Medic. -
18 sūrculus
sūrculus ī, m [sūrus, sprout], a tender young twig, branch, shoot, sprout, sprig, V.: surculum defringere.— A scion, graft, sucker, slip, set: ex arbore surculi.* * *shoot, sprout -
19 perfrigefacio
perfrīgĕfăcĭo, ĕre, v. a. [per-frigefacto], to make very cold, to benumb:mihi perfrigefacit cor Surus,
strikes a chill to my heart, makes me shudder with fear, Plaut. Ps. 4, 7, 117. -
20 Suria
Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,A.Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:B.triticum,
Plin. 18, 7, 12, § 63:oleum,
id. 23, 4, 49, § 95:pira,
Verg. G. 2, 88:ros,
i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:C.vina,
Hor. C. 1, 31, 12:lagena,
Mart. 4, 46, 9:Orontes,
Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:D. E.boves,
Plin. 8, 45, 70, § 179:praetor,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:publicani,
doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:legiones,
Suet. Tib. 48:bellum,
Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—F.Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:servus,
Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:Copa,
Verg. Cop. 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Surus — est un chef Éduen, adversaire de Rome, capturé par Titus Labienus, en 51. Sommaire 1 Biographie 2 Informations complémentaires 3 Bibliographie … Wikipédia en Français
SURUS — Aeduus qui et generis et virtutis summam nobilitatem habebat: solusque ex Aeduis usque ad annum octavum in armis permansit, captus in Treviris a Labieno. Hirt. l. 8. Bell. Gall. c. 85 … Hofmann J. Lexicon universale
sūrus — sūrùs, sūri̇̀ bdv. Sūrios ãšaros … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
sūrus — sūrùs, ì adj. (3) Rtr, DŽ, KŽ, (4); SD318,342, H, R, R170, MŽ, MŽ399, Sut, M, J, L 1. turintis sūrumo, druskos skonio: Švarioja druska labai sūrì Ktk. Druska dikčium sūra, pažiūrėk, a męsa nėra sūri Rmč. Kiekviena išarta vaga sūriu prakaitu… … Dictionary of the Lithuanian Language
sūrus vanduo — statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Gamtinis vanduo, kurio mineralizacija yra nuo 25 iki 50 g/l (pagal kitas klasifikacijas – nuo 10 iki 35 (50) g/l). atitikmenys: angl. saline water; salt water; sea water vok. Salzsee, n rus.… … Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas
sürüş — is. Sürme işi veya biçimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
sürûş — (F.) [ شوﺮﺱ ] melek … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
süruş — f. Cəbrayılın adlarından biri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sürüşək — sif. Tamamilə hamar, üstündə hərəkətə mane olacaq heç bir ilişik olmayan, üzərində heç bir şeyi saxlamayan. Sürüşkən yol. Sürüşkən buz. Sürüşkən qaya. – Uşaq nə qədər çapaladısa, sürüşkən xəndəkdən çıxa bilmədi. M. İ.. Ancaq sürüşkən otların üstü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
suruş — buğday başaklarındak taneler sertle ş meden önce başak alevde ütülür, sonra dövülerek yenir, ütme, firik I, 368 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
SÜRUŞ — (C.: Süruşân) f. Melek. * Cebrâil (A.S … Yeni Lügat Türkçe Sözlük