-
1 παν-ηγυρίζω
παν-ηγυρίζω, eine πανήγυρις bilden, in derselben sein, sowohl ein Volksfest feiern, wie Her. 2, 59, πανηγύρις πανηγυρίζειν, u. zwar εἰς πόλιν, sich zu dem Feste in die Stadt begeben, als auch eine Rede in einer festlichen Volksversammlung halten, vorzugsweise eine feierliche Lobrede halten, vgl. Poll. 4, 31; so Isocr. 5, 13 u. Sp., wie Plut. öfter. – In allgemeiner Bdtg, sich vergnügen, scheint es Ael. V. H. 13, 1 zu gebrauchen, καὶ παρῆν τῇ τε ἄλλῃ πανηγυρίζειν καὶ κατὰ τὴν εὐωδίαν ἑστιᾶσϑαι. – Bei App. Pun. 116 = Handel treiben.
-
2 παλιν-δίωξις
παλιν-δίωξις, ἡ, = παλίωξις, App. Pun. 46.
-
3 σω-φρονισμός
σω-φρονισμός, ὁ, = σωφρόνισις; Plut. Symp. 3, 6, 1; App. Pun. 65.
-
4 τῑτυριστής
τῑτυριστής, ὁ, der Schalmeibläser, Appian. Pun. 66.
-
5 βυκάνημα
βυκάνημα, τό, der Trompetenstoß, App. Pun. 21.
-
6 κατα-πνέω
κατα-πνέω (s. πνέω), anhauchen, an-, durchwehen; ϑεόϑεν καταπνέει Πειϑὼ μολπάν, einhauchen, Aesch. Ag. 105; ϑεὸς ἥκων καταπνεῖ σε Eur. Rhes. 387, vgl. Med. 839; ἤνπερ Ἔρως ἵμερον ἡμῶν κατὰ τῶν κόλπων καὶ τῶν μηρῶν καταπνεύσῃ Ar. Lys. 552. – Uebh. wehen, ὅταν ἥδι στον οἱ ἐτησίαι καταπνέωσιν Plut. Cic. 47. – Auch pass., στρατόπεδον οὐ καταπνεόμενον ἐκ τῆς ϑαλάττης App. Pun. 99.
-
7 κατα-καλέω
κατα-καλέω (s. καλέω), herunter-, herbeirufen; ἐκ τῆς μητροπόλεως κατακληϑείς Thuc. 1, 24; δούλους ἐπ' ἐλευϑερίᾳ κατακεκλημένους Strab. XIV, 646; – zurückrufen, τοὺς φεύγοντας Pol. 26, 5, 1 u. Sp.; – anrufen, τοὺς ϑεούς Plut. Them. 13, im med.; App. Pun. 81.
-
8 κατα-μαντεύομαι
κατα-μαντεύομαι, wahrsagen gegen Einen, von Einem, τινός, Ath. XV, 686 c; – τινί τι, App. Pun. 77; – errathen, τὰ μέλλοντα, Arist. rhet. 1, 9, wie Pol. 2, 22, 7; τῆς ποιημάτων διανοίας Ath. XIV, 634 d; περὶ τῶν γυναικῶν ὁποῖαί τινες ἔσονται Nicostr. Stob. fl. 70, 12.
-
9 κατα-δακρύω
κατα-δακρύω, 1) beweinen; Eur. Hel. 697; τὴν τύχην Xen. Cyr. 5, 4, 31; Sp., wie Plut. Caes. 41; τινός, Suid. – 2) Jem. zu Thränen bringen, App. B. C. 4, 94 Pun. 70.
-
10 κατά-πλεος
κατά-πλεος, auch 3 End., att. κατάπλεως, ων, ganz angefüllt, τινός, Plut. u. a. Sp., auch τινί, χωρίον ὀχετοῖς βαϑέσι κατάπλεων App. Pun. 117. – Auch = voll, beschmutzt, γῆς τε κατάπλεων τὸ γένειον καὶ αἵματος Xen. Cyr. 8, 3, 30; vgl. Plut. Pyrrh. 28; D. Hal. 1, 79.
-
11 κολοβός
κολοβός (κόλος), verstümmelt, nach Arist. Metaphys. 4, 27 μεριστὸν καὶ ὅλον, was einen Theil verloren hat, aber doch noch dasselbe bleibt; von Thieren, Xen. Cyr. 1, 4, 11; von Geräthen, Gefäßen, an denen Etwas zerbrochen ist, Ath. VI, 230 f; von einem Ringer, der ein Ohr verloren hat, Lucill. 13 (XI, 81); κολοβὸς χειρῶν Xenocrat. ep. (Plan. 186); auch von der Rede, vom Styl, Arist. rhet. 2, 8; – Sp. übh. klein, niedrig; τεῖχος App. Hithrid. 26 Pun. 25; kurz, Schol. Ar. Ran. 1106. – Adv., ὅσα μὴ σαφῶς, ἀλλὰ κολοβῶς ἐρωτᾶται Arist. soph. elench. 2, 5, 2.
-
12 κέρκουρος
-
13 εὐ-προ-φάσιστος
εὐ-προ-φάσιστος, leicht vorzuschützen, αἰτία Thuc. 6, 105; wobei man leicht Ausflüchte machen kann, leicht zu entschuldigen, App. Pun. 64.
-
14 εὐ-πρᾱγημα
εὐ-πρᾱγημα, τό, das glückliche Unternehmen, App. B. Pun. 4 u. öfter.
-
15 εὐ-τρεπής
εὐ-τρεπής, ές, gewandt, rüstig, bei Aesch. Spt. 89 v. l. für εὐπρεπής; vorbereitet, gerüstet, Dem. 4, 18; εὐτρεπές τι ποιεῖσϑαι, zurecht machen, Eur. Bacch. 440; I. T. 245 u. öfter; τούτων εὐτρεπῶν γενομένων, nachdem dies vorbereitet war, Pol. 6, 26, 10, a. Sp. – Adv., εὐτρεπῶς ἔχει τὰ πράγματα Dem. 1, 21; App. Pun. 18.
-
16 εὐ-επί-στρεπτος
εὐ-επί-στρεπτος, leicht umzukehren, hinzulenken, ἐπί τι, App. Pun. 8, 50.
-
17 δυς-μεναίνω
δυς-μεναίνω, feindlich, übel gesinnt sein; τινί, Eur. Med. 874 u. Sp., wie App. Pun. 60; ἐπί τινι, mißmüthig worüber, Dem. 18, 217.
-
18 μεθ-ιππεύω
μεθ-ιππεύω, wo anders hinreiten, App. Pun. 44.
-
19 δια-τιτράω
δια-τιτράω (s. τιτράω), vgl. διατετραίνω, durchbohren, bes. Sp.; App. Pun. 8, 122 steht διετίτρη, wie Dio Cass. 69, 12 διατιτράντες, wie von διατίτρημι.
-
20 δια-θριαμβεύω
δια-θριαμβεύω, triumphiren, ϑρίαμβον App. Pun. 135.
См. также в других словарях:
pun — pȕn prid. <odr. ī> DEFINICIJA 1. a. koji nema praznine; ispunjen, napunjen [puna posuda; puna vreća] b. koji je dokraja zaposjednut čime [grad pun ljudi] 2. a. koji sadrži u sebi mnogo čega, koji obiluje [pun lišća] b. koji je obuzet,… … Hrvatski jezični portal
Pun — Pun, v. t. [See {Pound} to beat.] To pound. [Obs.] [1913 Webster] He would pun thee into shivers with his fist. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Pun — Pun, n. [Cf. {Pun} to pound, {Pound} to beat.] A play on words which have the same sound but different meanings; an expression in which two different applications of a word present an odd or ludicrous idea; a kind of quibble or equivocation.… … The Collaborative International Dictionary of English
Pun — Pun, v. i. [imp. & p. p. {Punned}; p. pr. & vb. n. {Punning}.] To make puns, or a pun; to use a word in a double sense, especially when the contrast of ideas is ludicrous; to play upon words; to quibble. Dryden. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Pun — Pun, v. t. To persuade or affect by a pun. Addison. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
pun — pun, ni pun expr. nada. ❙ «¡Ni pun hijito! De técnica narrativa no tienes ni puta idea.» Álvaro de Laiglesia, Hijos de Pu. ❙ «¿Se sabe algo nuevo de Gregorio Liñán? Ni pum.» Pedro Casals, Disparando cocaína … Diccionario del Argot "El Sohez"
punđa — púnđa ž DEFINICIJA ženska frizura od podignute, začešljane i pričvršćene kose [nositi punđu; imati punđu] ETIMOLOGIJA mađ. punty … Hrvatski jezični portal
pun — [pun] n. [17th c. clipped form < ? It puntiglio, fine point, hence verbal quibble: see PUNCTILIO] the use of a word, or of words which are formed or sounded alike, in such a way as to juxtapose, connect, or bring out two or more of the… … English World dictionary
pun — Punning, ‘the humorous use of words to suggest different meanings’, has been a feature of language at least since the time of Aristotle, who approved of them in some kinds of writing. Some famous historical examples include the description by… … Modern English usage
pun — ► NOUN ▪ a joke exploiting the different meanings of a word or the fact that there are words of the same sound and different meanings. ► VERB (punned, punning) ▪ make a pun. DERIVATIVES punster noun. ORIGIN perhaps an abbreviation of obsolete… … English terms dictionary
pun|ka — pun|kah or pun|ka «PUHNG kuh», noun. (in India and Indonesia) a fan, especially a large swinging fan hung from the ceiling and kept in motion by a servant or by machinery: »The courtroom was sombre…High up…the punkahs were swaying short to and… … Useful english dictionary