-
1 Patroclus
Patroclus, ī, m. (Πάτροκλος), Sohn des Menötius, mit seinem Vetter Achilles erzogen, dann dessen Waffenfreund vor Troja, wo er mit den Waffen Achills gegen Hektor zog, aber durch Hektors Hand fiel, Ov. ex Pont. 1, 3, 73. Hyg. fab. 81, 97 u.a. Mythogr. Lat. 1, 209 u.a.: griech. Akk. Patroclon, Prop. 2, 8, 33. – Poet. Nbf. Patricolēs (= Πατροκλης), Enn. fr. scen. 161 (u. danach Cic. Tusc. 2, 39). Fronto epist. ad M. Caes. 1, 7 (6). p. 19, 5 N.
-
2 Patroclus
Patroclus, ī, m. (Πάτροκλος), Sohn des Menötius, mit seinem Vetter Achilles erzogen, dann dessen Waffenfreund vor Troja, wo er mit den Waffen Achills gegen Hektor zog, aber durch Hektors Hand fiel, Ov. ex Pont. 1, 3, 73. Hyg. fab. 81, 97 u.a. Mythogr. Lat. 1, 209 u.a.: griech. Akk. Patroclon, Prop. 2, 8, 33. – Poet. Nbf. Patricolēs (= Πατροκλης), Enn. fr. scen. 161 (u. danach Cic. Tusc. 2, 39). Fronto epist. ad M. Caes. 1, 7 (6). p. 19, 5 N.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Patroclus
-
3 Patroclus
Pā̆trō̆clus, i (collat. form Pā̆trĭcŏles, is, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf. Enn. p. 92 Vahl.—Gr. acc. Patroclon, Prop. 2, 8, 33 Müll.; al. Patroclen), m., = Patroklos and Patroklês.I.Son of Menœtius and Sthenele, the friend of Achilles, slain in single combat by Hector, Hyg. Fab. 97; Ov. P. 1, 3, 73 al.—II.A man, otherwise unknown, from whom the Patroclianae sellae (i. e. latrinae) take their name, Mart. 12, 77, 9.—III.The name of an elephant of king Antiochus, Plin. 8, 5, 5, § 12. -
4 Patroclus
, i m греч.миф.Патрокл, сын Менетия, друг Ахилла -
5 Menoetiades
Mĕnoetĭus, ii, m., = Menoitios, the son of Actor and father of Patroclus, one of the Argonauts, Hyg. Fab. 14 and 97.—Hence, Mĕnoetĭădes, ae, m., = Menoitiadês, the son of Menœtius, i. e. Patroclus, the friend of Achilles, Prop. 2, 1, 38. -
6 Menoetius
Mĕnoetĭus, ii, m., = Menoitios, the son of Actor and father of Patroclus, one of the Argonauts, Hyg. Fab. 14 and 97.—Hence, Mĕnoetĭădes, ae, m., = Menoitiadês, the son of Menœtius, i. e. Patroclus, the friend of Achilles, Prop. 2, 1, 38. -
7 Patrocles
Patroclēs, is и Patroclus (-os), ī m.1) сын Менетия и Сфенелы, родом из Опунта, ближайший друг Ахилла, убитый в единоборстве с Гектором O, Prp -
8 Patricoles
Patricolēs, s. Patroclus.
-
9 Patricoles
Patricolēs, s. Patroclus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Patricoles
-
10 Actor
1.actor, ōris, m. [id.].I.One who drives or moves something:II. A.pecoris actor,
Ov. H. 1, 95:habenae,
a slinger, Stat. Ach. 2, 419.—In gen. of every kind of action:B.ut illum efficeret oratorem verborum actoremque rerum,
Cic. de Or. 3, 15, 57 (a translation of the Homer. prêktêra ergôn, Il. 9, 443):Cato dux, auctor, actor rerum illarum fuit,
id. Sest. 28 fin.; so Caes. B. C. 1, 26; Nep. Att. 3, 2 al.—In judicial lang., one who brings an action, a plaintiff:C.accusatorem pro omni actore et petitore appello,
Cic. Part. 32;esp. of lawyers: Moloni Rhodio et actori summo causarum et magistro,
id. Brut. 89 fin.; so Hor. A. P. 369 al.—Also, one who conducts a suit, an advocate, Cic. Caec. 1.—Hence,At a later period, an agent or attorney; in gen., an administrator or manager or steward, overseer of property or an estate.—So in Tac.: actor publicus, he who administers the public property, Ann. 2, 30; 3, 67: actor summarum, a keeper of accounts or cashier, Suet. Dom. 11, and so often in the Dig.: sub actoribus, overseers (of a household), Vulg. Gal. 4, 2.—D.In rhetor. lang., one who delivers any oral discourse; and esp. one who delivers an oration, an orator:2.inventor, compositor, actor,
Cic. Or. 19.—A player, an actor:2.actores secundarum et tertiarum partium,
Cic. Div. in Caecil. 15; so id. de Or. 1, 26; id. Q. Fr. 1, 1, 16 (cf. ago, II., and actio, II. C.).Actor, ŏris, m.I.A companion of Aeneas, Verg. A. 9, 500.—II.An Auruncan, ib. 12, 94; 96.—Hence, Actŏ-rĭdes, ae, patron. m., son or grandson of Actor: his son, Menoetius, Ov. F. 2, 39; his grandson, Patroclus, Ov. Tr. 1, 9, 29; id. M. 13, 273; Erithos, id. ib. 5, 79.—In plur.: Actŏrĭdae, i. e. Eurytus and Cleatus, sons of Actor, King of Phthia, id. ib. 8, 308. -
11 actor
1.actor, ōris, m. [id.].I.One who drives or moves something:II. A.pecoris actor,
Ov. H. 1, 95:habenae,
a slinger, Stat. Ach. 2, 419.—In gen. of every kind of action:B.ut illum efficeret oratorem verborum actoremque rerum,
Cic. de Or. 3, 15, 57 (a translation of the Homer. prêktêra ergôn, Il. 9, 443):Cato dux, auctor, actor rerum illarum fuit,
id. Sest. 28 fin.; so Caes. B. C. 1, 26; Nep. Att. 3, 2 al.—In judicial lang., one who brings an action, a plaintiff:C.accusatorem pro omni actore et petitore appello,
Cic. Part. 32;esp. of lawyers: Moloni Rhodio et actori summo causarum et magistro,
id. Brut. 89 fin.; so Hor. A. P. 369 al.—Also, one who conducts a suit, an advocate, Cic. Caec. 1.—Hence,At a later period, an agent or attorney; in gen., an administrator or manager or steward, overseer of property or an estate.—So in Tac.: actor publicus, he who administers the public property, Ann. 2, 30; 3, 67: actor summarum, a keeper of accounts or cashier, Suet. Dom. 11, and so often in the Dig.: sub actoribus, overseers (of a household), Vulg. Gal. 4, 2.—D.In rhetor. lang., one who delivers any oral discourse; and esp. one who delivers an oration, an orator:2.inventor, compositor, actor,
Cic. Or. 19.—A player, an actor:2.actores secundarum et tertiarum partium,
Cic. Div. in Caecil. 15; so id. de Or. 1, 26; id. Q. Fr. 1, 1, 16 (cf. ago, II., and actio, II. C.).Actor, ŏris, m.I.A companion of Aeneas, Verg. A. 9, 500.—II.An Auruncan, ib. 12, 94; 96.—Hence, Actŏ-rĭdes, ae, patron. m., son or grandson of Actor: his son, Menoetius, Ov. F. 2, 39; his grandson, Patroclus, Ov. Tr. 1, 9, 29; id. M. 13, 273; Erithos, id. ib. 5, 79.—In plur.: Actŏrĭdae, i. e. Eurytus and Cleatus, sons of Actor, King of Phthia, id. ib. 8, 308. -
12 Actoridae
1.actor, ōris, m. [id.].I.One who drives or moves something:II. A.pecoris actor,
Ov. H. 1, 95:habenae,
a slinger, Stat. Ach. 2, 419.—In gen. of every kind of action:B.ut illum efficeret oratorem verborum actoremque rerum,
Cic. de Or. 3, 15, 57 (a translation of the Homer. prêktêra ergôn, Il. 9, 443):Cato dux, auctor, actor rerum illarum fuit,
id. Sest. 28 fin.; so Caes. B. C. 1, 26; Nep. Att. 3, 2 al.—In judicial lang., one who brings an action, a plaintiff:C.accusatorem pro omni actore et petitore appello,
Cic. Part. 32;esp. of lawyers: Moloni Rhodio et actori summo causarum et magistro,
id. Brut. 89 fin.; so Hor. A. P. 369 al.—Also, one who conducts a suit, an advocate, Cic. Caec. 1.—Hence,At a later period, an agent or attorney; in gen., an administrator or manager or steward, overseer of property or an estate.—So in Tac.: actor publicus, he who administers the public property, Ann. 2, 30; 3, 67: actor summarum, a keeper of accounts or cashier, Suet. Dom. 11, and so often in the Dig.: sub actoribus, overseers (of a household), Vulg. Gal. 4, 2.—D.In rhetor. lang., one who delivers any oral discourse; and esp. one who delivers an oration, an orator:2.inventor, compositor, actor,
Cic. Or. 19.—A player, an actor:2.actores secundarum et tertiarum partium,
Cic. Div. in Caecil. 15; so id. de Or. 1, 26; id. Q. Fr. 1, 1, 16 (cf. ago, II., and actio, II. C.).Actor, ŏris, m.I.A companion of Aeneas, Verg. A. 9, 500.—II.An Auruncan, ib. 12, 94; 96.—Hence, Actŏ-rĭdes, ae, patron. m., son or grandson of Actor: his son, Menoetius, Ov. F. 2, 39; his grandson, Patroclus, Ov. Tr. 1, 9, 29; id. M. 13, 273; Erithos, id. ib. 5, 79.—In plur.: Actŏrĭdae, i. e. Eurytus and Cleatus, sons of Actor, King of Phthia, id. ib. 8, 308. -
13 Actorides
1.actor, ōris, m. [id.].I.One who drives or moves something:II. A.pecoris actor,
Ov. H. 1, 95:habenae,
a slinger, Stat. Ach. 2, 419.—In gen. of every kind of action:B.ut illum efficeret oratorem verborum actoremque rerum,
Cic. de Or. 3, 15, 57 (a translation of the Homer. prêktêra ergôn, Il. 9, 443):Cato dux, auctor, actor rerum illarum fuit,
id. Sest. 28 fin.; so Caes. B. C. 1, 26; Nep. Att. 3, 2 al.—In judicial lang., one who brings an action, a plaintiff:C.accusatorem pro omni actore et petitore appello,
Cic. Part. 32;esp. of lawyers: Moloni Rhodio et actori summo causarum et magistro,
id. Brut. 89 fin.; so Hor. A. P. 369 al.—Also, one who conducts a suit, an advocate, Cic. Caec. 1.—Hence,At a later period, an agent or attorney; in gen., an administrator or manager or steward, overseer of property or an estate.—So in Tac.: actor publicus, he who administers the public property, Ann. 2, 30; 3, 67: actor summarum, a keeper of accounts or cashier, Suet. Dom. 11, and so often in the Dig.: sub actoribus, overseers (of a household), Vulg. Gal. 4, 2.—D.In rhetor. lang., one who delivers any oral discourse; and esp. one who delivers an oration, an orator:2.inventor, compositor, actor,
Cic. Or. 19.—A player, an actor:2.actores secundarum et tertiarum partium,
Cic. Div. in Caecil. 15; so id. de Or. 1, 26; id. Q. Fr. 1, 1, 16 (cf. ago, II., and actio, II. C.).Actor, ŏris, m.I.A companion of Aeneas, Verg. A. 9, 500.—II.An Auruncan, ib. 12, 94; 96.—Hence, Actŏ-rĭdes, ae, patron. m., son or grandson of Actor: his son, Menoetius, Ov. F. 2, 39; his grandson, Patroclus, Ov. Tr. 1, 9, 29; id. M. 13, 273; Erithos, id. ib. 5, 79.—In plur.: Actŏrĭdae, i. e. Eurytus and Cleatus, sons of Actor, King of Phthia, id. ib. 8, 308. -
14 adprimus
ap-prīmus (better adp-), a, um, adj. (ad intens.), the very first; only once in Liv. Andron.:A.Ibidemque vir summus adprimus Patroclus,
Gell. 6, 7, 11.—Hence, ap-prīmē ( adp-), adv., first of all, before all, especially, exceedingly, very (most freq. in ante- and post-class. per.; in the class. per. only in Nep. Att. 13, 4; for in Cic. Fin. 3, 9, 32, the reading should be a primo; v. Madv. ad h. l.; syn.: in primis, praecipue, ante omnia); with adjj. and verbs.With adjj.:B.adprime nobilis,
Plaut. Cist. 1, 2, 6; so Ter. Eun. 5, 4, 30:adprime probus,
Plaut. Rud. 3, 4, 30:adprime probo (genere),
id. Trin. 2, 2, 92:utile,
Ter. And. 1, 1, 34:obsequens,
id. Hec. 2, 2, 5 (vehementissime, Don.):adprime doctus,
Varr. R. R. 3, 2, 17: adprime boni, * Nep. Att. 13, 3.—Once with the sup.: adprime summo genere gnatus, Quadrig. ap. Gell. 7, 11, 7.—With verbs (post-class.): adprime potuit obtingere Socrati, App. de Deo Socr. fin.; so id. Flor. 3 (in Verg. G. 2, 134, the reading of Servius and Arus. Mess. p. 214 Lind. is: flos apprima tenax; apprima being here used as adv., like acerba, acuta al.; for which, however, the best MSS. and editt. have ad prima; v. Wagn. and Rib. ad h. l.). -
15 apprimus
ap-prīmus (better adp-), a, um, adj. (ad intens.), the very first; only once in Liv. Andron.:A.Ibidemque vir summus adprimus Patroclus,
Gell. 6, 7, 11.—Hence, ap-prīmē ( adp-), adv., first of all, before all, especially, exceedingly, very (most freq. in ante- and post-class. per.; in the class. per. only in Nep. Att. 13, 4; for in Cic. Fin. 3, 9, 32, the reading should be a primo; v. Madv. ad h. l.; syn.: in primis, praecipue, ante omnia); with adjj. and verbs.With adjj.:B.adprime nobilis,
Plaut. Cist. 1, 2, 6; so Ter. Eun. 5, 4, 30:adprime probus,
Plaut. Rud. 3, 4, 30:adprime probo (genere),
id. Trin. 2, 2, 92:utile,
Ter. And. 1, 1, 34:obsequens,
id. Hec. 2, 2, 5 (vehementissime, Don.):adprime doctus,
Varr. R. R. 3, 2, 17: adprime boni, * Nep. Att. 13, 3.—Once with the sup.: adprime summo genere gnatus, Quadrig. ap. Gell. 7, 11, 7.—With verbs (post-class.): adprime potuit obtingere Socrati, App. de Deo Socr. fin.; so id. Flor. 3 (in Verg. G. 2, 134, the reading of Servius and Arus. Mess. p. 214 Lind. is: flos apprima tenax; apprima being here used as adv., like acerba, acuta al.; for which, however, the best MSS. and editt. have ad prima; v. Wagn. and Rib. ad h. l.). -
16 conecto
cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.I.Lit.:II.id (palliolum) conexum in umero laevo,
folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:omnia inter se conexa et apta,
Cic. N. D. 2, 38, 97:omnia omnimodis,
Lucr. 2, 700:terrestria membra marinis,
id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,
Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:crines,
Prop. 2, 5, 23:nodos,
Ov. M. 12, 430:bracchia in genibus digitis conexa tenere,
id. ib. 9, 311:naves validis utrimque trabibus,
Tac. H. 2, 34:Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,
id. A. 13, 53; cf.:Adiabenis conectuntur Carduchi,
Plin. 6, 15, 17, § 44:lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,
Tac. H. 3, 47:ferreae laminae serie inter se conexae,
Curt. 4, 9, 3.—Trop.A.In gen.:* Suet.amicitia cum voluptate conectitur,
Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,
id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.Tib. 43:B.membra historiae,
Quint. 9, 4, 129 al.:quod discrimini patris filiam conectebat,
to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:causam dolori meo,
id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—Esp.,1.In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:2.facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,
id. de Or. 3, 41, 166:inter se pleraque conexa et apta,
id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:carmina secum gracili filo,
Col. 10, 227:res ac verba,
Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:conexa oratio (opp. interrupta),
id. 9, 4, 7:aliam majorem insaniam,
to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin. —In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:2.si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,
Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,
id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,
Lucr. 3, 555:Silanum per adfinitatem conexum Germanico,
Tac. A. 2, 43;so also without affinitas, of relationship: Caesari,
id. ib. 2, 50;4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,
Stat. Achill. 1, 174.—In time, immediately following:conexi his funeribus dies,
Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,
Cic. Ac. 2, 30, 96:primumque quod est in conexo... necessarium est,
id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:dicere aliquid,
Mart. Cap. 4, § 387. -
17 conexum
cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.I.Lit.:II.id (palliolum) conexum in umero laevo,
folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:omnia inter se conexa et apta,
Cic. N. D. 2, 38, 97:omnia omnimodis,
Lucr. 2, 700:terrestria membra marinis,
id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,
Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:crines,
Prop. 2, 5, 23:nodos,
Ov. M. 12, 430:bracchia in genibus digitis conexa tenere,
id. ib. 9, 311:naves validis utrimque trabibus,
Tac. H. 2, 34:Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,
id. A. 13, 53; cf.:Adiabenis conectuntur Carduchi,
Plin. 6, 15, 17, § 44:lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,
Tac. H. 3, 47:ferreae laminae serie inter se conexae,
Curt. 4, 9, 3.—Trop.A.In gen.:* Suet.amicitia cum voluptate conectitur,
Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,
id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.Tib. 43:B.membra historiae,
Quint. 9, 4, 129 al.:quod discrimini patris filiam conectebat,
to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:causam dolori meo,
id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—Esp.,1.In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:2.facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,
id. de Or. 3, 41, 166:inter se pleraque conexa et apta,
id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:carmina secum gracili filo,
Col. 10, 227:res ac verba,
Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:conexa oratio (opp. interrupta),
id. 9, 4, 7:aliam majorem insaniam,
to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin. —In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:2.si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,
Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,
id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,
Lucr. 3, 555:Silanum per adfinitatem conexum Germanico,
Tac. A. 2, 43;so also without affinitas, of relationship: Caesari,
id. ib. 2, 50;4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,
Stat. Achill. 1, 174.—In time, immediately following:conexi his funeribus dies,
Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,
Cic. Ac. 2, 30, 96:primumque quod est in conexo... necessarium est,
id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:dicere aliquid,
Mart. Cap. 4, § 387. -
18 connexe
cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.I.Lit.:II.id (palliolum) conexum in umero laevo,
folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:omnia inter se conexa et apta,
Cic. N. D. 2, 38, 97:omnia omnimodis,
Lucr. 2, 700:terrestria membra marinis,
id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,
Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:crines,
Prop. 2, 5, 23:nodos,
Ov. M. 12, 430:bracchia in genibus digitis conexa tenere,
id. ib. 9, 311:naves validis utrimque trabibus,
Tac. H. 2, 34:Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,
id. A. 13, 53; cf.:Adiabenis conectuntur Carduchi,
Plin. 6, 15, 17, § 44:lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,
Tac. H. 3, 47:ferreae laminae serie inter se conexae,
Curt. 4, 9, 3.—Trop.A.In gen.:* Suet.amicitia cum voluptate conectitur,
Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,
id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.Tib. 43:B.membra historiae,
Quint. 9, 4, 129 al.:quod discrimini patris filiam conectebat,
to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:causam dolori meo,
id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—Esp.,1.In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:2.facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,
id. de Or. 3, 41, 166:inter se pleraque conexa et apta,
id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:carmina secum gracili filo,
Col. 10, 227:res ac verba,
Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:conexa oratio (opp. interrupta),
id. 9, 4, 7:aliam majorem insaniam,
to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin. —In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:2.si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,
Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,
id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,
Lucr. 3, 555:Silanum per adfinitatem conexum Germanico,
Tac. A. 2, 43;so also without affinitas, of relationship: Caesari,
id. ib. 2, 50;4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,
Stat. Achill. 1, 174.—In time, immediately following:conexi his funeribus dies,
Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,
Cic. Ac. 2, 30, 96:primumque quod est in conexo... necessarium est,
id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:dicere aliquid,
Mart. Cap. 4, § 387. -
19 connexum
cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.I.Lit.:II.id (palliolum) conexum in umero laevo,
folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42:omnia inter se conexa et apta,
Cic. N. D. 2, 38, 97:omnia omnimodis,
Lucr. 2, 700:terrestria membra marinis,
id. 2, 704; 2, 712; 3, 691:illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,
Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220:crines,
Prop. 2, 5, 23:nodos,
Ov. M. 12, 430:bracchia in genibus digitis conexa tenere,
id. ib. 9, 311:naves validis utrimque trabibus,
Tac. H. 2, 34:Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,
id. A. 13, 53; cf.:Adiabenis conectuntur Carduchi,
Plin. 6, 15, 17, § 44:lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,
Tac. H. 3, 47:ferreae laminae serie inter se conexae,
Curt. 4, 9, 3.—Trop.A.In gen.:* Suet.amicitia cum voluptate conectitur,
Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77:ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,
id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf.Tib. 43:B.membra historiae,
Quint. 9, 4, 129 al.:quod discrimini patris filiam conectebat,
to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32:causam dolori meo,
id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—Esp.,1.In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.:2.facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,
id. de Or. 3, 41, 166:inter se pleraque conexa et apta,
id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86:carmina secum gracili filo,
Col. 10, 227:res ac verba,
Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58:conexa oratio (opp. interrupta),
id. 9, 4, 7:aliam majorem insaniam,
to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin. —In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion:2.si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc.... illud quoque verum est, etc.,
Cic. Fat. 6, 12; 7, 14:omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,
id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare):sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,
Lucr. 3, 555:Silanum per adfinitatem conexum Germanico,
Tac. A. 2, 43;so also without affinitas, of relationship: Caesari,
id. ib. 2, 50;4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,
Stat. Achill. 1, 174.—In time, immediately following:conexi his funeribus dies,
Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum ( conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference:ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,
Cic. Ac. 2, 30, 96:primumque quod est in conexo... necessarium est,
id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci sunêmmenon axiôma dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē ( conn-), in connection, connectedly:dicere aliquid,
Mart. Cap. 4, § 387. -
20 Patrocles
Pătrō̆cles, is, v. Patroclus.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Patroclus — steht für (617) Patroclus, ein Asteroid Patroklos, Held der griechischen Mythologie in lateinischer Namensform Patroklos (Admiral), hellenisch ägyptischer Admiral in lateinischer Namensform Patroclus von Troyes, Heiliger Patroclus von Bourges,… … Deutsch Wikipedia
Patroclus — [pə trō′kləs, pa′trōkləs] n. [L < Gr Patroklos] Gr. Myth. a Greek warrior and friend of Achilles, slain by Hector in the Trojan War … English World dictionary
Patroclus — In Greek mythology, as recorded in the Iliad by Homer, Patroclus, or Patroklos (Gr. polytonic|Πάτροκλος “glory of the father”), son of Menoetius, was Achilles’ best friend and, according to some (including Ovid), his lover. Patroclus’ genealogy… … Wikipedia
Patroclus, S. (1) — 1S. Patroclus, M. (9. Febr., al. 19. Nov., 21. Jan.). Dieser heil. Martyrer hat zu Troyes (Trecae, Tricasium, Augusta Trecarum) in Frankreich gelitten. Hier, nicht in Sens (Senones), war er nach allgemeiner Annahme auch geboren. Seine »Acten«,… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
PATROCLUS — I. PATROCLUS Menoetii fil. et Stheneles, qui occisô per ludum astragalorum Cleonymô, seu, ut aliis placet, Aeante Amphidamantis filiô, solum vertens, in Phthiam venit, ubi a Peleo proprergeneris propinquitatem susceptus est, et una cum Achille… … Hofmann J. Lexicon universale
Patroclus, S. (2) — 2S. Patroclus, Ep. M. (31. Jan.). Dieser Heilige heißt in den Martyrologien Bischof und Martyrer in Frankreich (in Gallia). Schon nach dieser sehr allgemeinen Bezeichnung scheint es fast, daß wir es in diesem Falle lediglich mit einer Translation … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Patroclus, S. (4) — 4S. Patroclus (19. Nov.), frz. Parre, Recluse in Berry (Ducatus Bituricensis), welcher daselbst aus einer gut bemittelten Familie stammte und in seiner Jugend die Heerde seines Vaters hütete. Später widmete er sich dem Studium und wurde in das… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Patroclus, S. (3) — 3S. Patroclus (21. Juli), Martyrer zu Cesena in der Romagna. S. S. Adrianus16. (I. 163.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Patroclus, S. (5) — 5S. Patroclus (20. Mai), ein Martyrer und Schüler des hl. Petrus. Er war nach Einigen Küchenmeister des Kaisers Nero. Anderswo ist über ihn nichts zu finden, weßhalb er von den Boll. unter den Uebergangenen aufgeführt wird. (V. 170.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Patroclus (Asteroid) — Asteroid (617) Patroclus Eigenschaften des Orbits (Simulation) Orbittyp Jupiter Trojaner (L5) Große Halbachse 5,228 … Deutsch Wikipedia
Patroclus of Troyes — Infobox Saint name= Saint Patroclus of Troyes birth date= death date=c. 259 AD feast day= January 21 venerated in= Roman Catholic Church imagesize= 250px caption= birth place= Troyes death place= Troyes titles= beatified date= beatified place=… … Wikipedia