-
1 Pierius
Pīerius, a, um [ Pieria I, 1. \]пиэрийский, поэт. посвящённый Музам ( quercus Prp); мусический, поэтический ( via O)Pieria tuba M = — героическая поэмаPieria corona M — лаврP. grex M — Музы и их поклонники (поэты)P. dies St — день, посвящённый искусствам -
2 Pierius
Pīerius, s. Pīeros.
-
3 Pierius
Pīerius, s. Pieros. -
4 Pīerius
-
5 Pierius
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
6 Pieros
Pīeros u. -us, ī, m. (Πίερος), I) ein Autochthone, König von Emathia, der seinen neun Töchtern die Namen der neun Musen gab, Ov. met. 5, 310. Sie ließen sich mit den Musen in einen Gesangwettstreit ein, wurden besiegt und zur Strafe in Elstern verwandelt, Ov. met. 5, 295 sqq. – II) ein Mazedonier, Vater der neun Musen (= der den Dienst der Musen, ihre Zahl und ihre Namen in Thespiä einführte), Cic. de nat. deor. 3, 54; vgl. Ov. trist. 5, 3, 10. – Dav.: A) Pīeris, idis, f. (Πιερίς), a) im Plur. Pierides = die Töchter des Pieros no. I (w. s.), Ov. – b) eine Muse, Hor. u. Ov.: Plur. Pierides, Verg. u.a. (vgl. unten Pierius). – B) Pīerius, a, um (Πιέριος), piërisch, thessalisch, domus, Musenpalast, Mela: quercus, vom thessalischen Berge Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. – dah. zu den Musen gehörig, dichterisch, via, Poesie, Studium der Dichtkunst, Ov.: modi, Gedichte, Hor.: frons, Dichterstirn, Mart.
-
7 Pieros
Pīeros u. -us, ī, m. (Πίερος), I) ein Autochthone, König von Emathia, der seinen neun Töchtern die Namen der neun Musen gab, Ov. met. 5, 310. Sie ließen sich mit den Musen in einen Gesangwettstreit ein, wurden besiegt und zur Strafe in Elstern verwandelt, Ov. met. 5, 295 sqq. – II) ein Mazedonier, Vater der neun Musen (= der den Dienst der Musen, ihre Zahl und ihre Namen in Thespiä einführte), Cic. de nat. deor. 3, 54; vgl. Ov. trist. 5, 3, 10. – Dav.: A) Pīeris, idis, f. (Πιερίς), a) im Plur. Pierides = die Töchter des Pieros no. I (w. s.), Ov. – b) eine Muse, Hor. u. Ov.: Plur. Pierides, Verg. u.a. (vgl. unten Pierius). – B) Pīerius, a, um (Πιέριος), piërisch, thessalisch, domus, Musenpalast, Mela: quercus, vom thessalischen Berge Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. – dah. zu den Musen gehörig, dichterisch, via, Poesie, Studium der Dichtkunst, Ov.: modi, Gedichte, Hor.: frons, Dichterstirn, Mart. -
8 oestrus
ī m. (греч.)1) овод V, PM2) поэтический подъём, вдохновение (oe. Pierius St)3) возбуждение ( libidinis Hier) -
9 chorus
chŏrus, i, m., = choros [cf. Lidd. and Scott under choros].I.A dance in a ring, a choral dance, a dance, = chorea:b.chorus et cantus,
Tib. 1, 7, 44; cf. Prop. 4 (5), 6, 70:Nympharum leves chori,
Hor. C. 1, 1, 31:ferre pedem choris,
id. ib. 2, 12, 17; Tib. 2, 1, 56:choros agere,
Prop. 2, 3, 18:agitare,
Verg. G. 4, 533:ducere,
Hor. C. 1, 4, 5; 4, 7, 6:exercere,
Verg. A. 1, 499:indicere,
id. ib. 11, 737:instaurare,
Stat. Achill. 4, 145:ostentare,
id. ib. 2, 148 sq.:celebrare,
Sen. Herc. Oet. 594:nectere,
id. ib. 367:dare,
Mart. 4, 44.—The harmonious motions of the heavenly bodies (cf. chorea), Tib. 2, 1, 88. —II.Meton. (abstr. pro concr.), a troop or band of dancers and singers, a chorus, choir:B.saltatores, citharistas, totum denique comissationis Antonianae chorum, etc.,
Cic. Phil. 5, 6, 15; Cat. 63, 30:Phoebi chorus,
Verg. E. 6, 66; cf. Prop. 3 (4), 5, 20; Hor. C. S. 75:chorus Dryadum,
Verg. G. 4, 460:Nereidum,
id. A. 5, 240:Idaei chori,
id. ib. 9, 112:Pierius,
Mart. 12, 3:canorus,
Juv. 11, 163; Ov. M. 3, 685.—Of the chorus in tragedy:actoris partes chorus officiumque virile Defendat, etc.,
Hor. A. P. 193; cf. id. ib. 283; id. Ep. 2, 1, 134; Gell. 19, 10, 12. —The heavenly bodies moving in harmony (cf. supra, I. b.):C.Pleiadum,
Prop. 3 (4), 5, 36; Hor. C. 4, 14, 21:astrorum,
Stat. Achill. 1, 643.—In gen., a multitude, band, troop, crowd:chorus juventutis,
Cic. Mur. 24, 49:philosophorum,
id. Fin. 1, 8, 26; id. Att. 14, 8, 1; so,vatum,
Hor. C. 4, 3, 15:scriptorum,
id. Ep. 2, 2, 77:puellarum,
id. C. 2, 5, 21:(piscium),
Sen. Agam. 452:virtutum,
Cic. Off. 3, 33, 116; id. Tusc. 5, 5, 13 (hence, Engl. choir, quire; Fr. choeur; Ital. coro). -
10 Pieriae
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
11 Pierides
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
12 Pieris
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
13 Pieros
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
14 Pierus
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54.
См. также в других словарях:
Pierius — • Priest and probably head master of the catechetical school at Alexandria (d. after 309) Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Pierius Pierius … Catholic encyclopedia
Pierius — ist der Familienname folgender Personen: Ulrich Pierius († 1642), deutscher reformierter Pfarrer Urban Pierius, (* um 1546–1616) deutscher lutherischer Theologe, Hochschullehrer, Superintendent, Generalsuperintendent Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
Pierius — was a Christian priest and probably head of the catechetical school of Alexandria, conjointly with Achillas. He flourished while Theonas was bishop of Alexandria, and died at Rome after 309. The Roman Martyrology commemorates him on 4 November.… … Wikipedia
PIERIUS — I. PIERIUS Presbyter Alexandrinus, sub Diocletiano Imperatore et Theone Episcopo floruit. Eloquens disputator, contionator insignis, propterea parvus Origenes dictus. Scripsit 12. libros de Ecclesiae priscis ceremoniis, sed Spiritum Sanctum,… … Hofmann J. Lexicon universale
PIERIUS Sinus — mare Thraciae iuxta Pangaeum montem, ubi Oesyme et Chrysopolis urbes, Thucyd … Hofmann J. Lexicon universale
Pierius Valerianus — Giovanni Pierio Valeriano Bolzanio (* 1477 in Belluno; † 1558 in Padua auch: Joannis Pieri Valeriani Bellunensi; Ioannis Pierii Valeriani; Ioannes Pierius Valerianus; eig. Giovan Pietro della Fosse; Pierio Valeriano; Bolzanio Pierio Valeriano;… … Deutsch Wikipedia
Pierius Magnus — Pier Gerlofs Donia Une statue de Pier Donia à Kimswerd, Frise. Pier Gerlofs Donia de Kimswerd (1480? 28 octobre 1520) était un guerrier frison, un pirate, un rebelle et un héros populaire. Il est plus connu sous les noms frison Grutte Pier,… … Wikipédia en Français
Pierius Presb, S. — S. Pierius Presb. (4. Nov. al. 10. Oct.). Dieser hl. Priester zu Alexandria, sprüchwörtlich der kleine Origenes genannt, war in der hl. Schrift sehr bewandert und trug unter dem hl. Patriarchen Thomas, gest. i. J. 300, dem Volke das Wort Gottes… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Ulrich Pierius — († 1642 in Lage (Lippe)) war ein reformierter Pfarrer. Ulrich Pierius wurde als Sohn von Urban Pierius geboren. Auf eine Anfrage von 1610 des Vaters, der Superintendent der reformierten Kirche in Bremen war, wurde Ulrich Pierius von Graf Simon VI … Deutsch Wikipedia
Urbanus Pierius — Urban Pierius Urban Pierius, auch: Birnbaum (* um 1546 in Schwedt; † 12. Mai 1616 in Bremen) war ein deutscher evangelischer Theologe, Professor an den Universitäten Frankfurt/Oder und Wittenberg, Superintendent in Brandenburg an der Havel;… … Deutsch Wikipedia
Urban Pierius — Urban Pierius, auch: Birnbaum (* um 1546 in Schwedt; † 12. Mai 1616 in Bremen) war ein deutscher evangelischer Theologe, Professor an den Universitäten Frankfurt/Oder und Wittenberg, Superintendent in Brandenburg an der Havel, Dresden und Bremen … Deutsch Wikipedia