-
1 Pierides
Pīerides, s. Pīeros.
-
2 Pierides
Pīerides, s. Pieros.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pierides
-
3 Pierides
I.King of Emathia, who gave to his daughters the names of the nine Muses, Ov. M. 5, 302.—II.A Macedonian, father of the nine Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; cf. Ov. Tr. 5, 3, 10.— Hence,A.Pīĕris, ĭdis or ĭdos, f., daughter of Pierus, a Muse, Hor. C. 4, 3, 18; Ov. F. 4, 222.—In plur.: Pīĕrĭdes, um, the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54; Verg. E. 8, 63; Juv. 4, 36.—B.Pīĕrĭus, a, um, adj., Pierian, Thessalian; sacred to the Muses, poetic:quercus,
from Mount Pierus, in Thessaly, Prop. 2, 10 (3, 4), 5:jugum,
Phaedr. 3 prol. 17:nec vir Pieriā pellice saucius,
Thessalian, Hor. C. 3, 10, 15:via,
Ov. P. 2, 9, 62:modi,
Hor. A. P. 405:chori,
Ov. P. 1, 5, 58:dies,
dedicated to the Muses, Stat. S. 1, 3, 23:tuba,
an heroic poem, Mart. 10, 64, 4:frons,
poet's brow, id. 8, 70, 5:corona,
laurel, id. 12, 52, 1:grex,
the Muses and poets, id. 12, 11, 4.— Subst. plur.: Pīĕrĭae, ārum, f., the Muses, Cic. N. D. 3, 21, 54. -
4 Pieros
Pīeros u. -us, ī, m. (Πίερος), I) ein Autochthone, König von Emathia, der seinen neun Töchtern die Namen der neun Musen gab, Ov. met. 5, 310. Sie ließen sich mit den Musen in einen Gesangwettstreit ein, wurden besiegt und zur Strafe in Elstern verwandelt, Ov. met. 5, 295 sqq. – II) ein Mazedonier, Vater der neun Musen (= der den Dienst der Musen, ihre Zahl und ihre Namen in Thespiä einführte), Cic. de nat. deor. 3, 54; vgl. Ov. trist. 5, 3, 10. – Dav.: A) Pīeris, idis, f. (Πιερίς), a) im Plur. Pierides = die Töchter des Pieros no. I (w. s.), Ov. – b) eine Muse, Hor. u. Ov.: Plur. Pierides, Verg. u.a. (vgl. unten Pierius). – B) Pīerius, a, um (Πιέριος), piërisch, thessalisch, domus, Musenpalast, Mela: quercus, vom thessalischen Berge Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. – dah. zu den Musen gehörig, dichterisch, via, Poesie, Studium der Dichtkunst, Ov.: modi, Gedichte, Hor.: frons, Dichterstirn, Mart.
-
5 Pieros
Pīeros u. -us, ī, m. (Πίερος), I) ein Autochthone, König von Emathia, der seinen neun Töchtern die Namen der neun Musen gab, Ov. met. 5, 310. Sie ließen sich mit den Musen in einen Gesangwettstreit ein, wurden besiegt und zur Strafe in Elstern verwandelt, Ov. met. 5, 295 sqq. – II) ein Mazedonier, Vater der neun Musen (= der den Dienst der Musen, ihre Zahl und ihre Namen in Thespiä einführte), Cic. de nat. deor. 3, 54; vgl. Ov. trist. 5, 3, 10. – Dav.: A) Pīeris, idis, f. (Πιερίς), a) im Plur. Pierides = die Töchter des Pieros no. I (w. s.), Ov. – b) eine Muse, Hor. u. Ov.: Plur. Pierides, Verg. u.a. (vgl. unten Pierius). – B) Pīerius, a, um (Πιέριος), piërisch, thessalisch, domus, Musenpalast, Mela: quercus, vom thessalischen Berge Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. – dah. zu den Musen gehörig, dichterisch, via, Poesie, Studium der Dichtkunst, Ov.: modi, Gedichte, Hor.: frons, Dichterstirn, Mart. -
6 Non ómnia póssumus ómnes
Не всё мы все можем.По свидетельству Макробия (Сатурналии, VI, 1, 35) выражение восходит к римскому сатирику Луцилию (II в. до н. э.), творчество которого известно только по фрагментам у позднейших писателей.Вергилий, "Буколики", VIII, 62-63:Háec Damón: vos quáe respónderit Álphesibóeus,Dícite, Píeridés: non ómnia póssumus ómnes.Кончил Дамон. А речь ответную АлфесибеяВы, Пиериды, пропойте: не всё мы, смертные, можем.Мне была крайняя необходимость отлучиться, а как сказал мистер Кроссмайлуф, когда его вызвали сразу два судебных пристава, non omnia possumus... possumus... Ну, ладно, наша юридическая латынь не по вкусу мистеру Батлеру, а значит это вот что: никто, будь то хоть сам лорд-президент, не может делать двух дел зараз. (Вальтер Скотт, Эдинбургская темница.)Мне говорили, что он держал речи по часу и более - превосходные речи, но ему никогда не удавалось склонить парламент к своему мнению. Non omnia possumus omnes. (Генри Фильдинг, История приключений Джозефа Эндрюса.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Non ómnia póssumus ómnes
-
7 Calabri
Calabrī, ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die Kalabrier, Mela 2, 4, 2 (2. § 59). Sil. 12, 396. – Nom. Sing. Calaber, Sil. 8, 573. – Dav.: A) Calaber, bra, brum, kalabrisch, in od. aus Kalabrien, hospes, Hor.: apes, Hor.: oves, Col.: pastores, Mar. Victorin.: Atabulus, Sidon.: poet., Pierides, die Gedichte des Ennius, Hor. – B) Calabria, ae, f., die Halbinsel, die sich von Tarent aus in südöstl. Richtung bis zum Vorgebirge Japygium erstreckt, Geburtsland des Dichters Ennius, berühmt durch Öl-, Wein- u. Honigbau u. durch Vieh-, bes. Schafzucht, Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7. Hor. carm. 1, 31, 5. – C) Calabricus, a, um, kalabrisch, oliva, Col.: tubera, Pallad. – subst., calabrica, ae, f., eine Art chirurg. Bandage, Plin. Val. 3, 13. – u. dav. calabrico, āre, in die calabrica gen. Bandage bringen, ibid. – D) calabrion metrum, das Versmaß ñ ñ ñ ñ ñ oder ñ ñ ñ ñ–, Mar. Victorin. 3, 14, 9 G. p. 122, 10 K.
-
8 pergo
pergo, perrēxī, perrēctum, ere (per u. rego), fort und fort richten, eine Richtung, Bewegung verfolgen, bis nach einem Punkte vordringen u. dgl., u. bes. eine schon begonnene Richtung, Bewegung weiter verfolgen, fortsetzen, I) eig.: α) m. Acc.: iter, Sall., Liv. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 30, 1): iter coeptum, Auct. b. Afr.: pergam, quo coepi, hoc iter, Ter. – β) mit Infin.: ire, porro ire, weiter, vorwärts gehen, -marschieren, fürbaß gehen, Liv. (s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 22, 9. Mützell Curt. 3, 8 [19], 8. p. 97, a): retro ire, Curt.: Saguntum ire, bis S. vordringen, Liv.: hosti obviam ire, Liv.: ire ad hostes, Liv.: ad eum ire, Cic.: navigare Peloponnesum, bis nach dem P. segeln, Liv. – perge linquere aonios specus, spute dich usw., Catull. 61, 27. – γ) absol. = wohin seinen Weg richten, -nehmen, verfolgen, fürbaß gehen, aufbrechen, sich aufmachen, sich weiter begeben, fortgehen, vordringen u. dgl., huc, horsum, Ter.: perge porro, Cic.: domum, Sall.: eādem, quā ceteri, viā, denselben Weg verfolgen, Cic. – alci obviam, entgegengehen, Cornif. rhet.: ad castra, Caes.: in solitudines, Sall. – in Macedoniam ad Planciumque, Cic.: ad delendam urbem Veios, Liv.: adversum hostes, Sall.: in bellum adversus Lacedaemonios, Iustin.: Aethiopiam (nach Äth.), Hieron.: rogitantes quo pergeret (wohin er wolle), ad imperatorem an ad patres, Tac. – m. 1. Supin., nunc, quod occepi, obsonatum pergam, Plaut. mil. 749 (vgl. no. II, B, 1, γ). – impers., ad plebem pergitur, Caecil. com. 185. – II) übtr.: A) im allg., v. abstr. Subjj.: ut ad eas (virtutes) cursim perrectura beata vita videatur, im vollen Laufe seinen Weg nehmen, Cic.: animus ad ultionem voluntate et iudicio pergens, Sen. – impers., non potest ad similitudinem pergi rei, quae necdum est, man kann nicht kommen, Macr. sat. 7, 16, 13. – B) insbes., v. Pers., eine Handlung u. dgl. verfolgen, etw. fort und fort-, mit Eifer betreiben, schon Begonnenes durchführen, darin fortfahren, 1) im allg.: α) mit Acc.: prospere cessura, quae pergerent (was sie vorhätten, was sie wollten), Tac. ann. 1, 28. – β) m. Infin.: sed ut occepisti, perge operā experirier, quid ista epistula narret, Plaut.: id agere perrexi, Cic.: senem trucidare, Tac. – perge tenere istam viam, quam institisti (al. instituisti), Q. Cic. – γ) m. 1. Supin.: optimos fidissimosque socios defensum conservatumque pergit (hört nicht auf), Gell. 6 (7), 3, 7. – δ) absol.: perge (auf denn!), aude, nate! Cic. poët.: pergin? infelix, du bleibst dabei? Plaut.: pergite, Pierides, vorwärts, auf, ans Werk! Verg. – si pergis, wenn du dein Unternehmen weiter verfolgst, wenn du weiter gehst, Liv. – 2) insbes., in der Rede weiter gehen, fortgehen, etw. fortsetzen, mit etw. fortfahren, α) m. Infin.: perge porro dicere od. proloqui, Plaut.: perge quattuor mihi istas partes explicare, Cic.: im Briefstil ellipt., sed pergo praeterita (verst. commemorare), Cic. ad Att. 3, 15, 5: pergit in me maledicta (erg. dicere od. congerere), Cic. Phil. 13, 40. – β) absol.: perge porro, Plaut.: sed perge, ut coeperas, Cic.: pergam atque insequar longius, Cic.: perge de Caesare, Cic. – pergamus ad reliqua, Cic. – / Nach Paul. ex Fest. 215, 3 pergere archaist. auch = expergefacere. – pergin = pergisne, Plaut. mil. 300; Poen. 433: pergitin = pergitisne, Plaut. Pseud. 1249.
-
9 Calabri
Calabrī, ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die Kalabrier, Mela 2, 4, 2 (2. § 59). Sil. 12, 396. – Nom. Sing. Calaber, Sil. 8, 573. – Dav.: A) Calaber, bra, brum, kalabrisch, in od. aus Kalabrien, hospes, Hor.: apes, Hor.: oves, Col.: pastores, Mar. Victorin.: Atabulus, Sidon.: poet., Pierides, die Gedichte des Ennius, Hor. – B) Calabria, ae, f., die Halbinsel, die sich von Tarent aus in südöstl. Richtung bis zum Vorgebirge Japygium erstreckt, Geburtsland des Dichters Ennius, berühmt durch Öl-, Wein- u. Honigbau u. durch Vieh-, bes. Schafzucht, Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7. Hor. carm. 1, 31, 5. – C) Calabricus, a, um, kalabrisch, oliva, Col.: tubera, Pallad. – subst., calabrica, ae, f., eine Art chirurg. Bandage, Plin. Val. 3, 13. – u. dav. calabrico, āre, in die calabrica gen. Bandage bringen, ibid. – D) calabrion metrum, das Versmaß ◡◡◡◡◡ oder ◡◡◡◡–, Mar. Victorin. 3, 14, 9 G. p. 122, 10 K. -
10 pergo
pergo, perrēxī, perrēctum, ere (per u. rego), fort und fort richten, eine Richtung, Bewegung verfolgen, bis nach einem Punkte vordringen u. dgl., u. bes. eine schon begonnene Richtung, Bewegung weiter verfolgen, fortsetzen, I) eig.: α) m. Acc.: iter, Sall., Liv. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 30, 1): iter coeptum, Auct. b. Afr.: pergam, quo coepi, hoc iter, Ter. – β) mit Infin.: ire, porro ire, weiter, vorwärts gehen, -marschieren, fürbaß gehen, Liv. (s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 22, 9. Mützell Curt. 3, 8 [19], 8. p. 97, a): retro ire, Curt.: Saguntum ire, bis S. vordringen, Liv.: hosti obviam ire, Liv.: ire ad hostes, Liv.: ad eum ire, Cic.: navigare Peloponnesum, bis nach dem P. segeln, Liv. – perge linquere aonios specus, spute dich usw., Catull. 61, 27. – γ) absol. = wohin seinen Weg richten, - nehmen, verfolgen, fürbaß gehen, aufbrechen, sich aufmachen, sich weiter begeben, fortgehen, vordringen u. dgl., huc, horsum, Ter.: perge porro, Cic.: domum, Sall.: eādem, quā ceteri, viā, denselben Weg verfolgen, Cic. – alci obviam, entgegengehen, Cornif. rhet.: ad castra, Caes.: in solitudines, Sall. – in Macedoniam ad Planciumque, Cic.: ad delendam urbem Veios, Liv.: adversum hostes, Sall.: in bellum adversus Lacedaemonios, Iustin.: Aethiopiam (nach Äth.), Hieron.: rogitantes quo pergeret (wohin er wolle), ad imperatorem an ad patres, Tac. – m. 1.————Supin., nunc, quod occepi, obsonatum pergam, Plaut. mil. 749 (vgl. no. II, B, 1, γ). – impers., ad plebem pergitur, Caecil. com. 185. – II) übtr.: A) im allg., v. abstr. Subjj.: ut ad eas (virtutes) cursim perrectura beata vita videatur, im vollen Laufe seinen Weg nehmen, Cic.: animus ad ultionem voluntate et iudicio pergens, Sen. – impers., non potest ad similitudinem pergi rei, quae necdum est, man kann nicht kommen, Macr. sat. 7, 16, 13. – B) insbes., v. Pers., eine Handlung u. dgl. verfolgen, etw. fort und fort-, mit Eifer betreiben, schon Begonnenes durchführen, darin fortfahren, 1) im allg.: α) mit Acc.: prospere cessura, quae pergerent (was sie vorhätten, was sie wollten), Tac. ann. 1, 28. – β) m. Infin.: sed ut occepisti, perge operā experirier, quid ista epistula narret, Plaut.: id agere perrexi, Cic.: senem trucidare, Tac. – perge tenere istam viam, quam institisti (al. instituisti), Q. Cic. – γ) m. 1. Supin.: optimos fidissimosque socios defensum conservatumque pergit (hört nicht auf), Gell. 6 (7), 3, 7. – δ) absol.: perge (auf denn!), aude, nate! Cic. poët.: pergin? infelix, du bleibst dabei? Plaut.: pergite, Pierides, vorwärts, auf, ans Werk! Verg. – si pergis, wenn du dein Unternehmen weiter verfolgst, wenn du weiter gehst, Liv. – 2) insbes., in der Rede weiter gehen, fortgehen, etw. fortsetzen, mit etw. fortfahren, α) m. Infin.: perge porro dicere od. proloqui, Plaut.: perge quattuor mihi istas————partes explicare, Cic.: im Briefstil ellipt., sed pergo praeterita (verst. commemorare), Cic. ad Att. 3, 15, 5: pergit in me maledicta (erg. dicere od. congerere), Cic. Phil. 13, 40. – β) absol.: perge porro, Plaut.: sed perge, ut coeperas, Cic.: pergam atque insequar longius, Cic.: perge de Caesare, Cic. – pergamus ad reliqua, Cic. – ⇒ Nach Paul. ex Fest. 215, 3 pergere archaist. auch = expergefacere. – pergin = pergisne, Plaut. mil. 300; Poen. 433: pergitin = pergitisne, Plaut. Pseud. 1249. -
11 Pieridae
-
12 Calaber
Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—II.Derivv.A.Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:2. B.hospes,
Hor. Ep. 1, 7, 14:pascua,
id. Epod. 1, 27:apes,
id. C. 3, 16, 33:aquae,
Ov. F. 5, 162:montes,
id. A. A. 3, 409:litus,
Plin. 3, 26, 30, § 151:oves (of superior quality),
Col. 7, 2, 3:Pierides,
i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:vellus,
Pers. 2, 65.—AndCălā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):oliva,
Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13. -
13 Calabri
Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—II.Derivv.A.Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:2. B.hospes,
Hor. Ep. 1, 7, 14:pascua,
id. Epod. 1, 27:apes,
id. C. 3, 16, 33:aquae,
Ov. F. 5, 162:montes,
id. A. A. 3, 409:litus,
Plin. 3, 26, 30, § 151:oves (of superior quality),
Col. 7, 2, 3:Pierides,
i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:vellus,
Pers. 2, 65.—AndCălā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):oliva,
Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13. -
14 Calabria
Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—II.Derivv.A.Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:2. B.hospes,
Hor. Ep. 1, 7, 14:pascua,
id. Epod. 1, 27:apes,
id. C. 3, 16, 33:aquae,
Ov. F. 5, 162:montes,
id. A. A. 3, 409:litus,
Plin. 3, 26, 30, § 151:oves (of superior quality),
Col. 7, 2, 3:Pierides,
i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:vellus,
Pers. 2, 65.—AndCălā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):oliva,
Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13. -
15 Calabrica
Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—II.Derivv.A.Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:2. B.hospes,
Hor. Ep. 1, 7, 14:pascua,
id. Epod. 1, 27:apes,
id. C. 3, 16, 33:aquae,
Ov. F. 5, 162:montes,
id. A. A. 3, 409:litus,
Plin. 3, 26, 30, § 151:oves (of superior quality),
Col. 7, 2, 3:Pierides,
i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:vellus,
Pers. 2, 65.—AndCălā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):oliva,
Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13. -
16 Calabricus
Călā̆brĭa, ae, f., = Kalabria, the country in Lower Italy from Tarentum to the promontory Iapygium, now Terra d ' Otranto, Plin. 3, 11, 16, § 99; Hor. C. 1, 31, 5; Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7.—II.Derivv.A.Călăber, bra, um, adj., of Calabria, Calabrian:2. B.hospes,
Hor. Ep. 1, 7, 14:pascua,
id. Epod. 1, 27:apes,
id. C. 3, 16, 33:aquae,
Ov. F. 5, 162:montes,
id. A. A. 3, 409:litus,
Plin. 3, 26, 30, § 151:oves (of superior quality),
Col. 7, 2, 3:Pierides,
i. e. poems of Ennius, who was a native of Calabria, Hor. C. 4, 8, 20:vellus,
Pers. 2, 65.—AndCălā̆brĭcus, a, um, adj., Calabrian (postAug.):oliva,
Col. 12, 49, 3.— Subst.: Călā̆brĭca, ae, f., a certain surgical bandage, Plin. Val. 3, 13. -
17 Emathia
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
18 Emathides
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
19 Emathis
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
20 Emathius
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Piérides — Saltar a navegación, búsqueda Este artículo trata sobre mitología griega. Para otros usos de este término, véase Piérides (desambiguación). En la mitología griega las Piérides eran en un principio las hijas de Píero, rey de Macedonia y de Evipe.… … Wikipedia Español
Pierides — Piérides Dans la mythologie grecque, les Piérides sont les neuf filles de Piéros (roi de Macédoine) et d Évippe. Homonymie Plusieurs papillons de la famille des Pieridae sont appelés piérides. Mythologie Excellentes chanteuses, elles défient les… … Wikipédia en Français
piérides — (Del lat. Pierĭdes). f. pl. musas (ǁ deidades) … Diccionario de la lengua española
Pierides — Pi*er i*des, n. pl. [L., fr. Gr. ?. See {Pierian}.] (Class. Myth.) The Muses. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Pierides — PIERĬDES, um, Gr. Πιερίδες, ως, Pierinnen, ein gemeiner Beynamen der Musen, welchen sie, nach einigen, von dem Berge Pierius haben, als an dessen annehmlichen Einsamkeit sie um so vielmehr ihr Vergnügen hatten, ie bequemer selbige zu ihren… … Gründliches mythologisches Lexikon
piéridés — n. m. pl. ENTOM Famille de papillons de jour largement représentée dans le monde, dont les ailes sont de teinte dominante blanche ou jaune. Sing. Un piéridé … Encyclopédie Universelle
Piérides — ► sustantivo femenino plural MITOLOGÍA literario Las musas. * * * piérides (del lat. «Pierĭdes»; cult. o lit.; «Las») f. pl. Las *musas. * * * piérides. (Del lat. Pierĭdes). f. pl. musas (ǁ deidades). * * * … Enciclopedia Universal
Piérides — Dans la mythologie grecque, les Piérides sont les neuf filles de Piéros (roi de Macédoine) et d Évippe. Homonymie Plusieurs papillons de la famille des Pieridae sont appelés piérides. Mythologie Excellentes chanteuses, elles défient les Muses… … Wikipédia en Français
Piéridés — Pieridae Piéridés … Wikipédia en Français
Pierides — /puy er i deez /, n.pl. Class. Myth. 1. the Muses. 2. nine Thessalian maidens who challenged the Muses to a singing contest, lost, and were changed into magpies for insulting the victors. * * * Pierides /pī erˈi dēz/ plural noun (sing Pīˈeris)… … Useful english dictionary
Piérides (desambiguación) — Saltar a navegación, búsqueda Según el contexto Piérides puede significar: Un grupo de personajes de la mitología griega, las Piérides o hijas de Píero; Sinónimo de las Musas en la mitología griega y la poesía; Las mariposas piérides, Familia… … Wikipedia Español