-
1 Peliacus
Pēliacus, a, um [ Pelion ]пелионский (vertex Ctl; apex O)Peliaca trabs Prp (carina VF) — Арго ( построенный из пелионского леса) -
2 Peliacus
Pēliacus, a, um, s. Pēlion.
-
3 Peliacus
Pēliacus, a, um, s. Pelion.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Peliacus
-
4 peliacus
pēlĭăcus, a, um, v. Pelion, A. -
5 Peliacus
Pēlĭon, ii ( masc. collat. form Pēlĭos, Plin. 4, 8, 15, § 30:A.Pelio, scanned as a dissyl. per syniz.,
Sil. 3, 495), n., = Pêlion, a high mountain in Thessaly, a continuation of Ossa, now Zagora, Plin. 2, 65, 65, § 162; Verg. G. 1, 281; 3, 94; Ov. M. 12, 513; 1, 155; Mel. 2, 3, 2.—Hence,Pēlĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Pelion:B.vertex,
Cat. 64, 1:apex,
Ov. F. 1, 308:juga,
Stat. Achill. 1, 321: trabs, i.e. the Argo (because built of timber from Pelion), Prop. 3 (4), 22, 12:Peliaca carina,
Val. Fl. 8, 417; cf. also: Peliaca cuspis, of Achilles, cut on Pelion, Ov. M. 12, 74:axis,
the chariot of Achilles, Sen. Troad. 414.—Pēlĭus, a, um, adj., of or belonging to Pelion, Pelian:C.mons,
Cic. Fat. 15, 35: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.); so,in imitation, nemus,
Phaedr. 4, 7, 6.—Pēlĭas, ădis, f. adj., that comes from Pelion: Pelias hasta, the spear of Achilles (because its shaft came from Pelion), Ov. H. 3, 126:pinus,
the Argo, Stat. Th. 5, 335.—As subst.: Pēlĭas, ădis, f., a spear, Auct. Pan. ad Pis. 165. -
6 Pelion
Pēlion, iī, n. (Πήλιον) u. Pēlius, iī, m., ein Berg in Thessalien, Fortsetzung des Ötagebirges, j. Petras, Form -ion, Mela 2, 3, 2 (2. § 36). Ov. met. 12, 513: Form -ius, Plin. 4, 30: mons Pelius, Cic. de fato 35. – Dav.: A) Pēliacus, a, um (Πηλιακός), pelisch, des od. vom Pelion, vertex, Catull.: montes, Val. Flacc.: apex, Ov.: trabs, das Schiff Argo (weil dessen Holz auf dem Pelion gehauen war), Prop.: u. so carina, Val. Flacc.: ferner cuspis, des Achilles (griech. Πηλιακον δόρυ), Ov.: axis, der Wagen des Achilles, Sen. poët. – B) Pēlias, adis, f., vom Pelion, pelisch, hasta, Ov.: arbor, Ov. – C) Pēlius, a, um, pelisch, nemus, Enn. fr. scen. 246. Phaedr. 4, 7, 6.
-
7 vertex
vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was sich dreht od. gedreht wird; dah.) der Wirbel, I) der Wirbel des Wassers (Flusses usw.), Strudel, a) eig., Liv., Verg. u.a. – b) bildl.: amoris, Catull.: officiorum, Sen.: medius pugnae, Sil. – II) der Wirbel des Windes oder der Flammen, a) der Windwirbel, vollst. venti vertex, Lucr., Liv. u.a. – b) der Flammenwirbel, die Flammensäule, igneus, Lucr. 6, 298: flammis volutus, Verg. Aen. 12, 673. – III) der Wirbel des Hauptes, der Scheitel, A) eig., Cic. u.a.: crines convoluti ad verticem capitis, Varro LL.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic. – B) meton.: 1) das Haupt, der Kopf, Catull. u.a. – 2) der Himmelspol, Pol, Cic. u. Verg. – 3) jede Spitze, der Gipfel, die Höhe, Anhöhe, Aetnae, Cic.: quercus, Verg.: domus, Mart.: der Flammen, Hor.: Peliacus, Berg Pelion, Catull. u. Ov.: Erycinus, Berg Eryx, Verg.: ascendere verticem montis, Curt.: dah. a vertice (= κατ᾽ ἄκρης), von oben, von oben her, Verg. Aen. 1, 114 u.a. – 4) das Höchste, Größte, Äußerste, vertices dolorum, Cic. poët.: principiorum, die obersten Offiziere, Amm. – / Die Schreibweise vortex ist die archaistische (s. Quint. 1, 7, 25), zu Ciceros Zeit wahrsch. schon ganz ungebräuchliche (s. Osann Cic. de rep. p. 442. Drak. Liv. 28, 30, 9 u. Sil. 3, 475. Wagner Verg. georg. 1, 481 not. cr. u. Verg. Aen. 7, 31 not. cr. Jahn Verg. georg. 3, 241). – Der spät. Gramm. Caper (de orthogr. 99, 11 K.) scheidet vortex fluminis est, vertex capitis. – Über die Kürze der Silbe ex s. Prisc. 4, 39.
-
8 Pelion
Pēlion, iī, n. (Πήλιον) u. Pēlius, iī, m., ein Berg in Thessalien, Fortsetzung des Ötagebirges, j. Petras, Form -ion, Mela 2, 3, 2 (2. § 36). Ov. met. 12, 513: Form -ius, Plin. 4, 30: mons Pelius, Cic. de fato 35. – Dav.: A) Pēliacus, a, um (Πηλιακός), pelisch, des od. vom Pelion, vertex, Catull.: montes, Val. Flacc.: apex, Ov.: trabs, das Schiff Argo (weil dessen Holz auf dem Pelion gehauen war), Prop.: u. so carina, Val. Flacc.: ferner cuspis, des Achilles (griech. Πηλιακον δόρυ), Ov.: axis, der Wagen des Achilles, Sen. poët. – B) Pēlias, adis, f., vom Pelion, pelisch, hasta, Ov.: arbor, Ov. – C) Pēlius, a, um, pelisch, nemus, Enn. fr. scen. 246. Phaedr. 4, 7, 6. -
9 vertex
vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was sich dreht od. gedreht wird; dah.) der Wirbel, I) der Wirbel des Wassers (Flusses usw.), Strudel, a) eig., Liv., Verg. u.a. – b) bildl.: amoris, Catull.: officiorum, Sen.: medius pugnae, Sil. – II) der Wirbel des Windes oder der Flammen, a) der Windwirbel, vollst. venti vertex, Lucr., Liv. u.a. – b) der Flammenwirbel, die Flammensäule, igneus, Lucr. 6, 298: flammis volutus, Verg. Aen. 12, 673. – III) der Wirbel des Hauptes, der Scheitel, A) eig., Cic. u.a.: crines convoluti ad verticem capitis, Varro LL.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic. – B) meton.: 1) das Haupt, der Kopf, Catull. u.a. – 2) der Himmelspol, Pol, Cic. u. Verg. – 3) jede Spitze, der Gipfel, die Höhe, Anhöhe, Aetnae, Cic.: quercus, Verg.: domus, Mart.: der Flammen, Hor.: Peliacus, Berg Pelion, Catull. u. Ov.: Erycinus, Berg Eryx, Verg.: ascendere verticem montis, Curt.: dah. a vertice (= κατ᾽ ἄκρης), von oben, von oben her, Verg. Aen. 1, 114 u.a. – 4) das Höchste, Größte, Äußerste, vertices dolorum, Cic. poët.: principiorum, die obersten Offiziere, Amm. – ⇒ Die Schreibweise vortex ist die archaistische (s. Quint. 1, 7, 25), zu Ciceros Zeit wahrsch. schon ganz ungebräuchliche (s. Osann Cic. de rep. p. 442. Drak. Liv. 28, 30, 9 u. Sil. 3, 475. Wagner Verg. georg. 1, 481 not. cr. u. Verg.————Aen. 7, 31 not. cr. Jahn Verg. georg. 3, 241). – Der spät. Gramm. Caper (de orthogr. 99, 11 K.) scheidet vortex fluminis est, vertex capitis. – Über die Kürze der Silbe ex s. Prisc. 4, 39. -
10 Pelion
Pēlĭon, ii ( masc. collat. form Pēlĭos, Plin. 4, 8, 15, § 30:A.Pelio, scanned as a dissyl. per syniz.,
Sil. 3, 495), n., = Pêlion, a high mountain in Thessaly, a continuation of Ossa, now Zagora, Plin. 2, 65, 65, § 162; Verg. G. 1, 281; 3, 94; Ov. M. 12, 513; 1, 155; Mel. 2, 3, 2.—Hence,Pēlĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Pelion:B.vertex,
Cat. 64, 1:apex,
Ov. F. 1, 308:juga,
Stat. Achill. 1, 321: trabs, i.e. the Argo (because built of timber from Pelion), Prop. 3 (4), 22, 12:Peliaca carina,
Val. Fl. 8, 417; cf. also: Peliaca cuspis, of Achilles, cut on Pelion, Ov. M. 12, 74:axis,
the chariot of Achilles, Sen. Troad. 414.—Pēlĭus, a, um, adj., of or belonging to Pelion, Pelian:C.mons,
Cic. Fat. 15, 35: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.); so,in imitation, nemus,
Phaedr. 4, 7, 6.—Pēlĭas, ădis, f. adj., that comes from Pelion: Pelias hasta, the spear of Achilles (because its shaft came from Pelion), Ov. H. 3, 126:pinus,
the Argo, Stat. Th. 5, 335.—As subst.: Pēlĭas, ădis, f., a spear, Auct. Pan. ad Pis. 165. -
11 Pelios
Pēlĭon, ii ( masc. collat. form Pēlĭos, Plin. 4, 8, 15, § 30:A.Pelio, scanned as a dissyl. per syniz.,
Sil. 3, 495), n., = Pêlion, a high mountain in Thessaly, a continuation of Ossa, now Zagora, Plin. 2, 65, 65, § 162; Verg. G. 1, 281; 3, 94; Ov. M. 12, 513; 1, 155; Mel. 2, 3, 2.—Hence,Pēlĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Pelion:B.vertex,
Cat. 64, 1:apex,
Ov. F. 1, 308:juga,
Stat. Achill. 1, 321: trabs, i.e. the Argo (because built of timber from Pelion), Prop. 3 (4), 22, 12:Peliaca carina,
Val. Fl. 8, 417; cf. also: Peliaca cuspis, of Achilles, cut on Pelion, Ov. M. 12, 74:axis,
the chariot of Achilles, Sen. Troad. 414.—Pēlĭus, a, um, adj., of or belonging to Pelion, Pelian:C.mons,
Cic. Fat. 15, 35: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.); so,in imitation, nemus,
Phaedr. 4, 7, 6.—Pēlĭas, ădis, f. adj., that comes from Pelion: Pelias hasta, the spear of Achilles (because its shaft came from Pelion), Ov. H. 3, 126:pinus,
the Argo, Stat. Th. 5, 335.—As subst.: Pēlĭas, ădis, f., a spear, Auct. Pan. ad Pis. 165. -
12 Pelius
Pēlĭon, ii ( masc. collat. form Pēlĭos, Plin. 4, 8, 15, § 30:A.Pelio, scanned as a dissyl. per syniz.,
Sil. 3, 495), n., = Pêlion, a high mountain in Thessaly, a continuation of Ossa, now Zagora, Plin. 2, 65, 65, § 162; Verg. G. 1, 281; 3, 94; Ov. M. 12, 513; 1, 155; Mel. 2, 3, 2.—Hence,Pēlĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Pelion:B.vertex,
Cat. 64, 1:apex,
Ov. F. 1, 308:juga,
Stat. Achill. 1, 321: trabs, i.e. the Argo (because built of timber from Pelion), Prop. 3 (4), 22, 12:Peliaca carina,
Val. Fl. 8, 417; cf. also: Peliaca cuspis, of Achilles, cut on Pelion, Ov. M. 12, 74:axis,
the chariot of Achilles, Sen. Troad. 414.—Pēlĭus, a, um, adj., of or belonging to Pelion, Pelian:C.mons,
Cic. Fat. 15, 35: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.); so,in imitation, nemus,
Phaedr. 4, 7, 6.—Pēlĭas, ădis, f. adj., that comes from Pelion: Pelias hasta, the spear of Achilles (because its shaft came from Pelion), Ov. H. 3, 126:pinus,
the Argo, Stat. Th. 5, 335.—As subst.: Pēlĭas, ădis, f., a spear, Auct. Pan. ad Pis. 165.
См. также в других словарях:
OSSA — I. OSSA Italiae fluv. in Tusciâ, Ptolemaeo. Fiore hodie dicitur. Baudrando nunc Albegna, in territorio Senensi, et 4. milliar. ab Orbetello in Boream, Telamonem versus, in mare Tyrrhenum se exonerat. II. OSSA Sophiano Monte Cassovo, Pineto Olira … Hofmann J. Lexicon universale
PELION — Thessaliae mons Ossae et Olympo attiguus, in sinum Pelasgicum incumbens, verticem habens pineto, reliquam partem querneô nemore tectam. Ovid. Fast. l. 5. v. 381. Pelion Aemonie mons est obversus in Austros. Summa virent pinu: cetera quercus habet … Hofmann J. Lexicon universale