Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Pălaemon

  • 1 Palaemon

    Pălaemon, ŏnis, m., = Palaimôn.
    I.
    A sea-god, formerly called Melicerta, the son of Athamas and Ino:

    O Palaemon, sancte Neptuni comes,

    Plaut. Rud. 1, 2, 70; Cic. N. D. 3, 15, 39; Verg. A. 5, 823; Ov. M. 4, 542; id. H. 17, 159.—Hence,
    B.
    Pălae-mŏnĭus, a, um, of or belonging to the seagod Palœmon, poet. for Corinthian, Stat. Th. 2, 380:

    Palaemoniae coronae,

    won at the Isthmian games, which were celebrated in honor of Palœmon, Claud. Cons. Mall. Th. 289.—
    II.
    Remmius Palaemon, a Roman grammarian in the time of Tiberius and Claudius, Quint. 1, 4, 20; 1, 5, 60; Suet. Gram. 23; Juv. 6, 451; 7, 215; Pers. 2, 86.—
    III.
    A shepherd, Verg. E. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Palaemon

  • 2 Palaemon

    Palaemōn, onis, Akk. onem u. (poet.) ona, m. (Παλαίμων), I) ein Meergott, vorher Melicerta (w. s.) gen., Cic. de nat. deor. 3, 39. Verg. Aen. 5, 823. Ov. met. 4, 542 u.a. – II) Remmius Palaemon, ein Grammatiker zur Zeit des Tiberius u. Klaudius, Quint. 1, 4, 20 u. 5, 60. Suet. gr. 23. – III) ein Hirt, Verg. ecl. 3, 50. – Dav. Palaemonius, a, um (Παλαιμόνιος), zu Palämon (Melicerta) gehörig, palämonisch, poet. = korinthisch, Stat. u. Claud.

    lateinisch-deutsches > Palaemon

  • 3 Palaemon

    Palaemōn, onis, Akk. onem u. (poet.) ona, m. (Παλαίμων), I) ein Meergott, vorher Melicerta (w. s.) gen., Cic. de nat. deor. 3, 39. Verg. Aen. 5, 823. Ov. met. 4, 542 u.a. – II) Remmius Palaemon, ein Grammatiker zur Zeit des Tiberius u. Klaudius, Quint. 1, 4, 20 u. 5, 60. Suet. gr. 23. – III) ein Hirt, Verg. ecl. 3, 50. – Dav. Palaemonius, a, um (Παλαιμόνιος), zu Palämon (Melicerta) gehörig, palämonisch, poet. = korinthisch, Stat. u. Claud.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Palaemon

  • 4 Palaemon

    Palaemōn, onis m.
    1) сын Атаманта и Ино, бог моря (= Melicertes) C, V
    2) Remmius P., римск. грамматик времён Тиберия и Клавдия Q, Su, J

    Латинско-русский словарь > Palaemon

  • 5 Palaemon serratus

    ENG common prawn
    NLD steurgarnaal, steurkrab
    GER Sagegarnele
    FRA crevette rose, bouquet

    Animal Names Latin to English > Palaemon serratus

  • 6 Palaemon squilla

    NLD oostzeegarnaal
    GER Ostseegarnele
    FRA palemon de la Baltique

    Animal Names Latin to English > Palaemon squilla

  • 7 Palaemonius

    Pălaemon, ŏnis, m., = Palaimôn.
    I.
    A sea-god, formerly called Melicerta, the son of Athamas and Ino:

    O Palaemon, sancte Neptuni comes,

    Plaut. Rud. 1, 2, 70; Cic. N. D. 3, 15, 39; Verg. A. 5, 823; Ov. M. 4, 542; id. H. 17, 159.—Hence,
    B.
    Pălae-mŏnĭus, a, um, of or belonging to the seagod Palœmon, poet. for Corinthian, Stat. Th. 2, 380:

    Palaemoniae coronae,

    won at the Isthmian games, which were celebrated in honor of Palœmon, Claud. Cons. Mall. Th. 289.—
    II.
    Remmius Palaemon, a Roman grammarian in the time of Tiberius and Claudius, Quint. 1, 4, 20; 1, 5, 60; Suet. Gram. 23; Juv. 6, 451; 7, 215; Pers. 2, 86.—
    III.
    A shepherd, Verg. E. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Palaemonius

  • 8 Ino

    īnō, ūs, f. ( Ino, ōnis, Hyg. Fab. 2), daughter of Cadmus and Harmonia, sister of Semele, wife of Athamas king of Thebes, nurse of Bacchus, mother of Learchus and Melicerta, and step-mother of Phrixus and Helle. Being pursued by Athamas, who had become raving mad, she threw herself with Melicerta into the sea, whereupon they were both changed into sea-deities. Ino, as such, was called Matuta (Gr. Leucothea), and Melicerta Palaemon or Portumnus, Cic. Tusc. 1, 12, 28; Ov. M. 4, 416 sq.; id. F. 6, 485; Hor. A. P. 123 al.; cf. Preller's Gr. Mythol. 1, p. 377 sq.—Hence,
    II.
    Īnōŭs, a, um, adj., of or belonging to Ino:

    Melicerta,

    Verg. G. 1, 437; cf.

    Palaemon,

    id. A. 5, 823:

    sinus,

    Ov. M. 4, 497:

    pectus,

    Stat. S. 2, 1, 98:

    doli,

    Ov. A. A. 3, 176:

    arae,

    where Ino wished to sacrifice Phrixus, Val. Fl. 1, 521:

    undae,

    where Ino threw herself into the sea, id. ib. 2, 608:

    Isthmus,

    where games were celebrated by Athamas in honor of Ino, Stat. S. 4, 3, 60:

    Lechaeum,

    a promontory of the isthmus just mentioned, id. ib. 2, 2, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > Ino

  • 9 ino

    īnō, ūs, f. ( Ino, ōnis, Hyg. Fab. 2), daughter of Cadmus and Harmonia, sister of Semele, wife of Athamas king of Thebes, nurse of Bacchus, mother of Learchus and Melicerta, and step-mother of Phrixus and Helle. Being pursued by Athamas, who had become raving mad, she threw herself with Melicerta into the sea, whereupon they were both changed into sea-deities. Ino, as such, was called Matuta (Gr. Leucothea), and Melicerta Palaemon or Portumnus, Cic. Tusc. 1, 12, 28; Ov. M. 4, 416 sq.; id. F. 6, 485; Hor. A. P. 123 al.; cf. Preller's Gr. Mythol. 1, p. 377 sq.—Hence,
    II.
    Īnōŭs, a, um, adj., of or belonging to Ino:

    Melicerta,

    Verg. G. 1, 437; cf.

    Palaemon,

    id. A. 5, 823:

    sinus,

    Ov. M. 4, 497:

    pectus,

    Stat. S. 2, 1, 98:

    doli,

    Ov. A. A. 3, 176:

    arae,

    where Ino wished to sacrifice Phrixus, Val. Fl. 1, 521:

    undae,

    where Ino threw herself into the sea, id. ib. 2, 608:

    Isthmus,

    where games were celebrated by Athamas in honor of Ino, Stat. S. 4, 3, 60:

    Lechaeum,

    a promontory of the isthmus just mentioned, id. ib. 2, 2, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > ino

  • 10 Athamantiades

    Athamantiadēs, ae m.
    сын Атаманта, т. е. Palaemon O

    Латинско-русский словарь > Athamantiades

  • 11 Palaemonius

    a, um [ Palaemon 1. \]
    палемонов, поэт. коринфский или истмийский St, Cld

    Латинско-русский словарь > Palaemonius

  • 12 A Jove principium

    = Ab Jove principium
    "Начало от Юпитера", т. е. от того, что лежит в основе всего - самого главного, самого важного.
    Вергилий, "Буколики", III, 58-61:
    [ Palaemon: ]
    Incipe Dámoetá, tu déinde sequére, Menálca:
    Álternĭs dicétis, amánt altérna Caménae.
    [ Damoetas: ]
    Áb Jove prĭncipiúm, Musáe: Jovis ómnia pléna!
    Ílle colĭt terrás, illĭ mea cármina cúrae.
    [ Палемон: ]
    Ты Дамет, начинай; Меналк, ты следовать будешь,
    Будете петь вы в черед; очерёдное любят Камены.
    [ Дамет: ]
    Музы, начало с Юпитера; все Юпитером полно.
    Он покровитель земель; ему мои песни - забота.
    (Перевод С. Шервинского)
    - Пастух Дамет начинает поэтическое состязание со своим товарищем Меналком.
    Вергилий в словах Ab Jove principium воспроизводит начало астрономической поэмы "Небесные явления" греческого поэта Арата (III в. до н. э.), неоднократно использованное и в дальнейшем латинскими поэтами.
    Существенные задачи ныне собравшегося так называемого "народного представительства" сводятся к следующим пунктам: 1) очищение палат от политических преступников. A Jove principium. Первая заповедь для палаты, которая хочет действовать согласно воле королевского сердца. (К. Маркс, Гогенцоллернский общий план реформ.)
    Ab Jove principium. Мы начнем с археологических данных, доставленных нам могильником Форума, хотя он открыт позже Эсквилинского, открыт уже в текущем столетии. Первенство могильнику Форума принадлежит в данном случае не потому только, что это - могильник Форума, важнейшего пункта на территории исторического Рима, а и потому, что он дает нам материал, характер которого, в общем, древнее того, какой представляют данные Эсквилинского некрополя. (ЖМНП, 1907, март)
    Ab Jove principium. Стендаль дал вам верное изображение миланского правительства. Скучающий хозяин императорского совета формирует министерства. (Стендаль - де Маресту, 14.IV 1818.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > A Jove principium

  • 13 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – / celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    lateinisch-deutsches > celeber

  • 14 Melicerta

    Melicerta u. Melicertēs, ae, m. (Μελικέρτης), Sohn der Ino u. des Athamas, mit dem sich die vom rasenden Athamas verfolgte Mutter ins Meer stürzte, worauf er ein Seegott wurde, bei den Griechen Palaemon, bei den Lateinern Portunus genannt, Form -ta, Verg. georg. 1, 437. Ov. met. 4, 522; fast. 6, 494. Pers. 5, 103: Form -tēs, Hyg. fab. 2.

    lateinisch-deutsches > Melicerta

  • 15 Portunus

    Portūnus, ī, m. (portus), der Hafengott der Römer, mit dem griech. Palaemon identifiziert (s. Athamās), Cic. de nat. deor. 2, 66. Ov. fast. 6, 547. Verg. Aen. 5, 241 (u. dazu Serv.). Lact. 1, 21, 23. Corp. inscr. Lat. 12. p. 240 u. 244. – Dav. Portūnālis, e, zum Gotte Portunus gehörig, flamen, Fest. 217 (a), 14. – subst., Portūnālia, ium, n., das dem Portunus zu Ehren am 17. August gefeierte Fest, Varro LL. 6, 19.

    lateinisch-deutsches > Portunus

  • 16 rancide

    rancidē, Adv. (rancidus), ranzig, stinkend, dah. übtr., ekelhaft, auf ekelhafte (widrige) Weise, Gell. 18, 8, 1 u. 18, 11, 2. – Compar.; quod rancidius offenderet auditum, Palaemon. art. 542, 16 K.

    lateinisch-deutsches > rancide

  • 17 rancidule

    rancidulē, Adv. (rancidulus), etwas ranzig, -stinkend; dah. übtr., ekelhaft, widrig, audiri, Palaemon. art. 542, 21 K.

    lateinisch-deutsches > rancidule

  • 18 Remmius

    Remmius, a, um, Name einer röm. gens, aus der nur bekannt der Verfasser der lex Remmia (s. Adi.) u. Remmius Palaemon, ein Grammatiker, Suet. gr. 23; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 282, 3. – Adi. remmisch, lex, von einem Remmius verfaßt, wonach ein Ankläger, der seine Klage nicht beweisen konnte, bestraft wurde (viell. dadurch, daß ihm ein Buchstabe [vermutlich K, i.e. Kalumniator] an die Stirn gebrannt wurde), Cic. Rosc. Am. 55. Papin. dig. 22, 5, 13. Marcian. dig. 48, 16, 1. § 2.

    lateinisch-deutsches > Remmius

  • 19 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii
    ————
    celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > celeber

  • 20 Melicerta

    Melicerta u. Melicertēs, ae, m. (Μελικέρτης), Sohn der Ino u. des Athamas, mit dem sich die vom rasenden Athamas verfolgte Mutter ins Meer stürzte, worauf er ein Seegott wurde, bei den Griechen Palaemon, bei den Lateinern Portunus genannt, Form -ta, Verg. georg. 1, 437. Ov. met. 4, 522; fast. 6, 494. Pers. 5, 103: Form -tēs, Hyg. fab. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Melicerta

См. также в других словарях:

  • Palaemon — Palaemon …   Wikipédia en Français

  • Palaemon — (Παλαίμων; root Παλαιμον ) may refer to * Palaemon (genus) , a genus of shrimp *An alternative name for the Greek hero Herakles *An alternative name for the Greek hero Melicertes *One of the Argonauts, son of Aetolus *Remmius Palaemon, the… …   Wikipedia

  • Palaemon — oder Palämon ist: eine Gattung der Garnelen, siehe Felsengarnelen der lateinische Name der griechischen Meeresgottheit Palaimon Palaemon ist Name des Quintus Remmius Palaemon, eines römischen Grammatikers des 1. Jahrhunderts einer Figur in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Palaemon — Palaemon, s. Garnelen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Palaemon — PALAEMON, ŏnis, Gr. Παλαίμων, ονος. 1 §. Namen. Eigentlich hieß er, Melicerta: nach seiner Vergötterung aber wurde er von den Griechen Palamon, und von den Lateinern Partumnus genannt. Hygin. Fab. 2. & Serv. ad Virgil. Aen. V. v. 241. 2 §.… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Palaemon [1] — PALAEMON, ŏnis, einer von des Priamus vielen Söhnen. Hyg. Fab. 90 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Palaemon — s …   Wikipédia en Français

  • PALAEMON — I. PALAEMON Grammaticus Vicentinus, qui Romae vixit, sub Tiberio et Claudio Imepratorib. tantâ vir arrogantiâ, ut M. Varronem porcum appellaret; secum autem et natas et morituras literas iactaret. Luxuriae quoque ita indulsit, ut saepius in die… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Palaemon — noun type genus of the family Palaemonidae; widely distributed genus • Syn: ↑genus Palaemon • Hypernyms: ↑arthropod genus • Member Holonyms: ↑Palaemonidae, ↑family Palaemonidae • Mem …   Useful english dictionary

  • Palaemon, S. (1) — 1S. Palaemon (Palamon) (11. Jan.), ein Einsiedler in der Thebais, der im 4. Jahrhunderte lebte, war der Lehrmeister des heil. Pachomius1 (s.d.), welcher ihn auch begrub. Was von ihm bekannt ist, ist oben S. 654 schon angeführt. (I. 675.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Palaemon, S. (2) — 2S. Palaemon (11. Juni), Abt in Abysinien, hatte viele Anfechtungen des bösen Feindes zu bestehen, und ist vielleicht identisch mit dem vorigen. Vgl. S. Batatzunus. (II. 465.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»