-
1 Nebenschößling
Nebenschößling m побо́чный [боково́й] побе́г; Nebensetzen: das Nebensetzen des Schlittschuhes спорт. подстано́вка конька́ -
2 Nebenschößling
mпобочный ( боковой) побег -
3 Nebenschößling
сущ.1) общ. боковой побег, побочный побег2) лес. отпрыск дерева, отросток -
4 Nebenschößling
ḿотросток, отпрыск дереваDeutsch-Russisch Wörterbuch der Forstwirtschaft, Holz-und Möbelindustrie > Nebenschößling
-
5 focaneus
fōcāneus, a, um (faux), schlundartig, palmes, Nebenschößling, der zwischen zwei andern hervorwächst, Col. u.a.
-
6 furunculus [1]
1. fūrunculus, i, m. (Demin. v. fur), I) ein elender Dieb, -Spitzbube (Ggstz. rapax, frecher Räuber), Cic. Pis. 66. Tert. adv. Marc. 3, 16 in. Corp. inscr. Lat. 4, 576. 1715. 1949. – II) meton., ein Nebenschößling am Weinstocke, neben einem andern Schößlinge, Col. u. Plin.
-
7 nepos [1]
1. nepōs, ōtis, m. (altindisch nápāt), das Enkelkind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) der Enkel, Großsohn, Neptuni nepos, Plaut. mil. 15: Masinissae nepos, Sall. Iug. 14, 2: nepos Atlantis, Merkur, Hor. carm. 1, 10, 1: nepos Veneris, Plaut. mil. 1265: nepos sororis (suae), Vell. 2, 59, 1. Liv. epit. 116. Tac. ann. 3, 30 u. 4, 40: sororum nepotes, Suet. Caes. 83, 2: ex filio nepos, Gell. 13, 20 (19), 3. Modestin. dig. 37, 8, 4: nepos ex fratris filio, Gaius inst. 1, 156: ex filia nepos, Cic. Brut. 263. Eutr. 1, 5. Scaev. dig. 44, 4, 17. § 1: nepos parvulus, Enkelchen, Curt. 4, 10 (41), 22: u. so nepos pausillus, Afran. com. 246: nepos invisus, Romulus, Hor. carm. 3, 3, 31: nepos Nerëius, Achilles, Hor. epod. 17, 18: partus sui, nepotum illi, hi liberûm progenies, Nachk. an Enkeln, Enkel, Liv. 1, 13, 2: Metellum multi filii filiae, nepotes neptes in rogum imposuerunt, Cic. Tusc. 1, 85. – 2) (f.) = neptis, die Enkelin, Enn. ann. 55. Corp. inscr. Lat. 6, 16363; vgl. Prisc. 6, 68. – B) übtr.: 1) von Menschen, a) nachaug., der Bruderssohn, Schwestersohn, Neffe (noch j. ital. nipote), Hieron. epist. 69, 9. Eutr. 7, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 3684. 4321. 6480: vollst. ex sorore nepos, Schwestersohn, Oros. 7, 28, 22. – b) der Enkel im fünften Glied (trinepos), Ururenkel, Cic. orat. in Clod. et Cur. 5. fr. 3. p. 30 K. – c) poet. = Nachkomme, Verg. Aen. 6, 865. Ov. ex Pont. 3, 3, 62: Plur., Verg. 2, 194; 3, 158. Hor. carm. 1, 2, 35; 2, 1, 27. Ov. met. 15, 17 u. 444: nepotes seri, Ov. met. 6, 138. – 2) v. Tieren, Colum. 6, 37, 4 u. 7, 2, 5. – 3) v. Weinstock, Nebenschößling, Colum. 3, 6, 2; 4, 10, 2. – II) meton., ein liederlicher, verschwenderischer Mensch, ein Verschwender, Schwelger, als Ggstz. zu patruus (hingegen ganeo, der Besucher liederlicher Häuser, Wüstling), Cic. Quinct. 40; Cat. 2, 7 (neben ganeo) u.a. Hor. epod. 1, 34; sat. 1, 4, 49 u.a. Vgl. Prob. inst. 129, 13 K.
-
8 παρα-φυλλίς
παρα-φυλλίς, ίδος, ἡ, der Nebenschößling, bes. bei den Weinstöcken, Sp.
-
9 παρα-φυάς
παρα-φυάς, άδος, ἡ, Nebenschößling, stolo; Arist. eth. Nic. 1, 6, 2; τὰ ἀπὸ τῆς ῥίζης βλαστάνοντα, plant. 1, 4; von den Adern, Hippocr.; von andern Ausschüssen oder Nachwüchsen, Arist. H. A. 4, 2 part. anim. 3, 10; übertr. bei Sp. [Nic. bei Ath. II, 71 d braucht in παραφυάδας des Verses wegen υ lang.]
-
10 боковой побег
-
11 отпрыск дерева
nforestr. Nebenschößling -
12 отросток
n1) gener. Sproß, Wurzelschößling, Auswuchs2) geol. Abzweig, Apophyse3) obs. Aufschlößling4) botan. Ausläufer, Lotte, Reifling5) eng. Ansatz, Ansatzstück, Ausstülpung6) anat. Fortsatz7) railw. Anzapfung8) ling. Nebenprodukt9) forestr. Läufer, Nebenschößling, Schößling, Sprößling10) radio. Arm (баллона лампы), Stichleitung11) oil. Abgang12) special. Reis13) Austrian. Fechser14) shipb. Abzweigleitung, Abzweigung, Zweigrohr (трубопровода) -
13 побочный побег
adjgener. Nebenschoß, Nebenschößling -
14 focaneus
fōcāneus, a, um (faux), schlundartig, palmes, Nebenschößling, der zwischen zwei andern hervorwächst, Col. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > focaneus
-
15 furunculus
1. fūrunculus, i, m. (Demin. v. fur), I) ein elender Dieb, -Spitzbube (Ggstz. rapax, frecher Räuber), Cic. Pis. 66. Tert. adv. Marc. 3, 16 in. Corp. inscr. Lat. 4, 576. 1715. 1949. – II) meton., ein Nebenschößling am Weinstocke, neben einem andern Schößlinge, Col. u. Plin.————————2. fūrunculus, ī, m. (viell. eig. furvunculus v. furvus), der Blutschwären, Col. 5, 28, 8 sq. Plin. 20, 130 u. 220. Veget. mul. 5, 44, 2: ventriculus (der Eiterstock od. Eiterpfropf) furunculi, Cels. 5, 28, 8. Vgl. übh. Schellers Übers. des Cels. Bd. 2. S. 136 f. A. 382.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furunculus
-
16 nepos
1. nepōs, ōtis, m. (altindisch nápāt), das Enkelkind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) der Enkel, Großsohn, Neptuni nepos, Plaut. mil. 15: Masinissae nepos, Sall. Iug. 14, 2: nepos Atlantis, Merkur, Hor. carm. 1, 10, 1: nepos Veneris, Plaut. mil. 1265: nepos sororis (suae), Vell. 2, 59, 1. Liv. epit. 116. Tac. ann. 3, 30 u. 4, 40: sororum nepotes, Suet. Caes. 83, 2: ex filio nepos, Gell. 13, 20 (19), 3. Modestin. dig. 37, 8, 4: nepos ex fratris filio, Gaius inst. 1, 156: ex filia nepos, Cic. Brut. 263. Eutr. 1, 5. Scaev. dig. 44, 4, 17. § 1: nepos parvulus, Enkelchen, Curt. 4, 10 (41), 22: u. so nepos pausillus, Afran. com. 246: nepos invisus, Romulus, Hor. carm. 3, 3, 31: nepos Nerëius, Achilles, Hor. epod. 17, 18: partus sui, nepotum illi, hi liberûm progenies, Nachk. an Enkeln, Enkel, Liv. 1, 13, 2: Metellum multi filii filiae, nepotes neptes in rogum imposuerunt, Cic. Tusc. 1, 85. – 2) (f.) = neptis, die Enkelin, Enn. ann. 55. Corp. inscr. Lat. 6, 16363; vgl. Prisc. 6, 68. – B) übtr.: 1) von Menschen, a) nachaug., der Bruderssohn, Schwestersohn, Neffe (noch j. ital. nipote), Hieron. epist. 69, 9. Eutr. 7, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 3684. 4321. 6480: vollst. ex sorore nepos, Schwestersohn, Oros. 7, 28, 22. – b) der Enkel im fünften Glied (trinepos), Ururenkel, Cic. orat. in Clod. et Cur. 5. fr. 3. p. 30 K. – c) poet. = Nachkomme, Verg. Aen. 6, 865. Ov. ex————Pont. 3, 3, 62: Plur., Verg. 2, 194; 3, 158. Hor. carm. 1, 2, 35; 2, 1, 27. Ov. met. 15, 17 u. 444: nepotes seri, Ov. met. 6, 138. – 2) v. Tieren, Colum. 6, 37, 4 u. 7, 2, 5. – 3) v. Weinstock, Nebenschößling, Colum. 3, 6, 2; 4, 10, 2. – II) meton., ein liederlicher, verschwenderischer Mensch, ein Verschwender, Schwelger, als Ggstz. zu patruus (hingegen ganeo, der Besucher liederlicher Häuser, Wüstling), Cic. Quinct. 40; Cat. 2, 7 (neben ganeo) u.a. Hor. epod. 1, 34; sat. 1, 4, 49 u.a. Vgl. Prob. inst. 129, 13 K. -
17 παραφυάς
παρα-φυάς, άδος, ἡ, Nebenschößling, stolo; von den Adern, von anderen Ausschüssen oder Nachwüchsen -
18 παραφυλλίς
παρα-φυλλίς, ίδος, ἡ, der Nebenschößling, bes. bei den Weinstöcken
См. также в других словарях:
Furunkel — Sm Eitergeschwür erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. fūrunculus, eigentlich kleiner Dieb ; auch Nebenschößling eines Rebstocks , einem Diminutivum von l. fūr Dieb , eigentlich jmd., der etwas wegträgt , zu l. ferre tragen . Ebenso … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache