-
1 mare
mare, is, Abl. ī, n. (gotisch marei, ahd. meri), das Meer (Ggstz. terra, u. Ggstz. ager), I) eig.: mare Aegaeum, Cic., Hadriaticum, Caes., Ionium, Liv.: mare Oceanus, Caes. u. Tac.: mare fluctuosum, Plaut.: vadosum, Caes. u. Sen.: mare tranquillum, Plaut., Cic. u.a., lene et tranquillum, Curt.: mare placidum, Verg. u. Plin. ep.: latum ac turbidum, Sen.: turbatum, turbatius, Plin. ep. u. Suet.: aestuans (Ggstz. tranquillum), Ps. Quint. decl.: mare vastum atque apertum, Caes.: nostrum mare, das Mittelländische Meer, Caes.: superum, das obere Adriatische u. Jonische, Cic.: inferum, das Etrurische, Cic.: conclusum, ein Binnenmeer, wie das Mittelländische, im Gegensatz zum offenen Weltmeere, Caes.: clausum, nicht schiffbares, Cic.: maris pontus, Meerestiefe, Verg. Aen. 10, 377: poet. Meeresflut, ibid. 1, 114. – se in mare deicere (vom Schiffe aus), Nep.: mare ingredi, zur See gehen, Cic.: mare turbatius ingredi, Suet.: mare pedibus ingredi, Lact. 4, 15, 21: numquam ingressum esse mare, Ter.: placido od. turbato mari vehi, Plin. ep.: infero mari hieme maximā navigare, Cic.: mare vastissimum hieme transire, Cic.: mare sulcare, Verg.: per mare currere (fahren), Hor.: ire mari, Verg.: mare infestum habere, unsicher machen (v. Seeräubern), Cic.: mari exactum esse, Plin. pan. – poet. übtr., mare aëris, Luftmeer = Luft, Lucr. – mari, zur See, Nep.: terrā marique, terrā et (ac) mari u. dgl., s. terra. – poet., v. einem Hartherzigen, e mari natus, od. mare te genuit, Catull., Tibull. u. Ov. – maria omnia caelo miscere, Himmel u. Erde vermengen = entsetzlichen Sturm erregen, Verg. Aen. 5, 790: mare caelo confundere, Himmel u. Erde vermengen = alles Mögliche versuchen, Iuven. 6, 283. – maria montesque polliceri, sprichw., goldene Berge versprechen, Sall. Cat. 23, 3. – in mare fundere aquas, sprichw., Wasser in einen Brunnen tragen, Ov. trist. 5, 6, 44. – II) meton.: 1) das Meerwasser, Seewasser, vinum mari condire, Plin.: Chium (vinum) maris expers, nicht mit Meerwasser vermischt, Hor. – 2) die Meerfarbe, Plin. 37, 80. – / Ungew. Abl. mare, Varro fr. u.a. bei Charis. 61, 6 sqq. Lucr. 1, 161. Ov. art. am. 3, 94; trist. 5, 2, 20; ex Pont. 4, 6, 46. Lact. de mort. pers. 21, 11: Genet. Plur. marum, Naev. bell. Pun. I. fr. V III. p. 10 ed. Vahlen. – Nbf. Nomin, maris, Corp. inscr. Lat. 5, 3014: Akk. marem, Inscr. in Visconti Mus. Pio-Clem. 1. p. 67 (wo usque ad marem).
-
2 profundus
profundus, a, um, I) der Tiefe nach unergründlich, bodenlos, 1) eig.: altitudo maris, Sen.: mare, Cic.: praealtae fluvii et profundae voragines, Liv.: altus ac pr. alveus, Sen.: pr. puteus, Lact.: profundae altitudinis convalles, Liv.: gurges profundissimus, Cic. – dah. von der Unterwelt, in der Unterwelt befindlich, Iuppiter, v. Pluto, Stat.: nox, Verg.: manes, Unterwelt, Verg. – subst., profundum, ī, n., die bodenlose Tiefe, aquae, Cic.: maris, Suet.: profunda Cocyti, Amm.: profunda camporum, ganz tief liegende Felder, Iustin. – absol., α) die bodenlose Tiefe übh., Democritus (dixit) in profundo veritatem esse demersam (bildl.), Cic. Acad. 1, 44. – β) v. Bauch, ein bodenloser Abgrund, Plaut. capt. 182. – γ) die Meerestiefe, iacĕre se in profundum, Cic.: repente ex profundo cum calidis aquis insula emersit, Iustin.: moles praeceps in profundum ruit, Curt.: in profunda mergere (Ggstz. evehere in sidera), Amm. 14, 11, 29. – poet. = das Meer, Verg. u. Ov. – δ) profunda, ōrum, n., die Unterwelt (Ggstz. supera), commune profundis et superis numen, Claud. rapt. Pros. 1, 89. – 2) bildl.: a) bodenlos, unermeßlich, unmäßig, prof. et insatiabilis gula, Sen.: prof. venter, Curt.: libidines, Cic.: cupido, Sall. fr.: avaritia, Sall.: somnus prof. u. profundissimus, Apul. u. Hieron.: mero profundo incaluere, Stat.: profundo Pindarus ore, von unerschöpflicher Fülle des Ausdruckes, Hor.: u. so Pindarus profundissimi sensus, Acro Hor. – subst., profundum, ī, n., das Bodenlose, die bodenlose Tiefe, der Abgrund, ultimarum miseriarum, Val. Max.: cladium (des Elendes), Val. Max.: iniuriarum et turpitudinis, Val. Max. – b) unbekannt, ars, Ps. Quint. decl.: in profundo esse, unbekannt sein, ICt. – c) geistig tief eingehend, tief, intellectus profundior, Augustin. conf. 6, 5. – II) übtr.: A) ( wie altus) in die Höhe gemessen = hoch, caelum, Verg. u. Val. Flacc. – subst., profundum, ī, n., die Höhe, altum caeli profundum, Manil. 5, 721. – B) ( wie altus) in die Weite gemessen = tief, silvae, Lucr. 5, 41. Curt. 7, 7 (29), 4. – neutr. pl. subst., profunda silvarum, Frontin. 1, 3, 10. – C) in die Dicke gemessen = dicht, grando, Auson. grat. act. IV. 19. p. 22, 8 Schenkl: ursi villis profundioribus, Solin. 26, 3.
-
3 prosero [1]
1. prō-sero, seruī, sertum, ere, hervorstrecken, proserit Hydra caput, Avien. Arat. 1111: testudo proserit caput (Ggstz. reducit), Veget. mil. 4, 14 extr.: aggeribus caput Alpinis proserit in Celtas (Rhodanus), Sil. 3, 447 sq.: scissus vagis anfractibus aequor proserit (Nilus), Avien. descr. orb. 342 sq.: Thasos profundo (aus der Meerestiefe) proserit albenti se vertice, ibid. 701 sq. – übtr., cum favor publicus in Diadumenum se proseruisset (sich dem D. zugewandt hatte), Capit. Macrin. 12, 9.
-
4 βρύχιος
βρύχιος ( βρύξ), die Meerestiefe betreffend, ἅλμη (wo es 2 Endungen), tief, Aesch. Prom. 1083; βρυχίη ἅλς Ap. Rh. 1, 310; vgl. 4, 946; πόντος Archestr. Ath. VII, 302 a. In βρύχιος ἠχὼ βροντῆς Aesch. Prom. 1082 wird gew. erklärt: vom Meere her; richtiger »der tiefe«, ohne daß dabei mit den Schol. an βρύχω zu denken, was die Quantität der ersten Sylbe verbietet; so βρύχιον ἀναστένουσα Heliod. 6, 9.
-
5 βυσσός
-
6 βυθός
-
7 βυθο-τρεφής
βυθο-τρεφής, ές, in der Meerestiefe lebend, Sp.
-
8 βύθιος
βύθιος, 1) was versenkt, in der Tiefe ist, κρηπῖδας βυϑίας πήξασϑαι Apollonid. 31 (IX, 791); βύϑιον ϑεῖναι, versenken, Bian. 8 (IX, 308); vgl. Luc. D. mar. 1, 3; βύϑιος ὑποδὺς εἰς ϑάλατταν Hermot. 71; vgl. δύτης βύϑιος Poll. 1, 97; von tiefer Stimme Plut. Crass. 23; auch = gründlich, λογισμός Philo. – 2) die Meerestiefe, das Meer betreffend, Κρονίδης β. Poseidon, Luc. epigr. 34; ναυμαχία, Seeschlacht, Apollond. 16 (IX, 296); πτόλεμος Opp. C. 2, 62: τέχνη, Fischerhandwerk, Hal. 3, 15; τὰ βύϑια, Meerthiere, Anth. VI, 182.
-
9 κατα-πειρᾱτήρ
κατα-πειρᾱτήρ, ῆρος, ὁ, ion. καταπειρητήρ, der Untersucher, so heißt das Senkblei, mit dem man die Meerestiefe untersucht, Hesych., l. d.
-
10 Ἔρεβος
Ἔρεβος, τό (verwandt ἐρεμνός, ἐρέφω, s. auch nom. pr.), das Dunkel der Unterwelt, das Erebos, nach homerischer Vorstellung der finstere Ort zwischen der Erdoberfläche u. dem tiefer gelegenen Hades, durch welchen die abgeschiedenen Seelen hindurch in ihren eigentlichen Aufenthaltsort, den Hades, gelangen, εἰς ἔρεβος στρέψας, τετραμμένον, Od. 10, 528. 12, 81; ἐξ ἐρέβευς ἄξοντα κύνα Il. 8, 368; ἐξ ἐρέβευσφιν 9, 572 Hes. Th. 669 H. h. Cer. 379, Buttmann zieht ἐρέβεσφιν vor; Tragg., wie Soph. Ai. 395; Eur. Hel. 519; auch von der dunklen Meerestiefe, Soph. Ant. 585; u. übertr., φέγγος μὲν ξυνετοῖς, ἀξυνέτοις δ' ἔρεβος Alc. ep. 21 (VII, 429).
-
11 глубина моря
-
12 изобата
n1) geol. Isobathe, Tiefenlinie2) marin. Tiefenkurve, Tieflinie3) nav. X-Meter-Grenze4) shipb. Linie gleicher Meerestiefe, Wassertiefe-Isobate -
13 линия равных глубин
n1) geol. Tiefenlinie2) aerodyn. X-Meter-Grenze3) shipb. Linie gleicher Meerestiefe, Wassertiefe-Isobate -
14 глубина
(ж)Tiefe;глубина выемки, разработки — Abbauhöhe (f);
глубина котлована — Baugrubentiefe (f);
рабочая глубина — Arbeitstiefe (f);
глубина, замеренная эхолотом — Echotiefe (f);
глубина при входе — Eintrittshöhe (f);
глубина фарватера — Fahrwassertiefe (f);
глубина потока — Fließtiefe (f);
глубина промерзания — Frosttiefe (f);
глубина хода судна — Gangtiefe (f);
глубина размыва — Auskolkungstiefe (f);
сжатая глубина — Einschnürungstiefe (f);
критическая глубина — Grenztiefe (f); kritische Tiefe (f);
сопряжённые глубины — reziproke Tiefen (f) pl;
глубина гавани, порта — Hafentiefe (f);
линии равных глубин — Hydroisobathen (f) pl;
глубина моря — Meerestiefe (f);
глубина воды — Wassertiefe (f);
глубина ниши — Nieschentiefe (f);
глубина копания — Grabtiefe (f); Baggertiefe (f);
глубина бурения — Bohrtiefe (f);
полезная глубина — Nutztiefe (f);
промер глубин — Peilung (f);
глубина проникновения — Penetration (f);
глубина забивки свай — Rammtiefe (f);
глубина водохранилища, озера или моря — Seetiefe (f);
глубина видимости — Sichttiefe (f);
глубина подпорного бьефа — Stautiefe (f); Stauwassertiefe (f);
глубина потока, реки — Stromtiefe (f);
глубина тальвега — Talwegtiefe (f);
глубина погружения — Tauchtiefe (f);
глубина хода судна — Tiefgang (m);
глубина забивки — Treibtiefe (f);
глубина заложения — Verlegungstiefe (f);
глубина наполнения — (F)üllhöhe (f);
глубина черпания — Baggertiefe (f);
глубина воды на короле (судоходного шлюза) — Wasserhöhe (f) auf dem Drempel
-
15 море
(с)Meer (n); See (f);внутриматериковое море — Binnenmeer (n);
мелководное море — Flachsee (f);
открытое море — Hochsee (m); Räumte (f);
прилив открытого моря — Hochseetide (f);
топь у моря — Marsch (f);
чаша моря — Meeresbecken (n);
формирование моря — Meeresbildung (f);
энергия моря — Meeresenergie (f);
уровень моря — Meeresniveau (n);
поверхность моря — Meeresoberfläche (f);
глубина моря — Meerestiefe (f);
внутреннее море — Binnenmeer (n);
окраинные моря — Randmeere (n) pl;
бушующее море — hochgehende See (f)
-
16 mare
mare, is, Abl. ī, n. (gotisch marei, ahd. meri), das Meer (Ggstz. terra, u. Ggstz. ager), I) eig.: mare Aegaeum, Cic., Hadriaticum, Caes., Ionium, Liv.: mare Oceanus, Caes. u. Tac.: mare fluctuosum, Plaut.: vadosum, Caes. u. Sen.: mare tranquillum, Plaut., Cic. u.a., lene et tranquillum, Curt.: mare placidum, Verg. u. Plin. ep.: latum ac turbidum, Sen.: turbatum, turbatius, Plin. ep. u. Suet.: aestuans (Ggstz. tranquillum), Ps. Quint. decl.: mare vastum atque apertum, Caes.: nostrum mare, das Mittelländische Meer, Caes.: superum, das obere Adriatische u. Jonische, Cic.: inferum, das Etrurische, Cic.: conclusum, ein Binnenmeer, wie das Mittelländische, im Gegensatz zum offenen Weltmeere, Caes.: clausum, nicht schiffbares, Cic.: maris pontus, Meerestiefe, Verg. Aen. 10, 377: poet. Meeresflut, ibid. 1, 114. – se in mare deicere (vom Schiffe aus), Nep.: mare ingredi, zur See gehen, Cic.: mare turbatius ingredi, Suet.: mare pedibus ingredi, Lact. 4, 15, 21: numquam ingressum esse mare, Ter.: placido od. turbato mari vehi, Plin. ep.: infero mari hieme maximā navigare, Cic.: mare vastissimum hieme transire, Cic.: mare sulcare, Verg.: per mare currere (fahren), Hor.: ire mari, Verg.: mare infestum habere, unsicher machen (v. Seeräubern), Cic.: mari exactum esse, Plin. pan. – poet. übtr., mare aëris, Luftmeer = Luft,————Lucr. – mari, zur See, Nep.: terrā marique, terrā et (ac) mari u. dgl., s. terra. – poet., v. einem Hartherzigen, e mari natus, od. mare te genuit, Catull., Tibull. u. Ov. – maria omnia caelo miscere, Himmel u. Erde vermengen = entsetzlichen Sturm erregen, Verg. Aen. 5, 790: mare caelo confundere, Himmel u. Erde vermengen = alles Mögliche versuchen, Iuven. 6, 283. – maria montesque polliceri, sprichw., goldene Berge versprechen, Sall. Cat. 23, 3. – in mare fundere aquas, sprichw., Wasser in einen Brunnen tragen, Ov. trist. 5, 6, 44. – II) meton.: 1) das Meerwasser, Seewasser, vinum mari condire, Plin.: Chium (vinum) maris expers, nicht mit Meerwasser vermischt, Hor. – 2) die Meerfarbe, Plin. 37, 80. – ⇒ Ungew. Abl. mare, Varro fr. u.a. bei Charis. 61, 6 sqq. Lucr. 1, 161. Ov. art. am. 3, 94; trist. 5, 2, 20; ex Pont. 4, 6, 46. Lact. de mort. pers. 21, 11: Genet. Plur. marum, Naev. bell. Pun. I. fr. V III. p. 10 ed. Vahlen. – Nbf. Nomin, maris, Corp. inscr. Lat. 5, 3014: Akk. marem, Inscr. in Visconti Mus. Pio-Clem. 1. p. 67 (wo usque ad marem). -
17 profundus
profundus, a, um, I) der Tiefe nach unergründlich, bodenlos, 1) eig.: altitudo maris, Sen.: mare, Cic.: praealtae fluvii et profundae voragines, Liv.: altus ac pr. alveus, Sen.: pr. puteus, Lact.: profundae altitudinis convalles, Liv.: gurges profundissimus, Cic. – dah. von der Unterwelt, in der Unterwelt befindlich, Iuppiter, v. Pluto, Stat.: nox, Verg.: manes, Unterwelt, Verg. – subst., profundum, ī, n., die bodenlose Tiefe, aquae, Cic.: maris, Suet.: profunda Cocyti, Amm.: profunda camporum, ganz tief liegende Felder, Iustin. – absol., α) die bodenlose Tiefe übh., Democritus (dixit) in profundo veritatem esse demersam (bildl.), Cic. Acad. 1, 44. – β) v. Bauch, ein bodenloser Abgrund, Plaut. capt. 182. – γ) die Meerestiefe, iacĕre se in profundum, Cic.: repente ex profundo cum calidis aquis insula emersit, Iustin.: moles praeceps in profundum ruit, Curt.: in profunda mergere (Ggstz. evehere in sidera), Amm. 14, 11, 29. – poet. = das Meer, Verg. u. Ov. – δ) profunda, ōrum, n., die Unterwelt (Ggstz. supera), commune profundis et superis numen, Claud. rapt. Pros. 1, 89. – 2) bildl.: a) bodenlos, unermeßlich, unmäßig, prof. et insatiabilis gula, Sen.: prof. venter, Curt.: libidines, Cic.: cupido, Sall. fr.: avaritia, Sall.: somnus prof. u. profundissimus, Apul. u. Hieron.: mero profundo incaluere, Stat.: profundo Pindarus ore, von uner-————schöpflicher Fülle des Ausdruckes, Hor.: u. so Pindarus profundissimi sensus, Acro Hor. – subst., profundum, ī, n., das Bodenlose, die bodenlose Tiefe, der Abgrund, ultimarum miseriarum, Val. Max.: cladium (des Elendes), Val. Max.: iniuriarum et turpitudinis, Val. Max. – b) unbekannt, ars, Ps. Quint. decl.: in profundo esse, unbekannt sein, ICt. – c) geistig tief eingehend, tief, intellectus profundior, Augustin. conf. 6, 5. – II) übtr.: A) ( wie altus) in die Höhe gemessen = hoch, caelum, Verg. u. Val. Flacc. – subst., profundum, ī, n., die Höhe, altum caeli profundum, Manil. 5, 721. – B) ( wie altus) in die Weite gemessen = tief, silvae, Lucr. 5, 41. Curt. 7, 7 (29), 4. – neutr. pl. subst., profunda silvarum, Frontin. 1, 3, 10. – C) in die Dicke gemessen = dicht, grando, Auson. grat. act. IV. 19. p. 22, 8 Schenkl: ursi villis profundioribus, Solin. 26, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > profundus
-
18 prosero
1. prō-sero, seruī, sertum, ere, hervorstrecken, proserit Hydra caput, Avien. Arat. 1111: testudo proserit caput (Ggstz. reducit), Veget. mil. 4, 14 extr.: aggeribus caput Alpinis proserit in Celtas (Rhodanus), Sil. 3, 447 sq.: scissus vagis anfractibus aequor proserit (Nilus), Avien. descr. orb. 342 sq.: Thasos profundo (aus der Meerestiefe) proserit albenti se vertice, ibid. 701 sq. – übtr., cum favor publicus in Diadumenum se proseruisset (sich dem D. zugewandt hatte), Capit. Macrin. 12, 9.————————2. prō-sero, sēvī, satum, ere, säend hervorbringen, I) eig.: non proserit ullam flava Ceres segetem, Lucan. 4, 411: qui prosevit fruges, Ps. Tert. poët adv. Marc. 1, 127. – II) übtr.: contiguas ex artibus artes, hervorbringen, Gratt. cyn. 9. – dah. prōsatus, a, um, hervorgebracht, entsprossen, erzeugt, venti ex aëre prosati, Apul. de mund. 12: Plato augustiore conceptu prosatus, Apul. de dogm. Plat 1. c. 1: u. so mit Abl. des Urhebers, Anthol. Lat. 720, 7 (234, 7). Calp. ecl. 10, 63 (Nemes. ecl. 3, 63). Auson. edyll. 7, 1 = Bissulla 4, 1. p. 126 Schenkl. Prud. perist. 6, 46. Corp. inscr. Lat. 6, 10082. -
19 plumb
I 1. transitive verb2. adverbplumb the depths of loneliness/sorrow — die tiefsten Tiefen der Einsamkeit/Trauer erleben
1) (vertically) senkrecht; lotrecht2) (fig.): (exactly) genau3. nounLot, dasII transitive verb* * *plumb1[plʌm]I. vt1. (determine depth)▪ to \plumb sth etw [aus]lotento \plumb the depth die Tiefe loten▪ to \plumb sth etw ergründen3.▶ to \plumb the depths einen Tiefpunkt erreichenthey must really be \plumbing the depths if... sie müssen wirklich verzweifelt sein, wenn...to be out of \plumb schief sein, nicht im Lot [o außer Lot] sein fachsprIII. advhe hit me \plumb on the nose er hat mich mitten [o direkt] auf die Nase gehauen\plumb crazy total verrückt famIV. n Lot ntplumb2[plʌm]vtour house isn't \plumbed properly die Installationen in unserem Haus sind schlecht gemacht* * *[plʌm]1. n(= plumbline) Lot nt, Senkblei nt; ; (NAUT ALSO) Bleilot nt2. adv1) lotrecht, senkrechtplumb in the middle —
it hit him plumb on the nose — es traf ihn genau or mitten auf die Nase
3. vt1) ocean, depth (aus)loten2) (fig) mystery etc ergründenthis song plumbs the depths of bad taste — dieses Lied übertrifft alles bisher Dagewesene or da Gewesene an schlechtem Geschmack
to plumb new depths —
a look that plumbed his very soul — ein Blick, der in die Tiefen seiner Seele drang
* * *plumb [plʌm]A s1. Bleigewicht n2. TECH (Blei)Lot n, Senkblei n:out of plumb, off plumb nicht im Lot, aus dem Lot, nicht senkrecht3. SCHIFF (Echo)Lot nB adj1. lot-, senkrecht2. besonders US umg völlig, glatt, rein:C adv1. lot-, senkrecht3. besonders US umg komplett, total:D v/t1. lotrecht machenb) fig sondieren, erforschen, ergründen:E v/i klempnern* * *I 1. transitive verb(sound, measure) [aus]loten2. adverbplumb the depths of loneliness/sorrow — die tiefsten Tiefen der Einsamkeit/Trauer erleben
1) (vertically) senkrecht; lotrecht2) (fig.): (exactly) genau3. nounLot, dasII transitive verb* * *adj.lotrecht adj. v.loten v. -
20 tengermélység
(DE) Meerestiefe {r}
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Meerestiefe — Dieser Artikel wurde wegen inhaltlicher Mängel auf der Qualitätssicherungsseite des Portals Geowissenschaften eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Artikel im Themengebiet Geowissenschaften zu steigern. Bitte hilf mit, die Mängel zu… … Deutsch Wikipedia
Meerestiefe — Mee|res|tie|fe, die: Tiefe des Meeres. * * * Mee|res|tie|fe, die: Tiefe des Meeres … Universal-Lexikon
Meerestiefe — Mee|res|tie|fe … Die deutsche Rechtschreibung
Meerestief — Dieser Artikel wurde wegen inhaltlicher Mängel auf der Qualitätssicherungsseite des Portals Geowissenschaften eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Artikel im Themengebiet Geowissenschaften zu steigern. Bitte hilf mit, die Mängel zu… … Deutsch Wikipedia
Tiefseegraben — Ozeanische Kruste wird an einem Mittelozeanischen Rücken gebildet und an anderer Stelle wieder in den Mantel subduziert, dabei bildet sich eine Tiefseerinne an der Subduktionszone … Deutsch Wikipedia
Tiefseespalten — Ozeanische Kruste wird an einem Mittelozeanischen Rücken gebildet und an anderer Stelle wieder in den Mantel subduziert, dabei bildet sich eine Tiefseerinne an der Subduktionszone … Deutsch Wikipedia
Mindanaograben — tektonische Platten mit Kontinenten im Hintergrund Der Philippinengraben ist eine Tiefseerinne (auch Tiefseegraben genannt) im westlichen Pazifischen Ozean. Inhaltsverzeichnis 1 Geographie … Deutsch Wikipedia
Tsunami — (jap. 津波) ist ein japanisches Wort. „tsu“ (津) bedeutet der Hafen und „nami“ (波) die Welle. Ein Tsunami ist folglich eine Welle, die besonders in Häfen und Buchten besonders markant ausgeprägt ist und dort oft große Verwüstungen anrichtet. Ein… … Deutsch Wikipedia
Celebes See — Die Celebes See Die Celebessee (oder Sulawesisee) ist ein 280.000 km² großes Randmeer des Pazifischen Ozeans. Sie befindet sich nördlich der indonesischen Insel Sulawesi, im Westen liegt die Insel Borneo und in nordöstlicher Richtung die… … Deutsch Wikipedia
Flutwellen — Ein Tsunami (jap. 津波, Hafenwelle; aus 津, tsu, Hafen, und 波, nami, Welle) ist eine sich schnell fortpflanzende Meereswoge, die überwiegend durch Erdbeben auf dem Meeresgrund (oft auch als „Seebeben“ bezeichnet) ausgelöst wird. Tsunamis werden oft… … Deutsch Wikipedia
Marianenrinne — Der Marianengraben im Pazifik Der Marianengraben, auch als Marianenrinne bezeichnet, ist eine Tiefseerinne (Tiefseegraben) im westlichen Pazifischen Ozean, die mit bis zu 11.034 m als tiefste Stelle des Weltmeeres gilt. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia