-
1 Marsus
Marsus, s. Mārsī.
-
2 Marsus
Marsus, s. Marsi. -
3 Marsus
1.Marsus, a, um, v. Marsi, I. B. 1.2.Marsus, i, m., Domitius Marsus, an epigrammatic poet in the time of Augustus, Ov. P. 4, 16, 5; Mart. 2, 71, 3. -
4 Marsus
I a, um C, Cs, H etc. = Marsicus II Marsus, ī m.Марс (Домиций), поэт. современник и друг Вергилия, Тибулла и Горация O, M -
5 Marsi
Mārsī, ōrum, m., die Marser, eine Völkerschaft im Hinterlande von Latium, Bundesgenossen der Römer, die sie besonders im Bundesgenossenkrieg unterstützten (dah. bellum Marsicum = bellum sociale), bekannt als Zauberer, die Schlangenbisse heilen u. Schlangen beschwören konnten, Caes. b. c. 1, 15. Flor. 3, 18. § 6 u. 13. Avien. descr. orb. 523 (wo Genet. Marsûm). – Sing. Marsus, ī, m., der Marser, Cato origg. 2. fr. 18 (kollektiv): als abergläubischer Augur, Cic. de Liv. 1, 132 u. 2, 70. – dah. übh. für Schlangenbeschwörer, Firm. math. 8, 17. – Dav.: a) Marsicus, a, um, marsisch, bellum, Cic.: vinum, Mart. u. Scrib. Larg.: ficus, Macr.: pernae, Edict. Diocl. – b) Marsus, a, um, marsisch, centuriones Marsi duo, Caes.: augur, Cic.: duellum (=f bellum), Hor.: nenia, Zauber- od. Beschwörungsformel, Hor.: so auch voces, Hor. – Als Beiname, Domitius Marsus, ein Dichter zur Zeit des Augustus, Ov. u. Suet. – II) eine Völkerschaft in Germanien zwischen dem Rhein, der Lippe u. Ems, Tac. ann. 1, 50 u. 56.
-
6 Marsi
Mārsī, ōrum, m., die Marser, eine Völkerschaft im Hinterlande von Latium, Bundesgenossen der Römer, die sie besonders im Bundesgenossenkrieg unterstützten (dah. bellum Marsicum = bellum sociale), bekannt als Zauberer, die Schlangenbisse heilen u. Schlangen beschwören konnten, Caes. b. c. 1, 15. Flor. 3, 18. § 6 u. 13. Avien. descr. orb. 523 (wo Genet. Marsûm). – Sing. Marsus, ī, m., der Marser, Cato origg. 2. fr. 18 (kollektiv): als abergläubischer Augur, Cic. de Liv. 1, 132 u. 2, 70. – dah. übh. für Schlangenbeschwörer, Firm. math. 8, 17. – Dav.: a) Marsicus, a, um, marsisch, bellum, Cic.: vinum, Mart. u. Scrib. Larg.: ficus, Macr.: pernae, Edict. Diocl. – b) Marsus, a, um, marsisch, centuriones Marsi duo, Caes.: augur, Cic.: duellum (=f bellum), Hor.: nenia, Zauber- od. Beschwörungsformel, Hor.: so auch voces, Hor. – Als Beiname, Domitius Marsus, ein Dichter zur Zeit des Augustus, Ov. u. Suet. – II) eine Völkerschaft in Germanien zwischen dem Rhein, der Lippe u. Ems, Tac. ann. 1, 50 u. 56. -
7 Vibius
a, umВибий, римск. nomen; наиболее известны1) C. V. Pansa, консул в 43 г. до н. э., друг и сторонник Цезаря C bAl2) C. V. Marsus, в 18 г. до н. э. легат Германика, при Клавдии — наместник в Сирии T -
8 adeps
adeps (adips), dipis, c. (v. griech. ἄλειφα), das weichere Fett zwischen den Pergamenthäutchen bei Menschen u. nicht wiederkäuenden Tieren, das Schmalz (hingegen sevum das härtere Fett bei wiederkäuenden T., der Talg, pingue, das ölige Fett zwischen dem Fleische; vgl. Plin. 11, 212 u. 213), I) eig. u. bildl.: adeps vetusta, Marsus fr.: adeps suilla, Varr., od. suillus, Plin.: anserinus, ursinus, Plin.: Tityi pulmones atque adeps, Lucil. fr.: L. Apronii filio detractos adipes, Plin.: nimio adipe perire, an der Fettsucht, Plin. – meton., Plur., Cassii adipes, des K. Fettbauch, der feiste K., Cic. Cat. 3, 16. – bildl., das Schwülstige in der Rede, Plur., tenuare adipes, Quint. 2, 10, 6. – II) übtr.: 1) v. fetter Erde, Mergel, quidam terrae adipes, Plin. 17, 42. – 2) an Bäumen, der Splint (= alburnum), Plin. 16, 182. – / Die Schreibung adips bei Plin., zB. 28, 219 u. 235. – adipes geschr. bei Prob. app. (IV) 199, 3. Prisc. 5, 42. Auct. de idiom. gen. (IV) 578, 24.
-
9 pondo
pondō (Abl. v. *pondus, ī), dem Gewichte nach, an Gewicht, auri pondo uncia, Plaut.: piscium uncia pondo, Plaut.: argenti plus pondo, Gell.: corona libram pondo, Liv.: paterae libras fere omnes pondo, Liv.: piscium unciam pondo, Plaut. – Häufiger pondo ohne libra, ein Pfund an Gewicht, zum Gewicht von einem Pfunde, beim Zählen, als subst. indecl., quod pondo ted esse censes nudum? Plaut.: nudus vinctus centum pondo es, Plaut.: ternā (sc. librā) pondo paterae aureae, von je drei Pfund, Liv.: auri quinque pondo, fünf Pfund Gold, Cic.: patera ex quinque auri pondo facta, Liv.: fulmen aureum quinquaginta pondo, Liv.: prompta ad MMMM pondo auri, Liv.: torques aureus duo pondo, von zwei Pfund, Liv.: auri pondo centum expensum, Cic.: se in triginta pondo debere, gegen dreißig usw., Cornif. rhet.: adipis pondo triginta vetustae, Domit. Marsus b. Prisc. 5, 41. – so auch, wenn das Gewicht unter einem Pfunde ist, uncia pondo, ein zwölftel Pfund od. zwei Lot, singulas uncias auri pondo, Liv.: sextans pondo resinae, zwei zwölftel Pfund, vier Lot, Cels.: pondo semis salis, ein halbes Pfund, Cels.: dodrans pondo mellis, neun zwölftel Pfund Honig, Colum.
-
10 scutica
scutica (scytica), ae, f. (σκυτική, v. σκῦτος, Leder, s. Fest. 333 [b], 21, wo scytica), eine Peitsche aus einzelnen breiten Riemen (scuticae habenae, Ov. her. 9, 81), die Riemenpeitsche, die Karbatsche, bes. als Strafwerkzeug der Schulmeister (gelinder als flagellum u. stärker als ferula) Hor. sat. 1, 3, 119. Iuven. 6, 480 (Jahn scytica mit codd. PS): si quos Orbilius ferulā scuticāque cecīdit, Domit. Marsus bei Suet. gr. 9: nec tibi ferulas adhibeo neque athenogeronta meum scuticā et plagis litteras docere contendo, Hieron. c. Rufin. 3, 6.
-
11 adeps
adeps (adips), dipis, c. (v. griech. ἄλειφα), das weichere Fett zwischen den Pergamenthäutchen bei Menschen u. nicht wiederkäuenden Tieren, das Schmalz (hingegen sevum das härtere Fett bei wiederkäuenden T., der Talg, pingue, das ölige Fett zwischen dem Fleische; vgl. Plin. 11, 212 u. 213), I) eig. u. bildl.: adeps vetusta, Marsus fr.: adeps suilla, Varr., od. suillus, Plin.: anserinus, ursinus, Plin.: Tityi pulmones atque adeps, Lucil. fr.: L. Apronii filio detractos adipes, Plin.: nimio adipe perire, an der Fettsucht, Plin. – meton., Plur., Cassii adipes, des K. Fettbauch, der feiste K., Cic. Cat. 3, 16. – bildl., das Schwülstige in der Rede, Plur., tenuare adipes, Quint. 2, 10, 6. – II) übtr.: 1) v. fetter Erde, Mergel, quidam terrae adipes, Plin. 17, 42. – 2) an Bäumen, der Splint (= alburnum), Plin. 16, 182. – ⇒ Die Schreibung adips bei Plin., zB. 28, 219 u. 235. – adipes geschr. bei Prob. app. (IV) 199, 3. Prisc. 5, 42. Auct. de idiom. gen. (IV) 578, 24. -
12 pondo
pondō (Abl. v. *pondus, ī), dem Gewichte nach, an Gewicht, auri pondo uncia, Plaut.: piscium uncia pondo, Plaut.: argenti plus pondo, Gell.: corona libram pondo, Liv.: paterae libras fere omnes pondo, Liv.: piscium unciam pondo, Plaut. – Häufiger pondo ohne libra, ein Pfund an Gewicht, zum Gewicht von einem Pfunde, beim Zählen, als subst. indecl., quod pondo ted esse censes nudum? Plaut.: nudus vinctus centum pondo es, Plaut.: ternā (sc. librā) pondo paterae aureae, von je drei Pfund, Liv.: auri quinque pondo, fünf Pfund Gold, Cic.: patera ex quinque auri pondo facta, Liv.: fulmen aureum quinquaginta pondo, Liv.: prompta ad MMMM pondo auri, Liv.: torques aureus duo pondo, von zwei Pfund, Liv.: auri pondo centum expensum, Cic.: se in triginta pondo debere, gegen dreißig usw., Cornif. rhet.: adipis pondo triginta vetustae, Domit. Marsus b. Prisc. 5, 41. – so auch, wenn das Gewicht unter einem Pfunde ist, uncia pondo, ein zwölftel Pfund od. zwei Lot, singulas uncias auri pondo, Liv.: sextans pondo resinae, zwei zwölftel Pfund, vier Lot, Cels.: pondo semis salis, ein halbes Pfund, Cels.: dodrans pondo mellis, neun zwölftel Pfund Honig, Colum. -
13 scutica
scutica (scytica), ae, f. (σκυτική, v. σκῦτος, Leder, s. Fest. 333 , 21, wo scytica), eine Peitsche aus einzelnen breiten Riemen (scuticae habenae, Ov. her. 9, 81), die [b]Riemenpeitsche, die Karbatsche, bes. als Strafwerkzeug der Schulmeister (gelinder als flagellum u. stärker als ferula) Hor. sat. 1, 3, 119. Iuven. 6, 480 (Jahn scytica mit codd. PS): si quos Orbilius ferulā scuticāque cecīdit, Domit. Marsus bei Suet. gr. 9: nec tibi ferulas adhibeo neque athenogeronta meum scuticā et plagis litteras docere contendo, Hieron. c. Rufin. 3, 6. -
14 Amazon
Ămāzon, ŏnis, f., = Amazôn, plur. Amazones [a Scythian word of dub. signif.; acc. to an etymological fancy, as if from a-mazos, without breast; Just. 2, 4, relates that their right breast was removed in childhood, to enable them to handle the bow more conveniently], an Amazon; and plur., Amazons, warlike women, who dwelt on the river Thermodon.I.Lit.:II.Threiciae Amazones,
Verg. A. 11, 659:exsultat Amazon,
id. ib. 11, 648:Amazon Mavortia,
Val. Fl. 5, 89:peltata,
Sen. Agam. 218 al. —Metaph., a heroine of love, Ov. A. A. 2, 743; 3, 1.—Hence,a.Ămāzŏnĭ-cus, a, um, Amazonian, Mel.1, 19, 13; Plin. 3, 5, 6, § 43; Suet. Ner. 44.—b.Ămāzŏ-nis, ĭdis, f., = Amazon, an Amazon:c.Amazonidum agmina,
Verg. A. 1, 490:Amazonidum gens,
Val. Fl. 4, 602:Amazonidum turba,
Prop. 4, 13, 13.—Also, title of a poem composed by a poet named Marsus, Mart. 4, 29, 8.—Ămāzŏnĭus, a, um, poet. for Amazonicus, Amazonian:securis,
Hor. C. 4, 4, 20, and Ov. P. 3, 1, 95:genus,
Sen. Hippol. 237: vir Amazonius, i. e. Hippolytus, the son of an Amazon by Theseus, Ov. H. 4, 2. -
15 Amazonicus
Ămāzon, ŏnis, f., = Amazôn, plur. Amazones [a Scythian word of dub. signif.; acc. to an etymological fancy, as if from a-mazos, without breast; Just. 2, 4, relates that their right breast was removed in childhood, to enable them to handle the bow more conveniently], an Amazon; and plur., Amazons, warlike women, who dwelt on the river Thermodon.I.Lit.:II.Threiciae Amazones,
Verg. A. 11, 659:exsultat Amazon,
id. ib. 11, 648:Amazon Mavortia,
Val. Fl. 5, 89:peltata,
Sen. Agam. 218 al. —Metaph., a heroine of love, Ov. A. A. 2, 743; 3, 1.—Hence,a.Ămāzŏnĭ-cus, a, um, Amazonian, Mel.1, 19, 13; Plin. 3, 5, 6, § 43; Suet. Ner. 44.—b.Ămāzŏ-nis, ĭdis, f., = Amazon, an Amazon:c.Amazonidum agmina,
Verg. A. 1, 490:Amazonidum gens,
Val. Fl. 4, 602:Amazonidum turba,
Prop. 4, 13, 13.—Also, title of a poem composed by a poet named Marsus, Mart. 4, 29, 8.—Ămāzŏnĭus, a, um, poet. for Amazonicus, Amazonian:securis,
Hor. C. 4, 4, 20, and Ov. P. 3, 1, 95:genus,
Sen. Hippol. 237: vir Amazonius, i. e. Hippolytus, the son of an Amazon by Theseus, Ov. H. 4, 2. -
16 Amazonis
Ămāzon, ŏnis, f., = Amazôn, plur. Amazones [a Scythian word of dub. signif.; acc. to an etymological fancy, as if from a-mazos, without breast; Just. 2, 4, relates that their right breast was removed in childhood, to enable them to handle the bow more conveniently], an Amazon; and plur., Amazons, warlike women, who dwelt on the river Thermodon.I.Lit.:II.Threiciae Amazones,
Verg. A. 11, 659:exsultat Amazon,
id. ib. 11, 648:Amazon Mavortia,
Val. Fl. 5, 89:peltata,
Sen. Agam. 218 al. —Metaph., a heroine of love, Ov. A. A. 2, 743; 3, 1.—Hence,a.Ămāzŏnĭ-cus, a, um, Amazonian, Mel.1, 19, 13; Plin. 3, 5, 6, § 43; Suet. Ner. 44.—b.Ămāzŏ-nis, ĭdis, f., = Amazon, an Amazon:c.Amazonidum agmina,
Verg. A. 1, 490:Amazonidum gens,
Val. Fl. 4, 602:Amazonidum turba,
Prop. 4, 13, 13.—Also, title of a poem composed by a poet named Marsus, Mart. 4, 29, 8.—Ămāzŏnĭus, a, um, poet. for Amazonicus, Amazonian:securis,
Hor. C. 4, 4, 20, and Ov. P. 3, 1, 95:genus,
Sen. Hippol. 237: vir Amazonius, i. e. Hippolytus, the son of an Amazon by Theseus, Ov. H. 4, 2. -
17 Amazonius
Ămāzon, ŏnis, f., = Amazôn, plur. Amazones [a Scythian word of dub. signif.; acc. to an etymological fancy, as if from a-mazos, without breast; Just. 2, 4, relates that their right breast was removed in childhood, to enable them to handle the bow more conveniently], an Amazon; and plur., Amazons, warlike women, who dwelt on the river Thermodon.I.Lit.:II.Threiciae Amazones,
Verg. A. 11, 659:exsultat Amazon,
id. ib. 11, 648:Amazon Mavortia,
Val. Fl. 5, 89:peltata,
Sen. Agam. 218 al. —Metaph., a heroine of love, Ov. A. A. 2, 743; 3, 1.—Hence,a.Ămāzŏnĭ-cus, a, um, Amazonian, Mel.1, 19, 13; Plin. 3, 5, 6, § 43; Suet. Ner. 44.—b.Ămāzŏ-nis, ĭdis, f., = Amazon, an Amazon:c.Amazonidum agmina,
Verg. A. 1, 490:Amazonidum gens,
Val. Fl. 4, 602:Amazonidum turba,
Prop. 4, 13, 13.—Also, title of a poem composed by a poet named Marsus, Mart. 4, 29, 8.—Ămāzŏnĭus, a, um, poet. for Amazonicus, Amazonian:securis,
Hor. C. 4, 4, 20, and Ov. P. 3, 1, 95:genus,
Sen. Hippol. 237: vir Amazonius, i. e. Hippolytus, the son of an Amazon by Theseus, Ov. H. 4, 2. -
18 honorificus
hŏnōrĭfĭcus, a, um, adj. [honor + facio], that does honor, honorable (class.):numquam ab eo mentio de me nisi honorifica,
Cic. Phil. 2, 15, 39:cum tu a me rebus amplissimis atque honorificentissimis ornatus esses,
id. Fam. 5, 2, 1:orationem meam in te honorificam fuisse,
id. ib. §3: honorificentissima verba,
id. Phil. 14, 11, 29:seria partitur (Domitius Marsus) in tria genera, honorificum, contumeliosum, medium,
Quint. 6, 3, 108; cf. id. ib. §6: si quid honorificum pagina blanda sonat,
Mart. 10, 45, 2:P. Clodius in senatu sub honorificentissimo ministerii titulo M. Catonem a re publica relegavit,
Vell. 2, 45, 4.— Comp.:honorificentius est,
Nep. Eum. 1, 5.— Adv.: hŏnōrĭfĭcē, honorably, with honor or respect, honorably:aliquid de aliquo honorifice praedicare,
Cic. Phil. 11, 13, 33:respondere alicui,
id. ib. 7, 8, 23:consurgitur,
id. Verr. 2, 4, 62, § 138:promittere (with large),
Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:iratus, quod... nihil in se honorifice neque publice neque privatum factum esset,
that no honors had been shown him, Liv. 42, 1, 7.— Comp.:ut nemini sit triumphus honorificentius quam mihi salus restitutioque perscripta,
Cic. Pis. 15, 35:nec liberalius nec honorificentius se potuisse tractari,
id. Fam. 13, 27, 2.— Sup.:aliquem honorificentissime appellare,
id. ib. 6, 6, 10:litterae tuae cum amantissime tum honorificentissime scriptae,
id. Att. 14, 13, B, 2. -
19 Marsi
Marsi, ōrum, m.I.A people in Latium, on the Lacus Fucinus, celebrated as wizards and snake-charmers; in the Social War the most zealous enemies of the Romans, Plin. 7, 2, 2, § 15; 3, 12, 17, § 106; Caes. B. C. 1, 15; Liv. 8, 6; 9, 41 sq.; 26, 11; Flor. 3, 18, § 6; § 13 et saep.— Sing. collect., Cic. Div. 2, 33, 70.—B.Hence,1.Marsus, a, um, adj., of or belonging to the Marsi, Marsian: augur, Auct. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. ib. 2, 33, 70: manus, Enn. ap. Charis. p. 251 P. (Ann. v. 280 Vahl.):2.ager,
Luc. 9, 790:montes,
Verg. A. 7, 758; Col. 6, 5, 3:nives,
Stat. S. 1, 5, 26:aper,
Hor. C. 1, 1, 28: cellae (for the wine;v. Marsicus),
Mart. 14, 116:centuriones,
Caes. B. C. 2, 27:nenia,
incantations, Hor. Epod. 17, 29; Ov. A. A. 2, 102:duellum,
Hor. C. 3, 14, 18:senex,
Juv. 14, 180.—Marsĭcus, a, um, adj., Marsian, Marsic:II.bellum,
Cic. Agr. 2, 33, 90; id. Div. 1, 44, 99; 2, 27, 59:pubes,
Sil. 8, 496:vinum,
Mart. 13, 121.—A people of Germany, between the Rhine, Lippe, and Ems, Tac. G. 2; id. A. 1, 50; 56; 2, 25; id. H. 3, 59. -
20 Marsicus
Marsi, ōrum, m.I.A people in Latium, on the Lacus Fucinus, celebrated as wizards and snake-charmers; in the Social War the most zealous enemies of the Romans, Plin. 7, 2, 2, § 15; 3, 12, 17, § 106; Caes. B. C. 1, 15; Liv. 8, 6; 9, 41 sq.; 26, 11; Flor. 3, 18, § 6; § 13 et saep.— Sing. collect., Cic. Div. 2, 33, 70.—B.Hence,1.Marsus, a, um, adj., of or belonging to the Marsi, Marsian: augur, Auct. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. ib. 2, 33, 70: manus, Enn. ap. Charis. p. 251 P. (Ann. v. 280 Vahl.):2.ager,
Luc. 9, 790:montes,
Verg. A. 7, 758; Col. 6, 5, 3:nives,
Stat. S. 1, 5, 26:aper,
Hor. C. 1, 1, 28: cellae (for the wine;v. Marsicus),
Mart. 14, 116:centuriones,
Caes. B. C. 2, 27:nenia,
incantations, Hor. Epod. 17, 29; Ov. A. A. 2, 102:duellum,
Hor. C. 3, 14, 18:senex,
Juv. 14, 180.—Marsĭcus, a, um, adj., Marsian, Marsic:II.bellum,
Cic. Agr. 2, 33, 90; id. Div. 1, 44, 99; 2, 27, 59:pubes,
Sil. 8, 496:vinum,
Mart. 13, 121.—A people of Germany, between the Rhine, Lippe, and Ems, Tac. G. 2; id. A. 1, 50; 56; 2, 25; id. H. 3, 59.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Marsus — era, en la mitología griega, el legendario monarca de los toscanos, hijo de Ulises y Circe. Se le consideraba el fundador de los Marsos, así como el inventor de la ciencia augural. Referencias El contenido de este artículo incorpora material del… … Wikipedia Español
Marsus — Saint Marse Reliquaire de Marsus (trésor épiscopal de la cathédrale d Essen) Naissance vers 400 Empire romain d occident Décès après 432 (inconnu ans) Aux environ d … Wikipédia en Français
Marsus — Mit dem römischen Cognomen Marsus sind mehrere Personen bekannt: Domitius Marsus, ein Dichter des 1. Jahrhunderts v. Christus Gaius Vibius Marsus, römischer Statthalter in Syrien 42–44 n. Chr Publius Tullius Marsus, römischer Konsul 206 n. Chr.… … Deutsch Wikipedia
Marsus, S. — S. Marsus, Conf. (4. Oct.) Dieser Heilige war (Gall. chr. n. II. 998.) Priester des Erzbisthums Cöln. Seine Reliquien befinden sich in Essen (Assencium, Essenda), wohin sie durch die Abtissin Mechtild III. (998–1003) gekommen sind. Letzteres… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
MARSUS — I. MARSUS Syriae praefectus sub Claudio Caesare. Vide Domitius Marsus. II. MARSUS regnavit in Tuscia ann. ante Romam conditam 318 … Hofmann J. Lexicon universale
maršus — maršùs, ì adj. (4) 1. R, K, J, Krkl, Mrk, Ėr, Ds greitai užmirštantis: Kad tu labai ir maršùs: tik pasakiau, ir užmiršai Svn. Jis par daug maršus, su jo pažadais negal pasitikėti Škn. Nesiūk drapanų, apvilkus ant vaiko: jo pomėtį krūvon… … Dictionary of the Lithuanian Language
MARSUS, C. VIBIUS° — MARSUS, C. VIBIUS°, successor to Petronius as Roman governor of Syria (42 C.E.). Marsus appears to have regarded the Judean king Agrippa I with more than the average Roman suspicion toward Jewish leaders and went so far as to inform the emperor… … Encyclopedia of Judaism
Marsus (Heiliger) — Kopfreliquiar des Heiligen aus dem Essener Domschatz, Aufnahme aus Georg Humanns Tafelwerk (1904) … Deutsch Wikipedia
MARSUS — (Bak: Mersus … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Saint Marsus — Saint Marse Reliquaire de Marsus (trésor épiscopal de la cathédrale d Essen) … Wikipédia en Français
Gaius Vibius Marsus — war ein römischer Suffektkonsul (17 n. Chr.) und Statthalter von Syria (42–44 n. Chr.). Leben Fastentafeln bezeugen, dass der hochgebildete[1] Vibius Marsus in der zweiten Hälfte des Jahres 17 n. Chr. das Suffektkonsulat bekleidete (zusammen mit… … Deutsch Wikipedia