-
1 Luft
Luft [lʊft] f1. kein pl1) ( Gasgemisch, Atem\Luft) hava;\Luft aufpumpen hava basmak [o vermek];die \Luft aus etw dat herauslassen bir şeyin havasını boşaltmak, bir şeyi söndürmek;die \Luft ist rein ( fam) ortada kimsecikler yok, tehlike yok;es herrscht dicke \Luft ( fam) hava fena esmek;sich in \Luft auflösen ( fam) yok [o toz] olmak;jdn wie \Luft behandeln ( fam) birini hiçe saymak;2) ( Atem) nefes, soluk;nach \Luft schnappen ( fam) soluk alamaz olmak;die \Luft anhalten nefesini tutmak;( tief) \Luft holen (derin) soluk [o nefes] almak;keine \Luft bekommen soluk alamamak;mir blieb vor Schreck die \Luft weg ( fam) korkudan soluğum kesildi;jdm die \Luft zum Atmen nehmen birine nefes aldırmamak;von \Luft und Liebe leben ( fam) havadan yaşamak3) ( fam)seinem Ärger \Luft machen öfkesini gidermeketw in die \Luft sprengen bir şeyi havaya uçurmak;vor Freude in die \Luft springen sevinçten havalara uçmak;das ist völlig aus der \Luft gegriffen bu tamamen uydurma;in der \Luft hängen ( fam) havada kalmak; -
2 Luft
Luft f <Luft; Lüfte> hava;an der frischen Luft açık havada;an die frische Luft gehen dışarıya çıkmak;die Luft ablassen aus -in havasını boşaltmak;(frische) Luft schöpfen (temiz) hava almak;(tief) Luft holen (derin) nefes almak;fig sich in Luft auflösen sırra kadem basmak;jemanden wie Luft behandeln b-ni görmezden gelmek;(völlig) aus der Luft gegriffen sein tamamen hayal mahsulü olmak;fam mir blieb die Luft weg vor Schreck yüreğim ağzıma geldi;fam fig in die Luft gehen küplere binmek;fig in der Luft hängen henüz kesinleşmemiş olmak;sich (D) Luft machen bağırıp vs rahatlamak;in die Luft fliegen havaya uçmak;in die Luft sprengen havaya uçurmak -
3 Luft
f.havahava -
4 Kraftstoff-Luft-Gemisch
yakıt-hava-karışımıWörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > Kraftstoff-Luft-Gemisch
-
5 ablassen
1. v/t <unreg, -ge-, h> Wasser akıtmak; Dampf, Luft boşaltmak;ÖKON etwas (vom Preis) ablassen (fiyattan) … indirim yapmak;die Luft ablassen aus -in havasını indirmek/boşaltmak2. v/i: ablassen von -in peşini bırakmak -
6 wirbeln
wirbeln ['vırbəln]durch die Luft \wirbeln havada uçuşmak -
7 abgestanden
abgestanden adj Luft pis; Bier usw bayat, beklemiş -
8 ausatmen
-
9 feucht
-
10 Feuchtigkeit
Feuchtigkeit f <Feuchtigkeit; o pl> ıslaklık; Luft usw nem, rutubet -
11 fliegen
fliegen <flog, geflogen>1. v/t <h> uçak vs kullanmak; uçakla götürmek; <h/sn> Strecke uçarak geçmek2. v/i <sn> uçmak;aus der Schule fliegen okuldan atılmak;in die Luft fliegen havaya uçmak -
12 frisch
1. adj taze; Wäsche, Luft temiz;auf frischer frisch ertappen -i suçüstü yakalamak2. adv: frisch gestrichen yeni boyanmış;frisch verheiratet yeni evli;sich frisch machen elini yüzünü yıkamak -
13 muffig
-
14 reinigen
-
15 schnappen
schnappen <h>1. v/i: schnappen nach (ağzıyla) -i kapmaya çalışmak;nach Luft schnappen soluk alamamak2. v/t fam (fangen) enselemek -
16 schöpfen
schöpfen v/t <h> almak (kepçeyle sudan vs); fig sağlamak, temin etmek; Wasser su çekmek/almak;(frische) Luft schöpfen (temiz) hava almak;Verdacht schöpfen schöpfen şüphelenmek -
17 Spiegelung
Spiegelung f <Spiegelung; Spiegelungen> yansıma; in der Luft serap -
18 sprengen
sprengen v/t <h> (in die Luft) havaya uçurmak; Fels parçalamak; Wasser serpmek; Rasen sulamak; Versammlung zorla dağıtmak -
19 verbraucht
verbraucht adj tükenmiş, harcanmış;verbrauchte Luft ağır hava, havasızlık -
20 verpesten
См. также в других словарях:
Luft- — Luft … Deutsch Wörterbuch
Luft — (s. ⇨ Lucht). 1. Auf schwüle Luft folgt Donnerwetter. 2. Aus Luft wird kein Speck. – Sprichwörtergarten, 455. 3. Dat die de Loft vergeit, seggt de Bunkus, wenn he en Kopp afhaut. – Frischbier2, 2473. Bunkus war Scharfrichter in Danzig. 4. Dat gaw … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Luft — Luft: deutsche Briefmarke von 2011 zum Thema Die vier Elemente Als Luft bezeichnet man das Gasgemisch der Erdatmosphäre. Trockene Luft besteht hauptsächlich aus den zwei Gasen Stickstoff (rund 78 Vol%) und Sauerstoff (rund 21 Vol%). Daneben gibt… … Deutsch Wikipedia
Luft — Luft, die atmosphärische, das Lebenselement aller organischen Wesen, umgibt den Erdball und höchst wahrscheinlich alle Gestirne, insofern wir sie als bewohnt annehmen, von allen Seiten. Nach der Lehre der Alten war sie eins der vier Elemente, aus … Damen Conversations Lexikon
luft — LUFT, lufturi, s.n. 1. Distanţă sau spaţiu liber dintre două elemente (piese fixe sau mobile) situate foarte aproape unul de altul; interstiţiu. 2. (Sport) Eroare comisă de un jucător care şutează pe lângă minge, puc etc. – Din germ. Luft. Trimis … Dicționar Român
Luft — Sf std. (8. Jh.), mhd. luft, ahd. luft, as. luft m./f. Stammwort Aus g. * luftu m. Luft , auch in gt. luftus, ae. lyft m./f./n. Herkunft unklar, aber wohl zusammenhängend mit Wörtern, die Oberstock u.ä. bedeuten, vgl. anord. lopt, loft n. Luft,… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Luft — Luft: Die Herkunft des gemeingerm. Wortes mhd., ahd. luft, got. luftus, niederl. lucht, aengl. lyft, aisl. lopt ist nicht sicher geklärt. Mit dieser gemeingerm. Bezeichnung für das die Erde umgebende Gasgemisch ist vermutlich identisch das germ.… … Das Herkunftswörterbuch
Luft — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Bsp.: • Die Luft machte mich müde. • Lass uns an die frische Luft gehen … Deutsch Wörterbuch
Luft — Luft, im allgemeinen jeder gasförmige Körper, weshalb man auch von Luftarten spricht (s. Gase); im engern Sinne die atmosphärische L., das Gasgemenge, das die Atmosphäre der Erde bildet. Die L. ist ein farbloses Gas; 1 cbm L. wiegt bei 0° und… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Luft — Luft, im engeren Sinne die atmosphärische Luft (s. Atmosphäre), im weiteren Sinne die Körper von gasigem Aggregatzustand, die Luftarten (s. Gase) … Lexikon der gesamten Technik
Luft — Luft, jeder gasförmige Körper; insbes. das die Atmosphäre (s.d.) bildende Gasgemenge. (S. auch Flüssige Luft.) … Kleines Konversations-Lexikon