Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

Impĕrĭōsus

  • 1 Imperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Imperiosus

  • 2 imperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > imperiosus

  • 3 imperiosus

    imperiosa, imperiosum ADJ
    powerful, domineering, masterful; dictatorial, imperious

    Latin-English dictionary > imperiosus

  • 4 imperiosus

    imperious, dominering, powerful.

    Latin-English dictionary of medieval > imperiosus

  • 5 imperiōsus (inp-)

        imperiōsus (inp-) adj. with comp. and sup.    [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant: urbes: dictatura, L.: virga, i. e. the fasces, O.: sibi qui imperiosus, lord of himself, H.—Arbitrary, domineering, tyrannical: domina: Proserpina, resistless, H.: imperiosius aequor, H.: familia imperiosissima, L.

    Latin-English dictionary > imperiōsus (inp-)

  • 6 inperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > inperiosus

  • 7 imperiose

    impĕrĭōsē ( inp-), adv., v. imperiosus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > imperiose

  • 8 inperiose

    impĕrĭōsē ( inp-), adv., v. imperiosus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inperiose

  • 9 Manlianum

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlianum

  • 10 Manlianus

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlianus

  • 11 Manlius

    1.
    So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—
    2.
    L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,
    A.
    Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    gens,

    Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—
    B.
    Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:

    supplicium,

    Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:

    vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),

    Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Manlius

  • 12 ἐπιτάκτης

    A commander, Gp.17.2.4 : used to transl. Lat. Imperiosus, the surname of Manlius Torquatus, Plu. 2.308e.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιτάκτης

См. также в других словарях:

  • imperiosus — index dictatorial, impervious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Titus Manlius Imperiosus Torquatus — (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de… …   Wikipédia en Français

  • Titus Manlius Imperiosus Torquatus (-347) — Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est… …   Wikipédia en Français

  • Titus manlius imperiosus torquatus (consul en -347) — Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de 363 av. J. C.… …   Wikipédia en Français

  • Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en -347) — Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de 363 av. J. C.… …   Wikipédia en Français

  • Dinocheirus imperiosus — Dinocheirus imperiosus …   Wikipédia en Français

  • Titus Manlius Imperiosus Torquatus — Titus Manlius enthauptet seinen Sohn (Kupferstich von 1553) Titus Manlius Imperiosus Torquatus war ein römischer Patrizier aus der Gens Manlia und Konsul in den Jahren 347, 344 und 340 v. Chr. Der Überlieferung nach hat er schon als junger Mann… …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Manlius Capitolinus Imperiosus — Lucius Manlius Capitolinus Imperiosus, fils d Aulus, est un dictateur de la République romaine en 363 av. J. C. Il est aussi le père de Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347, 344 et 340 av. J. C.). Il est connu pour son excessive… …   Wikipédia en Français

  • LUCIVS Manlius Imperiosus — Dictator, A. U. C. 393 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IMPERIOSS — Imperiosus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Torquatus — Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»