-
1 Imperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
2 imperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
3 imperiosus
imperiosa, imperiosum ADJpowerful, domineering, masterful; dictatorial, imperious -
4 imperiosus
imperious, dominering, powerful. -
5 imperiōsus (inp-)
imperiōsus (inp-) adj. with comp. and sup. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant: urbes: dictatura, L.: virga, i. e. the fasces, O.: sibi qui imperiosus, lord of himself, H.—Arbitrary, domineering, tyrannical: domina: Proserpina, resistless, H.: imperiosius aequor, H.: familia imperiosissima, L. -
6 inperiosus
impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).I.In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:II.populi,
Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):dictatura,
Liv. 7, 40, 9; cf.virga,
i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,
who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),
id. 30, 1, 1, § 1:risus habet vim nescio an imperiosissimam,
Quint. 6, 3, 8. —In partic.A.In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:B.cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,
Cic. Par. 5, 3, 40:nimis imperiosus philosophus,
id. Fin. 2, 32, 105:paedagogi,
Quint. 1, 1, 8:imperiosus atque impotens,
Sen. Ben. 3, 28 fin.:imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,
id. Q. N. 4 praef.:Proserpina,
Hor. S. 2, 5, 110:quojus cibo iste factust imperiosior,
Plaut. Capt. 4, 2, 26:imperiosius aequor,
Hor. C. 1, 14, 8:familia imperiosissima et superbissima,
Liv. 9, 34, 15.—Hence,Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):non severe, non imperiose praecepit,
Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20. -
7 imperiose
-
8 inperiose
-
9 Manlianum
Manlĭus, a, name of a Roman gens.1.So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—2.L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,A.Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:B.gens,
Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:supplicium,
Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),
Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin. — Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1. -
10 Manlianus
Manlĭus, a, name of a Roman gens.1.So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—2.L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,A.Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:B.gens,
Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:supplicium,
Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),
Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin. — Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1. -
11 Manlius
Manlĭus, a, name of a Roman gens.1.So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.—2.L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,A.Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:B.gens,
Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.—Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian:supplicium,
Liv. 6, 20.— Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe:vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit),
Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin. — Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1. -
12 ἐπιτάκτης
A commander, Gp.17.2.4 : used to transl. Lat. Imperiosus, the surname of Manlius Torquatus, Plu. 2.308e.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιτάκτης
См. также в других словарях:
imperiosus — index dictatorial, impervious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Titus Manlius Imperiosus Torquatus — (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de… … Wikipédia en Français
Titus Manlius Imperiosus Torquatus (-347) — Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est… … Wikipédia en Français
Titus manlius imperiosus torquatus (consul en -347) — Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de 363 av. J. C.… … Wikipédia en Français
Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en -347) — Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est vraisemblablement le fils du dictateur de 363 av. J. C.… … Wikipédia en Français
Dinocheirus imperiosus — Dinocheirus imperiosus … Wikipédia en Français
Titus Manlius Imperiosus Torquatus — Titus Manlius enthauptet seinen Sohn (Kupferstich von 1553) Titus Manlius Imperiosus Torquatus war ein römischer Patrizier aus der Gens Manlia und Konsul in den Jahren 347, 344 und 340 v. Chr. Der Überlieferung nach hat er schon als junger Mann… … Deutsch Wikipedia
Lucius Manlius Capitolinus Imperiosus — Lucius Manlius Capitolinus Imperiosus, fils d Aulus, est un dictateur de la République romaine en 363 av. J. C. Il est aussi le père de Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347, 344 et 340 av. J. C.). Il est connu pour son excessive… … Wikipédia en Français
LUCIVS Manlius Imperiosus — Dictator, A. U. C. 393 … Hofmann J. Lexicon universale
IMPERIOSS — Imperiosus … Abbreviations in Latin Inscriptions
Torquatus — Titus Manlius Imperiosus Torquatus (consul en 347) Pour les articles homonymes, voir Titus Manlius Torquatus. Titus Manlius Imperiosus Torquatus est un homme politique romain qui assuma trois consulats en 347, 344 et 340 av. J. C.. Il est… … Wikipédia en Français