Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Hymenaeus

  • 1 hymenaeus (-os)

        hymenaeus (-os) ī, m, ὑμέναιοσ, the nuptial hymn, wedding song: hymenaeon canere, O., T.—A wedding, marriage ceremony, bridal, nuptials: hic hymenaeus erit, V.: petere inconcessos hymenaeos, V.—Of animals, V.

    Latin-English dictionary > hymenaeus (-os)

  • 2 Hymenaeus

        Hymenaeus ī, m, *(υμέναιοσ, the god of marriage, god of weddings, Hymen, Ct., O.
    * * *
    Greek wedding chant/refrain; (personified as a god); marriage, wedding, match

    Latin-English dictionary > Hymenaeus

  • 3 Hymenaeus

    Hymenaeus ( - os) and Hymeneï-us, a, um, see the preced. art.

    Lewis & Short latin dictionary > Hymenaeus

  • 4 Hymenaeus

    I (-os), ī m. Vr, O, Ctl, St = Hymen II hymenaeus, ī m.
    1) брачная песнь Pl, Ter, Lcr, O, V
    2) бракосочетание, брачный обряд, брак, свадьба Ctl, V

    Латинско-русский словарь > Hymenaeus

  • 5 Hymenaeus

    Религия: Гименей

    Универсальный англо-русский словарь > Hymenaeus

  • 6 Hymen

    Hȳ̆men, ĕnis, and Hymĕnaeus or - os, i, m., = Humên, Humenaios, the god of marriage, of weddings, Hymen.
    I.
    Lit.:

    dum illam educunt huc novam nuptam foras, suavi cantu concelebra omnem hanc plateam Hymenaeo! Io Hymen Hymenaee! Io Hymen!

    Plaut. Cas. 4, 3, 1 sqq.;

    15 sq.: jam veniet virgo, jam dicetur Hymenaeus. Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee,

    Cat. 62, 5 (acc. to the Gr. Humên ô Humenaie); 62, 10 sq.;

    for which: io Hymen Hymenaee io, Io Hymen Hymenaee,

    id. 61, 124; 144 sq.:

    vulgus Hymen Hymenaee vocant,

    Ov. H. 14, 27; 12, 143:

    nec quid Hymen, quid Amor, quid sint conubia, curat,

    id. M. 1, 480:

    Hymen,

    id. H. 6, 44:

    taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt,

    id. M. 4, 758; so,

    Hymenaeus,

    id. ib. 6, 429; 9, 762 et saep.—
    B.
    Derivv.: Hymĕnēĭus, a, um, adj., of or belonging to Hymen, Hymeneal:

    lex, Mart. Cap. poët. 7, § 1: tripudia,

    id. 2, § 132 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    A nuptial song:

    et subito nostras hymen cantatus ad aures Venit,

    Ov. H. 12, 137:

    hymenaeum qui cantent,

    Ter. Ad. 5, 7, 7; Ov. M. 12, 215; Stat. S. 2, 7, 87.—Hence, Hymĕnāĭcus, a, um, adj., = humenaïkos, hymeneal, belonging to a nuptial song:

    metrum,

    Serv. de Cent. Metr. 3, 2.—
    B.
    Nuptials, a wedding:

    hymen funestus illaetabilis,

    Sen. Troad. 861:

    conubio jungam stabili propriamque dicabo: Hic hymenaeus erit,

    Verg. A. 4, 127:

    (Helena) Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos,

    id. ib. 1, 651; so in plur., Lucr. 4, 1251; Verg. A. 3, 328; 4, 99; Stat. Th. 3, 283.—
    2.
    Transf., of animals, Verg. G. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Hymen

  • 7 Hymenaeos

    Hȳ̆men, ĕnis, and Hymĕnaeus or - os, i, m., = Humên, Humenaios, the god of marriage, of weddings, Hymen.
    I.
    Lit.:

    dum illam educunt huc novam nuptam foras, suavi cantu concelebra omnem hanc plateam Hymenaeo! Io Hymen Hymenaee! Io Hymen!

    Plaut. Cas. 4, 3, 1 sqq.;

    15 sq.: jam veniet virgo, jam dicetur Hymenaeus. Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee,

    Cat. 62, 5 (acc. to the Gr. Humên ô Humenaie); 62, 10 sq.;

    for which: io Hymen Hymenaee io, Io Hymen Hymenaee,

    id. 61, 124; 144 sq.:

    vulgus Hymen Hymenaee vocant,

    Ov. H. 14, 27; 12, 143:

    nec quid Hymen, quid Amor, quid sint conubia, curat,

    id. M. 1, 480:

    Hymen,

    id. H. 6, 44:

    taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt,

    id. M. 4, 758; so,

    Hymenaeus,

    id. ib. 6, 429; 9, 762 et saep.—
    B.
    Derivv.: Hymĕnēĭus, a, um, adj., of or belonging to Hymen, Hymeneal:

    lex, Mart. Cap. poët. 7, § 1: tripudia,

    id. 2, § 132 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    A nuptial song:

    et subito nostras hymen cantatus ad aures Venit,

    Ov. H. 12, 137:

    hymenaeum qui cantent,

    Ter. Ad. 5, 7, 7; Ov. M. 12, 215; Stat. S. 2, 7, 87.—Hence, Hymĕnāĭcus, a, um, adj., = humenaïkos, hymeneal, belonging to a nuptial song:

    metrum,

    Serv. de Cent. Metr. 3, 2.—
    B.
    Nuptials, a wedding:

    hymen funestus illaetabilis,

    Sen. Troad. 861:

    conubio jungam stabili propriamque dicabo: Hic hymenaeus erit,

    Verg. A. 4, 127:

    (Helena) Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos,

    id. ib. 1, 651; so in plur., Lucr. 4, 1251; Verg. A. 3, 328; 4, 99; Stat. Th. 3, 283.—
    2.
    Transf., of animals, Verg. G. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Hymenaeos

  • 8 Hymenaicus

    Hȳ̆men, ĕnis, and Hymĕnaeus or - os, i, m., = Humên, Humenaios, the god of marriage, of weddings, Hymen.
    I.
    Lit.:

    dum illam educunt huc novam nuptam foras, suavi cantu concelebra omnem hanc plateam Hymenaeo! Io Hymen Hymenaee! Io Hymen!

    Plaut. Cas. 4, 3, 1 sqq.;

    15 sq.: jam veniet virgo, jam dicetur Hymenaeus. Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee,

    Cat. 62, 5 (acc. to the Gr. Humên ô Humenaie); 62, 10 sq.;

    for which: io Hymen Hymenaee io, Io Hymen Hymenaee,

    id. 61, 124; 144 sq.:

    vulgus Hymen Hymenaee vocant,

    Ov. H. 14, 27; 12, 143:

    nec quid Hymen, quid Amor, quid sint conubia, curat,

    id. M. 1, 480:

    Hymen,

    id. H. 6, 44:

    taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt,

    id. M. 4, 758; so,

    Hymenaeus,

    id. ib. 6, 429; 9, 762 et saep.—
    B.
    Derivv.: Hymĕnēĭus, a, um, adj., of or belonging to Hymen, Hymeneal:

    lex, Mart. Cap. poët. 7, § 1: tripudia,

    id. 2, § 132 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    A nuptial song:

    et subito nostras hymen cantatus ad aures Venit,

    Ov. H. 12, 137:

    hymenaeum qui cantent,

    Ter. Ad. 5, 7, 7; Ov. M. 12, 215; Stat. S. 2, 7, 87.—Hence, Hymĕnāĭcus, a, um, adj., = humenaïkos, hymeneal, belonging to a nuptial song:

    metrum,

    Serv. de Cent. Metr. 3, 2.—
    B.
    Nuptials, a wedding:

    hymen funestus illaetabilis,

    Sen. Troad. 861:

    conubio jungam stabili propriamque dicabo: Hic hymenaeus erit,

    Verg. A. 4, 127:

    (Helena) Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos,

    id. ib. 1, 651; so in plur., Lucr. 4, 1251; Verg. A. 3, 328; 4, 99; Stat. Th. 3, 283.—
    2.
    Transf., of animals, Verg. G. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Hymenaicus

  • 9 Hymeneius

    Hȳ̆men, ĕnis, and Hymĕnaeus or - os, i, m., = Humên, Humenaios, the god of marriage, of weddings, Hymen.
    I.
    Lit.:

    dum illam educunt huc novam nuptam foras, suavi cantu concelebra omnem hanc plateam Hymenaeo! Io Hymen Hymenaee! Io Hymen!

    Plaut. Cas. 4, 3, 1 sqq.;

    15 sq.: jam veniet virgo, jam dicetur Hymenaeus. Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee,

    Cat. 62, 5 (acc. to the Gr. Humên ô Humenaie); 62, 10 sq.;

    for which: io Hymen Hymenaee io, Io Hymen Hymenaee,

    id. 61, 124; 144 sq.:

    vulgus Hymen Hymenaee vocant,

    Ov. H. 14, 27; 12, 143:

    nec quid Hymen, quid Amor, quid sint conubia, curat,

    id. M. 1, 480:

    Hymen,

    id. H. 6, 44:

    taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt,

    id. M. 4, 758; so,

    Hymenaeus,

    id. ib. 6, 429; 9, 762 et saep.—
    B.
    Derivv.: Hymĕnēĭus, a, um, adj., of or belonging to Hymen, Hymeneal:

    lex, Mart. Cap. poët. 7, § 1: tripudia,

    id. 2, § 132 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    A nuptial song:

    et subito nostras hymen cantatus ad aures Venit,

    Ov. H. 12, 137:

    hymenaeum qui cantent,

    Ter. Ad. 5, 7, 7; Ov. M. 12, 215; Stat. S. 2, 7, 87.—Hence, Hymĕnāĭcus, a, um, adj., = humenaïkos, hymeneal, belonging to a nuptial song:

    metrum,

    Serv. de Cent. Metr. 3, 2.—
    B.
    Nuptials, a wedding:

    hymen funestus illaetabilis,

    Sen. Troad. 861:

    conubio jungam stabili propriamque dicabo: Hic hymenaeus erit,

    Verg. A. 4, 127:

    (Helena) Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos,

    id. ib. 1, 651; so in plur., Lucr. 4, 1251; Verg. A. 3, 328; 4, 99; Stat. Th. 3, 283.—
    2.
    Transf., of animals, Verg. G. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Hymeneius

  • 10 conjugator

    conjugātor, ōris m. [ conjungo ]
    соединитель, сочетатель

    Латинско-русский словарь > conjugator

  • 11 sponsor

    spōnsor, ōris m. [ spondeo ]
    1) поручитель (pro aliquo C; alicujus rei C, Lcn)
    conjugii s. et obses OHymenaeus

    Латинско-русский словарь > sponsor

  • 12 epithalamium

    epithalamium, iī, n. (επιθαλάμιον), das Brautlied, das meist chorweise vor der Brautkammer (thalamus) abgesungen wurde (hingegen der hymenaeus bei der Heimführung der Braut), Quint. 9, 3, 16. Treb. Poll. Gallien. 11. § 7: sanctarum nuptiarum dulce canit epithalamium, Hieron. epist. 53, 8.

    lateinisch-deutsches > epithalamium

  • 13 genus [1]

    1. genus, eris, n. (geno = gigno, vgl. γένος), I) Geburt, Abstammung, Abkunft, Herkunft, Stand (der Geburt nach), spez. = hohe Abkunft, a) der Menschen, generis auctor, Vater, Ov.: generis socia, Blutsgenossin, Schwester, Ov.: gloria generis magni, Ov.: genus (hohe Abkunft) amborum, Ov.: genus regium, Vell. u. Sen.: g. patricium, Liv.: plebeium, Liv.: maternum, paternum, Cic. u.a.: dispari genere, dissimili linguā, Sall.: genere antiquior, Acc. fr.: genere Tarentinus, Suet.: Livia genere, probitate, formā Romanarum eminentissima, Vell.: genere et nobilitate facile primus, Cic.: Graeci genere, Nep.: genus a magno ducere (herleiten) Gradivo, Ov.: virtute non genere populo Romano commendari, Cic. – b) der Tiere, volucres genus inde trahunt, Ov. fast. 6, 132. – c) lebl. Ggstde., semper erit genus in pugna, die Abst. (der Welt) wird immer streitig bleiben, Manil. 1, 145.

    II) das Geschlecht, A) im engern Sinne: 1) der Zeit u. Abstammung nach, a) das Geschlecht, das Zeitalter, Menschenalter, anticum genus, Lucr.: tertium sollers genus, Sen. poët.: Pyrrhae genus, Val. Flacc. – b) Volksstamm, Stamm, Nation, genus Graium, Enn.: Hispanum, Liv., Italicum, Romanum, Sall.: ferox genus, Liv.: bellicosum utrumque genus, Liv.: Aetolorum g., Liv.: Scytharum g., Iustin.: Nomadum, Verg.: paulo sunt (Ubii) eiusdem generis ceteris humaniores, Caes. – 2) bloß der Abstammung nach, a) Stamm, Geschlecht, Haus, Familie, gentum aut generum affinitas, Acc. tr.: fama generis et familiae, Quint.: nobilitas generis, Suet.: generis claritas, Quint.: auctores generis mei, Stammeltern, Ahnen, Cic.: genus Aemilium, Verg., Cilnium, Fabium, Liv.: g. Aeaci, Hor.: g. Corneliorum, Suet.: genere regio natum esse, Cic.: equestri, sed splendido genere natus, Vell.: summis gnati generibus, Plaut.: genus alto a sanguine Teucri prodere (fortpflanzen), Verg.: antiquitate generis florere, Nep. – b) (poet.) ein einzelner od. einzelne aus dem Geschlecht, der Sproß, Abkömmling, kollekt. = Sprößlinge, Abkömmlinge, genus deorum (v. Äneas), Verg.: Augustus Caesar, Divi genus, Verg.: Uraniae g. (v. Hymenaeus), Catull.: g. Adrasti (v. Diomedes, Enkel des Adrastus), Ov.: ab alto demissum genus Aenea (v. Augustus), Hor.: nepotum genus omne, Hor. – v. Tieren, catulum dedit ille leaenae iuravitque genus, Calp. ecl. 6, 5. – 3) der Fortpflanzung nach, das männliche u. weibliche Geschlecht, a) eig., physisch genus virile, muliebre, Lucr. u. Cic.: femineum, Verg.: mixtum, Verg.: virorum omne genus, Liv. u. Ov. – b) übtr., als gramm. t. t., genus masculinum, Paul. ex Fest.: in nominibus tria genera, Quint.: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, Quint.

    B) im weitern Sinne, das Geschlecht, als Gesamtheit gleichartiger lebender Wesen u. lebl. Ggstde., 1) v. lebl. Wesen: a) übh., Geschlecht, Gattung, deûm genus, Enn.: divôm genus humanumque, Lucr.: g. humanum, Cic. u.a.: g. mortale, Lucr., immortale, Verg.: omne genus, Ov.: animale g., Lucr.: genus omne animantum, Lucr.: hominum pecudumque genus, Verg. – b) insbes., α) v. Menschen, Gattung, Klasse, Rasse, Stand, Schlag, Kunst, id hominum est genus pessumum, Ter.: quod genus hoc hominum? Verg.: genus hoc universum, diese gesamte Menschenklasse, Cic.: utrumque genus hominum, Nep.: omne genus copiarum, Nep.: eius generis homines, Cic.: amici, cuius generis penuria est, Cic.: istius generis asoti, Cic.: cuiusque generis homines, Sall.: omnis generis homines, Cic., od. aëneatores, Sen.: genus hominum ferum incultumque, Sall.: genus hominum agreste, Sall.: g. leoninum, Plaut.: militare g., Liv.: de fabrorum quoque ac ministrorum atque id genus (u. Leute dieses Schlags) numero, Suet.: conventus is, qui ex variis generibus (Elementen) constaret, Caes. – β) v. Tieren, Gattung, Klasse, Rasse, g. alituum, Lucr.: genus omne volucrum od. avium, Ov.: aves omne genus, Varro: multa genera ferarum, Caes.: quinque milia omne genus ferarum, Suet.: genus acre, leones, Ov.: g. vipereum, Verg.: ovium summa genera duo, tectum et colonicum, Plin.: viginti miba equarum ad genus faciendum (um die Rasse fortzupflanzen) in Macedoniam missa, Iustin. – 2) v. lebl. Ggstdn., Gattung, Klasse, Art, Zweig, Manier, Stil, a) eig.: α) konkr. Ggstde.: cibi g., Caes.: g. loricarum, Nep.: fructuum genera, Varro LL.: arborum atque frugum genera, Iustin.: herbae id genus, Liv.: navigii id genus, Vell.: hoc amictus genus, Quint.: vasa omnis generis, Liv.: omnis generis arma od. tormenta, Liv.: omne genus frugum, Liv.; omne genus rerum missilia, Suet.: seminaria omne genus (aller Art), Varro: libri fatidici Graeci et Latini generis, Suet. – β) abstr. Ggstde.: αα) übh.: id genus imperii, Cic.: istud ipsum orationis genus, Cic.: omne genus eloquentiae, Quint.: machinae omnium generum, Sall.: genus poenae novum, Sall. – Aesopi genus, Gattung, Schriftgattung (Genre), Phaedr. 2. prol. 1: Doricum genus, Baustil, Vitr. 4, 3, 1. – hoc genus scribendi, Hor.: docendi g., Suet.: genera furandi, Cic.: verba id genus (derartige), Varro LL.: aliquid id genus (Derartiges) scribere, Cic.: alci concredere nugas hoc genus (derartige, dergleichen), Hor.: u. so alia hoc genus, Suet.: quod genus (von welcher Art) virtus est, Cic. – ββ) als philos. t. t., die Gattung (Ggstz. species od. pars, partes), Varro, Cic. u.a.: genus universum in species certas partiri ac dividere, Cic. – b) übtr.: α) Art, Weise, Art und Weise, Manier, quod hoc genus est, quae haec est coniuratio, Ter.: hoc genere optime etiam olea inseritur, Col.: ramos fortes eodem genere deposuit, Sen.: omni genere quod des adornandum est, Sen.: eo genere, quo Galba interemptus est, Suet.: quo enim melius genere negotium meum agere potuit? Sen.: cum maesti deliberaremus, quonam genere praesentem evitaremus procellam, Petron.: animam variis generibus emittunt, Sen.: peperit mihi tria nescio quae prodigia variis generibus inter se et me furentia, Sen. rhet. – β) Hinsicht, Rücksicht, Beziehung, itaque uno genere, opinor, circumscribere habetis in animo genus hoc oratorum, quod etc., Cic.: magnus homo, sed varius in omni genere, Nep.: tota domus in omni genere diligens, durchgängig pünktlich, Cic.: quinquaginta navium classis instructa omni genere, Dict.: Galli Senones, gens naturā ferox, adeo omni genere terribilis fuit, ut etc., Flor. – / Dat. Plur. genesibus, Censorin. 14, 12.

    lateinisch-deutsches > genus [1]

  • 14 Hymen [1]

    1. Hymēn, enis, m. (Ὑμήν), I) der Gott der Vermählung, -der Hochzeiten, Hymen, Ov. her. 6, 44; met. 1, 480 u.a. – verb. Hymen Hymenaeus, Catull. 62, 5 u.a. Ov. her. 14, 27 u.a. – II) meton., das Hochzeitslied, Hymen cantatus, Ov. her. 12, 137.

    lateinisch-deutsches > Hymen [1]

  • 15 hymenaeos

    hymenaeos od. -us, ī, m. (ὑμέναιος), I) das Hochzeitslied, das bei der Heimführung der Braut gesungen wurde, der Brautgesang (vgl. epithalamium), A) eig., Plaut. Cas. 799. Ter. adelph. 907: h. clarus (jauchzendes), Lucr. 1, 97. – hymenaeon canere, Ov. met. 12, 215: hymenaeum cantare, Plaut. Cas. 809. Ter. adelph. 905, occentare, Plaut. Cas. 806, increpare, Turpil. com. 166, fremere, Pacuv. tr. 113: canere hymenaeos, Verg. Aen. 7, 398. – B) (meist Plur.) meton., der Brautzug, die Hochzeitsfeier, Hochzeit, Verg. Aen. 4, 127. Catull. 66, 11: Plur., Catull. 64, 20 u. 141. Verg. Aen. 1, 651. – übtr., Vermählung = Begattung, Verg. georg. 3, 60. Avien. progn. 437. – I) wie Ὑμέναιος = Hymen, der Gott der Vermählung, -der Hochzeiten, Hymenäus, Varro sat. Men. 39. Ov. met. 10, 2. Stat. silv. 2, 7, 87. Tert. de praescr. haer. 3. Serv. Verg. Aen. 4, 99 u.a.: verb. Hymen Hymenaeus, Catull. 62, 5. Ov. her. 14, 27.

    lateinisch-deutsches > hymenaeos

  • 16 Ehegott

    Ehegott, deus coniugalis. – Bei den Römern Hymen od. Hymenaeus. Ehehälfte, uxor. – Streit mit der E., lis uxoria. Eheherr, s. Mann no. III. – Ehekontrakt, s. Ehevertrag no. II. – eheleiblich, s. ehelich. – Eheleute, vir et uxor. maritus et uxor (Mann u. Frau). – mariti (die Verehelichten). – coniuges (die Gatten, Ehegenossen). – die jungen Eheleute, s. Brautpaar.

    deutsch-lateinisches > Ehegott

  • 17 Hochzeitsgeschenk

    Hochzeitsgeschenk, donum oder munus nuptiale. – dotale munus (als Zugabe zur Mitgift). – jmdm. ein H. machen (schicken), munus nuptiale alci mittere. Hochzeitsgewand, vestitus nuptiallis Hochzeitsgott, Hymen (Ύμήν) od. Hymenaeus (Ύμέναιος). – Hochzeitskleid, vestitus nuptialis.

    deutsch-lateinisches > Hochzeitsgeschenk

  • 18 Гименей

    1) Ancient Greek: Hymen
    2) Religion: Hymenaeus

    Универсальный русско-английский словарь > Гименей

  • 19 epithalamium

    epithalamium, iī, n. (επιθαλάμιον), das Brautlied, das meist chorweise vor der Brautkammer (thalamus) abgesungen wurde (hingegen der hymenaeus bei der Heimführung der Braut), Quint. 9, 3, 16. Treb. Poll. Gallien. 11. § 7: sanctarum nuptiarum dulce canit epithalamium, Hieron. epist. 53, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epithalamium

  • 20 genus

    1. genus, eris, n. (geno = gigno, vgl. γένος), I) Geburt, Abstammung, Abkunft, Herkunft, Stand (der Geburt nach), spez. = hohe Abkunft, a) der Menschen, generis auctor, Vater, Ov.: generis socia, Blutsgenossin, Schwester, Ov.: gloria generis magni, Ov.: genus (hohe Abkunft) amborum, Ov.: genus regium, Vell. u. Sen.: g. patricium, Liv.: plebeium, Liv.: maternum, paternum, Cic. u.a.: dispari genere, dissimili linguā, Sall.: genere antiquior, Acc. fr.: genere Tarentinus, Suet.: Livia genere, probitate, formā Romanarum eminentissima, Vell.: genere et nobilitate facile primus, Cic.: Graeci genere, Nep.: genus a magno ducere (herleiten) Gradivo, Ov.: virtute non genere populo Romano commendari, Cic. – b) der Tiere, volucres genus inde trahunt, Ov. fast. 6, 132. – c) lebl. Ggstde., semper erit genus in pugna, die Abst. (der Welt) wird immer streitig bleiben, Manil. 1, 145.
    II) das Geschlecht, A) im engern Sinne: 1) der Zeit u. Abstammung nach, a) das Geschlecht, das Zeitalter, Menschenalter, anticum genus, Lucr.: tertium sollers genus, Sen. poët.: Pyrrhae genus, Val. Flacc. – b) Volksstamm, Stamm, Nation, genus Graium, Enn.: Hispanum, Liv., Italicum, Romanum, Sall.: ferox genus, Liv.: bellicosum utrumque genus, Liv.: Aetolorum g., Liv.: Scytharum g., Iustin.: No-
    ————
    madum, Verg.: paulo sunt (Ubii) eiusdem generis ceteris humaniores, Caes. – 2) bloß der Abstammung nach, a) Stamm, Geschlecht, Haus, Familie, gentum aut generum affinitas, Acc. tr.: fama generis et familiae, Quint.: nobilitas generis, Suet.: generis claritas, Quint.: auctores generis mei, Stammeltern, Ahnen, Cic.: genus Aemilium, Verg., Cilnium, Fabium, Liv.: g. Aeaci, Hor.: g. Corneliorum, Suet.: genere regio natum esse, Cic.: equestri, sed splendido genere natus, Vell.: summis gnati generibus, Plaut.: genus alto a sanguine Teucri prodere (fortpflanzen), Verg.: antiquitate generis florere, Nep. – b) (poet.) ein einzelner od. einzelne aus dem Geschlecht, der Sproß, Abkömmling, kollekt. = Sprößlinge, Abkömmlinge, genus deorum (v. Äneas), Verg.: Augustus Caesar, Divi genus, Verg.: Uraniae g. (v. Hymenaeus), Catull.: g. Adrasti (v. Diomedes, Enkel des Adrastus), Ov.: ab alto demissum genus Aenea (v. Augustus), Hor.: nepotum genus omne, Hor. – v. Tieren, catulum dedit ille leaenae iuravitque genus, Calp. ecl. 6, 5. – 3) der Fortpflanzung nach, das männliche u. weibliche Geschlecht, a) eig., physisch genus virile, muliebre, Lucr. u. Cic.: femineum, Verg.: mixtum, Verg.: virorum omne genus, Liv. u. Ov. – b) übtr., als gramm. t. t., genus masculinum, Paul. ex Fest.: in nominibus tria genera, Quint.: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates,
    ————
    Quint.
    B) im weitern Sinne, das Geschlecht, als Gesamtheit gleichartiger lebender Wesen u. lebl. Ggstde., 1) v. lebl. Wesen: a) übh., Geschlecht, Gattung, deûm genus, Enn.: divôm genus humanumque, Lucr.: g. humanum, Cic. u.a.: g. mortale, Lucr., immortale, Verg.: omne genus, Ov.: animale g., Lucr.: genus omne animantum, Lucr.: hominum pecudumque genus, Verg. – b) insbes., α) v. Menschen, Gattung, Klasse, Rasse, Stand, Schlag, Kunst, id hominum est genus pessumum, Ter.: quod genus hoc hominum? Verg.: genus hoc universum, diese gesamte Menschenklasse, Cic.: utrumque genus hominum, Nep.: omne genus copiarum, Nep.: eius generis homines, Cic.: amici, cuius generis penuria est, Cic.: istius generis asoti, Cic.: cuiusque generis homines, Sall.: omnis generis homines, Cic., od. aëneatores, Sen.: genus hominum ferum incultumque, Sall.: genus hominum agreste, Sall.: g. leoninum, Plaut.: militare g., Liv.: de fabrorum quoque ac ministrorum atque id genus (u. Leute dieses Schlags) numero, Suet.: conventus is, qui ex variis generibus (Elementen) constaret, Caes. – β) v. Tieren, Gattung, Klasse, Rasse, g. alituum, Lucr.: genus omne volucrum od. avium, Ov.: aves omne genus, Varro: multa genera ferarum, Caes.: quinque milia omne genus ferarum, Suet.: genus acre, leones, Ov.: g. vipereum, Verg.: ovium summa genera
    ————
    duo, tectum et colonicum, Plin.: viginti miba equarum ad genus faciendum (um die Rasse fortzupflanzen) in Macedoniam missa, Iustin. – 2) v. lebl. Ggstdn., Gattung, Klasse, Art, Zweig, Manier, Stil, a) eig.: α) konkr. Ggstde.: cibi g., Caes.: g. loricarum, Nep.: fructuum genera, Varro LL.: arborum atque frugum genera, Iustin.: herbae id genus, Liv.: navigii id genus, Vell.: hoc amictus genus, Quint.: vasa omnis generis, Liv.: omnis generis arma od. tormenta, Liv.: omne genus frugum, Liv.; omne genus rerum missilia, Suet.: seminaria omne genus (aller Art), Varro: libri fatidici Graeci et Latini generis, Suet. – β) abstr. Ggstde.: αα) übh.: id genus imperii, Cic.: istud ipsum orationis genus, Cic.: omne genus eloquentiae, Quint.: machinae omnium generum, Sall.: genus poenae novum, Sall. – Aesopi genus, Gattung, Schriftgattung (Genre), Phaedr. 2. prol. 1: Doricum genus, Baustil, Vitr. 4, 3, 1. – hoc genus scribendi, Hor.: docendi g., Suet.: genera furandi, Cic.: verba id genus (derartige), Varro LL.: aliquid id genus (Derartiges) scribere, Cic.: alci concredere nugas hoc genus (derartige, dergleichen), Hor.: u. so alia hoc genus, Suet.: quod genus (von welcher Art) virtus est, Cic. – ββ) als philos. t. t., die Gattung (Ggstz. species od. pars, partes), Varro, Cic. u.a.: genus universum in species certas partiri ac dividere, Cic. – b) übtr.: α) Art, Weise, Art und Weise, Manier, quod hoc genus
    ————
    est, quae haec est coniuratio, Ter.: hoc genere optime etiam olea inseritur, Col.: ramos fortes eodem genere deposuit, Sen.: omni genere quod des adornandum est, Sen.: eo genere, quo Galba interemptus est, Suet.: quo enim melius genere negotium meum agere potuit? Sen.: cum maesti deliberaremus, quonam genere praesentem evitaremus procellam, Petron.: animam variis generibus emittunt, Sen.: peperit mihi tria nescio quae prodigia variis generibus inter se et me furentia, Sen. rhet. – β) Hinsicht, Rücksicht, Beziehung, itaque uno genere, opinor, circumscribere habetis in animo genus hoc oratorum, quod etc., Cic.: magnus homo, sed varius in omni genere, Nep.: tota domus in omni genere diligens, durchgängig pünktlich, Cic.: quinquaginta navium classis instructa omni genere, Dict.: Galli Senones, gens naturā ferox, adeo omni genere terribilis fuit, ut etc., Flor. – Dat. Plur. genesibus, Censorin. 14, 12.
    ————————
    2. genus, ūs, s. genu .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > genus

См. также в других словарях:

  • Hymenaeus — may refer to one of the following:*Hymenaios, a deity in Greek Mythology *Hymenaeus (Ephesian), a heretical teacher in Ephesus …   Wikipedia

  • HYMENAEUS — I. HYMENAEUS Deus nuptiarum praeses, qui et Hymen dicitur, et coniunctis dictionibus Hymen Hymenaeus. Hic liberi patris, et Veneris, aut ut alii malunt, Uraniae sil. fuisse putatur, et primus certas nuptias instituisse. Nomen autem accepisse… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hymenaeus, SS. — SS. Hymenaeus (Meneus) et Capiton, (21. Juli), zwei Martyrer bei den Griechen, welche um Jesu willen enthauptet wurden. Zeit und Ort sind unbekannt. Im Mart. Rom. steht Meneus statt Hymenaeus. (V. 536.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Hymenaeus — Hymenaios (lat. Hymenaeus, dt. Hymenäus) war in der griechischen Mythologie ein Gott der Hochzeit. Sein Name entstand laut Encyclopaedia Britannica als Personifikation des bei Eheschließungen im Rahmen des Epithalamiums traditionellen Zurufs… …   Deutsch Wikipedia

  • Hymenaeus — Hy|me|nae|us 〈[ nɛ: ] m.; , naei [ nɛ:i]〉 = Hymen2 * * * 3Hy|men, der; s, , Hy|me|nae|us, Hymenäus, der; , ...aei [lat. hymenaeus < griech. hyménaios]: altgriechisches, der Braut von einem [Mädchen]chor gesungenes Hochzeitslied …   Universal-Lexikon

  • Hymenaeus (Ephesian) — Hymenaeus [Humenaios, so named from Hymen, the god of marriage] (fl. 50–65) was an early Christian from Ephesus, an opponent of the apostle Paul, who associates him with Alexander and Philetus.Association with Alexander and PhiletusHymenaeus is… …   Wikipedia

  • Hymenaeus (disambiguation) — Hymenaeus may refer to one of the following:*Hymenaios, a deity in Greek Mythology *Hymenaeus (Ephesian), a heretical teacher in Ephesus …   Wikipedia

  • Hymenaeus — Denounced in the Pastoral Epistles (1 Tim. 1:20; 2 Tim. 2:17) for the Gnostic [[➝ Gnosticism]] heresy of denying that there will be a future resurrection …   Dictionary of the Bible

  • Hymenaeus — Hy|me|nae|us 〈 [ nɛ: ] m.; Gen.: , Pl.: naei [ nɛ:i]〉 antikes Hochzeitslied, das beim Einzug der Braut ins Haus des Bräutigams von den Brautjungfern gesungen wurde; Syn. Hymen2 [Etym.: nach Hymenaios, dem grch. Gott der Eheschließung] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Ordo Templi Orientis — Thelema Category:Thelema Core topics The Book of the Law Aleister Crowley True Will · …   Wikipedia

  • William Breeze — is an American musician and occultist, best known as a member of Coil and as the current international leader of Ordo Templi Orientis under the name Hymenaeus Beta, under which name he is an editor of the occult works of Aleister Crowley.Breeze… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»