Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Hispānē

  • 1 Hispane

    Латинско-русский словарь > Hispane

  • 2 Hispane

    Hispānē, adv., after the manner of Spain, v. Hispani, II. A. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispane

  • 3 hispane

    Latin-English dictionary > hispane

  • 4 Hispani

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispani

  • 5 Hispania

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispania

  • 6 Hispaniae

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispaniae

  • 7 Hispanicus

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispanicus

  • 8 Hispaniensis

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispaniensis

  • 9 Hispanus

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispanus

  • 10 Hispani

    Hispānī, ōrum, m., die Hispanier, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 9. § 27. Liv. 21, 27, 2: Sing. Hispānus, ī, m., der Hispanier, kollektiv bei Cornif. rhet. 4, 45. – Dav.: A) Hispānia, ae, f. (bei den Griechen Ἰβηρία, dah. auch lat. Hiberia), Hispanien = die ganze pyrenäische Halbinsel, die nach der Flußscheide des Hiberus (j. Ebro) in zwei Hälften zerfiel, in Hispania citerior (den nordöstlichen Teil, später Hisp. Tarraconensis gen.) u. in Hispania ulterior (den südlichen und westlichen Teil, später Lusitania u. Baetica gen.), Cic. u.a.: Hisp. citerior u. ulterior, Caes., Liv. u.a. – Plur. Hispaniae (in bezug auf die angegebene Einteilung), Cic. u.a. – B) Hispānicus, a, um, hispanisch, gladius, Claud. Quadrig. fr.: verbum, Varro fr. u. Suet.: fretum, Suet.: vitis, Col. – C) Hispāniēnsis, e, in Hispanien sich aufhaltend, -befindlich, -vorgefallen usw. (nicht eig. da heimisch), hispaniensisch, v. Dingen u. Personen, non Hispaniensis natus sed Hispanus, nicht von einem Römer in Hispanien abstammend, sondern ein eingeborener Hispanier, Vell. 2, 51, 3: legatus, ein römischer Legat in Hispanien, Cic.: bellum, der Kr. Cäsars gegen die Söhne u. Legaten des Pompejus in Hispanien, Vell.: u. dah. triumphus, nach diesem Kriege, Vell.: u. casus, der Ausgang des Kriegs gegen des Pompejus Legaten in Hisp., Cic.: iter, nach Hispanien, Cic.: exercitus, ein römisches Heer in Hispanien, Tac.: oceanus, Plin.: aestus maritimi, Cic.: Rhodani ostium, nach Hispanien zu, Plin.: molae, auf hispanische Art gemacht, Cato: gladius, Liv. – Nbf. Hispānēnsis, e, Paul. ex Fest. 61, 1 (wo H. negotiatores). – D) Hispānus, a, um, hispanisch, populi, Liv.: mare, Plin.: gladius, Liv.: nomen, Quint. Vgl. Hispaniensis. – Adv. Hispānē, hispanisch, Enn. ann. 503.

    lateinisch-deutsches > Hispani

  • 11 Hispani

    Hispānī, ōrum, m., die Hispanier, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 9. § 27. Liv. 21, 27, 2: Sing. Hispānus, ī, m., der Hispanier, kollektiv bei Cornif. rhet. 4, 45. – Dav.: A) Hispānia, ae, f. (bei den Griechen Ἰβηρία, dah. auch lat. Hiberia), Hispanien = die ganze pyrenäische Halbinsel, die nach der Flußscheide des Hiberus (j. Ebro) in zwei Hälften zerfiel, in Hispania citerior (den nordöstlichen Teil, später Hisp. Tarraconensis gen.) u. in Hispania ulterior (den südlichen und westlichen Teil, später Lusitania u. Baetica gen.), Cic. u.a.: Hisp. citerior u. ulterior, Caes., Liv. u.a. – Plur. Hispaniae (in bezug auf die angegebene Einteilung), Cic. u.a. – B) Hispānicus, a, um, hispanisch, gladius, Claud. Quadrig. fr.: verbum, Varro fr. u. Suet.: fretum, Suet.: vitis, Col. – C) Hispāniēnsis, e, in Hispanien sich aufhaltend, -befindlich, -vorgefallen usw. (nicht eig. da heimisch), hispaniensisch, v. Dingen u. Personen, non Hispaniensis natus sed Hispanus, nicht von einem Römer in Hispanien abstammend, sondern ein eingeborener Hispanier, Vell. 2, 51, 3: legatus, ein römischer Legat in Hispanien, Cic.: bellum, der Kr. Cäsars gegen die Söhne u. Legaten des Pompejus in Hispanien, Vell.: u. dah. triumphus, nach diesem Kriege, Vell.: u. casus, der Ausgang des Kriegs gegen des Pompejus Legaten in Hisp., Cic.: iter, nach Hispanien, Cic.: exercitus, ein
    ————
    römisches Heer in Hispanien, Tac.: oceanus, Plin.: aestus maritimi, Cic.: Rhodani ostium, nach Hispanien zu, Plin.: molae, auf hispanische Art gemacht, Cato: gladius, Liv. – Nbf. Hispānēnsis, e, Paul. ex Fest. 61, 1 (wo H. negotiatores). – D) Hispānus, a, um, hispanisch, populi, Liv.: mare, Plin.: gladius, Liv.: nomen, Quint. Vgl. Hispaniensis. – Adv. Hispānē, hispanisch, Enn. ann. 503.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hispani

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»