Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Girren

  • 1 girren

    ворковать

    Русско-немецкий карманный словарь > girren

  • 2 gurren

    Русско-немецкий карманный словарь > gurren

  • 3 grgutati

    Hrvatski-Njemački rječnik > grgutati

  • 4 gukanje

    Girren n (-s), Gurren n (-s), Gegi'rre n (-s)

    Hrvatski-Njemački rječnik > gukanje

  • 5 чөкердәү

    girren; zärtlich tun // Gegirre n.; Gebrumme n.

    Татарча-алманча сүзлек > чөкердәү

  • 6 ворковать

    gurren, girren; turteln
    * * *
    воркова́ть gurren, girren; turteln
    * * *
    ворк|ова́ть
    <-у́ю, -у́ешь> нсв
    нпрх lallen, gurren
    воркова́ть как па́ра голубко́в wie ein Paar Tauben gurren
    * * *
    v
    1) gener. gurren (о голубях), kollern, rucksen (о голубях), rücken, girren (тж. перен.), gurren (тж. перен.)
    2) colloq. sich schnäbeln, turteln (о влюблённых)

    Универсальный русско-немецкий словарь > ворковать

  • 7 queror

    queror, questus sum, querī (vgl. althochd. queran, neuhochd. »girren«), klagen, I) im allg., wie κινύρομαι, klagen, Klagetöne hören lassen, α) absol., v. Vögeln übh., klagend girren, Hor. u. Ov.: v. der Eule, kreischen, Verg.: v. Affen, winseln, Ov. – β) m. Acc. der Klage, des Klagetons, klagen, klagend anstimmen, hören lassen, v. Pers., questus haud faciles, Stat.: motura verba silices, so klägliche Worte sprechen, daß es Steine erbarmen möchte, Ov. – v. Vögeln, nullae dulce queruntur aves, Ov.: v. Saiteninstr., flebile nescio quid queritur lyra, Ov. – II) prägn., etw. beklagen, A) aus Schmerz usw., etw. bedauern, über etw. wehklagen, Ostiense incommodum atque illam labem atque ignominiam rei publicae, Cic. de imp. Pomp. 33: suum fatum, Caes. b. G. 1, 39, 4: fortunam suam, Ov. met. 15, 493: m. folg. quod (weil, daß), queri libet, quod in secreta nostra non inquirant principes nisi quos odimus, Plin. pan. 68, 8. – B) aus Unmut, Unwillen über Unbill, Unrecht, 1) über etw. klagen, sich beklagen, sich beschweren, Klage-, Beschwerde führen, a) übh.: α) m. bl. Acc. (s. Fabri Liv. 22, 43, 3): fortunas suas, Plaut.: iniurias, Cic.: omnia, Cic.: annonam, Liv.: indignam necem Maelii, Liv. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: socios ad senatum questum flentes venisse, sese pecunias maximas exactos esse, Q. Metell. Num. fr.: querebatur, se tum exstingui, Cic.: illud queruntur in meis sententiis quasi desciscere me a pristina causa, Cic. – γ) m. folg. quod (weil, daß): queri cogimur, primum quod etc., Cic.: legatos miserunt Athenas questum, quod etc., Nep. (vgl. unten no. η). – δ) m. de u. Abl.: de iniuriis, Cic.: de Milone per vim expulso, darüber, daß M. usw., Cic.: de alterius superbia, Sen. – ε) mit super u. Abl. u. folg. quod (daß), quereris super hoc etiam, quod exspectata tibi non mittam carmina mendax, Hor. ep. 2, 2, 24 sq. – ζ) m. cum u. Abl. = mit jmd. hadern, jmd. anklagen, qu. cum alqo, Cic. u.a. (s. Matthiä Cic. Dei. 9. Kritz Vell. 2, 230, 3), cum deis, Vell.: cum fortuna, Sen. rhet.: cum fatis, Ov.: sua fata cum muto cinere, Tibull.: qu. cum deo, quod etc., Cic.: cum Caesaris ira, quod etc., Ov. – η) m. apud u. Akk. (= jmdm. gegenüber): apud novercam, Plaut.: apud senatum de alqo, quod (daß er usw.), Tac.: apud alqm de his occupationibus, Plin. ep.: apud alqm litteris de alcis moribus, Vopisc.: apud populum, quod (daß) etc., Aur. Vict.: apud alqm per litteras m. folg. Acc. u. Infin., Cic. ad Att. 5, 21, 13. – θ) mit Dat. pers., queri patri, dem V. kl., beim V. sich beklagen, Iuven.: magno Tonanti, Stat. – m. Dat. pers. u. Acc. rei, Oceano furta mariti, Ov. – m. Dat. pers. u. de u. Abl., alci de iniuria, Eutr. – ι) m. pro u. Abl.: haec pro re publica (im Namen des St.), Cic. de or. 2, 198. – κ) absol.: querere, Cic.: querebar applorans tibi, Hor.: ne in occulto quidem queri audere, Caes. – b) gerichtl. klagen, de proconsulatu alcis, Plin. ep. 3, 4, 2. – 2) sich beklagend-, als Beschwerde vorbringen, ibi multa de mea sententia questus est Caesar, hat sich sehr beschwert, Cic. ep. 1, 9, 9: u. so ibi multa de ignavia eorum questus, Sall. Cat. 37, 4. – / Futur. querebuntur, Herm. Pastor 3, 10, 3 Pal.

    lateinisch-deutsches > queror

  • 8 queror

    queror, questus sum, querī (vgl. althochd. queran, neuhochd. »girren«), klagen, I) im allg., wie κινύρομαι, klagen, Klagetöne hören lassen, α) absol., v. Vögeln übh., klagend girren, Hor. u. Ov.: v. der Eule, kreischen, Verg.: v. Affen, winseln, Ov. – β) m. Acc. der Klage, des Klagetons, klagen, klagend anstimmen, hören lassen, v. Pers., questus haud faciles, Stat.: motura verba silices, so klägliche Worte sprechen, daß es Steine erbarmen möchte, Ov. – v. Vögeln, nullae dulce queruntur aves, Ov.: v. Saiteninstr., flebile nescio quid queritur lyra, Ov. – II) prägn., etw. beklagen, A) aus Schmerz usw., etw. bedauern, über etw. wehklagen, Ostiense incommodum atque illam labem atque ignominiam rei publicae, Cic. de imp. Pomp. 33: suum fatum, Caes. b. G. 1, 39, 4: fortunam suam, Ov. met. 15, 493: m. folg. quod (weil, daß), queri libet, quod in secreta nostra non inquirant principes nisi quos odimus, Plin. pan. 68, 8. – B) aus Unmut, Unwillen über Unbill, Unrecht, 1) über etw. klagen, sich beklagen, sich beschweren, Klage-, Beschwerde führen, a) übh.: α) m. bl. Acc. (s. Fabri Liv. 22, 43, 3): fortunas suas, Plaut.: iniurias, Cic.: omnia, Cic.: annonam, Liv.: indignam necem Maelii, Liv. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: socios ad senatum questum flentes venisse, sese pecunias maximas exactos esse, Q. Metell. Num.
    ————
    fr.: querebatur, se tum exstingui, Cic.: illud queruntur in meis sententiis quasi desciscere me a pristina causa, Cic. – γ) m. folg. quod (weil, daß): queri cogimur, primum quod etc., Cic.: legatos miserunt Athenas questum, quod etc., Nep. (vgl. unten no. η). – δ) m. de u. Abl.: de iniuriis, Cic.: de Milone per vim expulso, darüber, daß M. usw., Cic.: de alterius superbia, Sen. – ε) mit super u. Abl. u. folg. quod (daß), quereris super hoc etiam, quod exspectata tibi non mittam carmina mendax, Hor. ep. 2, 2, 24 sq. – ζ) m. cum u. Abl. = mit jmd. hadern, jmd. anklagen, qu. cum alqo, Cic. u.a. (s. Matthiä Cic. Dei. 9. Kritz Vell. 2, 230, 3), cum deis, Vell.: cum fortuna, Sen. rhet.: cum fatis, Ov.: sua fata cum muto cinere, Tibull.: qu. cum deo, quod etc., Cic.: cum Caesaris ira, quod etc., Ov. – η) m. apud u. Akk. (= jmdm. gegenüber): apud novercam, Plaut.: apud senatum de alqo, quod (daß er usw.), Tac.: apud alqm de his occupationibus, Plin. ep.: apud alqm litteris de alcis moribus, Vopisc.: apud populum, quod (daß) etc., Aur. Vict.: apud alqm per litteras m. folg. Acc. u. Infin., Cic. ad Att. 5, 21, 13. – θ) mit Dat. pers., queri patri, dem V. kl., beim V. sich beklagen, Iuven.: magno Tonanti, Stat. – m. Dat. pers. u. Acc. rei, Oceano furta mariti, Ov. – m. Dat. pers. u. de u. Abl., alci de iniuria, Eutr. – ι) m. pro u. Abl.: haec pro re publica (im Namen des St.), Cic. de or. 2, 198. – κ) absol.:
    ————
    querere, Cic.: querebar applorans tibi, Hor.: ne in occulto quidem queri audere, Caes. – b) gerichtl. klagen, de proconsulatu alcis, Plin. ep. 3, 4, 2. – 2) sich beklagend-, als Beschwerde vorbringen, ibi multa de mea sententia questus est Caesar, hat sich sehr beschwert, Cic. ep. 1, 9, 9: u. so ibi multa de ignavia eorum questus, Sall. Cat. 37, 4. – Futur. querebuntur, Herm. Pastor 3, 10, 3 Pal.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > queror

  • 9 gemo

    gemo, uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ächzen, stöhnen, A) eig., absol., Cic. u. a.: hos pro me lugere, hos gemere, Cic.: inclamatio tot milium sub gladio gementium, Sen.: saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen.: nullo gemit hic tibicina cornu, Iuven.: gem. desiderio alcis, Cic.: multum gemens, Phaedr.: multa gemens, Verg.: raucum gemens, Lucan. u. Sil.: acerba gemens, Ov. – B) poet. übtr., a) v. Tieren, girren, klagen, turtur gemit, girrt, Verg.: noctua gemit, krächzt, Prop.: illa gemens (capella), Avian.: feras cum hominibus gemere, Avian.: ad praesepe gemit leto moriturus inerti (equus), Ov. – b) v. Lebl., seufzen, ächzen = knacken, knarren, dröhnen, plaustra gemunt, Verg.: gubernacula gemunt, Plin. ep.: malus celeri saucius Africo antennaeque gemunt, Hor. – m. Abl. wovon? gemuit parvo mota fenestra sono, Ov.: vesana misto conventu delubra gemunt, Claud. – m. Abl. wodurch? cuneis gemit grave robur adactis, Val. Flacc.: gemit impositis incudibus antrum, Verg.: gemit ultima pulsu Thraca pedum, Verg. – m. sub u. Abl., gemuit sub pondere cymba, Verg. Aen. 6, 413. – c) brummen, schelten, Sen. de vit beat. 20, 6. – II) tr. etwas od. jmd. beseufzen, beklagen, über etw. seufzen, ächzen, klagen, priusquam evenat quod in pauperie mea senex graviter gemam, Enn. fr.: haec gemebant boni, Cic.: quominus occulte vestrum malum gemeretis, Cic.: hic status unā voce omnium gemitur, Cic.: Ityn flebiliter gemens (v. der Prokne als Schwalbe), Hor.: multa gemens ignominiam, Verg.: m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 1, 15, 7 u. 1, 20, 4. Ov. met. 3, 94. Mart. 9, 92, 2. – / gemebit = gemet, Vulg. (Amiat.) prov. 29, 2.

    lateinisch-deutsches > gemo

  • 10 minurio

    minurio od. minurrio, īre (μινυρίζω), zwitschern, girren, v. Singvögeln, Suet. fr. 161. p. 252, 2 R. (v. der Schwalbe): palumbes minurriunt, Spart. Anton. Get. 5. § 5: Progne inter asseres minuriens, Sidon. epist. 2, 2. § 14. – Dav.

    lateinisch-deutsches > minurio

  • 11 minurritiones

    minurrītiōnēs, um, f., das Zwitschern, Girren der kleinen Vögel, Paul. ex Fest. 122, 9.

    lateinisch-deutsches > minurritiones

  • 12 querela

    querēla u. querella, ae, f. (queror), die Klage, I) als Ausdruck des Schmerzes, a) die Klage, Wehklage, das Bedauern, quanta esset hominum vel admiratio vel querela, Cic.: maestis implere iuga querelis, Ov. – vom klagenden Gesange beim Einlullen der Kinder, longā somnum suadere querelā, Stat. – b) der Klagelaut der Tiere, das Girren der Vögel, Verg. u. Plin. – u. der Klageton der Flöte, Lucr. – II) als Ausdruck des Unmutes usw., die Klage = die Beschwerde, 1) eig.: a) übh.: epistula plena querelarum, Cic.: cui non inauditae cum (gegen) Deiotaro querelae tuae? Cic.: querelas apud alqm habere de alqo, Kl. führen, Cic.: iustam querelam habere, quod (daß usw.), Liv.: nusquam alio quam ad vos querelas detulimus, Liv.: dum suas quisque nunc querelas, nunc postulationes inserit (einflicht), Liv.: tu non intelleges te querelis cotidianis nihil proficere, Luccei. in Cic. ep.: his de tot tantisque in socios, in reges, in civitates liberas iniuriis consulum querela esse debuit, Cic.: m. obj. Genet., quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum, Cic. ep. 2, 16, 1. – m. folg. quod (daß), an quod a sociis eorum non abstinuerim, iustam querelam habent? Liv. 32, 34, 5. – falsa est querela m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 1, 1, 1. – b) insbes., die gerichtl. Klage, Val. Max., Petron. u. ICt. – 2) meton., die zur Klage veranlassende körperl. Be schwerde, das Übelbehagen, die Unpäßlichkeit, viscerum, Sen.: stomachi, Plin. Val.: sine querela corpusculi tui, Traian. in Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > querela

  • 13 τρύζω

    τρύζω, girren, knurren, murren, schwirren; bes. von der Stimme der Turteltaube, Poll. 5, 89; eben so von Schwalben, jungen Vögeln, Cikaden u. a. Thieren; ὀλολυγὼν τρύζεσκε Theocr. 7, 140; τρύζει Agath. 25 (V, 292); vgl. Arat. Dios. 216; auch vom Gurren im Leibe, Hippocr.; von Menschen = murmeln, brummen, als Ausdruck des Unwillens, ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι, Il. 9, 311; auch vom geschwätzigen Gemurmel bei einer großen Menschenmasse. Vgl. übrigens τρίζω u. τρύω.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > τρύζω

  • 14 μινυρισμός

    μινυρισμός, , das Wimmern, Girren, Schol. Ar. Th. 106.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > μινυρισμός

  • 15 λαρύνω

    λαρύνω, girren, gurren, von der Stimme der Tauben, die aus der tiefsten Kehle heraustönt, Anon. hinter Ammon. p. 231.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > λαρύνω

  • 16 воркование

    n
    1) gener. Gekose
    2) ling. Girren

    Универсальный русско-немецкий словарь > воркование

  • 17 coo

    1. interjection
    (of person) oh; (of dove) ruckedigu
    2. noun

    the coo[s] — das Gurren

    3. intransitive verb
    gurren; [Baby:] gurren (fig.)
    * * *
    [ku:]
    I. vi
    1. dove, baby gurren
    2. (talk softly)
    to \coo over sb/sth liebevoll über jdn/etw sprechen
    II. vt
    to \coo sth etw flüstern
    to \coo sweet nothings in sb's ear jdm süße Worte ins Ohr flüstern
    III. n no pl Gurren nt, Girren nt
    * * *
    abbr höchster diensthabender Offizier
    * * *
    coo [kuː]
    A v/i ORN gurren (auch fig)
    B v/t fig etwas gurren
    C s Gurren n
    D int Br sl Mensch!, Mann!
    * * *
    1. interjection
    (of person) oh; (of dove) ruckedigu
    2. noun

    the coo[s] — das Gurren

    3. intransitive verb
    gurren; [Baby:] gurren (fig.)
    * * *
    v.
    gurren v.

    English-german dictionary > coo

  • 18 gemo

    gemo, uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ächzen, stöhnen, A) eig., absol., Cic. u. a.: hos pro me lugere, hos gemere, Cic.: inclamatio tot milium sub gladio gementium, Sen.: saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen.: nullo gemit hic tibicina cornu, Iuven.: gem. desiderio alcis, Cic.: multum gemens, Phaedr.: multa gemens, Verg.: raucum gemens, Lucan. u. Sil.: acerba gemens, Ov. – B) poet. übtr., a) v. Tieren, girren, klagen, turtur gemit, girrt, Verg.: noctua gemit, krächzt, Prop.: illa gemens (capella), Avian.: feras cum hominibus gemere, Avian.: ad praesepe gemit leto moriturus inerti (equus), Ov. – b) v. Lebl., seufzen, ächzen = knacken, knarren, dröhnen, plaustra gemunt, Verg.: gubernacula gemunt, Plin. ep.: malus celeri saucius Africo antennaeque gemunt, Hor. – m. Abl. wovon? gemuit parvo mota fenestra sono, Ov.: vesana misto conventu delubra gemunt, Claud. – m. Abl. wodurch? cuneis gemit grave robur adactis, Val. Flacc.: gemit impositis incudibus antrum, Verg.: gemit ultima pulsu Thraca pedum, Verg. – m. sub u. Abl., gemuit sub pondere cymba, Verg. Aen. 6, 413. – c) brummen, schelten, Sen. de vit beat. 20, 6. – II) tr. etwas od. jmd. beseufzen, beklagen, über etw. seufzen, ächzen, klagen, priusquam evenat quod in pauperie mea senex graviter gemam, Enn. fr.: haec ge-
    ————
    mebant boni, Cic.: quominus occulte vestrum malum gemeretis, Cic.: hic status unā voce omnium gemitur, Cic.: Ityn flebiliter gemens (v. der Prokne als Schwalbe), Hor.: multa gemens ignominiam, Verg.: m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 1, 15, 7 u. 1, 20, 4. Ov. met. 3, 94. Mart. 9, 92, 2. – gemebit = gemet, Vulg. (Amiat.) prov. 29, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gemo

  • 19 minurio

    minurio od. minurrio, īre (μινυρίζω), zwitschern, girren, v. Singvögeln, Suet. fr. 161. p. 252, 2 R. (v. der Schwalbe): palumbes minurriunt, Spart. Anton. Get. 5. § 5: Progne inter asseres minuriens, Sidon. epist. 2, 2. § 14. – Dav.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > minurio

  • 20 minurritiones

    minurrītiōnēs, um, f., das Zwitschern, Girren der kleinen Vögel, Paul. ex Fest. 122, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > minurritiones

См. также в других словарях:

  • Girren — Girren, verb. reg. neutr. welches das Hülfswort haben erfordert, und durch Nachahmung den schnarrenden Laut der Turteltauben und einiger anderer Arten des Geflügels ausdruckt. Wie girrt die zärtere Taube so sanft! Utz. Die Taube lacht und girret …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • girren — girren:1.⇨gurren(1)–2.⇨flirten …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • girren — Vsw erw. stil. (16. Jh.) Stammwort. Lautmalendes Wort wie garren, gerren, gurren, kirren2 in entsprechender Verwendung. ✎ Hauschild, O. ZDW 11 (1909), 176; Kretschmer, P. Glotta 13 (1924), 136f. deutsch d …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • girren — kollern; gurren; rucksen; balzen * * * gịr|ren 〈V. intr.; hat〉 1. (Schallwort für den Ruf der Taube) gurren 2. 〈fig.〉 kokett lachen u. sprechen, locken (wie eine Taube) [Vermischung von gurren mit frühnhd. kirren „einen hohen Ton geben“] * * *… …   Universal-Lexikon

  • girren — gịr|ren; die Taube girrt …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Taube — Tau|be [ tau̮bə], die; , n: mittelgroßer Vogel mit gedrungenem Körper, langem, leicht gekrümmtem Schnabel und häufig blaugrauem Gefieder, der auch gezüchtet und als Haustier gehalten wird: die Tauben girren, gurren, rucksen, schnäbeln [sich]. Zus …   Universal-Lexikon

  • Girlitz — Girlitz: Der seit dem 16. Jh. bezeugte Name des kleinen, zeisigähnlichen Singvogels aus der Finkengattung stammt entweder aus einer südosteuropäischen slaw. Sprache (beachte z. B. slowen. grlica »Turteltaube«, zu grliti »girren«) oder ist zu… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Chirre — Chirre, v. i. [Cf. G. girren, AS. corian to murmur, complain. [root]24.] To coo, as a pigeon. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Der Graf von Luxemburg — „Der Graf von Luxemburg“ ung. Luxemburg grófja ist eine Operette in drei Akten von Franz Lehár. Das Libretto stammt von Robert Bodanzky, Leo Stein und Alfred Maria Willner nach Willners und Bernhard Buchbinders Operettentext „Die Göttin der… …   Deutsch Wikipedia

  • Edel sei der Mensch — Geflügelte Worte   A B C D E F G H I J K L M N O …   Deutsch Wikipedia

  • Katzenmusik — Katzenmusik; Lithographie von Grandville Katzenmusik oder Charivari (auch Chalivali, Schaalwari, Scharewari u. ä.) ist eine lautmalerische Bezeichnung für ungewöhnliche Musik oder Lärmmusik, die meist in einem Durcheinanderklingen verschiedenster …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»