-
1 χειμαῤ-ῥώδης
χειμαῤ-ῥώδης, ες, wie ein Gießbach od. Waldstrom, Strab. XIII.
-
2 χίμαρος
χίμαρος, ὁ, = χείμαρος, χείμαῤῥος, 1) Waldstrom, Gießbach. – 2) die weibliche Schaam. – Auch = χείμαρος, εὐδιαῖος, VLL.
-
3 ξηρο-πόταμος
ξηρο-πόταμος, ὁ, ein Fluß, der im Sommer austrocknet, Gießbach (?).
-
4 ὀπάζω
ὀπάζω (ἕπομαι, vgl. ὀπάων, ὀπαδός), 1) folgen od. begleiten lassen, zum Gefährten geben, πομπόν τινι, Il. 13, 416. 24, 153, ἀρχὸν μετ' ἀμφοτέροισιν ὄπασσα, ich ließ als Führer mitziehen, Od. 10, 204, vgl. 20, 364; auch ἅμα πομπὸν ὀπάζειν τινί, Il. 24, 467; ἡγεμόνα, Od. 15, 310; πομπῆας, 20, 364; πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν, er ließ mir viel Kriegsvolk folgen, d. i. machte mich zum Heerführer einer großen Mannschaft, Il. 9, 483, vgl. 18, 452, wie Pind. ὤπασε Κρονίων οἱ λαὸν ἵππαιχμον, N. 1, 16. Aber auch oft von Sachen, τούτῳ Ζεὺς κῦδος ὀπάζει, Il. 8, 141 u. öfter, er läßt ihm Ruhm folgen, läßt Ruhm ihn geleiten, verleiht ihm Ruhm; καί οἱ ἐγὼ τόδ' ἄλεισον ἐμὸν ὀπάσσω, Od. 8, 430; κτήματα, 21, 214; πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδί, er gab der Tochter Viel mit, als Aussteuer, Il. 22, 51, u. öfter von Geschenken, Gaben, welche Götter den Menschen verleihen; πρόφρων ϑεὸς ὤπασε ϑέσπιν ἀοιδήν, Od. 8, 498, wie 15, 320; τῷ δὲ ϑεοὶ κάλλος καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν, Il. 6, 157, denn sie geben dies dem Menschen für's Leben mit, daß es ihn stets geleite; τέλος ἐσϑλὸν ὀπάζειν, ein gutes Ende geben, Hes. O. 476; ὄλβον, νίκην, ἄγρην, Th. 420. 433. 442; χάριν δ' ἅμ' ὄπασσον ἀοιδῇ, H. h. 23, 5; auch ὀπάζω φέρεσϑαι, Il. 23, 151; ἔνϑα οἱ ὤπασε ϑησαυρὸν μαντοσύνας, Pind. O. 6, 65; ὔμμιν νικαφόρον ἀγλαΐαν ὤπασαν, 13, 14, öfter; auch πόλιν ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν, den Staat zu verwalten verlieh er ihm, 9, 71; auch Tragg., τιμὴν Ζεὺς ὤπασεν Aesch. Pers. 748, παντὶ μέσῳ τὸ κράτος ϑεὸς ὤπασε Eum. 503; auch ὅστις τόδ' ἔργον ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι, der die Arbeit zum Schilde hinzufügte, der die Kunstarbeit daran anbrachte; u. ganz absolut, γυναικῶν οἷον ὤπασας γένος, wie hast du es geschaffen, Spt. 238; τί τεκμήρι' ἀνϑρώποισιν ὤπασας σαφῆ; Eur. Med. 517; Hipp. 45; νίκην, κῠδος, Ar. Th. 972 Equ. 200; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 614, Nic. Th. 60. 520. – 2) verfolgen, nachsetzen, drängen; Εκτωρ ὤπαζε καρηκομόωντας 'Ἀχαιούς, Il. 8, 341; χαλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει, ibd. 103; auch absol., ὅτε δή ῥ' ἐκίχανε πολὺν καϑ' ὅμιλον ὀπάζων, 5, 334. 17, 462, andringend; u. pass., χειμάῤῥους ὀπαζόμενος Διὸς ὄμβρῳ, ein von Zeus' Regen gedrängter, angeschwellter Gießbach, 11, 493. – 3) med., Einen sich folgen lassen, zu seinem Begleiter nehmen, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι, Il. 10, 238; 19, 238; κήρυκά τ' ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον, Od. 10, 59. – Vom pass. hat Hesych. ὀπασϑείς erklärt durch ἐκ τῶν ὀπίσω δεϑεὶς καὶ ἐξαγκωνισϑείς, aber ὀπαζόμεναι erkl. er ἑπόμεναι, ϑεραπευόμεναι.
-
5 ἄναυρος
-
6 ἔν-αυλος
ἔν-αυλος, ὁ, 1) (αὐλός), die Höhlung, der Graben, der Gießbach, der Fluß; Homer dreimal, Iliad. 16, 71. 21, 283. 312; Aristarch erklärte nach geholl. Aristonic. Iliad. 21, 283 ἐναύλους = τοὺς ποταμοὺς τοὺς ἐπιμήκεις, vgl. Apollon. Lex. Hom. p. 68, 25, Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 149. – Sp. D., z, B. Nonn. 2, 54. – 2) (αὐλή), die Behausung, Aufenthaltsort, οὔρεα μακρά, ϑεῶν χαρίεντας ἐναύλους Νυμφέων Hes. Th. 129; H. h. Ven. 74. 124. 13, 5. 25, 8; u. so von Berggegenden u. Thälern als Aufenthaltsörtern der Götter Eur. Bacch. 122 Herc. Fur. 371; vgl. Opp. Hal. 1, 305. 3, 5 Cyn. 1, 142; Orph. Arg. 637.
-
7 ἄναυρος
-
8 ἔναυλος
-
9 ξηροπόταμος
ξηρο-πόταμος, ὁ, ein Fluß, der im Sommer austrocknet, Gießbach -
10 ὀπάζω
ὀπάζω, (1) folgen od. begleiten lassen, zum Gefährten geben; ἀρχὸν μετ' ἀμφοτέροισιν ὄπασσα, ich ließ als Führer mitziehen; πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν, er ließ mir viel Kriegsvolk folgen, d. i. machte mich zum Heerführer einer großen Mannschaft. Aber auch oft von Sachen: τούτῳ Ζεὺς κῦδος ὀπάζει, er läßt ihm Ruhm folgen, läßt Ruhm ihn geleiten, verleiht ihm Ruhm; πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδί, er gab der Tochter viel mit, als Aussteuer u. öfter von Geschenken, Gaben, welche Götter den Menschen verleihen; τῷ δὲ ϑεοὶ κάλλος καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν, denn sie geben dies dem Menschen für's Leben mit, daß es ihn stets geleite; τέλος ἐσϑλὸν ὀπάζειν, ein gutes Ende geben; πόλιν ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν, den Staat zu verwalten verlieh er ihm; ὅστις τόδ' ἔργον ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι, der die Arbeit zum Schilde hinzufügte, der die Kunstarbeit daran anbrachte; u. ganz absolut, γυναικῶν οἷον ὤπασας γένος, wie hast du es geschaffen. (2) verfolgen, nachsetzen, drängen;; absol., ὅτε δή ῥ' ἐκίχανε πολὺν καϑ' ὅμιλον ὀπάζων, andringend; u. pass., χειμάῤῥους ὀπαζόμενος Διὸς ὄμβρῳ, ein von Zeus' Regen gedrängter, angeschwellter Gießbach. (3) med., einen sich folgen lassen, zu seinem Begleiter nehmen -
11 χειμαῤῥώδης
χειμαῤ-ῥώδης, ες, wie ein Gießbach od. Waldstrom -
12 χίμαρος
См. также в других словарях:
Gießbach [1] — Gießbach, Bach, der keine Quelle hat, sondern nur bei Thau u. Regenwetter das aus den Feldern od. von den Gebirgen zusammenfließende Wasser aufnimmt … Pierer's Universal-Lexikon
Gießbach [2] — Gießbach, Bach im Bezirk Interlaken des schweizerischen Cantons Bern; entspringt auf der Alp Tschingelfeld am Nordabhange des Faulhorns u. fällt in den Brienzer See in 14 Wasserstürzen, welche nach den größten Helden u. Staatsmännern von Bern,… … Pierer's Universal-Lexikon
Gießbach [1] — Gießbach, s. Bach, S. 226 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gießbach [2] — Gießbach, berühmter Wasserfall im schweizer. Kanton Bern, 716 m ü. M. Vom nördlichen Abhang des Faulhorns stürzt der Bach in sieben Stufen aus einer Höhe von 300 m durch prächtige, mit Tannen bewachsene Felsengruppen in den Brienzer See. Dabei… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gießbach — Gießbach, l. Zufluß des Brienzer Sees, im schweiz. Kanton Bern, entspringt in der Faulhornkette, 11 km lg., Wasserfälle von 300 m Höhe; Drahtseilbahn … Kleines Konversations-Lexikon
Gießbach (Typografie) — Ein Gießbach in der Mitte des abgebildeten Ausschnitts eines lateinischen Blindtextes Gießbach (auch Gasse[1] oder Bach) ist ein typographischer Ausdruck für mehrere untereinander stehende Wortzwischenräume, welche im übertragenen Sinn optisch… … Deutsch Wikipedia
Gießbach, der — Der Gīeßbách, des es, plur. die bche, ein Bach, welcher sein Wasser nicht aus Quellen, sondern nur aus zusammen gelaufenem Regen und Schneewasser erhält, durch welchen sich das Regenwasser ergießet; ein Regenbach. Die Gefilde, Wodurch der Esse… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Gießbach — Die Giessbachfälle um 1895 Der Giessbach ist ein Bergbach mit imposantem Wasserfall, dem Giessbachfall, am östlichen Ende des Brienzersees im Berner Oberland. Die Hochtäler und Becken des Sägistal Faulhorngebiets sind das Quellgebiet der… … Deutsch Wikipedia
Gießbach — Gieß|bach 〈m. 1u〉 Bach mit starkem Gefälle, Sturzbach * * * Gieß|bach, der: [Gebirgs]bach mit starkem Gefälle, der [infolge von Regen od. Schneefällen] viel Wasser führt. * * * Gieß|bach, der: [Gebirgs]bach mit starkem Gefälle, der [infolge von… … Universal-Lexikon
Gießbach — Gieß|bach … Die deutsche Rechtschreibung
Bach (Typografie) — Gießbach ist ein typographischer Ausdruck für mehrere untereinander stehende Wortzwischenräume, welche optisch einen – im übertragenen Sinn – „Bach“ ergeben. Ein anderer Name ist schlicht Bach. Durch ihn wird das Lesen erschwert, da das Auge an… … Deutsch Wikipedia