-
1 bidental
bidental, ālis, n. (bidens), ein Blitzmal, ein vom Blitz getroffener Ort, der dann durch ein Opfertier (bidens) gesühnt wurde u. so für geheiligt galt, dah. auch nicht durch Berührung verletzt werden durfte, Pers. 2, 27 (dazu die Schol.). Apul. de deo Socr. 7: b. movere, verrücken (u. so entweihen), Hor. de art. poët. 471 sq. – Dav. bidentālis, is, m., der Priester eines Blitzmals, Corp. inscr. Lat. 5, 567: u. ebenso bidentales sacerdotes, Corp. inscr. Lat. 5, 568.
-
2 fulguritus
fulgurītus, a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, arbores, Plaut. trin. 539. Lucil. 644* Marx (L. Müller 26, 74 fulgoritorem arborum; Stowasser schlägt in Wölfflins Archiv 1, 121 vor fulguritantem): eum locum esse fulguritum, Varro LL. 5, 150: v. Pers., quasi f., Sen. de ira 3, 23, 6. – subst., fulgurītum, ī, n., ein vom Blitze getroffener Gegenstand, Arnob. 5, 4: Plur., Arnob. 5, 1: ars fulguritorum, eine technische Anweisung zur Weihe der vom Blitze getroffenen Stätten, Serv. Verg. Aen. 6, 72. Vgl. fulguratus.
-
3 haruspex
haruspex (aruspex), picis, m. (über die Etymol. s. Walde2, S. 360), Plur. haruspices, I) etruskische, auch in Rom einheimische Weissager, die namentlich wegen Verhütung des burch außerordentliche Anzeichen, bes. Mißgeburten, gedrohten Unglücks u. über Entführung vom Blitz getroffener Gegenstände aus den Eingeweiden der Opfertiere (bes. aus Herz, Leber, Lunge u. Galle) Bescheid gaben, Opferschauer, Haruspices, Cic. de div. 1, 85; Cat. 3, 19; de legg. 2, 21. Sall. Cat. 47, 2: neben hariolus, s. d. – II) übtr., im allg. = Weissager, Seher, vanus, Prop. 3, 13, 59: Armenius, Iuven. 6, 548. – / Nbf. harispex, Corp. inscr. Lat. 5, 5704 (arispex) u. 12, 3254 (harispex): arrespex, Corp. inscr. Lat. 1, 1348.
-
4 paeciscor
paecīscor, pactus sum, pacīscī (zu pāx, pango), mit jmd. über etwas Abrede-, ein Übereinkommen-, ein Abkommen treffen, einig werden, etwas verabreden, abmachen, sich ausbedingen, einen Vertrag-, Vergleich mit jmd. schließen, a) intr.: pac. inique, Cic.: pac. cum decumano, Cic.: cum illo paululā pecuniā, Plaut. – m. ut u. Konj., per occulta colloquia paciscitur magnā mercede cum Celtiberorum principibus, ut copias inde abducant, Liv.: pacti inter se sunt, ut die statutā equos ante regiam primo mane perducerent, Iustin.: ut mea sit servata meā virtute, paciscor, Ov. – m. ne u. Konj., non est meum... votis pacisci, ne Cypriae Tyriaeque merces addant avaro divitias mari, Hor carm. 3, 29, 59 sq. – mit bl. Coniunctiv, sed iam nunc paciscor sit (cena) expedita, Plin. ep. 3, 12, 1. – b) tr.: provinciam, Cic.: pretium, Cic.: pacem, Liv.: vitam ab alqo, Sall.: cum alqo HSLX, Auct. b. Alex.: v. Verlobungen, nuptias filiae cum alqo, Iustin.: ex qua domo pactus esset (feminam), sich verlobt hatte, Liv. – m. Infin. = sich verpflichten, qui stipendium populo Romano dare pactus est, Liv. 21, 41, 9: u. so Ov. met. 7, 739 u. 9, 425; fast. 5, 702. Plin. 8, 18. Calp. ecl. 6, 46. – m. Acc. u. Infin. = sich ausbedingen, daß usw., pactos (Aetolos) in foedere suas urbes agrosque fore, Liv. 34, 23, 7. – übtr., vitam pro laude, vertauschen, hingeben, Verg.: letum pro laude, eintauschen, erdulden, Verg. – / Partic. pactus, a, um, passiv = verabredet, ausbedungen, durch Vergleich versprochen, indutiae, Cic.: praemium, Cic.: pactam esse diem, Cic.: pactā mercede, Quint.: so auch v. Verlobungen, Turnus, cui Lavinia pacta fuerat, Liv.: dah. pactō (Abl. absol.), nach getroffener Verabredung, pacto inter se, ut etc., Liv. 28, 21, 5.
-
5 δουπέω
δουπέω, perf. δέδουπα, einen dumpfen oder rasselnden Ton von sich geben, krachen, rasseln, tosen. Verwandt κτυπέω, κτύπος? Vgl. ἐρίγδουπος und ἐπὶ δ' ἐγδούπησαν Iliad. 11, 45. – Bei Homer oft von dem Geräusche, welches der Fall im Kampfe hinstürzender und zum Tode getroffener Krieger verursacht, wobei wohl eben so sehr an das Aufschlagen auf den Erdboden wie an das Gerassel der Waffen zu denken; vgl. Xen. Anab. 1, 8, 18 λέγουσι δέ τινες ὡς καὶ ταῖς ἀσπ ίσι πρὸς τὰ δόρατα ἐδούπησαν φόβον ποιοῠντες τοῖς ἵπποις; Iliad. 20, 451 ἰων ἐς δοῠπον ἀκόντων; Odyss. 16, 10 ποδῶν δ' ὑπὸ δοῠπον ἀκούω. Aristarch scheint nur, oder doch vorwiegend an das Gerassel der Waffen gedacht zu haben, s. Scholl. Aristonic. Iliad. 16, 822. 13, 426. Der Gebrauch des Wortes ist bei Homer ganz formelhaft: δούπησεν δὲ πεσών Versanfang Iliad. 4, 504. 5, 42. 540. 617. 11, 449. 13, 187. 373. 442. 15, 421. 524. 578. 16, 325. 401. 599. 822. 17, 50. 311. 580. 20, 388 Odyss. 22, 94. 24, 525. In einer Anzahl von Stellen füllt den Rest des Verses hinter δού-π ησεν δὲ πεσών der Zusatz ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ: Iliad. 4, 504. 5, 42. 540. 13, 187. 17, 50. 311 Odyss. 24, 525. Abweichend von dem formelhaften Gebrauch Iliad. 13, 426 Ἰδομενε ὺς δ' οὐ λῆγε μένος μέγα, ἵετο δ' αἰεὶ ἠέ τινα Τρώων ἐρεβεννῇ νυκτὶ καλύψαι ἢ αὐτὸς δουπῆσαι ἀμύνων λοιγὸν Ἀχαιοῖς. Abweichend auch Iliad. 23, 679 Εὐρύαλος δέ οἱ οἶος ἀνίστατο, ἰσόϑεος φώς, Μηκιστέος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος, ὅς ποτε Θήβασδ' ἦλϑε δεδουπότος Οἰδιπόδαο ἐς τάφον· ἔνϑα δὲ πάντας ἐνίκα Καδμείωνας. Die Homerischen Glossographen (vgl. Sengebusch Homer. dissert. 1 p. 52 sqq.) nahmen das Homerische δουπῆσαι schlechtweg = ἀποϑανεῖν, und so auch das δεδουπότος Οἰδιπόδαο schlechtweg = τεϑνηκότος. So wird in Bekk. Anecd. p. 1095 δούπησεν· ἀπέϑανεν als kyprische Glosse aufgeführt. Aristarch zeigte, daß Homer in Bezug auf den Ausgang des Oedipus einer Sage gefolgt sein müsse, welche von der späteren allgemein verbreiteten wesentlich abwich; nach Homer sei Oedipus in (oder bei) Theben gestorben ( ἐν Θήβαις), und zwar sei er entweder im Kampfe ( ἐν πολέμῳ) gefallen oder habe sich von einem Felsen herabgestürzt: νοητέον ὅτι ἤτοι ἐν πολέμῳ τετελεύτηκε, ψοφο ῠσι γὰρ οἱ πίπτοντες, »δούπησεν δὲ πεσών«, ἢ κατεκρήμνισεν ἑαυτόν· καὶ γὰρ οὗτος ὁ ϑάνατος μετὰ ψόφου. Der Annahme, Oedipus sei nach Homer im Kampfe gefallen, scheint Aristarch den Vorzug gegeben zu haben; nur diese Annahme bezeichnet Apollon. Lex. Homer. p 60, 11 als Aristarchisch. S. übrigens Scholl. Aristonic. Iliad. 23, 679. 16, 822. 13, 426 Eustath. Iliad. 23, 679 p 1323. 42; Lehrs Aristarch. p. 110. – Nachahmung Homers bei Euphorio frgm. 36 Meinek. Anall. Alex. p. 69 (aus Scholl. Theocrit. 10, 28) Πορφυρέη ὑάκινϑε, σὲ μὲν μία φῆμις ἀοιδῶν Ῥοιτείῃς ἀμάϑοισι δεδουπότος Αἰακίδαο εἴαρος ἀντέλλειν, γεγραμμένα κωκύουσαν, vgl. Sengebusch Homer. dissert. 1 p. 65 sq. – An das Homerische δεδουπότος schließt sich δέδουπεν ὑφ' Ἡρακλῆος Archi. 27 ( Plan. 94): öfter für niederstürzen, die sp. D., bes. Nonn.; Crinag. 28 (IX, 283) sagt sogar οἱ δ' ἄρα δουπήϑησαν ἀολλέες, sie wurden niedergestreckt. Sonst selten, δουπεῖ χεὶρ γυναικῶν Eur. Alc. 104, von Klagenden, die mit der Hand an die Brust schlagen; ταῖς ἀσπίσι πρὸς τὰ δόρατα ἐδούπησαν Xen. An. 1, 8. 18, wofür 4, 5, 18 ἔκρουσαν steht; τοῖς δόρασι δουπῆσαι πρὸς τὰς ἀσπίδας Arr. An. 1, 6, 7; τεῖχος ἐδούπησε Luc. conscr. hist. 22. – S. auch ἐπιδουπέω u. γδουπέω.
-
6 ἐμ-βρονταῖον
ἐμ-βρονταῖον, τό, ein vom Blitze getroffener Ort, bidental, D. Sic. exc. 549, 71.
-
7 на воре шапка горит
prepos.set phr. das Gesicht verrät den Wicht, das böse Gewissen verrät sich selbst, getroffener Hund bellt, wer sich entschuldigt, klagt sich an -
8 поражённый
adj1) gener. behaftet (mit D) (болезнью), betroffen (über A ÷åì-ë.), geplättet, bestürzt2) med. Befallene, Betroffene3) milit. Behaftete (напр. стойкими 0В), Behafteter (напр. стойкими 0В), erschüttert, geschädigt4) book. behaftet (болезнью)5) pompous. konsterniert6) nucl. Geschädigte, Geschädigter, Getroffene, Getroffener -
9 раненый
adj1) gener. invalid, invalide, Versehrte, Verwundete, verwundet2) milit. Getroffene, Getroffener, Verletzter, Versehrter, Verwundeter3) law. Verletzte -
10 bidental
bidental, ālis, n. (bidens), ein Blitzmal, ein vom Blitz getroffener Ort, der dann durch ein Opfertier (bidens) gesühnt wurde u. so für geheiligt galt, dah. auch nicht durch Berührung verletzt werden durfte, Pers. 2, 27 (dazu die Schol.). Apul. de deo Socr. 7: b. movere, verrücken (u. so entweihen), Hor. de art. poët. 471 sq. – Dav. bidentālis, is, m., der Priester eines Blitzmals, Corp. inscr. Lat. 5, 567: u. ebenso bidentales sacerdotes, Corp. inscr. Lat. 5, 568.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bidental
-
11 fulguritus
fulgurītus, a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, arbores, Plaut. trin. 539. Lucil. 644* Marx (L. Müller 26, 74 fulgoritorem arborum; Stowasser schlägt in Wölfflins Archiv 1, 121 vor fulguritantem): eum locum esse fulguritum, Varro LL. 5, 150: v. Pers., quasi f., Sen. de ira 3, 23, 6. – subst., fulgurītum, ī, n., ein vom Blitze getroffener Gegenstand, Arnob. 5, 4: Plur., Arnob. 5, 1: ars fulguritorum, eine technische Anweisung zur Weihe der vom Blitze getroffenen Stätten, Serv. Verg. Aen. 6, 72. Vgl. fulguratus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fulguritus
-
12 haruspex
haruspex (aruspex), picis, m. (über die Etymol. s. Walde2, S. 360), Plur. haruspices, I) etruskische, auch in Rom einheimische Weissager, die namentlich wegen Verhütung des burch außerordentliche Anzeichen, bes. Mißgeburten, gedrohten Unglücks u. über Entführung vom Blitz getroffener Gegenstände aus den Eingeweiden der Opfertiere (bes. aus Herz, Leber, Lunge u. Galle) Bescheid gaben, Opferschauer, Haruspices, Cic. de div. 1, 85; Cat. 3, 19; de legg. 2, 21. Sall. Cat. 47, 2: neben hariolus, s. d. – II) übtr., im allg. = Weissager, Seher, vanus, Prop. 3, 13, 59: Armenius, Iuven. 6, 548. – ⇒ Nbf. harispex, Corp. inscr. Lat. 5, 5704 (arispex) u. 12, 3254 (harispex): arrespex, Corp. inscr. Lat. 1, 1348.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haruspex
-
13 paeciscor
paecīscor, pactus sum, pacīscī (zu pāx, pango), mit jmd. über etwas Abrede-, ein Übereinkommen-, ein Abkommen treffen, einig werden, etwas verabreden, abmachen, sich ausbedingen, einen Vertrag-, Vergleich mit jmd. schließen, a) intr.: pac. inique, Cic.: pac. cum decumano, Cic.: cum illo paululā pecuniā, Plaut. – m. ut u. Konj., per occulta colloquia paciscitur magnā mercede cum Celtiberorum principibus, ut copias inde abducant, Liv.: pacti inter se sunt, ut die statutā equos ante regiam primo mane perducerent, Iustin.: ut mea sit servata meā virtute, paciscor, Ov. – m. ne u. Konj., non est meum... votis pacisci, ne Cypriae Tyriaeque merces addant avaro divitias mari, Hor carm. 3, 29, 59 sq. – mit bl. Coniunctiv, sed iam nunc paciscor sit (cena) expedita, Plin. ep. 3, 12, 1. – b) tr.: provinciam, Cic.: pretium, Cic.: pacem, Liv.: vitam ab alqo, Sall.: cum alqo HSLX, Auct. b. Alex.: v. Verlobungen, nuptias filiae cum alqo, Iustin.: ex qua domo pactus esset (feminam), sich verlobt hatte, Liv. – m. Infin. = sich verpflichten, qui stipendium populo Romano dare pactus est, Liv. 21, 41, 9: u. so Ov. met. 7, 739 u. 9, 425; fast. 5, 702. Plin. 8, 18. Calp. ecl. 6, 46. – m. Acc. u. Infin. = sich ausbedingen, daß usw., pactos (Aetolos) in foedere suas urbes agrosque fore, Liv. 34, 23, 7. – übtr., vitam pro laude, vertauschen, hingeben, Verg.:————letum pro laude, eintauschen, erdulden, Verg. – ⇒ Partic. pactus, a, um, passiv = verabredet, ausbedungen, durch Vergleich versprochen, indutiae, Cic.: praemium, Cic.: pactam esse diem, Cic.: pactā mercede, Quint.: so auch v. Verlobungen, Turnus, cui Lavinia pacta fuerat, Liv.: dah. pactō (Abl. absol.), nach getroffener Verabredung, pacto inter se, ut etc., Liv. 28, 21, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paeciscor
-
14 мяч
м1. Ball m; Spielball m2. ( очко) Punkt mввести мяч в игру — den Ball ins Spiel bringen, anspielen
вести мяч — den Ball führen, den Ball dribbeln
вести мяч клюшкой — den Ball mit dem Schläger [mit dem Stock] führen
взять мяч (о вратаре) — den Ball halten, den Ball fangen
владеть мячом — den Ball behandeln, den Ball beherrschen
выбить мяч — den Ball herausspielen, den Ball ausschlagen
выбить мяч с линии ворот — den Ball auf der Torlinie klären;
выбросить мяч — den Ball werfen; ( рукой от ворот) den Ball abwerfen
выиграть мяч — einen Punkt erzielen, einen Punkt gewinnen
2. ( уронить) den Ball fallen lassenвыпустить мяч — 1. den Ball freigeben
вытащить мяч (из ворот) — den Ball holen;
добить мяч — фут. den Ball nachschießen; баск, den Ball zutippen
достать мяч — den Ball holen; den Ball erlaufen, den Ball abfangen
завладеть мячом — in Ballbesitz kommen, sich in Ballbesitz bringen
задержать мяч — den Ball stoppen; den Ball festhalten; den Ball halten
закрутить мяч — dem Ball Effet geben, den Ball mit Effet spielen, den Ball mit Effet schlagen
заменить мяч — den Ball auswechseln, den Ball austauschen
засчитать мяч — den Ball für gültig halten, den Ball zählen
контролировать мяч — den Ball kontrollieren, den Ball unter Kontrolle halten
навесить мяч — eine Steilvorlage geben, eine Steilvorlage schlagen
навесить мяч на ворота — eine Steilvorlage vor das Tor geben, eine Steilvorlage vor das Tor schlagen
навесить мяч с фланга — eine hohe Flanke vor das Tor geben, eine hohe Flanke vor das Tor schlagen
направить мяч партнёру — den Ball dem Mitspieler zuspielen, den Ball zum Mitspieler passen
овладеть мячом — in Ballbesitz kommen, sich in Ballbesitz bringen
остановить мяч — den Ball stoppen, den Ball anhalten
отбить мяч — den Ball abschlagen, den Ball wegschlagen; den Ball wegschießen; den Ball wegstoßen; тенн., н. тенн., вол. den Ball zurückschlagen;
отбить мяч головой — den Ball wegköpfen;
отбить мяч за пределы поля — den Ball «aus» schlagen
отбить мяч кулаком (о вратаре) — den Ball wegfausten, den Ball wegboxen
отбить мяч ногой — den Ball mit dem Fuß wegschießen; den Ball mit dem Fuß wegschlagen; den Ball mit dem Fuß wegstoßen
отбросить мяч в сторону — den Ball fortwerfen, den Ball wegwerfen
отбросить мяч за лицевую линию — den Ball ins Toraus spielen, den Ball über die Torlinie spielen
отдать мяч партнёру — den Ball dem Mitspieler zuspielen, den Ball dem Mitspieler abgeben
отобрать мяч — den Ball abnehmen; den Ball erkämpfen
переадресовать мяч (партнёру) — den Ball weitergeben, den Ball weiterleiten, den Ball weiterspielen;
перебить мяч через сетку — н. тенн. den Ball über das Netz spielen
перебросить мяч себе на ход — sich den Ball vorlegen;
перебросить мяч через блок — вол. den Ball überlobben, den Ball lobben
перевести мяч на сторону соперника — вол. den Ball hinüberspielen
передержать мяч — sich zu spät von Ball trennen;
перехватить мяч — den Ball abfangen;
подать мяч — тенн. den Ball aufschlagen; вол. den Ball aufgeben
подбросить мяч — den Ball hochwerfen, den Ball in die Höhe werfen
подбросить мяч на клюшке — den Ball auf dem Stock springen lassen;
подержать мяч (перепасовывать мяч) — sich untereinander den Ball zupassen, den Ball von Mann zu Mann laufen lassen
подкинуть мяч — den Ball hochwerfen;
подкрутить мяч — den Ball überschneiden, den Ball überrissen
2. ( с земли) den Ball aufnehmenподобрать мяч — 1. баск. den Ball herunterfangen
получить мяч — den Ball bekommen;
прижать мяч к груди — den Ball an die Brust [an den Brustkorb] heranziehen
принять мяч — den Ball annehmen;
провести мяч в ворота — den Ball ins Tor schießen, den Ball im Tor unterbringen
проиграть мяч — тенн., н. тенн. einen Punkt verlieren;
2. ein Tor erhalten, ein Tor hinnehmen, ein Tor kassierenпропустить мяч — 1. den Ball durchlassen
протолкнуть мяч в ворота — den Ball einschieben, den Ball ins Tor schieben
протолкнуть мяч назад — регби ( во время схватки) den Ball mit den Füßen zurückhakeln
«сидеть на мяче» — разг. am Ball sitzen
ударить по мячу — den Ball schlagen; den Ball stoßen;
ударить по мячу головой — den Ball mit dem Kopf stoßen, den Ball köpfen
ударить по мячу кулаком — den Ball fausten, den Ball mit geschlossener Faust schlagen
ударить по мячу ногой — den Ball treten, den Ball stoßen
ударить по мячу рукой — den Ball mit der Hand schlagen;
утопить мяч — den Ball unter Wasser ziehen, den Ball unter Wasser bringen
мяч, баскетбольный — Basketball m
мяч, бесшовный — nahtloser Ball m
мяч, брошенный — geworfener Ball m
мяч, ватерпольный — Wasserball m
мяч, верховой — hoher Ball m, hoch gespielter Ball m
мяч в игре — Ball m im Spiel
мяч вне игры — Ausball m
мяч, водонепроницаемый — wasserdichter Ball m
мяч, волейбольный — Wolleyball m
мяч, вращающийся — Effetball m
мяч, высокий — см. мяч, верховой
мяч, вышедший за пределы поля — Ausball m
мяч, вышедший из игры — см. мяч не в игре
мяч, далеко отскочивший — Weitabpraller m
мяч для игры в — регби Rugbyball m
мяч для метаний — Schlagball m; Schleuderball m; Wurfball m
мяч, жёсткий — harter Ball m
мяч, «живой» — «belebter» Ball m
мяч, забитый — geschossenes [erzieltes] Tor n, (erzielter) Treffer m
мяч, забитый головой — Kopfballtor n, Kopfballtreffer m
мяч, забитый на поле соперника — Auswärtstor n, auswärts erzieltes Tor n
мяч, заброшенный — eingeworfener Ball m
мяч, завершающий — Abschlußball m; Abschlußpunkt m
мяч, завершающий партию — вол. Satzball m
мяч, завышенный — hoch gespielter Ball m
мяч, завышенный укороченный — тенн., н. тенн. hoch gespielter und kurz hinter das Netz plazierter Ball m
мяч, запасной — Ersatzball m, Reserveball m
мяч, засчитанный — gültiger Ball m
мяч, идущий низом — flacher Ball m
мяч, катящийся — rollender Ball m
мяч, катящийся навстречу — anrollender Ball m
мяч, кожаный — Lederball m; Leder n, Lederkugel f жарг.
мяч, кручёный — Effetball m, geschnittener Ball m, Ball m mit Schnitt
мяч, летящий — fliegender Ball m
мяч, летящий верхом — см. мяч, верховой
мяч, летящий по дуге — im Bogen fliegender Ball m, Bogenball m
мяч, летящий со средней траекторией — halbhoher Ball m
мяч, «мёртвый» — «toter» Ball m
мяч, набивной — Medizinball m, Schleuderball m
мяч, навесной — Hebeball m
мяч, накачанный — aufgepumpter Ball m
мяч на резиновых амортизаторах — бокс. Doppelendball m
мяч не в игре — Ball m aus dem Spiel, «toter» Ball m, unspielbarer Ball m
мяч, незасчитанный — ungültiger Ball m
мяч, не отвечающий правилам — unvorschriftsmäßiger [vorschriftswidriger] Ball m
мяч, неотразимый — unhaltbarer Ball m
мяч, неподвижный — liegender [ruhender] Ball m
мяч, непригодный для игры — spielunfähiger [spielunbrauchbarer] Ball m
мяч, низкий — Flachball m, flacher Ball m
мяч, ниппельный — Ventilball m
мяч, овальный — ovaler Ball m
мяч, отвоёванный [отобранный] — erkämpfter Ball m
мяч, отражённый — abgewehrter Ball m
мяч, отскочивший — Sprungball m, abprallender Ball m, Abpraller m
мяч, отыгранный назад — zurückgespielter Ball m
мяч, переадресованный (партнёру) — weitergegebener Ball m
мяч, переведённый на угловой — zur Ecke abgelenkter Ball m
мяч, перекачанный — zu hart aufgepumpter Ball m
мяч, пластиковый — Plastball m, Plastik-Ball m
мяч, повреждённый — schadhafter Ball tri
мяч, подвесной — бокс Pendel ball m
мяч, подправленный — abgefälschter Ball m
мяч, подрезанный — Schnittball m
мяч, попавший в край стола — н. тенн. Kantenball m
мяч, попавший в цель — getroffener Ball m
мяч, пригодный для игры — spielbarer Ball m
мяч, пробитый — geschlagener Ball m; getretener Ball m
мяч, пропущенный — erhaltenes Tor n
мяч, пятнистый — (schwarz-weißer) Fernsehball m
мяч, резаный — см. мяч, кручёный
мяч, резиновый — Gummiball m
мяч, резиновый полый — Gummihohlball m
мяч, решающий — (spiel)entscheidendes Tor n; Matchball m
мяч, ручной (игра) — Handball m, Handballspiel n
мяч с лёта — Flugball m
мяч с подачи — вол. Aufgabeball m
мяч, спорный — фут. Niederwurf m, Schiedsrichterball m; баск. Sprungball m D
разыграть спорный мяч — фут. den Schiedsrichterball ausführen
мяч, сыгранный подкидкой — в. поло Schlenzball m, Schlenzer m
мяч, сыгранный толчком — в. поло Schiebeball m
мяч, теннисный — Tennisball m
мяч, укороченный — фут. Stoppball m; тенн., н. тенн. kurz hinter das Netz plazierter Ball m
мяч, футбольный — Fußball m, Leder n
мяч, целлулоидный — Zelluloidball m
мяч, чёрно-белый — см. мяч, пятнистый
-
15 El que se pica, ajos come
[lang name="SpanishTraditionalSort"][Alguien que se resiente por una cosa que se dice en general debe de tener motivos para creerse aludido]Getroffener Hund, bellt.Getroffene Hunde, bellen.Was trifft, trifft auch zu. [Karl Kraus (1874-1936)]Wer sich getroffen fühlt, der meldet sich.Wem's juckt, der kratze sich.Wer sich nichts vorzuwerfen hat, hat nichts zu befürchten.Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > El que se pica, ajos come
-
16 δουπέω
δουπέω, einen dumpfen oder rasselnden Ton von sich geben, krachen, rasseln, tosen; oft von dem Geräusche, welches der Fall im Kampfe hinstürzender und zum Tode getroffener Krieger verursacht, wobei wohl eben so sehr an das Aufschlagen auf den Erdboden wie an das Gerassel der Waffen zu denken -
17 ἐμβρονταῖον
ἐμ-βρονταῖον, τό, ein vom Blitze getroffener Ort, bidental
См. также в других словарях:
Chip (Golf) — Ein Golfschlag ist das Spielen eines Balles mit einem Schläger beim Golf. Laut Regelwerk zählt jede Vorwärtsbewegung des Schlägers in der Absicht den Ball zu treffen als Golfschlag. Man kann also den Ball verfehlen und trotzdem einen Golfschlag… … Deutsch Wikipedia
Golfschlag — Ein Golfschlag ist das Spielen eines Balles mit einem Schläger beim Golf. Laut Regelwerk zählt jede Vorwärtsbewegung des Schlägers in der Absicht den Ball zu treffen als Golfschlag. Man kann also den Ball verfehlen und trotzdem einen Golfschlag… … Deutsch Wikipedia
Pitch (Golf) — Ein Golfschlag ist das Spielen eines Balles mit einem Schläger beim Golf. Laut Regelwerk zählt jede Vorwärtsbewegung des Schlägers in der Absicht den Ball zu treffen als Golfschlag. Man kann also den Ball verfehlen und trotzdem einen Golfschlag… … Deutsch Wikipedia
Pitchen (Golf) — Ein Golfschlag ist das Spielen eines Balles mit einem Schläger beim Golf. Laut Regelwerk zählt jede Vorwärtsbewegung des Schlägers in der Absicht den Ball zu treffen als Golfschlag. Man kann also den Ball verfehlen und trotzdem einen Golfschlag… … Deutsch Wikipedia
Putten (Golf) — Ein Golfschlag ist das Spielen eines Balles mit einem Schläger beim Golf. Laut Regelwerk zählt jede Vorwärtsbewegung des Schlägers in der Absicht den Ball zu treffen als Golfschlag. Man kann also den Ball verfehlen und trotzdem einen Golfschlag… … Deutsch Wikipedia
Bunker Buster — 42 cm Haubitze Dicke Bertha der Firma Krupp, eine der größten Waffen, die zur Zerstörung von Festungs und Bunkeranlagen konzipiert wurden Bunkerbrechende Waffen (englisch: Bunker Buster) sind Waffen, um Bunker zu vernichten. Heute handelt es sich … Deutsch Wikipedia
Bunkerbrecher — 42 cm Haubitze Dicke Bertha der Firma Krupp, eine der größten Waffen, die zur Zerstörung von Festungs und Bunkeranlagen konzipiert wurden Bunkerbrechende Waffen (englisch: Bunker Buster) sind Waffen, um Bunker zu vernichten. Heute handelt es sich … Deutsch Wikipedia
Hallen — (station halls; halles de la gare; tettoi delle stazione) – Bahnsteigdächer, Bahnhofshallen. Inhalt: I. Zweck und allgemeine Anordnung. – II. Hauptglieder des Tragwerks. – III. Baustoffe des Tragwerks. – IV. Eindeckung. – V. Grundlagen für den… … Enzyklopädie des Eisenbahnwesens
auskungeln — aus|kun|geln <sw. V.; hat (ugs. abwertend): in fragwürdiger Weise u. in nicht offen getroffener Absprache aushandeln: auf der Weihnachtsfeier kungelten sie seine Beförderung zum Abteilungsleiter aus. * * * aus|kun|geln <sw. V.; hat (ugs.… … Universal-Lexikon
24-Sekunden-Regel — Die italienische Basketballspielerin Sara Giauro beim Drei Punkte Wurf im „Europe Cup“ Finale der Frauen Basketball ist eine meist in der Halle betriebene Ballsportart, bei der zwei Mannschaften versuchen, den Spielball in die beiden in einer… … Deutsch Wikipedia
Altstadtmarkt — 52.26277777777810.51757Koordinaten: 52° 15′ 46″ N, 10° 31′ 3″ O … Deutsch Wikipedia