Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Freibeuter

  • 1 Freibeuter

    m пират, флибустьер

    Русско-немецкий карманный словарь > Freibeuter

  • 2 мародер

    Freibeuter, Plünderer

    Русско-немецкий юридический словарь > мародер

  • 3 пират

    Freibeuter, Seeräuber

    Русско-немецкий юридический словарь > пират

  • 4 privateer

    pri·va·teer
    [ˌpraɪvəˈtɪəʳ, AM -ˈtɪr]
    n ( hist)
    1. (armed ship) Kaperschiff nt, Freibeuter m
    2. (person) Kaper m, Freibeuter m
    * * *
    ["praIvə'tɪə(r)]
    n
    (= ship) Freibeuter m, Kaperschiff nt; (= crew member) Freibeuter m, Kaperer m
    * * *
    privateer [ˌpraıvəˈtıə(r)] HIST
    A s
    1. Freibeuter m, Kaperschiff n
    2. Kapitän m eines Kaperschiffes
    3. pl Mannschaft f eines Kaperschiffes
    B v/i Kaperei treiben

    English-german dictionary > privateer

  • 5 freebooter

    ˈfree·booter
    n Freibeuter(in) m(f)
    * * *
    freebooter s Freibeuter m
    * * *
    n.
    Freibeuter m.

    English-german dictionary > freebooter

  • 6 latro [2]

    2. latro, ōnis, m. (λάτρις), I) der gedungene Diener, Trabant, Söldner, Enn. ann. 59 u. 538; vgl. Varro LL. 7, 52. – von Mietsoldaten, Plaut. mil. 949; Poen. 663. – II) übtr.: a) der Freibeuter, der auf eigene Hand Krieg führt, der Buschklepper, Wegelagerer, Straßenräuber, Bandit, Strolch, Lotterbube, expeditus latro, Cic.: maximus latronum dux, Val. Max.: insidiosus et plenus latronum locus, Cic.: quin etiam leges latronum esse dicuntur, quibus pareant, quas observent, Cic.: latronibus circumventum defendo, Sen.: inter vias latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr. Lat. 8, 2728: mit Genet., servatorum meorum latro (Mörder), Curt. 8, 2 (6), 9. – v. Wolf, improbus latro, Phaedr. 1, 1, 4: v. Teufel, Commodian. apol. 183 u. 685. – latro fem., nach Exc. ex Charis. 545, 4. Prisc. 5, 10. Serv. Verg. Aen. 12, 519. – b) von denen, die, da sie das Recht, Krieg zu führen, nicht haben (z.B. ein Bürger gegen den Staat), dennoch Krieg führen od. sich sonst gegen den Staat u. die Gesetze auflehnen, Freibeuter, Brigant (Ggstz. iustus hostis), latrones magis od. verius quam iusti hostes, Liv. 35, 7, 7 u. 40, 27, 10: so v. Eroberer, latro gentiumque vastator (v. Alexander), Sen. de ben. 1, 13, 3: m. Genet., tu omnium gentium, quas adisti, latro es, Curt. 7, 8 (34), 19. – c) der (im Hinterhalte dem Wilde auflauernde) Jäger, Verg. Aen. 12, 7. – d) der Stein im Brett- od. Kriegsspiele, Ov. art. am. 3, 357: vitreus, Mart. 7, 72, 8: insidiosi, Mart. 14, 20, 1. Vgl. latrunculus no. II, b.

    lateinisch-deutsches > latro [2]

  • 7 buccaneer

    (a type of pirate.) der Seeräuber
    * * *
    buc·ca·neer
    [ˌbʌkəˈnɪəʳ, AM -ˈnɪr]
    n Seeräuber(in) m(f), Freibeuter(in) m(f), Pirat(in) m(f)
    * * *
    ["bʌkə'nɪə(r)]
    n
    Seeräuber m; (= ship) Piratenschiff nt
    * * *
    buccaneer [ˌbʌkəˈnıə(r)]
    A s Pirat m, Seeräuber m, Freibeuter m, HIST auch Bukanier m
    B v/i Seeräuberei betreiben
    * * *
    n.
    Seeräuber m.

    English-german dictionary > buccaneer

  • 8 latro

    1. lātro, āvī, ātum, āre, bellen, I) intr.: 1) eig. (u. zwar vom feindseligen Gebell des großen Hundes, wie ὑλακτειν, dagegen gannire v. harmlosen Gekläff des kleinen Hundes, wie κνυζασθαι; baubari v. heulenden Bäffen des Hundes), canum est latrare sive baubari, Suet. fr.: cum iam (canes Molossi) latrant, Lucr.: quod si luce quoque canes latrent, Cic.: multum latrante Lyciscā (die Hündin L.), Verg.: latr. pro re domini, Phaedr.: canis timidus vehementius latrat quam mordet, Curt. 7, 4 (16), 13. – Partic. subst., lātrāns, der Beller, Kläffer = Hund, Ov. met. 8, 412. Petron. 72, 9: Plur., Ov. met. 8, 344. – 2) übtr.: a) bellen = zanken, heftig eifern, schreien, v. Menschen, bes. v. schlechten Rednern u. Rabulisten, Cic. Brut. 58: latr. ad clepsydram, Cic. de or. 3, 138: rumperis et latras, schreist dich fast zu Tode, Hor. sat. 1, 3, 136. – b) rauschen, lärmen, toben, undae latrantes, Verg.: animus cum pectore latrat, Enn.: curae latrantes, Petron.: stomachus latrans, der knurrende (vor Hunger) Hor. – II) tr.: 1) eig.: a) anbellen, v. Hunden, me, Plaut.: senem adulterum, Hor.: cervinam pellem, Hor.: in Capitolium euntem od. ingredientem numquam, Aur. Vict. u. Gell.: im Passiv, latrari a canibus, Plin. 25, 126 u. 28, 100: non latrari a cane leporis fimum aut pilos tenentem, Plin. 30, 147. – b) prägn., unter Bellen ausspeien, latrat canicula
    ————
    (Hundsgestirn) flammas, Manil. 5, 207. – 2) übtr.: a) v. Menschen usw., α) anbellen = schmähen, si quis opprobriis dignum latraverit, Hor. – β) bellend-, belfernd hören lassen, canina verba in foro, Ov.: magnas latrantia pectora curas, Stat. – b) v. der Natur, laut und ungestüm fordern, nihil aliud sibi naturam latrare, nisi ut usw., Lucr. 2, 17. – Das a der ersten Silbe erst bei spät. Dichtern kurz.
    ————————
    2. latro, ōnis, m. (λάτρις), I) der gedungene Diener, Trabant, Söldner, Enn. ann. 59 u. 538; vgl. Varro LL. 7, 52. – von Mietsoldaten, Plaut. mil. 949; Poen. 663. – II) übtr.: a) der Freibeuter, der auf eigene Hand Krieg führt, der Buschklepper, Wegelagerer, Straßenräuber, Bandit, Strolch, Lotterbube, expeditus latro, Cic.: maximus latronum dux, Val. Max.: insidiosus et plenus latronum locus, Cic.: quin etiam leges latronum esse dicuntur, quibus pareant, quas observent, Cic.: latronibus circumventum defendo, Sen.: inter vias latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr. Lat. 8, 2728: mit Genet., servatorum meorum latro (Mörder), Curt. 8, 2 (6), 9. – v. Wolf, improbus latro, Phaedr. 1, 1, 4: v. Teufel, Commodian. apol. 183 u. 685. – latro fem., nach Exc. ex Charis. 545, 4. Prisc. 5, 10. Serv. Verg. Aen. 12, 519. – b) von denen, die, da sie das Recht, Krieg zu führen, nicht haben (z.B. ein Bürger gegen den Staat), dennoch Krieg führen od. sich sonst gegen den Staat u. die Gesetze auflehnen, Freibeuter, Brigant (Ggstz. iustus hostis), latrones magis od. verius quam iusti hostes, Liv. 35, 7, 7 u. 40, 27, 10: so v. Eroberer, latro gentiumque vastator (v. Alexander), Sen. de ben. 1, 13, 3: m. Genet., tu omnium gentium, quas adisti, latro es, Curt. 7, 8 (34), 19. – c) der (im Hinterhalte dem Wilde auflauernde) Jäger,
    ————
    Verg. Aen. 12, 7. – d) der Stein im Brett- od. Kriegsspiele, Ov. art. am. 3, 357: vitreus, Mart. 7, 72, 8: insidiosi, Mart. 14, 20, 1. Vgl. latrunculus no. II, b.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > latro

  • 9 privateer

    pri·va·teer [ˌpraɪvəʼtɪəʳ, Am -ʼtɪr] n
    1) ( armed ship) Kaperschiff nt, Freibeuter m
    2) ( person) Kaper m, Freibeuter m

    English-German students dictionary > privateer

  • 10 latrunculus

    latrunculus, ī, m. (Demin. v. latro), I) ein Mietsoldat, Söldner, Vulg. 4. regg. 24, 2. – II) übtr.: a) ein elender Straßenräuber, Cic. de prov. cons. 15: Ggstz. hostis, Paul. dig. 39, 5, 34. Ulp. dig. 49, 15, 24: adjekt., latrunculi Thraces, Liv. 38, 46, 6. – ein Freibeuter, Brigant (vgl. latro no. II, b), Vopisc. Firm. 2, 1. – b) der Stein im Brett- od. Kriegsspiele, latrunculis ludere, Varro LL. 10. § 22. Sen. ep. 106, 11. Plin. 8, 215: cum in quodam convivio ad latrunculos luderetur atque ipse decies imperator exisset, Vopisc. Procul. 13, 2. Vgl. Marquardt-Mau Privatleben der Römer 2, 855 f.

    lateinisch-deutsches > latrunculus

  • 11 λῃστής

    λῃστής, , ion. ληϊστής, der raubt ( ληΐζομαι), Räuber, πανοῦργον κλῶπα καὶ λῃστήν τινα, Eur. Alc. 769, τῆς τυραννίδος, Soph. O. R. 535; Xen. Hell. 6, 4, 35, Arist. rhet. 3, 2, 3, bes. Freibeuter, ut See, Thuc. 1, 5. auch wie bei uns übertr., φρενοκλόπε, λῃστὰ λογισμοῠ, von der Liebe, Qu. Maec. 9 ( Plan. 198).

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > λῃστής

  • 12 грабитель

    m Räuber, Plünderer
    * * *
    граби́тель m Räuber, Plünderer
    * * *
    граби́те|ль
    <- ля>
    м Räuber m, Plünderer m
    * * *
    n
    1) gener. Strauchdieb, Straßenräuber, Plünderer, Räuber, Wegelagerer
    2) liter. Freibeuter
    3) hist. Schnapphahn
    5) span. (вооружённый) Pistolero
    7) mid.germ. Ströter

    Универсальный русско-немецкий словарь > грабитель

  • 13 капер

    n
    1) gener. Kaper (судно, охотящееся за торговыми судами противника или за судами с контрабандным грузом)
    3) hist. Kaper, Freibeuter
    4) law. Brigant, Kaperschiff, Seeräuber

    Универсальный русско-немецкий словарь > капер

  • 14 мародёр

    n
    1) gener. Leichenfledderer, Fledderer
    2) milit. Beutemacher
    3) hist. Marodeur
    4) law. Leichenräuber, Plünderer, Freibeuter

    Универсальный русско-немецкий словарь > мародёр

  • 15 пират

    n
    1) gener. Bukanier (в Вест-Индии), Kaper, Pirat, Seeräuber
    2) hist. Freibeuter
    3) nav. Flibustier

    Универсальный русско-немецкий словарь > пират

  • 16 флибустьер

    n
    1) gener. Bukanier
    2) span. Flibustier (пират, капер)
    3) nav. Freibeuter

    Универсальный русско-немецкий словарь > флибустьер

  • 17 corsaire

    kɔʀsɛʀ
    m
    1) ( navire) HIST Raubschiff n, Seeräuberschiff n, Korsar m
    2) ( personne) Pirat m, Seeräuber m, Korsar m
    3) ( pantalon) Kniebundhose f
    corsaire
    corsaire [kɔʀsεʀ]
    1 (marin) Korsar masculin, Freibeuter masculin
    2 (navire) Kaperschiff neutre
    3 (pantalon) Caprihose féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > corsaire

  • 18 flibustier

    flibystje
    m
    1) HIST Flibustier m, Seeräuber m
    2) (fig: voleur) Dieb m, Gauner m, Ganove m
    flibustier
    flibustier [flibystje]
    Freibeuter(in) masculin(féminin)

    Dictionnaire Français-Allemand > flibustier

  • 19 forban

    fɔʀbɑ̃
    m
    (fig) Schuft m, Schurke m, Freibeuter m
    forban
    forban [fɔʀbã]
    1 (pirate) Seeräuber masculin
    2 ( familier: escroc) Halunke masculin

    Dictionnaire Français-Allemand > forban

  • 20 filibuster

    1. noun
    (obstruction) Verschleppungstaktik, die; Filibuster, das
    2. intransitive verb
    obstruieren; Dauerreden halten
    * * *
    fili·bus·ter
    [ˈfɪlɪbʌstəʳ, AM -ɚ]
    I. n esp AM
    1. (obstruction) Verschleppung f, Obstruktion f geh
    2. (obstructing person) Dauerredner(in) m(f)
    II. vi esp AM Obstruktion betreiben geh
    III. vt
    to \filibuster legislation/a measure ein Gesetz/eine Maßnahme [durch Verschleppung] zu Fall bringen
    * * *
    ['fIlɪbʌstə(r)] (esp US)
    1. n
    1) (= speech) Obstruktion f, Dauerrede f
    2) (= person) = academic.ru/87022/filibusterer">filibusterer
    See:
    = filibusterer
    2. vi
    filibustern, Obstruktion betreiben
    * * *
    filibuster [ˈfılıbʌstə(r)]
    A s
    1. HIST Filibuster m, Flibustier m, Freibeuter m
    2. PARL besonders US
    a) Filibuster n, Obstruktion f, Verschleppungstaktik f (besonders durch Dauerreden zur Verhinderung einer Abstimmung)
    b) Obstruktionspolitiker(in), Verschleppungstaktiker(in)
    B v/i PARL besonders US filibustern, Obstruktion treiben
    C v/t PARL besonders US eine Gesetzesvorlage etc durch Obstruktion zu Fall bringen
    * * *
    1. noun
    (obstruction) Verschleppungstaktik, die; Filibuster, das
    2. intransitive verb
    obstruieren; Dauerreden halten

    English-german dictionary > filibuster

См. также в других словарях:

  • Freibeuter — bezeichnet: einen Kaperfahrer, der von einer Regierung per Kaperbrief die Erlaubnis bekommt, feindliche Schiffe auf hoher See aufzubringen; siehe Piraterie eine Zeitschrift, deren Titel sich an Pasolinis Freibeuterschriften anlehnte; siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • Freibeuter AG — offizielles Bandlogo …   Deutsch Wikipedia

  • Freibeuter — Freibeuter, 1) so v.w. Seeräuber; 2) überhaupt so v.w. Räuber; 3) so v.w. Raubbienen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Freibeuter — Freibeuter, Seeräuber, die das Kriegsrecht nur als Vorwand benutzen und je nach Umständen die Flagge wechseln, während Kaper, durch einen Kaperbrief bevollmächtigt, nur gegen die Schiffe der feindlichen Nation Feindseligkeiten ausüben …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Freibeuter — Freibeuter, was Seeräuber …   Herders Conversations-Lexikon

  • Freibeuter — Freibeuter,der:⇨Seeräuber …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Freibeuter — Kaper, ↑Korsar …   Das große Fremdwörterbuch

  • Freibeuter — Sm erw. obs. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus nndl. vrijbuiter; dieses aus mndl. vrijbuiten freibeuten , aus mndl. vrij frei und mndl. buit Beute , also freie Beute machen .    Ebenso nndl. vrijbuiter, ne. freebooter, nfrz. flibustier, ndn.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Freibeuter — Wegelagerer; Seeräuber; Pirat; Korsar * * * Frei|beu|ter 〈m. 3〉 1. Seeräuber 2. 〈fig.〉 jmd., der ohne Rücksicht seinen Vorteil wahrnimmt * * * Frei|beu|ter, der; s, [mniederd. vrībūter = Schiffsführer mit Vollmacht zum Kapern; …   Universal-Lexikon

  • Freibeuter — frei: Das Adjektiv mhd. vrī, ahd. frī, got. freis, engl. free, aisl. (anders gebildet) frjāls gehört mit verwandten Wörtern in anderen idg. Sprachen zu der idg. Wurzel *prāi »schützen, schonen; gern haben, lieben«, vgl. z. B. aind. priyá ḥ… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Freibeuter — der Freibeuter, (Oberstufe) jmd., der Seeraub begeht Synonyme: Korsar, Pirat, Seeräuber Beispiel: Jack Sparrow ist wohl der bekannteste Freibeuter in der Kinogeschichte …   Extremes Deutsch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»