-
1 faustus
faustus, a, um ( aus favestus zu faveo), I) günstig = glücklich, bes. von günstiger Vorbedeutung, Glück bringend, tempus, Lucr.: exitus felix faustusque, Lucr.: omen, Liv.: dies faustus alci, Cic.: dies faustus et felix, Ter. Vgl. die Formeln unter bonus no. I, A, 2 a. E. (S. 850 oben). – II) nom. propr., Faustus, ein röm. Beiname, unter dem bes. bekannt ist: L. Corn. Sulla Faustus, der Sohn des Diktators Sulla, Cic. Clu. 94. – Fausta, die Tochter Sullas, Gemahlin des Milo, Cic. ad Att. 5, 8, 2; vgl. Bentley Hor. sat. 1, 2, 64. – Dav. Faustīnus, a, um, faustinisch, Varro LL. 9, 71: u. subst. Faustīna, ae, f., Name der Gemahlin des Antoninus Pius, Capit. Anton. Pius 1, 6 u. 10, 2: der Tochter derselben, der Gemahlin des Antoninus Philos., Capit. Anton. Phil. 6, 6 u. 10, 2; von Faustina wieder abgel.: Faustīniānus, a, um, faustinianisch, der Faustina, Capit. Anton. Pius 8, 2 u. Anton. Phil. 26, 6.
-
2 faustus
faustus, a, um ( aus favestus zu faveo), I) günstig = glücklich, bes. von günstiger Vorbedeutung, Glück bringend, tempus, Lucr.: exitus felix faustusque, Lucr.: omen, Liv.: dies faustus alci, Cic.: dies faustus et felix, Ter. Vgl. die Formeln unter bonus no. I, A, 2 a. E. (S. 850 oben). – II) nom. propr., Faustus, ein röm. Beiname, unter dem bes. bekannt ist: L. Corn. Sulla Faustus, der Sohn des Diktators Sulla, Cic. Clu. 94. – Fausta, die Tochter Sullas, Gemahlin des Milo, Cic. ad Att. 5, 8, 2; vgl. Bentley Hor. sat. 1, 2, 64. – Dav. Faustīnus, a, um, faustinisch, Varro LL. 9, 71: u. subst. Faustīna, ae, f., Name der Gemahlin des Antoninus Pius, Capit. Anton. Pius 1, 6 u. 10, 2: der Tochter derselben, der Gemahlin des Antoninus Philos., Capit. Anton. Phil. 6, 6 u. 10, 2; von Faustina wieder abgel.: Faustīniānus, a, um, faustinianisch, der Faustina, Capit. Anton. Pius 8, 2 u. Anton. Phil. 26, 6. -
3 faustus
faustus faustus, a, um благоприятный -
4 faustus
faustus faustus, a, um счастливый -
5 faustus
faustus adj. [FAV-], of favorable omen, wellomened, fortunate, favorable, auspicious, lucky: ‘quod bonum faustum felix esset’: Utile sit faustumque precor, O.: omen, L.: i pede fausto, H.: dies! T.: nox urbi!* * *fausta, faustum ADJfavorable; auspicious; lucky, prosperous -
6 faustus
[st1]1 [-] faustus, a, um: - [abcl][b]a - heureux, prospère. - [abcl]b - favorable, propice.[/b] [st1]2 [-] Faustus, i, m.: Faustus (= l'Heureux). - [abcl][b]a - surnom de C. Sylla, fils du dictateur. - [abcl]b - nom de quelques hommes.[/b]* * *[st1]1 [-] faustus, a, um: - [abcl][b]a - heureux, prospère. - [abcl]b - favorable, propice.[/b] [st1]2 [-] Faustus, i, m.: Faustus (= l'Heureux). - [abcl][b]a - surnom de C. Sylla, fils du dictateur. - [abcl]b - nom de quelques hommes.[/b]* * *Faustus, Adiectiuum. Heureux. -
7 Faustus
1.faustus, a, um, adj. [for favostus, from faveo; lit., favorable; hence], of favorable or fortunate omen, fortunate, favorable, auspicious, prosperous, lucky (rare but class.; cf.:2. I.felix, fortunatus, beatus, prosperus, dexter, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102: so,ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,
Plaut. Trin. 1, 2, 3:utile sit faustumque precor, quod imagine somni Vidimus,
Ov. F. 3, 27:omen,
Liv. 7, 25, 11; Ov. M. 6, 448; 9, 785 al.; cf.:exitus ut classi felix faustusque daretur,
Lucr. 1, 100:i pede fausto,
Hor. Ep. 2, 2, 37:indoles Nutrita faustis sub penetralibus,
id. C. 4, 4, 26:o faustum et felicem hunc diem!
Ter. And. 5, 4, 53; cf. Cic. Tusc. 1, 49, 118:o nox illa fausta huic urbi!
id. Flacc. 41, 103:annus,
Ov. F. 1, 63:nisi tempestas indulget tempore fausto,
favorable, suitable, Lucr. 1, 805.—Hence, * fauste, adv., favorably, fortunately:ut eis quoque hominibus ea res fauste, feliciter prospereque eveniret,
Cic. Mur. 1, 1.A surname of L. Cornelius Sulla, the son of the dictator, also called [p. 731] Faustus Sulla, Cic. Clu. 34, 94; id. Sull. 19, 54; id. Vatin. 13, 32; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 9, 1, 4; 9, 11, 4; Caes. B. C. 1, 6.—B.Deriv.: Faustĭānus, a, um, adj., of or belonging to Faustus Sulla, Faustian:II. III.ager, that produced excellent wine,
Plin. 14, 6, 8, § 62:vina,
Front. Fer. Als. 3.—A poor tragedian, Juv. 7, 12. -
8 faustus
1.faustus, a, um, adj. [for favostus, from faveo; lit., favorable; hence], of favorable or fortunate omen, fortunate, favorable, auspicious, prosperous, lucky (rare but class.; cf.:2. I.felix, fortunatus, beatus, prosperus, dexter, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102: so,ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,
Plaut. Trin. 1, 2, 3:utile sit faustumque precor, quod imagine somni Vidimus,
Ov. F. 3, 27:omen,
Liv. 7, 25, 11; Ov. M. 6, 448; 9, 785 al.; cf.:exitus ut classi felix faustusque daretur,
Lucr. 1, 100:i pede fausto,
Hor. Ep. 2, 2, 37:indoles Nutrita faustis sub penetralibus,
id. C. 4, 4, 26:o faustum et felicem hunc diem!
Ter. And. 5, 4, 53; cf. Cic. Tusc. 1, 49, 118:o nox illa fausta huic urbi!
id. Flacc. 41, 103:annus,
Ov. F. 1, 63:nisi tempestas indulget tempore fausto,
favorable, suitable, Lucr. 1, 805.—Hence, * fauste, adv., favorably, fortunately:ut eis quoque hominibus ea res fauste, feliciter prospereque eveniret,
Cic. Mur. 1, 1.A surname of L. Cornelius Sulla, the son of the dictator, also called [p. 731] Faustus Sulla, Cic. Clu. 34, 94; id. Sull. 19, 54; id. Vatin. 13, 32; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 9, 1, 4; 9, 11, 4; Caes. B. C. 1, 6.—B.Deriv.: Faustĭānus, a, um, adj., of or belonging to Faustus Sulla, Faustian:II. III.ager, that produced excellent wine,
Plin. 14, 6, 8, § 62:vina,
Front. Fer. Als. 3.—A poor tragedian, Juv. 7, 12. -
9 faustus
I a, um [одного корня с faveo ]счастливый, благоприятный (dies Ter, C; omen L; exĭtus Lcr)II Faustus, ī m.cognomen Л. Корнелия Суллы, сына диктатора, зятя Помпея и противника Цезаря C -
10 faustus
, fausta, faustum (m,f,n)счастливый, благоприятный -
11 īn-faustus
īn-faustus adj., of ill omen, unfortunate, unpropitious: puppes, V.: gradus, O.: dies, Ta.— Of persons, unfortunate: bellis, Ta. -
12 benignus
bĕnignus, a, um (contr. pour *benigenus) [bonus + genus] [st1]1 [-] bon, bienveillant, amical. - comes benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic. Balb. 36: on appelle comes (obligeants), les hommes bienveillants, complaisants, agréables. - homines benigno vultu ac sermone, Liv. 28, 26, 6: des hommes ayant un air et des propos bienveillants. - benignus alicui, Plaut. Pers. 583, etc. ; Hor. O. 3, 29, 52: bienveillant à l'égard de qqn. - benignus erga aliquem, Plaut. Mil. 1230: bienveillant à l'égard de qqn. - benignus adversus aliquem, Sen. Ep. 120, 10: bienveillant à l'égard de qqn. [st1]2 [-] bienfaisant, libéral, généreux. - qui benigniores esse volunt quam res patitur, Cic. Off. 1, 44: ceux qui veulent être plus généreux que leurs moyens ne le permettent. - fortuna... nunc mihi, nunc alii benigna, Hor. O. 3, 29, 52: la fortune est libérale tantôt pour moi, tantôt pour un autre. - ego dum illo licitumst usa sum benigno et lepido et comi, Ter. Hec. 837: tant que cela lui a été permis, j'ai trouvé en lui un homme généreux, charmant, aimable. - poét. vini somnique benignus, Hor. S. 2, 3, 3: trop ami du vin et du sommeil. [st1]3 [-] poét. = faustus: favorable, propice. - Stat. S. 5, 1, 108; id. Th. 10, 216. [st1]4 [-] qui produit généreusement, riche, abondant, fécond. - ingeni benigna vena, Hor. O. 2, 18, 10: une veine généreuse de talent. - benigna materia gratias agendi, Liv. 42, 38, 6: abondante matière de remerciements. - terra benigna, Tib. 3, 3, 3: terre fertile. --- Ov. Am. 1, 10, 56; Plin. 18, 1; Hor. Ep. 1, 16, 8; O. 1, 17, 15.* * *bĕnignus, a, um (contr. pour *benigenus) [bonus + genus] [st1]1 [-] bon, bienveillant, amical. - comes benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic. Balb. 36: on appelle comes (obligeants), les hommes bienveillants, complaisants, agréables. - homines benigno vultu ac sermone, Liv. 28, 26, 6: des hommes ayant un air et des propos bienveillants. - benignus alicui, Plaut. Pers. 583, etc. ; Hor. O. 3, 29, 52: bienveillant à l'égard de qqn. - benignus erga aliquem, Plaut. Mil. 1230: bienveillant à l'égard de qqn. - benignus adversus aliquem, Sen. Ep. 120, 10: bienveillant à l'égard de qqn. [st1]2 [-] bienfaisant, libéral, généreux. - qui benigniores esse volunt quam res patitur, Cic. Off. 1, 44: ceux qui veulent être plus généreux que leurs moyens ne le permettent. - fortuna... nunc mihi, nunc alii benigna, Hor. O. 3, 29, 52: la fortune est libérale tantôt pour moi, tantôt pour un autre. - ego dum illo licitumst usa sum benigno et lepido et comi, Ter. Hec. 837: tant que cela lui a été permis, j'ai trouvé en lui un homme généreux, charmant, aimable. - poét. vini somnique benignus, Hor. S. 2, 3, 3: trop ami du vin et du sommeil. [st1]3 [-] poét. = faustus: favorable, propice. - Stat. S. 5, 1, 108; id. Th. 10, 216. [st1]4 [-] qui produit généreusement, riche, abondant, fécond. - ingeni benigna vena, Hor. O. 2, 18, 10: une veine généreuse de talent. - benigna materia gratias agendi, Liv. 42, 38, 6: abondante matière de remerciements. - terra benigna, Tib. 3, 3, 3: terre fertile. --- Ov. Am. 1, 10, 56; Plin. 18, 1; Hor. Ep. 1, 16, 8; O. 1, 17, 15.* * *Benignus, Adiectiuum a Bono, dicitur liberalis, beneficus, clemens. Liberal et qui donne voluntiers, et fait plaisir. Benin, Clement, Gratieux, Doulx, Courtois.\Ager benignus. Ouid. Qui rapporte et produit beaucoup de fruict.\Oratio benigna. Cic. Benigne, Gratieuse.\Tellus benigna. Plinius. Qui rend beaucoup au laboureur.\Terra benigna. Tibul. Fertile, De grand rapport.\Vini, somnique benignus. Horat. Bien beuvant, et bien dormant. -
13 Sulla
I.L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:II.tempus,
Cic. Par. 6, 2, 46:ager,
id. Agr. 2, 26, 70:assignationes,
id. ib. 3, 1, 3:proscriptio,
Sen. Ira, 2, 34, 3:saeculum,
id. ib. 1, 20, 4:partes,
Nep. Att. 2:tempora,
Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—III.P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant. —IV.Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—V.An astrologer of the time of Caligula, Suet. Calig. 57. -
14 Sullani
I.L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:II.tempus,
Cic. Par. 6, 2, 46:ager,
id. Agr. 2, 26, 70:assignationes,
id. ib. 3, 1, 3:proscriptio,
Sen. Ira, 2, 34, 3:saeculum,
id. ib. 1, 20, 4:partes,
Nep. Att. 2:tempora,
Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—III.P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant. —IV.Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—V.An astrologer of the time of Caligula, Suet. Calig. 57. -
15 Sullanus
I.L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:II.tempus,
Cic. Par. 6, 2, 46:ager,
id. Agr. 2, 26, 70:assignationes,
id. ib. 3, 1, 3:proscriptio,
Sen. Ira, 2, 34, 3:saeculum,
id. ib. 1, 20, 4:partes,
Nep. Att. 2:tempora,
Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—III.P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant. —IV.Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—V.An astrologer of the time of Caligula, Suet. Calig. 57. -
16 fauste
-
17 faustitas
faustitās, ātis f. [ faustus ]счастье, благополучие, благоденствиеF. H — божество плодородия и сельской благодати -
18 infaustus
īn-faustus, a, umнесчастный, неудачливый (i. bellis T); несчастливый, неблагоприятный (omen PM; auspicium V; dies T) -
19 Sulla
ae m.Сулла, cognomen в роде Корнелиев; наиболее известны1) L. Cornelius S. (Felix), жил с 138 по 78 гг. до н. э.; как глава аристократической партии в 86 г. до н. э. был объявлен вне закона, но в 82 г. до н. э. захватил диктатуру и удерживал её до 79 г. до н. э. C2) Faustus Cornelius S., сын предыдущего, сторонник Помпея, пал в 46 г. до н. э. в Африке C3) P. Cornelius S., племянник Л. Суллы, сторонник Цезаря; его защищал в 62 г. до н. э. Цицерон от обвинения в причастности к заговору Катилины C -
20 exitus
exitus, ūs, m. (exeo), das Herausgehen, der Ausgang, griech. εξοδος, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) der Pers.: reditum mihi gloriosum iniuria tua dedit, non exitum calamitosum, Cic.: omni exitu et pabulatione interclusi, Caes.: m. ab u. Abl., ne exitus inclusis ab urbe esset, Liv. 38, 4, 6. – Plur., singulorum hominum occultos exitus asservare, Caes. – β) lebl. Ggstde.: exitus introitusque elementis redditus, Lucr.: ex. faustus (classis), Abfahrt, Lucr.: fit liber minus exitus amni, Ausfluß, Lucr.: septem exitus Istri, Val. Flacc.: (tibiae) recto exitu graviorem spiritum reddunt, Quint. – B) meton., der Ausgang, als Ort, aedificii, Nep.: quod (posticum) devium maximi atque occultissimi exitus erat, Liv.: ex. paludis, Mündung, Plin.: exitus cibi, After, Plin. – Plur., septem exitus ex domo fecerat, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: quae plurimos exitus dant ad eiusmodi digressionem, die die meiste Veranlassung zu solchen Ausschweifungen (in der Rede) darbieten, Cic. de or. 2, 312. – cum exitus (Auskunft, Aufschluß) ab utroque datur conturbato errantique regi, Cic. de fin. 5, 63. – B) insbes.: 1) der Ausgang = das Ende, Ziel, a) im allg.: ex. orationis (Ggstz. principium), Cic.: adducta ad exitum quaestio est, Cic.: exitum alci rei imponere, Liv. – quae (fuga) ipsa exitum non habebat, zu keinem Ziele führte, Cic. – hic fuit oppugnationis exitus, Caes.: in exitu est meus consulatus, Cic.: in exitu iam annus erat, Liv.: exitu superioris anni, Liv. – ex. vitae, Nep., mortis, Dict., ex. vitae mortisque, Vell. (vgl. Deder. Dict. 4, 15). – exitum (ein Grab) facere alci, Corp. inscr. Lat. 8, 1213. – verba, quae casus habent in exitu similes, Varro LL. – Plur., causae rerum atque exitus, Cic.: perditae civitates hos solent exitus exitiales habere, letzte Stadien, die zum Untergang führen, Cic.: tristes exitus habere, Cic.: habent exitus aut in a aut in e, Varro LL. – b) insbes.: α) wie εξοδος, der Ausgang = letzte Teil einer Tragödie, die Katastrophe, mimi, fabulae, Cic. Cael. 65: ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, gleichs. den Knoten des Stückes nicht lösen könnt, Cic. de nat. deor. 1, 53. – β) prägn., das Ende = das Lebensende, Seiani, Plin.: avunculi, Plin. ep.: humanus, Cic. – Plur., nonnumquam bonos exitus habent boni, Cic. – 2) wie εξοδος, der Endpunkt, die Schlußerklärung, das Resultat, worauf eine Rede, eine Beratung usw. hinausläuft, exitus fuit orationis, Caes.: ut nullus exitus imponeretur sermonibus, sodaß man immer noch zu keinem Endpunkte (Resultate) kommen konnte, Liv.: disceptatio sine exitu fuit, Liv. – 3) der Ausgang = der Erfolg, das Resultat, das Schicksal, das etwas hat, eventus atque ex. rerum, Cic.: ex. futuri temporis, Hor.: Cottae consilium quem haberet exitum, Caes.: cum esset incertus exitus et anceps fortuna belli, Cic. – Plur., haec omnia meliores exitus habebunt, Cic. – Sprichw., exitus acta probat, Ov. her. 2, 85.
См. также в других словарях:
Faustus — (lat. beglückend, gesegnet) heißen: eine literarische Figur und zahlreiche Werke, siehe Fauststoff Johann Georg Faust (etwa 1480–1540), deutscher Magier, Astrologe und Wahrsager Vorname: Faustus (Heiliger), christlicher Märtyrer (2. Jahrhundert)… … Deutsch Wikipedia
Faustus — Faustus, 1) F., Bischof zu Carthago im 4. Jahrh., berühmt durch seine Vertheidigung des Manichäismus: gegen ihn schrieb Augustinus. 2) F., Bischof von Rhegium, geb. in England, Abt des Klosters Lirinum, vertheidigte gegen Augustinus die… … Pierer's Universal-Lexikon
Faustus — Faustus, 1) angesehener Lehrer und Bischof der Manichäer (s.d.), geb. um 350 zu Mileve in Nordafrika, später meist in Rom lebend, bekannt durch seine Disputation mit Augustinus (s.d.) in Karthago. Vgl. Bruckner, F. von Mileve (Basel 1901). 2)… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Faustus, S. (28) — 28S. Faustus, Ep. (28. Sept. al. 16. Jan.) Dieser hl. Faustus war geboren in Britannien3 zu Anfang des fünften Jahrhunderts, verlegte sich früh auf Beredsamkeit und Philosophie, war auch nach Einigen eine Zeit lang Advocat, kam dann nach Gallien… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Faustus — Faust Faust, or Faustus Faustus (f[^a]s tus)., Doctor Johann Faust, a person born at Kundling (Knittlingen), W[ u]rtemberg, or at Roda, near Weimar, and said to have died in 1588. He was a man of licentious character, a magician, astrologer, and… … The Collaborative International Dictionary of English
Faustus, S. (3) — 3S. Faustus, Mon. (15. Febr.) Dieser hl. Faustus war Mönch zu Cassino und Schüler des hl. Benedictus, dem er schon als ein Knabe von sieben Jahren anvertraut wurde, und unter welchem er herrliche Fortschritte in einem heiligen Ordensleben machte … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Faustus, S. (36) — 36S. Faustus. Diac. M. (19. Nov.) Nach dem Mart. Rom. ist dieser hl. Diakon Faustus während der Valerianischen Verfolgung mit dem hl. Bischof Dionysius von Alexandria ins Exil gewandert und hat später unter Diocletian hochbetagt den Martyrtod… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Faustus, SS. (23) — 23SS. Faustus, Presb. et 12 Soc. MM. (6. Sept.) Die hhl. Faustus, ein Priester, Bibus oder Abibus, ein Diakon, Dionusius, ein Lector, Cyriacus, ein Akolyth, Andronikus, ein Soldat, Theoktistus, ein Schiffsherr, Makarius, Andreas, Sarapambo, ein… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
FAUSTUS — I. FAUSTUS Afer, haereticus Manichaeus, qui scripsit libros contra Orthodoxam fidem, quibus abunde respondit Augustinus. II. FAUSTUS Aremoricâ Brito, Ep. Reiensis, eruditione, et virtute inclitus: Scripsit varia, Gennad. de Scr. Ill. c. 85. sed… … Hofmann J. Lexicon universale
Faustus, S. (14) — 14S. Faustuset 23 Soc. MM. (24. Juni). Im Mart. Rom. findet sich an dem bezeichneten Tage ein hl. Martyrer Faustus mit 23 Gefährten; dagegen haben die Bollandisten an diesem Tage einen hl. Festus mit Lucia und 22 Gefährten. Es scheint daher, daß… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Faustus, S. (21) — 21S. Faustus (Faustinus), M. (7. Aug.) Dieser Heilige, welcher bei Anderen Faustinus genannt wird, heißt im Mart. Rom. Faustus. S. S. Faustinus20 … Vollständiges Heiligen-Lexikon