-
1 Esaias
Ēsāiās, ae, m., der jüdische Prophet Jesaias, Lact. 4, 11, 10. Prud. perist. 5, 524; apoth. 595 (dreisilbig). Iuvenc. 2, 773 u.a. Eccl.: Nbf. Īsāiās, Vulg. Isai. 1, 1 sqq. Paul. Nol. 23, 195. – Dav. Ēsāiānus, a, um, jesaianisch, des Jesaias, illud supplicium, Sulp. Sev. epist. 2. § 10.
-
2 Esaias
Ēsāiās, ae, m., der jüdische Prophet Jesaias, Lact. 4, 11, 10. Prud. perist. 5, 524; apoth. 595 (dreisilbig). Iuvenc. 2, 773 u.a. Eccl.: Nbf. Īsāiās, Vulg. Isai. 1, 1 sqq. Paul. Nol. 23, 195. – Dav. Ēsāiānus, a, um, jesaianisch, des Jesaias, illud supplicium, Sulp. Sev. epist. 2. § 10. -
3 Esaias
Библия: Исаия -
4 Esaias
Isaiah. -
5 Esaias
subst. Isaiah -
6 Esaias
Ē̆sāĭās, ae, m. [Heb.], the Jewish prophet Isaian, Lact. 4, 11, 10; Prud. steph. 5, 524.—Hence, Ēsāĭānus, a, um, adj., of Isaiah, Sulp. Sev. Ep. 2, 10. -
7 Isaias
Īsaias ( Esaias), ae, m., the prophet Isaiah, Paul. Nol. Carm. 23, 195; Prud. steph. 5, 524.—Form Esaias, Alcim. Carm. 6, 44. -
8 evomo
ē-vomo, muī, mitum, ere, ausspeien, speiend von sich geben, I) eig.: 1) v. leb. Wesen: conchas, v. einem Vogel, Cic.: bilem, Cels.: haustum venenum, Suet.: absol., nisus evomentis adiuvare, Tac. – 2) v. lebl. Subjj.: a) ausspeien = auswerfen, von sich geben, v. Meere, multam arenam, Curt. – v. einer Quelle, undas argenteas, Apul. – v. feuerspeienden Bergen usw., nocturnas flammas, Plin.: ignes, Sil.: plurima loca evomunt ignem, non tantum edita, sed etiam iacentia, Sen. – refl. se ev., sich ergießen, vom Nil, se ev. multis faucibus in Aegyptium mare, Plin. 5, 54. – b) hervortreiben, vom Boden, herbas, Col. 8, 15, 3. – II) übtr.: 1) im allg.: quae (urbs) tantam pestem evomuit forasque proiecit, hat einen so heillosen Menschen gleichs. ausgespien, sich dessen entledigt, Cic.: in quo tu, acceptā et devoratā pecuniā, evomere non poteras, das Erpreßte wieder herausgeben, Cic. – 2) redend ausschütten, ergießen, a) übh., cui cuncta malaque et bona dictu evomeret, Enn. ann. 241: in quos liberius quod sentis evomas, Augustin. de civ. dei 6, 6. – b) v. Zornigen usw., ausgeifern, in me absentem orationem ex ore impurissimo evomuit, Cic. Phil. 5, 20: iram omnem in alqm, Ter.: tres libros contra religionem nomenque Christianum, Lact.: non timeo, iudices, ne odio inimicitiarum mearum inflammatus libentius (mehr nach Herzensluft) haec in illum evomere videar quam verius, Cic. – c) v. Begeisterten, ausströmen, pandite librum, evomuit spirante deo quem sanctus Esaias, Prud. apoth. 595.
-
9 Isaias
Īsāiās, s. Ēsāiās.
-
10 Исаия
-
11 Isaiah
\/aɪˈzaɪə\/, \/aɪˈzeɪə\/( bibelsk) Jesaja, Esaias -
12 evomo
ē-vomo, muī, mitum, ere, ausspeien, speiend von sich geben, I) eig.: 1) v. leb. Wesen: conchas, v. einem Vogel, Cic.: bilem, Cels.: haustum venenum, Suet.: absol., nisus evomentis adiuvare, Tac. – 2) v. lebl. Subjj.: a) ausspeien = auswerfen, von sich geben, v. Meere, multam arenam, Curt. – v. einer Quelle, undas argenteas, Apul. – v. feuerspeienden Bergen usw., nocturnas flammas, Plin.: ignes, Sil.: plurima loca evomunt ignem, non tantum edita, sed etiam iacentia, Sen. – refl. se ev., sich ergießen, vom Nil, se ev. multis faucibus in Aegyptium mare, Plin. 5, 54. – b) hervortreiben, vom Boden, herbas, Col. 8, 15, 3. – II) übtr.: 1) im allg.: quae (urbs) tantam pestem evomuit forasque proiecit, hat einen so heillosen Menschen gleichs. ausgespien, sich dessen entledigt, Cic.: in quo tu, acceptā et devoratā pecuniā, evomere non poteras, das Erpreßte wieder herausgeben, Cic. – 2) redend ausschütten, ergießen, a) übh., cui cuncta malaque et bona dictu evomeret, Enn. ann. 241: in quos liberius quod sentis evomas, Augustin. de civ. dei 6, 6. – b) v. Zornigen usw., ausgeifern, in me absentem orationem ex ore impurissimo evomuit, Cic. Phil. 5, 20: iram omnem in alqm, Ter.: tres libros contra religionem nomenque Christianum, Lact.: non timeo, iudices, ne odio inimicitiarum mearum inflammatus libentius (mehr nach Herzensluft)————haec in illum evomere videar quam verius, Cic. – c) v. Begeisterten, ausströmen, pandite librum, evomuit spirante deo quem sanctus Esaias, Prud. apoth. 595. -
13 Isaias
Īsāiās, s. Esaias. -
14 ära
I substantiv1. ære, hæder2. lejlighed, hvor man viser sin anerkendelse og lign.Jag har den äran (på födelsedagen)!
Tillykke (på fødselsdagen)!
Vi har den äran (att gratulera) på sjuttioårsdagen!
Tillykke på halvfjerdsårsdagen!
II verbum(svensk er) Ærens og heltenes sprog (iflg. forf. Esaias Tegnér, 1782-1846)
1. ære, påskønne -
15 ära
I substantiv1. ære, hæder2. lejlighed, hvor man viser sin anerkendelse og lign.Jag har den äran (på födelsedagen)!
Tillykke (på fødselsdagen)!Vi har den äran (att gratulera) på sjuttioårsdagen!
Tillykke på halvfjerdsårsdagen!Særlige udtryk:(svensk er) Ærens og heltenes sprog (iflg. forf. Esaias Tegnér, 1782-1846)II verbum1. ære, påskønneSærlige udtryk: -
16 μίτρα
Grammatical information: f.Meaning: `girdle with metal' (Il.), `maiden's girdle' (Theoc., A. R., Call.), `headband, diadem' (Alcm., Hdt., E., Ar., Call.), `victor's chaplet' (Pi.).Other forms: ion. - ρη f.Compounds: Compp., e.g. μιτρη-φόρος (- ο-φ.) 'μ.-bearing' (Hdt., Plu.), αἰολο- μίτρης `with motley girdle' (E 707, Theoc.; on the ending - ης Schwyzer 451), ἄ-μιτρος `without girdle' (Call.).Derivatives: μιτρίον (gloss.), μιτρώδης 'μ.-like' (An. Ox.), μιτραῖον (cod. - έον) ποικίλον H.; μιτρόομαι, - όω `put on a μ., wear, clothe with a μ.' (Str., Nonn.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: By H. Petersson Studier tillegn. Esaias Tegner (Uppsala 1913) 226ff. (agreeing Güntert Weltkönig 50f.) as inherited word identified with Skt. mitrá- n. m. `friend', prop. `friendship', Av. miθ ra- m. `treaty, friend', as personification `Mithra' = OP. MiÞra-; orig. meaning *'connection', to IE * mei- `bind, attach' (WP. 2, 241 f., Pok. 710); here after P. also μίτος. The combination remains quite hypothetical, as long as nothing is known of an agreeing primary verb, esp. as the other adduced evidence, e.g. Skt. mékhalā `girdle', are very doubtful (cf. Schwyzer WuS 12, 32 n. 1). Other hypotheses on mitrá- in Mayrhofer KEWA s.v., who gives an extensive treatment. -- Given its technical meaning the in Greek isolated μίτρα (the semantically unclear μίτος can better be left out) can very well be a loan, perhaps from an Indo-Iranian source. Does the short -α point to a Pre-Greek word?Page in Frisk: 2,246Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μίτρα
-
17 Ἠσαί̈ας
Ἠσαί̈ας, ου, ὁ (also Ἡσαί̈ας and Ἰησαί̈ας; יְשַׁעְיָהוּ) Isaiah (Tyndale’s ‘Esaias’ follows the Gk. form), the prophet (LXX; ParJer 9:21; AscIs, Joseph., Just., Mel.; Ath. 9, 1) Mt 3:3; 4:14; 8:17; 12:17; 13:14, 35 v.l.; 15:7; 27:9; Mk 7:6; Lk 3:4; 4:17; J 1:23; 12:38f, 41; Ac 28:25; Ro 9:27, 29; 10:16, 20; 15:12; B 12:11. Of the book of Isaiah γέγραπται ἐν τῷ ʼΗ. it is written in I. Mk 1:2; ἀνεγίνωσκεν τ. προφήτην ʼΗ. Ac 8:28, cp. vs. 30; λέγει ἐν τῷ ʼΗ. he (the preëxistent Christ) says in I. 2 Cl 3:5.
См. также в других словарях:
Esaias — ist der Vorname folgender Personen: Esaias Compenius der Ältere (1560–1617), deutscher Orgelbauer Esaias Compenius der Jüngere (1600–1634), deutscher Orgelbauer Esaias Edelmann (1597–1643), evangelischer Prediger und Pfarrverweser in Giengen… … Deutsch Wikipedia
Esaias — Esaias, s. Jesaias … Pierer's Universal-Lexikon
Esaias — Esaias, s. Jesaias … Meyers Großes Konversations-Lexikon
ESAIAS — i. e. salus Domini, primus ex IV. Prophetis maioribus vide Isaias. In Esaiam, vel partes, prodiêrunt: Adriani Fragmenta, Graec. Alvarez Comm 2. tom. Quart. Rom. A. C. 1619. et Expositio fol. Lugduni A. C. 1623. de Ancones Elucidatio. 2. tom. fol … Hofmann J. Lexicon universale
Esaias, B. (3) — 3B. Esaias (Isaias) Bonerus, Erem. (8. Febr.) Der sel. Esaias ist von vornehmen Eltern in Krakau geboren. Der fromme Jüngling wurde Augustiner Eremit zu Casimir, unweit Krakau. Er besaß viele theologische Kenntnisse und war ein musterhafter… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Esaias, S. (1) — 1S. Esaias (Isaias), (16. Febr.), ein Martyrer zu Cäsarea in Palästina. S. S. Elias3. (Esaias ist übrigens eine weniger richtige Leseart, indem nach dem Hebräischen eher »Jesaias«, oder nach dem Griechischen, dem die Vulgata folgte, »Isaias« zu… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Esaias, S. (2) — 2S. Esaias (Isaias), (14. Jan.), ein Martyrer vom Berge Sion in Arabien. S. S. Sabbas. (I. 936.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Esaias — noun Isaiah That it might be fulfilled which was spoken by Esaias the prophet … Wiktionary
Esaias Tegnér — Saltar a navegación, búsqueda Esaias Tegnér Esaias Tegnér, en Svenska Familj Journalen, 1870. Posiblemente, basado en un retr … Wikipedia Español
Esaias Tegner — Esaias Tegnér Statue von Esaias Tegnér in Lund Esaias Tegnér (* 13. November 1782 in Kyrkerud, Gemeinde Säffle; † 2. November … Deutsch Wikipedia
Esaias van de Velde — Saltar a navegación, búsqueda Esaias van de Velde, La barca del ganado (1622) … Wikipedia Español