-
1 Ephes.
x. (성)Ephesians -
2 HOLD
* * *n.1) flesh;svörðr ok hold, skin and flesh;bjarnar hold, bear’s flesh;2) pl. fleshiness.* * *n. [A. S. hold; Dan. huld; Swed. hull], flesh; Ýmis hold, Vþm. 21; svörðr ok hold, skin and flesh, Eg. 770; þá var allt hold hans fúit ok öll klæði, Fms. iv. 110; þrútnar hörund eðr stekkr undan hold, Grág. ii. 15; hold né bein, Ephes. v. 30, Luke xxiv. 39; hold ok bein, flesh and bone; hold af mínu holdi, Gen. ii. 23: phrases, hold ok hjarta, flesh and heart, Hm. 95; hold ok hams, q. v.2. edible flesh, meat = kjöt; beru hold, bear’s flesh, Vkv. 9; bjarnar hold, Sks. 191; lambs hold, lamb’s flesh, Hom. 82; hnísu hold, Fms. vii. 161.3. plur. fleshiness, stoutness, fatness, esp. of cattle, Fbr. 17 new Ed.; ala fé svá at úhætt sé fyrir holda sakir, Grág. i. 431; at þat standi eigi fyrir holdum, 140; vera í góðum holdum, to be in good condition, freq.; góðu holdi (sing.), Bs. i. 350; hann er mesta holda hnyðja, of a fat person.II. eccl. the flesh, rendering of Gr. σάρξ (whereas κρέας is rendered by kjöt); og þau munu eitt hold vera, Matth. xix. 5, 6; holds breiskleiki, Rom. vi. 19; vera í holdinu, to be in the flesh, vii. 5, 18, 25, viii. 1, 3, 9, 12, 13: opp. to andi, John iii. 6, vi. 63, 1 Cor. i. 26, 29; andinn er fúss en holdið er breiskt, Matth. xxvi. 41; eptir holdinu, after the flesh, John viii. 15, Acts ii. 30, Rom. i. 3, iv. 1, ix. 3, 8, 1 Cor. x. 18, 2 Cor. v. 16, Gal. vi. 12, Ephes. ii. 11; allt hold, all flesh, Luke iii. 6 John xvii. 2; hold og blóð, Matth. xvi. 17: kith, kin, mitt hold, Rom. xi. 14, Fms. x. 110:—in mod. usage also distinction is usually made between hold, flesh, and kjöt, meat.COMPDS: holdsveiki, holdsveikr. -
3 sann-leikr
m., or sann-leiki, a, m.; in nom. and gen. the strong form prevails, in dat. and acc. the weak; thus in the Icel. N. T., the received text of 1644:α. weak form, nom. sannleiki, 2 Cor. vii. 14; gen. sannleika, sannleikans, John i. 14, Rom. ii. 20, xv. 8, 1 Cor. v. 8, 2 Cor. iv. 2, 1 Pet. i. 22, 1 John v. 6, 2 John 2: dat. and acc. sannleika, sannleikann, sannleikanum, John v. 33, viii. 32, 40, 44, 45, xvii. 19, xviii. 37, Rom. i. 18, 25, ii. 8, 2 Cor. xiii. 8, Gal. iii. 1, iv. 16, Ephes. iv. 15, 2 Thess. ii. 12, 1 Tim. ii. 7, 2 Tim. ii. 18, 25, James iii. 14, v. 19, 1 John ii. 21, 2 John 1, 3 John 3; í sannleika, Mark xii 32, N. T. passim.β. strong decl., nom. sannleikr, samileikrinn. John i. 17, viii. 32, xiv. 6, Rom. iii. 7, 2 Cor. vii. 14, xi. 10, Gal. ii. 5, Ephes. v. 9, 1 John i. 8, ii. 4: gen. sannleiks, sannleiksins, John xvi. 13, 2 Thess. ii. 10, 13, 1 Tim. ii. 4, iii. 15, Tit. i. 1, Hebr. x. 26, 1 Pet. i. 22, 2 Pet. ii. 2, 1 John iv. 6, 3 John 8: acc. sannleik, sannleikinn, Rom. ix. 1, 1 Tim. ii. 7, John viii. 32, 46, xvi. 7, 2 Cor. xii. 6, Gal. ii. 14, 2 Tim. ii. 25, 1 John i. 6, ii. 21, 2 John 1: dat. sannleik, sannleiknum, 1 Tim. vi. 5, 2 Tim. iii. 8, iv. 4, Tit. i. 14, 1 John iii. 19, 3 John 3.B. Truth; sannleikrinn, Edda (pref.); Guð er sannleikr, K. Á. 200; taka fyrir sannleik, Fms. ix. 424: í sannleika, in truth, Rb. 362: the saying, sannleikanum verðr hverr sárreiðastr; sannleiks-gata, -ást, -elska, -hatr, H. E. i. 510, Al. 106, Stj., Vídal. -
4 κλεισίον
κλεισ-ίον, τό,A outhouse, shed,τῆς οἰκίας τὸ κ. Antiph.21
, cf. Lys.12.18, D.18.129 (here perh. = brothel), IG11(2).158 A56, 287 A146 (Delos, iii B.C.), BCH35.243 (ibid., ii B.C.), Ephes. 2.75 (i B.C.): pl., sheds for cattle, D.Chr.40.9.2 shrine, chapel, Paus.4.1.7, BCH33.72 ([place name] Cappadocia). [First syll. long in Antiph. l.c.; written κλεισίον IG l.c., BCH35l.c., Hdn.Gr.1.356, 2.415, Ael. Dion.l.c.; later κλις- Ephes.l.c., BCH33 l.c., freq. in codd.; prob. fr. κλίνω as 'lean-to', 'penthouse', rather than fr. κλείω as stated by Poll.9.50.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλεισίον
-
5 πανηγυριάρχης
A president of a πανήγυρις, Plu.2.679b, IG5(1).38 ([place name] Sparta), SIG867.59 (Ephes., ii A. D.), IG12(2).244, al. (Mytil.):— also [suff] πᾰνηγῠρί-αρχος, ὁ, ib.241 (Mytil.), Ephes.3No.14.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πανηγυριάρχης
-
6 χρυσοφόρος
χρῡσοφόρος, ον,A wearing gold, golden ornaments or apparel,Μῆδοι Simon.90
;παρθένοι Lycophronid.1
, cf. Hdt.4.104; (anap.).b epith. of Ὁμόνοια, BMus.Inscr.4.481*.471 (Ephes., ii A. D.).2 as a priestly title (cf. ),συνέδριον χρυσοφόρων Ephes.2
No.83c;χ. στρατηγός BCH28.81
([place name] Tralles); χ. alone, CIG2929 (ibid.).4 producing gold, περὶ χ. γῆς, title of work by Teucer Cyzic. ap. Suid. s.v. Τεῦκρος.II χρυσοφόρον, τό, = ἤλεκτρον 1, Dsc.1.83.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χρυσοφόρος
-
7 אפסיות
-
8 אִפְסִיּוֹת
-
9 armatura
armātura, ae, f. (armo), I) = armamenta (ἡ σκευή), das Segelwerk, Takelwerk, armatura navis, Itala (Vindob.) act. apost. 27, 19: armatura cadit, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 411. – II) = ὅπλισις (s. Prisc. part. XII vers. Aen. 1, 20), die Bewaffnung als Gattung, die Waffengattung, A) eig.: cohortes nostrā armaturā, Cic.: Numidae levis armaturae, Caes.: studium armaturae Threcum prae se ferens, für die Fechter (Gladiatoren) in thrazischer Waffenrüstung, Suet. – B) meton.: a) die Waffengattung = die Bewaffneten einer Gattung, haec arma (näml. Cretenses), Liv.: arm. levis, Leichtbewaffnete, Ggstz. qui gravium armorum sunt, Cic., u. Ggstz. legiones, Cic., Ggstz. phalanx, Curt., Ggstz. equites, pedites, Cic. u. Frontin.: Plur., leves armaturae, Sen. de vit. beat. 7, 8, 2. u. arm. leves, Amm. 14, 6, 17: arm. velocissimae, Veget. mil. 3, 14. p. 97, 9 L. – spätlat. insbes. die schwerbewaffnete Garde, armaturarum tribunus, Amm. 14, 11, 21; 15, 5, 6: armaturarum rector, Amm. 15, 4, 10. – u. für Streitmacht übh., Amm. 23, 3, 5. Nazar. pan. Const. 23, 1. – u. Sing. armatura = Soldat, arm. leg. X IV, Corp. inscr. Lat. 13, 6895. – b) (= arma) die Waffen, armaturam dare, *Val. Max. 7, 6, 1: armaturam accipere, Vulg. sap. 5, 18: induere armaturam dei, Vulg. Ephes. 6, 11. – c) die Übung im Gebrauche der Waffen in Reih u. Glied gegen den Feind, die taktischen Übungen, die Taktik (s. Salmasius Lampr. Alex. Sev. 53. vol. 1. p. 1012 sq.), Veget. mil. 1, 4; 1, 13 u. ö.: multiplex armaturae scientia, in der Taktik, Amm. 14, 11, 3: artium armaturae pedestris perquam scientissimus, Amm. 21, 16, 7: qui equo vectus militares armaturas exercet, Firm. math. 8, 6 in. – u. die taktisch geübten Truppen, Veget. mil. 2, 23.
-
10 beneplaceo
bene-placeo, uī, itum, ēre, wohl gefallen, alci, Vulg. 1. Corinth. 16, 2 u.a. – Dav. beneplacitus, a, um, wohlgefällig, Vulg. Sirach 34, 21. Ambros. de Isaac et anima 7, 57 in. – u. subst., beneplacitum, ī, n., das Wohlgefallen, Belieben, Vulg. Ephes. 1, 9. Augustin. serm. 34, 9. Oros. 2, 17; vgl. Rönsch Itala p. 108.
-
11 calendarius
calendārius (kalendārius), a, um (calendae), an den Kalenden geweiht, strena, Hier. comm. 3. in ep. ad Ephes. 6, 4.
-
12 canticum
canticum, ī, n. (cano), I) Gesang, Lied (als Text, der gesungen wird od. gesungen werden kann), rusticum vetus c., Macr.: carmina et cantica, Quint.: cantica Nili (ägyptische), Gaditana susurrare, Mart.: canticum adulescentiae garrire, von der Nachtigall, Apul.: auch v. Gesang des Chors auf der Bühne, Phaedr. 5, 7, 25. – dah. der gesangartige Ton od. Vortrag in der Rede, der Rezitativton, Liederton, Cic. or. 57. Quint. 11, 3, 167. Plin. ep. 2, 14, 13. – II) insbes.: A) als szen. t. t., im engern Sinne eine Art von Monolog (μονῳδία), der gesangartig unter Flötenbegleitung mit ausdrucksvoller Mimik vorgetragen wurde, im weitern Sinne ein Rezitativ, rezitierender Vortrag mit musikalischer Begleitung (heutzutage melodramatischer Vortrag), Cic. ep. 9, 22, 1. Phaedr. 2, 7, 25. Suet. Cal. 54, 2. Diom. 491, 30: canticum agere, Liv. 7, 2, 9. – Vgl. Brix Plaut. trin. Einleit. S. 20. – B) eine Zauberformel, ein Zauberspruch, Apul. apol. 42. – C) ein zotiges Lied, ein Schimpflied, Pasquill, Petr. u.a.: cantica obscoena, Quint. – vulg. Nbf. canticus, Victorin. comm. in Pauli epist. ad Ephes. 5, 19.
-
13 coaedifico
co-aedifico, āvī, ātum, āre, I) mit Gebäuden besetzen, bebauen, campum Martium, Cic. ad Att. 13, 33, 4: quae (pars) quia postrema coaedificata est, Cic. Verr. 4, 119: loci coaedificati an vasti, Cic. part. or. 36. – II) aufbauen, übtr., m. in u. Akk., Vulg. Ephes. 2, 22. Augustin. c. ep. Manich. § 33: alios versus, Eulog. in somn. Scip. p. 403, 27 B.
-
14 coexercito
co-exercito, āvī, ātum, āre, zugleich einüben, Hier. Ephes. 2, 6: perceptiones consentientes et coëxercitatae ad finem utilem vitae, griech. εγγεγυμνασμέναι προλήψεις, Quint. 2, 17, 41.
-
15 coheres
cohērēs, ēdis, c, der Miterbe, L. Nostius Zoilus est coheres meus, heres autem patroni sui, Cic.: coheredem dare alqm, Plin. ep.: alqm coheredem alci facere, Petr., scribere, Sen. u. Tac., ascribere, Suet.: coheredem alci instituere. Suet.: coheredem esse alci, Cic.: coheredes habere, Quint. – die Miterbin, cuius filia nepti coheres data, Papin. dig. 34, 9, 16. § 1. – Übtr., tamquam coheredes gratiae vitae, Vulg. 1. Petr. 3, 7: ut consortes fidei, ut spei coheredes, Min. Fel. 31, 8: u. als fem., caro consors et coheres (sc. animae), Tert. de res. carn. 7: gentes esse coheredes promissionis eius, Vulg. ad Ephes. 3, 6.
-
16 colluctatio
colluctātio, ōnis, f. (colluctor), das Ringen, Kämpfen, der Menschen, Sen. de const. sap. 19, 1. Ulp. dig. 9, 2, 7. § 4: v. Ringen beim Beischlaf, Lact. 1, 17, 13: Plur. Apul. met. 2, 17 u. 9, 5. – der Stiere, Col. 6, 2, 4. – übtr. v. Zusammenstoß Kämpfender, Amm. 28, 5, 3: v. Todeskampf, Sen. nat. qu. 3, 18, 1. Ps. Quint. decl. 2, 20 in.: v. Händeschütteln bei der Begrüßung, c. dextrae, Tert. de virg. vel. 11: v. der schweren Aussprache, das Kauen der Worte, cum verbis suis c., Quint. 11, 3, 56: v. moral. Kampf, quoniam nobis non est colluctatio adversus carnem et sanguinem, sed adversus principes et potestates, Vulg. Ephes. 6, 12.
-
17 concorporalis
con-corporālis, e, derselben Körperschaft einverleibt, gentes, Vulg. Ephes. 3, 6. – subst., concorporālēs, ium, m., Waffenbrüder, Kameraden, Amm. 21, 12, 15 u. 28, 5, 7.
-
18 conditio [1]
1. conditio, ōnis, f. (condo), I) (nach condono. I) die Zusammentuung = die Schöpfung, Erschaffung, a die conditionis tuae, Vulg. Ezech. 28, 15. – meton., die Schöpfung = das Werk, Tert. de hab. mul. 8 u.a. – II) (nach condono. II), die Aufbewahrung = der Gewahrsam, Pseud. Ambros. ad ep. ad Ephes. 4.
-
19 consedeo
cōn-sedeo, sēdī, ēre, I) beisammensitzen, foro, Anecd. Helv. 169, 17. – II) mitsitzen, Vulg. Ephes. 2, 6 u.a. Eccl.
-
20 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.: ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – / Genet. Plur. equûm (equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409.
См. также в других словарях:
ephes — ephes·tia; … English syllables
Ephes. — Ephesians. * * * Ephes., Ephesians (a book of the Bible) … Useful english dictionary
Ephes-dammim — Ephes dammim, mdash; also known as Pas dammim (1 Chr. 11:13) mdash; means boundary of blood .Mentioned in the bible, a place in the tribe of Judah where the Philistines camped when David fought with Goliath (1 Sam. 17:1). Probably so called as… … Wikipedia
Ephes — abbreviation see Eph … New Collegiate Dictionary
Ephes. — Ephesians. * * * … Universalium
Ephes. — bib Ephesians … From formal English to slang
Ephes. — Bible Ephesians. Also, Eph …
Ephes-dammim — Boundary of blood, a place in the tribe of Judah where the Philistines encamped when David fought with Goliath (1 Sam. 17:1). It was probably so called as having been the scene of frequent sanguinary conflicts between Israel and the… … Easton's Bible Dictionary
Keisar Ephes — Infobox animanga character color = lightsteelblue name = Keisar Ephes series = Super Robot Wars caption = first = last = creator = voiced by = Ichirou Mizuki (Japanese) portrayed by = nickname = alias = Augustus age = gender = Male species =… … Wikipedia
ephestia — ephes·tia … English syllables
ВИКТОРИН МАРИЙ — [Гай Марий Викторин; лат. Gajus Marius Victorinus] (между 281 и 291, Сев. Африка между 382 и 386, Рим), богослов, философ и ритор. В. М. род. в рим. пров. Африка, где получил хорошее риторическое образование, начал преподавательскую деятельность… … Православная энциклопедия