-
1 ecclesia
ecclēsia, ae, f. (εκκλησία), I) die durch den Herold zusammengerufenen Bürger, die Volksversammlung in griech. Freistaaten (lat. contio), bule et ecclesia, Senat u. Volk, Plin. ep. 10, 110 (111), 1. – II) übtr.: A) die Versammlung der Christen, die christliche Gemeinde, die Kirche, Eccl. – meton., der Ort der Versammlung, die Kirche, Amm. 21, 2, 5 u. Eccl.: Christianorum, Vopisc. – B) jede Versammlung, Auson. ep. 25, 94. p. 193, 8 Schenkl.
-
2 ecclesia
ecclēsia, ae, f. (εκκλησία), I) die durch den Herold zusammengerufenen Bürger, die Volksversammlung in griech. Freistaaten (lat. contio), bule et ecclesia, Senat u. Volk, Plin. ep. 10, 110 (111), 1. – II) übtr.: A) die Versammlung der Christen, die christliche Gemeinde, die Kirche, Eccl. – meton., der Ort der Versammlung, die Kirche, Amm. 21, 2, 5 u. Eccl.: Christianorum, Vopisc. – B) jede Versammlung, Auson. ep. 25, 94. p. 193, 8 Schenkl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ecclesia
-
3 Bergomum
Bergomum, ī, n., Stadt im cisalpin. Gallien zwischen Komum u. Brixia, j. Bergamo, Plin. 3, 124. Iustin. 20, 5, 8. Corp. inscr. Lat. 5, 2126. – Dav. Bergomās, ātis, bergomatisch, ecclesia, Euseb. Med. Leo M. epist. 97. p. 950: u. Bergomātēs, ium, m., die Einw. von Bergomum, die Bergomaten, Cato origg. 2, 4. Plin. 34, 2.
-
4 bicameratus
bicamerātus, a, um (bis u. camera), mit zwei Gewölben od. Kammern, ecclesia, Augustin. de civ. dei 15, 26. no. 2: interiora arcae bicamerata aut tricamerata facies, Ambros. hexaëm. 6, 9, 72. – subst., bicamerātum, ī, n., ein Behältnis mit zwei Kammern, Plur., Hier. adv. Iovin. 1. no. 17.
-
5 confirmatus
cōnfīrmātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. confirmo), I) fest bestimmt, gesichert, fides confirmatissima, Porphyr. Hor. sat. 1, 5, 27: confirmatissima toto orbe Christi ecclesia, Oros. 7, 10, 1. – II) ermutigt, beherzt, satis certus et confirmatus animus, Cic.: sensus rectus et c., Cic.: confirmatiorem alqm efficere, Caes. – III) bestätigt, in quibus (litteris allatis) erat confirmatius idem illud, Cic.: quod eo confirmatius erit, si etc., Cic.
-
6 despero
dē-spēro, āvī, ātum, āre, keine Hoffnung haben, alle Hoffnung fahren lassen, an etwas verzweifeln, etwas aufgeben, auf etw. verzichten, einer Sache entsagen, a) intr.: de re publica, Cic.: de se, Lact.: de se, de exercitu, de Lepidi fide, Cic.: de Italicis commeatibus, Caes.: desperatum de re publica esse, Liv. – a (von seiten) senatu, Cic. – m. Dat. (s. Kraner Caes. b. G. 7, 50, 4), sibi, Cic. u. Caes.: suis fortunis, Caes.: saluti, Cic.: oppido, an der Behauptung der Stadt, Cic.: verb. diffidere ac desp. rebus suis, Cic. – m. in (an) u. Abl., in ecclesia tua prorsus desperabam, Augustin. conf. 5, 13. – absol., non desperemus, Quint.: subdiffidere coepi; postea vero desperavi, Cic. – insbes., an eines Kranken usw. Aufkommen zweifeln, jmd. aufgeben, desperantibus de eo medicis, Quint.: sibi, Cic.: saluti suae, Cic. – b) tr.: reditum, Cic.: pacem, Cic.: voluntariam deditionem, Liv.: id, Cornif. rhet.: omnia, Cic. – m. folg. Infin. od. Nom. u. Infin., quā posse frui desperat, Ov. met. 9, 724: cur ego desperem fieri sine coniuge mater, Ov. fast. 5, 241. – m. folg. Acc. u. Infin., ista vera esse, Cic.: se quae regi pollicitus esset praestare posse, Nep.: non desperat (rem) impetrari posse, Liv.: u. desperato (Abl. absol.) m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 6, 5 (17), 21. – im Passiv, desperatur turpiter quidquid fieri potest, Cic.: desperatis campestribus locis, Caes.: desperatis legibus et iudiciis, Cic.: desperato auxilio, Liv.: desperatis generi od. provinciarum rebus, Nep.: desperatis rebus, in verzweifelter Lage, Liv.: v. Pers., desperatus ab omnibus, Cic. Vgl. desperatus, a, um.
-
7 ecclesiola
ecclēsiola, ae, f. (Demin. v. ecclesia), die liebe (christl.) Kirche, Alcim. Avit. epist. 39. epist. 71. epist. 79 u.a. Eccl.
-
8 Edessa
Edessa, ae, f. (Ἔδεσσα), I) Stadt in Mazedonien, Residenz der ältern mazed. Könige am Flusse Ludias u. an der Via Egnatia, j. Vodhena od. Vodina, Liv. 45, 29, 9 u. 30, 5. Iustin. 7, 1, 7. – Dav. Edessaeus, a, um (Ἔδεσσαιος), aus Edessa, Antiphilus, Liv. 42, 51, 5. – II) (auch Hedessa geschr.) Hauptstadt der Provinz Oshroëne (in Mesopotamien) und des oshroënischen Reichs, j. Orrhoa od. Orfa, Plin. 4, 86. Tac. ann. 12, 12. Amm. 20, 11, 4 u. 21, 7, 7: Sterbeort des Karakalla, Aur. Vict. epit. 21, 6. Eutr. 8, 11. Spart. Carac. 6, 6 u. 7, 1. – Dav. Edessēnus, a, um (Εδεσσηνός), aus od. zu Edessa, sepulcra, Amm. 18, 7. § 7: ecclesia, Hieron. de vir. ill. 115.
-
9 floride
flōridē, Adv. (floridus), blühend, glänzend, prächtig, fl. depicta vestis, Apul. met. 11, 24: ecclesia multo clarius ac floridius enituit, Lact. de mort. pers. 3, 4.
-
10 intraneus
intrāneus, a, um (intra), innerer, Privat-, conventus atque concilia (Ggstz. ecclesia), Cassiod. hist. eccl. 1, 12.
-
11 purgatus
pūrgātus, a, um, PAdi. (v. purgo), I) gereinigt, purgatioris auri vena, Mart. Cap. 1. § 7: somnia pituitā purgatissima, Pers. 2, 57: a quibus sordibus quanto est quis purgatior, Augustin. de util. cred. 16, 34. – II) übtr.: a) rein, purgatiora vota, Augustin. de civ. dei 6, 2: purgatissima ecclesia, Augustin. de doctr. Christ. 2, 16: purgatissima pietas, Augustin. de ver. rel. 1. – b) gerechtfertigt, ita fiduciā quam argumentis purgatiores dimittuntur, Sall. hist. fr. 2, 89 (87).
-
12 repertrix
-
13 Sirmium
Sirmium, iī, n., eine alte Stadt der keltischen Taurisker in Unterpannonien am linken Ufer des Savus, Geburtsort des Kaisers Probus, jetzt Ruinen beim Städtchen Mitrowitz, Plin. 3, 148. Itin. Anton. 124, 2 u. 131, 4. Eutr. 9, 17. Amm. 17, 13, 34 u.a. Cod. Theod. 16, 5, 5. Corp. inscr. Lat. 10, 3375. – Dav. Sirmiēnsis, e, sirmiensisch, zu oder aus Sirmium, ecclesia, Ambros. de spir. scto 3, 10. § 59: civitas, Ambros. gest. concil. Aquilei. § 16: Pannonia, Cassiod. var. 3, 23, 2: episcopus, Sulp. Sev. chron. 2, 36, 3: Plur. subst., Sirmiēnsēs, ium, m., die Einw. von Sirmium, die Sirmienser, Plin. 3, 148.
-
14 Spanus
Spānus, ī, m., spätere abgekürzte Form für Hispānus, der Spanier, Arnob. 5, 24 (kollektiv). – Dav.: a) Spānus, a, um, spanisch, pix, Scrib.: oleum, Cael. Aur. u. Apic.: vinum, Plin. Val.: pullus color est, quem nunc Spanum vel nativum dicimus, Non. 549, 30. – b) Spānia, ae, f., Spanien, Vulg. u. Spät. – u. dav. Spāniēnsis, e, spanisch, ecclesia, Augustin. epist. 35, 2. – Vgl. übh. Heinr. Schol. Iuven. 14, 279. p. 430. Rhodii Lexic. Scrib. p. 443 (a).
-
15 symbolum
symbolum (sumbolum), ī, n. u. symbolus (sumbolus), ī, m. (σύμβολον u. -ος), die Marke, das Kennzeichen, Wahrzeichen, wodurch jmd. erkannt werden od. sich ausweisen soll (vgl. Isid. orig. 6, 19, 57), quem symbolum? Plaut.: symbolum est, Plaut.: symbolos proponere, Iustin.: v. Siegelring (weil er zuw. als Marke ausgegeben wurde), nach Plin. 33, 10. – Insbes., a) eine Art Paß- od. Ausweiskarte, Cato oratt. fr. 2. p. 37, 14 Jordan. – b) das Glaubensbekenntnis, tota ecclesia in symbolo confitetur (deum) iudicare vivos et mortuos, Augustin. epist. 214, 2.
-
16 transvoro
trāns-voro, āvī, ātum, āre, hinterschlingen, verschlingen, I) eig., Pelagon. veterin. 28 (403 Ihm). Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 36 u. chron. 2, 11, 135. Sex. Placit. de medic. 2, 16. Arnob. 1, 64 u.a. – II) übtr.: a) verschlingen, ecclesia omnes gentes erat transvoratura, Augustin. in psalm. 30. serm. 2. § 5. – b) verfressen = durchbringen, opes mulieris, Apul. apol. 93.
-
17 tricameratus
tricamerātus, a, um (tres u. cameratus), mit drei Kammern, ecclesia, Augustin. de civ. dei 15, 26, 2: inferiora arcae bicamerata et tricamerata facies, Ambros. hexaëm. 6, 9. no. 72. – subst., tricamerātum, ī, n., ein Behältnis mit drei Kammern, Hieron. ad Iovin. 1. no. 17.
-
18 Turones
Turonēs, um, m. u. Turonī, ōrum, m., eine Völkerschaft im lugdun. Gallien, in der Gegend des heutigen Tours, Form -onēs, Caes. b.G. 2, 35, 3. Plin. 4, 107. Lucan. 1, 437 (wo Akk. -onas): Form -onī, Caes. b.G. 7, 4, 6; 7, 53, 3. Hirt. b.G. 8, 46, 4. Tac. ann. 3, 41. Sulp. Sev. dial. 1, 25, 6; 2, 8, 7; 3, 8, 1: civitas Turonorum, Tours, Sulp. Sev. dial. 3, 4, 1 u. Corp. inscr. Lat. 13, 3076: Sing. Turonus (kollektiv), Tac. ann. 3, 46. Not. Tir. 87, 11. – Dav. Turonicus, a, um, turonisch, zu od. von Tours, ecclesia, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 9, 1: terrae, Ven. Fort. carm. 6, 7, 228.
-
19 church militant
-
20 church triumphant
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ecclesia — or ekklesia may refer to:* Ecclesia (Church), the Christian Church * Ecclesia (ancient Athens), the principal assembly of ancient Athens during its Golden Age * Ecclesia (sociology of religion), a concept in the typology of religion * Ekklesia… … Wikipedia
Ecclesia — Ecclésia Pour les articles homonymes, voir Ecclesia (homonymie). L ecclésia est un mot grec qui signifie assemblée. Le mot a donné en français Église (assemblée des fidèles) ou ecclésiastique. L Ecclesia ou ekklesia désigne l Assemblée du peuple… … Wikipédia en Français
Écclésia — Ecclésia Pour les articles homonymes, voir Ecclesia (homonymie). L ecclésia est un mot grec qui signifie assemblée. Le mot a donné en français Église (assemblée des fidèles) ou ecclésiastique. L Ecclesia ou ekklesia désigne l Assemblée du peuple… … Wikipédia en Français
ecclésia — ● ecclésia nom féminin (grec ekklêsia) Assemblée du peuple dans la cité grecque. ⇒ECCLÉSIA, ECCLÉSIE, subst. fém. HIST. GR. Assemblée du peuple dans les cités grecques et notamment à Athènes, réservée en principe aux seuls citoyens. Ces mobiles « … Encyclopédie Universelle
ecclesia — ECCLÉSIA s.f. (Ant.) Adunarea poporului la Atena. [Scris şi eclezie. / < fr. ecclésia, cf. gr. ekklesia]. Trimis de LauraGellner, 25.02.2005. Sursa: DN ECCLESÍA s. f. (ant.) adunarea poporului la Atena, care lua deciziile supreme. (< fr.… … Dicționar Român
Ecclesia — Ec*cle si*a, n.; pl. {Ecclesi[ae]}. [L., fr. Gr. ?.] 1. (Gr. Antiq.) The public legislative assembly of the Athenians. [1913 Webster] 2. (Eccl.) A church, either as a body or as a building. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Ecclesĭa — (gr.), 1) (Ant.), so v.w. Ekklesia, s.d.; 2) Kirche; so: E. apostolĭca, Apostolische Kirche; E. militans, die streitende Kirche; E. triumphans, die triumphirende Kirche; E. visibĭlis, E. invisibilis, die sichtbare u. unsichtbare Kirche, u.a.… … Pierer's Universal-Lexikon
Ecclesĭa — (lat.), s. Ekklesia … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ecclesia — Ecclesĭa (lat., vom grch.), ursprünglich Volksversammlung (s. Ekklesia); Kirche; E. filiālis, Tochterkirche; E. mater, Mutterkirche; E. milĭtans, streitende, E. triumphans, triumphierende (im Jenseits) … Kleines Konversations-Lexikon
Ecclesia — Ecclesia, griech. lat., Versammlung, Volksversammlung, Gemeinde, Kirche; e. pressa, die bedrückte, militans, streitende, triumphans, triumphirende Kirche; e. episcopalis, die bischöfl., e. exemta, die unmittelbar unter dem Papst stehende Kirche;… … Herders Conversations-Lexikon
ECCLESIA — Graec. Ε᾿κκλησία, occurrit apud Graecos vett. ut Curia et Senatus, apud Romanos; non solum pro coetu et congregatione, sed etiam pro loco in quem convenitur. Lucian. Καὶ διαςρώσαντα τὴν Ε᾿κκλησίαν, i. e. ubi Ecclesiam sc. Curiam in qua consultant … Hofmann J. Lexicon universale