-
1 Crassianus
Crassiānus, a, um [Crassus\]крассов (clades Fl, PM) -
2 Crassianus
Crassiānus, a, um, s. 2. Crassus.
-
3 Crassianus
Crassiānus, a, um, s. Crassus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Crassianus
-
4 Crassianus
Crassĭānus, a, um, v. 2, Crassus. -
5 Crassus [2]
2. Crassus, ī, m. ein Familienname der gens Licinia, s. Licinius. – Dav. Crassiānus, a, um, krassianisch, des (Triumvirn) Krassus, Crassiani exercitus clades, Vell., u. Crassiana clades (im Partherkriege), Flor. u. Plin.
-
6 Crassus
2. Crassus, ī, m. ein Familienname der gens Licinia, s. Licinius. – Dav. Crassiānus, a, um, krassianisch, des (Triumvirn) Krassus, Crassiani exercitus clades, Vell., u. Crassiana clades (im Partherkriege), Flor. u. Plin. -
7 Crassus
1.crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.:B.semina (opp. liquida),
Lucr. 4, 1259; cf.:crassius semen,
id. 4, 1244:corpus,
id. 6, 857:unguentum,
Hor. A. P. 375:paludes,
Verg. G. 2, 110:cruor,
id. A. 5, 469:aquae,
greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:ager,
Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:terga (agri),
Verg. G. 2, 236:homo,
Ter. Hec. 3, 4, 26:turdi,
Mart. 2, 40:toga,
Hor. S. 1, 3, 15; cf.filum,
Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:restis,
Plaut. Pers. 5, 2, 38:digiti crassi tres, as a measure,
Cato, R. R. 40, 4.—Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:II.aër crassus et concretus,
Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:crassissimus aër,
id. N. D. 2, 6, 17:caelum Thebis (opp. tenue Athenis),
id. Fat. 4, 7:Baeotum in crasso jurares aëre natum,
Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:caliginis aër Crassior,
id. 4, 350 al.:vitrum crassiore visu,
less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—Trop. (rare;1.not in Cic.): crassum infortunium,
i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,
i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:crassiore ut vocant Musa,
Quint. 1, 10, 28:turba,
uncultivated, Mart. 9, 23:neglegentia,
stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.Lit.:2.picare vasa,
Col. 12, 44, 5; cf.oblinere,
Scrib. Comp. 46.—Grossly, rudely:2.crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),
Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,
Sen. Ep. 121, 11.Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,I.L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—II.M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:exercitūs clades (in the war with the Parthians),
Vell. 2, 82, 2; cf.:Crassiana clades,
Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7. -
8 crassus
1.crassus, a, um, adj. [Sanscr. kart-, to spin; cf.: crates, cartilago, etc.]; as opp. to flowing, thin, lean, delicate, etc., solid, thick, dense, fat, gross, etc. (freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.:B.semina (opp. liquida),
Lucr. 4, 1259; cf.:crassius semen,
id. 4, 1244:corpus,
id. 6, 857:unguentum,
Hor. A. P. 375:paludes,
Verg. G. 2, 110:cruor,
id. A. 5, 469:aquae,
greatly swollen, Ov. Am. 3, 6, 8:ager,
Varr. R. R. 1, 24, 1; Cic. Fl. 29, 71; cf.:terga (agri),
Verg. G. 2, 236:homo,
Ter. Hec. 3, 4, 26:turdi,
Mart. 2, 40:toga,
Hor. S. 1, 3, 15; cf.filum,
Cic. Fam. 9, 12, 2; Ov. H. 9, 77:restis,
Plaut. Pers. 5, 2, 38:digiti crassi tres, as a measure,
Cato, R. R. 40, 4.—Esp., of the atmosphere, thick, dense, heavy:II.aër crassus et concretus,
Cic. Tusc. 1, 18, 42; cf.:crassissimus aër,
id. N. D. 2, 6, 17:caelum Thebis (opp. tenue Athenis),
id. Fat. 4, 7:Baeotum in crasso jurares aëre natum,
Hor. Ep. 2, 1, 244; Juv. 10, 50: caligo nubis, Lucr. [p. 478] 6, 461; cf.:caliginis aër Crassior,
id. 4, 350 al.:vitrum crassiore visu,
less transparent, Plin. 36, 26, 67, § 196.—Trop. (rare;1.not in Cic.): crassum infortunium,
i. e. a sound beating, Plaut. Rud. 3, 5, 53: senes, stupid, dull, Varr. ap. Non. p. 86, 24:Ofellus Rusticus abnormis sapiens crassāque Minervā,
i. e. dull, stolid, Hor. S. 2, 2, 3; cf.:crassiore ut vocant Musa,
Quint. 1, 10, 28:turba,
uncultivated, Mart. 9, 23:neglegentia,
stupid, clumsy, Dig. 22, 6, 6: crassiora nomina, more rude or barbarous, Mart. 12, 18, 12; cf. Gell. 13, 20, 15.—Hence, adv.: crassē (rare; not in Cic.), thickly.Lit.:2.picare vasa,
Col. 12, 44, 5; cf.oblinere,
Scrib. Comp. 46.—Grossly, rudely:2.crasse illepideve compositum poëma (the figure taken from a coarse web),
Hor. Ep. 2, 1, 76.—Of precious stones, not clearly, dimly ( comp.), Plin. 37, 7, 31, § 106; 37, 8, 36, § 114.—Hence of the indistinct understanding of any thing, not clearly, confusedly:crasse et summatim et obscure intellegere aliquid,
Sen. Ep. 121, 11.Crassus, i, m., a family name in the gens Licinia. The most distinguished were,I.L. Licinius Crassus, a celebrated orator, a contemporary of Cicero, Cic. Brut. 38, 143; id. Off. 1, 30, 108 et saep.; cf. id. Brut. prol. pp. 68-77 Ellendt.—II.M. Licinius Crassus, the triumvir.—Hence, Crassĭānus, a, um, adj., of or belonging to the triumvir Crassus:exercitūs clades (in the war with the Parthians),
Vell. 2, 82, 2; cf.:Crassiana clades,
Plin. 6, 16, 18, § 47; Flor. 4, 9, 7.
См. также в других словарях:
capitaine — (ka pi tê n ) s. m. 1° Chef militaire. C était un vaillant capitaine, un vieux capitaine. Il était plus soldat que capitaine. • Et si Flaminius en est le capitaine, CORN. Nicom. II, 3. • Joignez à vos vertus celles d un capitaine, CORN. Cid … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
satisfaire — (sa ti sfê r . Marguerite Buffet au XVIIe siècle, Observ. p. 139, dit : Plusieurs coupent ici une s, disant satifaire et satifation ; il faut sonner une s et dire satisfaire et satisfaction) v. a. Il se conjugue comme faire. 1° Causer le… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Гай Крассиан — (лат. Gaius Crassianus) центурион в армии Гая Юлия Цезаря. Участник Битвы при Фарсале. По рассказу Плутарха, выйдя из лагеря перед началом битвы, Цезарь первым увидел Крассиана и, поздоровавшись, спросил, что он думает о судьбе… … Википедия