Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Cloelia

  • 1 Cloelia

    Cloelĭus, Clŭĭlĭus, or Cloelĭa, name of a Roman gens:

    C. Cluilius,

    Liv. 1, 22, 4 al. —Esp.: Cloelĭa, ae, f., a Roman maiden, who, when a hostage to Porsenna, with several companions, swam back to Rome, Liv. 2, 13, 6 and 7; Verg. A. 8, 651; Piso ap. Plin. 34, 6, 13, § 29 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Cloelia

  • 2 Cloelius

    Cloelĭus, Clŭĭlĭus, or Cloelĭa, name of a Roman gens:

    C. Cluilius,

    Liv. 1, 22, 4 al. —Esp.: Cloelĭa, ae, f., a Roman maiden, who, when a hostage to Porsenna, with several companions, swam back to Rome, Liv. 2, 13, 6 and 7; Verg. A. 8, 651; Piso ap. Plin. 34, 6, 13, § 29 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Cloelius

  • 3 Cloelius

    a, um
    Клелий, римск. nomen альбанского по происхождению рода
    1) Gajus C., последний царь Альбы Лонги L
    2) Cloelia, ae f. римская девушка, которая, попав в число заложников этрусского царя Порсены, совершила смелый побег L, V

    Латинско-русский словарь > Cloelius

  • 4 Cloelius

    Cloelius (andere Form Cluīlius, gr. Κλοίλιος), a, um, Name eines albanischen, später römischen Geschlechts, aus dem bes. bekannt Cluilius od. Cloelius, der letzte König von Alba, der ein Heer ins röm. Gebiet führte u. dieses mit einem Graben (noch später Cluilia fossa, Liv. 1, 23, 3, u. fossae Cluiliae od. Cloeliae, Liv. 2, 39, 5. Paul. ex Fest. 56, 4 gen.) umzog, Liv. 1, 23, 3 sq. Paul. ex Fest. 55, 12. – u. Cloelia, die röm. Jungfrau, die, mit andern Jungfrauen dem Könige Porsenna als Geisel übergeben, an der Spitze ihrer Gefährtinnen den Tiberstrom durchschwamm u. zu den Ihrigen entkam, Liv. 2, 13, 6 sq. Verg. Aen. 8, 651 (s. Thiel z. d. St. viele Dichterstst.). Plin. 34, 28. Sen. ad Marc. 16, 1.

    lateinisch-deutsches > Cloelius

  • 5 dux

    dux, ducis, c., (duco) der Führer, Leiter, die Führerin, Leiterin, I) als Wegweiser: locorum, Liv.: itineris, viae, Curt.: gregis, v. Stier, Widder, Ov.: armenti, v. Stier, Ov.: lanigeri pecoris, v. Widder, Ov.: u. so aries dux, Prop.: sues duces, Leitschweine, Plin.: v. Lebl., lino duce, Prop. – dah. der Leiter, Anleiter bei oder zu einer Unternehmung oder Handlung, im üblen Sinn = der Rädelsführer, impietatis, Cic.: facti, Verg.: dis ducibus, unter Leitung der Götter, Cic.: magistrā ac duce naturā, Cic.: quasi dux consequentis molestiae, die Vorläuferin (ital. foriera), Cic.-II) als Vorgesetzter, A) im allg.: superûm, von Jupiter, Verg.: ex iis alvis (Bienenstöcken), quae plures habent principes, dux (Weisel, König, sonst rex) unus eligitur, Col. – B) insbes.: 1) der Vorgesetzte einer größern od. kleinern Heeresabteilung, der Flotte usw., Anführer, Feldherr, Führer, Offizier, Cic. u.a.: dux praefectusque classis, Cic.: praedonum dux, Cic.: maximus latronum dux, Val. Max.: dux alaribus cohortibus, Liv.: quod victoris populi adversus victos dux esset, Liv. – Femin., dux Amazonum, Mela: Cloelia virgo, dux agminis virginum, Liv. – 2) der Fürst, Kaiser, Ov. u.a. – / Nbf. ducis, Ven. Fort. carm. 10, 19, 15.

    lateinisch-deutsches > dux

  • 6 Fossa Cluilia [2]

    2. Fossa Cluilia od. Cloelia, s. Cloelius.

    lateinisch-deutsches > Fossa Cluilia [2]

  • 7 Cloelius

    Cloelius (andere Form Cluīlius, gr. Κλοίλιος), a, um, Name eines albanischen, später römischen Geschlechts, aus dem bes. bekannt Cluilius od. Cloelius, der letzte König von Alba, der ein Heer ins röm. Gebiet führte u. dieses mit einem Graben (noch später Cluilia fossa, Liv. 1, 23, 3, u. fossae Cluiliae od. Cloeliae, Liv. 2, 39, 5. Paul. ex Fest. 56, 4 gen.) umzog, Liv. 1, 23, 3 sq. Paul. ex Fest. 55, 12. – u. Cloelia, die röm. Jungfrau, die, mit andern Jungfrauen dem Könige Porsenna als Geisel übergeben, an der Spitze ihrer Gefährtinnen den Tiberstrom durchschwamm u. zu den Ihrigen entkam, Liv. 2, 13, 6 sq. Verg. Aen. 8, 651 (s. Thiel z. d. St. viele Dichterstst.). Plin. 34, 28. Sen. ad Marc. 16, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cloelius

  • 8 dux

    dux, ducis, c., (duco) der Führer, Leiter, die Führerin, Leiterin, I) als Wegweiser: locorum, Liv.: itineris, viae, Curt.: gregis, v. Stier, Widder, Ov.: armenti, v. Stier, Ov.: lanigeri pecoris, v. Widder, Ov.: u. so aries dux, Prop.: sues duces, Leitschweine, Plin.: v. Lebl., lino duce, Prop. – dah. der Leiter, Anleiter bei oder zu einer Unternehmung oder Handlung, im üblen Sinn = der Rädelsführer, impietatis, Cic.: facti, Verg.: dis ducibus, unter Leitung der Götter, Cic.: magistrā ac duce naturā, Cic.: quasi dux consequentis molestiae, die Vorläuferin (ital. foriera), Cic.- II) als Vorgesetzter, A) im allg.: superûm, von Jupiter, Verg.: ex iis alvis (Bienenstöcken), quae plures habent principes, dux (Weisel, König, sonst rex) unus eligitur, Col. – B) insbes.: 1) der Vorgesetzte einer größern od. kleinern Heeresabteilung, der Flotte usw., Anführer, Feldherr, Führer, Offizier, Cic. u.a.: dux praefectusque classis, Cic.: praedonum dux, Cic.: maximus latronum dux, Val. Max.: dux alaribus cohortibus, Liv.: quod victoris populi adversus victos dux esset, Liv. – Femin., dux Amazonum, Mela: Cloelia virgo, dux agminis virginum, Liv. – 2) der Fürst, Kaiser, Ov. u.a. Nbf. ducis, Ven. Fort. carm. 10, 19, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dux

  • 9 Fossa Cluilia

    2. Fossa Cluilia od. Cloelia, s. Cloelius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Fossa Cluilia

  • 10 fluvius

    flŭvĭus (in inscrr. also written FLOVIOS), ii ( gen. plur.:

    fluvium,

    Val. Fl. 6, 391;

    flūviōrum scanned as a trisyllable,

    Verg. G. 1, 482), m. (access. form fluvia, ae, f., Sisenn. ap. Non. 207, 7 sq.) [fluo], a river.
    I.
    Lit. (class.; but much less freq. than flumen; not in Caes., who employs flumen several hundred times): postquam consistit fluvius, Enn. ap. Fronto Ep. de Orat. p. 129 ed. Nieb. (Ann. v. 68 ed. Vahl.):

    rapidus,

    Plaut. Men. prol. 64; id. Bacch. 1, 1, 52:

    de fluvio aquam derivare,

    id. Truc. 2, 7, 12:

    apud Hypanim fluvium, qui ab Europae parte in Pontum influit,

    Cic. Tusc. 1, 39, 94:

    Eurotas,

    id. Inv. 2, 31, 96:

    Sagra,

    id. N. D. 2, 2, 6:

    Atratus,

    id. Div. 1, 43, 98:

    Taurus,

    Liv. 38, 15, 7 Drak. N. cr.:

    ultra Albim fluvium,

    Suet. Aug. 21:

    se fluvio dea condidit alto,

    Verg. A. 12, 886:

    fluvio succedit opaco,

    id. ib. 7, 36:

    fluvium vinclis innaret Cloelia ruptis,

    id. ib. 8, 651:

    fluvio cum forte secundo Deflueret,

    id. ib. 7, 494: nec fluvii [p. 764] strepunt hibernā nive turgidi, Hor. C. 4, 12, 3 al.;

    of the Styx,

    Verg. A. 6, 384; 415; cf.

    Lethaeus,

    id. ib. 6, 749.—Prov.:

    quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare?

    Plaut. Curc. 1, 1, 86.—
    II.
    Transf., in gen., like flumen, for running water, a stream ( poet. and in post-Aug. prose):

    arbuta sufficere et fluvios praebere recentes,

    Verg. G. 3, 301; cf. id. ib. 3, 126:

    purgatura malum fluvio vivente soporem,

    Stat. Th. 9, 574:

    perfusa certo fluvio terra,

    Plin. 34, 14, 41, § 142.

    Lewis & Short latin dictionary > fluvius

  • 11 frustror

    frustror, ātus, 1, v. dep.; also: fru-stro, āre, 1, v. a. [frustra], to deceive, disappoint, trick, frustrate (syn.: decipio, deludo, fraudo, fallo, etc.).
    I.
    Lit. (class.).
    (α).
    In the dep. form:

    nescio quis praestigiator hanc frustratur mulierem,

    Plaut. Am. 2, 2, 200:

    aut certare cum aliis pugnaciter aut frustrari cum alios, tum etiam me ipsum velim,

    Cic. Ac. 2, 20, 65:

    ne frustretur ipse se,

    Ter. Eun. prol. 14:

    se ipsum,

    Nep. Hann. 2, 6: o bone, ne te Frustrere;

    insanis et tu,

    Hor. S. 2, 3, 32:

    Tarquinios spe auxilii,

    Liv. 2, 15, 5:

    Cloelia frustrata custodes,

    id. 2, 13, 6:

    saepe jam me spes frustrata est,

    Ter. And. 2, 2, 37; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1; cf.:

    sat adhuc tua nos frustrata est fides,

    Ter. Ad. 4, 4, 11:

    exspectationem frustrari et differre,

    Plin. Ep. 2, 10, 2:

    improbas spes hominum,

    id. ib. 8, 18, 3:

    spem mercantium (opp. explere),

    Suet. Aug. 75:

    frustratus vincula,

    i. e. escaped from them, Sol. 1.— Poet.:

    o numquam frustrata vocatus hasta meos,

    hast never deceived me invoking thee, Verg. A. 12, 95; cf. Stat. S. 1, 2, 62: inceptus clamor frustratur hiantes, deceives, i. e. dies away from their lips, Verg. A. 6, 493.— Absol.:

    Cocceius vide ne frustretur,

    Cic. Att. 12, 18, 3; Lucr. 4, 571.—
    (β).
    In the act. form:

    non frustrabo vos, milites, Caes. Fragm. ap. Diomed. p. 395 P.: atque i se quom frustrant, frustrari alios stolidi existumant,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 19; Liv. 7, 38, 9; cf.: qui ventrem frustrarunt suum, Pompon. ap. Non. 473, 18:

    frustrantia dona,

    fruitless, bootless, Prud. Apoth. 640. — Pass.: frustramur, irridemur, Laber. ap. Prisc. p. 793 P.: ignavissimi quique tenuissima spe frustrantur, Sall. Or. Licin. med.; so,

    frustratus spe continuandi consulatus,

    Vell. 2, 21, 2; for which: frustratus a spe, Fenest. ap. Prisc. p. 793 P.:

    variis dilationibus frustratus,

    Just. 8, 3, 9.—With gen.:

    captionis versutae et excogitatae frustratus,

    Gell. 5, 10, 16.—
    II.
    Transf., to make vain, of no effect, or useless (post-Aug. and very rare):

    imprudenter facta opera frustrantur impensas,

    Col. 1, 1, 2; cf.

    laborem, id. praef. § 22: in se implicati arborum rami lento vimine frustrabantur ictus,

    Curt. 6, 5, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > frustror

  • 12 inno

    in-no, āvi, ātum, 1, v. n., to swim or float in or upon.
    I.
    Lit.
    A.
    Partim submersae, partim fluitantes et innantes beluae, Cic. N. D. 2, 39, 100:

    innare contextis ratibus,

    Amm. 14, 2, 10:

    innabant pariter fluctusque secabant,

    Verg. A. 10, 222:

    innare aquae,

    Liv. 21, 26, 9:

    fluviis, Col. poët. 10, 388. — Of vessels, a fleet, etc.: quo levior classis vadoso mari innaret,

    Tac. A. 1, 70:

    pelago,

    Sil. 12, 448.—With acc.:

    rapaces fluvios,

    Verg. G. 3, 142:

    fluvium vinclis innaret Cloelia ruptis,

    Verg. A. 8, 651. — With abl.:

    aquā,

    Suet. Ner. 12.—
    B.
    To flow upon, to wash:

    innantem Maricae littoribus Lirim,

    Hor. C. 3, 17, 7.—
    II.
    Transf., to sail upon, navigate:

    Stygios lacus,

    Verg. A. 6, 134.

    Lewis & Short latin dictionary > inno

  • 13 restituo

    rē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to put or set up again, i. e. either to replace in its former position, or (more freq.) to restore to its former condition, to rebuild, revive, etc. (freq. and class.; syn.: restauro, renovo, reficio).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    senatus decrevit, ut Minerva nostra, quam turbo dejecerat, restitueretur,

    Cic. Fam. 12, 25, a, 1:

    arborem,

    Verg. G. 2, 272:

    luxatum femur ex toto,

    Cels. 8, 20: aedes (with reficere), Cic. Top. 3, 15:

    domum a Clodio disjectam,

    i. e. to rebuild, Vell. 2, 45, 3; cf.

    domum,

    Suet. Ner. 31:

    theatrum,

    id. Claud. 21:

    statuas (disjectas),

    id. Calig. 34:

    tropaea disjecta,

    id. Caes. 11:

    fores effractas,

    Ter. Ad. 1, 2, 40:

    oppida vicosque, quos incenderant,

    Caes. B. G. 1, 28:

    fontes et Flumina,

    Ov. M. 2, 407:

    turbatas comas,

    id. F. 3, 16:

    ordines,

    Sall. J. 51, 3; cf.

    aciem,

    Liv. 5, 18; 29, 2 al.:

    inclinatam aciem,

    Suet. Caes. 62:

    (eos, qui) quaedam contra naturam depravata habent, restituere et corrigere,

    Cic. Div. 2, 46, 96:

    oculos (luminibus orbati),

    Suet. Vesp. 7:

    visum,

    Plin. 25, 8, 50, § 89:

    pilos,

    id. 32, 10, 40, § 119:

    se (apes, with reviviscere),

    Varr. R. R. 3, 16 fin.; cf.:

    aliquem a limine mortis,

    Cat. 68, 4; Verg. Cul. 223;

    and restinctos,

    to raise the dead, Ov. P. 3, 6, 35:

    apes restituunt se ac reviviscunt,

    Varr. R. R. 3, 16, 38.—
    B.
    Trop., to restore, revive, renew, reform, etc.: unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84; Cic. Att. 2, 19, 2; Liv. 30, 26; Verg. A. 6, 846 Serv.; Macr. S. 6, 1; Ov. F. 2, 242; Aug. ap. Suet. Tib. 21 al. (Ann. v. 313 Vahl.); cf.:

    rem prolapsam,

    Liv. 2, 63:

    res perditas,

    id. 25, 37; 6, 22:

    rem impeditam et perditam,

    Ter. And. 3, 5, 13;

    and simply rem,

    Liv. 3, 12 Drak.; 8, 11;

    25, 37: veteres clientelas,

    Caes. B. G. 6, 12:

    veterem tuam illam calliditatem atque prudentiam,

    Cic. Rosc. Am. 22, 61:

    tribuniciam potestatem,

    id. Agr. 2, 14, 36:

    tribuniciam intercessionem armis,

    Caes. B. C. 1, 7: proelium, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 23, 52; Caes. B. G. 7, 87; 1, 53; Liv. 6, 8; cf.:

    pugnam omnibus locis,

    id. 4, 38 fin.; 2, 19:

    damna Romano accepta bello,

    id. 31, 43:

    sanitatem,

    Just. 6, 4, 13:

    bellum,

    id. 35, 1, 10; Plin. 20, 6, 23, § 56; cf.

    vires,

    Val. Fl. 2, 70:

    adulescentem corruptum,

    to reform, Plaut. Trin. 1, 2, 81:

    suorum a pudore maritimae ignominiae restituti animi,

    restored, revived, Liv. 35, 27:

    consolando aliquorum restituere voluntatem aut benevolentiam in dominum,

    Varr. R. R. 1, 17, 7.—
    II.
    In partic., to give back, deliver up, return, restore a thing belonging to a person or place (syn. reddo).
    A.
    Lit.: Mi. Paterna oportet reddi filio bona. Ha. Restituentur omnia, Plaut. Poen. 5, 2, 122:

    tribuni vobis amissa reddent ac restituent?

    Liv. 3, 68.—

    With a personal object: virginem suis Restituere ac reddere,

    Ter. Eun. 1, 2, 67; 4, 6, 8:

    alicui filium,

    id. Heaut. 3, 1, 83; id. And. 3, 3, 38; id. Hec. 5, 3, 20:

    amissa cuique,

    Caes. B. C. 1, 87:

    bona iis,

    id. ib. 2, 21:

    majorum locum huic,

    id. B. G. 5, 25:

    agrum Veientibus,

    Liv. 2, 13 et saep.:

    alicui suum familiarem et hospitem, ereptum e manibus hostium,

    Caes. B. G. 1, 53:

    Sextus Pompeius civitati restitutus,

    Cic. Phil. 5, 15, 41:

    captum victori,

    Liv. 9, 11:

    apibus fructum suum,

    Phaedr. 3, 13, 15:

    Caesaris imperio restituendus erat,

    Ov. P. 4, 13, 38:

    illum restituam huic, hic autem in Alidem me meo patri,

    Plaut. Capt. 3, 4, 56:

    aliquem natalibus,

    to set free, Dig. 40, tit. 11;

    v. natalis.— With abstr. object: sed etiam meam vocem et auctoritatem et vobis et rei publicae conservatam ac restitutam puto,

    Cic. Marcell. 1, 2:

    lucem salutemque redditam sibi ac restitutam,

    id. Dom. 28, 75.—Without dat.:

    amissa (opp. adimere),

    Caes. B. C. 1, 7:

    fraudata,

    id. ib. 3, 60 fin. al.:

    Arpi restituti ad Romanos,

    Liv. 24, 47; cf.:

    (Cloelia) sospites omnes Romam ad propinquos restituit,

    id. 2, 13; 49:

    aliquem in aliquem locum,

    Ter. And. 4, 1, 58; cf. Plaut. Mil. 3, 1, 108:

    (Siciliam) in antiquum statum,

    Cic. Verr. 1, 4, 12; cf.:

    civitates afflictas in melius,

    Suet. Vesp. 17. —
    2.
    Publicists' and jurid. t. t., to bring back or restore to his previous state or condition; to recall, reinstate a person condemned, banished, deprived of his property, etc. (cf. reduco):

    restituebat multos calamitosos... Licinium Denticulam de aleā condemnatum restituit,

    Cic. Phil. 2, 23, 56:

    omnes, qui lege Pompeiā condemnati essent,

    id. Att. 10, 4, 8:

    quae fuisset justa causa restituendi mei, nisi fuisset injusta eiciendi?

    id. Mil. 14, 36; cf. id. ib. 15, 39:

    aliquem (damnatum),

    Suet. Caes. 41; id. Calig. 15:

    exsulem,

    id. Claud. 12:

    legionem totam cum ignominiā missam,

    id. Caes. 69:

    neque enim praetor, si ex eo fundo essem dejectus, ita me restitui jussit,

    Cic. Caecin. 29, 82; cf. id. ib. 8, 23: nonnullos ambitus Pompeiā lege damnatos in integrum restituit, Caes. B. C. 3, 1:

    aliquem in integrum,

    Cic. Clu. 36, 98; Dig. 4, 1, 4; 4, 15 (cf. the whole section, ib. 4, 1: De in integrum restitutionibus); cf.:

    Sampsiceramum restitui in eum locum cupere, ex quo decidit,

    Cic. Att. 2, 23, 2:

    equites Romanos in tribunicium honorem,

    Caes. B. C. 1, 77 fin.:

    tribunos plebis in suam dignitatem,

    id. ib. 1, 22:

    restitutus in patriam (Camillus) patriam ipsam restituit,

    Liv. 7, 1 fin.; so,

    in patriam,

    Suet. Ner. 3.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of things, to deliver up again, to make restitution of, restore:

    in utriusque bonis nihil erat, quod restitui posset, nisi quod moveri loco non poterat,

    Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62; Dig. 43, 8, 2, § 34; 43, 12, 1, § 19 al.—
    (β).
    Of a previous judicial sentence or of injustice committed, to reverse, i. e. to make null and void, to make good again, repair (cf.:

    rescindo, resolvo): alia judicia Lilybaei, alia Agrigenti, alia Panhormi restituta sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    qui (praetor) dies totos aut vim fieri vetat aut restitui factam jubet, etc.,

    id. Caecin. 13, 36:

    ut si ego eum condemnaro, tu restituas,

    id. Fam. 9, 10, 2; cf.:

    restitui in integrum aequom est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 11.—
    (γ).
    To compensate for, make good (rare):

    damnum,

    Liv. 31, 43, 4; Vulg. Exod. 22, 12:

    jacturam,

    Col. 11, 1, 28. —
    B.
    Trop., to restore to a former condition, to re-establish, etc.:

    ut anno XVI. post reges exactos secederent, leges sacratas ipsi sibi restituerent,

    restored for themselves, re-established, Cic. Corn. 1, Fragm. 23, p. 450 fin. Orell.:

    restituit his animos parva una res,

    Liv. 25, 18; cf. id. 21, 53:

    ut interfecto Punico praesidio restituerent se Romanis,

    join themselves again to the Romans, id. 23, 7:

    ulcera sanitati restituens,

    restoring, Plin. 20, 6, 23, § 51; cf. id. 14, 18, 22, § 118:

    Bacchus peccasse fatentem Restituit,

    restored to his former condition, Ov. M. 11, 135; cf.:

    cum semel occideris... Non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,

    Hor. C. 4, 7, 24:

    restituam jam ego te in gaudia,

    Plaut. Merc. 5, 2, 44:

    haud facile te in eundem rursus restitues locum,

    Cic. Prov. Cons. 9, 23; Plaut. Mil. 3, 1, 108; cf.:

    cives ex servitute in libertatem,

    Liv. 28, 39:

    poëtam in locum, Ter. Hec. prol. alt. 13: aliquem rursus in gratiam,

    id. ib. 3, 1, 11; cf.:

    fratrem in antiquum locum gratiae et honoris,

    Caes. B. G. 1, 18:

    fratrem (sc. in gratiam),

    Curt. 8, 6, 26:

    Acarnanas in antiquam formulam jurisque ac dicionis eorum,

    Liv. 26, 24:

    vos in amicitiam societatemque nostram,

    id. 31, 31 fin. et saep.:

    cum praecipitata raptim consilia neque revocari neque in integrum restitui possint,

    id. 31, 32:

    patientiae veteri (Britanniam),

    Tac. Agr. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > restituo

См. также в других словарях:

  • Cloelia — in the 16th century Promptuarii Iconum Insigniorum Cloelia is a semi legendary woman from the early history of ancient Rome. As part of the peace treaty which ended the war between Rome and Clusium in 508 BC, Roman hostages were taken by Lars… …   Wikipedia

  • Cloelia — überquert den Tiber (Peter Paul Rubens, 1630 1640) Cloelia ist eine sagenhafte Frauengestalt aus der römischen Frühgeschichte. Nach Titus Livius soll bei einem Friedensschluss zwischen den Römern und dem etruskischen König Lars Porsenna im Jahr… …   Deutsch Wikipedia

  • CLOELIA — I. CLOELIA gens Patricia a Cloeliô, Aeneae comite fic dicta, Festus et Dionys. l. 2. Fuit cum magistratibus annis plus minus 63. Albana fuit. Hinc fossae Cloeliae, a Cloelio Albanorum Duce dictae. Patritia quoque, sed minorum Gentium; Siculi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cloelia (Begriffsklärung) — Cloelia ist: Cloelia, eine sagenhafte Heldin der frühen römischen Geschichte Cloelia (Frau des Sulla), die dritte Frau des Lucius Cornelius Sulla Felix (661) Cloelia, ein Asteroid Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur U …   Deutsch Wikipedia

  • Cloelia (Asteroid) — Asteroid (661) Cloelia Eigenschaften des Orbits (Simulation) Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 3,0166  …   Deutsch Wikipedia

  • Cloelia (gens) — Contents 1 Origin of the gens 2 Praenomina used by the gens 3 Branches and cognomina of the gens …   Wikipedia

  • (661) Cloelia — Asteroid (661) Cloelia Eigenschaften des Orbits (Animation) Orbittyp Hauptgürtel Große Halbachse 3,021 AE …   Deutsch Wikipedia

  • 661 Cloelia — is a minor planet orbiting the Sun.External links* [http://cfa www.harvard.edu/iau/lists/NumberedMPs.txt Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets] …   Wikipedia

  • (661) Cloelia — L astéroïde (661) Cloelia a été découvert le 22 février 1908 par l astronome américain Joel Metcalf. Sa désignation provisoire était 1908 CL. Annexes Articles connexes Liste des astéroïdes Ceinture d astéroïdes Lien externe (en) …   Wikipédia en Français

  • (661) Cloelia — Descubrimiento Descubridor Joel Hastings Metcalf Fecha 8 de enero de 1908 Nombre Provisional 1908 CL …   Wikipedia Español

  • FOSSA Cloelia — Dionys. Κλοιλίας τάφρους vocat. Liv. etiam pl. num. Fossas habet l. 2. ubi de C. Martio Coriolano, Postremum ad urbem a Pedo ducit, et ad Fossas Cluilias 5. ab urbe. m. p. castris positis popul atur inde agrum Romanum. Plutarch. de eadem re in… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»