Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Carthago

  • 1 Carthago

    Carthāgo (Karthāgo), inis, f. (griech. Καρχηδών, phöniz. Karthad-hadtha = Neustadt; dah. Carthada, Solin. 27, 1. Serv. Verg. Aen. 1, 343), I) die bes. durch ihre Zwistigkeiten mit den Römern berühmte Stadt in Afrika, Tochterstadt von Tyrus, von P. Kornelius Scipio zerstört (146 v. Chr.), später als röm. Kolonie wieder aufgebaut und zur Kaiserzeit an Umfang u. Reichtum die zweite Stadt nach Rom, j. nur noch kolossale Trümmer, worauf j. die Dörfer Sidi Bou Said, Malga u. Douar el Schat, oft b. Cic., Liv. u.a.; vgl. Freinsh. Suppl. in Liv. 16, 1 sqq. Böttiger Geschichte der Karthager, Berl. 1827. – / locat. Carthagini u. (häufiger) Carthagine, zu Karthago, Plaut., Cic. u.a. (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 370 u. 371). – II) Carthago (Nova), die von den Karthagern in Hispania Tarracon. angelegte Hafenstadt Neukarthago, j. Carthagena, Liv. 21, 5, 4; 26, 42 sqq.: Carthago Spartaria gen. (wegen des vielen Ginsters, spartum, in der Umgegend), Plin. 31, 94: Hispaniensis Carthago gen., Serv. Verg. Aen. 1, 159 Thilo. – Dav. Carthāginiēnsis (Karthāginiēnsis), e, karthagisch, aus-, von Karthago, u. zwar: a) aus Altkarth., C. fratres, Plaut.: bellum C. primum, der erste punische Kr., Cato fr.: secundum ac postremum bellum C., der zweite u. dritte punische Kr., Sall. fr.: excidium C., Solin. – subst., derKarthager, die Karthagerin, Enn. fr., Plaut. u. Nep. (auch Sing. kollektiv, wie Liv. 24, 47, 7; 28, 44, 5): Plur. Carthāginiēnsēs, ium, m., die Karthager, oft bei Cic., Liv. u.a. – b) aus Neukarth., Varr. u. Plin. – / Die Form Carthāginēnsis ist spätlat., zB. Kartaginensis, Not. Tir. 137: Carthaginenses negotiatores, Vulg. Ezech. 27, 12: Carthaginensis civitas, Cod. Iust. 7, 62, 24. – Die Schreibung Cartago zB. Corp. inscr. Lat. 1, 200, 89 u. 3, 446: Chartago, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 81.

    lateinisch-deutsches > Carthago

  • 2 Carthago

    Carthāgo (Karthāgo), inis, f. (griech. Καρχηδών, phöniz. Karthad-hadtha = Neustadt; dah. Carthada, Solin. 27, 1. Serv. Verg. Aen. 1, 343), I) die bes. durch ihre Zwistigkeiten mit den Römern berühmte Stadt in Afrika, Tochterstadt von Tyrus, von P. Kornelius Scipio zerstört (146 v. Chr.), später als röm. Kolonie wieder aufgebaut und zur Kaiserzeit an Umfang u. Reichtum die zweite Stadt nach Rom, j. nur noch kolossale Trümmer, worauf j. die Dörfer Sidi Bou Said, Malga u. Douar el Schat, oft b. Cic., Liv. u.a.; vgl. Freinsh. Suppl. in Liv. 16, 1 sqq. Böttiger Geschichte der Karthager, Berl. 1827. – locat. Carthagini u. (häufiger) Carthagine, zu Karthago, Plaut., Cic. u.a. (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 370 u. 371). – II) Carthago (Nova), die von den Karthagern in Hispania Tarracon. angelegte Hafenstadt Neukarthago, j. Carthagena, Liv. 21, 5, 4; 26, 42 sqq.: Carthago Spartaria gen. (wegen des vielen Ginsters, spartum, in der Umgegend), Plin. 31, 94: Hispaniensis Carthago gen., Serv. Verg. Aen. 1, 159 Thilo. – Dav. Carthāginiēnsis (Karthāginiēnsis), e, karthagisch, aus-, von Karthago, u. zwar: a) aus Altkarth., C. fratres, Plaut.: bellum C. primum, der erste punische Kr., Cato fr.: secundum ac postremum bellum C., der zweite u. dritte punische Kr., Sall. fr.: excidium C., Solin. – subst., der
    ————
    Karthager, die Karthagerin, Enn. fr., Plaut. u. Nep. (auch Sing. kollektiv, wie Liv. 24, 47, 7; 28, 44, 5): Plur. Carthāginiēnsēs, ium, m., die Karthager, oft bei Cic., Liv. u.a. – b) aus Neukarth., Varr. u. Plin. – Die Form Carthāginēnsis ist spätlat., zB. Kartaginensis, Not. Tir. 137: Carthaginenses negotiatores, Vulg. Ezech. 27, 12: Carthaginensis civitas, Cod. Iust. 7, 62, 24. – Die Schreibung Cartago zB. Corp. inscr. Lat. 1, 200, 89 u. 3, 446: Chartago, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 81.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Carthago

  • 3 Carthago

    Carthāgo, ginis f.
    1) город на сев. побережье Африки (ныне Тунис), колония финикийского Тира, основан, по преданию, Дидоной-Элиссой ок. 800 г. до н. э., разрушен римлянами в 146 г. до н. э. C, L etc.
    2) C. Nova ( ныне Cartagena), приморский город в Hispania Tarraconensis на берегу Средиземного моря, основанный Гасдрубалом в 227 г. до н. э. L

    Латинско-русский словарь > Carthago

  • 4 Carthago

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Carthago

  • 5 Carthago

    - inis s f sg 3o2
    Carthage (TN)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Carthago

  • 6 carthago

    Карфаген, африканский город (1. 8 § 11 D. 50, 15);

    Carthaginiensis, карфагенский (1. 5 § 3. D. 49, 15).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > carthago

  • 7 carthago

    Latin-English dictionary > carthago

  • 8 Carthago

    , inis f
      Карфаген, город на северном побережье Африки (совр. Тунис)

    Dictionary Latin-Russian new > Carthago

  • 9 Carthāgo delenda est

    Карфаген должен быть разрушен.
    Если б пришлось выбирать девизы для ее [ публицистики К. К. Арсеньева ] символической характеристики, то, конечно, "eppur si muove" [ А все-таки она вертится (ит.) - фраза, приписываемая Галилео Галилею. - авт. ] и "Carthago delenda est" были бы самыми подходящими. (А. Ф. Кони, Константин Константинович Арсеньев.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Carthāgo delenda est

  • 10 Delenda est Carthāgo

    Карфаген должен быть разрушен.
    □ В парафразе см. Vale, sed delenda est censūra
    Что должно произойти с ним, какие муки предстоит ему вытерпеть, если он не найдет в себе достаточной твердости духа, чтоб сразу взять шапку и бежать, куда глаза глядят? - И куда убежать, где бы не настигли и месть этих новых Катонов, которые на каждого человека, имеющего на столе календарь, взирают с мыслью: delenda est Carthago! (М. Е. Салтыков-Щедрин, В больнице для умалишенных.)
    Величественный Зубатое! ты, который до сих пор представлял собой римлянина Катона, расхаживающего в вицмундире по каменистому полю глуповской администрации! Ты, который все подчищал и подмывал в твердом уповании, что смоешь, наконец, самую жизнь и будешь себе гулять один-одинешенек по травке-муравке среди животных и птиц домашних! Что с тобой сделалось! Куда девался твой "delenda Carthago", переведенный по-русски: "в бараний рог согну"? (Он же, К Читателю.)
    Когда по таким делам, в особенности в столицах, приговор присяжных шел вразрез с предвзятым ожиданием большинства, в печати и обществе, за отсутствием серьезных политических интересов и вопросов, поднимался шум и гам, и суду присяжных нередко произносился решительный приговор. В прессе появлялись статьи, подчас очень страстные, начинавшиеся обычно словами "мы давно уже говорили" и кончавшиеся своего рода "delenda Carthago" и "quousque tandem". (А. Ф. Кони, Присяжные заседатели.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Delenda est Carthāgo

  • 11 Delenda est carthago

    Latin Quotes (Latin to English) > Delenda est carthago

  • 12 delenda es Carthago

       Cartago debe ser destruida; hay que destruir Cartago
       ◘ Con estas palabras terminaba Catón el Censor (Floro, Hist. rom. II, 15) sus discursos, fuera cual fuera el tema sobre el que había disertado. Hoy se emplea esta expresión para combatir o destruir cualquier cosa o para designar una idea fija, que persigue a uno sin descanso.

    Locuciones latinas > delenda es Carthago

  • 13 Карфаген должен быть разрушен

    Carthago delenda est; Delenda est Carthago

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Карфаген должен быть разрушен

  • 14 Carthaginiensis

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Carthaginiensis

  • 15 Kartago

    1.
    Carthāgo ( Karth-, and without asp. Kartāgo), ĭnis ( locat. Carthagini, like Tiburi, ruri, domi, etc., Plaut. Cas. prol. 71; Cic. Agr. 2, 33, 90; Liv. 28, 26, 1 sq.; 31, 11, 7 al.; cf. Schneid. Gr. 2. p. 236; Zumpt, Gr. § 63, note), f., (prop. new town: istam urbem Carthadam Elissa dixit, quod Phoenicum ore exprimit Civitatem Novam, Sol. c. 40 (27, 10 Bip.); cf. Gesen. Gesch. d. Hebr. Spr. and Schr. pp. 228 and 229; and Robinson, Lexic. s. v.).
    I.
    The city of Carthage, in Northern Africa (Gr. Karchêdôn), whose ruins are in the vicinity of Tunis; also with the app. Magna, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 1, 1, § 4; 5, 4, 3, § 24; Cato ap. Serv. ad Verg. A. 4, 683 al. —Hence,
    B.
    Carthāgĭnĭensis (upon the Column. Rostr. CARTACINIENSIS), e, adj., Carthaginian:

    COPIAE, Column. Rostr.: res,

    Liv. 21, 2, 5 et saep.—Subst., a Carthaginian, Enn. Ann. 230 and 234 Vahl.; Cat. ap. Gell. 10, 24, 7.—
    II.
    Carthago, also with the appel. Nova, a large seaport town founded by the Carthaginians after the first Punic war, in Hispania Tarraconensis, New Carthage, now Cartagena, Liv. 26, 42, 2 and 6 sq.; Mel. 2, 6, 7:

    Nova,

    Liv. 21, 5, 4; Plin. 3, 3, 4, § 19.—Hence (cf. I.),
    B.
    Carthā-gĭnĭensis, e, adj., of or belonging to New Carthage:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    conventus,

    Plin. 3, 3, 4, § 18.—In the form CARTHAGINENSIS, Inscr. Orell. 3040.
    2.
    Carthāgo ( Karth-), ĭnis, f., the daughter of the fourth Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Kartago

  • 16 Ceterum censeo Carthaginem esse delendam

    А кроме того, я утверждаю, что Карфаген должен быть разрушен - настойчивое напоминание, неустанный призыв к чему-либо
    Выражение представляет собой слова М. Поркия (в традиционной русской передаче - Порция) Катона (Катона Старшего), цензора 184 г. до н. э., прадеда Катона Утического (см. Víctrix cáusa deís placuít, sed vícta Catóni) восстанавливаемые по их греческой передаче в "Сравнительных жизнеописаниях" Плутарха ("Марк Катон", XXVII): Говорят, что Катон, - - о чем бы ему ни приходилось высказывать свое мнение в сенате, прибавлял: "А кроме того, я полагаю, что Карфаген не должен существовать".
    Плиний Старший в "Естественной истории" (XV, 18, 20) упоминает о том, что Катон, пылая смертельной ненавистью к Карфагену и заботясь о безопасности потомства, "clamavit omni senatu Carthaginem delendam - на каждом заседании сената кричал, что Карфаген должен быть разрушен".
    Флор, "Очерк римской истории", II, 15: Cato inexpiabili odio delendam esse Carthaginem, et cum de alio consuleretur, pronuntiabat. "Катон в своей неукротимой ненависти заявлял, что Карфаген надо разрушить, даже и тогда, когда высказывался по другому вопросу".
    Газета "Times" начала свою крымскую кампанию против свергнутой Коалиции и свое "ceterum censeo" по поводу необходимости образовать следственную комиссию как раз в тот момент, когда Гладстон создал угрозу ее монополии. (К. Маркс, Сообщения английской печати.)
    Я с гидом в руке тотчас же поспешил направиться к Капитолию, к знаменитому римскому форуму, к Колизею, к дворцам цезарей, именно в тот центр древнего Рима, где решались когда-то судьбы всего мира, где гремел Цицерон против Катилины, где, к подножию статуи Помпея, закрывая лицо тогой, пал великий историк и полководец Цезарь, пораженный кинжалами Брута и Кассия, где упрямый Катон твердил свое "Carthaginem delendam esse" и где бессмертные Гракхи впервые провозгласили мировой закон, из-за достижения которого человечество до сих пор проливает реки крови. (Д. Л. Мордовцев, До Италии. Путевые арабески.)
    Николай Гаврилович упоминал о своей поездке за границу (кажется, в 1859 г.) и о разговоре с Герценом приблизительно в таких выражениях: "Я нападал на Герцена за чисто обличительный характер "Колокола". Если бы, говорю ему, наше правительство было чуточку поумнее, оно благодарило бы вас за ваши обличения; эти обличения дают ему возможность держать своих агентов в узде в несколько приличном виде, оставляя в то же время государственный строй неприкосновенным, а суть-то дела именно в строе, не в агентах. Вам следовало бы выставлять определенную политическую программу, - скажем, конституционную, или республиканскую, или социалистическую; и затем всякое обличение являлось бы утверждением основных требований вашей программы; вы неустанно повторяли бы свое ceterum censeo Carthaginem delendam esse". Именем Карфагена Николай Гаврилович означал в данном случае, очевидно, самодержавие. (С. Г. Стахович, Среди политических преступников.)
    Процесс Засулич содержал в себе одно драгоценное для политика указание, - указание на глубокое общественное недовольство правительством и равнодушие к его судьбам. Но именно на эту-то сторону - то близоруко, то умышленно, - не обращалось никакого внимания. Нечего и говорить, что мое имя при этом повторялось постоянно с всевозможными комбинациями "Carthaginem esse delendam". (А. Ф. Кони, Воспоминания о деле Веры Засулич.)
    □ Кончаю письмо катоновским изречением - ceterum censeo, что в Питер надо приехать. (И. С. Тургенев - М. М. Стасюлевичу, 31.I (12.II) 1878.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ceterum censeo Carthaginem esse delendam

  • 17 altus [1]

    1. altus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (von alo), groß geworden, groß; dah. je nach der Stellung des Beschauers hoch oder tief, I) hoch, A) nach oben gemessen (Ggstz. humilis, profundus), 1) eig.: limen caeli, Acc. fr.: parietes, Enn. fr.: arbor, Lucr. u. Scrib.: mons altus, Liv., altissimus, Caes.: altus tumulus, Liv.: alta turris, Curt.: ripa, Caes.: nix, Caes.: nives, Curt.: terra, Curt.: cubiculum, Cic.: crux alta, Plin., altissima, Iustin.: castella aliquanto altiora, Liv.: gradus alti, Verg.: altus ac profundus alveus (Nili), Sen.: iam altae in segetibus herbae, Liv.: altissimus caeli complexus, Cic.: wie αἰπύς als Beiwort großer Städte (wegen der hohen Lage od. der hohen Mauern), Carthago, Roma, Verg.: urbes, Hor. – altiorem fieri, sich erheben, indem man auf die Zehen tritt, sich in die Brust werfen, Cic.: so altum incedere, den Kopf hoch tragen (v. Stolzen), Sen. – m. Acc. des Maßes, orbes digitos III alti, Cato: maceria alta pedes V, Cato: signum (Standbild) septem pedes altum aut maius, Liv.: m. Genet., pyramides latae pedum quinum septuagenum, altae centum quinquagenum, Varr. fr.: turris alta LX cubitorum, Vitr. – m. Abl. des Maßes beim Komparat., stipites binis pedibus altiores facito, Cato: columella tribus cubitis non altior, Cic. – m. tenus u. Genet., aqua ferme genus tenus (bis ans Knie) alta, Liv. – m. minus (in geringerem Grade) beim Komp., num minus hic toto est altior orbe cinis? ist diese Asche in geringerem Grade höher, als der ganze Erdkreis? Ov. fast. 1, 526. – subst., altum, ī, n., die Höhe, a) im allg.: in altum editae arces, Sen.; vgl. ordo senatorius quasi editus in altum, Cic.: aedificia in altum edita, Tac.: quae nervo tormentisve in altum exprimuntur, Sen.: despectio ex alto, Cael. Aur.: ex alto deiecti, die einen Sturz von der Höhe getan, Plin.: ex alto cadentes, Firm. math. 8, 20. p. 226, 1: altiora petrae, der höhere Teil (Ggstz. ima u. summa), Curt. 8, 11 (39), 6. – b) insbes.: α) die Höhe des Himmels, ex alto, Enn. bei Cic. u. Plin., u. ab alto, Verg.: alto decidere (v. Vögeln), aus der Luft fallen, Dict. – b) die Höhe = das hohe Meer, die hohe See, longe in altum abscedere, Plaut.: in altum provehi, Liv. fr. u. Plin. u. (bildl.) Cic.: in altum eminere, Liv.: in portum ex alto invehi, Cic.: libero mari vela in altum dare, Liv.: in alto destitui (v. Schiffe), Naev. fr.: u. so in alto constitui, Caes.: eminet in altum lingua (die Landzunge), Liv.: in altum se proripere, Apul.: et terris iactatus et alto, Verg.: bildl., ego in alto vitiorum omnium sum, ich woge auf einem Meere von lauter Gebrechen, Sen. de vit. beat. 18, 1 (17, 4). – 2) übtr.: a) von den Stufen der Ehre u. des Glücks, altior locus, Cic.: altior dignitatis gradus, Cic.: altissimus amplissimusque dignitatis gradus, Cic.: altissimae civium dignitates, Plin. ep.: altissimum maiestatis fastigium, Val. Max.: altior ordo, Sen. ad Polyb. 6, 2: altissima fortuna, die höchste Stufe des Gl., Curt.: subst., excelsa et alta sperare, Hocherhabenes, eine hervorragende u. hohe Stellung, Liv.: alta cupere, Sall.: altiora meditari, Suet.: altissima cupere, Tac.: amor in altioribus standi, zu höherer Stellung, Arnob. 7, 14. – b) von der Stimme usw., laut, hell, altiore voce, Catull.: altissimus sonus, Quint. – c) von Gottheiten u. hohen Personen, auch personifizierten Wesen, erhaben, hehr, Apollo, Verg.: Caesar, Hor.: Roma, Ov.: Carthago, probrosis altior Italiae ruinis, erhabener durch usw., Hor.: alto a sanguine divûm, Verg.: dah. subst. v. Gott, altus, Commod. apol. 962 u. instr. 2, 7, 6, u. altissimus, Commod. apol. 362 u. instr. 2, 7, 3. – u. durch Geburt hoch, hochgeboren, Aeneas, Hor.: inter altissimas condiciones (unter hochgestellten Partien) generum eligere, Plin. ep. 1, 10, 8. – d) in bezug auf den Ausdruck, erhaben (Ggstz. humilis), neque humilem et abiectam orationem, nec nimis altam et exaggeratam probat, Cic. or. 192. – e) in bezug auf Geist u. Gesinnung, hoch, erhaben, te natura excelsum quendam et altum genuit, Cic.: magnus et altus vir, vir altus et excellens, Cic.: altus, excelsus, humana despiciens, Cic.: homo altā mente praeditus, Cic.: qui altiore animo sunt, Cic. – digna prorsus cogitatio animo tuo, sed altior nostro, Curt. – altissimum planeque poëticum ingenium, Plin. ep. – nihil altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt, qui etc., Cic. – dah. poet., altus vultus, hohe Miene = stolze Verachtung, Gleichgültigkeit, Hor. – f) in bezug auf den Grad des innern Gehalts, hoch, alta in senatu sententia, sinnschwere, Val. Max.: artes altiores, Quint.: altiora studia artesque, Plin. ep.: altiores disciplinae, Quint.: altiores litterae, Sen.: altior prudentia, Val. Max.: altissima eruditio ac prudentia, Quint.: altissima moderatio, Val. Max. – B) in die Weite gemessen, hoch = weit entfernt, übtr., bes. v. der Zeit, alta vetustas, das hohe Altertum, Sil. 1, 26: altior memoria, ältere Zeiten, Cic. de fin. 5, 3. – neutr. subst., alqd ex alto (weit) petere, Verg., repetere, Cic., appetere, Acc. tr. fr. – II) tief, A) nach unten gemessen, 1) eig. (Ggstz. summus): aqua, flumen, Caes.: limus, sabulum, Curt.: radix, stirps, Cic. – m. Acc. des Maßes, quinquaginta cubita altum mare, Plin.: m. Abl. des Maßes, scrobes tribus pedibus altae, Pallad. – beim Kompar., lacus XL cubitis altior, Plin. ep. – subst., altum, ī, n., die Tiefe des Wassers usw., puteus in altum actus, Sen.: ex alto emergere, Cic.: vada altioribus (den tieferen Stellen des Meeres) innata, Sen. rhet. – 2) übtr.: a) wie tief, von Zuständen der Ruhe, Stille usw., omnes magistratus oblivio alta suppressit, Sen. phil.: somnus altus, Liv., altior, Curt., altissimus, Sen.: altus sopor, Curt.: quies, Verg.: otium, Plin. ep.: silentium, Verg., Sen. u.a.: altissimum silentium, Quint. u. Amm.: altissima tranquillitas, Plin. ep.: securitas, oblivio, Sen.: alta nox, die tiefe, stockfinstere N., Sen. ad Marc. 26, 3; nat. qu. 1, 16, 7; 5, 15, 4. Sen. Med. 732; Agam. 764 (726). Apul. met. 1, 17. – b) tief innerlich, tiefer sitzend, -haftend, altā mente, Verg. (aber altā mente praeditus bei Cic. Mil. 21 = tief eindringend): altiores gemitus, Sen. rhet.: altior sollicitudo, Quint.: pavor, Tac.: malum, tiefliegend, Curt. – c) tief = »versteckt, geheim«, dissimulatio, Curt.: si altior istis sub precibus venia ulla latet, Verg.: dah. v. Pers., unergründlich, versteckt, ut erat altus, Vopisc. Car. 15, 1: u. alti, taciti, Firm. math. 4, 15. – d) subst., altum, ī, n., die Tiefe, das Innere, der Grund der Seele, ingentem molem irarum ex alto animi ciere, Liv.: ex alto (tief) dissimulare, Ov..; vgl. non ex alto venire nequitiam, sed summo, quod aiunt, animo inhaerere, Sen. – B) in die Weite gemessen, tief, tief, hineingehend, vallis, Caes.: saltus, Liv.: portus, stabula, Verg.: pectus, die tief gewölbte Brust, Verg.: cruor, Herzblut, Lucr. – subst., altum, ī, n., die Tiefe (des Hauses usw.), das Innere, in altum concedere, Lucr. 4, 915. – übtr., der Zeit nach uralt, Claucus, Ov. fast. 4, 305: sanguis, Verg. Aen. 6, 500.

    lateinisch-deutsches > altus [1]

  • 18 aemulus

    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
        AEmulus, pen. corr. Inuidus. Virgil. Envieux.
    \
        AEmulus. Cic. Qui tasche à imiter et suyvre un autre, et faire ce qu'il fait.
    \
        AEmulus. Terent. Cic. Qui aime une mesme femme, ou quelque autre chose.
    \
        AEmulus alicuius de re aliqua, Contendens cum aliquo de re aliqua. Plin. Qui est en contention et debat avec aucun de quelque chose.
    \
        Fama aemula Herculei laboris. Sil. Ital. Aussi grand bruit comme il avoit esté d'Hercules.
    \
        Labra aemula rosis. Mart. Levres vermeilles comme roses.
    \
        Marinis aemula mustela. Plin. Lamproye semblable à celles de la mer.
    \
        Ficus quaedam pyris magnitudine aemulae. Plin. Figues grandes comme poires.
    \
        Sydus Veneris aemulum Solis et Lunae. Plin. Resemblant.
    \
        Vmbra aemula. Colu. Ennemie à la vigne.

    Dictionarium latinogallicum > aemulus

  • 19 concido

    [st1]1 [-] concīdo, ĕre, cīdi, cīsum [cum + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - couper en morceaux, tailler en pièces. - [abcl]b - couper, morceler ( → style). - [abcl]c - abattre complètement, anéantir, terrasser, ruiner, détruire, annuler.[/b] [st1]2 [-] concĭdo, ĕre, cĭdi [cum + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber ensemble, s'écrouler. - [abcl]b - être abattu, être ruiné. - [abcl]c - tomber mort, succomber.[/b]    - concidunt venti, Hor. C. 1: les vents se calment.    - sanus bibit, statim concidit, Quint. 4, 2, 54: en bonne santé, il boit, aussitôt il tombe inanimé.    - concidit bellum, Tac. H. 2, 57: la guerre est finie.    - omnis ferocia concidit, Liv. 28, 26, 14: toute l'arrogance tomba.    - concidere maxime uno crimine, quod... Nep. Phoc. 2, 4: perdre son procès surtout [pour le seul grief à savoir que...] pour le seul grief suivant:...    - anno quo Carthago concidit: l'année de la destruction de Carthage.    - ex amplo statu concidere, Cic. Att. 3, 10, 2: tomber d'une position brillante.
    * * *
    [st1]1 [-] concīdo, ĕre, cīdi, cīsum [cum + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - couper en morceaux, tailler en pièces. - [abcl]b - couper, morceler ( → style). - [abcl]c - abattre complètement, anéantir, terrasser, ruiner, détruire, annuler.[/b] [st1]2 [-] concĭdo, ĕre, cĭdi [cum + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber ensemble, s'écrouler. - [abcl]b - être abattu, être ruiné. - [abcl]c - tomber mort, succomber.[/b]    - concidunt venti, Hor. C. 1: les vents se calment.    - sanus bibit, statim concidit, Quint. 4, 2, 54: en bonne santé, il boit, aussitôt il tombe inanimé.    - concidit bellum, Tac. H. 2, 57: la guerre est finie.    - omnis ferocia concidit, Liv. 28, 26, 14: toute l'arrogance tomba.    - concidere maxime uno crimine, quod... Nep. Phoc. 2, 4: perdre son procès surtout [pour le seul grief à savoir que...] pour le seul grief suivant:...    - anno quo Carthago concidit: l'année de la destruction de Carthage.    - ex amplo statu concidere, Cic. Att. 3, 10, 2: tomber d'une position brillante.
    * * *
    I.
        Concido, concidis, pen. prod. concidi, concisum, concidere, Ex Con et Caedo compositum. Columel. Couper en petites pieces et morceaulx, Hacher menu, Chiqueter, Chapeler, Decouper, Mincer.
    \
        Concidere vsque ad sanum corpus. Cels. Couper jusques à la chair vive.
    \
        Concidere virgis. Cic. Deschirer à coups de verges.
    \
        Concidere exercitum. Caesar. Mettre au trenchant de l'espee, Destrencher.
    \
        Concidere nucleum dentibus. Plin. Casser et briser.
    II.
        Concido, concidis, concidi, pen. cor. concasum, concidere, Ex Con et Cado compositum. Cic. Tomber, Cheoir.
    \
        Grauiter ad terram concidere. Virg. Cheoir lourdement à terre.
    \
        Ad Deum concidit hostia. Tibul. Est immolee et sacrifiee à Dieu.
    \
        Arcu concidere. Claud. Estre tué d'un arc.
    \
        Animus concidit. Cic. J'ay perdu le courage.
    \
        Animo, vel animis concidere. Caesar. Defaillir de courage.
    \
        Concidere in optima causa. Cic. Perdre sa cause, Estre vaincu en bonne querelle.
    \
        Artes forenses et actiones publicae concidunt. Cic. Se perdent, Perissent, S'abolissent.
    \
        Concidunt artificia, si nihil comprehendi potest. Cic. Viennent à rien, On n'en tient compte.
    \
        Concidit et extinguitur crimen. Cic. L'accusation est abbatue et esteincte. \ Domus concidit. Senec. Est ruinee.
    \
        Fides concidit. Cic. Le credit est perdu.
    \
        Gentes concidunt. Ouid. Sont ruinees et annichilees.
    \
        Concidere opes. Cic. Sont ruinees et mises bas.
    \
        Venti concidunt. Horat. Le vent est cheut, Appaisé.

    Dictionarium latinogallicum > concido

  • 20 praepotens

    praepotens, entis très puissant, très influent.    - praepotentes, ium, m.: les grands, les riches, les puissants.    - omnium rerum praepotens, Cic.: l'arbitre suprême de toutes choses.    - Carthago terrâ marique praepotens, Cic.: Carthage, toute puissante sur terre et sur mer.
    * * *
    praepotens, entis très puissant, très influent.    - praepotentes, ium, m.: les grands, les riches, les puissants.    - omnium rerum praepotens, Cic.: l'arbitre suprême de toutes choses.    - Carthago terrâ marique praepotens, Cic.: Carthage, toute puissante sur terre et sur mer.
    * * *
        Praepotens, pen. corr. om. gen. vt Praepotens Deus. Cic. Fort puissant, Trespuissant.
    \
        Praepotens. Cic. Fort riche.

    Dictionarium latinogallicum > praepotens

См. также в других словарях:

  • Carthago — Série Logo de la série Scénario Christophe Bec Dessin …   Wikipédia en Français

  • Carthāgo [1] — Carthāgo (griech. Karchedon, C. vetus [im Gegensatz zu dem später von den Carthagern gegründeten Carthago nova in Spanien, s. Cartagena] a. Geogr.), 1) Gebiet in Zeugitana (Afrika), begrenzt im W. vom Fluß Tuca od. Rubricatus, im O. vom… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthago — (Gesch.). C. wurde nach Einigen 50 Jahre nach Troja s Zerstörung von einem gewissen Tzeros od. Karchedon; nach Andern um 150 nach Troja s Fall; nach gewöhnlicher Sage 878 v. Chr. von einer phönicischen Königstochter, Dido (Elissa), gegründet u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthāgo [2] — Carthāgo (n. Geogr.), 1) Vorgebirge in Tunis (Nordküste von Afrika); 2) Hauptstadt der Grafschaft Smith im Staate Tennessee (Vereinigte Staaten von Nordamerika), am Cumberland River, Akademie …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carthago — Carthāgo, s. Karthago. C. nova, s. Cartagena …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Carthago — CARTHAGO, ĭnis, (⇒ Tab. XVII.) des tyrischen Herkules Tochter, Cicer. de N.D. lib. III. p. 1197. von der die Stadt Karthago den Namen bekommen, welches so zu verstehen ist, daß diese von einer Colonie Tyrier erbauet worden, Herkules aber… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Carthago — Die Ruinen von Karthago Lage von Karthago und karthagischer Machtbereich um 264 v. Chr …   Deutsch Wikipedia

  • CARTHAGO — I. CARTHAGO Filia Herculis, Cicer. l. 3. de Nat. Deorum. Quartus Hercules Iovis est, qui Tyri maxime colitur, eius Carthaginem filiam ferunt. II. CARTHAGO Graecis Καρχηδὼν, urbs Africae totius celeberrima: Romanique imperii aliquando aemula, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Carthago Nova — Saltar a navegación, búsqueda Carthago Nova es el nombre latino de la ciudad de Cartagena desde su conquista romana hasta la dominación bizantina en el siglo VI d. C., cuando cambió su nombre por el de Carthago Spartaria. Teatro Romano… …   Wikipedia Español

  • Carthago Spartaria — Saltar a navegación, búsqueda Hispania bizantina …   Wikipedia Español

  • Carthago delenda est — Saltar a navegación, búsqueda La situación de Cartago en el Norte de África Carthago delenda est (Cartago debe ser destruida) es una famosa locución latina. La frase es atribuida a Catón el Viejo que según fuentes antiguas,[1 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»