Bliźnię

См. также в других словарях:

• bliźnię — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVa, D. bliźnięęcia; lm M. bliźnięęta, D. bliźnięniąt, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} jedno z dwojga dzieci urodzonych w czasie tego samego porodu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urodzić zdrowe bliźnięta. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bliźnię — n IV, D. bliźnięęcia; lm M. bliźnięęta, D. bliźnięniąt częściej w lm «jeden z osobników rozwijających się w tej samej ciąży, urodzonych podczas jednego porodu» Komuś urodziły się bliźnięta. Dzieci są bliźniętami. ∆ Bliźnięta jednojajowe… …   Słownik języka polskiego

• blizna — ż IV, CMs. bliźnie; lm D. blizn 1. «ślad pozostały po zagojeniu się uszkodzenia skóry; tkanka łączna zapełniająca ubytek powstały w ciele na skutek urazu» Blizna pooperacyjna. Blizny po ospie, od poparzenia. Mieć bliznę na twarzy, na głowie. 2.… …   Słownik języka polskiego

• bliźni — 1. rzad. «będący bliźniakiem» Bliźni brat. 2. rzad. «jednakowy; bliźniaczy» Bliźnie mogiły żołnierzy. bliźni w użyciu rzecz., podn. «każdy człowiek w stosunku do drugiego (ze stanowiska chrześcijańskiego)» Miłość bliźniego …   Słownik języka polskiego

• blizna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. bliźnie {{/stl 8}}{{stl 7}} ślad na skórze po zagojonej ranie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blizna po oparzeniu, po cesarskim cięciu. Miał twarz pokrytą bliznami po ospie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień