Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Ausonia

  • 1 Ausonia

    Ausŏnes, um, m., = Ausones [prob. of the same root as Oscus or Opicus, Buttm. and Donald.].
    I.
    The Ausonians, a very ancient, perhaps Greek, name of the primitive inhabitants of Middle and Lower Italy; of the same import prob. with Aurunci (Aurunici, Auruni = Ausuni, Ausones), Opici, and Osei: cf. Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Arist. ap. Polyb. 7, 10; Serv. ad Verg. A. 7, 727; Nieb. Rom. Gesch. 1, p. 71 sq.; Wachsmuth, Röm. Gesch. p. 65 sq.— Poet., the general name for the inhabitants of Italy, Stat. S. 4, 5, 37.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Ausŏnĭa, ae, f., = Ausonia, the country of the Ausonians, Ausonia, Lower Italy, Ov. M. 14, 7; 15, 647; and poet. for Italy, Verg. A. 10, 54; Ov. F. 4, 290 et saep.—
    B.
    Ausŏnĭus, a, um, adj.
    1.
    Ausonian:

    mare, on the southern coast of Italy, between the Iapygian Peninsula and the Sicilian Straits,

    Plin. 3, 10, 15, § 95; 14, 6, 8, § 69; cf. Mann. Ital. I. p. 13 sq. —
    2.
    In the poets, Italian, Latin, Roman:

    terra,

    Verg. A. 4, 349:

    Thybris,

    id. ib. 5, 83:

    coloni,

    id. G. 2, 385:

    urbes,

    Hor. C. 4, 4, 56:

    montes,

    Ov. F. 1, 542:

    humus,

    Italy, id. ib. 5, 658:

    Pelorum,

    id. M. 5, 350 (quod in Italiam vergens, Mel. 2, 7, 15):

    imperium,

    Roman, id. P. 2, 2, 72: os, Ausonian lips, i. e. the Roman language, Mart. 9, 87:

    aula,

    the imperial court, id. 9, 92.— Subst.: Ausŏnĭi, ōrum, m., = Ausones, the Ausonians, or, poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 834.—
    C.
    Ausŏnĭdae, ārum, m.
    a.
    The inhabitants of Ausonia, Verg. A. 10, 564.—
    b.
    Poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 121; Luc. 9, 998.—
    D.
    Ausŏnis, ĭdis, adj. f., Ausonian; and poet., Italian:

    ora,

    Ov. F. 2, 94:

    aqua,

    Sil. 9, 187:

    matres,

    Claud. B. Get. 627 al. —
    E.
    Auson, ŏnis, m., the mythical progenitor of the Ausonians, son of Ulysses and Calypso, Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Serv. ad Verg. A. 3, 171.—As adj.:

    Ausone voce,

    i. e. Roman, Latin, Avien. Arat. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > Ausonia

  • 2 Ausonia

    ae f.
    1) Авзония (страна авзонов) V, O
    2) поэт. Италия V, O

    Латинско-русский словарь > Ausonia

  • 3 Ausones

    Ausŏnes, um, m., = Ausones [prob. of the same root as Oscus or Opicus, Buttm. and Donald.].
    I.
    The Ausonians, a very ancient, perhaps Greek, name of the primitive inhabitants of Middle and Lower Italy; of the same import prob. with Aurunci (Aurunici, Auruni = Ausuni, Ausones), Opici, and Osei: cf. Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Arist. ap. Polyb. 7, 10; Serv. ad Verg. A. 7, 727; Nieb. Rom. Gesch. 1, p. 71 sq.; Wachsmuth, Röm. Gesch. p. 65 sq.— Poet., the general name for the inhabitants of Italy, Stat. S. 4, 5, 37.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Ausŏnĭa, ae, f., = Ausonia, the country of the Ausonians, Ausonia, Lower Italy, Ov. M. 14, 7; 15, 647; and poet. for Italy, Verg. A. 10, 54; Ov. F. 4, 290 et saep.—
    B.
    Ausŏnĭus, a, um, adj.
    1.
    Ausonian:

    mare, on the southern coast of Italy, between the Iapygian Peninsula and the Sicilian Straits,

    Plin. 3, 10, 15, § 95; 14, 6, 8, § 69; cf. Mann. Ital. I. p. 13 sq. —
    2.
    In the poets, Italian, Latin, Roman:

    terra,

    Verg. A. 4, 349:

    Thybris,

    id. ib. 5, 83:

    coloni,

    id. G. 2, 385:

    urbes,

    Hor. C. 4, 4, 56:

    montes,

    Ov. F. 1, 542:

    humus,

    Italy, id. ib. 5, 658:

    Pelorum,

    id. M. 5, 350 (quod in Italiam vergens, Mel. 2, 7, 15):

    imperium,

    Roman, id. P. 2, 2, 72: os, Ausonian lips, i. e. the Roman language, Mart. 9, 87:

    aula,

    the imperial court, id. 9, 92.— Subst.: Ausŏnĭi, ōrum, m., = Ausones, the Ausonians, or, poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 834.—
    C.
    Ausŏnĭdae, ārum, m.
    a.
    The inhabitants of Ausonia, Verg. A. 10, 564.—
    b.
    Poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 121; Luc. 9, 998.—
    D.
    Ausŏnis, ĭdis, adj. f., Ausonian; and poet., Italian:

    ora,

    Ov. F. 2, 94:

    aqua,

    Sil. 9, 187:

    matres,

    Claud. B. Get. 627 al. —
    E.
    Auson, ŏnis, m., the mythical progenitor of the Ausonians, son of Ulysses and Calypso, Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Serv. ad Verg. A. 3, 171.—As adj.:

    Ausone voce,

    i. e. Roman, Latin, Avien. Arat. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > Ausones

  • 4 Ausonidae

    Ausŏnes, um, m., = Ausones [prob. of the same root as Oscus or Opicus, Buttm. and Donald.].
    I.
    The Ausonians, a very ancient, perhaps Greek, name of the primitive inhabitants of Middle and Lower Italy; of the same import prob. with Aurunci (Aurunici, Auruni = Ausuni, Ausones), Opici, and Osei: cf. Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Arist. ap. Polyb. 7, 10; Serv. ad Verg. A. 7, 727; Nieb. Rom. Gesch. 1, p. 71 sq.; Wachsmuth, Röm. Gesch. p. 65 sq.— Poet., the general name for the inhabitants of Italy, Stat. S. 4, 5, 37.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Ausŏnĭa, ae, f., = Ausonia, the country of the Ausonians, Ausonia, Lower Italy, Ov. M. 14, 7; 15, 647; and poet. for Italy, Verg. A. 10, 54; Ov. F. 4, 290 et saep.—
    B.
    Ausŏnĭus, a, um, adj.
    1.
    Ausonian:

    mare, on the southern coast of Italy, between the Iapygian Peninsula and the Sicilian Straits,

    Plin. 3, 10, 15, § 95; 14, 6, 8, § 69; cf. Mann. Ital. I. p. 13 sq. —
    2.
    In the poets, Italian, Latin, Roman:

    terra,

    Verg. A. 4, 349:

    Thybris,

    id. ib. 5, 83:

    coloni,

    id. G. 2, 385:

    urbes,

    Hor. C. 4, 4, 56:

    montes,

    Ov. F. 1, 542:

    humus,

    Italy, id. ib. 5, 658:

    Pelorum,

    id. M. 5, 350 (quod in Italiam vergens, Mel. 2, 7, 15):

    imperium,

    Roman, id. P. 2, 2, 72: os, Ausonian lips, i. e. the Roman language, Mart. 9, 87:

    aula,

    the imperial court, id. 9, 92.— Subst.: Ausŏnĭi, ōrum, m., = Ausones, the Ausonians, or, poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 834.—
    C.
    Ausŏnĭdae, ārum, m.
    a.
    The inhabitants of Ausonia, Verg. A. 10, 564.—
    b.
    Poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 121; Luc. 9, 998.—
    D.
    Ausŏnis, ĭdis, adj. f., Ausonian; and poet., Italian:

    ora,

    Ov. F. 2, 94:

    aqua,

    Sil. 9, 187:

    matres,

    Claud. B. Get. 627 al. —
    E.
    Auson, ŏnis, m., the mythical progenitor of the Ausonians, son of Ulysses and Calypso, Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Serv. ad Verg. A. 3, 171.—As adj.:

    Ausone voce,

    i. e. Roman, Latin, Avien. Arat. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > Ausonidae

  • 5 Ausonii

    Ausŏnes, um, m., = Ausones [prob. of the same root as Oscus or Opicus, Buttm. and Donald.].
    I.
    The Ausonians, a very ancient, perhaps Greek, name of the primitive inhabitants of Middle and Lower Italy; of the same import prob. with Aurunci (Aurunici, Auruni = Ausuni, Ausones), Opici, and Osei: cf. Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Arist. ap. Polyb. 7, 10; Serv. ad Verg. A. 7, 727; Nieb. Rom. Gesch. 1, p. 71 sq.; Wachsmuth, Röm. Gesch. p. 65 sq.— Poet., the general name for the inhabitants of Italy, Stat. S. 4, 5, 37.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Ausŏnĭa, ae, f., = Ausonia, the country of the Ausonians, Ausonia, Lower Italy, Ov. M. 14, 7; 15, 647; and poet. for Italy, Verg. A. 10, 54; Ov. F. 4, 290 et saep.—
    B.
    Ausŏnĭus, a, um, adj.
    1.
    Ausonian:

    mare, on the southern coast of Italy, between the Iapygian Peninsula and the Sicilian Straits,

    Plin. 3, 10, 15, § 95; 14, 6, 8, § 69; cf. Mann. Ital. I. p. 13 sq. —
    2.
    In the poets, Italian, Latin, Roman:

    terra,

    Verg. A. 4, 349:

    Thybris,

    id. ib. 5, 83:

    coloni,

    id. G. 2, 385:

    urbes,

    Hor. C. 4, 4, 56:

    montes,

    Ov. F. 1, 542:

    humus,

    Italy, id. ib. 5, 658:

    Pelorum,

    id. M. 5, 350 (quod in Italiam vergens, Mel. 2, 7, 15):

    imperium,

    Roman, id. P. 2, 2, 72: os, Ausonian lips, i. e. the Roman language, Mart. 9, 87:

    aula,

    the imperial court, id. 9, 92.— Subst.: Ausŏnĭi, ōrum, m., = Ausones, the Ausonians, or, poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 834.—
    C.
    Ausŏnĭdae, ārum, m.
    a.
    The inhabitants of Ausonia, Verg. A. 10, 564.—
    b.
    Poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 121; Luc. 9, 998.—
    D.
    Ausŏnis, ĭdis, adj. f., Ausonian; and poet., Italian:

    ora,

    Ov. F. 2, 94:

    aqua,

    Sil. 9, 187:

    matres,

    Claud. B. Get. 627 al. —
    E.
    Auson, ŏnis, m., the mythical progenitor of the Ausonians, son of Ulysses and Calypso, Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Serv. ad Verg. A. 3, 171.—As adj.:

    Ausone voce,

    i. e. Roman, Latin, Avien. Arat. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > Ausonii

  • 6 Ausonis

    Ausŏnes, um, m., = Ausones [prob. of the same root as Oscus or Opicus, Buttm. and Donald.].
    I.
    The Ausonians, a very ancient, perhaps Greek, name of the primitive inhabitants of Middle and Lower Italy; of the same import prob. with Aurunci (Aurunici, Auruni = Ausuni, Ausones), Opici, and Osei: cf. Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Arist. ap. Polyb. 7, 10; Serv. ad Verg. A. 7, 727; Nieb. Rom. Gesch. 1, p. 71 sq.; Wachsmuth, Röm. Gesch. p. 65 sq.— Poet., the general name for the inhabitants of Italy, Stat. S. 4, 5, 37.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Ausŏnĭa, ae, f., = Ausonia, the country of the Ausonians, Ausonia, Lower Italy, Ov. M. 14, 7; 15, 647; and poet. for Italy, Verg. A. 10, 54; Ov. F. 4, 290 et saep.—
    B.
    Ausŏnĭus, a, um, adj.
    1.
    Ausonian:

    mare, on the southern coast of Italy, between the Iapygian Peninsula and the Sicilian Straits,

    Plin. 3, 10, 15, § 95; 14, 6, 8, § 69; cf. Mann. Ital. I. p. 13 sq. —
    2.
    In the poets, Italian, Latin, Roman:

    terra,

    Verg. A. 4, 349:

    Thybris,

    id. ib. 5, 83:

    coloni,

    id. G. 2, 385:

    urbes,

    Hor. C. 4, 4, 56:

    montes,

    Ov. F. 1, 542:

    humus,

    Italy, id. ib. 5, 658:

    Pelorum,

    id. M. 5, 350 (quod in Italiam vergens, Mel. 2, 7, 15):

    imperium,

    Roman, id. P. 2, 2, 72: os, Ausonian lips, i. e. the Roman language, Mart. 9, 87:

    aula,

    the imperial court, id. 9, 92.— Subst.: Ausŏnĭi, ōrum, m., = Ausones, the Ausonians, or, poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 834.—
    C.
    Ausŏnĭdae, ārum, m.
    a.
    The inhabitants of Ausonia, Verg. A. 10, 564.—
    b.
    Poet., the inhabitants of Italy, Verg. A. 12, 121; Luc. 9, 998.—
    D.
    Ausŏnis, ĭdis, adj. f., Ausonian; and poet., Italian:

    ora,

    Ov. F. 2, 94:

    aqua,

    Sil. 9, 187:

    matres,

    Claud. B. Get. 627 al. —
    E.
    Auson, ŏnis, m., the mythical progenitor of the Ausonians, son of Ulysses and Calypso, Paul. ex Fest. s. v. Ausoniam, p. 18 Müll.; Serv. ad Verg. A. 3, 171.—As adj.:

    Ausone voce,

    i. e. Roman, Latin, Avien. Arat. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > Ausonis

  • 7 proles

    prōlēs, is, f.    - pro + racine al- (-ol, -ul) → alo: nourrir; cf. olesco, ad-olesco, suboles, indoles. [st1]1 [-] race, lignée, enfants, famille, postérité [arch. et poét. d'après Cic. de Or. 3, 153]: Rep. 2, 40 ; Lucr. 5, 856 ; Virg. En. 1, 75 ; 6, 763 ; Ov. M. 9, 452 ; proles Ausonia, Virg. En. 4, 236: les enfants de l'Ausonie II [en parl. d'un enfant] proles Bacchi, Tib. 1, 4, 7: le fils de Bacchus [Priape] II petits [d'animaux]: Lucr. 1, 259 ; Virg. G. 3, 65 II [en parl. des plantes] fruits: Virg. 2, 3 II pl. [très rare]: Col. 10, 103 II [fig.] jeunes gens, jeunes hommes: Cic. Leg. 3, 3, 7 II pl., les testicules: Arn. 5, 23 ; 7, 24. [st1]2 [-] descendance, enfant, rejeton. [st1]3 [-] petits (des animaux); race, espèce. [st1]4 [-] rejetons (des plantes); fruits. [st1]5 [-] jeunes gens (d'un pays). [st1]6 [-] Arn. testicules.    - proles fulminis, Sen. Med. 24: l'enfant qui naquit au milieu d'un orage (= Bacchus).    - Arcadiae proles, Virg. En. 10, 429: les jeunes de l'Arcadie.
    * * *
    prōlēs, is, f.    - pro + racine al- (-ol, -ul) → alo: nourrir; cf. olesco, ad-olesco, suboles, indoles. [st1]1 [-] race, lignée, enfants, famille, postérité [arch. et poét. d'après Cic. de Or. 3, 153]: Rep. 2, 40 ; Lucr. 5, 856 ; Virg. En. 1, 75 ; 6, 763 ; Ov. M. 9, 452 ; proles Ausonia, Virg. En. 4, 236: les enfants de l'Ausonie II [en parl. d'un enfant] proles Bacchi, Tib. 1, 4, 7: le fils de Bacchus [Priape] II petits [d'animaux]: Lucr. 1, 259 ; Virg. G. 3, 65 II [en parl. des plantes] fruits: Virg. 2, 3 II pl. [très rare]: Col. 10, 103 II [fig.] jeunes gens, jeunes hommes: Cic. Leg. 3, 3, 7 II pl., les testicules: Arn. 5, 23 ; 7, 24. [st1]2 [-] descendance, enfant, rejeton. [st1]3 [-] petits (des animaux); race, espèce. [st1]4 [-] rejetons (des plantes); fruits. [st1]5 [-] jeunes gens (d'un pays). [st1]6 [-] Arn. testicules.    - proles fulminis, Sen. Med. 24: l'enfant qui naquit au milieu d'un orage (= Bacchus).    - Arcadiae proles, Virg. En. 10, 429: les jeunes de l'Arcadie.
    * * *
        Proles, prolis, foem. gene. Columel. Generation, Lignee, Race, Progenie.
    \
        Volucrum proles. Ouid. Les petits des oyseaulx.
    \
        Proles ignara parentis. Ouid. Enfant qui ne scait qui est son pere.
    \
        Posthuma proles. Virgil. Enfant né apres le trespas de son pere.
    \
        Geminam prolem dare. Virgil. Enfanter deux enfants d'une ventree.
    \
        Procudere prolem. Lucret. Procreer, Produire.
    \
        Producere prolem teneram a nido in aera. Ouid. Quand l'oiseau apprend à ses petits à voler.
    \
        Propagare prolem. Lucret. Multiplier.

    Dictionarium latinogallicum > proles

  • 8 armipotens

    armi-potēns, entis [ arma ]
    сильный оружием, мощновооружённый, воинственный (Mavors Lcr; Achilles V; Ausonia St)

    Латинско-русский словарь > armipotens

  • 9 Ausonius

    I a, um
    1) adj. к Ausonia O, PM etc.
    2) поэт. италийский, латинский, римский V, H, O etc.
    II Ausonius, ī m. (Decĭmus Magnus A.)
    Авзонии (лат. грамматик, ритор и поэт. ок. 310393 г. н. э.)

    Латинско-русский словарь > Ausonius

  • 10 consido

    cōn-sīdo, sēdī (sīdī), sessum, ere
    1) садиться (in molli herba V; in umbrā C; saxo O); восседать ( in curull sella AV); (о птицах, пчелах) опускаться, садиться (in arbore L; in turre QC); сидеть (in theatro C; in orchestra Su); заседать (judices considunt C; ad causam cognoscendam L); воен. расположиться (trans flumen, sub monte, ad ripam Rheni Cs; superioribus locis Sl); засесть (in insidiis L; in silva QC); осесть, поселиться (Latio V; in Ubiorum finibus Cs; Ausoniā terrā V; in novam urbem QC)
    2)
    а) проваливаться, расседаться ( terra consedit L); рухнуть, обрушиваться, обваливаться
    omne mihi visum considere in ignes llium V — я видел, как объятый огнём рушился Илион
    3) улечься, утихнуть ( ignis consedit O); успокоиться, ослабеть ( ardor animi consedit C)
    4) погружаться, быть погружённым ( luctū V); приходить в забвение ( nomen alicujus consedit C)
    5) укорениться, запечатлеться ( in mente C); пребывать, коснеть ( in otio C)

    Латинско-русский словарь > consido

  • 11 immobilis

    im-mōbilis, e
    1) неподвижный, недвижимый ( terra C)
    2) непоколебимый, неумолимый, тж. неизменный, невозмутимый (pietas erga aliquem Su; princeps T)
    4) безмятежный, спокойный ( Ausonia V)

    Латинско-русский словарь > immobilis

  • 12 inexcitus

    in-excītus, a, um
    1) неподвижный, безмятежный, мирный ( Ausonia V)
    2) (никем) не побуждаемый, т. е. по собственной воле ( inexciti coimus ultores St)

    Латинско-русский словарь > inexcitus

  • 13 invidia

    ae f. [ invideo ]
    1) зависть, ревность
    i. dicĭtur non solum in eo, qui invĭdet, sed etiam in eo, cui invidetur C — слово «invidia» употребляется в отношении не только к тому, который завидует, но и к тому, которому завидуют
    2) недоброжелательство, ненависть, злоба
    esse in invidiā C, Sl (invidiam habere C, invidiae esse Sl, L) — быть предметом зависти ( или ненависти)
    alicui invidiam facere (afferre, conflare) C etc. или adducere aliquem in invidiam C — навлечь на кого-л. ненависть
    i. facti Sl — то, что в этом поступке заслуживает ненависти
    3) зло, дурное качество, одиозность
    quae tandem Ausoniā Teucros considĕre terrā i. est? V — что же дурного в том, что тевкры поселятся в авсонийской земле?
    absit i. verbo погов. Lне взыщите на слове
    4) завистник, ненавистник ( infelix V)
    5) обвинение, упрёк ( lautitiarum invidiam refutare Su)

    Латинско-русский словарь > invidia

  • 14 aeger

    aeger, gra, grum (viell. verwandt mit dem lettischen īgt, verdrießlich, mürrisch sein), unwohl, I) physisch unwohl, unpäßlich, krank, leidend, angegriffen, erschöpft (Ggstz. sanus), a) v. leb. Wesen, deren Körper usw.: α) v. den Pers. selbst: Tiro, Cic.: mulier, Ter.: sus, Verg. u. Col.: aegrum simulare, sich krank stellen, Liv. u. (alqm) aegrum simulare, vorgeben, jmd. sei krank, Aur. Vict. – graviter aeger, Cic., nimis aeger, Gell.: homines aegri gravi morbo, Cic.: gravi et periculoso morbo aeger, Liv.: gravi corporis morbo aeger, Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: aeger pulmonibus, Lucil. fr.: aeger vulneribus, Nep., ex vulnere, Cic. – aeger corpore, Curt. (vgl. unten no. II): aeger pedibus, Sall. u. Gell.: aeger oculis ex verna intemperie, Liv.: longā navigatione aeger, Tac. – später m. Genet. od. Acc., aegra corporis, saucia animi, Apul. met. 4, 33: cuius morbi aeger esset, Val. Max. 5, 7. ext. 1: manum aeger, Tac. hist. 4, 81: pedes graviter aeger, Gell. 19, 10, 1. – subst., aeger, grī, m., der Kranke, Cic. (verb. aegri ac debiles, Lact.): u. aegra, ae, f., die Kranke, Ter. – β) v. Körper u. seinen Teilen: corpus, Cic.: corpora, Verg. u. Liv.: sinisterius brachium, Suet.: genua, Verg.: oculi, Gell.: lumina, Sen.: pars, partes, Cels.: stomachus, Hor.: dens, Mart.: quibus aeger est pulmo, Lungenkranke, Macr. – u. so vom als Körper gedachten Staate, pars rei publicae, krank = zerrüttet, Cic.: civitas, Liv.: res, Liv.: aegra vulnere Ausonia, Sil. – γ) v. körperl. Zuständen od. Tätigkeiten, leidend, valetudo, Cic. u. Gell. – u. beschwerlich, lästig, anhelitus, Verg.: balatus, Ov.: victoria, Aur. Vict.: cataplasmatum usus aeger atque difficilis aegrotanti videtur, Cael. Aur. acut. 3, 4, 38. – b) v. Gewächsen, seges, Verg.: arbor, vites, Pallad. – c) v.a. Ggstdn.: res (Ggstz. sana), Sen. de ira 1, 17, 2: moles aegra, zerrüttet, verfallen, Stat. Theb. 10, 868: quid in toto terrarum orbe validum, quid aegrum (faul, zerrüttet) fuerit, Tac. hist. 1, 4: movere et quatere quicquid usquam aegrum (Schadhaftes) foret, Tac. hist. 2, 86. – II) geistig unwohl, u. zwar von jeder Art leidenschaftlicher Aufregung, v. Liebe, Hoffnung, Furcht, Sorge, Trauer, krank, krankhaft, leidend, angegriffen, eingenommen, beklommen, verstimmt, tief gebeugt, kummerbeladen, verdrießlich, unzufrieden, mißvergnügt, bekümmert, geängstigt, a) v. Pers.u. deren Geist, Gemüt, mortalibus aegris, Lucr. 6, 1: aegra amans, Verg.: capellas protenus aeger ago, Verg.: Psyche aegerrima, Apul. met. 6, 13: aegra municipia, schwierige (den Gehorsam versagende), Tac. Agr. 32. – animus, Enn. fr. u. Sall.: animi, Liv.: cor, Enn. fr. u. Ov.: anima, mens, Ov.: pectora, Val. Flacc. – m. ab u. Abl., ab animo aeger fui, Plaut. Epid. 129. – m. bl. Abl., aegra animo, Enn. tr. 288 (213): animo magis quam corpore aeger, Liv. 21, 52, 3: minus aeger animo quam corpore, Plin. ep. 9, 22, 3: bes. m. Abl. causae, aeger ingentibus curis, Verg. Aen. 1, 208: amore, Liv. 30, 11, 3: morā, Tac. hist. 1, 31: visis, Sil. 170: animus aeger avaritiā, Sall. Iug. 29, 1: anima aegra cruciatibus, Ov. met. 9, 179: subitis bonis aegra, Sil. 7, 726: aegra periclis pectora, Sil. 15, 135: aegra laetis invidia, Stat. Theb. 1, 126. – m. Genet., aeger animi, Liv. 1, 58, 9; 2, 36, 4; 30, 15, 9. Curt. 4, 3 (13), 11. Tac. hist. 3, 58. Sil. 8, 108: m. Genet. causae, aeger consilii, Sall. hist. fr. 4, 73 (76). Stat. Theb. 11, 141: aegra sanitatis, Laev. bei Prisc. 6, 95: timoris aeger, Sil. 3, 72: delicti, Sil. 13, 52: morae, Lucan. 7, 240: rerum temere motarum, Flor. 3, 17, 9: foedi in se commissi, Augustin. de civ. dei 1, 19. – b) v. geistigen, gemütlichen od. den Geist, das Gemüt erregenden Zuständen, teils = peinlich, schmerzlich, schmerzvoll, kummervoll, verdrießlich, luctus, Lucr. u. Ov.: amor, mors, Verg.: senectus, Ov.: aegris oculis introspicere alqd, mit neidischen Augen, Tac.: numquam quicquam meo animo fuit aegrius, quam etc., Plaut. Amph. 910: u. neutr. Sing. subst., plus aegri ex hoc abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi, Plaut. Amph. 641: sed cui nihil accidit aegri, Lucr. 5, 173. – teils = schwach, dah. auch wankend, schwankend, fides, Sil. 2, 392: spes, Sil. 9, 543. Claud. nupt. Hon. et Mar. 14. – / Komp. Neutr. aegrius, Plaut. Amph. 910. Lucr. 4, 465: Superl. aegerrimus, Sil. 8, 166. Gell. 16, 16, 1. Apul. met. 6, 13. Not. Tir. 82, 58.

    lateinisch-deutsches > aeger

  • 15 armipotens

    armipotēns, entis (arma u. potens), waffenmächtig, kriegerisch, tapfer, Minerva, Acc. fr.: Mavors, Lucr.: Mars, Verg.: Achilles, Verg.: diva, Minerva, Verg.: ductor, genitor, Claud.: v. Örtl., Syria, ICt.: Ausonia, Stat.

    lateinisch-deutsches > armipotens

  • 16 Ausones

    Ausones, um, m. (Αὔσονες), die Ausonier, die Ureinwohner von Mittel- u. Unteritalien (im Gebirge, westl. von Benevent, Kales, in Kampanien bis an den Tiber, viell. auch in Apulien), gleichbedeutend mit Aurunci (Aurunici, Aurini = Ausuni, Ausones), Opici u. Osci, Liv. 9, 25 u.a. – Poet. für alle Einwohner Italiens, Italer, Stat. silv. 4, 5, 37. – Sing. adjekt., Ausōn, onis, ausonisch = römisch, lateinisch, Avien. Arat. 102. – Dav. abgel.: A) Ausona, ae, f., uralte Stadt der Ausonier, in der Nähe von Minturnä, Liv. 9, 25, 3. – B) Ausonia, ae, f. (Αυσονία), das Land der Ausonier, Ausonien, Unteritalien (s. Ausones), Ov.: u. poet. übh. für Italien, Verg. u. Ov. – C) Ausonidae, ûm, m., die Ausoniden, d.i. a) die Einwohner Ausoniens, Verg. – b) (poet.) die Einwohner Italiens übh., Verg. u.a. – D) Ausonis, idis, f., ausonisch, poet. übh. für italisch, römisch, ora, Ov.: vates, Fulgent. – E) Ausonius, a, um, a) ausonisch, mare, an der Südküste Italiens zwischen der japygischen Halbinsel bis zur sizilischen Meerenge, Plin. – b) (poet.) italisch, lateinisch, römisch, Thybris, Verg.: Pelorum, ein Vorgebirge Siziliens nach Italien zu, Ov.: os, römische Beredsamkeit, Mart.: dah. subst., Ausoniī, ōrum, m., die Ausonier = die Einwohner Italiens, Verg.

    lateinisch-deutsches > Ausones

  • 17 condo

    con-do, didī, ditum, ere, I) zusammentun = zusammenfügen, anlegen, gründen, erbauen, stiften, a) auf mater. Wege, ein Bauwerk, eine Stadt, Pflanzstadt usw., aram, Liv. (u. im Bilde, templa sibi et aras penetralibus initiatorum mentibus [im innersten Herzen] c., Auson.): opus, Liv.: arcem, Verg.: moenia, Verg. u. Iustin. – bes. = κτίζειν, eine Stadt od. Pflanzstadt, oppidum, Varr. LL. u. Hor.: urbem ex nomine alcis, Iustin.: urbem Romam, Cic.: u. (bei Zeitangaben) ante Romam conditam, post Romam conditam, Cic.: ab condita urbe Roma ad captam, Liv.: a condita urbe, Val. Max.: a condita urbe usque ad annum centesimum et quinquagesimum, Val. Max.: a (ab) condito aevo, seit Erschaffung der Welt, Plin. – c. locum, Hor.: colonias, Vell.: insulam... Gades, ansiedeln, Vell.: u. so Ascensanas Sibosque, Iustin. – Partiz. subst., condentes, ium, m., die Gründer, Solin. 25, 17. – b) auf nicht rein mater. Wege, α) übh. = gründen, stiften, schaffen, erschaffen, aufbringen, einrichten, auf- od. feststellen, begründen, civitates c. novas aut conservare conditas, Cic.: imperium, Flor.: regna, Iustin.: Romanam gentem, Verg. (vgl. Romani peste orbis terrarum conditi, deren Macht zum Verderben des E. gegründet ist, Sall. fr.): genus hominum, Iustin.: ex nomine ducis gentes Raetorum, Iustin. – c. collegium ad id novum, Liv.: novam sectam, Plin.: c. militarem disciplinam artemque bellandi, Flor.: aurea saecula, Verg.: mores gentis, Curt.: morem ita, ut etc., Plin.: ius iurandum, Plaut.: potestatem per arma, begründen, Sall. fr.: unpers., naturā rerum conditum est, ut etc., Ulp. dig. 19, 5, 4. – insbes., als t. t. der Religionsspr., lustrum c., s. 1. lustrum: c. portenta sua (v. den Göttern), bestätigen, in Erfüllung gehen lassen, Sil. 16, 126. – β) insbes., schriftlich abfassen, verfassen, carmen, Cic.: poëma Graecum, Cic.: satirae genus, Quint.: longas Iliadas, Prop.: historiam, Plin.: librum de alqa re, Plin. – c. carmina Chalcidico versu, in ch. V., Verg.: leges, Liv.: de moribus legibusque Lacedaemoniorum memoriam c., Gell.: memorias (v. Geschichtschreiber), Gell. – u. prägn. = darstellen, schildern, beschreiben, besingen, laudes alcis, Plin.: praecepta medendi, Plin.: bella, Verg.: immania Caesaris acta, Ov.: aliqua in hanc materiam, Quint.: haec Latino sermone, Plin.: festa numeris tuis (in den dir eigenen Rhythmen), Ov.: alqd annalibus (in den A.), Plin. – absol., Homero condente, Plin.

    II) eintun, wegtun, A) im allg. (in Prosa nachaug.), wohin od. wo einbringen, einstecken, eindrücken, einstoßen, m. Dat., m. in u. Akk. (wohin?), m. in od. sub u. Abl. od. (poet.) m. bl. Abl. (wo?), ea lana naturalibus conditur, Cels. 5, 21. – bes. α) feindlich eindrücken, einstoßen, venabulum urso, Mart.: ensem in pectus, Ov.: digitos in lumina, Ov.: alci ensem in pectore (adverso), Verg.: ensem in ore alcis, Verg.: ferrum adverso sub pectore, Verg.: telum iugulo vel pectore meo, Ov.: u. (im Bilde) stimulos alci in pectore caecos, Ov. – im Passiv condi = eindringen, nihil tam facile in corpus quam sagitta conditur eademque altissime insidit, Cels. 7, 5. no. 2. – β) (mediz. t. t.) vorgefallene Eingeweide, vorgetretene Knochen u. dgl. eintun = zurückbringen, reponieren, articulum, Cela.: prolapsa intestina, Cels.: plantarum ossa conduntur (Ggstz. prodeunt), Cels.

    B) insbes. 1) einbringen, einlegen, einstecken = in sichere Verwahrung-, in Sicherheit bringen, aufheben, aufbewahren, verwahren, sichern, bergen u. dgl. (Ggstz. promere), gew. m. Advv. od. m. in u. Akk. od (nicht bei Cic.) m. bl. Dat. (wohin?), m. in u. Abl. (bes. im Passiv u. dann auch m. Genet. loc. domi u. dgl.), m. sub u. Abl., m. bl. Abl., a) eig.: aurum intro, Plaut.: eo sortes, Cic.: vidulum intro in arcam, Plaut. fr.: minas viginti in crumenam, Plaut.: venenum in auream pyxidem, Suet.: lateres (Barren) argenti atque auri in aerarium, Varr. fr.: legem in aerarium, Suet.: libros in scriniis, in armariis, ICt.: sacra in doliolis, einpacken, Liv.: alqd in plumbeo vase, Plin.: litteras publicas in sanctiore aerario conditas habere, Cic. (vgl. opes velut sanctiore quodam aerario conditae, Quint.): alqd domi suae conditum iam putare, Cic.: u. im Bilde, consulatus iam domi conditus, das K., das man schon ganz sicher zu haben glaubte, Cic.: c. medicamentum vitro, Scrib.: libros Sibyllinos duobus forulis auratis sub Palatini Apollinis basi, Suet.; dah. im Bilde, quam ob rem Sibyllam quidem sepositam et conditam habeamus, lassen wir also die S. (= die sibyllin. Bücher) im Geheimfach unberührt liegen, Cic. – c. pecuniam, Cic.: omnem pecuniam mercandis agris, unterbringen, stecken in usw., Tac.: c. opes, Verg. u. Petr.: anulum, Plin.: pocula condita servare, Verg. – So nun bes. α) Früchte, Wein u. dgl., eintun, einbringen, einheimsen, bergen, aufheben, aufbewahren, aufspeichern u. dgl., fructus c. et reponere, Cic.: frumentum, Cic.: condita post frumenta, nach eingebrachter Ernte, Hor.: frugem, Augustin.: fruges, ICt.: messem, Tibull.: pabulum aridum in hiemem, Cato: quae agri efferant condita mandare vetustati, Cic.: proprio horreo quicquid de Libycis verritur areis, Hor.: u. (im Bilde) bonum in visceribus medullisque, aufspeichern, Cic. – c. vinum, Varr.: vindemias, Col.: mustum in dolium, Varr.: Sabinum testā levi, Hor.: mella amphoris, Hor. – sal cupis conditus, Frontin.: oleum conditum, aufgehobenes = altes (Ggstz. oleum viride, frisches), Suet. – u. Früchte einlegen, einmachen, lentiscum in acetum, Cato: ficus in orcas, Col.: corna condita in liquida faece, Ov. – Partiz. subst., conditum, ī, n. u. gew. Plur. condita, ōrum, n., die eingetragenen Vorräte, das (gefüllte) Magazin, Sing. bei Paul. dig. 32, 1, 97: Plur. bei Spart. Hadr. 11, 1. Veget. mil. 4, 8. p. 132, 20 L. Amm. 2, 5, 10. u.a. Spät. – β) eine Waffe in der Scheide usw. verwahrend einstecken, gladium, Sen. u. Quint.: ensem, Hor.: pugionem rursus, Suet.: ferrum, Phaedr. – γ) leb. Wesen wohin eintun, legen, stecken, puerum in cunas, Plaut.: alqm vivum in arcam, Liv.: alqm in furnum pro rubido pane, Plaut. – bes. gegen Gefahren in Sicherheit bringen, bergen, se per omnes portas, Verg.: se in foliis (v. Vögeln), Verg.: se deserto in litore, Verg.: se in cunabula (v. jungen Bienen), Verg.: se portu alto (v. Schiffern), Verg. – examina corticibus cavis (v. Bienen), Verg.: Teucri optato conduntur alveo, bergen sich in usw., Verg. – u. verwahrend, gefangen haltend wohin einstecken, stecken, wo verwahren, alqm in pistrinum, Plaut.: alqm in carcerem, Cic. u. Liv.: alqm in vincula, in custodiam, Liv. (vgl. Fabri Liv. 23, 38, 7): eodem (ebendahin = in dasselbe Gefängnis) condi, Cic.: u. im Bilde, ni teneant rigidae condita bella serae, Ov. – δ) die Gebeine, Asche eines Toten, einen Leichnam beisetzen, bestatten, cineres in urnas, Suet.: reliquias ossaque alcis terrā, Verg.: corpora defunctorum in lapide sarcophago, Plin.: alqm in sepulcro, Cic.: alqm sepulcro, Verg.: alqm tumulo, Ov.: alqm humo (al. humi), Verg.: condi terrā (v. Pers.), Plin.: condi Ausoniā humo, Ov., in Tomitana humo, Ov. – u. bl. c. patrem, Phaedr.: mortuos cerā circumlitos, Cic.: corpora condere quam cremare e more Aegyptio, Tac.: rite manes, Plin. ep.: u. im Bilde, Alexandrum intemperantia bibendi condidit, brachte unter die Erde, Sen. ep. 83, 23. – Partiz. subst., conditi, ōrum, m., die Begrabenen, die Toten, prodire ab aggeribus (Gräbern) conditos, Arnob. 1, 46. – ε) c. fulgura publica, die vom Blitz getroffenen Gegenstände begraben (v. Haruspex), Iuven. 6, 587: Aruns dispersos fulminis ignes colligit et terrae (in die E.) maesto cum murmure condit, Lucan. 1, 606 sq. – b) übtr.: ut in seminibus vis inest earum rerum, quae ex iis progignuntur, sic in causis conditae sunt res futurae, liegen eingeschlossen, Cic. de div. 1, 128. – So nun bes. α) etw. in die Seele, in die Gedanken eintun, um es zu beherzigen, sich wohl zu merken, bewahren, teneo omnia; in pectore condita sunt, Plaut.: condita mente signa teneto, halte fest bewahrt in der Seele, Verg.: ista condenda in animum sunt, zu beherzigen, Sen.: vocem alcis memori aure, Ov.: mandata corde memori, Catull. – β) etw. v. seiner Tätigkeit ruhen machen od. lassen, vocem a contentione, Quint.: fera murmura, Prop.

    2) wegtun, zurücktun = dem Blicke entziehen, verbergen, verstecken, m. in od. sub u. Akk., od. m. bl. Dat. (wohin?), m. in od. sub u. Abl. u. m. bl. Abl., a) zurückziehend, zurücktreten lassend, entfernend, aliquot Numidarum turmas medio in saltu, Liv.: in silvis armatum militem, Curt.: aliquid vel lucri causā vel metus sub terra, Paul. dig.: caput inter nubila = hineinragen lassen, Verg.: se sub lectum, sich verkriechen (v. Pers.), Suet.: u. se in tenebras (v. Pers.), Sen.: se lacu alto (v. einem Flusse), Verg.: inanium ostrearum testis se c., Plin. – his mensibus pisces iacent speluncis conditi, Plin.: luna condita tenebris, Tac.: venae magis conditae (zurückliegende), venae intus conditae, Cels.: conditi oculi, tiefliegende (Ggstz. oculi prominentes), Plin.: ebenso oculi introrsus conditi, Sen. rhet. – bes. v. der untergehenden Sonne, sol et exoriens et cum se condet in undas, Verg.: cubiculum, in quo sol nascitur conditurque, Plin. ep. – u. dah. poet., sol refert conditque diem, Verg. – u. dav. übtr. v. Menschen, c. diem u. dgl., eine Zeit zurücklegen, verbringen (s. Schwarz Plin. pan. 80, 6. Döring Plin. ep. 9, 36, 4), saecula vivendo, Lucr.: diem cito, Plin. ep.: diem collibus in suis, Hor.: longos soles cantando, Verg.: noctem devexo cursu, Sil. – b) bedeckend, verdecken, zudecken, verbergen, α) v. bedeckenden Ggstde., bedecken, umhüllen, cutis condit glandem, Cels.: lunam condunt nubes, Hor.: condit natantia lumina somnus, Verg. – β) v. dem, der etw. mit einer Decke verdeckt: scuta latentia (d.i. ita ut lateant), Verg. – labentes oculos od. alcis lumina, zudrücken (im Tode), Ov. u. Prop.: u. so in aeternum conditi oculi, Apul. – membra inter frutices, Lucr.: caelum umbrā (v. Jupiter), Verg.: sub costis condi (v. der Milz), Cels.: volui eodem sub cortice condi, Ov.: arboris in frondes condita Myrrha novae, poet. = verwandelt, Prop.: sol conditus in nubem, Verg. – condere se ferro et aere, Prop. – u. übtr., iram, Tac.: iurgia sub tacita laetitia, Prop.: praecordia condita aperire, das verschlossene (verschwiegene) Herz (v. Bacchus), Hor. – c) ( wie ἀποκρύπτειν γην u. abscondere locum) hinter sich lassend, einen Ort aus dem Gesichte verlieren, einen Ort hinter sich lassen (v. Seefahrern), urbes, litora, Val. Flacc.: locum citā penitus carinā, Val. Flacc.; vgl. Burm. Val. Flacc. 2, 443.

    lateinisch-deutsches > condo

  • 18 fremo

    fremo, fremuī, fremitum, ere (griech. βρέμω, ich brause, ahd. brëmam, nhd. brumme, ahd. brëmo = nhd. Bremse), ein dumpfes Getöse machen, brummen, summen, dumpf brüllen, -brausen, -rauschen, schnauben, schwirren, I) intr.: a) v. Tieren u. lebl. Subjj.: fremit equus, leo, lupus, Verg.: leo in viros potius quam in feminas fremit, brüllt an, Plin. (vgl. leonum est fremere vel rugire, Sall. fr.): fremit equus, Verg.: fremunt venti, Ov.: fremunt ripae, rauschen, Verg.: v. Abstr., in Ausonia arena terror fremit (brummt, poet. v. Löwen, der die Leute in Schrecken setzt), Mart. – b) v. Menschen = murmeln, sich murmelnd äußern, simul ore fremebant, murmelten beifällig, erhoben ein Beifallsgemurmel, Verg.: laetitiā fremunt, erhoben ein freudiges Gemurmel, Verg.: omnes magno circum ore fremebant, wehklagten laut, Verg.: dira fremens, grimmig die Stimme erhebend, Verg.: acerba fremens, knirschend vor Schmerz, Verg.: adversus iniuriam decreti fremere, seinen Unwillen äußern, Liv.: Volscos Aequosque fremere ob communitam Verruginem, daß V. u. Äqu. unwillig seien wegen usw., Liv.: u. so patres non pro communicatis sed pro amissis honoribus fremere, Liv.: v. der Fama, illa fremens habitat sub nubibus imis, Val. Flacc.: rumor de tibicine fremit in theatro, das Gerücht murmelt, es geht ein dumpfes Gerede über usw., Phaedr. – II) tr.: 1) hermurmeln, murmelnd ertönen-, hören-, vernehmen lassen, im geheimen vor sich od. unter sich äußern, hymenaeum fremunt aequales, Pacuv. fr.: uno omnes eadem ore fremebant, Verg. – m. Acc. u. Infin., falsas esse et a scriba vitiatas (litteras) fremebant, Liv.: adesse legiones gaudio alacres fremunt, Liv. – 2) über etw. murren, unwirsch sein, in Unwillen ausbrechen, seinen Unwillen äußern, etw. unwillig vernehmen lassen, heftig (laut) äußern od. erklären, hoc frementes Galli, Hor.: haec fremunt plebes, Liv.: quae ipsi inter se fremere occulti soliti erant, Liv. – m. Acc. u. Infin., iam vero Arrius consulatum sibi ereptum fremit, Cic.: quem fremunt omnes praevaricatum (esse), den der allgemeine Unwille der unredlichen Prozeßführung bezichtigt, Cic.: iam militibus castra urbemque se oppugnaturos frementibus, Liv.: M. Bruti epistulae frementes fibulas tribunicias ex auro geri, Plin. 33, 39. – 3) murrend sich gegen etwas auflehnen, imperia, Cass. b. Serv. Verg. Aen. 1, 56 (60). – 4) lärmend od. tobend-, laut verlangen, auf etw. bestehen, arma, Verg. Aen. 7, 460 u. 11, 453: bellum, Acc. tr. 488. – m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 8, 13, 1: m. folg. ne u. Konj., Tac. ann. 3, 45.

    lateinisch-deutsches > fremo

  • 19 immobilis

    im-mōbilis, e (in u. mobilis), unbeweglich, I) eig.: terra, Cic.: cervix, steifer Hals, Fronto: phalanx, cunei (als milit. t. t.), Liv. u. Curt.: immobilior scopulis, Ov.: res immobiles, unbewegliche Dinge, Immobiliarvermögen, ICt. – II) übtr.: A) im allg.: donec princeps immobilem se precibus et invidiae iuxta ostendit, sich gleich unbeweglich zeigte gegen usw., Tac.: stupor mentis, empfindungslos, Lact.: animus, untätiger, Plin.: Ausonia, das bisher unkriegerisch gewesen war, still gesessen hatte, Verg. – immobilis adversum lasciviam vulgi, Tac. hist. 4, 2. – B) insbes. = unveränderlich, unerschütterlich, pietas, Suet. Vit. 3, 1. – / Abl. Sing. immobile, Ven. Fort. vita S. Mart. 3, 259.

    lateinisch-deutsches > immobilis

  • 20 proles

    prōlēs, is, f. ( statt pro-olēs; vgl. sub-olēs, ind-olēs, ad-olēsco), was hervorwächst od. -gewachsen ist, fast nur poet.: I) Sprößling, Kind, Nachkomme, a) v. Göttern u. Menschen: pr. illa futurorum hominum, Cic.: postuma, Kind, Verg.: gemella, Zwillinge, Ov.: Apollinea, Askulap, Ov.: Latoia, Apollo u. Diana, Ov.: altera Saturni, Juno, Verg.: Bacchi, Priapus, Tibull.: ferrea, Geschlecht, Menschengeschlecht, Poët. b. Cic.: Tuscorum, Abkömmlinge, Plin.: Ausonia, Nachkommenschaft, Liv.: prolem propagando procudere, Kinder zeugen, Lucr.: geminam partu dare prolem, Verg. – b) von Tieren, Verg. u. Colum. – c) v. Gewächsen, Verg.: Plur., Colum. poët. – II) übtr.: A) die junge Mannschaft, equitum peditumque, Cic. de legg. 3, 7: Arcadiae, Verg. Aen. 10, 429. – B) die Hode, im Plur. b. Arnob. 5, 23 u. 7, 24. – / Genet. Plur. prolum nach Mart. Cap. 3. § 301.

    lateinisch-deutsches > proles

См. также в других словарях:

  • Ausonia — bezeichnet: Ausonia (Latium), eine Ortschaft in Italien Ausonia (Landschaft), eine historische Landschaft in Unteritalien (63) Ausonia, einen Asteroiden Ausonia (1909), ein Schiff der britischen Cunard Line Ausonia (1914), ein unvollendetes… …   Deutsch Wikipedia

  • Ausonia — was the name Greek explorers gave to the region of the Ausones in southern Italy, and became an archaic/poetic name for the whole peninsula. It can also refer to :* Ausonia (FR) a small town in central Italy. * 63 Ausonia an asteroid. * RMS… …   Wikipedia

  • Ausonia — Saltar a navegación, búsqueda Ausonia …   Wikipedia Español

  • Ausonia — Pour les articles homonymes, voir Ausonia (ensemble). Ausonia Administration Pays …   Wikipédia en Français

  • Ausonia (FR) — Infobox CityIT img coa =Ausonia Stemma.gif official name = Comune di Ausonia region = Lazio province = Frosinone (FR) elevation m = 178 area total km2 = 20 population as of = 2001 population total = 2564 population density km2 = 128 timezone =… …   Wikipedia

  • Ausonia — Original name in latin Ausonia Name in other language Ausonia State code IT Continent/City Europe/Rome longitude 41.36022 latitude 13.75101 altitude 179 Population 2563 Date 2012 02 15 …   Cities with a population over 1000 database

  • ausonia — (entrée créée par le supplément) (ô zo ni a) s. f. La 63e planète télescopique, découverte par M. de Gasparis. ÉTYMOLOGIE    Lat. Ausonia, ancien nom de l Italie …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Ausonia — Sp Auzònija Ap Ausonia L P Italija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Ausonia (Latium) — Ausonia …   Deutsch Wikipedia

  • Ausonia (Landschaft) — Ausonia (griechisch: Αὐσονία) ist die griechische Bezeichnung für die Landschaft, die das antike Volk der Ausones bewohnte. Aus Sicht der griechischen Kolonien in Unteritalien waren sie Ureinwohner Italiens, nach heutigem Forschungsstand jedoch… …   Deutsch Wikipedia

  • Ausonia Loft — (Палермо,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Ausonia 31, 90144 Палермо, Италия …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»