Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Antĭŏchenses

  • 1 Antiochenses

    1.
    Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochia], of or belonging to Antiochia:

    plebs,

    Amm. 14, 7.—Hence, in plur.: Antĭŏchenses, ium, m., the inhabitants of Antiochia, Caes. B. C. 3, 102; Tac. H. 2, 80; 2, 82 al.
    2.
    Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochus], of or belonging to King Antiochus:

    pecunia,

    received from him, Val. Max. 3, 7, 1 (cf. 2. Antiochenus).

    Lewis & Short latin dictionary > Antiochenses

  • 2 Antiochia

    Antiochīa ( auch -ēa, s. Ursini Cic. ep. 2, 10), ae, f. (Ἀντιόχεια), Name mehrerer Städte, von denen am bekanntesten sind (u. außer bei Plin. u. Mela auch bei andern vorkommen): I) Antiochia Epidaphnes (ἡ επὶ Δάφνης, Plin. 5, 79), Hauptstadt Syriens am Orontes, Sitz der Seleuciden u. später der röm. Statthalter Syriens, wo Künste und Wissenschaften blühten, j. Antakia, Cic. Arch. 4. Caes. b.c. 3, 102. Tac. hist. 2, 79. Amm. 14, 7, 10. Vulg. 1. Mach. 3, 37 u.ö. – Dah. die ganze Landschaft von Syrien, die an Cilicien grenzt, Solin. 45, 2. Mart. Cap. 6. § 678. – II) Stadt in Karien am Mäander, über den hier eine schöne Brücke führte, Liv. 38, 13, 8. – III) Stadt in Margiana, am Margus, j. Merv, Mawri od. Schah Djehan, Amm. 23, 6, 54. – Dav.: a) Antiochēnsis, e, zu Antiochien (no. I) gehörig, antiochensisch, ordo, plebs, Amm.: Plur. subst., Antiochēnsēs, ium, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochenser, Caes. u. Tac. – b) Antiochēnus, a, um, zu Ant. gehörig, antiochenisch, ager A., Ven. Fort. 8, 7, 281: senex quidam A., Vulg. 2. Mach. 6, 1: advena A., Vulg. act. apost. 6, 5: Plur. subst., Antiochēnī, ōrum, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochener, Vulg. 2. Mach. 4, 9. – c) Antiochīnus, a, um, zu Ant. (no. I) gehörig, antiochinisch, bellum, Cic. Phil. 11, 17.

    lateinisch-deutsches > Antiochia

  • 3 Antĭŏchensis

    Antĭŏchensis, e [st2]1 [-] d'Antioche. [st2]2 [-] relatif au roi Antiochus.    - Antĭŏchenses, ium, m.: les habitants d'Antioche.

    Dictionarium latinogallicum > Antĭŏchensis

  • 4 Antiochia

    Antiochīa ( auch -ēa, s. Ursini Cic. ep. 2, 10), ae, f. (Ἀντιόχεια), Name mehrerer Städte, von denen am bekanntesten sind (u. außer bei Plin. u. Mela auch bei andern vorkommen): I) Antiochia Epidaphnes (ἡ επὶ Δάφνης, Plin. 5, 79), Hauptstadt Syriens am Orontes, Sitz der Seleuciden u. später der röm. Statthalter Syriens, wo Künste und Wissenschaften blühten, j. Antakia, Cic. Arch. 4. Caes. b.c. 3, 102. Tac. hist. 2, 79. Amm. 14, 7, 10. Vulg. 1. Mach. 3, 37 u.ö. – Dah. die ganze Landschaft von Syrien, die an Cilicien grenzt, Solin. 45, 2. Mart. Cap. 6. § 678. – II) Stadt in Karien am Mäander, über den hier eine schöne Brücke führte, Liv. 38, 13, 8. – III) Stadt in Margiana, am Margus, j. Merv, Mawri od. Schah Djehan, Amm. 23, 6, 54. – Dav.: a) Antiochēnsis, e, zu Antiochien (no. I) gehörig, antiochensisch, ordo, plebs, Amm.: Plur. subst., Antiochēnsēs, ium, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochenser, Caes. u. Tac. – b) Antiochēnus, a, um, zu Ant. gehörig, antiochenisch, ager A., Ven. Fort. 8, 7, 281: senex quidam A., Vulg. 2. Mach. 6, 1: advena A., Vulg. act. apost. 6, 5: Plur. subst., Antiochēnī, ōrum, m., die Einw. von Ant. (no. I), die Antiochener, Vulg. 2. Mach. 4, 9. – c) Antiochīnus, a, um, zu Ant. (no. I) gehörig, antiochinisch, bellum, Cic. Phil. 11, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Antiochia

  • 5 antiochia

    главный город Сирии (1. 131 C. Th. 12, 1), также Antiochena civitas (1. 62. 169. eod.);

    Antiochenses, антиохияне (1. 37. D. 42, 5. 1. 8. § 10. D. 50, 15).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > antiochia

  • 6 Antiochensis

    1.
    Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochia], of or belonging to Antiochia:

    plebs,

    Amm. 14, 7.—Hence, in plur.: Antĭŏchenses, ium, m., the inhabitants of Antiochia, Caes. B. C. 3, 102; Tac. H. 2, 80; 2, 82 al.
    2.
    Antĭŏchensis, e, adj. [Antiochus], of or belonging to King Antiochus:

    pecunia,

    received from him, Val. Max. 3, 7, 1 (cf. 2. Antiochenus).

    Lewis & Short latin dictionary > Antiochensis

См. также в других словарях:

  • ANNULI — originis incertae; fabulae illorum vetustatem a rupe Caucatea repetunt et Promethei vincula eo detorquent. Troianis certe temporibus usum Annuli fuisse ignoratum, Plinius affirmat, hâc ratione ductus, quod Homerus eorum nullam fecerit mentionem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARCHISZNAGOGUS — per convitium dictus Alexander Severus, apud Ael. Lampridium, in Vita eius, c. 28. Volebat videri originem de Romanorum gente trahere, quia eum pudebat Syrum dici: maxime quod quodam tempore festô, ut solent, Antiochenses, Aegyptii, Alexandrini,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONSECRATIO Magica — multo olim in usu apud Romanos: apud quos mos fuit Imperatoribus, ut sacrificiis certis locis factis aut carminibus dictis vel statuis positis, Barbarorum in solum Romanum ingressum et transitum, areri posse putarent. Cuiusinodi consecratione,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DAPHNE — I. DAPHNE Penei sive Ladonis fluv. filia, quae cum Apollinis vim effugere non posset, implorato paterni numinis auxilio inlaurum commutata est. Ovid. l. 1. Met. v. 504. et 521. Laurum Daphne sig.ac fingitur Penei fluv. filia, eo quod ripae eius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IMAGINES — I. IMAGINES in Gentilium religione multi usûs, qui tamen non apud omnes eorum semper viguit. Nam fuêre, qui urcumque Numina colentes varia, aut Solem saltem sub variis nominibus, neque atas, neque statuas Imag insque ullas eorum hab uêre, nec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LAJUS — I. LAJUS Philosophus et τελεςτὴς, Antiochenses a peste liberavit, erectâ Charontis statuâ τετελεσμένη. Tzetzes. Λοιμοῦ τὴν Α᾿ντιόχειαν μεγάλου καταχόντος Εέσας εν πέτρᾳ πρόσωπον Χάρωνος, θέις τε πόλει, Τὴν νόσον ἐζωςτράκισε μακράν Α᾿ντιοχὲων.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PLENIBERBES — Graecis πληρογένειοι et ὁλογένειοι (ut maliberbes in Gloss. veter. κακογένειοι) dicti sunt, qui plenam alerent barbam. Plenâ autem barbâ esse dicitur, qui ad plenum barbatus est, qualem Graeci ἁδροπώγωνα vocant, ut prima illis barba dicitur ὁ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PROPALA — apud Iustin. l. 35. c. 1. Antiochenses subor. nant porpalam quendam, sortis extremoe iuvenem etc. in Oberti Gifanii Observationibus in L. L. est. qui propalam, velut, ante palum, et de palo pendentes merces habet et vendit. Addit, eam vocem… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»