Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Antĭātes

  • 1 Antiates

    Antĭum, ii, n., = Antion.
    I.
    An ancient town in Latium distinguished for the temple of Fortune (Hor. C. 1, 35, 1), not far from the sea-coast, now Porto d'Anzio, the birthplace of Nero, Plin. 3, 5, 9, § 27; Inscr. Orell. 1738; cf. Mann. Ital. 1, 618; Müll. Roms Campagn. 2, 271 sq.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Antĭānus, a, um, adj., Antian: Hercules Antianus, honored at Antium, Cic. Fragm. ap. Non. p. 284, 1.—
    B.
    Antĭas, ātis, adj., of or belonging to Antium, Antian, Liv. 8, 14; so id. 6, 9; 8, 12 al.—So, Valerius Antias, a historian before Livy, Gell. 1, 7, 10; cf. Bähr, Lit. Gesch. 260; Teuffel, Rom. Lit. § 142, 3.—Hence, Antĭātes, um, m., the inhabitants of Antium:

    naves Antiatum,

    Liv. 8, 14 fin.
    C.
    Antĭātīnus, a, um, adj., Antian:

    fortunae,

    Suet. Calig. 57.—
    D.
    Antĭensis, e, adj., the same:

    templum,

    Val. Max. 1, 8, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Antiates

  • 2 Antium

    Antĭum, ii, n., = Antion.
    I.
    An ancient town in Latium distinguished for the temple of Fortune (Hor. C. 1, 35, 1), not far from the sea-coast, now Porto d'Anzio, the birthplace of Nero, Plin. 3, 5, 9, § 27; Inscr. Orell. 1738; cf. Mann. Ital. 1, 618; Müll. Roms Campagn. 2, 271 sq.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Antĭānus, a, um, adj., Antian: Hercules Antianus, honored at Antium, Cic. Fragm. ap. Non. p. 284, 1.—
    B.
    Antĭas, ātis, adj., of or belonging to Antium, Antian, Liv. 8, 14; so id. 6, 9; 8, 12 al.—So, Valerius Antias, a historian before Livy, Gell. 1, 7, 10; cf. Bähr, Lit. Gesch. 260; Teuffel, Rom. Lit. § 142, 3.—Hence, Antĭātes, um, m., the inhabitants of Antium:

    naves Antiatum,

    Liv. 8, 14 fin.
    C.
    Antĭātīnus, a, um, adj., Antian:

    fortunae,

    Suet. Calig. 57.—
    D.
    Antĭensis, e, adj., the same:

    templum,

    Val. Max. 1, 8, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Antium

  • 3 invenio

    in-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. a. ( fut. invenibit for inveniet, Pompon. ap. Non. p. 479, 28), lit., to come or light upon a thing; to find, meet with (cf.: reperio, offendo).
    I.
    Lit.:

    neque domi, neque in urbe invenio quemquam, qui illum viderit,

    Plaut. Am. 4, 1, 2; id. Aul. 4, 2, 13; cf. id. Stich. 1, 2, 53:

    in agro populabundum hostem,

    Liv. 3, 4, 7:

    Scipio mortuus in cubiculo inventus est,

    id. Epit. 59 fin.:

    naves reliquas paratas ad navigandum invenit,

    Caes. B. G. 5, 5:

    tolerabiles oratores,

    Cic. de Or. 1, 2: scis, Pamphilam meam inventam civem? is found to be a citizen ' s daughter, Ter. Eun. 5, 9, 6. — Sup.:

    pleraque inventu rara ac difficilia,

    Plin. 28, 1, 1, § 1; so Gell. 17, 12, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    To find out, to invent, effect:

    quandam fallaciam,

    Ter. Heaut. 3, 3, 35:

    perniciem aliis, ac postremo sibi,

    Tac. A. 1, 74.—Of an orator's faculty of invention:

    tanta in eo inveniendi copia et eloquendi facultas,

    Quint. 10, 1, 69: multa divinitus a majoribus nostris inventa atque instituta sunt, Auct. Or. pro Dom. 1.—
    B.
    To find out, discover, ascertain, learn:

    inveniebat ex captivis, Sabim flumen ab suis castris non amplius milia passuum decem abesse,

    Caes. B. G. 2, 16:

    conjurationem,

    Cic. Cat. 3, 7:

    apud auctores invenio eodem anno descisse Antiates,

    Liv. 3, 23; 9, 45—
    C.
    To find out, invent, devise, contrive how to do a thing:

    ille quomodo crimen commenticium confirmaret, non inveniebat,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    Venus inveniet puero succumbere furtim,

    i. e. will find out a way, Tib. 1 (8), 9, 35.—
    D.
    To acquire, get, earn:

    ut facillume Sine invidia laudem invenias,

    Ter. And. 1, 1, 39:

    qui primus hoc cognomen invenit,

    Cic. Fin. 1, 7, 23:

    ex quo illi gloria opesque inventae,

    Sall. J. 70, 2:

    laudem,

    Just. 3, 7, 10; cf.:

    gratiam apud aliquem,

    Vulg. Luc. 1, 30.—
    E.
    With se.
    1.
    To show itself, appear:

    postquam se dolor invenit,

    Ov. H. 15, 113.—
    2.
    To be at home in any thing:

    minus se inveniunt,

    i. e. are perplexed, Sen. Ben. 5, 12, 6:

    nec medici se inveniunt,

    Petr. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > invenio

  • 4 serus

    sērus, a, um, adj. [cf. series; Sanscr. sărat, thread; that which is long drawn out], late (freq. and class.; cf.: tardus, lentus): nescis quid vesper serus vehat (the title of a work by Varro), Varr. ap. Gell. 1, 22, 4; 13, 11, 1:

    sero a vespere,

    Ov. M. 4, 415:

    serā nocte,

    Liv. 1, 57, 9; Col. 1 praef.; Prop. 1, 3, 10; Val. Fl. 7, 400:

    crepuscula,

    Ov. M. 1, 219:

    lux,

    id. ib. 15, 651:

    dies,

    Tac. H. 3, 82 (cf. infra, B.):

    hiems,

    Liv. 32, 28, 6:

    anni,

    i. e. ripe years, age, Ov. M. 6, 29; 9, 434; id. F. 5, 63; cf.

    aetas,

    id. A. A. 1, 65; Plaut. Aul. 4, 1, 4:

    gratulatio,

    Cic. Fam. 2, 7, 1:

    portenta deūm Tarda et sera nimis, id. poët. Div. 2, 30, 64: nepotes,

    Ov. M. 6, 138:

    posteritas,

    id. P. 1, 4, 24: sera eruditio, quam Graeci opsimathian appellant, Gell. 11, 7, 3; cf. poet., of persons, with gen.: o seri studiorum! ye late-learned, opsimatheis (i. e. backward, ignorant), Hor. S. 1, 10, 21 (v. infra, b. a): ulmus, late - or slowly-growing (acc. to others, old), Verg. G. 4, 144; so,

    ficus,

    late in bearing, Col. 5, 10, 10; cf. serotinus, and v. the foll. under sup.—Comp. (rare; not in Cic. or Cæs.; cf. adv. infra fin.):

    serior mors (opp. maturior),

    Cels. 2, 6 med.:

    senectus,

    Mart. 5, 6, 3:

    spe omnium serius bellum,

    Liv. 2, 3, 1:

    serior putatio,

    Col. 4, 23, 1; 2, 10, 15.— Poet., for posterior:

    serior aetas,

    Ov. Tr. 5, 9, 7; Tib. 1, 4, 33:

    hora,

    Ov. H. 19, 14.— Sup.:

    successores quam serissimi,

    Vell. 2, 131, 2:

    serissima omnium (pirorum) Amerina, etc.,

    ripening the latest, Plin. 15, 15, 16, § 55; cf. supra.—
    b.
    Poet.
    (α).
    For the adv. sero, of one who does any thing late:

    serus in caelum redeas,

    Hor. C. 1, 2, 45:

    serus Graecis admovit acumina chartis,

    id. Ep. 2, 1, 161:

    jusserit ad se Maecenas serum sub lumina prima venire Convivam,

    late in the day, id. S. 2, 7, 33:

    nec nisi serus abi,

    Ov. A. A. 2, 224:

    poena tamen tacitis sera venit pedibus,

    Tib. 1, 10, 3:

    (me) Arguit incepto serum accessisse labori,

    Ov. M. 13, 297.—So with things as subjects:

    sera rubens accendit lumina Vesper,

    Verg. G. 1, 251:

    imposita est sero tandem manus ultima bello,

    Ov. M. 13, 403:

    seros pedes assumere,

    id. ib. 15, 384:

    Cantaber serā domitus catenā,

    Hor. C. 3, 8, 22:

    serum ut veniamus ad amnem Phasidos,

    Val. Fl. 4, 708.—With gen.:

    o seri studiorum!

    Hor. S. 1, 10, 21 (v. supra); so,

    belli serus,

    Sil. 3, 255.—With inf.:

    cur serus versare boves et plaustra Bootes?

    Prop. 3, 5 (4, 4), 35.—
    (β).
    For adverb. use of sera and serum, v. adv. infra.—
    B.
    Substt.
    1.
    sēra, ae, f. (sc. hora), a late hour, the evening hour, hespera, sera, vespra, crepusculum, Gloss. Vet.—
    2.
    sērum, i, n., late time, late hour (of the day or night; first in Liv.;

    esp. in the historians): serum erat diei,

    Liv. 7, 8, 4:

    quia serum diei fuerit,

    id. 26, 3, 1:

    jamque sero diei subducit ex acie legionem,

    Tac. A. 2, 21 fin.:

    extrahebatur in quam maxime serum diei certamen,

    Liv. 10, 28, 2 Drak. N. cr.:

    in serum noctis convivium productum,

    id. 33, 48; cf.: ad serum [p. 1682] usque diem, Tac. H. 3, 82.— Absol., in Sueton., of a late hour of the day:

    in serum dimicatione protractā,

    Suet. Aug. 17; id. Ner. 22:

    in serum usque patente cubiculo,

    id. Oth. 11.—
    II.
    Pregn., too late (class.):

    ut magis exoptatae Kalendae Januariae quam serae esse videantur,

    Cic. Phil. 5, 1:

    neque rectae voluntati serum est tempus ullum, etc.,

    Quint. 12, 1, 31:

    tempus cavendi,

    Sen. Thyest. 487: bellum, Sall. Fragm. ap. Philarg. Verg. G. 4, 144:

    Antiates serum auxilium post proelium venerant,

    Liv. 3, 5 fin.; 31, 24:

    auxilia,

    Val. Fl. 3, 562:

    improbum consilium serum, ut debuit, fuit: et jam profectus Virginius erat, etc.,

    Liv. 3, 46 fin.:

    redit Alcidae jam sera cupido,

    Val. Fl. 4, 247:

    seras conditiones pacis tentare,

    Suet. Aug. 17:

    cum tandem ex somno surrexissent, in quod serum erat, aliquot horas remis in naves collocandis absumpserunt,

    which was too late, Liv. 33, 48, 8:

    hoc serum est,

    Mart. 8, 44, 1; and with a subj.-clause:

    dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,

    Quint. 12, 6, 3; so,

    serum est, advocare iis rebus affectum, etc.,

    id. 4, 2, 115.—
    b.
    Poet. for the adverb (cf. supra, I. b. a):

    tum decuit metuisse tuis: nunc sera querelis Haud justis assurgis,

    too late, Verg. A. 10, 94:

    ad possessa venis praeceptaque gaudia serus,

    Ov. H. 17, 107:

    Herculeas jam serus opes spretique vocabis Arma viri,

    Val. Fl. 3, 713:

    serā ope vincere fata Nititur,

    Ov. M. 2, 617:

    auxilia ciere,

    Val. Fl. 3, 562.—Hence, adv., in three forms.
    1.
    sēră, late ( poet. and very rare):

    sera comans Narcissus,

    late in flowering, Verg. G. 4, 122.—
    2.
    sērum, late at night ( poet. and very rare):

    quae nocte sedens serum canit,

    Verg. A. 12, 864.—
    3.
    sērō̆.
    A.
    (Acc. to I.) Late.
    a.
    Late, at a late hour of the day or night (rare but class.):

    eo die Lentulus venit sero,

    Cic. Att. 7, 21, 1 (cf. infra, B.):

    domum sero redire,

    id. Fam. 7, 22.—
    b.
    Late, at a late period of time, in gen. (freq. and class.):

    res rustica sic est: si unam rem sero feceris omnia opera sero facies,

    Cato, R. R. 5, 7; Cic. Brut. 10, 39; Quint. 6, 3, 103:

    doctores artis sero repertos,

    id. 2, 17, 7; 2, 5, 3.— Comp.:

    modo surgis Eoo Temperius caelo, modo serius incidis undis,

    Ov. M. 4, 198; Liv. 31, 11, 10:

    serius, quam ratio postulat,

    Quint. 2, 1, 1:

    scripsi ad Pompeium serius quam oportuit,

    Cic. Fam. 14, 10; 15, 1, 4; id. Sest. 31, 67; Liv. 37, 45, 18; 42, 28, 1:

    itaque serius aliquanto notatus et cognitus (numerus),

    Cic. Or. 56, 186:

    serius egressus vestigia vidit in alto Pulvere,

    Ov. M. 4, 105:

    ipse salutabo decimā vel serius horā,

    Mart. 1, 109, 9: omnium Versatur urna serius ocius Sors exitura, later or earlier (or, as we say, inverting the order, sooner or later), Hor. C. 2, 3, 26; so,

    serius aut citius sedem properamus ad unam,

    Ov. M. 10, 33:

    serius ei triumphandi causa fuit, ne, etc.,

    Liv. 39, 6, 4; 38, 27, 4:

    in acutis morbis serius aeger alendus est,

    Cels. 3, 2.— Sup.:

    ut quam serissime ejus profectio cognosceretur,

    Caes. B. C. 3, 75 (Scaliger ex conj.); so,

    legi pira Tarentina,

    Plin. 15, 17, 18, § 61 (al. serissima).—
    B.
    (Acc to II.) Too late (freq. and class.):

    abi stultus, sero post tempus venis,

    Plaut. Capt. 4, 2, 90:

    idem, quando illaec occasio periit, post sero cupit,

    id. Aul. 2, 2, 71; id. Am. 2, 2, 34; id. Men. 5, 6, 31; id. Pers. 5, 1, 16 (Opp. temperi); id. Trin. 2, 4, 14; 2, 4, 167; 4, 2, 147; Ter. Heaut. 2, 3, 103; id. Ad. 2, 4, 8. (Scipio) factus est consul bis:

    primum ante tempus: iterum sibi suo tempore, rei publicae paene sero,

    Cic. Lael. 3, 11; id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9:

    sero resistimus ei, quem per annos decem aluimus contra nos,

    id. Att. 7, 5, 5; id. Verr. 2, 5, 63, § 164 et saep.:

    ne nimis sero ad extrema veniamus,

    far too late, id. Phil. 2, 19, 47; Liv. 21, 3, 5.—Hence, in a double sense, alluding to the signif. A. a.:

    cum interrogaret (accusator), quo tempore Clodius occisus esset? respondit (Milo), Sero,

    Quint. 6, 3, 49.—Prov.: sero sapiunt Phryges, are wise too late, are troubled with after-wit; v. sapio.— Comp., in the same sense:

    possumus audire aliquid, an serius venimus?

    Cic. Rep. 1, 13, 20:

    ad quae (mysteria) biduo serius veneram,

    id. de Or. 3, 20, 75:

    doleo me in vitam paulo serius tamquam in viam ingressum,

    id. Brut. 96, 330: erit verendum mihi, ne non hoc potius omnes boni serius a me, quam quisquam crudelius factum esse dicat, id. Cat. 1, 2, 5:

    serius a terrā provectae naves,

    Caes. B. C. 3, 8; Suet. Tib. 52.

    Lewis & Short latin dictionary > serus

См. также в других словарях:

  • ANTIATES — vide Antium. Suidas, Ἀντιάτας. τοὺς ἀπὸ Ἀντίου πόλεως, ἡ ἀπέχει Ῥώ???ης τ᾿ ςταδιούς. Horum aquaeductus, inter opera Antonini Pii, recensentur, apud Capitolin. c. 8 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Fasti Antiates maiores — Die Fasti Antiates maiores. Die Fasti Antiates maiores sind ein gemalter Wandkalender aus der Zeit der späten römischen Republik sowie der bislang älteste und einzige archäologisch geborgene lokale römische Kalender aus der Zeit vor der… …   Deutsch Wikipedia

  • Mensis intercalaris — (lateinisch: mensis interkalaris für Schaltmonat; auch Mercedonius, Mercedonios, Mercedinus) war im römischen Kalender spätestens seit der ersten großen Kalenderreform um etwa 450 v. Chr. der 27 tägige Schaltmonat. Rechnerisch… …   Deutsch Wikipedia

  • Altrömischer Kalender — Fasti Antiates Maiores. Ein römischer Kalender aus vorjulianischer Zeit (nach 60 v. Chr.). Man sieht in der Mitte die Monate Quintilis („QVI“) und Sextilis („SEX“) sowie in der ganz rechten Spalte den eingeschobenen Monat („INT …   Deutsch Wikipedia

  • Kalender (Römisches Reich) — Fasti Antiates Maiores. Ein römischer Kalender aus vorjulianischer Zeit (nach 60 v. Chr.). Man sieht in der Mitte die Monate Quintilis („QVI“) und Sextilis („SEX“) sowie in der ganz rechten Spalte den eingeschobenen Monat („INT …   Deutsch Wikipedia

  • Nundinalbuchstabe — Fasti Antiates Maiores. Ein römischer Kalender aus vorjulianischer Zeit (nach 60 v. Chr.). Man sieht in der Mitte die Monate Quintilis („QVI“) und Sextilis („SEX“) sowie in der ganz rechten Spalte den eingeschobenen Monat („INT …   Deutsch Wikipedia

  • Nundinalzyklus — Fasti Antiates Maiores. Ein römischer Kalender aus vorjulianischer Zeit (nach 60 v. Chr.). Man sieht in der Mitte die Monate Quintilis („QVI“) und Sextilis („SEX“) sowie in der ganz rechten Spalte den eingeschobenen Monat („INT …   Deutsch Wikipedia

  • Römische Zeitrechnung — Fasti Antiates Maiores. Ein römischer Kalender aus vorjulianischer Zeit (nach 60 v. Chr.). Man sieht in der Mitte die Monate Quintilis („QVI“) und Sextilis („SEX“) sowie in der ganz rechten Spalte den eingeschobenen Monat („IN …   Deutsch Wikipedia

  • ROSTRES — s. m. pl. T. d Antiq. La tribune aux harangues, chez les Romains ; espèce de plate forme située au milieu de la place publique de Rome, et dont la base était ornée de becs ou éperons de navires pris sur les Antiates.  Il se dit aussi, en termes d …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • Roman calendar — The Roman calendar changed its form several times in the time between the founding of Rome and the fall of the Roman Empire. This article generally discusses the early Roman or pre Julian calendars. The calendar used after 46 BC is discussed …   Wikipedia

  • Marcus Terentius Varro — For others with a similar name, see Varro (disambiguation). Modern depiction of Varro in Rieti, Italy Marcus Terentius Varro (116 BC – 27 BC) was an ancient Roman scholar and writer. He is sometimes called Varro Reatinus to distinguish him from… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»