-
101 Maeones
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
102 Maeonia
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
103 Maeonides
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
104 Maeonii
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
105 Maeonis
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
106 Maeonius
Maeŏnes, um, m., = Maiones, the inhabitants of Mæonia, Mæonians, for Lydians, [p. 1096] in gen.: dicti post Maeona regem Maeones, Claud. ap. Eutr. 2, 256.—Hence,A.Maeŏnĭa, ae, f., = Maionia (orig. the country of Mæonia, in Lydia).— Transf.,1.Lydia, Plin. 5, 29, 30, § 110.—2.Etruria, because the Etruscans were said to be descended from the Lydians, Verg. A. 8, 499.—B.Maeŏnĭdes, ae, m., = Maionidês, a Mæonide, native of Mæonia (Lydia).1.A poet. designation of Homer, Ov. Am. 3, 9, 25; Mart. 5, 10, 8 (cf. Milton, P. L. 3, 35).—2. C.Maeŏnis, ĭdis, f., = Maionis, a Mæonian woman, Lydian woman:D.Maeonis elusam designat imagine tauri Europen,
i. e. Arachne, Ov. M. 6, 103:Maeonis aurato conspicienda sinu,
i. e. Omphale, id. F. 2, 310.—As adj.:femina,
a Lydian woman, Ov. Am. 2, 5, 40.—Maeŏ-nĭus, a, um, adj., = Maionios, of or belonging to Mæonia, Lydian:b.rex,
Verg. A. 9, 546:domus,
id. ib. 10, 141:mitra,
id. ib. 4, 216:Bacchus,
i. e. Lydian wine, id. G. 4, 380:ripae,
i. e. of the Lydian river Mæander, Ov. M. 2, 252: rex, i. e. Midas, Claud. ap. Ruf. 1, 165.— Plur. subst.: Maeŏnĭi, ōrum, m., the Lydians, Plin. 5, 29, 30, § 111. —In partic., of or belonging to the Mæonide (Homer), Mæonidic, Homeric:2.senex,
Ov. A. A. 2, 4:carmen,
id. P. 3, 3, 31:chartae,
id. ib. 4, 12, 27:pes,
id. R. Am. 373:lingua,
Sil. 4, 527; Col. 1 prooem. fin. —Of or belonging to Etruria, Etrurian:Maeonii nautae,
Ov. M. 4, 423:lacus,
the Trasimene Lake, Sil. 15, 35:fluctus,
id. 12, 17:terra,
Etruria, id. 10, 40:aequor,
the plain surrounding Lake Trasimene, id. 5, 329. -
107 membrum
membrum, i, n. [etym. dub.; perh. for mems-trum; cf. Sanscr. māmsa, flesh], a limb, member of the body (class.).I.Lit.:B.jam membrorum, id est partium corporis, alia videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura, pedes, etc.... alia quasi ad quendam ornatum, ut cauda pavoni, plumae versicolores columbis, viris mammae atque barba,
Cic. Fin. 3, 5, 18; Plaut. Am. 5, 1, 66:defessa,
Verg. G. 4, 438; Suet. Vesp. 20:hispida membra,
Juv. 2, 11:membrum lacerum laesumve,
Gell. 4, 2, 15:propter membrum ruptum talio,
Gai. Inst. 3, 223.—In partic., = membrum virile, Auct. Priap. 70, 17. So plur. membra, Ov. Am. 3, 7, 65; cf. App. M. 5, 6, p. 161; id. ib. 10, 31, p. 254; Aus. Epigr. 120, 4.—II.Transf.A.In gen.1.Of inanim. and abstr. things, a part, portion, division:2.omnes philosophiae partes atque omnia membra,
Cic. N. D. 1, 4, 9:solvere quassatae parcite membra ratis,
Ov. Tr. 1, 2, 2:per omnia philosophiae membra prudenter disputando currere,
Amm. 16, 5, 6: eadem sunt membra in utrāque disputatione, Cic. de Or. 3, 30, 119 —Of persons:B.Ponticus... Bassus... dulcia convictūs membra fuere mei,
Ov. Tr. 4, 10, 48:membra et partes alienae potentiae,
Sen. Ep. 21, 6; cf. poet.:fluctuantia membra Libyae,
Sil. 2, 310.—Esp.1.A member of the state:2.per multa membra civitas in unum tantum corpus redigitur,
Just. 5, 10, 10:membra partesque imperii,
Suet. Aug. 48:reipublicae totius membra,
Amm. 18, 5, 1:urbis,
id. 15, 7, 5:Achaei scilicet per civitates velut per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum imperium habent,
Just. 34, 1, 2: corpore sic toto ac membris Roma usa. Sil. 12, 318:cur ut decisa atque avulsa a corpore membra despiciar,
id. 1, 670.—An apartment, chamber in a house:3.dormitorium membrum,
a bed-chamber, Plin. Ep. 2, 17, 9:domūs membra,
App. M. 3, 28, p. 141; 7, 1, p. 188:modus membrorum numerusque,
Col. 6, 1, 1:cubicula et ejusmodi membra,
Cic. ad Q. Fr. 3, 1, 1, § 2.—Of speech, a member or clause of a sentence: quae Graeci kommata et kôla nominant, nos recte incisa et membra dicimus, Cic. Or. 62, 211; cf. Auct. Her. 4, 19, 26.—4.Of the Church of Christ:singuli autem alter alterius membra,
Vulg. Rom. 12, 5; cf.the context: membra sumus corporis ejus,
i. e. Christ's, id. Eph. 5, 30. -
108 Missus
mitto, mīsi, missum, 3 (contr. form, misti for misisti, Cat. 14, 14: archaic inf. pass. mittier, Plaut. Capt. 2, 3, 78), v. a. [etym. dub.; cf. Sanscr. math-, to set in motion], to cause to go, let go, send, to send off, despatch, etc.I.In gen.: ad Trojam cum misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):II.filium suum foras ad propinquum suum quendam mittit,
Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66:signa... quam plurima quam primumque mittas,
id. Fam. 1, 8, 2:legatos de deditione ad eum miserunt,
Caes. B. G. 1, 27:pabulatum mittebat,
id. B. C. 1, 40:scitatum oracula,
Verg. A. 2, 114:Delphos consultum,
Nep. Them. 2, 6:missus sum, te ut requirerem,
Ter. Phorm. 5, 6, 42:ego huc missa sum ludere,
Plaut. Cas. 3, 5, 48:equitatum auxilio Caesari Aedui miserant,
Caes. B. G. 1, 18:alicui subsidium,
id. ib. 2, 6:ad subsidium,
Hirt. Balb. Hisp. 9, 1:misi, pro amicitiā, qui hoc diceret,
Cic. Phil. 1, 5, 12:qui solveret,
id. Att. 1, 3, 2:mittite ambo hominem,
Gai. Inst. 4, 16.—With acc. and inf.:Deiotarus legatos ad me misit, se cum omnibus copiis esse venturum,
sent me word that, Cic. Fam. 15, 4, 5:ad collegam mittit, opus esse exercitu,
Liv. 24, 19, 3:Publilius duo milia militum recepta miserat,
id. 8, 23, 1:Dexagoridas miserat ad legatum Romanum traditurum se urbem,
id. 34, 29, 9:statim Athenas mittit se cum exercitu venturum,
Just. 5, 3, 7. Missum facere is also used for mittere, to send: ut cohortis ad me missum facias, Pompei. ap. [p. 1153] Cic. Att. 8, 12, B, 2:aliquem morti,
to put to death, despatch, Plaut. Capt. 3, 5, 34; so,ad mortem,
Cic. Tusc. 1, 41, 97:in possessionem,
to put in possession, id. Quint. 26, 83:aliquem ad cenam,
to invite one to dinner, id. Verr. 2, 1, 26, § 65: sub jugum mittere, to send or cause to go under the yoke, Caes. B. G. 1, 7:sub jugo,
Liv. 3, 28 fin. —In partic.A.To send word, announce, tell, report any thing to any one:B.ut mihi vadimonia dilata et Chresti conpilationem mitteres,
Cic. Fam. 2, 8, 1:Curio misi, ut medico honos haberetur,
id. ib. 16, 9, 3:mitti ad principes placuit, ut secernerent se ab Etruscis,
Liv. 6, 10, 2:hodie Spintherem exspecto: misit enim Brutus ad me,
Cic. Att. 13, 10, 3:salutem alicui,
to send greeting to, to greet one, Ov. Tr. 5, 13, 1:ita existimes velim, me antelaturum fuisse, si ad me misisses, voluntatem tuam commodo meo,
i. e. if you had sent to me for aid, applied to me, Cic. Fam. 5, 20, 1.—To send as a compliment, to dedicate to any one, of a book or poem:C.liber Antiochi, qui ab eo ad Balbum missus est,
Cic. N. D. 1, 7, 16:hunc librum de Senectute ad te misimus,
id. Sen. 1, 3.—To send, yield, produce, furnish, export any thing (as the product of a country):D.India mittit ebur, molles sua tura Sabaei,
Verg. G. 1, 57:(Padus) electra nuribus mittit gestanda Latinis,
Ov. M. 2, 366; cf.:quos frigida misit Nursia,
Verg. A. 7, 715:hordea, quae Libyci ratibus misere coloni,
Ov. Med. Fac. 53:quas mittit dives Panchaia merces,
Tib. 3, 2, 23; Ov. A. A. 3, 213; id. Am. 1, 12, 10.—To dismiss a thing from the mind:E.maestumque timorem Mittite,
Verg. A. 1, 203:mittere ac finire odium,
Liv. 40, 46:leves spes,
Hor. Ep. 1, 5, 8:missam iram facere,
Ter. Hec. 5, 2, 14.—To put an end to, end:F.certamen,
Verg. A. 5, 286.—Esp. in speaking, etc., to pass over, omit, to give over, cease, forbear (cf.:G.praetermitto, praetereo, relinquo): quin tu istas mittis tricas?
Plaut. Most. 3, 1, 45:mitto proelia, praetereo oppugnationes oppidorum,
omit, Cic. Mur. 15, 33:maledicta omnia,
Ter. Ad. 5, 3, 9.—With inf.:jam scrutari mitto,
Plaut. Aul. 4, 4, 24:mitte male loqui,
Ter. And. 5, 3, 2:cetera mitte loqui,
Hor. Epod. 13, 7:illud dicere,
Cic. Quint. 27, 85:quaerere,
id. Rosc. Am. 19, 53:mitto iam de rege quaerere,
id. Sull. 7, 22:hoc exsequi mitto,
Quint. 5, 10, 18:incommoda mortalium deflere,
Val. Max. 7, 2, ext. 2.— With quod:mitto, quod omnes meas tempestates subire paratissimus fueris,
Cic. Fam. 15, 4, 12.—With de. mitto de amissā maximā parte exercitūs (sc. dicere), Cic. Pis. 20, 47:verum, ut haec missa faciam, quae, etc.,
id. Rosc. Am. 45, 132:missos facere quaestus triennii,
id. Verr. 2, 3, 44, § 104.—To let go, let loose, to quit, release, dismiss: mitte rudentem, sceleste, Tr. Mittam, Plaut. Rud. 4, 3, 77:H.unde mittuntur equi, nunc dicuntur carceres,
Varr. L. L. 5, § 153 Müll.:quadrijuges aequo carcere misit equos,
Ov. Am. 3, 2, 66; Plaut. Poen. prol. 100:mittin' me intro?
will you let me go in? id. Truc. 4, 2, 43:cutem,
to let go, quit, Hor. A. P. 476:mitte me,
let me alone, Ter. Ad. 5, 2, 5:nos missos face,
id. And. 5, 1, 14:missum fieri,
to be let loose, set at liberty, Nep. Eum. 11: eum missum feci, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, G, 2:nec locupletare amicos umquam suos destitit, mittere in negotium,
to set up in business, Cic. Rab. Post. 2, 4: sub titulum lares, to put a bill on one's house, i. e. to offer it for sale or to be let, Ov. R. Am. 302: in consilium, to let the judges go and consult, i. e. to send the judges to make out their verdict, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:sues in hostes,
to set upon, Lucr. 5, 1309: se in aliquem, to fall upon, assail, attack:vota enim faceretis, ut in eos se potius mitteret, quam in vestras possessiones,
Cic. Mil. 28, 76 (B. and K. immitteret):se in foedera,
to enter into, conclude, make, Verg. A. 12, 190:missos faciant honores,
to let go, renounce, not trouble one's self about, Cic. Sest. 66, 138:vos missos facio, et quantum potest, abesse ex Africā jubeo,
Hirt. B. Afr. 54:missam facere legionem,
to dismiss, Suet. Caes. 69:remotis, sive omnino missis lictoribus,
Cic. Att. 9, 1, 3:Lolliam Paulinam conjunxit sibi, brevique missam fecit,
put her away, Suet. Calig. 25; Ter. Phorm. 4, 3, 70.—To let or bring out, to put forth, send out, emit: sanguinem incisā venā, to let blood, to bleed, Cels. 2, 10:K.sanguinem alicui,
id. ib.; Petr. 91.— Trop.: mittere sanguinem provinciae, to bleed, i. e. drain, exhaust, Cic. Att. 6, 1, 2; cf.:missus est sanguis invidiae sine dolore,
id. ib. 1, 16, 11:radices,
to put forth roots, to take root, Col. 3, 18:folium,
to put forth leaves, Plin. 18, 7, 10, § 58:florem,
to blossom, bloom, id. 24, 9, 38, § 59:membranas de corpore,
to throw off, shed, Lucr. 4, 57:serpens horrenda sibila misit,
gave forth, emitted, Ov. M. 3, 38: mittere vocem, to utter a sound, raise one's voice, speak, say:vocem pro me ac pro re publica nemo mittit,
speaks a word, Cic. Sest. 19, 42:vocem liberam,
to speak with freedom, Liv. 35, 32:flens diu vocem non misit,
id. 3, 50, 4:adeo res miraculo fuit, ut unus ex barbaris miserit vocem, etc.,
Flor. 4, 10, 7:repente vocem sancta misit Religio,
Phaedr. 4, 11, 4:nec labra moves, cum mittere vocem debueras,
Juv. 13, 114:haec Scipionis oratio ex ipsius ore Pompeii mitti videbatur,
Caes. B. C. 1, 2:Afranios sui timoris signa misisse,
have showed signs of fear, id. ib. 71:signa,
Verg. G. 1, 229:signum sanguinis,
to show signs of blood, look bloody, Lucr. 1, 882.—To send, throw, hurl, cast, launch:L.hastam,
Ov. M. 11, 8:pila,
Caes. B. C. 3, 93:lapides in aliquem,
to throw, Petr. 90:fulmina,
to hurl, Hor. C. 1, 12, 59:aliquid igni,
Val. Fl. 3, 313:de ponte,
to cast, precipitate, Cat. 17, 23:praecipitem aliquem ex arce,
Ov. M. 8, 250:se saxo ab alto,
to cast one's self down, id. ib. 11, 340:se in rapidas aquas,
id. Am. 3, 6, 80:se in medium,
to plunge into the midst, Quint. 11, 1, 54. —Of nets:retia misit,
Juv. 2, 148.—Of dice, to throw: talis enim jactatis, ut quisque canem, aut senionem miserat, etc., Aug. ap. Suet. Aug. 71:talos in phimum,
Hor. S. 2, 7, 17:panem alicui,
to throw to, Phaedr. 1, 22, 3:Alexandrum manum ad arma misisse,
laid his hand on his weapons, Sen. Ira, 2, 2:pira in vasculo,
Pall. 3, 25, 11:fert missos Vestae pura patella cibos,
Ov. F. 6, 310:accidere in mensas ut rosa missa solet,
which one has let fall, id. ib. 5, 360.—= pempein, to attend, guide, escort:alias (animas) sub Tartara tristia mittit (Mercurius),
Verg. A. 4, 243; cf.:sic denique victor Trinacriā fines Italos mittēre relictā,
id. ib. 3, 440.—Hence, P. a.: Missus, a, um; as subst.: Missus, i, m., he that is sent, the messenger or ambassador of God, i. e. Christ, Arn. 2, 73; Isid. 7, 2, 35. -
109 mitto
mitto, mīsi, missum, 3 (contr. form, misti for misisti, Cat. 14, 14: archaic inf. pass. mittier, Plaut. Capt. 2, 3, 78), v. a. [etym. dub.; cf. Sanscr. math-, to set in motion], to cause to go, let go, send, to send off, despatch, etc.I.In gen.: ad Trojam cum misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):II.filium suum foras ad propinquum suum quendam mittit,
Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66:signa... quam plurima quam primumque mittas,
id. Fam. 1, 8, 2:legatos de deditione ad eum miserunt,
Caes. B. G. 1, 27:pabulatum mittebat,
id. B. C. 1, 40:scitatum oracula,
Verg. A. 2, 114:Delphos consultum,
Nep. Them. 2, 6:missus sum, te ut requirerem,
Ter. Phorm. 5, 6, 42:ego huc missa sum ludere,
Plaut. Cas. 3, 5, 48:equitatum auxilio Caesari Aedui miserant,
Caes. B. G. 1, 18:alicui subsidium,
id. ib. 2, 6:ad subsidium,
Hirt. Balb. Hisp. 9, 1:misi, pro amicitiā, qui hoc diceret,
Cic. Phil. 1, 5, 12:qui solveret,
id. Att. 1, 3, 2:mittite ambo hominem,
Gai. Inst. 4, 16.—With acc. and inf.:Deiotarus legatos ad me misit, se cum omnibus copiis esse venturum,
sent me word that, Cic. Fam. 15, 4, 5:ad collegam mittit, opus esse exercitu,
Liv. 24, 19, 3:Publilius duo milia militum recepta miserat,
id. 8, 23, 1:Dexagoridas miserat ad legatum Romanum traditurum se urbem,
id. 34, 29, 9:statim Athenas mittit se cum exercitu venturum,
Just. 5, 3, 7. Missum facere is also used for mittere, to send: ut cohortis ad me missum facias, Pompei. ap. [p. 1153] Cic. Att. 8, 12, B, 2:aliquem morti,
to put to death, despatch, Plaut. Capt. 3, 5, 34; so,ad mortem,
Cic. Tusc. 1, 41, 97:in possessionem,
to put in possession, id. Quint. 26, 83:aliquem ad cenam,
to invite one to dinner, id. Verr. 2, 1, 26, § 65: sub jugum mittere, to send or cause to go under the yoke, Caes. B. G. 1, 7:sub jugo,
Liv. 3, 28 fin. —In partic.A.To send word, announce, tell, report any thing to any one:B.ut mihi vadimonia dilata et Chresti conpilationem mitteres,
Cic. Fam. 2, 8, 1:Curio misi, ut medico honos haberetur,
id. ib. 16, 9, 3:mitti ad principes placuit, ut secernerent se ab Etruscis,
Liv. 6, 10, 2:hodie Spintherem exspecto: misit enim Brutus ad me,
Cic. Att. 13, 10, 3:salutem alicui,
to send greeting to, to greet one, Ov. Tr. 5, 13, 1:ita existimes velim, me antelaturum fuisse, si ad me misisses, voluntatem tuam commodo meo,
i. e. if you had sent to me for aid, applied to me, Cic. Fam. 5, 20, 1.—To send as a compliment, to dedicate to any one, of a book or poem:C.liber Antiochi, qui ab eo ad Balbum missus est,
Cic. N. D. 1, 7, 16:hunc librum de Senectute ad te misimus,
id. Sen. 1, 3.—To send, yield, produce, furnish, export any thing (as the product of a country):D.India mittit ebur, molles sua tura Sabaei,
Verg. G. 1, 57:(Padus) electra nuribus mittit gestanda Latinis,
Ov. M. 2, 366; cf.:quos frigida misit Nursia,
Verg. A. 7, 715:hordea, quae Libyci ratibus misere coloni,
Ov. Med. Fac. 53:quas mittit dives Panchaia merces,
Tib. 3, 2, 23; Ov. A. A. 3, 213; id. Am. 1, 12, 10.—To dismiss a thing from the mind:E.maestumque timorem Mittite,
Verg. A. 1, 203:mittere ac finire odium,
Liv. 40, 46:leves spes,
Hor. Ep. 1, 5, 8:missam iram facere,
Ter. Hec. 5, 2, 14.—To put an end to, end:F.certamen,
Verg. A. 5, 286.—Esp. in speaking, etc., to pass over, omit, to give over, cease, forbear (cf.:G.praetermitto, praetereo, relinquo): quin tu istas mittis tricas?
Plaut. Most. 3, 1, 45:mitto proelia, praetereo oppugnationes oppidorum,
omit, Cic. Mur. 15, 33:maledicta omnia,
Ter. Ad. 5, 3, 9.—With inf.:jam scrutari mitto,
Plaut. Aul. 4, 4, 24:mitte male loqui,
Ter. And. 5, 3, 2:cetera mitte loqui,
Hor. Epod. 13, 7:illud dicere,
Cic. Quint. 27, 85:quaerere,
id. Rosc. Am. 19, 53:mitto iam de rege quaerere,
id. Sull. 7, 22:hoc exsequi mitto,
Quint. 5, 10, 18:incommoda mortalium deflere,
Val. Max. 7, 2, ext. 2.— With quod:mitto, quod omnes meas tempestates subire paratissimus fueris,
Cic. Fam. 15, 4, 12.—With de. mitto de amissā maximā parte exercitūs (sc. dicere), Cic. Pis. 20, 47:verum, ut haec missa faciam, quae, etc.,
id. Rosc. Am. 45, 132:missos facere quaestus triennii,
id. Verr. 2, 3, 44, § 104.—To let go, let loose, to quit, release, dismiss: mitte rudentem, sceleste, Tr. Mittam, Plaut. Rud. 4, 3, 77:H.unde mittuntur equi, nunc dicuntur carceres,
Varr. L. L. 5, § 153 Müll.:quadrijuges aequo carcere misit equos,
Ov. Am. 3, 2, 66; Plaut. Poen. prol. 100:mittin' me intro?
will you let me go in? id. Truc. 4, 2, 43:cutem,
to let go, quit, Hor. A. P. 476:mitte me,
let me alone, Ter. Ad. 5, 2, 5:nos missos face,
id. And. 5, 1, 14:missum fieri,
to be let loose, set at liberty, Nep. Eum. 11: eum missum feci, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, G, 2:nec locupletare amicos umquam suos destitit, mittere in negotium,
to set up in business, Cic. Rab. Post. 2, 4: sub titulum lares, to put a bill on one's house, i. e. to offer it for sale or to be let, Ov. R. Am. 302: in consilium, to let the judges go and consult, i. e. to send the judges to make out their verdict, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:sues in hostes,
to set upon, Lucr. 5, 1309: se in aliquem, to fall upon, assail, attack:vota enim faceretis, ut in eos se potius mitteret, quam in vestras possessiones,
Cic. Mil. 28, 76 (B. and K. immitteret):se in foedera,
to enter into, conclude, make, Verg. A. 12, 190:missos faciant honores,
to let go, renounce, not trouble one's self about, Cic. Sest. 66, 138:vos missos facio, et quantum potest, abesse ex Africā jubeo,
Hirt. B. Afr. 54:missam facere legionem,
to dismiss, Suet. Caes. 69:remotis, sive omnino missis lictoribus,
Cic. Att. 9, 1, 3:Lolliam Paulinam conjunxit sibi, brevique missam fecit,
put her away, Suet. Calig. 25; Ter. Phorm. 4, 3, 70.—To let or bring out, to put forth, send out, emit: sanguinem incisā venā, to let blood, to bleed, Cels. 2, 10:K.sanguinem alicui,
id. ib.; Petr. 91.— Trop.: mittere sanguinem provinciae, to bleed, i. e. drain, exhaust, Cic. Att. 6, 1, 2; cf.:missus est sanguis invidiae sine dolore,
id. ib. 1, 16, 11:radices,
to put forth roots, to take root, Col. 3, 18:folium,
to put forth leaves, Plin. 18, 7, 10, § 58:florem,
to blossom, bloom, id. 24, 9, 38, § 59:membranas de corpore,
to throw off, shed, Lucr. 4, 57:serpens horrenda sibila misit,
gave forth, emitted, Ov. M. 3, 38: mittere vocem, to utter a sound, raise one's voice, speak, say:vocem pro me ac pro re publica nemo mittit,
speaks a word, Cic. Sest. 19, 42:vocem liberam,
to speak with freedom, Liv. 35, 32:flens diu vocem non misit,
id. 3, 50, 4:adeo res miraculo fuit, ut unus ex barbaris miserit vocem, etc.,
Flor. 4, 10, 7:repente vocem sancta misit Religio,
Phaedr. 4, 11, 4:nec labra moves, cum mittere vocem debueras,
Juv. 13, 114:haec Scipionis oratio ex ipsius ore Pompeii mitti videbatur,
Caes. B. C. 1, 2:Afranios sui timoris signa misisse,
have showed signs of fear, id. ib. 71:signa,
Verg. G. 1, 229:signum sanguinis,
to show signs of blood, look bloody, Lucr. 1, 882.—To send, throw, hurl, cast, launch:L.hastam,
Ov. M. 11, 8:pila,
Caes. B. C. 3, 93:lapides in aliquem,
to throw, Petr. 90:fulmina,
to hurl, Hor. C. 1, 12, 59:aliquid igni,
Val. Fl. 3, 313:de ponte,
to cast, precipitate, Cat. 17, 23:praecipitem aliquem ex arce,
Ov. M. 8, 250:se saxo ab alto,
to cast one's self down, id. ib. 11, 340:se in rapidas aquas,
id. Am. 3, 6, 80:se in medium,
to plunge into the midst, Quint. 11, 1, 54. —Of nets:retia misit,
Juv. 2, 148.—Of dice, to throw: talis enim jactatis, ut quisque canem, aut senionem miserat, etc., Aug. ap. Suet. Aug. 71:talos in phimum,
Hor. S. 2, 7, 17:panem alicui,
to throw to, Phaedr. 1, 22, 3:Alexandrum manum ad arma misisse,
laid his hand on his weapons, Sen. Ira, 2, 2:pira in vasculo,
Pall. 3, 25, 11:fert missos Vestae pura patella cibos,
Ov. F. 6, 310:accidere in mensas ut rosa missa solet,
which one has let fall, id. ib. 5, 360.—= pempein, to attend, guide, escort:alias (animas) sub Tartara tristia mittit (Mercurius),
Verg. A. 4, 243; cf.:sic denique victor Trinacriā fines Italos mittēre relictā,
id. ib. 3, 440.—Hence, P. a.: Missus, a, um; as subst.: Missus, i, m., he that is sent, the messenger or ambassador of God, i. e. Christ, Arn. 2, 73; Isid. 7, 2, 35. -
110 mons
mons, tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. [etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence], a mountain, mount.I.Lit.:II.montium altitudines,
Cic. N. D. 2, 39, 98:altissimi,
Caes. B. G. 3, 1:avii,
Hor. C. 1, 23, 2:inaccessi,
Plin. 6, 28, 32, § 144:lapidosi,
Ov. M. 1, 44.—Prov.:parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said where much is promised but little performed,
Hor. A. P. 139.—Transf.A.A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity:B.argenti montes,
Plaut. Mil. 4, 2, 73:montes mali ardentes,
id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78:ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum,
id. Most. 2, 1, 6:mons in Tusculani monte,
i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48:aquae,
Verg. A. 1, 105:armorum,
Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones:eversum fudit super agmina montem,
Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.:montes auri polliceri,
to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so,maria montesque polliceri,
Sall. C. 23, 3:magnos montes promittere,
Pers. 3, 65.—A mountain-rock, rock in gen. ( poet.):C.fertur in abruptum magno mons improbus actu,
Verg. A. 12, 687:Graii,
Greek marble, Stat. Th. 1, 145.—Mountain-beasts, wild beasts (late poet.):consumant totos spectacula montes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 310. -
111 Montana
1.montānus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a mountain, mountain-; full of mountains, mountainous (class.):2.locus montanus an planus,
Quint. 5, 10, 37:ager,
Varr. R. R. 1, 6:flumen,
Verg. A. 2, 305:cacumina, i. e. montium,
Ov. M. 1, 310:oppida,
on a mountain, Plin. 5, 27, 28, § 100:loca montana et aspera,
Liv. 39, 1, 5:Ligures,
dwelling in the mountains, Cic. Agr. 2, 35, 95:homines asperi et montani,
Caes. B. C. 1, 57, 3:uxor,
Juv. 6, 5:vulgus,
id. 2, 74:Dalmatia,
mountainous, Ov. P. 2, 2, 78.— Subst.: Montāni, ōrum, m., mountaineers, Caes. B. C. 1, 39, 2.— Mon-tāna, ōrum, n., mountainous regions:inter montana,
Liv. 21, 34; Vulg. Deut. 1, 7; id. Luc. 1, 39.Montānus, i, m., a Roman surname.I.Curtius Montanus, a favorite of the emperor Tiberius, Tac. A. 16, 28 sq.; id. H. 4, 42; Ov. P. 4, 16, 11; Juv. 4, 107; 131. —II.Votienus Montanus, an orator of the reign of Tiberius, Tac. A. 4, 42; Sen. Contr. 4, 24, 3.—Hence, adj.: Montānĭānus, a, um, belonging to the orator Montanus, Sen. Contr. 4, 28, 17. -
112 Montani
1.montānus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a mountain, mountain-; full of mountains, mountainous (class.):2.locus montanus an planus,
Quint. 5, 10, 37:ager,
Varr. R. R. 1, 6:flumen,
Verg. A. 2, 305:cacumina, i. e. montium,
Ov. M. 1, 310:oppida,
on a mountain, Plin. 5, 27, 28, § 100:loca montana et aspera,
Liv. 39, 1, 5:Ligures,
dwelling in the mountains, Cic. Agr. 2, 35, 95:homines asperi et montani,
Caes. B. C. 1, 57, 3:uxor,
Juv. 6, 5:vulgus,
id. 2, 74:Dalmatia,
mountainous, Ov. P. 2, 2, 78.— Subst.: Montāni, ōrum, m., mountaineers, Caes. B. C. 1, 39, 2.— Mon-tāna, ōrum, n., mountainous regions:inter montana,
Liv. 21, 34; Vulg. Deut. 1, 7; id. Luc. 1, 39.Montānus, i, m., a Roman surname.I.Curtius Montanus, a favorite of the emperor Tiberius, Tac. A. 16, 28 sq.; id. H. 4, 42; Ov. P. 4, 16, 11; Juv. 4, 107; 131. —II.Votienus Montanus, an orator of the reign of Tiberius, Tac. A. 4, 42; Sen. Contr. 4, 24, 3.—Hence, adj.: Montānĭānus, a, um, belonging to the orator Montanus, Sen. Contr. 4, 28, 17. -
113 Montanus
1.montānus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a mountain, mountain-; full of mountains, mountainous (class.):2.locus montanus an planus,
Quint. 5, 10, 37:ager,
Varr. R. R. 1, 6:flumen,
Verg. A. 2, 305:cacumina, i. e. montium,
Ov. M. 1, 310:oppida,
on a mountain, Plin. 5, 27, 28, § 100:loca montana et aspera,
Liv. 39, 1, 5:Ligures,
dwelling in the mountains, Cic. Agr. 2, 35, 95:homines asperi et montani,
Caes. B. C. 1, 57, 3:uxor,
Juv. 6, 5:vulgus,
id. 2, 74:Dalmatia,
mountainous, Ov. P. 2, 2, 78.— Subst.: Montāni, ōrum, m., mountaineers, Caes. B. C. 1, 39, 2.— Mon-tāna, ōrum, n., mountainous regions:inter montana,
Liv. 21, 34; Vulg. Deut. 1, 7; id. Luc. 1, 39.Montānus, i, m., a Roman surname.I.Curtius Montanus, a favorite of the emperor Tiberius, Tac. A. 16, 28 sq.; id. H. 4, 42; Ov. P. 4, 16, 11; Juv. 4, 107; 131. —II.Votienus Montanus, an orator of the reign of Tiberius, Tac. A. 4, 42; Sen. Contr. 4, 24, 3.—Hence, adj.: Montānĭānus, a, um, belonging to the orator Montanus, Sen. Contr. 4, 28, 17. -
114 montanus
1.montānus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a mountain, mountain-; full of mountains, mountainous (class.):2.locus montanus an planus,
Quint. 5, 10, 37:ager,
Varr. R. R. 1, 6:flumen,
Verg. A. 2, 305:cacumina, i. e. montium,
Ov. M. 1, 310:oppida,
on a mountain, Plin. 5, 27, 28, § 100:loca montana et aspera,
Liv. 39, 1, 5:Ligures,
dwelling in the mountains, Cic. Agr. 2, 35, 95:homines asperi et montani,
Caes. B. C. 1, 57, 3:uxor,
Juv. 6, 5:vulgus,
id. 2, 74:Dalmatia,
mountainous, Ov. P. 2, 2, 78.— Subst.: Montāni, ōrum, m., mountaineers, Caes. B. C. 1, 39, 2.— Mon-tāna, ōrum, n., mountainous regions:inter montana,
Liv. 21, 34; Vulg. Deut. 1, 7; id. Luc. 1, 39.Montānus, i, m., a Roman surname.I.Curtius Montanus, a favorite of the emperor Tiberius, Tac. A. 16, 28 sq.; id. H. 4, 42; Ov. P. 4, 16, 11; Juv. 4, 107; 131. —II.Votienus Montanus, an orator of the reign of Tiberius, Tac. A. 4, 42; Sen. Contr. 4, 24, 3.—Hence, adj.: Montānĭānus, a, um, belonging to the orator Montanus, Sen. Contr. 4, 28, 17. -
115 municipalis
mūnĭ-cĭpālis, e, adj. [municipium], of or belonging to a municipium, municipal (class.):est enim ipse, a materno geuere, municipalis,
Cic. Sull. 8, 25:homines,
id. Att. 8, 13, 2:adulter,
Tac. A. 4, 3: dolor, i. e. municipum, Cic. Att. 7, 11, 4.—As the municipia were subordinate to the capital cities, the term is sometimes used in a contemptuous sense, analagous to our provincial:municipalis eques (of Cicero),
Juv. 8, 236:municipalis harenae perpetui comites,
id. 3, 34:municipales et cathedrarii oratores,
Sid. Ep. 4, 3:poëtae,
id. Carm. 9, 310: municipalia sacra vocantur, quae ab initio habuerunt ante civitatem Romanam acceptam, quae observare eos voluerunt Pontifices, et eo more facere, quo adfuissent (assuessent) antiquitus, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.—Hence, adv.: mūnĭcĭpā-lĭter, in a municipium (post-class.):municipaliter natus,
Sid. Ep. 1, 11. -
116 municipaliter
mūnĭ-cĭpālis, e, adj. [municipium], of or belonging to a municipium, municipal (class.):est enim ipse, a materno geuere, municipalis,
Cic. Sull. 8, 25:homines,
id. Att. 8, 13, 2:adulter,
Tac. A. 4, 3: dolor, i. e. municipum, Cic. Att. 7, 11, 4.—As the municipia were subordinate to the capital cities, the term is sometimes used in a contemptuous sense, analagous to our provincial:municipalis eques (of Cicero),
Juv. 8, 236:municipalis harenae perpetui comites,
id. 3, 34:municipales et cathedrarii oratores,
Sid. Ep. 4, 3:poëtae,
id. Carm. 9, 310: municipalia sacra vocantur, quae ab initio habuerunt ante civitatem Romanam acceptam, quae observare eos voluerunt Pontifices, et eo more facere, quo adfuissent (assuessent) antiquitus, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.—Hence, adv.: mūnĭcĭpā-lĭter, in a municipium (post-class.):municipaliter natus,
Sid. Ep. 1, 11. -
117 Murra
1. I.Prop., the myrrh-tree, an Arabian tree, of which myrrh was the sap:II.murram in iisdem silvis permixtā arbore nasci tradidere aliqui,
Plin. 12, 15, 33, § 66; Ov. M. 10, 310; 15, 399.—Meton.A.Myrrh, the gum which exudes from the myrrh-tree. The ancients used it to flavor their wine;B.they also anointed their hair with a perfumed unguent made from it: lautissima apud priscos vina erant, murrae odore condita,
Plin. 14, 13, 15, § 92:crines murrā madentes,
Verg. A. 12, 100:crines murrā madidi,
Ov. M. 5, 53; 3, 555; 4, 393; cf. id. Med. Fac. 88.—Personified, the daughter of Cinyras, who was changed into a myrrh-tree, Ov. M. 10, 298 sq.; Hyg. Fab. 58.2.murra, ae, and murris, ĭdis, f., = murra and mnrris, a plant, called also smyrrhiza, sweet - cicely, Plin. 24, 16, 97, § 154.3. I.A stone of which costly vessels (v. murrinus and murreus) were made:II.maculosae pocula murrae,
Mart. 10, 80, 1; hence, poet. transf., vessels of murra, murrine vases, id. 4, 86.—The myrrh-tree and myrrh, v. myrrha. —III.Murra, the name of a horse, perh. of a spotted one, Inscr. Grut. 341. -
118 murra
1. I.Prop., the myrrh-tree, an Arabian tree, of which myrrh was the sap:II.murram in iisdem silvis permixtā arbore nasci tradidere aliqui,
Plin. 12, 15, 33, § 66; Ov. M. 10, 310; 15, 399.—Meton.A.Myrrh, the gum which exudes from the myrrh-tree. The ancients used it to flavor their wine;B.they also anointed their hair with a perfumed unguent made from it: lautissima apud priscos vina erant, murrae odore condita,
Plin. 14, 13, 15, § 92:crines murrā madentes,
Verg. A. 12, 100:crines murrā madidi,
Ov. M. 5, 53; 3, 555; 4, 393; cf. id. Med. Fac. 88.—Personified, the daughter of Cinyras, who was changed into a myrrh-tree, Ov. M. 10, 298 sq.; Hyg. Fab. 58.2.murra, ae, and murris, ĭdis, f., = murra and mnrris, a plant, called also smyrrhiza, sweet - cicely, Plin. 24, 16, 97, § 154.3. I.A stone of which costly vessels (v. murrinus and murreus) were made:II.maculosae pocula murrae,
Mart. 10, 80, 1; hence, poet. transf., vessels of murra, murrine vases, id. 4, 86.—The myrrh-tree and myrrh, v. myrrha. —III.Murra, the name of a horse, perh. of a spotted one, Inscr. Grut. 341. -
119 murrha
1. I.Prop., the myrrh-tree, an Arabian tree, of which myrrh was the sap:II.murram in iisdem silvis permixtā arbore nasci tradidere aliqui,
Plin. 12, 15, 33, § 66; Ov. M. 10, 310; 15, 399.—Meton.A.Myrrh, the gum which exudes from the myrrh-tree. The ancients used it to flavor their wine;B.they also anointed their hair with a perfumed unguent made from it: lautissima apud priscos vina erant, murrae odore condita,
Plin. 14, 13, 15, § 92:crines murrā madentes,
Verg. A. 12, 100:crines murrā madidi,
Ov. M. 5, 53; 3, 555; 4, 393; cf. id. Med. Fac. 88.—Personified, the daughter of Cinyras, who was changed into a myrrh-tree, Ov. M. 10, 298 sq.; Hyg. Fab. 58.2.murra, ae, and murris, ĭdis, f., = murra and mnrris, a plant, called also smyrrhiza, sweet - cicely, Plin. 24, 16, 97, § 154.3. I.A stone of which costly vessels (v. murrinus and murreus) were made:II.maculosae pocula murrae,
Mart. 10, 80, 1; hence, poet. transf., vessels of murra, murrine vases, id. 4, 86.—The myrrh-tree and myrrh, v. myrrha. —III.Murra, the name of a horse, perh. of a spotted one, Inscr. Grut. 341. -
120 murris
1. I.Prop., the myrrh-tree, an Arabian tree, of which myrrh was the sap:II.murram in iisdem silvis permixtā arbore nasci tradidere aliqui,
Plin. 12, 15, 33, § 66; Ov. M. 10, 310; 15, 399.—Meton.A.Myrrh, the gum which exudes from the myrrh-tree. The ancients used it to flavor their wine;B.they also anointed their hair with a perfumed unguent made from it: lautissima apud priscos vina erant, murrae odore condita,
Plin. 14, 13, 15, § 92:crines murrā madentes,
Verg. A. 12, 100:crines murrā madidi,
Ov. M. 5, 53; 3, 555; 4, 393; cf. id. Med. Fac. 88.—Personified, the daughter of Cinyras, who was changed into a myrrh-tree, Ov. M. 10, 298 sq.; Hyg. Fab. 58.2.murra, ae, and murris, ĭdis, f., = murra and mnrris, a plant, called also smyrrhiza, sweet - cicely, Plin. 24, 16, 97, § 154.3. I.A stone of which costly vessels (v. murrinus and murreus) were made:II.maculosae pocula murrae,
Mart. 10, 80, 1; hence, poet. transf., vessels of murra, murrine vases, id. 4, 86.—The myrrh-tree and myrrh, v. myrrha. —III.Murra, the name of a horse, perh. of a spotted one, Inscr. Grut. 341.
См. также в других словарях:
310 av. J.-C. — 310 Années : 313 312 311 310 309 308 307 Décennies : 340 330 320 310 300 290 280 Siècles : Ve siècle … Wikipédia en Français
310 км — (платформа Даниловского направления) 310 км (платформа Костромского направления) … Википедия
310 — Années : 307 308 309 310 311 312 313 Décennies : 280 290 300 310 320 330 340 Siècles : IIIe siècle IVe siècle … Wikipédia en Français
-310 — Années : 313 312 311 310 309 308 307 Décennies : 340 330 320 310 300 290 280 Siècles : Ve siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
310-е до н. э. — IV век до н. э.: 319 310 годы до н. э. 330 е · 320 е 310 е до н. э. 300 е · 290 е 319 до н. э. · 318 до н. э. · 317 до н. э. · 316 до н. … Википедия
310 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 3. Jahrhundert | 4. Jahrhundert | 5. Jahrhundert | ► ◄ | 280er | 290er | 300er | 310er | 320er | 330er | 340er | ► ◄◄ | ◄ | 306 | 307 | 308 | 309 | … Deutsch Wikipedia
310-е — IV век: 310 319 годы 290 е · 300 е 310 е 320 е · 330 е 310 · 311 · 312 · 313 · 314 · 315 · 316 · 317 · 318 · … Википедия
310.1 — ГОСТ 310.1{ 76} Цементы. Методы испытаний. Общие положения. ОКС: 91.100.10 КГС: Ж19 Методы испытаний. Упаковка. Маркировка Взамен: ГОСТ 310 60 в части общих положений Действие: С 01.01.78 Изменен: ИУС 1/85 Примечание: переиздание 1992; см. также… … Справочник ГОСТов
310.2 — ГОСТ 310.2{ 76} Цементы. Методы определения тонкости помола. ОКС: 91.100.10 КГС: Ж19 Методы испытаний. Упаковка. Маркировка Взамен: ГОСТ 310 60 в части определения тонкости помола Действие: С 01.01.78 Изменен: ИУС 1/85 Примечание: переиздание… … Справочник ГОСТов
310.3 — ГОСТ 310.3{ 76} Цементы. Методы определения нормальной густоты, сроков схватывания и равномерности изменения объема. ОКС: 91.100.10 КГС: Ж19 Методы испытаний. Упаковка. Маркировка Взамен: ГОСТ 310 60 в части определения нормальной густоты, сроков … Справочник ГОСТов
310.4 — ГОСТ 310.4{ 81} Цементы. Методы определения предела прочности при изгибе и сжатии. ОКС: 91.100.10 КГС: Ж19 Методы испытаний. Упаковка. Маркировка Взамен: ГОСТ 310.4 76 Действие: C 01.07.83 Изменен: ИУС 1/85, 9/90 Примечание: переиздание 1992; см … Справочник ГОСТов