Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

(van-от)+nl

  • 1 vallus

    [st1]1 [-] vallus, i, m.: a - pieu, échalas, palis. --- Virg. G. 1, 264 ; 2, 25. b - pieu à palissade. --- Cic. Tusc. 2, 37 ; Liv. 33, 6, 1. c - palissade. --- Caes. BC. 3, 63, 1; 3, 63, 2; 3. 63, 8; Tib. 1, 10, 9.    - fig. vallus pectinis, Ov. Am. 1, 14, 15: dent du peigne. [st1]2 [-] vallus, i ou ūs, f. [vannus]: - [abcl][b]a - vannette, petit van. --- Varr. R. 1, 23, 5; 1, 52, 2; Serv. G. 1, 166. - [abcl]b - tuile formant rigole. --- Serv. G. 1, 264; Cato, Ag. 14, 4.[/b]    - vallum, i, n., van: Varr. L. 5, 138.
    * * *
    [st1]1 [-] vallus, i, m.: a - pieu, échalas, palis. --- Virg. G. 1, 264 ; 2, 25. b - pieu à palissade. --- Cic. Tusc. 2, 37 ; Liv. 33, 6, 1. c - palissade. --- Caes. BC. 3, 63, 1; 3, 63, 2; 3. 63, 8; Tib. 1, 10, 9.    - fig. vallus pectinis, Ov. Am. 1, 14, 15: dent du peigne. [st1]2 [-] vallus, i ou ūs, f. [vannus]: - [abcl][b]a - vannette, petit van. --- Varr. R. 1, 23, 5; 1, 52, 2; Serv. G. 1, 166. - [abcl]b - tuile formant rigole. --- Serv. G. 1, 264; Cato, Ag. 14, 4.[/b]    - vallum, i, n., van: Varr. L. 5, 138.
    * * *
        Vallus, valli, masc. gen. Virgil. Un pali, ou Pieu, ou Pal.

    Dictionarium latinogallicum > vallus

  • 2 vallum

    [st1]1 [-] vallum, i, n.: a - palissade [couronnant l'agger].    - aggerem ac vallum exstruere, Caes. BG. 7, 72, 4: établir une levée de terre et une palissade. b - retranchement [levée de terre et palissade], rempart.    - Caes. BG. 2, 5, 6 ; 3, 17, 6 ; Att. 5, 20, 5 ; 9, 12, 3. c - rempart, défense.    - Cic. CM 51; Pis. 81; Nat. 2, 143 ; Hor. S. 1, 2, 96.    - voir hors site vallum. [st1]2 [-] vallum, i, n.: petit van.    - c. vallus, i. f.
    * * *
    [st1]1 [-] vallum, i, n.: a - palissade [couronnant l'agger].    - aggerem ac vallum exstruere, Caes. BG. 7, 72, 4: établir une levée de terre et une palissade. b - retranchement [levée de terre et palissade], rempart.    - Caes. BG. 2, 5, 6 ; 3, 17, 6 ; Att. 5, 20, 5 ; 9, 12, 3. c - rempart, défense.    - Cic. CM 51; Pis. 81; Nat. 2, 143 ; Hor. S. 1, 2, 96.    - voir hors site vallum. [st1]2 [-] vallum, i, n.: petit van.    - c. vallus, i. f.
    * * *
        Vallum, valli. Caes. Rempar.
    \
        Cingere oppidum vallo et fossa. Cic. Entourer ou environner de rempar et de fossé, Remparer et fossoyer.
    \
        Fossa et vallo septum tenere aliquem. Cic. Le tenir enclos et assiegé.
    \
        Vallum, significat nonnunquam vannum. Var. Un van.

    Dictionarium latinogallicum > vallum

  • 3 vannus

    vannus, i, m. van.    - Col. 2, 20, 4; Virg. G. 1, 156.    - vannorum vitores, Arn.: vanniers.    - voir hors site vannus.
    * * *
    vannus, i, m. van.    - Col. 2, 20, 4; Virg. G. 1, 156.    - vannorum vitores, Arn.: vanniers.    - voir hors site vannus.
    * * *
        Vannus, vanni, foem. gen. Columel. Un van.

    Dictionarium latinogallicum > vannus

  • 4 ventilabrum

    ventilabrum, i, n. fourche à vanner, van.
    * * *
    ventilabrum, i, n. fourche à vanner, van.
    * * *
        Ventilabrum, ventilabri, pen. prod. Columel. Un van.

    Dictionarium latinogallicum > ventilabrum

  • 5 capisterium

    căpistērĭum, ĭi, n. crible (van) pour nettoyer les grains. --- Col. 2, 9, 11.    - [gr]gr. σκαπιστήριον.
    * * *
    căpistērĭum, ĭi, n. crible (van) pour nettoyer les grains. --- Col. 2, 9, 11.    - [gr]gr. σκαπιστήριον.
    * * *
        Capisterium, Capisterii. Colum. Un crible.

    Dictionarium latinogallicum > capisterium

  • 6 pala

    [st1]1 [-] pāla, ae, f.: a - bêche. --- Plaut. Poen. 1018; Lael. 3, 20, 9 ; Plin. 11, 46. b - pelle. --- Cato, Agr. 11. c - van. --- Tert. Praescr. 3. d - chaton [de bague]. --- Cic. Off. 3, 38. e - omoplate [au plur.]. --- C.-Aur. Acut. 2, 35; Tard. 3, 2. [st1]2 [-] pala, ae, f.: bananier. --- Plin. 12, 24.
    * * *
    [st1]1 [-] pāla, ae, f.: a - bêche. --- Plaut. Poen. 1018; Lael. 3, 20, 9 ; Plin. 11, 46. b - pelle. --- Cato, Agr. 11. c - van. --- Tert. Praescr. 3. d - chaton [de bague]. --- Cic. Off. 3, 38. e - omoplate [au plur.]. --- C.-Aur. Acut. 2, 35; Tard. 3, 2. [st1]2 [-] pala, ae, f.: bananier. --- Plin. 12, 24.
    * * *
        Pala, huius palae. Plin. Une pelle.
    \
        Pala. Cato. Une pelle à mettre le pain au four.
    \
        Palae. Strabo. Petites masses de pur or, pailles, ou paillettes d'or, ou papillotes.
    \
        Pala annuli. Cic. La teste d'un anneau, Le chaton dedens quoy est la pierre enchassee.

    Dictionarium latinogallicum > pala

  • 7 prīmus

        prīmus adj. sup.    [PRO-], the first, first: Primus sentio mala nostra, T.: primae litterae: primus Graecae civitatis in Thraciam introiit, N.: primus de mille fuisses, O.— Plur m. as subst: in primis stetit, among the foremost, N.: in primis pugnantes, in the van, S.: Utque pedum primis infans vestigia plantis Institerat (i. e. ut primum), V.—In time or place, first, fore, foremost: in primā provinciā, at the entrance of the province: sol, i. e. the rising sun, V.—With quisque, the first possible, the very first: primo quoque tempore, at the very first opportunity: me tibi primum quidque concedente.—As subst n., sing. and plur, the first part, beginning: quod bellum, si prima satis prospera fuissent, L.: utinam a primo ita tibi esset visum, from the first: equites in primo late ire iubet, in the van, S.: qui numerus in primo viget, iacet in extremo, first part.—Fig., of rank or merit, first, chief, principal, excellent, eminent, distinguished, noble: evocat ad se Massiliā quindecim primos, Cs.: sui municipi facile primus: primis urbis placuisse, H.: iuvenum primi, V.: apud te primus, first in your favor, T.: otium atque divitiae, quae prima mortales putant, S.: primas partīs qui aget, plays the leading part, T.: si Allienus tibi primas in dicendo partes concesserit.— Plur f. as subst. (only acc; sc. partīs), the first rank, lead, highest place: actioni primas dedisse Demosthenes dicitur, ascribed supreme importance: amoris erga me tibi primas defero, i. e. the first place among those who love me.—Plur. abl. as subst., in the phrases, in primis, cum primis, among the first, with the foremost, eminently, chiefly, especially, principally, particularly: vir fortis in primis: oppidum in primis Siciliae clarum: homo in primis improbissimus: in primis... deinde, in the first place, S.: homo cum primis locuples.
    * * *
    I
    prima, primum ADJ
    first, foremost/best, chief, principal; nearest/next
    II
    chiefs (pl.), nobles

    Latin-English dictionary > prīmus

  • 8 Rhipidura dedemi

    1. LAT Rhipidura dedemi ( Van) Oort
    3. ENG Van Oort’s [Ceram rufous, Seran rufous] fantail
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Rhipidura dedemi

  • 9 Xenopirostris damii

    3. ENG Van Dam’s vanga
    4. DEU Schlegelvanga f
    5. FRA vanga m de Van Dam

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Xenopirostris damii

  • 10 Plethodon vandykei

    3. ENG Van Dyke's [Washington] salamander
    5. FRA
    Ареал обитания: Северная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Plethodon vandykei

  • 11 Colobus verus

    2. RUS зелёная гвереца f, бенеденов [зелёный] толстотел m, зелёный оливковый колобус m
    3. ENG green [van Beneden's, olive] colobus
    5. FRA colobe m vrai [à huppe]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Colobus verus

  • 12 frons

    1.
    frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).
    (α).
    Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):

    ilignea, quernea,

    Cato, R. R. 37, 2:

    in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,

    Varr. R. R. 2, 5, 11:

    bobus praestabit vilicus frondem,

    Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:

    ne caules allii in frondem luxurient,

    Plin. 19, 6, 34, § 113:

    perenni frunde corona,

    Lucr. 1, 119:

    nigrae feraci frondis in Algido,

    Hor. C. 4, 4, 58:

    sine fronde,

    Ov. Tr. 3, 10, 75:

    immaturam destringere,

    Quint. 12, 6, 2.—
    (β).
    Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):

    deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446:

    frondibus teneris non adhibendam esse falcem,

    Quint. 2, 4, 11:

    bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,

    Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—
    II.
    Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:

    nos delubra deum festa velamus fronde,

    Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.
    2.
    frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).
    I.
    Lit.:

    frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,

    Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;

    for which, adducere,

    Sen. Ben. 1, 1:

    attrahere,

    id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;

    for which: exporge frontem,

    Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:

    primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,

    Plaut. Cas. 2, 4, 3:

    explicare,

    Hor. C. 3, 29, 16;

    solvere,

    Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:

    nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,

    id. Brut. 80, 278:

    femur, pectus, frontem caedere,

    Quint. 2, 12, 10:

    frontem sudario tergere,

    id. 6, 3, 60;

    for which: siccare frontem sudario,

    id. 11, 3, 148:

    capillos a fronte retroagere,

    id. ib. 160:

    mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,

    Verg. A. 9, 750:

    quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,

    Amm. 31, 7, 14:

    insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),

    Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:

    est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,

    Caes. B. G. 6, 26, 1:

    tauri torva fronte,

    Plin. 8, 45, 70, § 181:

    equi,

    Ov. Tr. 5, 9, 30:

    ovis,

    id. F. 4, 102:

    cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,

    Hor. C. 3, 13, 4:

    (vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,

    id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —
    2.
    The brow as a mirror of the feelings:

    non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,

    Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:

    homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,

    expression of countenance, id. ib. 12, 46:

    si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,

    Cic. Rab. Post. 12, 35:

    haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,

    id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;

    oratio vero saepissime,

    id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:

    oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:

    fronte occultare sententiam,

    id. Lael. 18, 65:

    tranquilla et serena,

    id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:

    reliquiae pristinae frontis,

    id. Fam. 9, 10, 2:

    laeta,

    Verg. A. 6, 862:

    sollicita,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    tristis,

    Tib. 2, 3, 33:

    gravis,

    Plin. Pan. 41, 3:

    humana, lenis, placida,

    Sen. Ben. 2, 13:

    inverecunda,

    Quint. 2, 4, 16:

    proterva,

    Hor. C. 2, 5, 16:

    urbana (i. e. impudens),

    id. Ep. 1, 9, 11:

    impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,

    id. ib. 26; cf.:

    impudentia frontis,

    Hier. adv. Rufin. 1, 7:

    fronte inverecunda nummos captare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:

    si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,

    Cic. Planc. 6, 16.—
    3.
    Prov.:

    frons occipitio prior est,

    i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—
    B.
    Transf
    1.
    The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):

    copias ante frontem castrorum struit,

    Caes. B. C. 3, 37, 1:

    aedium,

    Vitr. 3, 2:

    parietum,

    id. 2, 8:

    januae,

    Ov. F. 1, 135:

    scena,

    Verg. G. 3, 24:

    (navium),

    id. A. 5, 158:

    pontis,

    Hirt. B. G. 8, 9, 4:

    collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:

    octo cohortes in fronte constituit,

    Sall. C. 59, 2:

    quatuor legionum aquilae per frontem,

    Tac. H. 2, 89:

    una fronte contra hostem castra muniunt,

    only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:

    aequa fronte ad pugnam procedebat,

    Liv. 36, 44, 1:

    nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,

    id. 5, 38, 2:

    recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),

    Curt. 4, 13 med.; cf.:

    directa fronte pugnandum est,

    Quint. 5, 13, 11:

    veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,

    Tac. Agr. 35:

    transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),

    for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:

    laeva,

    Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:

    frons laevi cornu haec erat,

    Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:

    ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,

    Lucr. 6, 117;

    of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,

    Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

    id. B. G. 2, 23, 4. —
    2.
    The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—
    3. 4.
    In measuring land = latitudo, the breadth:

    mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,

    Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—
    II.
    Trop.
    A.
    The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;

    mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,

    Cic. Att. 4, 15, 7:

    plus habet in recessu, quam fronte promittat,

    Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:

    frons causae non satis honesta,

    id. 4, 1, 42 Spald.:

    decipit Frons prima multos,

    the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:

    dura primā fronte quaestio,

    Quint. 7, 1, 56:

    ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    id. 12, 7, 8.—
    B.
    The character or feelings expressed by the brow.
    1.
    Poet. in partic., shame:

    exclamet perisse Frontem de rebus,

    Pers. 5, 104 (for which:

    clament periisse pudorem,

    Hor. Ep. 2, 1, 80).—
    2.
    Impudence, boldness (late Lat.; cf.

    os),

    Aug. Civ. D. 3, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > frons

  • 13 Mullus surmuletus

    ENG red mullet, surmullet, rock mullet
    NLD mul, zeebarbem, [barbeel, barbereintje, gestreepte zeebarbeel, koninkje, koning van de haring, koning van de poon, zeebarbeel, zeekoning]
    GER Streifenbarbe
    FRA rouget de roche, surmulet

    Animal Names Latin to English > Mullus surmuletus

  • 14 Agrippa

    Agrippa, ae, m. ( nach Plin. 6, 45 u. Gell. 16, 6, 1 von aegre u. pes = der statt mit dem Kopfe zuerst mit den Füßen, also durch schwere Geburt zur Welt Gekommene; nach andern von ἄγρα u. ιππος), I) ein röm. Name, unter dem am bekanntesten sind: A) Agrippa Menenius, berühmt durch seine Fabel vom Magen u. den Gliedern, Liv. 2, 32. Quint. 5, 11, 19. – B) M. Vipsanius Agrippa, geb. 63 v. Chr., gest. 12 v. Chr., Vertrauter des Augustus von Jugend auf (Nep. Att. 12, 1), Gemahl der Tochter des Attikus, der Pomponia, dann der Schwestertochter des Augustus, der Marcella, dann der Tochter des Augustus, der Julia (Suet. Aug. 63), großer Feldherr u. Staatsmann, die Seele aller Unternehmungen des Augustus, der aus seinem großen Vermögen Rom durch großartige u. kunstvolle Bauten (Wasserbauten, Saepta Iulia, Porticus Neptuni, Thermae, Pantheon) verschönerte, an den Horaz die bekannte Ode (1, 6) richtete, s. Vell. 2, 79 sqq. Plin. 36, 15 (24), 121. Vgl. Thiel Verg. Aen. 8, 682. Frandsen, M. Vipsanius Agrippa, eine histor. Untersuchung über dessen Leben u. Wirken, Altona 1836. Quaestiones historicae de M. Vips. Agrippa, scr. H.I. van Eck. Lugd. Bat. 1842. – Nach ihm sind benannt die Agrippiana saepta, in der neunten Region Roms, Lampr. Alex. Sev. 26, 7. – C) Agrippa Postumus, ein nachgeborner Sohn des vorigen, durch Livias Ränke von seinem Großvater Augustus (i.J. 7 n. Chr.), der ihn früher adoptiert hatte, auf die Insel Planasia verbannt, Vell. 2, 104, 1 u. 112, 7. Suet. Aug. 64 sq. Tac. ann. 1, 3, 6; sogleich nach dem Regierungsantritt des Tiberius ermordet, Tac. ann. 1, 6, 1. Suet. Tib. 22. – II) Name zweier Könige von Judäa, Herodes Agrippa I., Sohn Herodes des Gr., noch jung von Tiberius als Gefangener nach Rom gebracht, von Kaligula freigelassen u. zum Fürsten von Lysania, Judäa u. Samaria eingesetzt, oft bei Tac. (s. Ruperti Tac. ann. 12, 23, 2); Vater des Herodes Agrippa II., Bruder der schönen Berenice (Tac. hist. 2, 2).

    lateinisch-deutsches > Agrippa

  • 15 Calva [3]

    3. Calva, ae, f. (calvus), Beiname der Venus, angebl. seit dem gallischen Kriege, wo die Frauen ihre Haare zur Anfertigung von Bogensehnen sich abschneiden ließen, Lact. 1, 20, 7. Cypr. de idol. van. 2, 10. Veget. mil. 4, 9. Serv. Verg. Aen. 1, 720.

    lateinisch-deutsches > Calva [3]

  • 16 Cardea

    Cardea od. Carda, ae, f. (cardo), Schutzgottheit der Türangeln (d.i. des Familienwesens), die alle schädlichen Einwirkungen schlimmer Dämonen abwehrte, bes. der Strigen (böser Nachtvögel, von denen man glaubte, daß sie des Nachts unbewachte Kinder anfielen, aus den Wiegen rissen, sie zerfleischten u. ihnen das Blut aussaugten), Tert. idol. 15; adv. gnost. 10. Augustin. de civ. dei 4, 8 u. 6, 7. Cypr. idol. van. 2. – von Ov. fast. 6, 101 sqq. mit der Carna identifiziert.

    lateinisch-deutsches > Cardea

  • 17 foris [2]

    2. forīs, A) Adv. = θύρασι (eig. Lokat. v. *forae), I) draußen, außerhalb eines Ortes, auswärts (Ggstz. intra, intus), A) im allg.: intra vallum et foris, Nep.: utrum foris habeat exemplar, an intus, ob das Urbild sich außer ihm selbst od. in ihm selbst befinde, Sen.: alqd quaerere foris, Plaut. u. Cic. (s. Brix Plaut. mil. 638). – B) insbes.: a) auswärts = außerhalb des Hauses, nicht zu Hause (Ggstz. domi), f. cenare od. cenitare, Cic.: f. sunt, Ter.: domi forisque, Suet.: foris victores, domi trucidamur, Sen. rhet.: animus f. est (Ggstz. domi est), Plaut. – f. valde plauditur, bei den Leuten, Cic.: f. esse Gabinium, in der Leute Händen, d.i. verschuldet, Cic.: f. sapere, andern klugen Rat erteilen (aber sich nicht), Ter. heaut. 923. – b) außerhalb der Kurie, des Senates, Cic. ep. 1, 9, 20. – c) außerhalb der Stadt, -des Staats, außerhalb Roms (Ggstz. domi), Cic. u. Liv. – II) von draußen, von auswärts, auch = aus der Fremde (Ggstz. domo, Cic. Phil. 3, 26, intus, Plaut. cist. 688), f. flagitare telum, Nep.: alqd f. petere, Cic. (u. so petita verba f., Hor.): f. venire, Lucr.: sumi aut ex sua vi atque natura aut assumi foris, Cic. de or. 2, 163; vgl. 2, 173. – a foris, von auswärts, Plin. 17, 227. – B) Praepos. m. Akk., außerhalb, Apul. met. 1, 21. Cassiod. compl. 5. in Col. u.a. Eccl.; vgl. van de Vliet in Wölfflins Archiv 10, 386.

    lateinisch-deutsches > foris [2]

  • 18 intermedius

    inter-medius, a, um, zwischen etwas befindlich, der (die, das) mittelste, Paul. Nol. carm. 26, 637. – / Epit. Iliad. 894 liest van Kooten haec inter (= inter haec) medius stabat Mars u. Ambros. hexaëm. 2, 4, 15 Migne fiat firmamentum inter medium aquae.

    lateinisch-deutsches > intermedius

  • 19 Scansus

    Scānsus, eine Gottheit = Ascensus (s. ascēnsusa. E.), Cypr. de idol. van. 2.

    lateinisch-deutsches > Scansus

  • 20 studium

    studium, iī, n. (studeo), der innere Trieb und Drang, das eifrige Streben, die Bestrebung, der Eifer, die Neigung, Luft usw., I) im allg., m. subj. Genet., amici, Cic.: m. obj. Genet., veri reperiendi, Drang (Durst) nach Wahrheit, Cic.: pugnandi, Kampflust, Caes.: venandi, Liv.: discendi, Cic.: pugnae, Lucr.: dare se studio eloquentiae, Cic.: studio citharae deditus, Hor.: st. quaestus, Gewinnsucht, Cic.: vitae, Lebensweise, Afran. com. fr.: m. Dat. Gerund., tenue studium probandis provinciarum ac militiae rectoribus, Aur. Vict. de Caes. 42, 23: m. Infin., nec aliud studium est quam a deo homines avocare, Cypr. de idol. van. 7: m. Acc. u. Infin., viris esse advorsas aeque studiumst, Ter. Hec. 202. – absol., incensi sunt studio, Cic.: omne studium ad alqd conferre, Cic.: studium agricolationi dare, Colum.: summo studio dicere, Cic.: u. so studio accusare, aus Neigung, leidenschaftlich (Ggstz. officio defendere), Cic.: et hoc studio pravus facis, recht geflissentlich, Hor.: meo de studio studia erant vestra omnia, mir zu gefallen war euer ganzes Streben, Plaut.: vide, quam iniquus sis prae studio, in deinem Eifer, Ter. – II) insbes., die besondere Neigung für eine Person od. Sache: A) für eine Person = die besondere Neigung, Vorliebe, das Interesse, die Ergebenheit, Dienstbeflissenheit, der Parteieifer, die eifrige (begeisterte) Teilnahme, Begeisterung (verb. mit favor u. mit suffragium u. im Ggstz. zu odium), Cic. u.a.: studium et fides erga clientes, Suet.: eorum erga se studium, Auct. b. Afr.: studia nostra circa tuendos socios, Plin. pan.: eorum studium super expugnandis haereticis, Sulp. Sev.: st. in populum Romanum, Tac. rei publicae, Vaterlandsliebe, Cic.: partium Parteilichkeit, Cic.: studia (der Parteieifer) com petitorum, Cic.: u. so absol., verb. cupiditas et studium, Liv.: sine studio dicere, Cic.: sine ira et studio (Vorliebe, Parteilichkeit), Tac.: studium (Interesse) et iracundiam suam rei publicae dimittere, Cic.: im Plur., senatum in studia diducere, in Parteibestrebungen, Tac.: senatus, in quo erant studia, Tac.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, Sall.: studia hominum (aller Welt) accensa in Agrippinam, Tac. – B) für eine Sache: 1) übh. die Lieblingsneigung, -beschäftigung, Liebhaberei, istius studium... latrocinium, Cic.: u. so immoritur studiis, Hor.: suo quisque studio maxime ducitur, Cic.: alcis studiis obsequi od. inservire, Ter. u. Nep. – 2) das wissenschaftliche Streben, die wissenschaftliche Beschäftigung, das Studieren, a) eig.: iuris, Cic.: studium u. studia doctrinae, Cic.: Graeca studia, Suet.: studium musicum, Solin.: studia liberalia, Vell. u. Suet.: studia quae honesta ac liberalia vocantur, Augustin.: pabulum studii atque doctrinae, Cic.: haec inter se studia exercere, Cic.: studiis illis se dare, Cic.: in studiis vitam egi, Ov.: studiis septem dedit annos, Hor.: atque huiusce rei coniecturam de tuo ipsius studio (Fach) facillime ceperis, Cic.: ad studiorum (Berufsarten) atque artium (Wissenschaften, Kenntnisse) contentionem revertamur, Cic. – b) meton.: α) Plur., studia, Werke der Literatur, omnia ingenia, quae lucem studiis nostris attulerunt, tunc nata sunt, Sen. contr. 1. praef. § 7. – β) der Studienort, Cod. Theod. 14, 9, 3 pr.

    lateinisch-deutsches > studium

См. также в других словарях:

  • Van — /van/; for 1, 2 also Turk. /vahn/, n. 1. Lake, a salt lake in E Turkey. 1454 sq. mi. (3766 sq. km). 2. a town on this lake. 88,597. 3. a male given name. * * * I City (pop., 1997: 226,965), eastern Turkey, on the eastern shore of Lake Van. The… …   Universalium

  • Van — steht für: das olympische Länderkürzel für Vanuatu Vereinigte Arbeitsgemeinschaft der Naziverfolgten Bund der Antifaschisten, Hamburg. Landesorganisation der VVN. Value Added Network, ein Datennetz mit Mehrwertdienstangebot IATA Code des… …   Deutsch Wikipedia

  • VAN — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • VAN — steht für: das olympische Länderkürzel für Vanuatu Vereinigte Arbeitsgemeinschaft der Naziverfolgten Bund der Antifaschisten, Hamburg. Landesorganisation der VVN. Value Added Network, ein Datennetz mit Mehrwertdienstangebot Flughafen Ferit Melen… …   Deutsch Wikipedia

  • van — VAN, Ă, vani, e, adj. (livr.) Zadarnic, inutil, fără rost. ♢ loc. adv. În van = în zadar, degeaba. ♦ Neîntemeiat; iluzoriu. – Din lat. vanus, it. vano. Trimis de bogdanrsb, 11.08.2002. Sursa: DEX 98  VAN adj. 1 …   Dicționar Român

  • van — van1 [van] n. [abbrev. < VANGUARD] short for VANGUARD van2 [van] n. [ME vanne < MFr van < L vannus, van, FAN1] 1. Archaic a winnowing machine 2 …   English World dictionary

  • Van — puede referirse a: VAN, Valor Actual Neto. Los Vanir, dioses escandinavos. Van (o furgoneta), medio de transporte de pasajeros, o en particular, remolque para caballos. Abreviatura científica para el botánico V.M. Van 1950 Lugares de Turquía La… …   Wikipedia Español

  • Van — Van, n. [L. vannus a van, or fan for winnowing grain: cf. F. van. Cf. {Fan}, {Van} a wing {Winnow}.] [1913 Webster] 1. A fan or other contrivance, as a sieve, for winnowing grain. [1913 Webster] 2. [OF. vanne, F. vanneau beam feather (cf. It.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • van — (van) s. m. 1°   Instrument d osier pour séparer la paille et l ordure d avec le bon grain. •   Il prendra le van en main, et il nettoiera son aire, SACI Bible, Évang. St Luc, III, 17. •   Arcadiens, qu est devenu le temps où les Atrides étaient… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • van — S3 [væn] n [Date: 1800 1900; Origin: caravan] 1.) a vehicle used especially for carrying goods, which is smaller than a ↑truck and has a roof and usually no windows at the sides ▪ a delivery van ▪ a van driver 2.) AmE a large box like car that… …   Dictionary of contemporary English

  • Van — Van, n. [Abbrev. fr. vanguard.] The front of an army; the first line or leading column; also, the front line or foremost division of a fleet, either in sailing or in battle. [1913 Webster] Standards and gonfalons, twixt van and rear, Stream in… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»