Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

(giver)

  • 1 gjafari

    m. giver.
    * * *
    a, m. a giver, K. Á. 76.

    Íslensk-ensk orðabók > gjafari

  • 2 GJÖF

    * * *
    (gen. gjafar, pl. gjafar and gjafir), f. gift; skipta gjöfum við e-n, to exchange gifts with one; leiða e-n út (í brott) með gjöfum, leysa e-n á brott með gjöfum, to dismiss one with gifts (at the end of a visit).
    * * *
    f., gen. gjafar, pl. gjafar, later gjafir; dat. gjöfum: [Ulf. giba; A. S. gifu, geofu; Engl. gift; Germ. gabe, whence mod. Swed. gåfua, Dan. gave, and Icel. gáfa]:—a gift, Nj. 7, 163, Eg. 33, Fms. i. 296, iv. 105, x. 47, Bs. i. 76, 143, N. G. L. i. 8, passim: in mod. usage Icel. distinguish between gjöf and gáfa, using the latter of the gifts of nature, gifts of mind, cleverness, but gjöf in a material sense. The ancients were fond of exchanging gifts, which were either a part of hospitality or tokens of friendship; the former were munificent, the latter might be small, Hm. 51: at a feast (wedding, funeral, or the like) the host used to make gifts to all his more honoured guests at departure; the technical phrase for this was, leysa menn út með gjöfum, to dismiss with gifts; vóru allir menn með gjöfum brott leystir; hence útlausnir, departure from a feast, Sturl. iii. 268: a departing friend or visitor had to be dismissed with a gift (kynnis-gjöf, Fms. vi. 358). The gifts consisted chiefly of weapons and costly clothes; but favourite gifts were a steed (Bjarn. 55, 58) or oxen of a fine breed (Sturl. i. 106), hawks, tents, sails, white bears (Ó. H. ch. 114, Fms. vi. ch. 72–75, 100, Hung. ch. 2), in short anything that was rare and costly, görsimi, metfé. Again, friends had to exchange gifts, so as to cement their friendship, cp. Hávamál passim,—vápnum ok váðum skulu vinir gleðjask; gefendr ok endrgefendr erusk lengst vinir, 40; gjalda gjöf við gjöf, 41; geði skaltú við hann (viz. the friend) blanda ok gjöfum skipta, 43; glík skulu gjöld gjöfum, 45; sýtir æ glöggr við gjöfum, 47. Gifts were obligatory, and were a token of grace and goodwill on the part of giver and receiver. A gift when received was called the ‘nautr’ of the giver, e. g. a ring or sword presented by a king was konungs-nautr. The instances in the Sagas are very many, e. g. Eg. ch. 36, 81, Ld. ch. 7, 27, 43, 45, Sturl. passim, Glúm. ch. 6, 25, Vápn. p. 19, Hrafn. 23, Lv. ch. 14, 15, Ó. H. ch. 114, Har. S. Gilla ch. 16, Hung. ch. 13, 17, Páls. S. ch. 16, and last, not least, the curious Gautr. S.; the remark of Tacit. Germ. ch. 21, gaudent muneribus, sed nec data imputant nec acceptis obligantur, is only partly true; ást-gjafar, love-gifts; vin-gjafar, friend-gifts, cp. Gr. ξένια, Ó. H. 125; hefndar-gjöf, a fatal gift; Jóla-gjöf, a Yule present, Eg. ch. 70; sumar-gjafir, summer-gifts, on the day when summer begins.
    COMPDS: gjafalaust, gjafaleysi, gjafaskipti.

    Íslensk-ensk orðabók > GJÖF

  • 3 mat-gjafi

    a, m. a meat-giver, bread-giver, Fms. viii. 307.

    Íslensk-ensk orðabók > mat-gjafi

  • 4 NAUTR

    (-s, -ar), m.
    1) partaker (with another person);
    2) donor, giver (góðr þótti mér þá nautrinn, er Hákon jarl var);
    3) gift (following the gen. of the person from whom it comes); sverðit konungs-nautr, the sword that was the king’s gift.
    * * *
    m. [Germ. ge-nosse; from njóta], a mate, fellow; bera kvið í dóm fram með nauta sína, Grág. i. 369; bera kvið at dómi með nauta þína átta en þú sér sjálfr inn níundi, ii. 39; þjófs-nautr, a receiver of stolen goods:—in compds = Germ. genosse, a mate; mötu-nautr, a mess-mate; legu-nautr, rekkju-n., a bed-fellow; sessu-n., bekkju-n., a bench-mate; kaupu-n., a customer; föru-n., a fellow-traveller; söku-n., a transgressor; ráðu-n., a councillor.
    II. a person from whom a gift is received, a donor, giver; góðr þótti mér þá nautrinn er Hákon jarl var, Fms. ii. 171; góðr er nautrinn, Ólafr konungr gaf mér hring þenna í morgin, v. 93.
    2. an object is called the nautr of the person from whom it comes, whether it be as a gift, or even as booty; sverðit konungs-nautr, the sword the king’s gift, Ld. 204; Hallfreðr var lagðr í kistu ok gripir hans með honum konungs-nautar, skikkja, hringr ok hjálmr, Fms. iii. 28; hringinn Sigvalda naut, 24: the charmed ring Andvara-nautr, Edda 75; skikkjuna Flosa-naut, Nj. 176; skikkjuna Gunnlaugs naut, Ísl. ii. 274; bauginn Brosu-naut, Gullþ. 23; glófana Agnars-nauta, id.; saxit Tuma-naut, Bs. i. 527; Gamla-n., Þórð.; törgunni Þorveigar-naut, Korm. 88; öxinni Steins-naut, Sturl. i. 63; tveir Árna-nautar, Sölmundar-n., Pétrs-nautr, D. I. i. 472; brynjuna Sigfús-naut, Sturl. iii. 234; sverðit Aðalráðs-naut, Ísl. ii. 268; Jarðhús-n., a sword taken out of a cairn, Fs.; hringsins Hákonar-nauts, Fms. ii. 171; drekinn Randvers-n. and Vandils-n., Fær. 89; blæjan Svasa-nautr, Fms. x. 207; knörrinn Sveins-naut, xi. 437; Esju-n. (a sword and kirtle), Ísl. ii. 419, 449; Hafliða-nautr, Atla-nautr; sverðit Jökuls-naut, Grett, 101.

    Íslensk-ensk orðabók > NAUTR

  • 5 veitandi

    (pl. -endr), m.
    1) giver;
    2) helper, supporter (margir vóru veitendr at málum með þorbirni).
    * * *
    part. a giver, Edda i. 456.
    2. a helper; veitendr, Fms. vi. 34; veitendr at máli þínu, Háv. 44.

    Íslensk-ensk orðabók > veitandi

  • 6 veitari

    m. giver, donor.
    * * *
    a, m. a giver, donor, H. E. i. 499, Stj. 23.

    Íslensk-ensk orðabók > veitari

  • 7 þrif-gjafari

    and þrif-gjafi, a, m. a giver of good things, a bounteous giver, Mar., Hom. (St.)

    Íslensk-ensk orðabók > þrif-gjafari

  • 8 auð-gjafi

    a, m. a giver of wealth, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > auð-gjafi

  • 9 deilir

    m. one who deals out, distributor; bauga deilir, giver of rings; sverða deilir, warrior, hero (poet.).
    * * *
    m. a dealer. Lex. Poët.: arithm. divisor.

    Íslensk-ensk orðabók > deilir

  • 10 frið-gjafi

    a, m. a peace-giver, Fb. iii. 386.

    Íslensk-ensk orðabók > frið-gjafi

  • 11 Gefn

    f., poët. name of the goddess Freyja, Edda 21; prop. a giver, in poët. periphr. descriptions of women, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > Gefn

  • 12 getara

    f. birth-giver, mother.
    * * *
    u, f. one who gives birth to, Mar. passim.

    Íslensk-ensk orðabók > getara

  • 13 mat-móðir

    f. ‘meat-mother,’ used of a mistress with respect to her servants and household, cp. Engl. bread-giver.

    Íslensk-ensk orðabók > mat-móðir

  • 14 MÁLMR

    m.
    1) ore (m., er járn skal of gera);
    2) metal (þann málm, er gull heitir).
    * * *
    m. (prop. malmr); [Ulf. malma = ἄμμος; A. S. mealm, mealm-stân = sandstone; Hel. melm = pulvis; from mala = to grind; cp. Germ. zer-malmen]:—originally sand, as in the Goth. and A. S., but only remaining in local names, as Málm-haugar = Malmö in Sweden.
    II. metal, Sks. 14, 162, Fms. v. 343, 344, x. 284, Rb. 318. Stj. 45, 508, Bs. i. 134, passim in old and mod. usage; in the earliest poets chiefly of gold, höfgan málm, the heavy metal, gold, Sighvat; skírr málmr, the bright metal. Akv.; málma fergir, a gold giver, a prince, Lex. Poët.; Gníta heiðar-m., gold, Edda; Rínar rauð-m., the red metal of the Rhine, gold, Bm.: of iron, weapons (?), þar er málmar brustu, Hallfred; Gota-m., the ore of the Goths. armour, Fas. i. 439 (in a verse); Húnlenzkr m., armour, weapons (?), Hornklofi; Vala-m., Welsh or foreign ore, treasures, Fas. iii. (in a verse): the battle is málma-skúr, -galdr, -hjaldr; as also málm-flaug, -dynr, -hríð, -regn, -róg, -þing, -þrima, = a clash of weapons: málm-gautr, -Óðinn, -rjóðr, -runnr, = a warrior, see Lex. Poët.
    COMPDS: málmhlið, málmlogi, málmpottr, málmæðr.

    Íslensk-ensk orðabók > MÁLMR

  • 15 MEN

    (gen. pl. menja), n. necklace (hann batt menit á háls sér); fig. in pl., treasures, jewels (fjöld á ek menja).
    * * *
    n., gen. pl. menja, dat. menjum; [A. S. mene; Hel. meni; cp. O. H. G. mani-kold = necklace-gold, as also the name of a plant, hence perhaps Engl. marigold; Lat. monile]:—a necklace, Þkv. 13; hringa ok men, Vsp. 23; móður menjum göfga, Hdl. 13; hlaðin háls-menjum, Am. 44, Yngl. S. ch. 17, 22:—they were also worn by men, hann lézk vilja færa þeim men er Björn hafði haft á sér, Bjarn. 67, Vápn. 26, 28: metaph. in plur. treasures, jewels, Þkv. 23, Fm. 16, Akv. 26:—poët. phrases, men jarðar, earth’s necklace = the sea, Orkn. (in a verse); men Karmtar, island necklace = the sea; lyngva men, necklace of the bush = a serpent; men storðar, the earth’s men = the world serpent, the Miðgards-orm, Lex. Poët.: as necklaces were chiefly worn by ladies, a woman is called mens Syn, the fairy of the necklace, Edda (in a verse): Men-glöð, the ‘necklace-glad,’ is the name of a fairy woman, Fb. i. 529, Fsm.: as also men-brekka, -brík, -döll, -gefn, -grund, -gunnr, -hlín -reið, -skögul, -skorð, = a lady; on the other hand, a man is called men-broti, -brjótr, -fergir, -myrðir, -rýrir, -stríðir, -vörðr, -þverrir, = the giver, breaker etc. of treasures, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > MEN

  • 16 reifir

    m. a giver, helper, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > reifir

  • 17 VERÐR

    I)
    (gen. verðar), m. meal (fá árliga verðar); cf. dagverðr, náttverðr.
    a.
    1) worth, with gen. (meira þykki mér verð vinátta þin); svá þótti honum mikils um vert, he took it so much to heart; mikils verðr, much worth;
    2) worthy, deserving; v. e-s, worthy of (þótti þér hann ekki drápunnar verðr?).
    * * *
    1.
    m., gen. verðar; older form virðr, Grág. ii. 92, Hm. 31: [cp. Ulf. wairdus = ξένος; Germ. wirth; the word remains in Dan. nadver, Swed. natt-värd, = the Lord’s Supper]:—a meal, prop. a portion of food, Hým. 16; fá árliga verðar, Hm. 32; sá er um verði ( during a meal) glissir, 30; enn vari gestr er til verðar kemr, 4, 7; hrósa árligum verðinum, Hbl. 4; hverr bóandi er skyldr at gefa þriggja nátta verð hjóna sinna, K. Þ. K.; gefa einn karlmanns-verð fátækum manni, Dipl. ii. 14; þann inn helga verð, the holy meal, 625. 196; ef deildr er verðrinn, Bjarn. 27; ef hann er vís-vitandi at verði eðr at virði við hann, Grág. ii. 92; en at virði vrekask, Hm. 31; nátt-verðr, dag-verðr (dögurðr), máls-verðr, búðar-vörðr (qs. búðar-verðr); úlfs verðr, hrafns verðr, wolf’s, raven’s meal, i. e. prey, Lex. Poët.; sleipnis verðr, ‘horse’s meal,’ i. e. hay, Ýt.; verð-gjafi hrafns, or verð-bjóðr, the raven’s meal-giver, i. e. a warrior, Lex. Poët.
    2.
    adj. [Ulf. wairþs = ἱκανός; A. S. weorð; Engl. worth; Germ. werth; Dan. værd]:—worth, with gen., Grág. i. 362; meira þykki mér verð vinátta þín, Nj. 74; hitt þykki mér meira vert, er hann tók Dyflinnar-ferð á sik, Fms. vi. 98; smá-sveini, sem yðr mun þvkkja lítils verðr hjá yðr, vii. 158; mikils verðr, much worth, Ld. 18; svá þótti honum mikils um vert, he took it so much to heart, Orkn. 286; mikils verðr, lítils verðr, einskis verðr, etc., passim; ú-verðr, unworthy.
    2. worthy; þá þykkja þeir Guði ljúfir ok verðir. loved of God, and worthy, Hom. 159: deserving, þú værir þess verðust kvenna, Skv. 3. 32; ek em ekki at þér gjafa verðr, Bjarn. 55; launa þér sem þú ert verðr, Eg. 239; minni verða launin en vert væri, Nj. 10; sem vert er, Fms. i. 85; þess væri vert, at …, it would be right, Nj. 73; verðr til e-s, worthy of, Stj. 496.

    Íslensk-ensk orðabók > VERÐR

  • 18 Vitaz-gjafi

    a, m. (of a gen. vitaðr = surety), a ‘sure giver,’ the name of a field, the crop of which never failed; þat var akr er kallaðr var Vitazgjafi þvíat hann varð aldregi úfrær, … eigi brásk hann Vitazgjafi enn, Glúm. 340, 343.

    Íslensk-ensk orðabók > Vitaz-gjafi

  • 19 ýtir

    m. [Dan. yder], a giver, poët., Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > ýtir

  • 20 gefandi

    * * *
    (pl. -endr), m. giver.

    Íslensk-ensk orðabók > gefandi

См. также в других словарях:

  • Giver — Giv er, n. One who gives; a donor; a bestower; a grantor; one who imparts or distributes. [1913 Webster] It is the giver, and not the gift, that engrosses the heart of the Christian. Kollock. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • giver — [giv′ər] n. a person who gives: often in compounds [lawgiver, almsgiver] * * * giv·er (gĭvʹər) n. 1. One that gives: a giver of gifts. 2. A donor or contributor. Often used in combination: almsgivers. * * * …   Universalium

  • giver — index benefactor, donor, feoffor, good Samaritan, grantor, supplier Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • giver — giv‧er [ˈgɪvə ǁ ər] noun [countable] FINANCE a person or organization that gives money to a political party, charity (= an organization that exists to help people, in health, education) etc; = DONOR: • 32% of the country s givers say they are… …   Financial and business terms

  • giver — mid 14c., from GIVE (Cf. give) + ER (Cf. er) (1). O.E. agent noun forms were giefend, giefa …   Etymology dictionary

  • giver — [giv′ər] n. a person who gives: often in compounds [lawgiver, almsgiver] …   English World dictionary

  • giver — [[t]gɪ̱və(r)[/t]] givers N COUNT You can refer to a person or organization that gives or supplies a particular thing as a giver of that thing. Germany is the largest giver of aid among the wealthy countries of the West. ...a complex social ritual …   English dictionary

  • giver — noun Giver is used after these nouns: ↑care …   Collocations dictionary

  • giver — Synonyms and related words: Maecenas, Santa Claus, almoner, almsgiver, angel, assignor, awarder, backer, bestower, cheerful giver, conferrer, consignor, contributor, donator, donor, fairy godmother, feoffor, financer, funder, grantor, imparter,… …   Moby Thesaurus

  • giver — noun Lynette threw her indolent nephews out of the house, vowing that her days as the family giver were over Syn: donor, contributor, donator, benefactor, benefactress, provider; supporter, backer, patron, sponsor, subscriber …   Thesaurus of popular words

  • giver — give ► VERB (past gave; past part. given) 1) freely transfer the possession of; cause to receive or have. 2) yield as a product or result. 3) carry out (an action). 4) cause to experience or suffer. 5) state or put forward (information or… …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»