-
1 brudzić
الودگي ; پليد ; جرزني ; چرك ; چركي ; داغ ; در ; زشت ; شنيع ; طوفاني ; غلط ; ك ; كثيف ; گيكردن ; لكه ; مج ; ملعون ; ناپاك ; نادرست ; ننگ -
2 hapalamak
brudzić -
3 ciorać
brudzić -
4 maarasić
brudzić -
5 грязниться
-
6 λερωμένος
brudzić czas. -
7 babrać się
brudzić się -
8 ciorać sie
brudzić się -
9 пачкать
глаг.• babrać• brudzić• błocić• gryzmolić• kalać• mazać• morusać• paprać• paskudzić• paćkać• plamić• plugawić• pobrudzić• pomazać• powalać• rozmazywać• skalać• smarować• szargać• taplać• tytłać• ubrudzić• walać• zabrudzać• zabrudzić• zanieczyszczać• zanieczyścić• zawalać• zbrudzić* * *babrać разг., błocić, brudzić, kalać, obsmarowywać, ( о художнике) pacykować, paprać, smarować, smolić, szargać уст., świnić, ( brudzić) świntuszyć, tytłać, walać -
10 грязнить
глаг.• babrać• brudzić• kalać• plamić• pobrudzić* * *błocić, brudzić, kalać, świntuszyć -
11 soil
-
12 fifrać
1) brudzić2) brudzić się -
13 выпачкать
глаг.• babrać• brudzić• kalać• plamić• pobrudzić• poplamić• rozmazywać• skazić• splamić• ubrudzić• wybrudzić• zabrudzić• zanieczyszczać• zanieczyścić• zawalać• zbrudzić* * *ubrudzić, upaćkać, wybrudzić, wysmarować -
14 загрязнить
глаг.• brudzić• plamić• pozanieczyszczać• przybrudzić• skalać• skazić• splamić• zanieczyszczać• zanieczyścić* * *zabrudzić, zanieczyścić, ( воздух) zapylić, (powietrze, wodę, glebę) zatruć, zawalać -
15 загрязнять
глаг.• babrać• brudzić• kalać• plamić• pobrudzić• skazić• skażać• splamić• ubrudzić• zabrudzać• zakazić• zakażać• zanieczyszczać• zanieczyścić• zawalać• zbrudzić* * *świnić разг., zanieczyszczać, zatruwać -
16 замарать
глаг.• brudzić• plamić• skazić• splamić• zabrudzić• zanieczyszczać• zanieczyścić• zbrukać* * *skalać книжн., splamić, zaszargać, zbrukać -
17 запятнать
глаг.• babrać• broczyć• brudzić• plamić• poplamić• skalać• skazić• splamić• zabrudzić* * *skalać книжн., splamić перен., zaszargać -
18 марать
глаг.• babrać• brudzić• brukać• mazać• pomazać• powalać• rozmazywać• smarować• ubrudzić• zabrudzić• zawalać• zbrudzić* * *brukać, paprać, płodzić, smarować, szargać -
19 пакостить
глаг.• brudzić• ubrudzić• zapaskudzać• zawalać• zbrudzić* * *paskudzić разг., paprać, rozpaskudzać -
20 пачкаться
babrać się разг., brudzić się, paskudzić się, paprać się, smolić się, szargać się, tytłać się, walać się
См. также в других словарях:
brudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, brudzićdzę, brudzićdzi, brudź, brudzićdzony {{/stl 8}}– pobrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}ubrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zabrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brudzić — ndk VIa, brudzićdzę, brudzićdzisz, brudź, brudzićdził, brudzićdzony «czynić brudnym, zanieczyszczać, walać, smolić, plamić; robić nieporządek, śmiecić» Brudzić książki, ubranie. Brudzić podłogę, ściany. Brudzić błotem, farbą, smarem. Brudzić… … Słownik języka polskiego
brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
paćkać — ndk I, paćkaćam, paćkaćasz, paćkaćają, paćkaćaj, paćkaćał, paćkaćany pot. «brudzić, walać czymś mazistym, np. błotem, gliną» paćkać się «brudzić, walać się czymś; rozmazywać coś mazistego, grzebać się w czymś mazistym» Dziecko paćkało się w… … Słownik języka polskiego
świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… … Słownik języka polskiego
tytłać — ndk I, tytłaćam, tytłaćasz, tytłaćają, tytłaćaj, tytłaćał, tytłaćany pot. «brudzić, walać» Tytłać płaszcz w kałuży. tytłać się pot. «brudzić się czymś; walać się, babrać się» Dzieci tytłały się w błocie. Rękawy tytłały mu się w smarze … Słownik języka polskiego
walać — ndk I, walaćam, walaćasz, walaćają, walaćaj, walaćał, walaćany pot. «brudzić, plamić» Walać sobie palce atramentem. walać się 1. pot. «brudzić siebie, swoje ubranie» Uważaj, walasz się farbą. 2. pot. «być walanym, brudzonym; stawać się brudnym»… … Słownik języka polskiego
брукать — I брукать I. пачкать, марать , зап., по Розвадовскому (RS 2, 78 и сл.), связано с польск. brukac – то же, которое относится к польск. brud грязь , brudzic пачкать , как польск. bɫąkac блуждать – к bɫądzic (см. Бернекер 1, 62). Ср. бруд. Скорее… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chlew — pot. Coś wygląda jak (świński) chlew; (gdzieś jest) jak w chlewie; robić z czegoś, gdzieś chlew «jakieś miejsce, pomieszczenie jest bardzo brudne, niechlujne; brudzić, zanieczyszczać jakieś pomieszczenie»: Dzisiaj sprzątaczki będą narzekać. Znowu … Słownik frazeologiczny
babrać — ndk IX, babraćbrzę, babraćbrzesz, babrz, babraćbrał, babraćany a. I, babraćam, babraćasz, babraćają, babraćaj, babraćał, babraćany 1. pot. «brudzić; paprać» Babrać ręce błotem. 2. pot. «rozgarniać coś; grzebać w czymś» Babrać łyżką w zupie. 3.… … Słownik języka polskiego
błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… … Słownik języka polskiego