-
21 пятнать
глаг.• babrać• brudzić• kalać• plamić• poplamić• skazić• splamić• zabrudzać• zabrudzić* * *kalać книжн.; перен., plamić -
22 бруднити
brudnytyдієсл. -
23 бруднитися
brudnytysjaдієсл. -
24 брудніти
brudnityдієсл. -
25 dirt
[dəːt]nto treat sb like dirt — traktować (potraktować perf) kogoś jak szmatę
* * *[də:t] 1. noun(any unclean substance, such as mud, dust, dung etc: His shoes are covered in dirt.) brud- dirty2. verb(to make or become dirty: He dirtied his hands/shoes.) brudzić- dirt-cheap
- dirt track -
26 dirty
['dəːtɪ] 1. adjbrudny; joke, story nieprzyzwoity2. vtbrudzić (zabrudzić perf or pobrudzić perf)* * *1) (not clean: dirty clothes.) brudny2) (mean or unfair: a dirty trick.) niegodziwy3) (offensive; obscene: dirty books.) sprośny4) ((of weather) stormy.) parszywy -
27 foul
[faul] 1. adj 2. n (SPORT)faul m3. vtbrudzić (zabrudzić perf), zanieczyszczać (zanieczyścić perf); (SPORT) faulować (sfaulować perf); anchor, propeller blokować (zablokować perf); fishing net uszkadzać (uszkodzić perf)* * *1. adjective1) ((especially of smell or taste) causing disgust: a foul smell.) wstrętny, paskudny2) (very unpleasant; nasty: a foul mess.) wstrętny, okropny2. noun(an action etc which breaks the rules of a game: The other team committed a foul.) nieczysta gra, faul3. verb1) (to break the rules of a game (against): He fouled his opponent.) faulować2) (to make dirty, especially with faeces: Dogs often foul the pavement.) zanieczyszczać• -
28 запачкать
глаг.• babrać• brudzić• plamić• pobrudzić• poplamić• skazić• splamić• ubrudzić• zababrać• zabrudzić• zanieczyszczać• zanieczyścić• zapaćkać• zawalać• zbrudzić -
29 испачкать
глаг.• brudzić• plamić• pobrudzić• pokalać• poplamić• powalać• skazić• splamić• ubabrać• umorusać• upaprać• uświnić• wyplamić• zabłocić• zanieczyszczać• zanieczyścić• zaplamić -
30 осквернять
глаг.• bezcześcić• brudzić• hańbić• kalać• profanować• skalać• skazić• skażać• sprofanować• zakazić• zakażać• zanieczyszczać• zanieczyścić• zbezczeszczać• zbezcześcić• zniesławić• znieważać -
31 barbouiller
1. brudzić2. gryzmolić3. mazać4. nagryzmolić5. pacykować6. rozmazywać7. smarować8. ubrudzić -
32 crasser
1. brudzenie2. brudzić3. ubrudzić4. zabrudzić5. zanieczyścić -
33 salir
1. babrać2. brudzić3. kalać4. paskudzić5. plamić6. pobrudzić7. poplamić8. powalać9. szkalować10. ubrudzić11. zabrudzać12. zabrudzenie13. zabrudzić14. zanieczyszczać15. zbrudzić16. zniesławić17. śmiecić -
34 souiller
1. babrać2. brudzić3. kalać4. plamić5. pobrudzić6. pomazać7. poplamić8. skazić9. splamić10. zabrudzać11. zabrudzić12. zanieczyszczać13. zanieczyścić14. zawalać -
35 doineanta
1 brudny 2 brudzić 3 faul 4 faulować 5 kalać 6 kolizja 7 nieuczciwy 8 plugawy 9 sprośny 10 wstrętny -
36 salachar
1 brud 2 brudzić 3 błoto 4 gnój 5 nawóz 6 nieczystość 7 paskudztwo 8 plugastwo -
37 smál
1 babrać 2 barwić 3 bejca 4 bejcować 5 brudzić 6 brzydactwo 7 brzydota 8 cechować 9 cel 10 kleks 11 kolorować 12 kreska 13 ocena 14 oznaczać 15 oznaczenie 16 oznaczyć 17 oznaka 18 plama 19 plamić 20 pokolorować 21 poplamić 22 poprawiać 23 punkt 24 rozmazać 25 skaza 26 smolić 27 smuga 28 splamić 29 stopień 30 szkarada 31 zabarwienie 32 zabrudzić 33 zaznaczyć 34 znak 35 ścieżka 36 ślad -
38 smúr
1 brud 2 brudzić 3 niuchać 4 powąchać 5 przyciągać 6 usmarować 7 wąchać 8 węszyć -
39 Madumi
1 brudny2 brudzić3 niechlujny -
40 baboy
1 brudny2 brudzić3 brzydki4 niechlujny5 nędzny6 paskudny7 plugawy8 taczka9 wieprzowina10 wózek11 złośliwy
См. также в других словарях:
brudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, brudzićdzę, brudzićdzi, brudź, brudzićdzony {{/stl 8}}– pobrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}ubrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zabrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brudzić — ndk VIa, brudzićdzę, brudzićdzisz, brudź, brudzićdził, brudzićdzony «czynić brudnym, zanieczyszczać, walać, smolić, plamić; robić nieporządek, śmiecić» Brudzić książki, ubranie. Brudzić podłogę, ściany. Brudzić błotem, farbą, smarem. Brudzić… … Słownik języka polskiego
brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
paćkać — ndk I, paćkaćam, paćkaćasz, paćkaćają, paćkaćaj, paćkaćał, paćkaćany pot. «brudzić, walać czymś mazistym, np. błotem, gliną» paćkać się «brudzić, walać się czymś; rozmazywać coś mazistego, grzebać się w czymś mazistym» Dziecko paćkało się w… … Słownik języka polskiego
świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… … Słownik języka polskiego
tytłać — ndk I, tytłaćam, tytłaćasz, tytłaćają, tytłaćaj, tytłaćał, tytłaćany pot. «brudzić, walać» Tytłać płaszcz w kałuży. tytłać się pot. «brudzić się czymś; walać się, babrać się» Dzieci tytłały się w błocie. Rękawy tytłały mu się w smarze … Słownik języka polskiego
walać — ndk I, walaćam, walaćasz, walaćają, walaćaj, walaćał, walaćany pot. «brudzić, plamić» Walać sobie palce atramentem. walać się 1. pot. «brudzić siebie, swoje ubranie» Uważaj, walasz się farbą. 2. pot. «być walanym, brudzonym; stawać się brudnym»… … Słownik języka polskiego
брукать — I брукать I. пачкать, марать , зап., по Розвадовскому (RS 2, 78 и сл.), связано с польск. brukac – то же, которое относится к польск. brud грязь , brudzic пачкать , как польск. bɫąkac блуждать – к bɫądzic (см. Бернекер 1, 62). Ср. бруд. Скорее… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chlew — pot. Coś wygląda jak (świński) chlew; (gdzieś jest) jak w chlewie; robić z czegoś, gdzieś chlew «jakieś miejsce, pomieszczenie jest bardzo brudne, niechlujne; brudzić, zanieczyszczać jakieś pomieszczenie»: Dzisiaj sprzątaczki będą narzekać. Znowu … Słownik frazeologiczny
babrać — ndk IX, babraćbrzę, babraćbrzesz, babrz, babraćbrał, babraćany a. I, babraćam, babraćasz, babraćają, babraćaj, babraćał, babraćany 1. pot. «brudzić; paprać» Babrać ręce błotem. 2. pot. «rozgarniać coś; grzebać w czymś» Babrać łyżką w zupie. 3.… … Słownik języka polskiego
błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… … Słownik języka polskiego