-
1 alleinig
еди(нствен)ный; эксклюзивный -
2 единствен
alleinig -
3 sole
I 1. noun(Anat.; of shoe) Sohle, die2. transitive verb[be]sohlenII noun(fish) Seezunge, dieIII adjectiveeinzig; alleinig [Verantwortung, Erbe, Recht]; Allein[erbe, -eigentümer]he is the sole judge of whether... — er allein urteilt darüber, ob.../entscheidet, ob...
* * *I [səul] noun1) (the underside of the foot, the part on which one stands and walks.) die Sohle2) (the flat surface of a boot or shoe that covers this part of the foot.) die BodenflächeII [səul] plurals - sole, soles; noun2) (its flesh as food: We had sole for supper.) die SeezungeIII [səul] adjective1) (only; single: my sole purpose/reason.) einzig•- academic.ru/68733/solely">solely* * *sole1[səʊl, AM soʊl]adj attr, inv1. (only) einzig, alleinigto take \sole charge of sb/sth die alleinige Verantwortung für jdn/etw übernehmen, allein für jdn/etw sorgen\sole exception einzige Ausnahme\sole surviving relative einziger überlebender Verwandter/einzige überlebende Verwandte\sole responsibility alleinige Verantwortung\sole survivor einziger Überlebender/einzige Überlebende2. (exclusive) Allein-\sole agency Alleinvertretung f\sole right alleiniges Recht\sole right to sell Alleinverkaufsrecht ntsole2[səʊl, AM soʊl]nsole3<pl - or -s>[səʊl, AM soʊl]nDover \sole [Dover]seezunge flemon \sole Seezunge ffilet of \sole Seezungenfilet nt* * *I [səʊl]1. nSohle f2. vtbesohlen IIn(= fish) Seezunge f IIIadjreason einzig; responsibility, owner, ownership alleinig; use ausschließlichwith the sole exception of... — mit alleiniger Ausnahme +gen...
for the sole purpose of... — einzig und allein zu dem Zweck +gen..., zum alleinigen or einzigen Zweck +gen...
sole heir — Alleinerbe m/-erbin
* * *sole1 [səʊl]A s3. TECH Bodenfläche f, Sohle fB v/t besohlen1. einzig, alleinig, Allein…:the sole reason der einzige Grund;sole agency Alleinvertretung f;have sole distribution for den Alleinvertrieb haben für;sole heir Allein-, Universalerbe m;sole owner Alleininhaber(in);sole3 [səʊl] pl soles [-z], besonders koll sole s FISCH Seezunge f* * *I 1. noun(Anat.; of shoe) Sohle, die2. transitive verb[be]sohlenII noun(fish) Seezunge, dieIII adjectiveeinzig; alleinig [Verantwortung, Erbe, Recht]; Allein[erbe, -eigentümer]he is the sole judge of whether... — er allein urteilt darüber, ob.../entscheidet, ob...
* * *(fish) n.Scholle -n f. adj.einzig adj. n.Seezunge -n f.Sohle -n f. -
4 exclusive
adjective1) (not shared) alleinig [Besitzer, Kontrolle]; Allein[eigentum]; (Journ.) Exklusiv[bericht, -interview]exclusive right — Alleinrecht, das
have exclusive rights — die Alleinrechte/Exklusivrechte haben
2) (select) exklusiv3) (excluding) ausschließlichthe price is exclusive of postage — Versandkosten sind im Preis nicht inbegriffen
* * *[ik'sklu:siv]1) (tending to exclude.) ausschließend2) ((of a group etc) not easily or readily mixing with others or allowing others in: a very exclusive club.) exklusiv3) (given to only one individual or group etc: The story is exclusive to this newspaper.) ausschließlich4) (fashionable and expensive: exclusive shops/restaurants.) vornehm•- academic.ru/25521/exclusively">exclusively- exclusiveness
- exclusive of* * *ex·clu·sive[ɪksˈklu:sɪv, eks-]I. adj1. (excluding) ausschließlichis the total \exclusive of service charge? ist das Bedienungsgeld nicht im Gesamtpreis enthalten?to be mutually \exclusive nicht zu vereinbaren sein, einander ausschließen2. (limited to) exklusivthis room is for the \exclusive use of our guests dieser Raum ist nur für unsere Gäste bestimmt\exclusive interview Exklusivinterview nt\exclusive license Alleinlizenz f\exclusive privilege alleiniges Privileg\exclusive right Exklusivrecht nt▪ to be \exclusive to sb auf jdn beschränkt seinthese items are \exclusive to the outlets we own diese Waren sind nur an unseren Verkaufsstellen zu erhalten3. (select) vornehm\exclusive clientele/membership exklusive Kundschaft/Mitgliedschaftin \exclusive circles in besseren Kreisen4. (sole) einzigsinging is not her \exclusive interest outside work außerhalb ihrer Arbeit interessiert sie sich nicht nur fürs Singen\exclusive occupation einzige Beschäftigung* * *[Ik'skluːsɪv]1. adj1) (= select) exklusivan offer exclusive to our readers/to Smith's — ein Exklusivangebot für unsere Leser/bei Smith
exclusive rights to sth — Alleinrechte pl an etw (dat); (Press) Exklusivrechte pl an etw (dat)
exclusive rights to coverage of the Olympic Games — Exklusivrechte für die Berichterstattung bei den Olympischen Spielen
to have exclusive use of a room —
exclusive of taxes/postage and packing (Comm) — exklusive Steuern/Porto und Verpackung
2. n(PRESS: story) Exklusivbericht m; (= interview) Exklusivinterview nt* * *exclusive [ıkˈskluːsıv]A adj1. ausschließend:exclusive of ausschließlich, abgesehen von, ohne;be exclusive of sth etwas ausschließen;be mutually exclusive einander ausschließen2. a) ausschließlich, alleinig, Allein…:exclusive agent Alleinvertreter(in);exclusive jurisdiction JUR ausschließliche Zuständigkeit;b) Exklusiv…:3. exklusiv:a) vornehmb) anspruchsvoll4. unnahbarB s1. Exklusivbericht m2. a(n) … exclusive ein nur bei … erhältlicher Artikelexcl. abk1. exclamation2. excluding3. exclusive* * *adjective1) (not shared) alleinig [Besitzer, Kontrolle]; Allein[eigentum]; (Journ.) Exklusiv[bericht, -interview]exclusive right — Alleinrecht, das
have exclusive rights — die Alleinrechte/Exklusivrechte haben
2) (select) exklusiv3) (excluding) ausschließlich* * *adj.ausschließlich adj. -
5 единоличный
Einzel-, individuell; persönlich; alleinig* * *единоли́чный Einzel-, individuell; persönlich; alleinig* * *единоли́чн|ый<-ая, -ое>прил Einzel-, individuellединоли́чный со́бственник Alleineigentümer mединоли́чный со́бственник торго́вого предприя́тия Einzelkaufmann mединоли́чное предприя́тие Einzelunternehmen nt, Einmannbetrieb mединоли́чное хозя́йство bäuerliche Einzelwirtschaft fединоли́чное реше́ние eigenmächtige Entscheidung f* * *adj1) law. Allein- (íàïð. -besitzet), Einzel, eine einzelne Person betreffend, einzelbäuerlich, individuell wirtschaftend2) christ. einpersönlich -
6 exclusif
ɛksklyzifadjausschließlich, exklusiv, alleinigexclusifexclusif , -ive [εksklyzif, -iv]ausschließlich; droit, privilège alleinig; Beispiel: reportage exclusif Exklusivbericht masculin, féminin -
7 proprius
proprius, a, um ( aus *pro-p(a)trios, also ›dem προπάτωρ gehörig, von ihm herstammend‹), jmdm. ausschließlich eigen, eigentümlich, mir ( dir usw.) allein angehörig, I) eig., und zwar a) im Ggstz. zu communis (gemeinschaftlich), tria praedia vel nobilissima Capitoni propria traduntur, Cic.: propriis viribus consiliisque bella gerere, Liv.: ista calamitas communis est utriusque nostrûm, sed culpa mea propria est, Cic.: proprio sumptu ludos edere, Tac.: propriā pecuniā militem iuvare, Tac.: propriā impensā aes alienum omnium solvere, Iustin.: propriā morte obire, eines natürlichen Todes sterben, Ruf. Fest.: u. so propriā morte mori, Firm.: omnia ex proprio usu agere, eigennützig handeln, Vell. – oft mit dem Pronom. poss. verb., proprius et suus, suus et proprius, auch suus proprius, noster proprius, s. Jordan Cic. Caecin. p. 221. Moser und Osann Cic. de rep. 1, 7. – u. proprius aut suus, s. Cic. de rep. 4, 5. – b) im Ggstz. zu aliunde sumptus (entlehnt) u. alienus (einem anderen angehörig, fremd), assumpto aliunde uti bono, non proprio, non suo, Cic.: familia pr., Liv.: horreum pr., Hor.: cultello proprios purgare ungues, Hor.: et propria studia verecunde et aliena callide aestimare, Val. Max. – subst., proprium, iī, n., das Eigene, das Eigentum (Ggstz. alienum), Phaedr., Mart. u.a.: Plur., propria (das Eigentum) retinere, Amm.: ad propria remeare od. reverti, nach Hause zurückehren, Amm.
II) übtr.: A) im allg., einer einzelnen Person od. Sache eigen, a) eigentümlich, individuell, persönlich, charakteristisch, wesentlich, bei jmd. od. etwas gewöhnlich (Ggstz. communis, universus), at id non proprium est senectutis vitium, sed commune valetudinis, Cic.: sic enim est faciendum, ut contra universam naturam nihil contendamus, eā tamen conservatā propriam naturam sequamur, Cic.: libertas propria Romani et generis et nominis, Cic.: id quod primum atque huius imperii disciplinaeque maiorum proprium est, Cic. – mit Pronom. poss. verb., suā quādam propriā facultate (Ggstz. communi oratorum), Cic.: tua solius et propria consuetudo (Ggstz. nostra, communis), Luccei. in Cic. ep. – m. peculiaris verb., Caesari proprium et peculiare sit clementiae insigne, quod etc., Plin.: propria ac peculiaria huius urbis vitia, Tac. – m. vernaculus verb., haec propria ac vernacula vitia, Tac. – dah. proprium est alcis mit folg. Infin. od. ut u. Konj., es ist jmdm. od. einer Sache eigentümlich = das wesentliche Merkmal, -Kennzeichen jmds., es kennzeichnet jmd. od. etw., fuit hoc proprium populi Romani longe a domo bellare, Cic.: harum virtutum proprium est nihil extimescere, Cic.: Zeno censet artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: hoc est epistulae proprium, ut is, ad quem scribitur de his rebus, quas ignorat, certior fiat, Cic. – b) besonder, ausschließlich, alleinig, ausdrücklich, nulla est enim in republica causa mea propria; tempus agendi fuit magis mihi proprium quam ceteris, Cic.: pabulatoribus praesidio p oprio (zum besonderen, alleinigen Schutze für die F.) flumen transisse, Caes.: u. so lex pr., Cic.: remedia pr., Scrib. Larg.: propria ipsius veneratio, Curt.: tribuni plebi, quasi proprii (alleinige) iudices et detensores, Eutr.: propriis nominibus incusant vallum, Tac.: offensus urbi propriā irā, hatte einen besonderen Groll auf die St., Tac.: superbo decreto addidit propriam ignominiam, Liv.: nisi fortuna mihi proprium consilium extorsisset, Lentul. in Cic. ep. – dah. c) v. Wörtern, einem Begriffe eigentümlich-, besonders beigelegt, eigentümlich, eigentlich, translatione utens discedebat a verbis propriis rerum ac suis, Cic.: u. so öfter verbum pr., Cic.: nomen pr., Cic. u. (Ggstz. tralaticium) Varro LL. u. (Ggstz. appellativum) Gramm. B) insbes., gleichs. als bleibendes Eigentum angehörig = bleibend, beständig, unvergänglich, a) v. Lebl., munera (Ggstz. diutina), Nep. u. Hor.: quies, Sisenn. fr.: voluptates, Ter.: nil esse proprium quoiquam, Ter. (u. so proprium est nihil, Corp. inscr. Lat. 1, 1010): neque quicquam ulli proprium in vita est, Acc. fr.: verb., quod ut illi proprium sit atque perpetuum optare debetis, Cic.: si illud de duobus consulibus perenne ac proprium manere potuisset, Cic. Vgl. die Auslgg. zu Ter. Andr. 4, 3, 1 (716) u. zu Hor. ep. 2, 2, 172. – b) v. Pers., amator, beständiger, zuverlässiger, Plaut. most. 225. – / Compar., uno verbo propriore usus, Sen. contr. 10, 33, 19 B. (Kießling proprio): propriore vocabulo, Hilar. in psalm. 118, 113.
-
8 unus
ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur. (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta, Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – / α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6: unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.
-
9 единственный
* * *еди́нственный einzig, einzigartig, einmalig; Adv. allein;еди́нственное число́ n GR Einzahl f, Singular m* * *еди́нственн|ый<-ая, -ое>прил einzige(r, s)еди́нственный ребёнок Einzelkind ntеди́нственный работающий в семье́ Alleinverdiener mеди́нственный в своём ро́де einzigartig* * *adj1) gener. Unikum (в своём роде), ausschließlich (в своём роде), ausschließlich (в своем роде), nur einmal vorhanden, der einzige, alleinig, einzig2) obs. einig3) ling. einzigartig4) road.wrk. Singular -
10 единый
* * *еди́ный einzig; Einheits-, einheitlich; gemeinsam, gleich;до еди́ного bis auf den letzten* * *еди́н|ый<-ая, -ое; -, -а, -о>1. (о́бщий) einheitlich, einigприде́рживаться еди́ного мне́ния с кем-л. mit jdm einer Meinung seinприходи́ть к еди́ному мне́нию sich einig werdenеди́ный курс Einheitskurs mеди́ный систе́ма Verbundsystem ntеди́ный тамо́женный тари́ф Einheitstarif m2. (оди́н, еди́нственный) einzigни еди́ной души́ keine Menschenseele f* * *adj1) gener. einig, geschlossen, alleinig, ein, einheitlich, geeint, integral2) comput. ganzheitlich3) Av. Einheits-4) liter. nahtlos5) electr. Einheits... -
11 исключительный
adj1) gener. alleinig, ausgefallen, ausnehmend, außerordentlich, einmalig, hervorragend, ungewöhnlich, ausschließlich, exklusiv2) colloq. bombig3) liter. äußerst4) book. exzeptionell, ungemein5) law. allein6) econ. ausschließlich (о праве)7) f.trade. Ausnahme, außergewöhnlich -
12 монопольный
adj1) law. Allein- (íàïð. -recht), Monopol-2) econ. ausschließlich, monopolistisch3) IT. exklusiv4) f.trade. alleinig -
13 одинокий
adj1) gener. anhanglos, einsiedelisch, einsiedlerisch, einwüchsig, einzeln, einzelstehend (о человеке), ohne Anhang (без семьи), solitär, öde, alleinstehend, einsam, vereinsamt (о человеке), verlassen2) Austrian. alleinig, desolat3) S.-Germ. einschichtig4) pompous. verwaist -
14 unique
ynikadj1) einzig, alleinig2) ( incomparable) einmalig, unvergleichlichuniqueunique [ynik]1 (seul) einzig; monnaie einheitlich; Beispiel: prix unique Einheitspreis masculin; Beispiel: enfant unique Einzelkind neutre; Beispiel: à voie unique einspurig; Beispiel: rue à sens unique Einbahnstraße féminin2 (exceptionnel) einzigartig -
15 exclusivo
esklu'siboadj1. [único] alleinig2. [que excluye] ausschließlich3. [privilegiado] exklusiv————————exclusiva sustantivo femeninoexclusivoexclusivo , -a [esklu'siβo, -a]ausschließlich, exklusiv; contrato exclusivo Exklusivvertrag masculino, femenino; modelo exclusivo Sonderanfertigung femenino; derechos de promoción y venta exclusiva en Alemania Alleinverkaufs- und Vertriebsrechte in Deutschland -
16 proprius
proprius, a, um ( aus *pro-p(a)trios, also ›dem προπάτωρ gehörig, von ihm herstammend‹), jmdm. ausschließlich eigen, eigentümlich, mir ( dir usw.) allein angehörig, I) eig., und zwar a) im Ggstz. zu communis (gemeinschaftlich), tria praedia vel nobilissima Capitoni propria traduntur, Cic.: propriis viribus consiliisque bella gerere, Liv.: ista calamitas communis est utriusque nostrûm, sed culpa mea propria est, Cic.: proprio sumptu ludos edere, Tac.: propriā pecuniā militem iuvare, Tac.: propriā impensā aes alienum omnium solvere, Iustin.: propriā morte obire, eines natürlichen Todes sterben, Ruf. Fest.: u. so propriā morte mori, Firm.: omnia ex proprio usu agere, eigennützig handeln, Vell. – oft mit dem Pronom. poss. verb., proprius et suus, suus et proprius, auch suus proprius, noster proprius, s. Jordan Cic. Caecin. p. 221. Moser und Osann Cic. de rep. 1, 7. – u. proprius aut suus, s. Cic. de rep. 4, 5. – b) im Ggstz. zu aliunde sumptus (entlehnt) u. alienus (einem anderen angehörig, fremd), assumpto aliunde uti bono, non proprio, non suo, Cic.: familia pr., Liv.: horreum pr., Hor.: cultello proprios purgare ungues, Hor.: et propria studia verecunde et aliena callide aestimare, Val. Max. – subst., proprium, iī, n., das Eigene, das Eigentum (Ggstz. alienum), Phaedr., Mart. u.a.: Plur., propria (das Eigentum) retinere, Amm.:————ad propria remeare od. reverti, nach Hause zurückehren, Amm.II) übtr.: A) im allg., einer einzelnen Person od. Sache eigen, a) eigentümlich, individuell, persönlich, charakteristisch, wesentlich, bei jmd. od. etwas gewöhnlich (Ggstz. communis, universus), at id non proprium est senectutis vitium, sed commune valetudinis, Cic.: sic enim est faciendum, ut contra universam naturam nihil contendamus, eā tamen conservatā propriam naturam sequamur, Cic.: libertas propria Romani et generis et nominis, Cic.: id quod primum atque huius imperii disciplinaeque maiorum proprium est, Cic. – mit Pronom. poss. verb., suā quādam propriā facultate (Ggstz. communi oratorum), Cic.: tua solius et propria consuetudo (Ggstz. nostra, communis), Luccei. in Cic. ep. – m. peculiaris verb., Caesari proprium et peculiare sit clementiae insigne, quod etc., Plin.: propria ac peculiaria huius urbis vitia, Tac. – m. vernaculus verb., haec propria ac vernacula vitia, Tac. – dah. proprium est alcis mit folg. Infin. od. ut u. Konj., es ist jmdm. od. einer Sache eigentümlich = das wesentliche Merkmal, -Kennzeichen jmds., es kennzeichnet jmd. od. etw., fuit hoc proprium populi Romani longe a domo bellare, Cic.: harum virtutum proprium est nihil extimescere, Cic.: Zeno censet artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: hoc est epistulae proprium, ut is, ad quem————scribitur de his rebus, quas ignorat, certior fiat, Cic. – b) besonder, ausschließlich, alleinig, ausdrücklich, nulla est enim in republica causa mea propria; tempus agendi fuit magis mihi proprium quam ceteris, Cic.: pabulatoribus praesidio p oprio (zum besonderen, alleinigen Schutze für die F.) flumen transisse, Caes.: u. so lex pr., Cic.: remedia pr., Scrib. Larg.: propria ipsius veneratio, Curt.: tribuni plebi, quasi proprii (alleinige) iudices et detensores, Eutr.: propriis nominibus incusant vallum, Tac.: offensus urbi propriā irā, hatte einen besonderen Groll auf die St., Tac.: superbo decreto addidit propriam ignominiam, Liv.: nisi fortuna mihi proprium consilium extorsisset, Lentul. in Cic. ep. – dah. c) v. Wörtern, einem Begriffe eigentümlich-, besonders beigelegt, eigentümlich, eigentlich, translatione utens discedebat a verbis propriis rerum ac suis, Cic.: u. so öfter verbum pr., Cic.: nomen pr., Cic. u. (Ggstz. tralaticium) Varro LL. u. (Ggstz. appellativum) Gramm. B) insbes., gleichs. als bleibendes Eigentum angehörig = bleibend, beständig, unvergänglich, a) v. Lebl., munera (Ggstz. diutina), Nep. u. Hor.: quies, Sisenn. fr.: voluptates, Ter.: nil esse proprium quoiquam, Ter. (u. so proprium est nihil, Corp. inscr. Lat. 1, 1010): neque quicquam ulli proprium in vita est, Acc. fr.: verb., quod ut illi proprium sit atque perpetuum optare debetis, Cic.: si illud de duobus consulibus perenne ac propri-————um manere potuisset, Cic. Vgl. die Auslgg. zu Ter. Andr. 4, 3, 1 (716) u. zu Hor. ep. 2, 2, 172. – b) v. Pers., amator, beständiger, zuverlässiger, Plaut. most. 225. – ⇒ Compar., uno verbo propriore usus, Sen. contr. 10, 33, 19 B. (Kießling proprio): propriore vocabulo, Hilar. in psalm. 118, 113.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proprius
-
17 unus
ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur.————(bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta,————Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis————u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – ⇒ α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6:————unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32. -
18 biricik
biricik einzig, alleinig; unverwechselbar -
19 yegâne
yegâne einzig, alleinig -
20 solo
solosolo ['so:lo]I avverbio(solamente) nur, allein; non solo..., ma anche... nicht nur..., sondern auch...II Konjunktion(ma) nur, bloß; solo che congiuntivo nur dass, wenn nur————————solosolo , -aI aggettivo1 (senza compagnia) allein; uno che s'è fatto da solo ein Selfmademan maschile, femminile; parlare da solo mit sich dativo selbst sprechen; vivere (da) solo allein leben, allein stehend sein; meglio solo-i che male accompagnati proverbiale, proverbio besser allein als in schlechter Gesellschaft; sentirsi solo-i sich einsam fühlen2 (unico) einzig3 (semplice) bloß, alleinigII sostantivo maschile, femminileEinzige(r) Feminin(Maskulin)Dizionario italiano-tedesco > solo
Страницы- 1
- 2
См. также в других словарях:
Alleinig — Alleinig, adj. et adv. von dem vorigen Umstandsworte. 1. † Für allein, in der ersten Bedeutung, so fern dieser Begriff concrescirt, folglich als ein Adjectiv gedacht wird. Drey alleinige Höfe, drey Höfe allein. Diese Verordnung verbietet die… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
alleinig — Adj. (Mittelstufe) einzig, ausschließlich Beispiele: Er ist der alleinige Schuldige. Das war nicht der alleinige Grund für seinen Rücktritt … Extremes Deutsch
alleinig — ausschließlich, ein, einzig, uneingeschränkt; (christl. Rel.): eingeboren. * * * alleinig:⇨ausschließlich(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
alleinig — all: Das gemeingerm. Wort mhd., ahd. al, got. alls, engl. all, schwed. all gehört wahrscheinlich im Sinne von »ausgewachsen« zu der Wortgruppe von ↑ alt. Das zugrunde liegende germ. *alla entstand demnach durch Angleichung von ln zu ll aus idg.… … Das Herkunftswörterbuch
alleinig — einzeln; einzig; abseits; isoliert; extra; ausschließlich; exklusiv; lediglich; nur; allein; bloß * * * al|lei|nig [a lai̮nɪç] <Adj.>: allein vor … Universal-Lexikon
alleinig — al·lei·nig Adj; 1 nur attr, nicht adv ≈ einzig <der Erbe, der Herrscher, der Grund> 2 nicht adv, (A) ≈ allein stehend: ein alleiniger Herr … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
alleinig — al|lei|nig … Die deutsche Rechtschreibung
lediglich — alleinig, ausschließlich, einzig [und allein], nichts [anderes] als, nur, uneingeschränkt, weiter nichts als; (geh.): allein; (ugs.): bloß. * * * lediglich:⇨nur lediglichnur,bloß,ausschließlich,(einzigund)allein,alleinig,uneingeschränkt,nichts/nic… … Das Wörterbuch der Synonyme
ausschließlich — exklusiv; alleinig; einzig; lediglich; nur; allein; bloß * * * 1aus|schließ|lich [ au̮sʃli:slɪç] <Adj.>: alleinig, uneingeschränkt: der Wagen steht zu ihrer ausschließlichen Verfügung. 2aus|schließ|lich [ au̮sʃli:slɪç] <Adverb> … Universal-Lexikon
einzig — einzeln; abseits; isoliert; alleinig; extra; lediglich; nur; allein; ausschließlich; bloß; einmalig; singulär; … Universal-Lexikon
ausschließlich — ¹ausschließlich alleinig, ausnahmslos, besonder..., exklusiv, hauptsächlich, uneingeschränkt, vornehmlich, vorrangig. ²ausschließlich besonders, eigens, einzig [und allein], hauptsächlich, in erster Linie, insbesondere, lediglich, nicht mehr als … Das Wörterbuch der Synonyme