-
1 Gemeinplatz
m избитая фраза -
2 Gemeinplatz
-
3 commonplace
1. noun 2. adjectivenichtssagend, banal [Bemerkung, Buch]; alltäglich [Angelegenheit, Ereignis]* * *adjective (very ordinary and uninteresting: commonplace remarks.) uninteressant* * *ˈcom·mon·placeI. adj1. (normal) alltäglich, normal▪ to be \commonplace gang und gäbe sein* * *A s1. Gemeinplatz m, Binsenwahrheit f, Platitüde f2. Alltäglichkeit f, Abgedroschenheit f pej3. alltägliche (uninteressante) Sachecommonplace book Kollektaneenbuch nB adj alltäglich, Alltags…, abgedroschen pej, präd auch gang und gäbe* * *1. noun 2. adjectivenichtssagend, banal [Bemerkung, Buch]; alltäglich [Angelegenheit, Ereignis]* * *n.Gemeinplatz m. -
4 platitude
-
5 truism
-
6 banalité
banalitefbanalitébanalité [banalite]1 (platitude) Banalität féminin; de la vie Stumpfsinnigkeit féminin; d'un propos Abgedroschenheit féminin -
7 bromide
noun(Chem.) Bromsalz, das* * *bro·mide[ˈbrəʊmaɪd, AM ˈbroʊ-]n* * *['brəʊmaɪd]n2) (fig: platitude) Plattitüde f, Allgemeinplatz m* * *bromide [ˈbrəʊmaıd] s1. CHEM, PHARM Bromid n:2. figb) Gemeinplatz m, Plattheit f* * *noun(Chem.) Bromsalz, das -
8 lugar
lu'ɡ̱arm1) Ort m, Platz m, Stelle f, Raum men lugar de — anstatt, statt, anstelle
en ningún lugar — nirgends, nirgendwo
en primer lugar — erst, zuerst, zunächst
tener lugar — stattfinden, abspielen
2) ( puesto) Stelle f3) ( sitio) Sitz msustantivo masculino————————en lugar de locución preposicional————————lugar común sustantivo masculinolugarlugar [lu'γar]num1num (sitio, localidad) Ort masculino; (situación) Platz masculino; lugar de autos Tatort masculino; lugar de nacimiento Geburtsort masculino; en algún lugar de la casa irgendwo im Haus; hacerse una composición de lugar das Für und Wider abwägen; la observación está fuera de lugar die Bemerkung ist fehl am Platz; yo en lugar de Ud.... ich an Ihrer Stelle...num3num (motivo) no des lugar a que te reprendan gib ihnen keinen Anlass dich zu tadeln; dar lugar a un escándalo einen Skandal verursachennum4num (loc): tener lugar stattfinden; en primer/segundo lugar erstens/zweitens; en lugar de (an)statt -
9 tópico
'topikom( lugar común) Gemeinplatz m, Allgemeinwissen n1. [manido] klischeehaft————————sustantivo masculinotópico1tópico1 ['topiko]————————tópico2tópico2 , -a ['topiko, -a]num1num (trivial) banalnum2num (local) örtlich -
10 campus [1]
1. campus, ī, m. (vgl. καμπή, κάμπειν), eine offene Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. scelerātus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.
-
11 chria
chrīa, ae, f. (χρεία), in der Rhetor., eine Sentenz od. ein Gemeinplatz nebst deren weiterer logischer Ausführung, die Chrie, Sen. ep. 33, 7. Quint. 1, 9, 4 sq. u.a.: Plur., Suet. fr. 3. p. 16. 7 Reiff.
-
12 consultatio
cōnsultātio, ōnis, f. (2. consulto), die Begutachtung, I) die begutachtende Beratung, Beratschlagung, a) übh. (auch verb. deliberatio et c.): nulla tibi hic iam c. est, hast jetzt gar nicht mit zu beraten (mit zu sprechen), Ter.: circa hanc consultationem disceptatio omnis verteretur, Liv.: consultationem raptim transigere, Liv.: consultationes prolatare, Sall.: coetus et concilia et secretas consultationes esse sinere, Liv.: venit alqd in consultationem, Cic., in deliberationem et consultationem, Cornif. rhet.: nec rei publicae ad consultationem defuit, Capit. – m. Ang. worüber? durch de u. Abl., de tribus (consulibus) consultatione datā, Liv.: de pace dilata consultatio est in concilium Achaeorum, Liv.: consultatio de Macedonico bello integra ad consules... reiecta est, Liv. – od. durch folg. indir. Fragesatz, reliqua consultatio est, quonam modo perpetuā pace quietos obtineamus, Liv.: ea modo, quā irent, consultatio fuit, Liv.: utra societas sit utilior, eam longe minorem ac levioris momenti consultationem esse, Liv.: an omnino mittendus esset consultatio mota est, Liv. – u. mit prägn. Kürze durch folg. Finalsatz m. ne u. Konj., per aliquot dies ea consultatio tenuit (dauerte), ne non reddita bona belli causa... essent, darüber, daß nicht usw., Liv. 2, 3, 5. – b) insbes., als rhet. u. philos. t. t., die Konsultation, Untersuchungsfrage = ein Satz in ab strakto, ein Gemeinplatz als zu erörterndes Thema (als Übersetzungsversuch des griech. θέσις neben propositum, quaestio infinita; Ggstz. causa, quaestio finita, ein Satz in konkreto, ein bestimmter Fall), im Sing. u. Plur., s. Cic. de or. 3, 109 u. 111; part. or. 4; de off. 3, 33; ad Att. 9, 4, 3 (Plur.): consultationem proponere, Quint. 3, 8, 59: cum apud C. Caesarem consultatio de poena Theodoti ponitur, Quint. 3, 8, 55. – II) die an jmd. gestellte Anfrage, a) übh.: consultationi alcis respondere, Cic. ad Att. 8, 4, 3: ventitare ad eum nuntios et consultationes, Tac. ann. 16, 14. – b) die Anfrage bei einer höheren Behörde, zB. des Prätors beim Kaiser, Plin. ep. 10, 96 (97), 9. Ulp. dig. 4, 4, 11 u.a. – c) die an einen Rechtsgelehrten gestellte Anfrage, im Sing. u. Plur., honesta consultatio, non expedita sententia, Plin. ep. 7, 18, 1: illae consultationes, Plin. ep. 8, 23, 6: licebit... iuris peritis copiose de consultationibus suis disputare, über die an sie gestellten Anfragen (= Rechtsfälle, über die sie befragt worden, Cic. top. 66. – d) die an ein Orakel gestellte Anfrage, oraculorum (als Übersetzung von πεῦσις), Macr. sat. 1, 17, 50: Plur. bei Suet. Tib. 14, 3.
-
13 τόπος
τόπος, ὁ, Ort, Stelle, Gegend, Land, auch Stadt, wofür wir ebenfalls Ort od. Platz brauchen; γᾶς ἔσχατον τόπον, Aesch. Prom. 416; εἰ μὴ στρατεύσεσϑ' ἐς τὸν Ἑλλήνων τόπον, Pers. 776, u. oft; τίς τόπος, τίς ἔδρα, Soph. Phil. 157; ὃν δ' ἐπιστείβεις τόπον, O. C. 56, u. öfter; Θρῄκηε ἐκ τόπων χειμερίων, Eur. Alc. 68; in Prosa überall; κατὰ τόπους καὶ κώμας, Plat. Critia. 119 a; τοὺς τῆς χώρας τόπους μεταλλάττονται, Legg. VI, 760 c; Sp.; ὁ τόπος τῆς χώρας, die Oertlichkeit, örtliche Beschaffenheit eines Landes, Dem. 4, 31; – τόπῳ τινός, anstatt, an der Stelle, Hdn. 2, 14 u. a. Sp.; – ἀνὰ τόπον, auf der Stelle, sogleich, Herm. Eur. Suppl. 622; παρὰ τόπον, an unrechter Stelle, Strab.; μένειν ἐπὶ τόπου, Pol. 4, 72, 5. – In der Rhetorik der Gemeinplatz, locus communis, Arist. rhet. 1, 2. – Uebertr. = Veranlassung, Gelegenheit, Sp., wie Hel. 6, 13.
-
14 τοπ-ηγορία
τοπ-ηγορία, ἡ, Abhandlung über einen Gemeinplatz, rednerische Behandlung desselben, Rhett.
-
15 χρεία
χρεία, ἡ, 1) das Gebrauchen, – a) als Handlung: Gebrauch, Anwendung, u. als Eigenschaft: Brauchbarkeit, dah. Nutzen, Vortheil, Genuß; zuerst bei Theogn. 62 u. Pind. N. 8, 42; τὸ εἴρειν λόγου χρεία ἐστί Plat. Crat. 408 a; καὶ κτῆσις γυναικῶν καὶ παίδων Rep. V, 451 c; ἱματίου ἐν χρείᾳ τε ὄντος καὶ φορουμένου, im Gebrauch sein, Phaed. 87 c; τίς ἡ μεγάλη χρεία ὲστὶ τῆς ῥητορικῆς, der große Nutzen, Gorg. 480 a; καὶ κτῆσις Xen. Mem. 2, 4,1; πρὸς τὴν ἀνϑρωπίνην χρείαν 4, 2,25; καρπῶν χρεῖαι Isocr. 4, 29; Dem. Lpt. 15. – b) Umgang, Verkehr, Gemeinschaft mit Menschen, Antipho 5, 63; auch im feindlichen Sinne, Treffen, Krieg, Pol. 2, 33, 5. 69, 4 u. oft; ἡ ἐμβατική, ἡ ἐν τῇ γῇ, 3, 95, 5. 32, 2,3. – c) übh. womit man sich beschäftigt, was man treibt, Gewerbe, Handel, Geschäft, Pol. oft u. Sp. – d) in der Rhetorik eine Chrie, eine Sentenz od. ein Gemeinplatz, ein bedeutender Ausspruch auf einen bestimmten Fall angewendet und nach bestimmten Regeln ausgeführt, Hermogen. progymn. u. a. Rhett. Wir besitzen noch solche Chrien von Hermogenes und Aphthonius. Vgl. auch D. L. 2, 85 Ath. XII, 577. – 2) das Bedürfen, Nöthighaben, Bedürfniß, Noth, Mangel; φαρμάκων χρείᾳ κατεσκέλλοντο Aesch. Prom. 479; ἐν χρείᾳ τύχης Spt. 488; Soph. Phil. 176. 992; διὰ τὴν χρείαν καὶ τὴν πενίαν ζητεῖν ὁπόϑεν βίον ἕξει Ar. Plut. 534; dah. Verlangen, Sehnsucht wonach, ἦ μὴν ἔτ' ἐμοῦ χρείαν ἕξει μακάρων πρύτανις Aesch. Prom. 169; τοιάνδε σου χρείαν ἐχω Ch. 474; Wunsch, Prom. 702; ϑανόντ' ἂν οἰμώξειαν ἐν χρείᾳ δορός Soph. Ai. 942; Phil. 162 u. öfter; τίς χρεία σ' ἐμοῠ Eur. Hec. 976; εἰ ἐμοῦ χρείαν ἔχεις Med. 1319; Suppl. 127; die Nothwendigkeit, ἵν' ἂν μὴ χρείᾳ πολεμῶμεν Soph. O. C. 191; ἵν' ἕσταμεν χρείας O. R. 1443; αἱ χρεῖαι βιάζονται τολμᾶν Antipho 3 β 1; αἱ ἀναγκαῖαι χρεῖαι Dem. 23, 148; ἐν πάσαις ταῖς τοῦ σώματος χρείαις, in allen Verrichtungen, bei denen man des Leibes bedarf, Xen. Mem. 3, 12, 5; ποιήσει δὲ τὴν πόλιν ἡ ἡμετέρα χρεία Plat. Rep. II, 369 c; ἢ ῥαψῳδοῠ δοκεῖ σοι πολλὴ χρεία εἶναι τοῖς Ἕλλησιν lon 541 c; ὡς οὐδὲν ἔτι ποδῶν χρείας οὔσης Tim. 92 a; ἵν' ἐν χρείᾳ ἡγεμόνος ὁ δῆμος ᾖ Rep. VIII, 566 e, u. oft; περὶ τῶν οὐδὲν εἰς χρείαν ἀκούειν, von Dingen, an denen Nichts gelegen ist, Dem. prooem. 56.
-
16 банальная фраза
adjgener. Gemeinplatz -
17 банальность
f Banalität* * *бана́льность f Banalität; → бана́льный (-лен, -а) banal, abgedroschen, platt* * *бана́льнос|ть<- ти>ж Banalität f* * *n1) gener. Allerweltsding, Flachheit, Gemeinplatz, Trivialität, Plattitüde, Abgeschmacktheit, Banalität, Gewöhnlichkeit2) book. Platitüde3) ling. Plattheit -
18 избитая фраза
-
19 клише
n1) ling. Gemeinplatz2) polygr. Druckslock, Hochätzung, Ätzung, Bildstock, Stock, Druckstock, Klischee -
20 общая фраза
adjgener. Gemeinplatz
См. также в других словарях:
Gemeinplatz — Gemeinplatz … Deutsch Wörterbuch
Gemeinplatz — ist eine meist abwertende Bezeichnung für eine abgenutzte, unbezweifelte, aber nichtssagende und daher „erkenntnisfreie“ Redensart oder Redewendung. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Bewertung 3 Flauberts Wörterbuch der Gemeinplätze … Deutsch Wikipedia
Gemeinplatz — Gemeinplatz, (Gemeinsatz, lat. Locus communis), ein Jedermann einleuchtender Grund ,[131] Erfahrungssatz, welcher als allgemeine Beweisquelle dient … Pierer's Universal-Lexikon
Gemeinplatz — (Verdeutschung des lat. Locus communis), ein allgemeiner, aber auch allgemein bekannter, »abgedroschener« Satz … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gemeinplatz — Gemeinplatz, weltbekannter Erfahrungssatz … Herders Conversations-Lexikon
Gemeinplatz — ↑Locus communis, ↑Plattitüde, ↑Truismus … Das große Fremdwörterbuch
Gemeinplatz — Sm erw. fach. (15. Jh.) Hybridbildung. Lehnübersetzung von l. locus commūnis Satz, der unter vielen Gesichtspunkten betrachtet doch immer seine Gültigkeit behält , wörtlich gemeinsamer, allgemeiner Ort , einem Fachausdruck der Rhetorik. Wohl… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Gemeinplatz — Allgemeinplatz; Plattitüde; Platitude (frz.); nichts sagende Redensart; nichtssagende Redensart * * * Ge|mein|platz [gə mai̮nplats̮], der; es, Gemeinplätze [gə mai̮nplɛts̮ə]: allgemeine, nichtssagende Redensart: er redet fast nur in Gemeinplätzen … Universal-Lexikon
Gemeinplatz — Allgemeinheit, Allgemeinplatz, Banalität, Binsenwahrheit, Binsenweisheit, Floskel, leere Worte, Plattheit, Selbstverständlichkeit; (geh.): Plattitüde; (bildungsspr.): Trivialität, Truismus; (ugs.): alter Hut, kalter Kaffee; (abwertend): Phrase;… … Das Wörterbuch der Synonyme
Gemeinplatz — Respekt vor dem Gemeinplatz! Er ist seit Jahrhunderten aufgespeicherte Weisheit. «Marie von Ebner Eschenbach» … Zitate - Herkunft und Themen
Gemeinplatz — gemein: Das altgerm. Adjektiv mhd. gemein‹e›, ahd. gimeini, got. gamains, niederl. gemeen, aengl. gemæne, dem außerhalb des Germ. lat. communis »gemeinsam, gemeinschaftlich« (↑ Kommune) entspricht, gehört zu der unter ↑ Meineid dargestellten idg … Das Herkunftswörterbuch