-
1 ὠμότης
ὠμότης, ητος, ἡ, 1) Rohheit, der Zustand, die Beschaffenheit eines rohen, ungekochten Körpers, einer unreifen Frucht, Arist. meteor. 4, 3, einer unverdau'ten Speise, dah. Härte, Unreife, Unverdaulichkeit, – 2) übertr., rohes, ungebildetes Wesen, Grausamkeit; οἴκτῳ ἀφῆκεν ὠμότητα Eur. Ion 47; Xen. Cyr. 4, 5,19; εἰς τοῦτο ὠμότητος καϑιστάναι τινά Isocr. 4, 112; ἐπ' ὠμότητι καὶ πονηρίᾳ οἱ Θηβαῖοι μεῖζον φρονοῦσιν Dem. Lpt. 109; Ggstz von φιλανϑρωπία öfters; Sp.
-
2 ὠμότης
-
3 συν-ωμότης
συν-ωμότης, ὁ, der sich mit Einem od. Mehrern durch einen Schwur verbunden hat, der Verschworene; Aesch. Eum. 123; Soph. O. C. 1304; Ar. Equ. 157 u. öfter; Thuc. 6, 57; Plat. Rep. VII, 351 a; gegen Einen, ἐπί τινι, Her. 7, 148; Lys. 12, 43; καὶ κοινωνὸς τῆς τόλμης, Pol. 9, 27, 5.
-
4 ψευδ-ωμότης
ψευδ-ωμότης, ὁ, der falsch schwört, der Meineidige, Lycophr. 523 u. a. Sp.
-
5 λιθ-ωμότης
λιθ-ωμότης, ὁ, der auf dem Steine, auf der Rednerbühne vor dem Volke Schwörende, VLL.; vgl. über die Sitte Dem. 54, 26 u. Plut. Solon 25.
-
6 ὁρκ-ωμότης
ὁρκ-ωμότης, ὁ, der einen Eid schwört, Phot. lex. verwirft es, wie ὁρκιστής, und läßt nur ὁρκωτής gelten.
-
7 πικρία
πικρία, ἡ, Bitterkeit, LXX.; gew. übertr., Erbitterung, Zorn, auch Strenge, Härte, bei Dem. 25, 83 der ὠμότης entsprechend, u. öfter; ἡ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι πικρία, Pol. 15, 4, 11; καὶ ἀϑυρογλωσσία τοῦ συγγραφέως, 8, 12, 1; πρὸς τὸν δῆμον, plut. Coriol. 15.
-
8 φιλ-ανθρωπία
φιλ-ανθρωπία, ἡ, das Wesen, Betragen des φιλάνϑρωπος, Menschenliebe, Menschenfreundlichkeit; Plat. Euthyphr. 3 d; Xen. Cyr. 1, 4,1. 4, 2,10; Dem. 24, 156; Ggstz von ὠμότης Lpt. 109; φιλανϑρωπίαι καὶ ἐγγύαι γίγνονται Dem. 25, 86; εἴς τινα, Pol. 1, 79, 8; πρός τινα, 1, 79, 11; φιλανϑρωπίαν προςάγειν τινί 1, 81, 8; ἡ διὰ τῶν λόγων φιλ. 8, 15, 11; Sp., wie Plut. Lyc. 16 u. oft; Luc. u. A.; D. Sic. 17, 50 sagt χώρα ἐστερημένη πάσης φιλανϑρωπίας, aller menschlichen Cultur entbehrend.
-
9 μιαι-φονία
μιαι-φονία, ἡ, Besudelung durch Mord, Mord; καὶ πικρία καὶ ὠμότης, Dem. 25, 84; Luc. u. sp. D., wie Mel. 32 (XII, 19); Ep. ad. 465 (IX, 157); neben γαστριμαργία, vom Essen geschlachteter Thiere, Befleckung mit dem Blute der Thiere, Plut. de esu carn. II, 1.
-
10 λιθωμότης
λιθ-ωμότης, ὁ, der auf dem Steine, auf der Rednerbühne vor dem Volke Schwörende -
11 ὁρκωμότης
ὁρκ-ωμότης, ὁ, der einen Eid schwört -
12 συνωμότης
συν-ωμότης, ὁ, der sich mit einem od. mehreren durch einen Schwur verbunden hat, der Verschworene; ; gegen einen, ἐπί τινι -
13 ψευδωμότης
ψευδ-ωμότης, ὁ, der falsch schwört, der Meineidige
См. также в других словарях:
ὠμότης — rawness fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμοτήτων — ὠμότης rawness fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότησι — ὠμότης rawness fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότησιν — ὠμότης rawness fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότητα — ὠμότης rawness fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότητας — ὠμότης rawness fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότητι — ὠμότης rawness fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠμότητος — ὠμότης rawness fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λιθωμότης — λιθωμότης, ὁ (Α) αυτός που ορκίζεται σε λίθινο βωμό. [ΕΤΥΜΟΛ. < λιθ(ο) * + ωμότης (< ὄμνυμι), πρβλ. ορκ ωμότης, συν ωμότης. Το ω τού τ. οφείλεται στη λειτουργία τού νόμου τής εκτάσεως εν συνθέσει] … Dictionary of Greek
συνωμότης — ο, ΝΜΑ, θηλ. συνωμότισσα Ν, και θηλ. συνωμότις, ιδος Μ, και αττ. τ. ξυνωμότης Α αυτός που ορκίζεται μυστικά μαζί με άλλους για την από κοινού ανάληψη και εκτέλεση μιας αξιόποινης πράξης, αυτός που μετέχει σε συνωμοσία αρχ. μτφ. αυτός που κρυφά… … Dictionary of Greek
ψευδωμότης — ὁ, Α ψεύδορκος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο) * + ωμότης (< ὄμνυμι), με έκταση λόγω συνθέσεως (πρβλ. συν ωμότης)] … Dictionary of Greek
